MM Story Teller

Chapter 50

Viewers 3k

👾Chapter 50

: တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားကြသော လက်များ

သူတို့ကို တိုက်ရိုက် တိုက်ခိုက်မည့်အစား ဇာဂ့်နှစ်ကောင်က လက်တံများအားလုံးကိုသုံးကာ မက်ခါ၏ ခြေထောက်ကို လှမ်းဖက်လိုက်ကြပြီး အစိမ်းကောင်ကြီး၏ လက်တံများက မြင့်မြင့် မြှောက်လာကာ မက်ခါ၏ ရှေ့ပိုင်းကို ဦးတည်လာခဲ့သည်။

မက်ခါထဲမှ နှစ်ယောက်သားသည်ကား တစ်ချိန်တည်းလိုလိုပင် မူးဝေသော ခံစားချက်တစ်ခုကို ခံစားနေရ၏။

သဲပိုးကောင် နှစ်ကောင်က အားကုန်သုံးကာ M2742 ကို လေထဲသို့ မြင့်မြင့်မြှောက်ရန် အားထုတ်နေကြချိန်တွင် အရှေ့မှ အစိမ်းကောင်ကြီးသည်ကား ပါးစပ်ပိုင်းကြီးနှင့် ထိကပ်လာကာ သံလိုက်စက်ကွင်းအမြောက် ပစ်ခဲ့သည့် မက်ခါ၏ အစိတ်အပိုင်းကို ထိကပ်လိုက်သည်။ သူတို့က ယခင်က မပြည့်ဝခဲ့သည့် အစီအစဥ်ကို ဆက်သွားချင်နေကြပြီး မက်ခါအား သေသည်အထိ ပစ်ပေါက်ချင်နေကြပေသည်။

“အစိမ်းကောင်ကြီးက ခေါင်းဆောင်ပဲ"

လင်းဟန်က ဆက်သွယ်ရေးစက်ကို ကျယ်လောင်စွာ ပြောလိုက်ပြီးနောက် မရပ်နားသေးသော စိတ်စွမ်းအား ဆုံးရှုံးမှု၏ အားနည်းချက်ကို ပြန်ဆွဲယူနေရသည်။ လင်းဟန်တစ်ယောက် ထိုစကားလုံးများကို ပြောလိုက်ချိန်မှာပင် မက်ခါတစ်ခုလုံးက သတ္တဝါကြီးများထံမှ မြှောက်တင်ခံလိုက်ရပြီး ၎င်းတို့ ၏ခေါင်းထက်သို့ ရောက်သွားသည်။

“အမြင့်ချိန်ညှိမှုကို သတိပြုပါ... အမြင့်ချိန်ညှိမှုကို သတိပြုပါ"

ဟယ့်ယွင်ထင်က ထိန်းညှိကိရိယာနှင့် ဘယ်ညာလွှဲယမ်းခြင်းကို လျှော့ချပေးသည့် ကိုယ်ထည်စနစ်ကို အမြင့်ဆုံးထိ ဖွင့်လိုက်သော်လည်း ထိုသဲပိုးကောင်မှာ သူတို့ကို လွှတ်မပေးချင်ဘဲ မက်ခါ၏ နဖူးကို လက်တံများဖြင့် တိုက်ခိုက်နေသည်။

မက်ခါမှာ မြှောက်တင်ခံထားရဆဲ ဖြစ်ပြီး အရံအတား အကာအကွယ်စနစ်များ ဖွင့်ထားသည့်တိုင် ထိုကဲ့သို့ အပြင်းအထန် ပြုတ်ကျခဲ့လျှင် မည်မျှလောက်ထိ အလုပ်လုပ်နိုင်မည်ကို သေချာမသိနိုင်ပါပေ။

"ဗိုလ်ချုပ်" လင်းဟန်က တုန်ယင်နေသော အသံဖြင့် ပြောလာသည်။

"ကျပါစေ"

"စွမ်းအင်ထိန်းသိမ်းခန်းတွေ အကုန်ဖွင့်ပြီး မြေပေါ်ကိုမကျခင် လက်နက်တွေအားလုံးကို သိမ်းထားလိုက်ရအောင်... အမြောက်ကိုရောပဲ"

ဟယ့်ယွင်ထင်က ချက်ချင်းဆိုသလို လင်းဟန်၏ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်သွားသည်။ သူက မက်ခါရဲ့ ရုတ်တရက် စွမ်းအင်ပေါက်ကွဲမှုကနေ လက်နက်တွေ ပစ်လွှင့်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အသေခံမယ့်ပုံစံနဲ့ တိုက်ချင်နေတာပဲ...

သဲပိုးကောင်နှစ်ကောင်က သူတို့ကို မြင့်မြင့် မြှောက်ထားဆဲ ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်လေးတွင် သူတို့၏ ခြေထောက်များကို ရက်ရက်စက်စက် လွှဲယမ်းကာ မက်ခါကို မြေပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားစေခဲ့သည်။

"အခု အချိန်ကျပြီ"

ဟယ့်ယွင်ထင်က ထိုအခိုက်တွင် လက်နက်အားလုံး၏ စွမ်းအင်များကို ဖွင့်ထားလိုက်ပြီး နဖူးထိပ်မှ ဧရာမ အမြောက်ဆံကြီး ပေါက်ကွဲထွက်လာချိန်တွင် လက်နှစ်ဖက်လုံးမှ Gatling Vulcan အမြောက်များက တစ်ချိန်တည်း ပစ်လွှင့်လာကြသည်။ အပြင်းအအထန် တွန်းကန်လာသော စွမ်းအင်များက မက်ခါတစ်ခုလုံးကို သဲပိုးကောင် နှစ်ကောင်၏ ခြေတံများမှ လွတ်မြောက်သွားစေပြီး ကျဆင်းလာချိန်တွင် ၎င်းတို့ကို အပိုင်းပိုင်းပြတ်ကျကာ မီးများ စွဲလောင်သွားစေခဲ့သည်။

လင်းဟန်မှာ အနိုင်နိုင် ရပ်နေရပြီး စိတ်စွမ်းအားကို အမြင့်ဆုံးအထိ အသုံးချပြီးနောက် မက်ခါ၏ AI အဓိက အကာအကွယ်စနစ်ထံ လွှင့်ပေးလိုက်သည်။

နောက်ထပ်အခိုက်အတန့်လေးတွင် M2742က ၎င်း၏ လက်နက်များမှ စွမ်းအင်ဖြင့် မြေပေါ်တွင် ဒူးတစ်ဝက်ထောက်ကာ ကျလာခဲ့သည်။ အလင်းဓါးက စွမ်းအင်မစုစည်းနိုင်တော့ရာ ပိုးကောင်ဆီသို့ တိုက်ရိုက်သာ လျောက်သွားလိုက်သည်။

ထိပ်ပိုင်းမှ စိတ်စွမ်းအားများကို အတူတကွ စုစည်းကာ မက်ခါ၏ ဘယ်ညာလက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ၎င်း၏ ခြေတံလက်တံများကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းဆောင်အကောင်ကြီးကို တစ်ဝက်ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။

အနက်ရောင်သွေးများ အဝါရောင်သဲများ ခြံရံလျက် သဲပိုးကောင်ကြီးက စတင်တိုက်ခိုက်လာခဲ့ပြီး ဆွဲဖြဲခံရတော့မည့် နောက်ထပ် အခိုက်အတန့်လေးတွင် အားကုန်သုံး၍ မက်ခါ၏ ကိုယ်ထည်အတွင်းသို့ ခြေတစ်ချောင်းဖြင့် ရိုက်ခတ်လိုက်သည်။

“အောက်ဆီဂျင် ကျဆင်းနေပါပြီ... မောင်းနှင်ခုံနှစ်ခုလုံး အောက်ဆီဂျင် 80%အထိ ကျဆင်းနေပါပြီ”

“အပြင်ဘက်မှာ အပူချိန် မြင့်မားနေပါသည်... မက်ခါ ကျိုးပေါက်သွားပါပြီ... မက်ခါ ကျိူးပေါက်သွားပါပြီ"

ငါးမိနစ်အကြာ အရာအားလုံး ပြန်လည်တိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။

လင်းဟန်မှာ ထိုရုန်းကန်ခက်ခဲရမှုက မည်မျှအထိ ကြာရှည်ခဲ့သည်လည်း မသိပါပေ။ နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်လေးတွင် အသိစိတ်ပျောက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားပြီး အသိပြန်ရလာသောအခါ ပြန်ကျဲနေသော အလောင်းကောင်များနှင် သတ္တုအပိုင်းအစများကိုသာ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

မက်ခါက တွန်းကန်မှုများ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အရံအတားများမှ များများစားစား မထိခိုက်သွားသော်လည်း M2742၏ စွမ်းအင်ကုန်ခမ်းမှုက ကြီးမားလွန်းလှသည်။

သို့သော်လည်း ကံအားလျော်စွာဖြင့် နှစ်ယောက်သားက အမှန်ပင် လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ကြပြီး အသေခံ တိုက်ခိုက်သည့်ပုံစံ ဖြစ်လုနီးပါးမှ အခြေအနေကို ပြောင်းပြန်လှန်နိုင်ခဲ့ကြလေသည်။

သဲပိုးကောင်ကြီးက ခြေတံဖြင့် အပေါက်တစ်ပေါက် ဖောက်နေဆဲ ဖြစ်သော်ငြား ကံအားလျော်စွာဖြင့် မောင်းနှင်သူကို မထိခိုက်ခဲ့ပါပေ။

လင်းဟန်က တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သေခြင်းတရားနှင့် နီးကပ်နေသည့် ခံစားချက်ကို ခံစားလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။

"ကျွန်တော်... ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်"

လင်းဟန်မှာ အသက်ရှုသံ တည်ငြိမ်သွားစေရန် ကြိုးစားရုန်းကန်နေရသည်။ လည်ချောင်းတလျှောက် သဲဝါများ လက်တစ်ဆုပ်အပြည့် မျိုချလိုက်ရသကဲ့သို့ ခံစားနေရပြီး သွေးညှီနံ ပြင်းပြင်းကြောင့် ဟောဟဲလိုက်ကာ အသက်ရှုနေရသည်။ သူ့မျက်လုံးကို မှိတ်ထားကာ လက်များကိုမူ ဒူးထက်တွင် တင်ထားသည်။သူက သိသိသာသာပင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခွန်အားများစွာ ကုန်ဆုံးမသွားဘဲ စိတ်စွမ်းအားများကို အလွန်အကျွံသုံးစွဲမိခြင်းသာ ဖြစ်သော်ငြား ခြေကုန်လက်ပမ်းကျနေသလို ခံစားနေရသည်။

မက်ခါက အပေါက်တစ်ခု ရှိနေသည့်အတွက် ရွံရှာဖွယ်ကောင်းလှသော ဇာဂ့်အနံ့များနှင့် မြင့်မားလှသော အပူချိန်ရှိနေသည့် ပြင်ပကမ္ဘာကြီးက ချက်ချင်းပင် ချဥ်းနင်းဝင်ရောက်လာလသည်။ လင်းဟန်မှာ သူ့မျက်နှာကို အမှတ်တမဲ့ ထိလိုက်ရာ အနက်ရောင် ဆံနွယ်များမှာ နဖူးမှ ကျဆင်းနေဆဲ ဖြစ်သော ချွေးများဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုသွားကြောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က ခေါင်းဆောင်းကို ချွတ်ကာ ပထမမောင်းနှင်ခုံမှ ထလာသည်ကို သူ ခံစားလိုက်ရသည်။

“မစ္စတာလင်း" လင်းဟန်၏ အမည်ကို ထပ်ခေါ်လာသည်။

တစ်ဖက်လူက ဂျာကင်ကို ချွတ်ကာ လက်တံများကြောင့် အပေါက်ကြီး ဖြစ်သွားသော နေရာကို ဖုံးရုံမျှ ဖုံးထားလိုက်သည်။ သဲများကို ကာဆီးထားနိုင်သော်လည်း အပူချိန်ကိုမူ ဖုံးကာရန် မစွမ်းသာပေ။

လင်းဟန်မှာ ချီကျားဇယ် ဟယ့်ယွင်ထင်အား ဓါးနှင့် ထိုးရာမှ ထွက်လာသည့် သွေးများ စွန်းထင်းနေဆဲ ဖြစ်သည် ၎င်းက အပူချိန်နှင့် စိုထိုင်းဆတို့ကြောင့် ခြောက်သွေ့သွားပြီး အဖြူရောင်ယူနီဖောင်းထက်တွင် သွေးကြေးရောင် အကွက်လိုက် ထနေ၏။ လင်းဟန်မှာ တိုက်ပွဲအတွင်း မက်ခါ၏ ကိုယ်ထည်ထဲသို့ ကျလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးကလည်း သဲဝါနှင့် ချွေးများ ရောနှောစေးကပ်နေကာ ပေပွ၍နေပေလိမ့်မည်မှာ အမှန်ပင်။ အနက်ရောင်ဆံနွယ်များက စိုစွတ်နေပြီး နဖူးပေါ်တွင် ကပ်နေလေရာမျက်နှာကို သုတ်လိုက်မိသောအခါ ပေတလူး ဖြစ်သွားလေသည်။

သို့သော်ငြား ယခုလက်ရှိအနေအထားမှာ ၎င်းကို စဥ်းစားရန် အချိန်ကောင်း မဟုတ်ပေ။ သူ ထရပ်ရန်ပင် အားမရှိတော့သဖြင့် မောင်းနှင်ခုံမှာသာ မှီတွယ်လိုက်ပြီး သူ့ထံသို့ လျှောက်လာနေသော ဟယ့်ယွင်ထင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

ရုတ်တရက်ဆိုသလို ယင်းက ကိစ္စကြီး မဟုတ်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ၏ ကိုယ်ပိုင်ပုံရိပ်သည်ပင် ယခုကဲ့သို့ မပျော်မရွှင်ပုံစံမျိုး တစ်ခါမှ မဖြစ်ခဲ့သည့်အလား...

တိတ်ဆိတ်သွားသည့် ဤအခိုက်လေးတွင် လင်းဟန် မျက်လုံးလေးများကို ကွေးကာ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကိုပင့်တင်ကာဖြင့် ဟယ့်ယွင်ထင်အား ပြုံးပြလိုက်လေသည်။

"ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်... မပူပါနဲ့" ဟယ့်ယွင်ထင် စိတ်ပူနေမည်ကို စိုးရိမ်နေမိသည့်အလား သူကိုယ်တိုင် ထပ်ကာထပ်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ သူ့ကိုသာ ရပ်ကြည့်နေခဲ့သည်။

သူ၏ မျက်နှာအမူအယာက မပြောင်းလဲပါသော်ငြား မျက်လုံးပြာများမှာ တဖြည်ဖြည်း အရည်ပျော်လာသည့် ရေခဲမြစ်လေးများ သဖွယ် ဖြစ်လာလေသည်။

လင်းဟန်၏ နှလုံးသား အနည်းငယ် ခုန်လှုပ်သွားပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်အား လက်ဆန့်တန်းပေးလိုက်သည်။

စောင့်ကြည့်ခန်းလေးတွင် ရှိခဲ့စဥ်ကလိုပင် လင်းဟန် ခပ်ဖွဖွ ပြုံးကာ နူးနူးညံ့ညံ့ ပြောလိုက်သည်။

"ဗိုလ်ချုပ်... ကျွန်တော့်ကို ထူပေးပါဦး"

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်ကို သူ၏ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ စက်ရုပ်အလား အထင်မှားမြင်ယောင်နေမိသည်။ ထိုသူက အိမ်မက်ထဲတွင် ရောက်နေသည့်အလား သူပါးစပ်ဟလိုက်မှသာ စလှုပ်ရှားလေသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ ချောမောအေးစက်နေဆဲသာ ဖြစ်ပြီး အသားမာတက်နေသော လက်များကို ဆန့်ထုတ်၍ လင်းဟန်၏ လက်ညှိုးလေးကို ခပ်ဖွဖွဖြင့် ဂရုတစိုက် ဆွဲယူလိုက်လေသည်။

သို့သော်လည်း လင်းဟန် အံ့အားသင့်ရသည်မှာ မည်သည့်အသံမှ မကြားရခြင်းပင်...

လင်းဟန် အတွေးများသွားရသည်...

စိတ်စွမ်းအားကို အလွန်အကျွံသုံးမိလို့ အစွမ်းပျောက်သွားတာလား...

ပုံမှန်အတိုင်းသာဆိုပါက လင်းဟန်မှာ သူ့အား ပြဿနာများစေနိုင်သည့် ထိုအစွမ်း ပျောက်သွားသည့်အတွက် ပျော်ရွှင်နေပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ယခုတွင်မူ အခြားသော အတွေးများ ရှိနေသည်။

မသိစိတ်ကမူ အစွမ်းပျောက်သွားသည်ဟု မယုံကြည်ချင်မိပေ။ ထို့ကြောင့် ဟယ့်ယွင်ထင် ဆွဲထားသော လက်ချောင်းလေးကို ရွှေ့ကာ တစ်စုံတစ်ခုကို အတည်ပြုရန် ကြိုးစားလိုက်လေသည်။ တစ်ဖက်လူက သူလုပ်ချင်နေသည့်အရာကို မသိရသေးခင်မှာပင် လင်းဟန်တစ်ယောက် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ လက်ကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ဆွဲကိုင်ကကာ သူ၏ လက်ငါးချောင်းလုံးကို တစ်ဖက်လူ၏ လက်များဖြင့် တွယ်ယှက်လိုက်ချေပြီ။

ထို့ကြောင့် သူတို့၏ လက်ချောင်းများက အချင်းချင်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ကံအားလျော်စွာဖြင့် မပျောက်သွားသေး။

လင်းဟန်တစ်ယောက် တစ်ခဏတာမျှ ကျေးဇူးတင်စိတ် ဖြစ်သွားရလေသည်။

သူမျက်နှာက ညစ်ပတ်ပေရေနေဆဲ ဖြစ်ပြီး သွေးစွန်းနေသော အဝတ်အစားများက တွန့်ကြေနေလေ၏။

ထို့ပြင် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ နှလုံးခုန်သံကိုပါ ကြားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။

【အရာအားလုံး ဘာတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူက အရမ်းလှနေတာပဲ】

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူ့ကိုယ်သူ ပြန်မြင်နေရသည်။

သူက ညစ်ပတ်ပေရေပြီး အားနည်းနေတာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လှနေရမှာလဲ... သူ့ကိုယ်သူ တွေးနေမိသည်။

သို့သော်ငြား ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခွန်အားရော စိတ်စွမ်းအားပါ သူ့ထက်ပို၍ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့သော်လည်း ထိုသူ၏ လက်များကမူ နွေးထွေးသန်မာနေဆဲ ဖြစ်သည်။

လင်းဟန် ထိုစကားများကို ကြားရသည့်အခါ ထူးဆန်းစွာဖြင့် မသက်မသာ မဖြစ်မိသည့်အပြင် တစ်ဖက်လူ၏ လက်ကိုပါ လွှတ်ပေးချင်စိတ်မရှိပေ။ ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီမပါဘဲ ရှပ်တစ်ထည်ကိုသာ ဝတ်ထားလေရာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ရှိနေဆဲ ဖြစ်သော်ငြား နဖူးစပ်များတွင် ဆံစများက ချွေးများဖြင့် ရှုပ်နေလေသည်။

သူသည်လည်း ချောမောနေသည်။

ထိုအတွေးက လင်းဟန်၏ ခေါင်းအတွင်း အကြောင်းအရင်းမယ်မယ်ရရမရှိဘဲ ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ထိုအတွေး ဝင်လာသောအခါ နှလုံးသားကလည်း အားသွင်းခံရသည့်အလား တစ်စုံတစ်ခုဖြင့် ထည့်သွင်းခံလိုက်ရသည့်အလား ပြင်းထန်စွာ ခုန်ပေါက်လာလေသည်။ အထိန်းအကွပ် မရှိသော တိမ်များပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်နေရသကဲ့သို့ ခံစားနေရပြီး နောက်ထပ်ခြေတစ်လှမ်းမှာ အလှမ်းမတော်လျှင် ချောက်နက်ထဲသို့ ကျသွားမည့် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း ဖြစ်လာမည်ကို စိုးရိမ်နေရသည်။

သူက ဟယ့်ယွင်ထင်၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာ ကွဲပြားခြားနားသည်ဟု ခံစားရသည်။ ထိုသူ၏ လက်များက ကျယ်ပြန့်ကာ လုံခြုံစေပြီး ထိုသူ၏ မပြောင်းအလဲမရှိ အေးစက်နေသော မျက်ဝန်းများသည်ကား နွေဦးရာသီအစောပိုင်းကာလတွင် ရေခဲများကို ကျော်ဖြတ်စီးဆင်းနေလာနေသော ရေအိုင်တစ်ခုအလား ဖြတ်ကျော်လာသော နေရာတိုင်းတွင် နူးညံ့မှုများ ပြည့်နေစေသည်။

လင်းဟန်မှာ ထိုနေ့က တွေ့ခဲ့ရသော နက်ဗျူလာ အမှုန်အမွှားများကို စတင်တွေးတောကြည့်မိသည်။

စကြဝဠာအတွင်းမှ ဖုန်မှုန့်များအားလုံးကို ပြန်လည်ရှာတွေ့မိသည့်အလား ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်လုံးပြာလေးများထဲတွင် သူ့နှလုံးသားထဲ၌ တိတ်တဆိတ် မြုပ်နှံထားသည့် ကြယ်မြစ်တစ်စင်းကဲ့သို့ ဖြစ်လာသည်။

"ကျွန်တော် နည်းနည်း ပင်ပန်းနေတယ်" လင်းဟန် ထိုသူအား မော့ကြည့်လိုက်သည်။

"တခြားဇာဂ့်တွေ ရှိသေးလား"

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အသံက ခိုင်မာနေပေသည်။

"မရှိတော့ဘူး"

လင်းဟန်မှာ သူပြောလိုက်သည့်စကားကို အမှတ်ရသွားသည်။ ရှင်းလင်းစွာပင် သူက ဟယ့်ယွင်ထင်အား လက်ကမ်းပေးရန် လိုချင်နေခဲ့သည်ပင်။ သူက ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ မက်ခါ၏ တိုက်ပွဲပြီးနောက် အလိုအလျောက်စစ်ဆေးမှုစနစ် ဖွင့်ထားပြီး အဆုံးတွင် ခဏတာ အနားယူချိန်ရကြောင်း သိနေလေသည်။ တစ်ချိန်လုံး ညစ်ပတ်ပေရေနေ၍ မကောင်းဘဲ မျက်နှာသွားသစ်သင့်ကြောင်းကိုလည်း သိနေပေသည်။

သို့သော်ငြား လင်းဟန် ရုတ်တရက်ဆိုသလို အပျော်အပြက်လေးများ လုပ်ချင်လာပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏ လက်ကို ဆွဲချိတ်လိုက်သည်။ "နှစ်မိနစ်လောက် အနားယူလို့ ရမလား... နှစ်မိနစ်ပဲလေ"

ဟယ့်ယွင်ထင် သဘောတူလာမည်ကို မစောင့်တော့ဘဲ လင်းဟန် ထပ်ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်လက်ကို မလွှတ်ပေးရဘူးနော်"

နှစ်မိနစ်လောက် ဒီလိုလေး ကိုင်ထားပေးပါ...

လင်းဟန်မှာ သူက တွယ်ကပ်တတ်သူမဟုတ်ကြောင်း နားလည်နေသည်။ သူငယ်စဥ်ကတည်းက သူ့ထံတွင် အမေတစ်ယောက်သာ ရှိပြီး သူ့အားတစ်ယောက်တည်း ပျိုးထောင်ခဲ့သော အိုမီဂါတစ်ယောက်အနေဖြင့် ခက်ခဲမှုများကလည်း တွေးကြည့်၍ မရနိုင်အောင်ပင်။ ထို့ကြောင့် သူက အမြဲတမ်း မည်သို့ ပြုမူနေထိုင်ရမည်ကို သိခဲ့ရကာ လူအများနှင့် ရန်ဖြစ်ငြင်းခုံမှုများ မလုပ်ဖူးဘဲ စာကိုသာ ကြိုးစားရင်းဖြင့် တိတ်ဆိတ်စွာ ရှင်သန်ခဲ့ပြီး အရာအားလုံးကို အမေဖြစ်သူကိုသာ ပြောပြခဲ့သည်။

သူက ကျောင်းရှိ အတော်ဆုံး ကျောင်းသားများထဲတွင် အလိမ္မာဆုံးဖြစ်ကာ ဆရာ ဆရာမများအားလုံး သဘောကျသူလည်း ဖြစ်သည်။ သူတို့အားလုံးက လင်းဟန်အား 'ပြဿနာအနည်းဆုံး'ဟု ရည်ညွှန်းခဲ့ကြကာ စည်းကမ်းကို တစ်ခါမှ မဖောက်ဖူးသကဲ့သို့ တစ်ခါမှလည်း အမှားမလုပ်ခဲ့ဖူးပါပေ။

ရံဖန်ရံခါ မိခင်ဖြစ်သူက ဝမ်းနည်းစိတ်မကောင်းသောပုံစံဖြင့် ပြောခဲ့ဖူးသေးသည်။

"တစ်ခါတစ်လေကျ လင်းဟန်ကို နည်းနည်းလောက် ပိုပြီး စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်စေချင်တယ်"

ထိုစဥ်က သူသည်လည်း စိတ်လိုက်မာန်ပါ ဖြစ်ခြင်း၏ အဓိပ္ပါယ်ကိုပင် မသိခဲ့ပေ။ ၎င်းကို ခပ်ရေးရေး နားလည်လာသောအခါတွင်လည်း အခွင့်အရေး မရှိခဲ့ပေ။ သို့သော်လည်း ယခုတွင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့ရှေ့မှ လူသားနှင့်အတူ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်ချင်နေမိသည်။ ကြည့်ရတာ 'စိတ်လိုက်မာန်ပါ' ဆိုတာရဲ့ အဓိပ္ပါယ်အစစ်ကို နောက်ဆုံးတော့ နားလည်သွားပြီ ထင်ပါရဲ့...

ထိုသာမာန်ကျသော အခိုက်အတန့်လေးမှတဆင့် ထိုအခိုက်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်သည်လည်း သူလုပ်ချင်နေသော အရာများကို လုပ်လာမည်လားဟု သိချင်နေခဲ့သည်။ ထိုသို့ အနိုင်ကျင့်ခြင်းမျိုး၏ အဓိပ္ပါယ် အစစ်အမှန်မှာလည်း တစ်စုံတစ်ယောက်က ခွင့်ပြုပေးရန် ဆန္ဒရှိနေခြင်းဟုလည်း ဆိုနိုင်ပေသည်။

👾

Prev Next