Chapter 63

👾Chapter 63

[မဟုတ်ဘူး၊ သူတို့က မင်းဆီက အနမ်းခိုးယူခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ကို အတုခိုးနေတာ]

လင်းဟန်၏လက်ညိုးသည် ၎င်း၏အား ပျော့သောအနွေးဓာတ်နှင့်အတူ  ဟယ့်ယွင်ထင်၏နှုတ်ခမ်းထောင့်ကို အသာအယာ ပွတ်ဆွဲသွားသည်။  သူသည် စိတ်ဖတ်စွမ်းရည်ကို ဆုံးရှုံးသွားသော်လည်း ဤအခိုက်အတန့်တွင်  ထိုခံစားချက်များကို ထိထိမိမိဘာသာပြန်ဆိုနိုင်ဆဲပင်။

အတိတ်၌ ဟယ့်ယွင်ထင်သည် သူ့အား ဤသို့ နှစ်သိမ့်ပေးလိုခဲ့လျှင်တောင်မှ မည်သည့်အမူအရာပြုလုပ်ရမည်ကို မသိရှိသောကြောင့် ထုံးစံအတိုင်း တင်းမာသည့်မျက်နှာထားနှင့်  "ဘာမှမဟုတ်ဘူး " ဟုသာ ပြောနိုင်ခဲ့လိမ့်မည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့ထံ၌ ထိုကဲ့သို့ စိတ်ခံစားမှုများရှိနေသည်ကို သဘောမပေါက်မိချေ။ လင်းဟန်၏ သတိပေးမှုသာမရှိလျှင် သူက ပြုံးရယ်နေခဲ့သည်ကိုပင် သိမည်မဟုတ်ချေ။

ခေတ္တခန့် ထိတ်လန့်သွားပြီး ရှားရှားပါးပါး ယုံကြည်မှုကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်မိသည်။

 "...ကိုယ် မသိဘူး "

လင်းဟန်က သူ့ကို သဘောကျသလားဟု မေးခဲ့သည့်အချိန်ကဲ့သို့ပင်။  သူသည် အရာရာတိုင်းအပေါ် ယုံကြည်မှုလွန်ကဲကာ စိတ်ကြီး၀င်ပုံရသော်လည်း လင်းဟန်နှင့် ပတ်သက်သည့် ကိစ္စများကိုမူ ချိီတုံချတုံဖြစ်သွားမိသည်။  လင်းဟန်က သု့လက်ချောင်းများကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏နောက်ကျောထံမှ သူ့မျက်နှာကို အနည်းငယ် မြောက်လိုက်ကာ  မည်သည်ကိုမှ ဆက်မပြောတော့ချေ။

ဟယ့်ယွင်ထင်ပြုံးရယ်သည့်အခါ မည်သို့ရှိသည်ကို တခဏခန့် သိချင်မိသွားသော်လည်း သူ့အား ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်စေမိမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ထိုအတွေးကို လက်လျော့လိုက်သည်။

မျက်လုံးဖြင့် မမြင်ရနိုင်သောအပြုံးအား သူ့လက်ချောင်းများဖြင့် ထိတွေ့နိုင်သည်။

သို့ရာတွင် ကူးသုန်းသုန်းနှစ်ကောင်သည် မခံချင်စိတ်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ လိုက်နာကာ တုပနေကြဆဲဖြစ်ပြီး နာကျင်မှုကို မခံစားရသည့်အလား ဖြစ်နေကြသည်။ သူတို့ အတုယူနေသည့် နှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်က မျက်နှာနီမြန်းကာ ကျန်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းတွင်  အပြုံးတစ်ခုရှိနေသည်ကိုတောင်မှ သတိမပြုမိဘဲ ဆက်လက်အတုယူကာ လေ့ကျင့်နေကြသည်။

နောက်ဆုံးတွင် သတ္တဝါကြီးနှစ်‌ကောင်သည် သုံးကြိမ်တိုင် ကျရှုံးပြီးနောက် လက်လျော့လိုက်ကြသည်။ ၎င်းတို့က နှစ်ကြိမ်တိုင် အော်ညည်းကြပြီး ကူးလုလုက ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ကောင်၏နှာမောင်းပေါ်သို့ တက်သွားပြန်သည်။

စွမ်းအင်ထောက်ပံ့မှုမရှိသည့် M2742 သည် အေးစက်သည့်သံခွံကြီးတစ်ခုမျှသာဖြစ်သော်လည်း အနည်းဆုံးတော့ ၎င်းတို့သုံးယောက်သား မြူခိုးများ၏ ဝါးမြိုခြင်းခံရမည်ကို စိုးရိမ်စရာမရှိတော့ပေ။ 

ကူးလုလု ၎င်း၏အပေါင်းအဖော်များနှင့် မည်သို့ ဆက်သွယ်ခဲ့သည်ကို မသိသော်လည်း ကြင်နာသောသတ္တဝါအချို့သည် M2742 ကို ရှေ့သို့ ကူညီတွန်းပေးခဲ့သည်။  တောက်ပသည့်အလင်းရောင်နှင့် ကြမ်းတမ်းသည့်ရာသီဥတုများကြောင့် တိုက်စားခြင်းမရှိစေရန် တောင်ကုန်းတစ်ခု၏ အနောက်ဘက်သို့ ရွှေ့လိုက်ကြသည်။

လင်းဟန်သည် ဤကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းပုံရသောသတ္တဝါများက ထိုမျှစဥ်းစား တွေးတောပေးတတ်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားချေ။ ထို့အပြင် ဟယ့်ယွင်ထင်၏အပြုံးသည် သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွင် ရှိနေဆဲဖြစ်သဖြင့် ခဏတာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့် နွေးထွေးမှုကို ခံစားနေရသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဦးတည်ရာမှန်းဆချက်သည် ကောင်းမွန်လှသည်။ သူ လင်းဟန်ကို ကျောပိုးရင်းဖြင့် ရွေ့အန်းမျိုးနွယ်နောက်သို့မလိုက်မီ မက်ခါ၏ တည်နေရာကို ချရေးလိုက်သည်။

ဤအချိန်၌ သူတို့သည် တစ်နာရီခန့် လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြပြီး ထိုစဉ်အတွင်း အချို့သော ကူးသုန်းသုန်းသည် ဤအားနည်းပုံရသောသတ္တဝါများ ၎င်းတို့နောက်သို့ အချိန်ကြာမြင့်စွာ မလိုက်ပါနိုင်မည်ကို စိုးရိမ်နေပုံရသည်။ ၎င်းတို့က မကြာခဏ ကြည့်ရှုရန် နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တတ်ကြပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်အား နှာခေါင်းဖြင့် တရှုံ့ရှုံပြုတတ်သည်။  ထိုသည်က သူနှင့်လင်းဟန်တို့အား အကယ်၍ ဆက်လက်လမ်းမလျှောက်နိုင်လျှင် အမွှေးလုံးလေးကဲ့သို့  သူတို့နှာမောင်းပေါ်၌ လိုက်ပါနိုင်သည်ဟူ၍ ပြောနေသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သည်။

ဤနေရာသို့ အောင်မြင်စွာရောက်ရှိချိန်မှစ၍ လင်းဟန်သည် စိတ်အခြေအနေကောင်းမွန်နေပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်သည်ပင် သူ့ထံမှ ကူးစက်ခံလိုက်ရသည်။  သူ၏ ခြေလှမ်းများမှာ အခြေစိုက်စခန်း၌ ရှိစဉ်ကကဲ့သို့ ပြင်းထန်နေဆဲဖြစ်သော်ငြား သူ့မျက်၀န်းထဲမှ ဆီးနှင်းခဲအချို့ကမူ အရည်ပျော်သွားခဲ့သည်။

၎င်းတို့က လင်းဟန်တို့ နှစ်ယောက်အား ယခုထက် ပို၍စိမ်းလန်းစိုပြည်သည့် ဂေဟစနစ်ရှိရာ တစ်ခုဆီသို့ ခေါ်ဆောင်သွားကြသည်။

ဤနေရာ၌ မြေပြင်သည် အတော်လေး မညီမညာရှိနေဆဲသော်လည်း ၎င်းတို့ကြားတွင် ထူးဆန်းသည့်ပုံစံရှိသောကျောက်တုံးများက ပြန့်ကျဲနေသည့်အပြင် ယင်းကျောက်တုံးများဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အမည်မသိ တိရစ္ဆာန်အလောင်းအချို့လည်း ရှိနေသည်။ သို့သော် ယခုလက်ရှိနေရာသည် ယခင်နေရာထက်မူ ပို၍သစ်ပင်များစွာရှိကာ ရာသီဥတုကလည်း မွန်းကြပ်ဖွယ်မကောင်းနေချေ။

အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ ဤနေရာတွင် သဘာဝအတိုင်းဖွဲ့စည်းထားသော ကျောက်ဂူတစ်ခုတည်ရှိပြီး ၎င်း၏ဘေးတွင် နှစ်ဦးသား မတွေ့မြင်ခဲ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည့်ရေအရင်းအမြစ်တစ်ခု ရှိနေသည်။  ကူးလုလုသည် ကူးသုန်းသုန်း၏နှာမောင်းပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ လေထဲ၌ရှိစဉ် ခြေလက်များကို ဝေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ဂုဏ်ယူသောအမူအရာဖြင့် ရေထဲသို့ တိကျစွာ ဗွမ်းခနဲ ပြုတ်ကျသွားသည်။

အနက်ရောင်အလုံးလေးကက ရေထဲတွင် ခေတ္တမျှနစ်မြုပ်သွားပြီးနောက် ပူဖောင်းလေးများပေါ်ထွက်လာသည်။ ထို့နောက် ရေထဲမှ ခေါင်းပေါ်လာပြီး  လင်းဟန်နှင့်ဟယ့်ယွင်ထင်ကို ကြည့်လာသည်။ ကူးသုန်းသုန်းတို့သည် ၎င်းတို့၏ဦးခေါင်းများကို ရုတ်တရက် ငုံ့ကာ ‌ရေသောက်နေကြပြီး ၎င်းတို့၏လည်ချောင်းများထဲတွင် အသံများကို ထွက်ပေါ်စေသည်။

လင်းဟန် သူတို့အမည်၏ ဇာစ်မြစ်ကို ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားကာ အင်ပါယာလူသားများ၏ ဉာဏ်ပညာအတွက် လေးလေးနက်နက် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ချီးကျူးလိုက်သည်။

  ဟယ့်ယွင်ထင်. လင်းဟန်ကို ချပေးရန် အသန့်ရှင်းဆုံးနေရာကို ရှာတွေ့သွားသည်။ အပူချိန်က တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာ‌နေရာ သူ သူ့အင်္ကျီကို ဘေးသို့ ပစ်ချလိုက်ကာ လင်းဟန်ဘေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

" မစ္စတာလင်း၊ ဒီမှာအရင်အနားယူနှင့်ကြရအောင် " 

ဟယ့်ယွင်ထင်ကပြောလာသည်။

" ကိုယ်တို့ဖို့ စားစရာတစ်ခုခု နည်းနည်းသွားရှာလိုက်မယ် "

သူ မတ်တတ်ပြန်ရပ်တော့မည့်အချိန်တွင် လင်းဟန်က သူ့အား ပြန်ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။

 " ကျွန်တော် သိပ်ပြီး ဗိုက်မဆာပါဘူး "  

လင်းဟန်က ရွေ့အန်းများကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်  ဖြည်းညင်းစွာ မျက်လွှာချလိုက်သည်။

" ကျွန်တော့်ကိုသာ အဖော်ပြုပေးပြီး ခဏလောက် အနားယူပါ "

ဤရက်များ၌ သူ အမှန်တကယ် ပင်ပန်းခဲ့ရသည်။  တစ်ခါတစ်ရံတွင် လင်းဟန်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် ဟယ့်ယွင်ထင်အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးမဖြစ်ခဲ့လျှင် တစ်ဖက်လူသည် သူ တစ်ယောက်တည်း  ပိုကောင်းမွန်စွာ ရှင်သန်နေမလားဟု တွေးနေမိတတ်သည်။  သို့သော် နောက်ဆုံးတွင်  ထိုကိစ္စကို လေးလေးနက်နက် မစဉ်းစားတော့ချေ။ အချို့မေးခွန်းများသည် ရှင်းလင်းသည့်အဖြေများ မလိုအပ်ဘဲ လက်ရှိတွင်လိုက်နာရန်သာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့အား လက်လျော့မည်မဟုတ်ကြောင်း သူ သိရှိကာ အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်ထားသည်။  နှစ်ယောက်သား တစ်ခဏကြာ ထိုင်ခဲ့ကြပြီးနောက် ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့ရှေ့ရှိ သတ္တဝါများကို ကြည့်လိုက်သည်။

" မစ္စတာလင်း ကိုယ်လက်သန့်စင်ချင်လား "

လင်းဟန် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဆိုလိုရင်းကို အသေအချာနားလည်ပြီး ခေတ္တမျှ အေးခဲသွားသည်။

" ကိုယ် ခဏလောက် ထွက်သွားပေးမယ် " 

ဟယ့်ယွင်ထင်က မြန်မြန်ဆန်ဆန် ထပ်ပြောလာသည်။

" ဒါပေမဲ့ တကယ်လို့ မင်း ကိုယ့်ကိုလိုအပ်တယ်ဆိုရင်တော့...ကိုယ် ကူညီနိုင်ပါတယ် "

ရှားရှားပါးပါး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားသည့် လင်းဟန်က ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။

" ကျွန်တော့်ဘာသာ အဆင်ပြေလောက်မှာပါ "

ဟယ့်ယွင်ထင်သည် ထိုသို့သောကိစ္စများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရာတွင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ကောင်းစွာ မကိုင်တွယ်ဖူးသောကြောင့် စိတ်သက်သာရာရသွားပုံရပြီး ခေါင်းငြိမ့်ကာ ဖြေလာသည်။

 " ကောင်းပြီ " 

လင်းဟန်သည် ဟယ့်ယွင်ထင် ဝေးကွာသွားသည့်တိုင်အောင် စောင့်ဆိုင်းလိုက်ပြီးသည်။ သတ္တဝါများက အချင်းချင်းဆော့ကစားနေကြဆဲပင်။ ထို့နောက် သူက မတ်တတ်ရပ်ရန် သူ့ကိုယ်သူ  တွန်းအား‌ပေးကာ ရေစပ်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ရေထဲမှာ ထင်ဟပ်နေသည့် သူ၏အားနည်းလှသည့်မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ တခြားကမ္ဘာမှာ ရှိ‌နေသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

ရင်းနှီးနေသည့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုက ရောက်လာပြန်သည်။ လင်းဟန် ယနေ့တွင် လမ်းမ‌လျှောက်ခဲ့လုနီးပါးပင်ဖြစ်သော်လည်း အိပ်ငိုက်လာပြန်သည်။

ယနေ့သည် သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် အတော်လေး အဆင်ပြေသည့်နေ့ရက်တစ်ရက်ဖြစ်ခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်ပြန်ရောက်သောအခါ လင်းဟန်သည် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခဲ့ပြီး ဖုန်မှုန့်များနှင့် သွေးများစွန်းထင်းနေသော သူ၏အဖြူရောင်ဝတ်စုံကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ လျှော်ဖွတ်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင်  သူ့ကိုယ်ပေါ်၌ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သောတီရှပ်တစ်ထည်သာလျှင် ရှိတော့သည်။ 

 လင်းဟန်သည် တစ်ဖန် အိပ်ငိုက်နေပုံရပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်ကို မြင်သောအခါ သူ့မျက်လုံးများ က ကျဉ်းမြောင်းနေလေပြီ။ ထို့နောက် နှုတ်ဆက်ရုံမျှ နှုတ်ဆက်ပြီးနောက်  အိပ်ပျော်သွား‌တော့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် ခြေသံကို ဖော့လိုက်ပြီး လင်းဟန်ဘေးတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။  သူ နောက်ဆုံးတွင် ယနေ့ည၌ ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်နိုင်ပြီဟုထင်လိုက်သည်။ 

ရွေ့အန်းများက မဝေးကွာသည့်နေရာတွင် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ကူးလုလုသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ အမွေးများ ခြောက်သွေ့လာစေရန် စောင့်ဆိုင်းပြီး‌သည့်‌အခါ လင်းဟန်ပေါ်သို့ ခုန်တက်လာပြန်သည်။ သူသည် ယခုအခါ သူ့နယ်မြေသို့ ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သော်လည်း ဤလူသားကို အလွန်နှစ်သက်ဆဲဖြစ်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ တွေ့ခဲ့သော အရာများကို ဘေးဖယ်ကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘေးကင်းမှု‌ သေချာစေရန် ကြည့်ရှုလိုက်သည်။

လင်းဟန် အိပ်ပျော်နေကြောင်း အတည်ပြုပြီးနောက် လင်းဟန်၏ လက်ချောင်းများကို ပုံမှန်အတိုင်း အိပ်ယာမဝင်မီတွင် ညင်သာစွာ နမ်းလိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာဖြင့် မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်သည် ။

လင်းဟန်သည် နောက်တစ်နေ့တွင် ရှားရှားပါးပါး စောစောနိုးလာပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ယမန့်နေ့ညကကဲ့သို့ စိုစွတ်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူသည် အင်ပါယာသို့ ပြန် ရောက်သည့်အချိန်ထိတိုင်အောင် သူ့အား ဟယ့်ယွင်ထင်မှ ကျောပိုးမှုကို လိုအပ်နိုင်ဆဲဖြစ်နိုင်သော်လည်း အနည်းဆုံးတော့ စိတ်အခြေအနေက ပိုမိုကောင်းမွန်သွား‌ခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က နိုးနှင့်‌နေခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ  သန့်ရှင်းသောအဝတ်များကို နေလှန်းနေသည်။  ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ လင်းဟန် သူ့မျက်လုံးများကို ပွတ်သပ်နေသည်အား တွေ့လိုက်ပြီး အံ့ဩသွားသည်။

" မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ မစ္စတာလင်း "

လင်းဟန်က ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူ့လက်မောင်းထဲတွင် အိပ်ပျော်နေလျက်ရှိသော ကူးလုလုကို ထိရန် သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်သည်။  လက်ရှိအပူချိန်သည် အနည်းငယ်အေးနေပြီး အနီးနားရှိ ထူးဆန်းသောသစ်ပင်တစ်ပင်၏ပင်စည်ကို အမှီပြုကာ အအေးဓာတ်အချို့ ဖြေဖျောက်ရန် ဒူးများကို ပွေ့ပိုက်ရင်း ဟယ့်ယွင်ထင်ကို တိတ်ဆိတ်စွာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ 

လင်းဟန်သည် သာမန်လူတစ်ယောက်၏ အခန်းနှင့် မတူညီသည့် အေးစက်၍ သပ်ရပ်သော ဟယ့်ယွင်ထင်၏အခန်းကို သတိရသွားမိသည်။  အရာအားလုံးကို AI ကလုပ်ဆောင်ကာ ဘယ်သောအခါမှ လက်နှင့် မလုပ်‌ ချေ။  သူ့ဘဝအရည်အသွေးအတွက် လိုအပ်ချက်သည် အလွန်နိမ့်ကျနေသဖြင့် လင်းဟန်အတွက် စိတ်ကူးမကြည့်ဝံ့နီးပါးပင်ဖြစ်သည်။

ယခုအခါ  တစ်ဖက်သူသည် အရာအားလုံးကို သဘာဝအတိုင်း ပြုမူနေခြင်းနှင့် မကြာသေးမီက ထိုအပြုံးတစ်ခု‌ကြောင့် လင်းဟန်မှာ သူ့အကြာင်း ထပ်မံ သိလိုသည်ဟု ခံစားလာရသည်။  

ဟယ့်ယွင်ထင်က ထိုဇီ၀မျိုးကွဲသတ္တဝါများ၏ အစားအစာများအချို့ကို ဆေးကြောကာ သူ့အား ပေးလာသည်။ နောက်ဆုံးတော့  ဟယ့်ယွင်ထင်သည် အမှန်တကယ် စွယ်စုံကျမ်းမဟုတ်သဖြင့်  မမြင်‌‌ဖူးသောအရာများကို စားမကြည့်ဝံ့ချေ။ ကူးသုန်းသုန်းစားသောက်နိုင်သောအရာများသည် လူသားများ အတွက် စား‌သုံး၍ မရနိုင်သည်ကဖြစ်နိုင်သည်။ သို့ဖြစ်၍  နောက်ဆုံးတွင် သူနှင့်ရင်းနှီးသည့် ကျင်းလင်သစ်သီးကဲ့သို့သော အသီးအချို့ကိုယူကာ လင်းဟန်အား ပေးလိုက်သည်။

အိပ်ပျော်နေသော ရွေ့အန်းအချို့လည်း အိပ်ရာမှ နိုးထလာကြသည်။

လင်းဟန်သည် ပထမအကြိမ်တွေ့ဆုံမှုတွင် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ဟန်အနေအထားများကို အတုယူခြင်းအပြင် ကူးလုလုနှင့် တူတူပုန်းတမ်းကစားခြင်းကဲ့သို့သော ထူးဆန်းသောအပြုအမူအချို့ကို နားမလည်နိုင်သေးပေ။ ၎င်းတို့အတွက် ဤနေရာကျယ်ကြီးတွင် ပုန်းအောင်းစရာ နေရာရှိရန်လည်း ခက်ခဲလေသည်။ အကြောင်းမှာမူ ၎င်းတို့၏ အရွယ်အစားနှင့် လမ်းလျှောက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသောမြေပြင်တုန်ခါမှုသည် ၎င်းတို့အား ဂိမ်းတွင် ကောင်းစွာပါဝင်ရန် ခွင့်မပြုသောကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။

သို့‌သော် သတ္တဝါများမှာ ထိုသို့လုပ်ရသည်ကို ပျော်ရွှင်ကြပုံရပြီး ကြင်နာသည့်စိတ်နေစိတ်ထားသည်လည်းရှိကြသည်။  တစ်ခါတစ်ရံတွင် ၎င်းသတ္တဝါများ ဘာလုပ်နေကြသည်ကို နားမလည်လျှင်တောင်မှ အနည်းဆုံးတော့ ထိုကဲ့သို့ အဖော်ပြုမှုရှိသောကြောင့် အထီးကျန်ခြင်းမဖြစ်နေပေ။

ထို့အပြင် ယခုလည်း ရွေ့အန်းနှစ်ယောက်သည် လင်းဟန်နှင့် ဟယ့်ယွင်ထင်နိုးလာသည်ကို မြင်ကာ သူတို့ဆီသို့ လှမ်းလာကြသည်။  လင်းဟန်က သူတို့ဘာလုပ်မည်ကို မသိသော်လည်း မျက်လုံးများက စိတ်၀င်စားမှုများဖြင့် ကော့ညွတ်နေကာ ၎င်းတို့အား မျှော်တလင့်လင့် ကြည့်လိုက်သည်။

လက်ထဲမှာ အစားအစာများကို ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည့် ဟယ့်ယွင်ထင်က နောက်မှ လိုက်လာသည်။

လူသားနှစ်ဦးစလုံး ဤနေရာတွင် ရှိနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ကူးသုန်းသုန်းနှစ်ကောင်သည် ၎င်းတို့၏ အကောင်းဆုံးအတုယူမှုအပိုင်းကို စတင်ရန် ရည်ရွယ်လိုက်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏ ရွေ့အန်းမျိုးနွယ် နားမလည်နိုင်သည့် နောက်ထပ်လှုပ်ရှားမှုအချို့ကို  ယမန်နေ့ညတွင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။

အေးစက်သည့်မျက်နှာထားနှင့် အရပ်မြင့်မြင့်လူသားသည် တခြားလူသား၏ ရှေ့ခြေ(လက်)ကို သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ထိခဲ့သည်။

ယင်းက မည်သည်အား ဆိုလိုသည်ကို နားမလည်သည့် လေ့လာမှုပြင်းထန်သော ရွေ့အန်းမျိုးနွယ်စုသည် လူသားများအား ၎င်းတို့၏ ကိုယ်နည်းကိုယ်ဟန်ဖြင့် ဖော်ရွေစွာ ကြိုဆိုရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

လင်းဟန်သည် ကူးသုန်းသုန်းနှစ်ကောင်သည်  အချင်းချင်း အော်မြည် နေသည်ကို ကူကယ်ရာမဲ့ ကြည့်နေမိသည်။ ပထမ ကူးသုန်းသုန်းနှစ်ကောင်သည် ရှက်ရွံ့စွာ ရှေ့သို့ကိုင်းပြီး ၎င်း၏ နောက်ခြေများကိုမူ နောက်ပြန်ဆန့်ကာ ထူးဆန်းသော ကိုယ်ဟန်အနေအထားကို ပြုလုပ်နေသည်။ ထို့‌အပြင်  ဒုတိယ ကူးသုန်းသုန်းနှစ်ကောင်သည် ပျော်ရွှင်စွာ ရောက်လာပြီး နားရွက်ကို တဖျပ်ဖျပ်ခပ်ကာ ကြီးစွာသောအားစိုက်ထုတ်မှုဖြင့် ရှေ့သို့ ကိုင်းညွှတ်ကာ ပထမ ကူးသုန်းသုန်း၏ နောက်ခြေဖဝါးကို  နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ချိန်ရွယ်လိုက်ပြီး  ထိတွေ့ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေသည်။

အလင်းအလျင်နှင့် ဟယ့်ယွင်ထင် တစ်ခုခုကို ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားသည်။

ဤသတ္တဝါအုပ်စုမှာ သူ၏ ထိုမျှလောက်သေးငယ်‌သော လျှို့ဝှက်သည့် အပြုအမူလေးကိုပင် လိုက်လံအတုယူမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားပေ။ ဟယ့်ယွင်ထင်သည် သူ့လက်ထဲမှ အရာများကို လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လင်းဟန်၏ မျက်လုံးများကို သူ့လက်များဖြင့် အတင်းဖုံးအုပ်လိုက်သည်။ သူက လင်းဟန် စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြစ်မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် သူ၏ မြင့်မားသည့် အရပ်မြင့်ဖြင့် မြင်ကွင်းကို ပိတ်ဆို့လိုက်သည်။

" မစ္စတာလင်း အဲ့ဒါကို မကြည့်နဲ့ " 

သတ္တဝါနှစ်ကောင် ဘာလုပ်နေသည်ကို ကောင်းကောင်းမကြည့်ရသည့် လင်းဟန်က ထိုအခိုက်အတန့်၌ စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသော်လည်း မသိစိတ်က ဟယ့်ယွင်ထင်ကို ယုံကြည်ရန် ရွေးချယ်ကာ ဖွင့်မေးလိုက်သည်။

" ဟင်... သူတို့... သူတို့ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ "

ဟယ့်ယွင်ထင်က မည်သို့ ရှင်းပြရမှန်းမသိသောကြောင့် ခေတ္တမျှ နှုတ်ဆိတ်သွားတော့သည်။

" ....သိပ်ပြီး မကောင်းတဲ့ဟာ တစ်ခုခု "

" အိုး "  

လင်းဟန်သည် ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ သူပြောစရာအကြောင်းမရှိဟု ခံစားနားလည်ကာ ၎င်းအား မကြည့်ရှုဘဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလိုက်သည်။

 " သူတို့ မိတ်လိုက်နေတာလား "

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်သည် အချိန်ကြာမြင့်စွာ တိတ်ဆိတ်နေသည်။  

မဟုတ်ဘူး၊ သူတို့က မင်းဆီက အနမ်းခိုးယူခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ကို အတုခိုးနေတာ ။

သို့သော် ကံကောင်းထောက်မစွာ လင်းဟန်သည် ယခုအချိန်မှာ စိတ်ဖတ်နိုင်စွမ်းမရှိသည့်အပြင် ဟယ့်ယွင်ထင်ကလည်း သူ့ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြမည်မဟုတ်ပေ။

ကူးသုန်းသုန်းနှစ်ကောင်သည် အလွန်ဝမ်းနည်းနေကြပြီး လူသားများထဲမှ တစ်ယောက်က ၎င်းတို့အား စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည့်အချိန် ကျန်တစ်‌ယောက်မှာ အဘယ့်ကြောင့် မကြည့်ရှုသည်ကို သိချင်နေကြသည်။ 

 ၎င်းတို့သည် သူတို့၏အတုယူမှုမှာ မကောင်းမွန်သောကြောင့် ဖြစ်သလားဟု စတင်တွေးမိသွားကြသည်။ သို့သော် ထိုသည်က ပြီးခဲ့သည့်ညက အရပ်ပိုရှည်သည့်လူသား လုပ်ခဲ့သည့်အတိုင်း‌ဖြစ်လေသည်။ 

ထို့ကြောင့် ဒုတိယ ကူးသုန်းသုန်းက စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ထပ်မံလုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

၎င်းသည် "မူး" ဟု အော်မြည်လိုက်ပြီး ၎င်း၏လေးလံသောကိုယ်ခန္ဓာဖြင့် ဆက်လက် လဲလျောင်းနေသည်။ ၎င်းက သူ့ဦးခေါင်းကို ပထမ ကူးသုန်းသုန်း ဘက်သို့ ရွှေ့ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။အခြားကူးသုန်းသုန်းလည်း ၎င်း၏ရှေ့ခြများကို ဆန့်ထုတ်ကာ  ခွင့်ပြုသည်ဟု တုံ့ပြန်သည်။

ဒုတိယ ကူးသုန်းသုန်းသည် အခွင့်အရေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ တိရိစ္ဆာန်သည် "အနမ်း" ဟူသည်ကို အမှန်တကယ် မသိ‌ကြချေ။ သို့သော် မြင်ခဲ့ရသည့် မြင်ကွင်းကို ပြန်လည်မှတ်မိရန် ၎င်း၏ ဦးနှောက်များကို ခိုင်းစေကာ ပထမ ကူးသုန်းသုန်း၏ မျက်နှာကိုထိကပ်ရန် ၎င်း၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို အသုံးပြုပြီး ရှေ့ခြေကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိမိကာ ထူးဆန်းကျယ်လောင်သော ' ပွက် ' အသံကို ထွက်ပေါ် စေလေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် "......"

ဤအသံသည် လင်းဟန်၏သံသယများကို အတည်ပြုလိုက်ပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်ထံမှ အချိန်အတော်ကြာအောင် တုံ့ပြန်မှုမရသောအခါတွင် သူက စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြင့် ထပ်မံမေးမြန်းလိုက်ပြန်သည် ။

" သူတို့ မိတ်လိုက်နေတာလား "

ကူးသုန်းသုန်းအကြီးကြီးနှစ်ကောင်သည် သူတို့၏အတုယူခြင်းကို အလွန်ကျေနပ်ကြပြီး သိအမှတ်ပြုလိုသကဲ့သို့ပင် လူသားနှစ်ယောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်နှာက လေးနက်ပုံပေါက်နေပြီး စကားသံက အေးစက်နေကာ  စစ်သားပေါင်းတစ်ထောင်အား ရင်ဆိုင်နေရသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေတော့သည်။

"...ဟုတ်တယ် "

👾