Chapter 86

💘Chapter 86 

သူ့ထက်ကြီးတယ်

ဝေ့ချန်နှင့် ချန်လီတို့က သွေးအေးတိုက်ပွဲဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ထိုအချိန်က ချန်လီက သွေးအေးတိုက်ပွဲဖြစ်သည်ကို မသိခဲ့ပေ။

ညနေခင်း လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် ချန်လီ ဒေါသထွက်လာသည်ကို ဝေ့ချန်က သိသည်။ ၎င်းက ချန်လီ ဝေ့ချန်အပေါ် ဒေါသထွက်သည့် ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ်သည်။ အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာစဥ် ချန်လီ၏ တိတ်ဆိတ်နေသောပုံကို ကြည့်ပြီး သူ့မျက်လုံးများတွင် အထီးကျန်မှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။ ဆောင်းဦး၏ ညလေညင်းကို ခံစားရင်း လသာဆောင်သို့ လျှောက်သွားကာ အတွေးပျောက်လျက် ထိုနေရာ၌ ထိုင်နေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်၏ စိတ်ထဲတွင် ကမောက်ကမ ဖြစ်နေခဲ့ပြီး သူ ချန်လီကို လျစ်လျူရှုထားချိန်တွင် သူ၏အတိတ်ဘဝက မြင်ကွင်းများ၊ ချန်လီက သူ့အတွက် ချန်ချင်း နှင့် ဝူဇီခန်းတို့ကို သတ်ပစ်ရန် ရူးသွပ်သွားသည့် မြင်ကွင်းများနှင့် ချန်လီကို သူ၏ စိတ်နှလုံးဖြင့် အကြွင်းမဲ့ ဂရုစိုက်ခဲ့သည့် ဤဘဝမြင်ကွင်းများရှိသည်။ ချန်လီက သူ့ရှေ့တွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ပြုံးပြသည့် မြင်ကွင်းများ နှင့် ချန်လီ၏ သူ့ရှေ့တွင် ခံစားချက်များ ပိုပြသည့် မြင်ကွင်းများက ပေါ်လာခဲ့သည်။ ခြားနားနေသော ဤရုပ်ပုံများကြားတွင် ဝေ့ချန်၏ နှလုံးသားက ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များ မှောက်သွားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေကာ အရသာငါးမျိုး ရောနှောသွားခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို နှစ်သက်သည့် သူ့ခံစားချက်များက သူ့နှလုံးသားထဲတွင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ရေးထွင်းထားသည်ကို သိနေခဲ့ကာ ချန်လီကို အရာအားလုံးမှ ရုန်းထွက်ပြီး အမှောင်ကမ္ဘာ၌ မနေစေဘဲ သာမန်လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ကမ္ဘာကြီး၏ ပျော်ရွှင်မှု ဝမ်းနည်းမှုများကို ခံစားစေချင်ခဲ့သည်ကိုလည်း သူသိနေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ချန်လီက ထိုခြေလှမ်းကိုလှမ်းခဲ့ပြီး သူနှင့် လုပ်သကဲ့သို့ အခြားသူများကို အာရုံစိုက်ကြည့်သောအခါ ဝေချန်က ချန်လီ၏ ကမ္ဘာဆီသို့ တံခါးကိုပိတ်ကာ သူသာရှိနေသည့်ကမ္ဘာတစ်ခုဖြစ်အောင် ဖန်တီးလိုပြန်သည်။

အထူးသဖြင့် သူ့ခံစားချက်များကို အာရုံခံလိုက်သည့်အခါ ချန်လီက အကဲဆတ်ကြောင်း ဝေ့ချန်က သိလေသည်။ ချန်လီကအခြားသူများထက် ပို၍ သိမ်မွေ့သည်။ ဝေ့ချန်က အနည်းငယ် တွေးတောရင်း ယနေ့ညတွင် ချန်လီ၏ စိတ်ခံစားမှုများ နောက်ကွယ်မှ အကြောင်းရင်းကို နားလည်သွားခဲ့သည်။  ချန်လီက ဝေချန်ကို အာရုံစူးစိုက်ကြည့်ကာ သူက အခြားသူများထံသို့ အာရုံလှည့်သွားသောအခါ ဝေ့ချန်မှ ခုခံမှုကို ခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ပင်။ ဝေ့ချန်က ၎င်းကို ကောင်းစွာ ဝှက်ထားခဲ့သော်လည်း ချန်လီက ခံစားမိခဲ့သေးသည်။

ထို့ကြောင့် ဝေ့ချန်က ကျောင်းတက်ရမည့်အကြောင်းနှင့် ချန်လီအား ကျူး‌ကောယွီထံမှ ပန်းချီသင်ယူခြင်းအကြောင်း ယနေ့ညတွင် မေးမြန်းခဲ့သောအခါ ချန်လီက ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်ကို သူ့ကြောင့် မပျော်မရွှင်ဖြစ်ကာ မရုန်းကန်စေလိုသောကြောင့်ပင်။

ချန်လီက သူနှင့် ဝေးရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း မဟုတ်ဘဲ ဝေ့ချန် မပျော်ရွှင်မည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝေ့ချန်က သူ့ကို ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုခုချရန် အတင်းအကြပ် ကြိုးစားသည့်အခါ သူဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။

‌

ဝေ့ချန်က ထိုအရာအားလုံးကို နားလည်ခဲ့ပြီးနောက် ခဏတာမျှ သူ၏စိတ်က လင်းလက်သွားခဲ့သည်။ သူက သူ၏ နောက်ကျောကို တည့်တည့်မတ်မတ်ထားခဲ့ပြီး ရှေ့မှ အမှောင်ထဲသို့ မျှော်ကြည့်ကာ သူ့နှလုံးသားထဲမှ အလေးချိန်က ပေါ့ပါးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက စိတ်အေးလက်အေး ခံစားလိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင်  သူ့နောက်မှ ရင်းနှီးသော ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။ ချန်လီ ထွက်လာသည်ကို သူသိသော်လည်း လှည့်မကြည့်ခဲ့ပေ။ ချန်လီက ဘာဆက်လုပ်မည်ကို သူက သိချင်နေခဲ့သည်။

ချန်လီက ဝေ့ချန်၏ နောက်သို့ လျှောက်လာခဲ့ပြီး သူ့နောက်ကျောကို အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူက နောက်ဆုံးတွင် သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ အောက်ကိုငုံ့ကာ ဝေ့ချန်ကို ပွေ့ဖက်၍ ဝေ့ချန်၏ လည်ပင်းတွင် ခေါင်းကို မြှုပ်လိုက်သည်။

သူ့ဒေါသက ဝေ့ချန်ကို မရည်ရွယ်ခဲ့ဘဲ သူ့ကိုယ်သူသာ ဦးတည်ခဲ့သည်။ သူက အရာအားလုံးတွင် ဝေ့ချန်ကို အားကိုးနေခြင်းကို လျှော့လိုက်မည်ဆိုလျှင် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဤမျှ သတိထားနေစရာ မလိုတော့သည်မဟုတ်လား။ အရာရာတိုင်း၌ သူ့ကို အမြဲမပြတ် ထည့်သွင်းစဉ်းစားပြီး သူ့အလိုဆန္ဒများ ဆုံးရှုံးရမည်မဟုတ်လော။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ ဆန္ဒများအတိုင်း နေထိုင်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့သော်လည်း ချန်လီကလည်း ဝေ့ချန်က သူ့ဆန္ဒအတိုင်း အသက်ရှင်နေနိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

ချန်လီက ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ပေ။ ဝေ့ချန်၏ လည်ပင်းတွင် သူ၏ ခေါင်းကို မြှုပ်လိုက်ပြီး မကြာသေးမီက ဒေါသအတွက် သူ့ကို တောင်းပန်သလိုမျိုး သူ၏ လည်ပင်းကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

ဝေချန်၏ နှလုံးသားက ပျော့ပျောင်းသွားသော်လည်း ချန်လီကို သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ထည့်ထားချင်သည့် စိတ်ကို ထိန်းထားကာ ချန်လီ၏ နောက်ထပ်လှုပ်ရှားမှုကို စောင့်မျှော်နေခဲ့သည်။ ချန်လီက သူ့ကို ပျော်ရွှင်စေရန် ပြုလုပ်ပေးချင်သော်လည်း စူးစမ်းချင်စိတ်များက ပို၍ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ ဝေချန်၏ နောက်ကျောက တင်းမာသွားခဲ့သည် ။

သို့သော်လည်း လက်တွေ့တွင် ဝေ့ချန်က တစ်ကိုယ်လုံး ပူလောင်နေခဲ့သည်။ ချန်လီက ဝေချန်၏ လည်ပင်းတွင် သူ၏ မျက်နှာကို မြှုပ်နှံထားကာ ပိုင်ရှင်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးပြီး ခွင့်လွှတ်မှုခံယူလိုသော ခွေးကလေးကဲ့သို့ ရံဖန်ရံခါ အသာအယာ နမ်းလိုက်သည်။ ချန်လီက သူ၏ ပန်းနုရောင်လျှာကို အနည်းငယ် ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ဝေချန်၏ လည်ပင်းကို ညင်သာစွာ နမ်းလိုက်သည်။

ပျော့ပျောင်းပြီး စိုစွတ်သော ခံစားမှုတစ်ခုက သူ့လည်ပင်းမှ ပျံ့နှံ့သွားကာ ဝေ့ချန်က တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။ ချန်လီ နမ်းလိုက်သည့်နေရာမှ အမည်မဖော်လိုသော မီးက လောင်ကျွမ်းသွားပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လျင်မြန်စွာ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ ချန်လီကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းရန် မထိန်းနိုင်တော့ကြောင်း ဝေချန်က သိခဲ့သည်။ ချန်လီက သူ့ကို ဤအတိုင်း ဆက်၍ ကျီစယ်နေခဲ့လျှင် သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မသင့်တော်သော တစ်စုံတစ်ခုကို လုပ်မိသကဲ့သို့ ခံစားခဲ့ရသည်။

"လီလီ...တော်လောက်ပြီ...ကိုယ် မင်းကို ခွင့်လွှတ်တယ်..."

ဝေ့ချန်၏ အသံသည် အက်ရှနေခဲ့သည်။  စကားလုံးတိုင်းက သူ့ပါးစပ်မှ ထွက်လာရန် အချိန်အတော်ကြာသည်။ သူက တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူနေခဲ့ပြီး အေးမြသောညလေညင်းများကပင် သူ့ကို မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။

ဝေ့ချန်၏ စကားကို ကြားသောအခါ ချန်လီက ခေါင်းကိုမော့လိုက်သော်လည်း ဝေ့ချန်၏ ပခုံးကို မှီနေဆဲဖြစ်သည်။ သူ့မျက်လုံးကြီးများက အနည်းငယ် စိုစွတ်နေပြီး သနားစဖွယ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

"လီလီ...ဒီမှာလာထိုင်..."

ဝေ့ချန်က သူ့ပေါင်ကို ပုတ်လိုက်သော်လည်း သူပြောပြီးသည်နှင့် နောင်တရသွားခဲ့သည်။ ချန်လီ၏ ကျီစယ်မှုကြောင့် သူ၏ ၀တ်စုံ ဘောင်းဘီအောက်မှ အရာက ပူလာပြီး ရောင်ရမ်းလာသည်။  ချန်လီက သူ့ပေါင်ပေါ်မှာသာ ထိုင်မည်ဆိုလျှင် ဝေ့ချန်က အမှန်တကယ်ပင် ထိန်းချုပ်မှု ဆုံးရှုံးသွားပြီး မသင့်တော်သည့် တစ်စုံတစ်ခုကို လုပ်မိလိမ့်မည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို သူ့ဘေးနားတွင် ထိုင်ရန် ကုလားထိုင်တစ်လုံး ယူရန် စိတ်ကူးနေချိန်တွင် အလွန် နောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ချန်လီက လှည့်ပတ်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေပြီဖြစ်သည်။

ဝေ့ချန်သည် ချန်လီ၏ မကြာသေးမီက တက်ထားသော ကိုယ်အလေးချိန်အားလုံးက သူ့တင်ပါးသို့ ရောက်သွားသည်လားဟု မတွေးဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ ဝေ့ချန်က အလွန်ပျော့ပျောင်းသော အရာဝတ္ထုတစ်ခုက သူ့ပေါင်နှင့် ရင်းနှီးစွာ ထိတွေ့လိုက်သည်ကို ချန်လီက ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏ ဝတ်စုံမှ ဘောင်းဘီနှင့် ချန်လီ၏ဂျင်းဘောင်းဘီတို့ကြားတွင် အထည်နှစ်လွှာ ရှိသော်လည်း ထိုနူးညံ့သိမ်မွေ့သောခံစားမှုက ဝေချန်ကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေလုနီးပါးပင်။ ထိုနေရာက အနည်းငယ်ပို၍ ဖောင်းလာပုံရပြီး ချန်လီအား စိတ်အားထက်သန်စွာ ဖိထားခဲ့သည်။

ချန်လီက အခြေအနေကို နားမလည်ခဲ့ဘဲ အောက်သို့ဆင်းကာ ထိတွေ့ချင်ခဲ့သော်လည်း ဝေချန်က အလျင်အမြန်လက်အမူအရာဖြင့် ရပ်တန့်လိုက်သည်။

"မထိနဲ့!.."

ချန်လီက ဝေချန်ကို ကြည့်ကာ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေပြီး သူ၏ မျက်လုံးများက ကြည်လင်ပြီး အပြစ်ကင်းစင်နေသည်။

ဝေ့ချန်က သူ့ကိုယ်သူ နှလုံးသားထဲမှ သားရဲတစ်ကောင်ဟု ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ သူက အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး အကြောင်းအရာကို အမြန်ပြောင်းခဲ့သည်။

"လီလီ...မင်းက ကိုယ့်ကို အခု စိတ်ဆိုးနေခဲ့ပြီး...အဲ့ဒါက ကိုယ့်ရဲ့ အပြစ်ပဲ..."

ချန်လီ၏အာရုံက ဝေ့ချန်ကြောင့် ချက်ချင်း ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ သူ၏ အေးမြသော လက်ချောင်းများက ဝေ့ချန်၏ မျက်နှာကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်နေသည်။ အေးမြသော အထိအတွေ့သည် ဝေချန်၏ နှလုံးသားအတွင်းမှ အပူကို မလျော့ပါးစေရုံသာမက မီးပေါ်သို့ လောင်စာဆီလောင်းချသကဲ့သို့ ပို၍ပင် ပူလောင်စေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က ယခုအချိန်တွင် ချန်လီကို ရှင်းပြရန် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပေ။  ဤအတိုင်းသာ ဆက်၍ သွားနေမယ်ဆိုလျှင် ယခုညတွင် စည်းကို ဖြတ်ကျော်မိမည်မှာ အသေအချာပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ချန်လီက မည်သည်ကိုမျှ မသိသေးသည့်အချိန်တွင် သူက ချန်လီကို မယူချင်ခဲ့ပေ။

"လီလီ...ကိုယ် နည်းနည်းပင်ပန်းနေတယ်...ကိုယ် ရေအရင်ချိုးတော့မယ်...မနက်ဖြန်မှ ပြောကြရအောင်..."

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို ထရန် သူ၏ မျက်လုံးများကို အချက်ပြ၍ အသုံးပြုကာ ပြောလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ချန်လီက ယနေ့တွင် ဝေ့ချန်နှင့် ကိစ္စများကို ရှင်းလင်းရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပုံရသည်။ ဝေ့ချန်၏ စကားကို လိုက်နာပြီး မတ်တပ်ရပ်ရမည့်အစား ဝေ့ချန်၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ကောက်ကွေးကာ ထိုနေရာကို ပွတ်တိုက်လိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က မထိန်းနိုင်ဘဲ ညည်းညူလိုက်ရင်း ချန်လီ၏ ပို၍ပင် ပဟေဠိဆန်သော အကြည့်ဖြင့် ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။

သားရဲ...ဝေ့ချန်...မင်းက တကယ့်သားရဲပဲ...

ဝေ့ချန်က သူ၏ စိတ်ထဲတွင် သူ့ကိုယ်သူ အကြိမ်ကြိမ် ပါးရိုက်လိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ အပူကို ဖိနှိပ်ရင်း သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်စေရန် ဖြေးဖြေးချင်း ထိန်းကာ သူ့ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးထားသည့် မန္တန်တစ်ခုကို ရွတ်ဆိုလိုက်သည်။

"လီလီ...မင်း ကိုယ့်ကို အရင်ရေချိုးခွင့်ပေးမလား...ပြီးရင် ကိုယ်တို့ စကားဆက်ပြောကြမယ်လေ...ဟုတ်ပြီလား..."

ဝေ့ချန်က သူ၏ လက်ရှိ အခြေအနေသည် နှလုံးသားချင်း စကားပြောဆိုရန် အဆင်မပြေကြောင်း ကောင်းစွာ သိခဲ့သည်။ သူ၏ အတွင်းမှ မီးကို ငြှိမ်းသတ်ရမည်။ မဟုတ်လျှင် သူ မည်သည်ကို ပြောချင်ကြောင်း သူ သိမှာ မဟုတ်တော့ပေ။

ချန်လီက ဝေ့ချန်၏ ရေချိုးရန် အရေးတကြီး လိုအပ်မှုကို ခံစားသိရှိလိုက်ပုံရပြီး သူ့ဆန္ဒအတိုင်း ထကာ ဝေ့ချန်ကု ရေချိုးခွင့်ပေးလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က စိတ်သက်သာရာရခဲ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသို့ အမြန်ပြေးကာ ရေ၏အပူချိန်ကို အနိမ့်ဆုံးအဆင့်သို့ ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေအေးများ မလောင်းခင် အဝတ်ချွတ်ရန်ပင် အချိန်မရှိတော့ပေ။

သို့သော်လည်း ဝေ့ချန်က ငယ်ရွယ်စဉ်အခါက သူ့အတွင်း၌ မီးပြင်းစွာလောင်ကျွမ်းခဲ့သည်။ ရေအေးတစ်ခုတည်းဖြင့် မငြိမ်းသတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် ဝေ့ချန်က နောက်ဆုံးအားကိုးရာအဖြစ် တစ်စုံတစ်ခုကို အသုံးပြုခဲ့ရသည်။

*

ဝေ့ချန်က ရေချိုးခန်းထဲသ်ို့ ဝင်သွားသည်နှင့် ချန်လီက စာရွက်တစ်ရွက်နှင့် ဘောပင်ကို ယူကာ တစ်ခုခုရေးရန် ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ကို မှီလိုက်သည်။ သူရေးလိုက်သည်နှင့် ပတ်သက်၍ မကျေမနပ်ဖြစ်‌သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ သူက စာရွက်ကို ကျယ်လောင်စွာ ဆုတ်ဖြဲခဲ့ပြီး ပြန်စခဲ့သည်။ ချန်လီက နောက်ဆုံးတွင် သူကျေနပ်သည့်အရာတစ်ခုကို ရေး၍ မပြီးမချင်း စာမျက်နှာ တစ်ဒါဇင်ကျော်ကို စုတ်ပြဲသွားအောင် အကြိမ်ကြိမ်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ သူက စာရွက်ပေါ်တွင် ဘောပင်ကိုချ၍ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ဝေ့ချန် ထွက်လာသည်ကို စောင့်နေခဲ့သည်။

သို့သော် နာရီဝက်ကြာသွားသော်လည်း ဝေ့ချန်သည် ပေါ်မလာသေးပေ။ ချန်လီက စိတ်မပူပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ ဝေ့ချန်က ယခင်က ရေချိုးရန် ဤမျှကြာကြာ အချိန်မယူခဲ့ပေ။ အဘယ်ကြောင့် ယနေ့တွင် ရေချိုးခန်းထဲ၌ ဤမျှ ကြာနေရသနည်း။

နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက် စောင့်ပြီးနောက် ချန်လီက မငြိမ်မသက်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်၏ အစောပိုင်း ထူးဆန်းသော အပြုအမူကို တွေးတောရင်း သူက စိုးရိမ်မှုများ တိုးလာခဲ့သည်။ သူက ဖိနပ်စီးရန်ပင် မေ့သွားခဲ့ပြီး ဆိုဖာပေါ်မှ အမြန်ထရပ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က ရေချိုးသောအခါတွင် ရေချိုးခန်းတံခါးကို သော့ခတ်သည့်အကျင့်ရှိသော်လည်း သူက အလျင်လိုနေခဲ့၍ အဝတ်ချွတ်ရန်ပင် အချိန်မရှိခဲ့သဖြင့် တံခါးပိတ်ရန် မေ့နေခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် ချန်လီက ဧည့်ခန်းမှ ရေချိုးခန်းထဲသို့ အမြန်ပြေးသွားသောအခါ ရေချိုးခန်းတံခါးမှ ဝေ့ချန်၏ မသက်မသာဖြစ်သည့် အသံကို ကြားလိုက်ရပြီး သူ၏ စိုးရိမ်စိတ်ကြောင့် တံခါးခေါက်ရန်မေ့သွားကာ တံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

ချန်လီက ဝေ့ချန်၏ စိတ်ကူးယဥ်ထဲမှ အရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး ဝေ့ချန်က သူ့လက်ငါးချောင်းအကူအညီဖြင့် စိတ်ကူးယဉ်နေချိန်တွင် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် သူ့စိတ်ထဲမှ ချန်လီ၏ မျက်နှာက ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့ပြီး ဝေ့ချန်က သူ့ကိုယ်သူ မကူညီနိုင်တော့ပေ။

ရလဒ်က သဘာဝအလျောက်ပင် ကိုးရိုးကားရားဖြစ်နေသည်။

ဝေ့ချန်က ကြက်သေသေသွားသော ချန်လီကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခဏတာ ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်က သူ၏ ရာဇ၀တ်မှုဆိုင်ရာ အထောက်အထားများကို ဆေးကြောရန် ရေပန်းကို အမြန်အသုံးပြုကာ ချန်လီကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ကြည့်ရန် သူ့ကိုယ်သူ တွန်းအားပေးခဲ့သည်။

"လီလီ...မင်းဘာလို့ဝင်လာတာလဲ..."

သူ၏ အက်ရှ‌သော အသံနိမ့်ဖြင့်ပင် ဝေ့ချန်က သူ၏ ရှက်ရွံ့မှုကို မဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခဲ့ပေ။ ချန်လီက ဝေ့ချန်၏ ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ကာ အံ့သြစွာဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။ လျင်မြန်သောအကြည့်ဖြင့် သူက ဝေ့ချန်၏ ၎င်း...ကို မြင်လိုက်ပုံရသည်။၎င်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်ဟာထက် ပိုကြီးနေပုံရသည်။ သူတို့က အတူတူပါပင်။ သို့သော် ဝေ့ချန်က အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ ပို၍ ကြီးနေရသနည်း။

ချန်လီက သူ့စိတ်ထဲတွင် သံသယစိတ်များရှိနေပုံရပြီး ဝေ့ချန်ကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သံသယက သူ့ရှေ့တွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအချိန်တွင် ဝေ့ချန်သည် ချန်လီတွေးနေသည်ကို ခန့်မှန်းလိုစိတ် မရှိပေ။ သူက အလွန် ရှက်ရွံ့နေခဲ့သည်။

💘