Chapter 85

💘Chapter 85  

သွေးအေးစစ်ပွဲ

ကျူးကောယွီက ၎င်းကို ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းမှာ လာမည့် ရက်သတ္တပတ်တွင် ကျောင်း၌ သူအာရုံစိုက်ရန် လိုအပ်သည့် ကိစ္စအချို့ ရှိလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ သူက တက္ကသိုလ်သို့ ပြန်သွားရန် လိုအပ်ကာ ထိုနေရာမှ တာဝန်များဖြင့် အလုပ်များနေမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူက ဤရက်သတ္တပတ်များအတွင်း ချန်လီထံသို့ လမ်းညွှန်ရန် ရောက်ရှိမလာခဲ့ပါက သူတို့ဖန်တီးထားသည့် အနည်းငယ်နီးကပ်လာသည့် ဖြစ်စဉ်က ပျောက်ကွယ်သွားမည်ဖြစ်ပြီး သူ၏ အားထုတ်မှုအားလုံးက အချည်းနှီးသာဖြစ်မည်ကို သူက ကောင်းစွာ သဘောပေါက်လေသည်။

ချန်လီနှင့် ပတ်သက်၍ ဝေ့ချန်၏ စိုးရိမ်ပူပန်မှုကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားခဲ့ကာ ဝေ့ချန်ကို Qတက္ကသိုလ်၌ အစားထိုးသင်ကြားခွင့်ပြုခြင်းဖြင့် သူက ချန်လီကို Qတက္ကသိုလ်သို့ သေချာပေါက် ခေါ်ဆောင်လာနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပါက သူက Qတက္ကသိုလ်တွင် အနုပညာစတူဒီယိုတစ်ခု ရှိသောကြောင့် သူ၏ အားလပ်ချိန်၌ ချန်လီကို ထပ်မံ၍ ဆက်သွယ်ရန် အကျိုးကျေးဇူးရှိမည်ဖြစ်သည်။

၎င်းက ကျူးကောယွီက ချန်လီထံသို့ အတွေးများနှင့် အားထုတ်မှုများစွာ ထားရှိခဲ့ကြောင်း ပြောနိုင်သည်။

ကျူးကောယွီက ဤတစ်ကြိမ်၌ အမူအရာများစွာ မပြခဲ့သည့် ဝေ့ချန်ထံသို့ အကြောင်းပြချက်များကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ သူက သဘောမတူခဲ့သလို ငြင်းလဲမငြင်းဆိုခဲ့ဘဲ စတော့ဈေးကွက် အတက်အကျများကိုသာ ပြန်၍ ကြည့်ရှုနေ၏။ သို့သော်လည်း ဝေ့ချန်က သူ၏ စကားလုံးများကို နှလုံးသားထဲ၌ ထည့်ထားကြောင်း ကျူးကောယွီက သိနေခဲ့သောကြောင့် သူက ဝေ့ချန်ကို ဒီထက်ပို၍ ဖျောင်းဖြရန် မကြိုးစားခဲ့ပေ။

ရာသီဥတုက တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ဆောင်းဦးသို့ ကူးပြောင်းလာခဲ့သော်လည်း ကျန်ရှိနေသေးသော နွေရာသီ၏ အပူက ပြင်းထန်နေသေးသည်။ အပူချိန်က နွေရာသီ၏ ထွက်ခွာခြင်းဖြင့်ပင် အနည်းငယ်မျှ လျော့ကျမသွားခဲ့ပေ။ ညနေခင်းဘက်တွင် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်း၍ မည်းမှောင်‌နေသော လေထုဖြင့် မိုးကြိုးမုန်တိုင်းတစ်ခုက ကျရောက်မည့်ပုံပေါ်နေ‌ခဲ့သည်။ တစ်ကမ္ဘာလုံးက ပူအိုက်၍ မွန်းကြပ်စေသော ဖန်ဘူးတစ်ခုထဲတွင် ပိတ်မိနေသကဲ့သို့ ခံစားခဲ့ရသည်။ လုတိုင်းကို မသက်မသာဖြစ်စေသည့် အရေပြားပေါ်မှ အဆက်မပြတ်ဖြစ်နေသည့် ချွေးအလွှာတစ်ခုကလည်း ရှိနေသည်။

ချန်ဖုန်းအုပ်စု၏ အလုပ်လုပ်ချိန်များ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ကျယ်လောင်သော မိုးထစ်ချုန်းသံက အဝေးမှ ပဲ့တင်ထပ်လာခဲ့သည်။ ထ်ိုအချိန်များအတွင်း ကောင်းကင်က ယိုစိမ့်နေသော အပေါက်များကဲ့သို့ ပွင့်နေကာ ပြင်းထန်သော မိုးက ရွာကျလာခဲ့သည်။ တစ်ကမ္ဘာလုံးက ၎င်း၏ ကြည်လင်ပြတ်သားမှုများ ဆုံးရှုံးကာ မိုးလိုက်ကာ အလွှာများဖြင့် ပတ်ရံခံထားရသည်။

ဝေ့ချန်က သူ၏ ကားကို ချန်ဖုန်းအဆောက်အဦး၏ မြေအောက် ကားပါကင်မှ မောင်းလာခဲ့ပြီး တသွင်သွင်စီးဆင်းနေသော မိုးထဲသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ပိတ်ထားသော ပြတင်းပေါက်များကညအပြင်ဘက်မှ မိုးသံနှင့် သီးခြားဖြစ်နေခဲ့သော်လည်း ကောင်းကင်မှ လျှပ်စီးများက  အနည်းငယ် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်စေသော လေထုကို ဖန်တီးကာ ကမ္ဘာကြီးကို ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြင့် အလင်းရောင်ပေးနေခဲ့သည်။

ရုံးတက် ရုံးဆင်းချိန်တွင် ပြင်းထန်သော မိုးဖြင့် ကြုံတွေ့နေရခြင်းက တစ်လက်မစီ ရှေ့သို့ ရွေ့လျားနေရသော ယာဉ်တန်းရှည်ကြီးဖြင့် ကြုံတွေ့နေရသည်ဟု ဆိုလိုသည်။

ချန်လီက ခရီးသည်ခုံတွင် တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်နေခဲ့ကာ အရှေ့သို့ ဗလာသက်သက်အမူအရာဖြင့် ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။ သူတွေးနေသည်များအား နားလည်ရန် မလွယ်ကူခဲ့ပေ။ ဝေ့ချန်က ကားစတီယာရင်ကို လက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်ကာ အခြားတစ်ဖက်မှ ချန်လီ၏ လက်ကို ကိုင်ထားပြီး ၎င်းကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စွာ ဖျစ်လိုက်သည်။ ချန်လီက မုန်တိုင်းထန်သော ရာသီဥတုကို ကြောက်ရွံ့မှုမရှိကြောင်း သူသိခဲ့သော်လည်း ဤသို့ရာသီဥတုမျိုးတွင် ချန်လီ၏ ဘေးတွင် ရှိနေရခြင်းက သူ့ကို အထီးကျန်‌သော ခံစားချက်များ လျော့နည်းစေသည်။

ကားက ယာဉ်တန်းရှည်ထဲတွင် ရှေ့သို့ ရွေ့သည်ဆိုရုံ ဖြည်းညင်းစွာ ရွေ့လျားနေခဲ့သည်။ ပုံမှန် နာရီဝက်သာ ကြာသောခရီးက ဤဒလဟော ရွာသွန်းနေသော မိုးထဲတွင် သုံးဆမျှ ပို၍ ကြာခဲ့သည်။ ၎င်းမှာ ကောင်းကင်ဘုံက ပြက်လုံးတစ်ခု ပြုလုပ်နေသကဲ့သို့ပင်။ နောက်ဆုံးတွင် ဝေ့ချန်နှင့် ချန်လီက အိမ်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ မိုးက ရုတ်တရက် ရပ်သွားခဲ့သည်။ ၎င်းက မိုးရေစက် တစ်စက်မျှပင် ထပ်မံ၍ မကျတော့ဘဲ ရပ်စဲသွားခဲ့သည်။

"မင်း ဒီည ဘာစားချင်လဲ..."

ဝေ့ချန်က သူ၏ လက်ဆွဲအိတ်ကို ချလိုက်ကာ ချန်လီကို ညင်သာစွာ မေးလိုက်သည်။

ချန်လီက ခေါင်းခါကာ ကော်ဖီစားပွဲပေါ်မှ သူ ယခင်နေ့က ဖတ်၍ မပြီးသေးသော စာအုပ်ကို ကောက်ယူလိုကွသည်။ သူက အာရုံစိုက်၍ ဖတ်နေခဲ့သည်က မည်သည်ကို စားသည်ဖြစ်စေ အရေးမကြီးကြောင်း ညွှန်ပြနေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က မီးဖိုချောင်ထဲသို့ လျှောက်လာခဲ့ပြီး နံရံပေါ်မှ အပြာရောင် ရှေ့ဖုံးခါးစည်းကို ယူလိုက်သည်။ တစ်ခဏ၌ သူက အထက်တန်းလွှာ သွင်ပြင် ရှိခဲ့သော်လည်း  ခါးစည်းကို ဝတ်ဆင်လိုက်သည့်အချိန်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပါက သူက သိသိသာသာပင် ရိုးစင်းသော အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် တူနေလေသည်။

ဝေ့ချန်က‌ ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ညစာအတွက် ချက်ပြုတ်ရန် ချိန်ဆကာ အထဲမှ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ စိတ်ထဲတွင် ချက်ပြုတ်နည်းကို အဖြေရှာပြီးသည်နှင့် သူက ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု စတင် ထုတ်ယူလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် ချန်လီက မီးဖိုချောင်တံခါးဝတွင် မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့ကာ ဝေ့ချန်ကို မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေ၏။ ဝေ့ချန်က ၎င်းကို သတိပြုမိခဲ့ပြီး မေးလိုက်သည်။

"မင်း ဗိုက်ဆာနေပြီလား..."

ချန်လီက ခေါင်းညိတ်ကာ သူ၏ အစာအိမ်က အချိန်ကိုက်ပင် ခပ်အုပ်အုပ်အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူက အမှန်တကယ် ဗိုက်ဆာနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ဝေ့ချန်၏ အသံက ရယ်ချင်သည့် အရိပ်အယောင်ပေါ်နေကာ သူက ပြောလိုက်သည်။

"ဒီမှာက ဆီတွေပေကျံနေတာ...အပြင်မှာ စောင့်နေနော်...နာရီဝက်လောက်ဆို စားလို့ရပြီ..."

ပြောပြီးနောက် သူက လှည့်လိုက်ကာ ပါဝင်ပစ္သည်းများကို ကိုင်၍ ဘေစင်ထဲတွင် ၎င်းတို့ကို စတင်၍ ဆေးကြောလိုက်သည်။

ချန်လီက မထွက်ခွာခဲ့ပေ။ သူက တံခါးကို မှီကာ ဝေ့ချန် ချက်ပြုတ်နေသည်ကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို ဆေးကြော၍ ၎င်းတို့ကို ဖြတ်ကာ ဆီထည့်၍ မွှေရင်း လျင်မြန်စွာကြော်နေသည်။ ဝေ့ချန်၏ လှုပ်ရှားမှုများက ရှင်းလင်း၍ ကျွမ်းကျင်နေသည်။ သူက အတွေ့အကြုံရှိသည့် စားဖိုမှူးတစ်ယောက်နှင့် တူနေခဲ့ကာ အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပင် မီးဖိုခန်းက အစားအသောက် ရနံ့များဖြင့် ပြည့်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ဤ မီးဖိုခန်းထဲတွင် တစ်ဆင့်ခြင်းကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဆောင်ရွက်နေသောလူက ယခင်လအနည်းငယ်က ရိုးရှင်းသော ကြက်သွန်နီဆီခေါက်ဆွဲ တစ်ပန်းကန်ကိုသာ ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သည်ဟု မည်သူက စိတ်ကူးမိမည်နည်း။ ဝေ့ချန်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် သူ့၌ တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက် ချက်ပြုတ်ပေး၍ စွပ်ပြုတ် ပြုလုပ်ပေးရမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။ သို့သော်လည်း ထိုလူက ချန်လီ ဖြစ်နေခဲ့သောကြောင့် ဝေ့ချန်က ချက်ပြုတ်ခြင်းနှင့် ဝန်ဆောင်မှုပေးခြင်းတွင် ပျော်ရွှင်မှုကို တွေ့ရှိခဲ့လေသည်။

ဝေ့ချန်နှင့် ချန်လီတို့ မြို့တော်သို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်စဉ်က ဝေ့ချန်က ချန်လီကို အမြဲပင် စားသောက်ဆိုင်များသို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အဆင့်အတန်းမြင့်သည့် စားသောက်ဆိုင်များပင်လျှင် အစားအသောက်များက ဆီများ၍ ငံသည်။ ရံဖန်ရံခါစားရန် အဆင်ပြေသော်လည်း နေ့တိုင်းတော့ မပြေခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဝေ့ချန်က သူကိုယ်တိုင် အစားအစာများကို ချက်ပြုတ်ရန် အကြံရခဲ့ခြင်းပင်။

ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ ဆေးကြောခြင်းမှ အစပြုကာ ဝေ့ချန်က တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် သင်ကြားပို့ချသည့် ဗီဒီယိုများကို ကြည့်ခဲ့သည်။ သူက အသေးစိတ်အချက်အလက်များကိုပင် မလွတ်စေဘဲ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တစ်ခုစီကို မည်သို့ နည်းလမ်းတကျ ဆေးကြောရမည်နှင့် ၎င်း၏ မူလအရသာကို ထိန်းထားနိုင်ရန် ပါဝင်ပစ္စည်းတစ်ခုချင်းစီကို မည်သို့ချက်ပြုတ်ရမည်တို့ကို လေ့လာခဲ့သည်။

ဉာဏ်ကောင်းသော လူများက အထူးသဖြင့် သူတို့၏ လုံ့လကို  နစ်မြှုပ်ခဲ့လျှင် အကြောင်းအရာများကို လျင်မြန်စွာ လေ့လာနိုင်သည်။ လဝက်မပြည့်မီမှာပင် ဝေ့ချန်က စားပွဲအပြည့်ဟင်းပွဲများကို အလွယ်တကူ ပြင်ဆင်နိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူက ပြီးပြည့်စုံသော အဆင့်သို့ မရောက်သေးသော်လည်း သဘာဝ အိမ်ချက် ဟင်းလျာများကိုတော့ ချက်ပြုတ်နိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ဝေ့ချန်က အချက်အပြုတ်ကို လေ့လာနေစဉ် အတောအတွင်း သံသာဖြစ်ဖွယ်မလို‌အောင်ပင် ချန်လီက သူ့ကို မျက်နှာသာပေးခဲ့သည်။ အစပိုင်းတွင် ဝေ့ချန်က ဟင်းခတ်အမွေးအကြိုင် အလွန်နည်း၍ဖြစ်စေ အလွန်များ၍ ဖြစ်စေ၊ ယခုတွင်တော့ ဝေ့ချန်က ကျွမ်းကျင်နေပြီဖြစ်ကာ ချန်လီက ဝေ့ချန်ချက်သမျှကို တစ်စွန်းတစ်စပင်မကျန် စားလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သူက ဝေ့ချန်ကို ချီးမွမ်းနေသကဲ့သို့ လင်းလက်တောက်ပနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ချန်လီ၏ အားပေးမှုဖြင့် ဝေ့ချန်က အလိုလိုပင် တက်ကြွလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူက နေ့တိုင်းလိုလိုပင် အရသာရှိသော အစားအသောက်များကို ချက်ပြုတ်၍ ချန်လီကို ကျွေးရန် ကွဲပြားသောနည်းများတွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်၏ အစဉ်အမြဲ ကျွေးမွေးမှုများကြောင့် ချန်လီ၏ အလေးချိန်က သဘာဝအလျောက်ပင် တိုးလာခဲ့သည်။ သူက ပိန်ပါး၍ အားနည်းပုံပေါ်နေသေးသော်လည်း ဝေ့ချန် ပထမဆုံး မြင်တွေ့ခဲ့သည့် အရိုးပေါ်အရေတင် ပုံသဏ္ဌာန်နှင့် များစွာ ခြားနားသွားပြီဖြစ်သည်။ ည၌ အိပ်စက်ရန် ဝေ့ချန်က ချန်လီကို ဖက်ခဲ့သောအခါ သူက မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘဲ ချန်လီ၏ ကိုယ်မှ တိုးလာသော အသားတို့ကို အံ့အားသင့်မိခဲ့သည်။

ချက်ပြုတ်ခြင်းသို့ ပြန်၍ သွားရလျှင် နာရီဝက်အကြာ၌ ဝေ့ချန်က ဟင်းလျာသုံးမျိုးနှင့် စွပ်ပြုတ်တစ်ပွဲကို ပြင်ဆင်ပြီးဖြစ်သည်။ ၎င်းက အလွန်မများပြားခဲ့သော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်တော့ လိုအပ်သည်ထက် ပိုနေပြီဖြစ်သည်။

ချန်လီ၏ အစာအိမ်က အစပိုင်းတွင် ကျယ်လောင်သော အသံ ထွက်လာခဲ့ပြီး စားပွဲပေါ်မှ အစားအစာများကို မြင်ပြီးနောက် သူက အလျင်အမြန် လက်ဆေးလိုက်ကာ သူ၏ ထိုင်ခုံတွင် နာခံစွာ ထိုင်၍ သူ၏ အကြည့်က ဟင်းပန်းကန်များပေါ်သို့ တစ်ချိန်လုံး ကျရောက်နေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က အသုံးအဆောင်များကို ယူဆောင်လာခဲ့ကာ ၎င်းတို့ကို ချန်လီ၏ ရှေ့တွင် နေရာချထားခဲ့သည်။ သူက မခုခံနိုင်ခဲ့ဘဲ ချန်လီ၏ ဆံပင်ကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။

"လီလီ...အားရပါးရစား..."

ချန်လီက စတင်၍ စားသောက်ရန် တုံ့ဆိုင်းမနေခဲ့သော်လည်း သူ မစတင်မီ ဝေ့ချန် ထိုင်သည်ကို စောင့်ခဲ့သည်။

ဝေ့ချန် ၏ရှေ့မှောက်တွင် ချန်လီက သူ၏ စိတ်အငြိမ်ဆုံးအနေအထားတွင် ရှိသည်။  သူ မည်သည်ကို တွေးသည်ဖြစ်စေ ၎င်းက သူ့မျက်နှာတွင် ချက်ချင်းပေါ်လာသည်။  ထိုအချိန်တွင် ချန်လီ၏ မျက်လုံးများက ကျေနပ်အားရမှုဖြင့် ကျဉ်းမြောင်းသွားကာ သူ မည်မျှ ကျေနပ်သည်ကို ဖော်ပြနေလေသည်။

ချန်လီ၏ အစားအစာကို ကျေနပ်သောကြောင့် ဝေချန်က သူ့ကို အလိုလိုက်လိုခြင်းကို မထိန်းနိုင်ခဲ့ပေ။ မိနစ်နှစ်ဆယ်မျှကြာသောအခါ ပန်းကန်သုံးလုံးနှင့်စွပ်ပြုတ်တို့က သူတို့နှစ်ယောက်၏ စားသောက်မှုဖြင့် ပန်းကန်များချည်းသာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။

ချန်လီက သူ့လက်ကို အနည်းငယ်ပူနေသော ဝမ်းဗိုက်ပေါ်သို့ တင်ကာ ကုလားထိုင်၏ နောက်ကို မှီ၍ မျက်လုံးတစ်ဝက်မှိတ်ကာ အတွေးစများ ပျောက်ဆုံးသွားလေသည်။

ဝေ့ချန်က ပန်းကန်ခွက်ယောက်များကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် အလျင်စလိုမလုပ်ခဲ့ပေ။ ထိုအစား သူက ချန်လီ၏ အနားတွင် ထိုင်၍ သူ့ဗိုက်ကို ထိရန် လက်ဆန့်ခဲ့သည်။ အနည်းငယ်ဖောင်းနေသော ဗိုက်သည် တင်းကျပ်လာသည်။ ၎င်းက အလွန်အကျွံစားခြင်း၏ ထင်ရှားသောလက္ခဏာဖြစ်သည်။ ဝေချန်က ထိုင်ခုံမှထကာ အနီးနားရှိ အံဆွဲထဲမှ မိသားစုဆေးသေတ္တာကို ထုတ်ယူကာ အစာခြေဆေးပြားအနည်းငယ်ကိုထုတ်၍ ချန်လီကို ကျွေးလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က အိမ်တွင် စတင်၍ ချက်ပြုတ်စဥ်ကတည်းက အစာခြေဆေးပြားများက  သူတို့၏ အိမ်ထောင်စုအတွက် အဓိကဖြစ်လာခဲ့သည်။ ချန်လီက အမြဲစားနေရသောကြောင့်ပင်။

အပြင်ဘက်တွင် မိုးတိတ်သွားပြီး မိုးအပြီးလေက အေးမြမှုနှင့် စိုစွတ်သော မြေကြီး၏ ရနံ့ကို သယ်ဆောင်လာသည်။ ဝေ့ချန်က အစာကြေစေရန် ချန်လီကို ပန်းခြံထဲတွင် လမ်းလျှောက်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။

ထုံးစံအတိုင်းပင် ချန်လီက ဝေ့ချန်၏တောင်းဆိုမှုကို ငြင်းဆန်ခြင်းမရှိပဲ အောက်ထပ်သို့ ဆွဲခေါ်လာခြင်းခံခဲ့ရသည်။

နွေနှောင်းပိုင်း အပူရှိန်က သယ်ဆောင်လာသော အမှုန်အမွှားများကို မိုးက ဆေးကြောခဲ့ပြီး ညနေခင်း လေနုအေးက အနည်းငယ် အေးစက်နေဆဲပင်။

ယခုအချိန်က ပန်းခြံထဲတွင် ညစာစားပြီးနောက် လမ်းလျှောက်ရန် အချိန်ကောင်း ဖြစ်သည်။  ရံဖန်ရံခါ မိသားစုများထံမှ ရယ်မောသံများက ကျောက်တုံးလမ်းတစ်လျှောက် ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည်။  ကလေးအချို့က ရှေ့သို့ ပြေးလွှား၍ ရယ်မောကာ သူတို့၏မျက်နှာများတွင် အပြစ်ကင်းစင်သော အပြုံးများဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသည်။  အလုပ်များသည့် နေ့ ပြီးနောက် မှိန်ဖျော့သော ညကောင်းကင်အောက်တွင် အေးချမ်းသည့် အခိုက်အတန့်တစ်ခုကဲ့သို့ ခံစားရသည်။

ဝေ့ချန်က ကျောက်တုံးလမ်းပေါ်၌ ချန်လီနှင့် လက်တွဲပြီး လမ်းလျှောက်ခဲ့သည်။  မနက်ခင်း ပြေးတတ်သည့် အလေ့အထကြောင့် ပန်းခြံထဲမှ သက်ကြီးရွယ်အို စုံတွဲက သူတို့နှင့် ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။  သူတို့ နှစ်ယောက်ကို တွေ့တော့ ထိုလင်မယားက လိင်တူစုံတွဲဖြစ်သည်ကို သက်ရောက်မှုမရှိဘဲ နွေးနွေးထွေးထွေး နှုတ်ဆက်ကြသည်။

ဝေ့ချန်၏ အမူအရာက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိနေသေးသော်လည်း သူက ဤသက်ကြီးရွယ်အိုစုံတွဲများအား နှုတ်ခွန်းဆက်စကား အပြန်အလှန်တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။  သို့သော် သူ့မျက်လုံးထဲရှိ ရိုးသားမှုက ဦးလေးများနှင့် အဒေါ်များအတွက် ထင်ရှားနေသည်။

"လီလီ...မင်း ကျောင်းတက်ချင်လား..." 

ဝေ့ချန်က ထပ်ပြောခဲ့သည်။

"ငါ့ကို ထည့်မစဉ်းစားဘဲနဲ့..."

ချန်လီက သူ၏ ခြေလှမ်းများကို ရပ်လိုက်ပြီး တုံ့ပြန်မှု မရှိခဲ့ပေ။

သူက ဝေ့ချန်ကို ထည့်မစဉ်းစားဘဲ မည်သို့ နေနိုင်မည်နည်း။ သူ၏ နှလုံးသားထဲတွင် ဝေ့ချန်က အရေးကြီးဆုံး ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သည်။  ဝေ့ချန်ကို ထည့်သွင်း မစဉ်းစားလျှင် သူစဉ်းစားရန် အခြား မည်သည်မျှ မရှိခဲ့ပေ။

ချန်လီက တုံ့ပြန်မှုကင်းမဲ့နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဝေ့ချန်က မေးခွန်းကို ပြောင်းလဲလိုက်သည်။

"လီလီ...ကျူး‌ကောယွီကို မင်းဘယ်လိုထင်လဲ..."

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ချန်လီသည် လုံးဝရပ်တန့်သွားသည်။ သူက ခေါင်းငုံ့၍ မတ်တပ်ရပ်နေကာ ဝေ့ချန်ကို တမင်တကာ ရှောင်နေလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ အတွေးကို ချက်ချင်း နားလည်လိုကိသည်။  ချန်လီက ဝေ့ချန်က ချန်လီကျောင်းတက်မည့် ကိစ္စကို ဆွေးနွေးနေသည်ဟု ယုံကြည်နေခဲ့ပြီး ကျောင်းစသည်နှင့် ဝေ့ချန်နှင့် ခွဲခွာရမည်ဖြစ်ကြောင်း သိထားသောကြောင့် ယခုကဲ့သို့ ခုခံမှုကို ပြသလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

"လီလီ...ကိုယ် မင်းရဲ့ထင်မြင်ချက်ကို လေးစားတယ်...မင်းကိုဘာမှလုပ်ခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး...ဒါပေမယ့် မင်းကြိုက်တာတစ်ခုခုရှိရင် မင်းမနှောင့်ယှက်ရဘူး...ကိုယ် မင်းနဲ့ စပြီး အတူရှိနေကတည်းက ဒီလိုမဖြစ်စေချင်ခဲ့ဘူး..."

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ လက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့ပြီး စိတ်အားထက်သန်စွာ ပြောလိုက်သည်။

ချန်လီက သူ၏ မိဘများကို အံတုတတ်သည့် ပုန်ကန်တတ်သော ကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပြုမူကာ တုံ့ပြန်မှုမရှိခဲ့ဘဲ ခေါင်းမာမာနှင့် ခေါင်းကို ငုံ့ထားဆဲပင်။

ချန်လီ၏ ခုခံမှုကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဝေ့ချန်သည် ထိုအကြောင်းအရာကို ဆက်လက်မမေးမြန်းတော့ပေ။ သူက ချန်လီ၏ ပခုံးကိုဖက်၍ သူ၏ လက်ကို ကိုင်ကာ ညက တဖြည်းဖြည်း မည်းမှောင်လာပြီး ကောင်းကင်ယံတွင် ကြယ်များဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသည့်တိုင်အောင် ကျောက်စရစ်လမ်းပေါ်တွင် သူနှင့်အတူ တိတ်တဆိတ် လျှောက်သွားခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ချန်လီ၏လက်ကို ကိုင်ကာ အိမ်သို့ တိတ်တဆိတ် ပြန်လာခဲ့လေသည်။

တစ်လျှောက်လုံးတွင် ချန်လီက ဝေ့ချန်နှင့် တစ်ခါမှ မျက်လုံးချင်းမဆုံခဲ့ပေ။

💘