Chapter 82

💘Chapter 82 

ဘုတ်အဖွဲ့ဒါရိုက်တာများနှင့်တွေ့ဆုံခြင်း

ချန်လီ၏ အကြည့်က ကျူးကောယွီပေါ်သို့ ကျရောက်သွားကာ ယခုအချိန်၌ သူက သတိထားနေဆဲဖြစ်သော်လည်း သူက ပန်းချီ၌ ထိုးဖောက်ကျော်လွှားမှု တစ်ခု ပြုလုပ်နိုင်မည်ဟူသော မျှော်လင့်ချက်များဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။

ထိုအချိန်၌ ချန်လီ၏ မျက်လုံးများမှ အသိပညာအတွက် ခိုင်မာသောစိတ်ဆန္ဒက ကျူးကောယွီအပေါ် သတိထားနေမှုကို လျော့ချလိုက်ပြီး အကြောင်းပြချက်အချို့ကြောင့် သူ၏နှလုံးသားက နူးညံ့သွားခဲ့သည်။ သူက အစ၌ ချန်လီကို ကျီစယ်ရန် တွေးထားခဲ့သော်လည်း ယခု သူက ချန်လီ၏ ချို့ယွင်းချက်များကို အလေးအနက်ထား၍ ညွှန်ပြခဲ့သည်။

"မင်းရဲ့ ပန်းချီတွေက ပထမအကြည့်တစ်ချက်မှာ အထင်ကြီးစရာကောင်းပြီးတော့ သူတို့မှာ စိတ်ဝိဉာဉ်တစ်ခု ရှိနေသလိုပဲ ညှို့ယူဖမ်းစားနိုင်တယ်...ဒါပေမယ့် ဒီစိတ်ဝိဉာဉ်က ခံစားချက်တွေကို ဖော်ပြတဲ့နေရာမှာ မဟုတ်ဘဲ မင်းရဲ့ နည်းပညာကို ဗန်းပြတဲ့နေရာမှာ အရမ်း ထူးခြားနေတယ်...မင်းလိုအပ်နေတာက ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကနေပြီး မင်းပန်းချီရဲ့ စိတ်ဝိဉာဉ်ကို ဖော်ပြဖို့ မင်းကို ခွင့်ပြုပေးတဲ့ နည်းပညာအရည်အချင်း တစ်ခုပဲ..."

ကျူးကောယွီ၏ အမူအရာက တည်ကြည်နေကာ စကားလုံးတိုင်းက သူ့နှလုံးသား၏  အနက်ရှိုင်းဆုံးမှ လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ချန်လီက ဇဝေဇဝါဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူက သူ၏ လက်ထဲမှ စုတ်တံကို စိုက်ကြည့်ခဲ့ကာ ကျူးကောယွီကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုနေရာ၌ မိန်းမော၍ အမူအရာမဲ့စွာ ရပ်နေခဲ့သည်။

ကျူးကောယွီက ချန်လီ၏ အတွေးများကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူက ယခုလေးတင် ပန်းချီအတွက် သူအသုံးပြုခဲ့သော စုတ်တံကို ချန်လီ၏ လက်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး အလေးအနက်ထား၍ ပြောခဲ့သည်။

"မင်း ဒီနည်းပညာတွေကို လေ့လာချင်ရင် ငါ့ကိုခေါ်ဖို့ ဝေ့ချန်ကို မင်းပြောနိုင်တယ်...မင်းက ငါ့ကို ဆရာအဖြစ် မသတ်မှတ်ရင်တောင် မင်းကို သင်ကြားပေးဖို့ ငါဆန္ဒရှိတယ်..."

ချန်လီကို ဤအခြေအနေ၌ တွေ့လိုက်ရပြီး ကျူးကောယွီ၏ နှလုံးသားက နူးညံ့သွားခဲ့သည်။ ချန်လီက အလားအလာကောင်းသော ပါရမီရှိသူ ဖြစ်ပြီး သူအရှုံးပေးမည်မဟုတ်မှန်း သူ သိနေလေသည်။ သို့သော် အကြောင်းပြချက်တချို့ကြောင့် သူက ဤအလားအလာကောင်းသော လူငယ်လေးကို သင်ကြားမပေးနိုင်ခဲ့ပေ။ ကျူးကောယွီက လူစိမ်းတစ်ယောက်အဖြစ် နေခဲ့ပြီး ချန်လီကို တိုးတက်ပြောင်းလဲစေရန် ညွှန်ပြပေးရန် ဆန္ဒရှိလေသည်။

ဆရာနှင့် အလုပ်သင်၏ ဆက်ဆံရေးက သူ့ကို ပို၍ စိတ်ကျေနပ်စေသော်လည်း ထိုဆက်ဆံရေး မရှိလျှင်ပင် သူ၏ လမ်းညွှန်မှုက ချန်လီကို ပို၍ ပြီးပြည့်စုံစေပြီး သူ့ကို တိုးတက်ပြောင်းလဲလာစေလျှင် ကျူးကောယွီက စိတ်ချမ်းသာမှုကို ခံစားနေရဦးမည်ဖြစ်သည်။

ချန်လီက သူ့လက်ထဲမှ စုတ်တံကို ဆက်၍ငေးကြည့်ခဲ့ကာ မည်သည့်အမူအရာမျှ မပြခဲ့ပေ။ သို့သော် ဤနေရာ၌ ဝေ့ချန်သာ ရှိခဲ့လျှင် သူက ချန်လီ၏ တောင့်တင်းနေသော ကြွက်သားများ ပြေလျော့သွားကာ သူ့မျက်လုံးထဲမှ သတိထားမှုများက ပျောက်ကွယ်၍ ရှုပ်ထွေးမှုများဖြင့် အစားထိုးသွားသည်ကို ခံစားမိလိမ့်မည်။

"ငါ မင်းကို ထပ်ပြီး မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး..."

ကျူးကောယွီက ချန်လီ၏ အခြေအနေကို နားလည်ခဲ့ပြီး သူထပ်၍ ကြာကြာနေခဲ့လျှင် ချန်လီအတွက် ညှင်းပန်းမှုဖြစ်နိုင်ကြောင်း သိပေသည်။

"ချန်လီ...ငါ မင်းကို နောက်ဆုံး ပြောချင်တာတစ်ခု ရှိသေးတယ်..."

ချန်လီက မတုံ့ပြန်ခဲ့ပေ။

ကျုးကောယွီက ဆက်၍ ပြောလိုက်သည်။

"မင်း အောင်မြင်လာပြီးတော့ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးနိုင်ရင် မင်းက ဝေ့ချန်နဲ့အတူ ပူပင်စရာမရှိဘဲ နေနိုင်လိမ့်မယ်..."

ထိုစကားလုံးများ ပြောပြီးနောက် ကျူးကောယွီက ချန်လီ၏ မျက်လုံးများသို့ နက်ရှိုင်းစွာ ကြည့်လိုက်ကာ ထွက်ခွာရန် လှည့်လိုက်သည်။

ချန်လီက ထိုနေရာတွင် မည်သည်ကို တွေးနေမှန်းမသိရဘဲ မိန်းမောကာ ရပ်နေခဲ့သည်။

ကျူးကောယွီက ရုံးမှ ထွက်ခွာသွားသည့်တိုင် ချန်လီက သူ၏ လက်ထဲတွင် စုတ်တံနှစ်ချောင်းကို ကိုင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး အမူအရာမရှိဘဲ ထိုနေရာတွင် ဗလာသက်သက် ရပ်နေဆဲပင်။

အစည်းအဝေးပြီး၍ ဝေ့ချန်က ရုံးခန်းသို့ ပြန်လာသောအခါ သူက ချန်လီ ထိုနေရာတွင် မိန်းမောစွာဖြင့် ရပ်နေသည်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူက ချဉ်းကပ်၍ ချန်လီနှင့် ပတ်သက်၍ မည်သည်ကမှားယွင်းနေသည်ကို မေးရန်ပြင်ခဲ့စဉ် သူက ပန်းချီကားနှစ်ချပ်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ ပန်းချီကားကို တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် ချက်ချင်း မှတ်မိနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘေးမှ ပန်းချီကားက ချန်လီ၏ ပန်းချီကား မဟုတ်ကြောင်း သူက သိရှိခဲ့ပြီး အပိုင်းအစများကို လျင်မြန်စွာ ဆက်စပ်မိခဲ့ကာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ရိပ်မိခဲ့သည်။ သူက ချန်လီကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘဲ ထိုအစား သူ၏ စားပွဲဆီသို့ အလုပ်လုပ်ရန် ပြန်လှည့်လာလိုက်သည်။

မကြာမီ မားကတ်တင်းဌာနက မမျှော်လင့်ထားသော ဧည့်သည်တစ်ယောက်ကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာဝေ့...အရောင်းဌာနက ဒါရိုက်တာရှုက ဒီကို ရောက်နေပါတယ်..."

လက်ထောက်က တံခါးကို ခေါက်ခဲ့ကာ ဝေ့ချန်ကို သတင်းပေးခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က လုပ်ဆောင်နေသည်များကို ရပ်လိုက်ကာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင် ပြောလိုက်သည်။

"ကျေးဇူးပြုပြီး ဒါရိုက်တာရှုကို ဧည့်ဆောင်ကို သွားခိုင်းလိုက်ပါ..."

လက်ထောက်က အမိန့်ကို ရရှိခဲ့ပြီး အရောင်းဌာန၏ ဒါရိုက်တာကို ဧည့်သည်ဆောင်သို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။

သူ၏ အလုပ်ပြီးသောအခါ ဝေ့ချန်က ထလိုက်ပြီး ဧည့်သည်ဆောင်သို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ ချန်လီက ‌မိန်းမောနေခြင်းမှ ရပ်တန့်သွားပြီး ဝေ့ချန်ကို ကြည့်လာ၏။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ ဘေးသို့ လျှောက်လာကာ သူ၏ ဆံပင်ကို ဖွရင်း ပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ် ခဏ သွားလိုက်ဦးမယ်...ကိုယ် ပြန်လာတာကို စောင့်နေနော်..."

ချန်လီက ခေါင်းညိတ်ခဲ့ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ စာအုပ်ကို ထပ်၍ ဖတ်နေလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က သူ ရုံးခန်းမှ မထွက်ခွာခင် ချန်လီ၏ ဆံပင်ကို တစ်ကြိမ်ထက်မက ဖွခဲ့ပြီး ဧည့်ဆောင်သို့ ဦးတည်လိုက်လေသည်။

ဝေ့ချန် ဝင်လာသည်ကို မြင်ပြီးနောက် အရောင်းဌာန၏ ဒါရိုက်တာက ချက်ချင်း ထရပ်ခဲ့သည်။ ယခင်ကနှင့်မတူဘဲ သူ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခုနှင့်အတူဝေ့ချန်ကို ချဉ်းကပ်လိုက်၏။

"ဒါရိုက်တာဝေ့...ဂုဏ်ယူပါတယ်..."

အရောင်းဌာန၏ ဒါရိုက်တာက အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ပြောခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က မျက်ခုံးကို ပင့်လိုက်ကာ အရောင်းဌာန ဒါရိုက်တာ၏ ဂုဏ်ပြုစကားနောက်ကွယ်မှ အကြောင်းပြချက်ကို အမှတ်တမဲ့ဖြင့် သတိမမူမိခဲ့ပေ။

"ကျွန်တော့်ဆီကနေ လျှို့ဝှက်ထားစရာ မလိုပါဘူး ဒါရိုက်တာဝေ့...အပေါ်ထပ်မှာ ဘုတ်အစည်းအဝေး ရှိတယ်မဟုတ်လား...အစည်းအဝေးပြီးရင် ခင်ဗျားက ရာထူးတိုးခံရမယ်လို့ ကျွန်တော် ထင်တယ်...အဲ့ဒါကြောင့် ခင်ဗျားကို စောစောလာပြီး ဂုဏ်ပြုပေးတာပါ..."

အရောင်းဌာန၏ ဒါရိုက်တာက ဝေ့ချန်၏ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေမှုကို အာရုံခံမိပြီး ရှင်းပြခဲ့သည်။

"ကျွန်တော် အဲ့ဒီအကြောင်း ဘာမှ မကြားမိဘူး...ဒါရိုက်တာရှုက တော်တော်လေး ဗဟုသုတရှိတာပဲနော်..."

ဝေ့ချန်က တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်တို့က ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် ပြောဖို့ မလိုပါဘူး ဒါရိုက်တာဝေ့...လက်ထောက်အထွေထွေမန်နေဂျာရာထူးကို အထွေထွေမန်နေဂျာက ခင်ဗျားအတွက် သီးသန့်ထားပေးမယ်ဆိုတာ လူတိုင်း သိကြပါတယ်...မဟုတ်ရင် အဓိပ္ပာယ်မရှိပါဘူး..."

အရောင်းဌာန၏ ဒါရိုက်တာက ဝေ့ချန်ကို လက်ထောက်အထွေထွေမန်နေဂျာအဖြစ် ရာထူးတိုးမည်ဟု အခိုင်အမာ ပြောနေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က သူနှင့် ငြင်းခုံရန် စိတ်မရှိခဲ့ဘဲ ထိုအစား ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မေးခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာရှုမှာ တခြားကိစ္စ ရှိသေးလား..."

ဒါရိုက်တာရှုက ပြန်ပြောခဲ့သည်။

"ကျွန်တော် သီးသန့်စားပွဲတစ်ခု စီစဉ်ထားတယ်...ဒီည ဒါရိုက်တာဝေ့ အတူတူပါဝင်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်...အဲ့ဒါကို ကျွန်တော့်ရဲ့ အရင်က ရိုင်းပြမှုအတွက် တောင်းပန်တယ်လို့ သဘောထားလိုက်ပြီး ရာထူးတိုးပွဲတစ်ခုပေါ့..."

ဝေ့ချန်က ငြင်းခဲ့သည်။

"ကြင်နာမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒါရိုက်တာရှု...ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဒီည တခြား အစီအစဉ်တွေ ရှိနေတယ်..."

ဒါရိုက်တာရှုက ပြန်ပြောခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာဝေ့...ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာသာ မပေးနိုင်ဘူးလား..."

ဝေ့ချန်က ပြောခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာရှုက ဒီလို ခံစားရတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်လဲ မတတ်နိုင်ပါဘူး..."

ဒါရိုက်တာရှုက တ်ိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။

ဤအချိန်၌ ဒါရိုက်တာရှုက သူ၏ သွားများကို ကြိတ်ကာ ဝေ့ချန်၏ အမူအရာမဲ့နေသော မျက်နှာကို တစ်စစီ ဆုတ်ဖြဲပစ်ရန် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန္ဒရှိလေသည်။ သို့သော်လည်း အဆုံးတွင်တော့ သူက ဒါရိုက်တာရာထူးကို ရရှိထားသူဖြစ်ပြီး အပြင်ပန်းသွင်ပြင်ကိုပင် မထိမ်းထားနိုင်ခဲ့ပေ။ သူက အတင်းအကြပ် ပြုံးလိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာဝေ့က အလုပ်ရှုပ်နေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ တခြားအချိန်ကို စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်...ဒါပေမယ့် ဒါရိုက်တာဝေ့ အောင်မြင်သွားရင် ကျွန်တော့်ကို ဂရုစိုက်ပေးပါဦး..."

ဝေ့ချန်က တိတ်ဆိတ်နေဆဲဖြစ်ကာ စောင့်ကြည့်နေသည်။

"ဒါရိုက်တာဝေ့ လုပ်စရာတစ်ခုခုရှိနေရင် ဆက်လုပ်လိုက်ပါ...ကျွန်တော် အရင် သွားလိုက်ပါဦးမယ်..."

ဒါရိုက်တာရှုက သွားများကို ကြိတ်ကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က ဒါရိုက်တာရှု၏ ထွက်ခွာသွားသော သွင်ပြင်ကို နက်ရှိုင်းသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။

ဒါရိုက်တာရှုက ဧည့်သည်ခန်းမှ လျှောက်လာပြီးနောက် သူက ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်လာ‌သော ဟဲခယ်ချမ်းနှင့် အမှတ်တမဲ့ တိုက်မိခဲ့သည်။ သူတို့က တစ်ခဏ အကြည့်ဆုံခဲ့ကြပြီး သူတို့က ‌အရိပ်အယောင် မကျန်ရှိခဲ့ဘဲ ပါးနပ်စွာ ခြေလှမ်း ဆုတ်ခွာခဲ့ကြသည်။ ဒါရိုက်တာရှု မထွက်ခွာမီ တစ်ခဏတွင် ဟဲခယ်ချမ်းက ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်ခဲ့ကာ သူ့နောက်မှ အပြင်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။

ဟဲခယ်ချမ်း မားကတ်တင်းဌာနမှ ထွက်ခွာသည့် သတင်းက ဝေ့ချန်ထံသို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်က မတုံ့ပြန်ခဲ့ဘဲ သတင်းပေးသူကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူက ဝေ့ချန်၏ အကြည့်အောက်တွင် အရိုးထဲမှ အေးစိမ့်မှုကို ခံစားလိုက်ရပြီး ဝေ့ချန်၏ ရုံးခန်းမှ မထွက်ခွာမီ ကိုးရိုးကားယားန်ိုင်စွာ အကြိမ်အနည်းငယ် တခစ်ခစ်ရယ်ခဲ့သည်။ ရုံးခန်းတံခါးပိတ်သွားသည်နှင့် ထိုလူက မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးအေးများကို ခံစားခဲ့ရသည်။

ထိုအချိန်၌ သူတို့ဌာန၏ ဒါရိုက်တာဝေ့က အမှန်တစ်ကယ် သာလွန်သော လူဖြစ်ကြောင်း သူ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း သိရှိခဲ့သည်။

ထိုအတွေးဖြင့် ထိုလူက အချိန်တစ်ချို့အကြာက ဟဲခယ်ချမ်းကို အစီရင်ခံခဲ့ကြောင်းကို တွေးခဲ့သည်။ သူက ချက်ချင်း မလွယ်ကူမှုကို ခံစားခဲ့ရပြီး သူ၏ ခြေထောက်များက အားနည်းလာခဲ့သည်။

ဒါရိုက်တာဝေ့က ၎င်းကို ရှာမတွေ့စေရန် မျှော်လင့်ရမည်ပင်။

ဟဲခယ်ချမ်းက မားကတ်တင်းဌာနမှ ထွက်ခွာပြီးနောက် သူက

အရောင်းဌာနဒါရိုက်တာထံသို့ တိုက်ရိုက်သွားခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာရှု...စောင့်ပါဦး..."

ဟဲခယ်ချမ်းက ခေါ်ခဲ့သည်။

ဒါရိုက်တာရှုက ရပ်တန့်သွားပြီး လှည့်လာကာ မေးခဲ့သည်။

"မန်နေဂျာဟဲ...ကိစ္စ တစ်ခုခု ရှ်ိလို့လား..."

"ဒါရိုက်တာရှု...စိတ်မရှိရင် ကျွန်တော်နဲ့ အောက်ထပ်မှာ လက်ဖက်ရည် သွားသောက်ကြမလား..."

ဟဲခယ်ချမ်းက မေးခဲ့သည်။

ဒါရိုက်တာရှုက သူ၏ လက်ကောက်ဝတ်မှ နာရီကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။

"မန်နေဂျာဟဲ...ဒီအချိန်မှာ လက်ဖက်ရည်အတွက် အချိန်ရှိတာ သေချာရဲ့လား..."

"ပြဿနာရှိလို့လား..."

ဟဲခယ်ချမ်းက သူ၏ မျက်လုံးထဲ၌ မကျေမချမ်းဖြစ်သော အလင်းတစ်ချက်လက်သွားကာ ပြန်ပြောခဲ့သည်။

အဆုံးတွင်တော့ သူက ဘေးလူသာဖြစ်သည်။ သူရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ ၎င်းက ကွာခြားချက် အများအပြားမရှိပေ။

ဒါရိုက်တာရှု၏ မျက်ခုံးက ကွေးသွားကာ သူက ပြုံးလျက် ပြောခဲ့သည်။

"မန်နေဂျာဟဲက အဆင်ပြေတယ်ဆိုမှတော့ အောက်ထပ်မှာ လက်ဖက်ရည်သွားသောက်ကြတာပေါ့..."

*

ထိုအချိန်တွင် အပေါ်ထပ်ရှိ အစည်းအဝေးခန်းထဲတွင် ဘုတ်အစည်းအဝေးတစ်ခု အုံ့ပုန်းလုပ်နေခဲ့သည်။

ဘုတ်အစည်းအဝေးမစတင်မီက ချန်ဖုန်းအုပ်စု၏ ဒါရိုက်တာများက ဤတစ်ကြိမ်တွင် ကျိုးထုံဖမ်းက လာမည်မဟုတ်ဟု တွေးထင်ခဲ့ကြသည်။ အဆုံးတွင်တော့ သူက နေမကောင်းဟူ၍ ထွက်ခွာကာ ဆေးရုံတွင် အစားအ‌သောက်ကောင်းများဖြင့် ပျော်ရွှင်နေခဲ့ပြီး ကုမ္ပဏီသို့ တစ်ပတ်ကြာ မလာခဲ့ပေ။

သို့သော် မမျှော်လင့်ထားစွာပင် ယခု ဘုတ်အစည်းအဝေး စတင်ချိန်၌ ကျိုးထုံဖမ်းက ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သူက သူ၏ လက်ထောက်က တွန်းလာသော ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ဖြစ်သည်။ သူ၏မျက်နှာက ဖြူဖျော့နေကာ သူက အားနည်း‌၍ ထိခိုက်လွယ်ပုံပေါ်နေပြီး ၎င်းက အစစ်အမှန်လား သရုပ်ဆောင်နေခြင်းလား မသိနိုင်ခဲ့ပေ။

အခြား ဒါရိုက်တာများ၏ အံ့အားသင့်မှုများနှင့် မတူဘဲ ကျူးကောဖုန်းက မအံ့ဩခဲ့ပေ။ သူက ကျိုးထုံဖမ်း၏ အခြေအနေကို နားလည်သည်။ ဤသို့ အရေးပါသော အချိန်တွင် သူက ဘုတ်အစည်းအဝေးကို အလွဲချော်ခံမည် မဟုတ်ပေ။

"ကျစ် ကျစ် ဒုဥက္ကဌကျိုး...ဖျားနာနေပေမယ့် အလုပ်ကိုလာတယ်...ချီးမွမ်းဖွယ်ရာ စိတ်ပါပဲ...တကယ် ချီးကျူးပါတယ်..."

ကျူးကောဖုန်းက သူ၏ ခုံတွင် ထိုင်ခဲ့ပြီး ဒုဥက္ကဌကျိုးက သူ့ဆန်ကျင်ဘက်တွင် ထိုင်နေသည်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလျက် မှတ်ချက်ပြုခဲ့သည်။

ကျိုးထုံဖမ်းက အတင်းအကြပ်ပြုံး၍ အားနည်းစွာ ပြောခဲ့သည်။

"ကျုပ်ရဲ့ ဖျားနာမှုကြောင့် အလုပ်ကို တစ်ပတ်လောက် ပျက်ကွက်ခဲ့ပြီးပြီ...ချီးကျူးတာကို လက်ခံဖို့ မထိုက်တန်ပါဘူး...အသက်ကြီးလာတာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အားနည်းလာကြတာပဲလေ..."

စကားပြောပြီးနောက် သူက အသက်ပြင်းပြင်းရှူခဲ့ကာ သူ၏ ကျန်းမာရေးက အမှန်တကယ် မကောင်းကြောင်း သရုပ်ပြခဲ့သည်။

ကျူးကောဖုန်းက ပြောခဲ့သည်။

"ဒါက ခင်ဗျား ပြောသင့်တာမဟုတ်ဘူး...ဒုဥက္ကဌကျိုးရဲ့ ဖျားနာမှုက ချန်ဖုန်းအုပ်စုအတွက် သူ့ကြိုးစားမှုရဲ့ ရလဒ်ပါပဲ...ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပျက်ကွက်တာလို့ ယူဆနိုင်ပါ့မလဲ...မင်းတို့အားလုံးရော အဲ့လိုမထင်မိကြဘူးလား..."

အခြားဒါရိုက်တာများက သဘောတူညီမှုဖြင့် ခေါင်းညိတ်ခဲ့ကြသည်။

ဥက္ကဌဝင်လာခဲ့ပြီး အစည်းအဝေးစတင်ကြောင်း ‌မကြေညာမီအထိ ကျူးကောဖုန်းနှင့် ကျိုးထုံဖမ်းက အရှေ့နှင့်အနောက် ကျီစယ်နေကြသည်။ ထို့နောက်မှ သူတို့ ငြိမ်သက်သွားကြသည်။ ဥက္ကဌက ပြုံးနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့လက်အောက်ငယ်သားများ၏ လက်ရှိအခြေအနေများကို သတိမမူမိသကဲ့သို့ပင်။ သူက မိန့်ခွန်းပြောရန် မတ်တပ်ရပ်ခဲ့ပြီး ပထမသုံးလပတ်၏ စွမ်းဆောင်မှုအစီရင်ခံစာကို ပေးခဲ့သည်။ အောက်မှ ဒါရိုက်တာများက အာရုံစိုက်၍ နားထောင်နေခဲ့ကြသည်။

ချန်ဖုန်းအုပ်စုက အုပ်စုနှစ်ခု ကွဲနေပုံပေါ်သော်လည်း အုပ်စုများ၏ ခေါင်းဆောင်များက ဥက္ကဌကို ဘယ်‌သောအခါကမျှ တိုက်ရိုက် မဆန့်ကျင်ခဲ့ကြပေ။

၎င်းက အုပ်စုနှစ်စုကြားရှိ ဟန်ချက်ကို ထိန်းထားသော ဥက္ကဌဖြစ်ပြီး ချန်ဖုန်းအုပ်စုကို ချောချော‌မွေ့မွေ့ တိုးတက်စေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အတွင်းပိုင်း ပဋိပက္ခဖြစ်ခြင်းက ကုမ္ပဏီကို ကျဆင်းစေလိမ့်မည်။

ဥက္ကဌ၏ ရုတ်တရက် အပြုံးနှင့် သိမ်မွေ့သော အမူအကျင့်ကြောင့် အရူးလုပ်မခံသင့်ပေ။ သူ၏ အောက်ခြေမျဉ်းကို ဖြတ်မိသည်နှင့် ကုမ္ပဏီရှိ မည်သူကမျှ ဥက္ကဌ၏ ဆန္ဒကို ဆနိ့ကျင်မည်ဟု မပြောရဲခဲ့ကြပေ။

ကျိုးထုံဖမ်းပင်လျှင် ဥက္ကဌ၏ရှေ့တွင် စိတ်ကြီးမဝင်ရဲခဲ့ပေ။ ဤအချိန်၌ ဥက္ကဌက စကားပြောခဲ့ကာ ကျိုးထုံဖမ်းက သူ၏ နောက်ကျောကို အလိုအလျောက် မတ်လိုက်မိသည်။ သူက လူနာတစ်ယောက်အနေဖြင့် သူ၏ လက်ရှိအခြေအနေကို တွေးမိခဲ့ပြီး အဆုံးတွင် ပြေလျော့သွားသော်လည်း အသက်ပင်မရှူရဲခဲ့ပေ။

"လက်ထောက်အထွေထွေမန်နေဂျာတုက အရင်နှစ်လက နှုတ်ထွက်စာတင်ခဲ့တယ်...ဒီနှစ်လတာကာလအတွင်းမှာ လက်ထောက်အထွေထွေမန်နေဂျာရဲ့ တာဝန်တွေက ဒုဥက္ကဌကျိူးဆီမှာ ယာယီကျသွားတယ်...အခုအချိန်မှာ ဒုဥက္ကဌကျိုး ရဲ့ ကျန်းမာရေးက မေးခွန်းထုတ်စရာဖြစ်နေတော့ လက်ထောက်အထွေထွေမန်နေဂျာရာထူးအတွက် တစ်ယောက်ယောက်ကို ရှာသင့်တယ်...အစီအစဉ်ရှိကြလား”

ဥက္ကဋ္ဌက ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။

💘