အပိုင်း ၁၃၃ ( Rogue Champion 9 )

ယန်ကျင်းဇီသည် ယခင်က သူကိုယ်တိုင်ဟာ မည်သို့လူစားမျိုး ဖြစ်ခဲ့မှန်းကို မသိသော်လည်း ယခုမူ... သူသည် ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်တတ်သော လူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

တော်ဝင်စာမေးပွဲသို့ ရောက်ရှိရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက် ယန်ကျင်းဇီသည် ချက်ချင်းပင် မည်သို့ဆောင်ရွက်ရမည်ကို စတင်တွေးတောလိုက်သည်။

စာအုပ်ကူးယူခြင်း အလုပ်ကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ရမည်။ သူသည် အရမ်းဆင်းရဲနေသေးပြီး ငွေပိုရှာရန် လိုအပ်သေးသည်။ ထို့အပြင် သူသည် စာအုပ်များကို များများဖတ်ရဦးပေမည်။ 

စိတ်ထဲမှ ဤအတွေးနှင့် ယန်ကျင်းဇီသည် ဆိုင်ရှင်ကို ချက်ချင်း ကြည့်လိုက်သည် : “ ဆိုင်ရှင်၊ စာအုပ်ကူးဖို့ ဆိုင်မှာနေမယ့်လူတွေကို ရှာနေသေးလား? ”

ဆိုင်ရှင်က အံ့အားသင့်သွားကာ ဆိုသည် : “ ဝေ့သခင်လေးက စာအုပ်ကူးဖို့ ငါ့ဆိုင်ကို လာချင်တာလား? ”

ကျွမ်းကျင်စွာ လက်ရေးလှကူးယူခြင်းဟာ လုပ်ဆောင်ရန် မလွယ်ကူချေ။ လူအများသည် ၎င်းကို အချိန်ကြာကြီး လုပ်ဆောင်ပြီးနောက် သူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်တွင် အမျိုးမျိုးသော ပြဿနာများ ရှိလာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာတွင် အမျိုးစုံသော ပြဿနာများ၊ နောက်ကျောပြဿနာများ၊ လည်ပင်းပြဿနာများ၊ ပုခုံးပြဿနာများနှင့် လက်ကောက်ဝတ်ပြဿနာများ ဖြစ်ပေါ်လာပေလိမ့်မည်။ ယင်းကား အဆုံးမဲ့ပင်။

ယေဘူယျအားဖြင့် ‌လုံးဝ ငွေတကယ်မရှိသော ဆင်းရဲနွမ်းပါးသည့် စာသင်သားများသာ ဤအလုပ်ကို လုပ်ကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

“ မဟုတ်ဘူး။ စာအုပ်ကူးမှာက ငါ။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြောသည်။

ဆိုင်ရှင် : “ ... ”

ဆိုင်ရှင်သည် သူ့ရှေ့မှ ယန်ကျင်းဇီကို ထိတ်လန့်တကြား ကြည့်လိုက်သည်။

အမှန်တော့ သုံ့ကူကောင်တီမှ လူများ၏ ယန်တကို ကြောက်ရွံ့ကြသော အကြောင်းအရင်းမှာ ယန်တက လူများကို အနိုင်ကျင့်‌သောကြောင့် တကယ်ပင် မဟုတ်ချေ... အဓိကအကြောင်းပြချက်မှာ ယန်တ၏ အရပ်အမြင့်နှင့် ပုံပန်းသွင်ပြင်တို့ဖြင့် သက်ဆိုင်နေသည်။

သူသည် ယန်တ၏ ပခုံးလောက်သာ အရပ်ရှိပြီး ယန်တ၏ မျက်နှာကို ကြည့်ရန် သူ့ခေါင်းကို မော့ကြည့်ရသည်။

ထို့အပြင် ယန်တ၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်က ကောင်းမွန်သော်ငြား ကြမ်းတမ်းပြင်းထန်မှုနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ယန်တ၏ ခပ်တည်တည် မျက်နှာပြောင်ကပင် လူများစွာကို ကြောက်လန့်စေနိုင်ပြီဖြစ်သည်။

နောက်ပြီး ယန်တ၏ အလုပ်မှာ လူမိုက် ဖြစ်ကာ သူက ကောင်တီတွင် စားသောက်ပြီး ငွေမရှင်းခြင်းကဲ့သို့ ကိစ္စများကို မကြာခဏ လုပ်ဆောင်လေ့ရှိသည်... သဘာဝကျစွာပင် လူတိုင်းက သူ့ကို ရန်စရန် ဆန္ဒမရှိကြပေ။

စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် အသက်ကြီးရင့်လာသဖြင့် ယန်တနှင့် စကားပြောရန် မကြောက်ရွံ့ပေ။ သို့ရာတွင် သူသည် ဤလူက စာအုပ်ကူးမည်ဟု ကြားလိုက်ရသောကြောင့် လွန်စွာအံ့အားသင့်သွားရသည်။

“ ငါက ဒီစာအုပ်တွေကို ကူးယူထားတယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီသည် စာရွက်အထူပုံကြီးကို ညွှန်ပြသည်။

ယန်ကျင်းဇီ ရောက်လာသည်နှင့်တပြိုင်နက် စာအုပ်ဆိုင်တွင် ရောက်နေသော စာသင်သားအနည်းငယ်က ဝေ့လင်းယွမ်နောက်မှလိုက်၍ ထွက်သွားကြသည်။ ထို့ကြောင့် ဆိုင်ရှင်တစ်ဦးတည်းကသာ ယန်ကျင်းဇီ၏ စကားများကို ကြားလိုက်ရသည်။

စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် အ‌တော်လေး အံ့ဩနေသည် : “ မင်း စကားလုံးတွေကို မှတ်မိလား? ” တစ်ခါမှ စာမဖတ်ဖူးဘဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကောင်တီရုံးမှာ လှည့်လည်သွားလာနေတဲ့ ယန်တက ဘယ်လိုလုပ် စာဖတ်နိုင်မှာလဲ? ပြီးတော့ သူက ဘယ်လိုမျိုး စာအုပ်တွေကို ကူးယူနိုင်တာလဲ?

ထို့အပြင် ဤစာအုပ်ကို လေ့ကျင့်သက်တမ်း ဆယ်နှစ် မရှိဘဲ မရေးနိုင်ချေ။

“ ငါက စာဖတ်နိုင်ပြီး မင်းကို စာလည်း ရေးပြနိုင်တယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြောသည်။ 

“ ဆိုင်ရှင်၊ ဒီစာအုပ်တွေကို တကယ် ကူးယူခဲ့တဲ့လူက အစ်ကိုယန်ပါ! ” ဝေ့လင်းရှိူ့ကလည်း ယန်ကျင်းဇီအတွက် အမြန်ဝင်ပြောပေးသည် : “ အစ်ကိုယန်က ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး။ ”

သူတို့နှစ်ဦးက ယုံကြည်မှုလွန်ကဲပြီး စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားကြသည်... စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် သံသယဖြင့် ယန်ကျင်းဇီကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး မင်တံတစ်ချောင်းနှင့် စာရွက်ကို ထုတ်လိုက်သည်။

ယန်ကျင်းဇီသည် စာရေးရန် သူ့မင်တံကို မြှောက်လိုက်ပြီး “Three Character Classic” မှ စာပိုဒ်တစ်ပိုဒ်၏ ကနဦးကို အမြန်ရေးလိုက်သည်။ ၎င်းက ဘေးရှိ စာရွက်ပုံပေါ်မှ တစ်ရွက်နှင့် အတိအကျ တူညီပေသည်။

ဆိုင်ရှင် : “ ... ”

စာအုပ်ဆိုင်၏ နောက်ဘက်တွင် ခြံဝန်းတစ်ဝန်း ရှိပြီး ထိုနေရာမှာ ဆိုင်ရှင်၏ နေထိုင်သော တည်နေရာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းနေရာတွင် စာအုပ်ကူးယူသော လူများအတွက် အခန်းတစ်ခန်းလည်း ရှိသည်။ 

သို့သော် ဆိုင်ရှင်သည် ယန်ကျင်းဇီကို ထိုနေရာသို့ မခေါ်သွားပေ။ သူသည် ယန်ကျင်းဇီနှင့် ဝေ့လင်းရှိူ့တို့ကို အခြားအခန်းလွတ်တစ်ခန်းသို့ ခေါ်သွားပြီး လူလွှတ်၍ လက်ဖက်ရည် ယူလာစေသည်။

လက်ဖက်ရည် သောက်ပြီးနောက် ဆိုင်ရှင်သည် အချိန်အကြာကြီး စကားမပြောခဲ့ဘဲ အချိန်အချို့ ကြာပြီးမှသာ ပြောသည် : “ ယန်တ၊ မင်း တစ်ခါမှ ကျောင်းမသွားခဲ့တာကို ငါ မှတ်မိတယ်။ မင်း စာဖတ်နည်းကို ဘယ်လိုသင်ယူခဲ့တာလဲ? ”

“ လင်းရှိူ့က သင်ပေးခဲ့တယ်။ စကားလုံးတွေကိုလည်း သူ့ဆီက သင်ယူခဲ့တာပဲ။ ” ယန်ကျင်းဇီက ဖြေသည်။

“ မင်း စာလေ့လာတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ? ” ဆိုင်ရှင်က ထပ်မေးပြီး သူ့လက်များက အနည်းငယ် တုန်ယင်နေသည် — ယန်ကျင်းဇီနဲ့ ဝေ့လင်းရှိူ့တို့ သိကျွမ်းကြတာ လနည်းနည်းပဲ ကြာသေးတာမလား?

“ အစ်ကိုယန်က ကျွန်တော် ဝေ့အိမ်က ထွက်လာပြီးမှ စာဖတ်ဖို့ စသင်ခဲ့တာ။ သူက ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး! ” ဝေ့လင်းရှိူ့က အလေးအနက် ထပ်ပြောပြန်သည်။

ဆိုင်ရှင်သည် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူပြီး စဉ်းစားကာ အဘိဓာန်တစ်အုပ်ကို ထုတ်၍ ယန်ကျင်းဇီကို ပေးလိုက်သည် : “ ဒါကို အရင်ကြည့်ပြီးမှ ငါ့ကို ပြန်ရွတ်ပြပါ။ ”

ဤစာအုပ်သည် မြို့တော်မှ ရောက်လာခါစဖြစ်ပြီး သုံ့ကူကောင်တီတွင် သူတစ်ဦးတည်းကသာ ၎င်းကို ဖတ်ရသေးသည်။

ယန်ကျင်းဇီသည် စာအုပ်ကို ယူပြီး ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။

စာအုပ်ဟာ အတော်လေး ကြည့်ကောင်းပြီး အသုံးပြုထားသော စကားလုံးများမှာ ရိုးရှင်းသည်။ သူသည် စာအုပ်လေးအုပ်နှင့် ဂန္ထဝင်ငါးအုပ်တို့ကို ရွတ်ဆိုပြနိုင်သော်လည်း နားမလည်နိုင်ပေ။ ဤတစ်အုပ်ကား ကွဲပြားသည်။ သူသည် ၎င်းကို နားလည်နိုင်သည်။

ယန်ကျင်းဇီသည် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ဖတ်ရှုပြီး နောက်ဘက်သို့ ဆက်တိုက်လှန်လှောနေသည်။

“ ခဏလေး၊ မင်း ငါ့ကို စာတစ်ပိုဒ် ရွတ်ပြရဦးမယ်။ ” ဆိုင်ရှင်က ဆိုသည်။ အရင်တစ်ခုကို အကြာကြီး မကြည့်ဘူးလား?

ယန်ကျင်းဇီသည် စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်သည် : “ ငါ အခု ပြန်ရွတ်ပြနိုင်တယ်... ” သူက ပြောကာ ပါးစပ်ဖွင့်၍ ရွတ်ဆိုပြလေသည်။

ဆိုင်ရှင်သည် စာအုပ်ကို အမြန်ယူပြီး တစ်လုံးချင်းစီ တိုက်စစ်လိုက်သောအခါတွင် ယန်ကျင်းဇီက စကားလုံးတိုင်းကို မှတ်မိကြောင်း တွေ့ရှိသွားသည်။

သူ့လက်များက ပို၍ပင် တုန်ယင်သွားသည်။

ယန်ကျင်းဇီ : “ ဆိုင်ရှင်၊ ငါ့ကို စာအုပ်ဆိုင်က စာအုပ်တွေ ကူးခွင့်ပေးနိုင်မလား? ငါ စာအုပ်တွေကို မြန်မြန်ဆန်ဆန်နဲ့ သေသေချာချာ ကူးဖို့ ကတိပေးတယ်။ ”

ဆိုင်ရှင်သည် ယန်ကျင်းဇီကို လှည့်ကြည့်သည် : “ မင်း တကယ် တော်ဝင်စာမေးပွဲကို ဝင်ဖြေမှာလား? ”

“ တကယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြန်ဖြေသည်။

ယန်ကျင်းဇီတွင် ဤအရည်အချင်း ရှိသည်... သူက စာအုပ်ဆိုင်တွင် နေပြီး စာအုပ်များကို ကူးယူခြင်းမှာ စာဖတ်ရန်အတွက်သာ ဖြစ်သည်။ 

စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် ယန်ကျင်းဇီကို အပေါ်အောက် ငုံ့ကြည့်ကာ ဆိုသည် : “ ကောင်းပြီ။ ”

သူသည် အဘယ့်ကြောင့် ယန်တတွင် ဤအရည်အချင်း ရှိနေကြောင်းကို မသိသော်ငြား ဤကဲ့သို့လူမျိုးနှင့် တွေ့လျှင် မိတ်ဆွေကောင်းများ ဖွဲ့ရန်မှလွဲ၍ တခြားအကြံအစည်များ မရှိပေ။  

ဤသို့တွေးရင်း သူသည် ယန်ကျင်းဇီကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည် — ဒီလူက စာသင်သားနဲ့ လုံးဝ မတူဘူး!

ယန်ကျင်းဇီသည် အလွန်ဝမ်းသာသွားသည် : “ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆိုင်ရှင်! ငါ မနက်ဖြန် စာအုပ်လာကူးပါ့မယ်! ”

လောလောဆယ်တွင် သူသည် ဤစာအုပ်များမှ အကြောင်းအရာများကို နားမလည်သောကြောင့် ၎င်းတို့အားလုံးကို ဦးစွာ မှတ်သားပြီးမှသာ ၎င်းတို့၏ အဓိပ္ပာယ်ကို တစ်စုံတစ်ဦးအား ရှင်းပြခိုင်းရမည်ဖြစ်သည်။

ခဏ... ‌သင်ယူဖို့ အခြားနည်းလမ်းတွေ ရှိသေးတာပဲ!

ယန်ကျင်းဇီသည် လျင်မြန်လွယ်ကူသော ပုံစံဖြင့် ကိစ္စများကို ဆောင်ရွက်တတ်သည်။ စာအုပ်ကူးယူခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ဆိုင်ရှင်နှင့် စကားပြောပြီးနောက် သူသည် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဝေ့လင်းရှိူ့ကလည်း ဆိုင်ရှင်နှင့် စကားပြောနေပြီး စာအုပ်ကူးယူရန်အတွက် စာအုပ်ဆိုင်သို့ လာရောက်ချင်နေသည်။

“ လင်းရှိူ့၊ ဒီသုံ့ကူကောင်တီမှာ ဘယ်ကျောင်းက ပိုကောင်းလဲ? ”

ဝေ့လင်းရှိူ့ : “ ဝေ့မိသားစုနဲ့ လီမိသားစုတို့လို ဒီမိသားစုကြီးတွေမှာ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်မျိုးနွယ်စု စာသင်ကျောင်းတွေ ရှိကြတယ်။ အဲ့ကျောင်းတွေက အရမ်းကောင်းတယ်။ မျိုးနွယ်စု စာသင်ကျောင်းက ကျောင်းသားတွေကို စာသင်ပေးတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်နှစ်ထားတဲ့ မျိုးနွယ်စုရဲ့ Xiucai တစ်ယောက်လည်း ရှိတယ်။ ပြီးတော့ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝကောင်းမွန်တဲ့ ပညာရှင်နည်းနည်းလည်း ရှိတယ်... ”

သုံ့ကူကောင်တီတွင် Juren အများအပြား ရှိသော်လည်း ထို Juren တို့သည် ကောင်တီရုံးတွင် စာလေ့လာပြီး စာ‌သင်ကြားပေးသည် သို့မဟုတ် သူတို့က တပည့်အနည်းငယ်ကိုသာ လက်ခံပြီး ကျောင်းမဖွင့်ချေ။

ယန်ကျင်းဇီသည် Xiucai ပညာရှင်များစွာ၏ အခြေအနေကို ဂရုတစိုက် မေးမြန်းပြီး နောက်ဆုံးတွင် ပြောသည် : “ အဲ့ဒီ့ ကျောက် Xiucai ကို ငါ သိတယ်။ သူက အရမ်းကောင်းတဲ့ လူပဲ။ နောက်ကျရင် မင်း သူ့ဆီသွားပြီး မင်းကို သူ့တပည့်အဖြစ် သူ့ကို လက်ခံခိုင်းရမယ်။ ”

“ ဘာ? ” ဝေ့လင်းရှိူ့ အံ့အားသင့်သွားသည်။

ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို ကြည့်ကာ ပြောသည် : “ လင်းရှိူ့၊ ငါ ငွေရှာဖို့ စာအုပ်ကူးချင်တယ်။ ပြီးတော့ ငါ စာအုပ်တွေကိုလည်း မှတ်သားရဦးမယ်။ ငါ့မှာ စာလေ့လာဖို့ အချိန်မရှိဘူး။ မင်း စာလေ့လာဖို့ ကျောက် Xiucai ဆီ သွားပြီး ညကျရင် မင်း သင်ခဲ့တာကို ငါ့ကို ပြောပြပါ။ ဒါက အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းပဲ။ ”

“ ငါ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ငါ စာမလေ့လာနိုင်ဘူး။ ” ဝေ့လင်းရှိူ့က အလျင်အမြန် ငြင်းလိုက်သည်။

“ မင်း လုပ်ရမယ်။ မင်း မေ့သွားမှာ ကြောက်ရင် မှတ်စုတွေ လုပ်လို့ရတယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြောသည်။

ဝေ့လင်းရှိူ့သည် သူက တော်ဝင်စာမေးပွဲတွင် မပါဝင်နိုင်တော့ဟု ပြောခဲ့သော်လည်း ယန်ကျင်းဇီသည် သူ့အား စာဆက်လေ့လာခိုင်းချင်နေဆဲ ဖြစ်သည်။

တစ်နေ့နေ့မှာ သူ စာမေးပွဲ ဖြေနိုင်တာမျိုး ဖြစ်နိုင်တယ်မလား? စာအုပ်များများ ဖတ်ထားတာက မထိခိုက်ဘူး!

ပိုအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စကတော့ ဝေ့လင်းရှိူ့ကသာ ကျောင်းမသွားဘူးဆိုရင် တခြားဘာလုပ်နိုင်လို့လဲ? ဝေ့လင်းရှိူ့ကို သူနဲ့အတူ စာအုပ်ကူးခိုင်းရမှာလား?

သူ မခံစားနိုင်ဘူး!

စာအုပ်များကို ကူးယူနေစဉ် စားပွဲတွင် စာရေးခြင်းအမှုကို ဆက်တိုက်ပြုမူရပေမည်။ ဝေ့လင်းရှိူ့က ကူးယူပြီးသည်နှင့် ဆက်လက်ကူးယူနေသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပြိုလဲသွားရင် သူ ဘာလုပ်ရမလဲ?

သူ့အတွက်မူ... သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပြိုလဲရန် သန်မာလွန်းနေသေးသည်။

ယခင်အတိတ်တွင် ဝေ့လင်းရှိူ့သည် သူက စာလေ့လာခြင်း၌ မတော်ကြောင်း အမြဲပြောပြခဲ့သည်။ ယခု ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို လေးလေးနက်နက် ထောက်ပံ့သည်။ သူသည် သူ့စိတ်ထဲတွင် ပျော်ရွှင်နေသော်လည်း ယန်ကျင်းဇီ၏ စကားများကို သဘောမတူပေ : “ မင်း ဆရာကျောက်ဆီ သွားပြီး စာလေ့လာနိုင်တယ်။ ငါက စာအုပ်ဆိုင်မှာ စာအုပ်တွေကို ကူးယူမယ်... ”

“ မင်းက စာအုပ်ကူးတာ အရမ်းနှေးလွန်းတယ်။ စာမေးပွဲကို အမီလိုက်ဖို့ လုံလုံလောက်လောက် ငွေစုနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ” ယန်ကျင်းဇီက ဆိုသည်။

အမှန်ပင်... ဝေ့လင်းရှိူ့သည်လည်း ဤကိစ္စကို လက်ခံ၏။

“ လင်းရှိူ့၊ ငါ စာမေးပွဲ ဖြေနိုင်၊မဖြေနိုင်က မင်းအပေါ်မှာ မူတည်တယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြောကာ ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ဆွဲခေါ်၍ ကျောက် Xiucai ထံသို့ သွားသည်။

မူလပိုင်ရှင်သည် သုံ့ကူကောင်တီ၏ ဒေသခံ ဖြစ်ပြီး သုံ့ကူကောင်တီမှ နာမည်ကျော်လူအချို့ကို သိကာ ဤ ကျောက် Xiucai ကိုလည်း မူလပိုင်ရှင်က သိရှိ၏။

သုံ့ကူကောင်တီတွင် ပါရမီရှင်များစွာ ရှိပြီး Xiucai အများစုက သူတို့၏ မိသားစုများကို ထောက်ပံ့ရန်အတွက် ကျောင်းသားများကို လက်ခံကြသည်။ သူတို့အားလုံးသည် ကောင်းမွန်သော မိသားစုများမှ ကလေးများကို ရွေးချယ်ကြပြီး ထိုအခါမှသာ သူတို့သည် ကျောင်းသားများထံမှ ဝတ္တရားကျေပွန်မှုများကို ယူဆောင်နိုင်မည်ပင်။ သူတို့သည် ဆင်းရဲသော မိသားစုများမှ လူအများအပြားကို လက်ခံသော ကျောက် Xiucai နှင့် ကွဲပြားကြသည်။

သို့သော် ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော ကျောင်းသားအများစုက ဆက်၍ စာမလေ့လာနိုင်ကြချေ။ လူအများအပြားသည် နှစ်အနည်းငယ်ကြာအောင် ကျောက် Xiucai ၏ အသင်အပြအောက်တွင် စာလေ့လာကြပြီးနောက် စာလေ့လာခြင်းကို ရပ်တန့်သွားကြသည်။ ရလဒ်ကမူ ကျောက် Xiucai သည် နှစ်များစွာကြာသည့်အထိ Tongsheng တစ်ဦးကိုပင် မွေးမထုတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူက ကျောင်းသားများကို သင်ကြားနည်းအား မသိရှိကြောင်း ကောလာဟလများ ပျံ့လွင့်လာပြီး သူတို့၏ သားသမီးများကို စာမေးပွဲ ဖြေဆိုစေချင်ကြသည့် မိဘများသည် သူ့ကို သွားရောက်မဆည်းကပ်ကြတော့ချေ။

သို့သော် ယန်ကျင်းဇီသည် မူလပိုင်ရှင်၏ မှတ်ဉာဏ်များကို မြင်ဖူးပြီး ဤလူအိုကြီးအပေါ်တွင် ကောင်းမွန်သော အမြင် ရှိသည်။

ထို့အပြင် ဝေ့လင်းရှိူ့သည် ဤလက်ရှိအခြေအနေတွင် ရောက်ရှိနေ၏။ ချမ်းသာသူများ ပညာသင်ကြားသည့် ထိုကျောင်းများသို့ သွားလျှင် အလွယ်တကူ အနိုင်ကျင့်ခံရနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ကျောက် Xiucai ထံသို့ သွားလျှင် သူသည် အနိုင်ကျင့်ခံရမည်မဟုတ်ပေ။ ကျောက် Xiucai က စာသင်ရာတွင် တကယ် မကောင်းလျှင်ပင် ကိစ္စကြီး မဟုတ်ချေ။ နောင်မှ အခြားဆရာတစ်ဦးသို့ ပြောင်းလဲလိုက်ရုံသာ ဖြစ်သည်။

ကျောက် Xiucai ၏ အိမ်တံခါးဝသို့ ရောက်သောအခါ ကလေးအနည်းငယ်က တံခါးဝတွင် ဆော့ကစားနေကြသည်။ သူတို့က ယန်ကျင်းဇီကို တွေ့သောအခါ ဤကလေးများ၏ မျက်နှာများက သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားကြပြီး လှည့်‌၍ ထွက်ပြေးကြတော့သည် : “ ယန်တ ရောက်နေတယ်! ”

သုံ့ကူကောင်တီတွင် ယန်တကို အကြောက်ရွံ့ဆုံးမှာ ကလေးများ ဖြစ်ကြ၏။ ဒီနှစ်တွေမှာ ကလေးတွေကို ခြောက်လှန့်ဖို့ ဘယ်သူက မိဘတွေကို ယန်ကျင်းဇီနာမည် သုံးခိုင်းလို့လဲ?

ယန်ကျင်းဇီသည် ဤကလေးများကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဝေ့လင်းရှိူ့နှင့်အတူ အထဲဝင်လိုက်သည်။

ရလဒ်ကမူ တံခါးခုံကို သူ လှမ်းကျော်ပြီးသည်နှင့် ဝတ်ရုံရှည်နှင့် မုတ်ဆိတ်မွေးရှည်တို့ဖြင့် အသက်ငါးဆယ်ကျော် အမျိုးသားတစ်ဦးက အိမ်ထဲမှ ထွက်လာပြီး သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလာ၏ : “ ရပ်၊ မင်း ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ? ”

“ Xiucai လူကြီးမင်း၊ ငါ့မိသားစုဝင် လင်းရှိူ့က သူ့ဆရာဆီ အရိုအသေ လာပေးတာပါ။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြုံးဖြဲဖြဲ ရယ်သည် – ဤလူက ကျောက် Xiucai ပင်။

‌ဝေ့လင်းရှိူ့၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ယခုအချိန်တွင် သုံ့ကူကောင်တီ၌ သိပ်မကောင်းချေ။ သို့သော် လူတိုင်းက သူ့ကို အလွန်အမင်း သဘောမကျခြင်း မဟုတ်လေဘဲ သူ့ကို ကရုဏာသက်နေကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

သူ့ကို ယန်ကျင်းဇီက လှည့်စားထားသည်ဟု သူတို့က ထင်ကြသည်။

၎င်းမှာ ကျောက် Xiucai ၏ အတွေးလည်း ဖြစ်၏။

သူသည် ယန်ကျင်းဇီကို သတိကြီးစွာ အမြဲစိုက်ကြည့်နေသော်လည်း ဝေ့လင်းရှိူ့ကို သူ၏ စာလေ့လာမှုများနှင့် ပတ်သက်၍ မေးမြန်းပြီးနောက် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို လက်ခံရန် သဘောတူလိုက်သည်။

သူ့မိသားစုက ဆင်းရဲသည်။ ကျောင်းသား ပိုများလာခြင်းဟာ ဝင်ငွေပိုတိုးလာခြင်း ဖြစ်၏။ ယင်းကား ကောင်းမွန်သော ကိစ္စပင်။

ထို့အပြင် ထိုယန်တက ဝေ့လင်းရှိူ့နောက်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ကြက်သီးထစရာ အပြုံးနှင့် သူ့ကို ကြည့်နေသည်။ သူသည် ငြင်းဆန်ရန် မဝံ့ရဲပေ။

ဘယ်သူ သိမလဲ၊ သူသာ လက်မခံဘူးဆိုရင် ယန်တက သူ့ကို ရိုက်သွားမှာလား?

တစ်နေ့တည်းအတွင်းတွင် ယန်ကျင်းဇီသည် ကိစ္စများစွာကို လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ ဝေ့လင်းရှိူ့သည် သူ့နောက်မှလိုက်ပြီး သူ့အစ်ကိုယန်က အစွမ်းထက်လွန်းသည်ဟုသာ ခံစားနေရသည်။

သို့သော်ငြား တံခါးဝမှ လမ်းလျှောက်ထွက်တော့မည်အပြုတွင်... ယန်ကျင်းဇီသည် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ‌ရုတ်တရက် ဆွဲကာ လှည့်ပြေးလေသည်။

ဝေ့လင်းရှိူ့သည် သူ၏ ဆွဲပြေးခြင်းကို ခံနေရပြီး အချိန်အတော်ကြာအောင် ပြေးလိုက်ရသည်။ သူသည် မောဟိုက်နေပြီဖြစ်သည်။ ယန်ကျင်းဇီ နောက်ဆုံး ရပ်သွားသောအခါတွင် သူသည် မမေးဘဲ မနေနိုင်ချေ : “ ဟူး... အစ်ကိုယန်၊ မင်း ဘာလို့ ပြေးနေတာလဲ? ”

ယန်ကျင်းဇီသည် သူက ယခုလေးတင် သူ၏ ညီငယ်ဟောင်းများကို တွေ့လိုက်ရသည်ဟု မပြောနိုင်ပေ။

မူလပိုင်ရှင်သည် လောင်းကစားဝိုင်းမှ လူမိုက်များ၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ပြီး အခြားသူများက သူ၏ ညီငယ်လေးများ ဖြစ်ကြသည်။

ယခင်က မူလပိုင်ရှင်သည် သူ့ညီငယ်များကို ဝေ့လင်းရှိူ့အား ဟန့်တားစေပြီးနောက် “သူရဲကောင်းက အလှလေးကို ကယ်တင်သည်” အား သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် အစောက သူ့ညီငယ်များကို အဝေးမှ တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုညီငယ်များက သူ့ကို နှုတ်ဆက်ချင်နေသေးကြောင်း တွေ့လိုက်ရသောအခါတွင်... ယန်ကျင်းဇီသည် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ခေါ်ပြီး ထွက်ပြေးလာသည်။

ယန်ကျင်းဇီသည် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်သည် : “ အခုကစပြီး ငါတို့က နေ့တိုင်း စာ‌အုပ်တွေကို ကူးယူဖို့နဲ့ စာလေ့လာဖို့အတွက် ကောင်တီရုံးကို လာကြမှာ။ ငါတို့ အသွားအပြန် လမ်းလျှောက်နေမယ်ဆိုရင် အချိန်အများကြီး ကုန်လွန်းတယ်။ အသွားအပြန် ပြေးတာက ပိုကောင်းတယ်။ ”

ဝေ့လင်းရှိူ့ : “ ... ” ပြေးမှာလား? သူ့ကို လမ်းအဝေးကြီး ပြေးခိုင်းတာလား? 

ယန်ကျင်းဇီက အမြန်ပြောလာသည် : “ ဒါပေါ့၊ မင်း တစ်ချိန်လုံး ပြေးစရာမလိုပါဘူး... အချိန်အများစုမှာ လမ်း‌လျှောက်နိုင်တယ်။ ငါတို့ လမ်းလျှောက်နေတုန်းမှာ ဗဟုသုတ ဖလှယ်လို့ရတယ်လေ။ ”

“ ကောင်းတယ်။ ” ဝေ့လင်းရှိူ့က စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ယန်ကျင်းဇီက ထပ်ပြောပြန်သည် : “ လာ၊ အခု မင်း စာရွတ်ဆိုလို့ရတယ်။ မင်း

မှားရင် ငါ မင်းကို သတိပေးမယ်! ”

ဝေ့လင်းရှိူ့ : “ ... ”

ဝေ့လင်းရှိူ့သည် စာလေ့လာရသည်ကို တကယ်ပင် မကြိုက်သော်ငြား ယန်ကျင်းဇီ၏ မျက်နှာကို ကြည့်နေစဉ်တွင် သူသည် မသိစိတ်မှ စတင်၍ စာရွတ်ဆိုမိလိုက်သည်။