MM Story Teller

Chapter 147

Viewers 8k

🚩Chapter -147

Arc_7.နေရာလွဲမှားနေသောသမီး [ 13 ]

_____

လော့ယွီနှင့်လော့မိသားစုဆရာဝန်တို့ စုမိသားစုအိမ်ထဲသို့ အလောတကြီးဝင်လာသည့်တိုင် လူအိုကြီးကော်က ထွက်မလာသေးပေ။

ယခင်က လော့ယွီသည် စုဝမ်နှင့်အတူ စုမိသားစုအိမ်သို့ မကြာခဏရောက်ဖူးသောကြောင့် စုမိသားစုမှ အစေခံများက လော့ယွီနှင့် သူခေါ်လာသည့်လူများကို မတားဆီးကြပေ။

ဒုတိယထပ်သို့ အတားအဆီးမရှိတက်သွားပြီးနောက် လော့ယွီက ပထမဆုံးကျန်းယိုကို ခေါင်းညိတ်ပြကာ စိုးရိမ်မနေရန် အချက်ပြသည်။ ထို့နောက် တစ်ဖက်ရှိ စုဟိုင်ချန်းဆီသို့လှည့်လိုက်၏။

“ဦးလေးစု...အန်တီဝမ် ဘယ်လိုနေလဲ”

လော့ယွီ၏မေးခွန်းကို စုဟိုင်ချန်းက ခေါင်းကို ဖြေးဖြေးလေးရမ်း၍သာ ပြန်ဖြေသည်။

“လူအိုကြီးကော်က ပြန်ထွက်မလာသေးဘူး အထဲမှာအခြေအနေဘယ်လိုရှိလဲ သေချာမသိရဘူး”

ပြောလိုက်ရင်း စုဟိုင်ချန်းက သက်ပြင်းချလိုက်ပြန်၏။

“ဦး‌လေးစု စိတ်မပူပါနဲ့ လူအိုကြီးကော်က နိုင်ငံမှာ နှစ်ယောက်မရှိတဲ့သူလေ အန်တီဝမ့်ကိုသေချာကုပေးနိုင်မှာပါ... ပြီးတော့ အခု ကျွန်တော့်အဖိုးရဲ့ ဆရာဝန်ကိုလည်းခေါ်လာခဲ့တယ် တကယ်လို့ သူ့အကူအညီလိုအပ်ရင် ဦးလေးစုအားမနာပါနဲ့နော်”

လော့မိသားစု၏ မျိုးဆက်သုံးဆက်သည် အစိုးရအရာရှိများဖြစ်ကြသည်။ လော့ယွီ၏အဘိုးက အငြိမ်းစားယူသွားပြီဖြစ်သော်လည်း ဩဇာကြီးသည့်လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေဆဲပင်။ Dမြို့ထဲသို့ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်ရုံဖြင့် ငလျင်ကြီးကြီးမားမား လှုပ်ခတ်စေနိုင်သည့်လူမျိုးဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူ၏ဆရာဝန်ကလည်း ထူးခြားသည့်သူဖြစ်၏။ ပျမ်းမျှချမ်းသာသည့်သူတစ်ယောက်ပင် သူ့ကိုမဖိတ်ခေါ်နိုင်ချေ။

စုဟိုင်ချန်း လော့ယွီစကားများကိုကြားသောအခါ သူ့မျက်လုံးများလက်သွားသည်။ ထို့နောက် လော့ယွီနောက်တွင်ရပ်နေသည့် မီးခိုးရောင်ဝတ်စုံပြည့်နှင့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားကို ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ စုဟိုင်ချန်းနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံသောအခါ သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားက သူ့ကို ခေါင်းညိတ်ပြလာ၏။

“သခင်လေးလော့...”

စုဟိုင်ချန်း တစ်ခုခုပြောလိုက်ချင်သော်လည်း လော့ယွီကအပြုံးလေးနှင့် ဝင်ပြောလိုက်သည်။

“အန်တီဝမ်က ရှောင်ယိုရဲ့ အမေဖြစ်ပြီး ကျွန်တော့်ထက်အကြီးလည်းဖြစ်တယ်လေ ဒါကကျွန်တော်လုပ်ပေးသင့်တာပါ”

“လော့ယွီ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

တစ်ဖက်တွင် တိတ်ဆိတ်နေသော ကျန်းယိုက ချက်ချင်းရင်ထဲထိသွားပြီး လော့ယွီကိုကြည့်လိုက်သည်။

“အရူးမလေး....အန်တီ အဆင်ပြေသွားမှာ စိတ်မပူနဲ့တော့”

လော့ယွီက ကျန်းယိုကိုပြုံးပြသည်။ ထို့နောက် လက်မြှောက်၍ သူမခေါင်းကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ကျန်းယိုကချက်ချင်း ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ခေါင်းငုံ့သွား၏။

လော့ယွီအပေါ် စုဟိုင်ချန်း၏ အတွေးများက ရှုပ်ထွေးလာသည်။ စုဝမ်နှင့် လော့ယွီအတူရှိနေသည့်အချိန်၌ စုဟိုင်ချန်းက လော့ယွီကို သူ့သားမက်ဖြစ်လာရန် မျှော်လင့်ခဲ့မိ၏။ ထိုနည်းဖြင့် Dမြို့တွင် သူက ကြီးမားသည့် ကျောထောက်နောက်ခံတစ်ခုရလိမ့်မည်ဟူ၍....။ သို့သော် လော့ယွီက စုဝမ်နှင့်လမ်းခွဲပြီးနောက် ကျန်းယိုကို စတင်လိုက်ခဲ့သည်။ ၎င်းက စုဟိုင်ချန်းကို အတော်လေးခေါင်းကိုက်စေသည်။

ထိုကလေးနှစ်ယောက်က သူ့သမီးများဖြစ်သည်။ စုဝမ်က သူသမီးအရင်းမဟုတ်သော်ငြား ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာအောင် သူမကိုပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ အဖေနှင့်သမီးကြားမှ ဆက်ဆံရေးက အတော်လေးအမြစ်တွယ်နေပြီဖြစ်၏။ ယခုတွင်တော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်အတွက်နှင့် ညီအစ်မနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဆန့်ကျင်နေကြသည်။ ၎င်းက လော့မိသားစုအပေါ် မှီခိုအားထားချင်နေသည့် စုဟိုင်ချန်း၏အတွေးများကို အားလျော့လာစေသည်။

အထူးသဖြင့် ဝမ်ရှူးကျယ် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဖျားနာပြီး စုယွီ၏မတော်တဆမှုဖြစ်ပြီးနောက်တွင် စုဟိုင်ချန်းက ဤကမ္ဘာပေါ်၌ အာဏာမည်မျှရှိနေပါစေ၊ ပိုက်ဆံမည်မျှရှိနေပါစေ သူချစ်မြတ်နိုးရသည့်သူများ၏ အသက်နှင့်ဘဝကို ပြန်ဝယ်၍မရကြောင်း ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားသည်။

လူတွေပြောကြသည့် ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုများနှင့် ဂုဏ်စည်းစိမ်ဒြပ်များက မီးခိုးငွေ့များထက်မပိုပေ။

ယခုတွင် စုဟိုင်ချန်း၌ လော့မိသားစုအပေါ် အလိုလိုက်မျက်နှာသာပေးလိုသည့် အတွေးများမရှိတော့ပေ။ သို့သော် လော့ယွီက ကျန်းယိုအား နှလုံးသားတစ်ခုလုံးဖြင့် ဆက်ဆံပြီး စုမိသားစုကိုကူညီရန် အကောင်းဆုံးကြိုးစားနေသည်ကို ကြည့်ရင်း စုဟိုင်ချန်း စိတ်သက်သာရာရမိသည်။ သို့သော် စုဝမ်.......။

စုဟိုင်ချန်းက မသိစိတ်အရ စုဝမ်ကို လှည့်ကြည့်မိသည်။ သူမက နံရံကိုမှီနေကာ ခေါင်းငုံ့ထား၏။ သူမမျက်နှာပေါ်မှ အမူအရာများကို မည်သူမျှမမြင်နိုင်ပေ။

“ကျွီ”

တံခါးပွင့်လာသည့်အသံက စုဟိုင်ချန်း၏ အတွေးများကို နှောင့်ယှက်လိုက်ပြီး တံခါးဝတွင် ရပ်နေကြသည့်သူများကို မသိစိတ်အရ ခေါင်းထောင်ပြီး ကြည့်လာစေသည်။ အနက်ရောင် ဝတ်စုံ ဝတ်ထားသည့် လူအိုကြီးက လူငယ်လေး၏အကူအညီဖြင့် အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ လူအိုကြီးကဖြူဖျော့နေပြီး နဖူးတွင်လည်း ချွေးများသီးနေ၏။

“လောင်ကော်”

စုဟိုင်ချန်းက စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်အမူအရာဖြင့် လူအိုကြီးကို ကြည့်လာသည်။

“ကျုပ်ဇနီး.... ကျုပ်ဇနီးနိုးလာပြီလား”

စုဟိုင်ချန်း၏မေးခွန်းကိုကြားသောအခါ လူအိုကြီး၏ခေါင်းက မသိမသာလေး ငုံ့သွားသည်။

“လူကြီးမင်းစု ဒီလူအိုကြီး အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ခင်ဗျားဇနီးရဲ့ ကျန်းမာရေးက......”

လူအိုကြီးကော်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများက စုဟိုင်ချန်း၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ကျရောက်သွားသည်။

“ကျုပ်တတ်နိုင်စွမ်းမရှိတာကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ”

ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ....ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့....

စုဟိုင်ချန်း လူအိုကြီးကော်၏စကားများကိုကြားသောအခါ မျက်နှာက ချက်ချင်း သွေးမရှိတော့သကဲ့သို့ ဖြူစုတ်သွား၏။ သူ၏ရှည်လျားသည့် ကိုယ်ထည်က မထိန်းနိုင်ဘဲ ယိမ်းယိုင်သွားသည်။ သူက နှလုံးသားထဲမှ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုများကို ခုခံလိုက်သည်။ စုဟိုင်ချန်းက တုန်ယင်စွာနှင့် လက်ထဲမှ ချက်လက်မှတ်ကို လူအိုကြီးကော်ဆီသို့ ပေးလိုက်သည်။

“အသက်ကြီးကာမှ ဒုက္ခပေးမိပြန်ပါပြီ...ပြန်ပို့ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်ပါ့မယ်”

လူအိုကြီးကော်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ချက်လက်မှတ်ကို မယူချေ။

“ဟိုးအရင်က ကျုပ် ဝမ်မိသားစုနဲ့ ဆက်ဆံရေး အတော်လေးရှိခဲ့ပါတယ် ဒီနေ့ကုသစရိတ်ကို မယူဘဲနေပါ့မယ်”

ပြောပြီးနောက် လူအိုကြီးကော်က သူ့ဘေးရှိ လူငယ်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူငယ်လေးက လူအိုကြီးကော်၏ တပည့်ဖြစ်သည်။ သူ့ဆရာထံမှ အချက်ပြမှုကိုရရှိပြီးနောက် လူအိုကြီးကော်အား လှေကားကိုဆင်းရန် ချက်ချင်းအကူအညီပေးလိုက်သည်။

“ဆရာ့ကို ကျွန်တော်ပဲလိုက်ပို့လိုက်ပါ့မယ်... လူကြီးမင်းစု ဒုက္ခခံစရာမလိုပါဘူး”

ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ထွက်သွားကြသည်ကို ကြည့်ရင်း စုဟိုင်ချန်းက နောက်ဆုံးအသက်ကယ်ကြိုးမျှင်လေးကို လိုက်ဖမ်းနေသည့်အလား အလျင်စလိုလှည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများက လော့ယွီနှင့် သူခေါ်လာသည့် ဆရာဝန်ကိုကြည့်ရင်း တုန်ယင်နေသည်။

“ဒေါက်တာရွှီ ခင်ဗျားကိုပဲ ဒုက္ခပေးရတော့မယ်”

လော့ယွီ၏နှလုံးသားထဲတွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိနေပြီး စုဟိုင်ချန်းပင် ပြောရန်မလိုလိုက်ချေ။ သူက အရင်‌ခြေတစ်လှမ်းအသာ တိုးလိုက်သည်။

လော့ယွီပြောသည်ကို ကြားသောအခါ ဒေါက်တာရွှီက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း ဝမ်ရှူးကျယ်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ပစ္စည်းများက အသင့်ရှိနေပြီးသားဖြစ်၏။ ထိုပစ္စည်းအများစုက ယခင် စုယွီ ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်များဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာပေါ်တွင် အကောင်းဆုံး ဆေးဘက်ဆိုင်ရာပစ္စည်းများအဖြစ် သတ်မှတ်နိုင်၏။

ကုတင်ပေါ်မှ သတိမရှိနေသော လူနာကိုကြည့်ရင်း ဒေါက်တာရွှီက သူနှင့်အတူ သယ်ဆောင်လာသည့် ဆေးလက်အိတ်များကို ထုတ်သည်။ ထို့နောက် အခန်းထဲတွင် ပြင်ဆင်ထားပြီးသား ပစ္စည်းများကို ယူ၍ အခြေခံစစ်ဆေးခြင်းမှ စတင်လိုက်သည်။

စက္ကန့်၊ မိနစ်နှင့်အမျှ အချိန်များက ကုန်ဆုံးနေပြီး စောင့်ဆိုင်းရခြင်းက အခက်ခဲဆုံး အရာတစ်ခုဖြစ်သည်။

စုဟိုင်ချန်းက စိတ်ပျက်အားငယ်မှုကို တစ်ကြိမ်ခံစားလိုက်ရသောကြောင့် ယခုတွင် သူ့မျက်လုံးများက နီရဲနေပြီး စိတ်ပူနေလေသည်။ ကျန်းယိုကလည်း လော့ယွီ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်နေ၍ ညင်သာစွာ နှစ်သိမ့်ခံနေသည်။

စုဝမ်က တစ်ယောက်တည်း အိပ်ခန်းတံခါးဘေး နံရံတွင် မှီနေလျက်ရှိပြီး မျက်လွှာချ၍ လက်ကောက်ဝတ်မှ နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ စုရွေ့၏စတူဒီယိုမှ စုမိသားစုဗီလာသို့ရောက်ရန် ပုံမှန်အားဖြင့် လေးဆယ့်ငါးမိနစ်အချိန်ယူရသည်။ သေချာပေါက် လမ်းတစ်လျှောက် မီးပွိုင့်မမိပါက ဆယ်မိနစ်စောရောက်နိုင်သည်။

“ဘန်း”

စုဝမ် အချိန်ကိုရေတွက်နေချိန်မှာပင် ဗီလာတံခါးက ရုတ်တရက် အပြင်ဘက်မှ ပြင်းထန်သည့်အားတစ်ခုဖြင့် တွန်းဖွင့်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။

“တောင်းပန်ပါတယ် လက်ချော်သွားလို့...”

စတူဒီယို၏အပြာရောင် အလုပ်ခွင်ဝတ်စုံကိုဝတ်ထားဆဲဖြစ်သည့် စုရွေ့က ဗီလာထဲမှ လူများကို အပြစ်ကင်းစင်နေသည့်အပြုံးလေး ပြုံးပြလာသည်။ သူ့အနောက်တွင်တော့ စုမိသားစု၏ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းများ ရပ်နေကြသည်။

“လူကြီးမင်းစု ဒီလူငယ်လေးက အတင်းဝင်လာတာနဲ့ လူကြီးမင်းကို အသိပေးဖို့ အချိန်မရလိုက်လို့ပါ...ကျွန်တော်တို့ သူ့ကိုမတားလိုက်နိုင်ဘူး”

“ထားလိုက်တော့ ဖြစ်ပြီးနေပြီ”

အခုအချိန်မှာ စုဟိုင်ချန်းက ဗီလာတံခါးနဲ့ မဖိတ်ခေါ်ဘဲဝင်လာတဲ့ စုရွေ့ကို ဘယ်လိုလုပ် ဂရုစိုက်နိုင်မှာလဲ...

တံခါးအပြင်ဘက်မှ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းများက သူတို့ဘော့စ်၏ ညွှန်းကြားချက်ကိုကြားသောအခါ စိတ်သက်သာရာရသွားကြသည်။ ထို့နောက် နာခံစွာနှင့် ဆုတ်ခွာသွားကြတော့သည်။

အိုက်ယား ဒီလရဲ့ဘောနပ်စ် အဖြတ်မခံရတော့ဘူးကွ....

ယခုတွင် စုရွေ့က စုမိသားစုအိမ်သို့ ပထမဆုံးရောက်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ သူက အပေါ်ထပ်လျှောက်လမ်းမှ ထူးဆန်းသည့် မျက်နှာအမူအရာများကိုတွေ့သောအခါ စုရွေ့က မျက်နှာတွင် အပြုံးလေးချိတ်ဆွဲလိုက်ပြီး ဒုတိယထပ်ဆီသို့ တက်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် စုဝမ်ကို တိုက်ရိုက်မေးလိုက်သည်။

“ဇနီးလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“အမေက သတိမေ့နေပြီး ခုထိပြန်နိုးမလာသေးဘူး”

စုဝမ်က စုရွေ့ကို ဖျော့တော့စွာ တီးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

စုရွေ့အကြည့်များက စူးရှသွားသည်။ ဝမ်ရှူးကျယ်က အသက်ရှည်ရှည်နေရမည့်ကံကြမ္မာမပါသော်လည်း ယခုအချိန်၌ ကိုမာဝင်သွားရမည်မဟုတ်ချေ။

မူလဇာတ်ကြောင်းအရ စုဝမ် အမြှောက်စာဖြစ်လာပြီးနောက် ဝမ်ရှူးကျယ်၏ကျန်းမာရေးက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ဆုတ်ယုတ်လာခဲ့ပြီး ကိုမာမဝင်ဘဲ သေဆုံးသွားရမှာဖြစ်သည်။

စုဝမ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် စုရွေ့က စုဝမ်ဆိုလိုသည်ကို ချက်ချင်းနားလည်လိုက်သည်။ သူက စုဝမ်၏လက်လေးကို ညင်သာစွာကိုင်လိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ဖြစ်ရပ်များအားလုံးတွင် တိကျသည့်အကြောင်းအရင်းများနှင့် သက်ရောက်မှုများစွာရှိသည်။

ဝမ်ရှူးကျယ် ရုတ်တရက်ကိုမာဝင်သွားတာက စုရွေ့ စုယွီကိုသတ်လိုက်တာကြောင့်လား...

ထိုအချိန်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်က ကိစ္စနှစ်ခုကြားသေချာမဆက်စပ်နိုင်ဖြစ်နေပြီး ဒေါက်တာရွှီမှ သတင်းကောင်းအချို့ပေးလာမည်ကိုသာ ထိုင်စောင့်ရုံရှိတော့သည်။

ခဏကြာပြီးနောက် အိပ်ခန်းတံခါးက ထပ်မံပွင့်လာသည်။ ဒေါက်တာရွှီက လူအိုကြီးကော်လောက် ပင်ပန်းနေသည့်ပုံမပေါ်သော်လည်း သူ့အမူအရာများက ကောင်းမနေပေ။

“ဒေါက်တာရွှီ အန်တီဝမ်ဘယ်လိုနေသေးလဲ”

လော့ယွီက ပထမဆုံးမေးလာသူဖြစ်သည်။ သူ့မေးခွန်းကိုကြားသောအခါ ဒေါက်တာရွှီက ခဏလောက်တွန့်ဆုတ်နေပြီးမှ ခေါင်းခါလာသည်။

“လူကြီးမင်းကတော်စုရဲ့ အခြေအနေက တော်တော်လေးဆိုးနေပြီ ကျွန်တော်သူမကို စစ်ဆေးမှုအများကြီးလုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အမျိုးအမည်မသိရတဲ့ အဆိပ်အတောက် တစ်မျိုးမျိုးရှိနေတယ်ဆိုတာ ရှာတွေ့ခဲ့တယ် အဲ့ဒီအဆိပ်အတောက်က သူမကိုယ်ထဲက သွေးကြောတွေထိပျံ့နှံ့နေပြီ ဒီအမျိုးအမည်မသိရတဲ့ အဆိပ်အတောက်ကပဲ သူမကို ကိုမာဝင်သွားစေတဲ့ အဓိကတရားခံဖြစ်မယ်လို့ ကျွန်တော်သံသယရှိမိပါတယ် ဒါပေမယ့် လက်ရှိမှာ ဒီအဆိပ်အတောက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ မသိသေးဘူးဖြစ်နေတယ် ကျွန်တော် နမူနာတချို့ထုတ်ယူပြီး သုတေသနလုပ်ဖို့ စီစဥ်ထားပေမယ့်.....”

ခဏရပ်သွားပြီး ဒေါက်တာရွှီ၏ မျက်လုံးများက စုဟိုင်ချန်းပေါ်ကို ကျရောက်သွားသည်။

“ဒီအမျိုးအမည်မသိတဲ့ အဆိပ်အတောက်ရဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံကိုခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာဖို့က အနည်းဆုံးနှစ်လလောက်ကြာနိုင်တယ် ကျွန်တော်စိုးရိမ်တာက.... လူကြီးမင်းကတော်စု အဲ့လောက်ကြာအောင်မစောင့်နိုင်မှာကိုပဲ”

ဒေါက်တာရွှီက ‌ကွေ့ဝိုက်ပြောလိုက်သော်လည်း တကယ်ပြောချင်သည့်အရာက လူအိုကြီးကော်ပြောသွားသည်နှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင် ဝမ်ရှူးကျယ်၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေနှင့် ပတ်သက်၍ သူလုပ်ပေးနိုင်သည့်အရာမရှိချေ။

စိတ်ပျက်အားငယ်‌မှုတွေထပ်ရောက်လာပြန်ပြီ မဟုတ်ဘူး ဒီတစ်ခေါက်က မျှော်လင့်ချက်တွေပါ ပျက်သုဥ်းကုန်တာ ဖြစ်လိမ့်မယ်.....

စုဟိုင်ချန်း၏ မျက်လုံးများက ယခုအချိန်တွင် ခံစားချက်မဲ့နေ၏။ သူက စကားပြောရန်ပင် အားမရှိဖြစ်နေပြီး ဘယ်လို အမူအရာမျိုးဖြစ်နေရမည်ကိုပင် မသိဖြစ်နေတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် စုဝမ်ဘေးတွင်ရပ်နေသည့် စုရွေ့က ရုတ်တရက် အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

“ကျွန်တော် ကြည့်ကြည့်မယ်”

ပြောပြီးသည်နှင့် စုရွေ့က လက်ကိုဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ အိပ်ခန်းတံခါးက ချက်ချင်းပိတ်သွားလေသည်။

ကျယ်လောင်သည့်တံခါးပိတ်သံနှင့်အတူ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုများအောက်ခြေသို့ရောက်နေသည့် စုဟိုင်ချန်းက သတိပြန်ကပ်လာသည်။

“သူ....”

စုဟိုင်ချန်းတုံ့ပြန်လာသည်က နှေးနေပြီး လော့ယွီကအရင် ရှေ့တိုးလာ၍ အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ရန် ကြိုးစားတော့သည်။

“ဘယ်သူမှ သူ့ကိုဝင်ပြီး မနှောင့်ယှက်ရဘူး”

ထိုအချိန်တွင် ရုတ်တရက် စုဝမ်ကလက်မြှောက်၍ လော့ယွီကိုတားဆီးလာ၏။

“စုဝမ် မင်းသူ့ကို တကယ်ပဲ ဒီလိုဝင်ရှုပ်ခွင့်ပေးတော့မလို့လား အန်တီဝမ်တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် မင်းတာဝန်ယူနိုင်လို့လား”

စုဝမ်၏တားဆီးခြင်းခံလိုက်ရသောကြောင့် လော့ယွီက သူအရှေ့မှလူအား အေးစက်စွာ ငုံ့ကြည့်လာသည်။

“သူမကငါ့အမေပဲ ငါဘာလို့တာဝန်မယူနိုင်ရမှာလဲ”

စုဝမ်ကလည်း လော့ယွီကို မကျေနပ်မှုများဖြင့် အေးစက်စွာ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ဒါ့အပြင် ဒါက စုမိသားစုအိမ် နင့်လိုအပြင်လူတစ်ယောက်က ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ပြီး အမိန့်ပေးဖို့ အလှည့်မရောက်သေးဘူး”

“အပြင်လူတဲ့လား”

လော့ယွီ၏နှုတ်ခမ်းထက်တွင် မထီမဲ့မြင်အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။

“နောက်ဆုံးမှာ အပြင်လူက ဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါတို့စိတ်ထဲမှာ သေချာသိနေပြီးသားမဟုတ်ဘူးလား”

ထို့နောက် လော့ယွီက သူ့အနောက်တွင်ရှိနေသည့် စုဟိုင်ချန်းကိုကြည့်လိုက်သည်။

“ဦးလေးစု သူတို့နှစ်ယောက်ကို စုမိသားစုထဲမှာ ဒီလိုပဲ မထီမဲ့မြင်ပြုခွင့်ပေးထားတော့မှာလား”

“အဖေ”

စုဟိုင်ချန်းစကားပြောလာသည်ကို စောင့်မနေဘဲ စုဝမ်က တံခါးဝတွင်ရပ်ပြီး စုဟိုင်ချန်း၏မျက်နှာကို လေးနက်စွာကြည့်လာသည်။

“သမီးကိုယုံရင် အခွင့်အရေးတစ်ခုလောက်ပေးပါ မယုံဘူးဆိုရင် သမီးအခုချက်ချင်း ရှောင်းချီကိုခေါ်ပြီး ဒီအိမ်ထဲမှာ တစ်စက္ကန့်လေးတောင်မနေတော့ဘဲ ထွက်သွားပေးမယ်”

ဝမ်ရှူးကျယ်၏ ကိုမာက အတော်လေးထူးဆန်းသည်။ ဘယ်အရာကပဲ ၎င်းကိုဖြစ်စေပါစေ စုဝမ်နှင့် စုရွေ့က ၎င်းကို စစ်ဆေးရမည်။ မည်သည့်တာဝန်ကျကမ္ဘာ၌မဆို ရုတ်ခြည်းပြောင်းလဲမှုများသည် တာဝန်ဆောင်ရွက်သူများအပေါ် မထင်မှတ်ထားနိုင်သည့် ပြဿနာများဖြစ်လာစေနိုင်သည်။ ယခုတွင် သူတို့အားလုံးလုပ်ချင်နေသည်က အန္တရာယ်များအားလုံးကို ဘေးချိတ်ထားရန်သာဖြစ်၏။

___

🚩

Prev Next