Chapter 94

👾Chapter 94

 (သူက အရမ်းကို သမာသမတ်ကျတဲ့ သာမန်လူတစ်ယောက်ပါပဲ)

သုံးရက်တာ 

သုံးရက်တာ ကုန်လွန်သွားခဲ့သည်။ ရှုကျစ်ဟန်အား စောင့်ကြည့်ရန် တာဝန်ကျသူများသည် တစ်ဦးပြီးတစ်ဦး လာရောက်တင်ပြကြ၏။ မူမမှန်ဖြစ်သည့်အရာ တစ်ခုပင် မရှိနေခဲ့ချေ။ ရှုကျစ်ဟန်၏ ကျန်းမာရေးသည်လည်း ဤသုံးရက်အတွင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိနေသည်။ သူ့ထံတွင် ကူးစက်မှုကြောင့် ဖြစ်လေ့ရှိသည့် လက္ခဏာရပ် တစ်ခုကိုမှ မတွေ့ခဲ့ရချေ။ 

လေးရက်မြောက်နေ့၌ ရှုကျစ်ဟန်အား သီးသန့်ထားရှိသည့်နေရာမှ သွားရောက် ခေါ်ဆောင်လာကြ၏။ သူ့မျက်နှာသည် ပကတိတည်ငြိမ်နေပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်အတွက် မကျေမနပ် ပြောဆိုခြင်း မပြုခဲ့ချေ။ သူက ကုသဆေးအသစ်အကြောင်း ပြောမှသာ စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့၏။

“အဲဒါက အလုပ်ဖြစ်မှာပါ … မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်တို့ နောက်ထပ် သုတေသနလုပ်ကြတာပေါ့ … ကျွန်တော့်ကို ယုံပါ …” 

ချန်းလင်၏ အမူအရာသည် ဝမ်းသာဝမ်းနည်း ဖြစ်နေ၏။ သူက ကိစ္စများသည် ပြန်လှည့်၍မရကြောင်း သိရှိထားသည့်တိုင် ပူပန်နေရဆဲဖြစ်သည်။ 

“ဒါပေမယ့် ကျန်ရှိနေတဲ့ ကူးစက်ခံနိုင်ငံသားတွေက အခြေအနေ မတည်ငြိမ်ဘူးလေ … ကျွန်တော်တို့ စမ်းသပ်ခံတွေကို မြို့တော်ထဲ ခေါ်လာလို့မဖြစ်ဘူး …” 

ရှုကျစ်ဟန်သည် ထိုအချက်နှင့်ပတ်သတ်၍ ယုံကြည်ချက် လွန်ကဲလျှက်ရှိ၏။ 

“ခင်ဗျား မသေချာရင် ကျွန်တော့်ကို စမ်းသပ်ခံအဖြစ် သုံးလို့ရတယ် …” 

ချန်းလင်သည် အင်ပါယာမှ ကျွမ်းကျင်သုတေသီတစ်ဦး သူတို့ ဂြိုဟ်ပေါ်၌ ပဋိဇီဝဆေးရှာရင်း မတော်တဆဖြစ်သွားမည်အား တွေးကာ ထိတ်လန့်သွား၏။ သူက နောက်ဆက်တွဲဖြစ်ရပ်များကို စိတ်ကူး၍ပင် မကြည့်နိုင်ချေ။ သူ့မျက်နှာထက်၌ အမူအရာ ကင်းမဲ့နေသည့်တိုင် သူ့ကျောပြင်ထက်၌ ချွေးများ စိုရွှဲလာ၏။ 

“ဗိုလ်ချုပ်ကို မေးကြည့်ရင်ရော … သူ ခင်ဗျားနဲ့ ပူးပေါင်းမလား ကြည့်ရအောင် …” 

ရှုကျစ်ဟန်သည် ခါးသက်သက် ပြုံးလျှက် ပြောလိုက်သည်။ 

“ကျွန်တော်က အမိန့်ကို မနာခံခဲ့ဘူးလေ … ပြီးတော့ လီကိုရိုမြို့ရဲ့ နောက်ဆုံးအသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူကိုလည်း ဒီကိုခေါ်ခွင့်ပြုမထားဘူး … ဒီတော့ ကျွန်တော် ထပ်မေးရင် သူ ပိုစိတ်ဆိုးရုံရှိလိမ့်မယ် …” 

“ဒါပေမယ့် …”

ချန်းလင်က တစ်စုံတစ်ခုပြောရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း စကားရပ်လိုက်၏။ 

“ကျုပ် ပရော်ဖက်ဆာရှုကို ကျုပ်နဲ့အတူ ခေါ်သွားပေးမယ် …” 

ဟယ့်ယွင်ထင်က မျက်ဝန်းများကို မှေးစင်းလျှက် တသမတ်တည်းရှိသည့် အသံဖြင့် ဆို၏။

အဖွဲ့တစ်ခုလုံး ကြောင်အသွားကြသည်။ သူတို့က ဟယ့်ယွင်ထင် လက်ခံလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားခဲ့ကြချေ။ 

“ပရော်ဖက်ဆာရှုက ဘယ်လိုလုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ … ခင်ဗျားရဲ့ ပဋိဇီဝဆေးကရော လုံလောက်ရဲ့လား … အများကြီးသုံးဖို့ရောလိုလား … ကူးစက်ခံဂြိုဟ်သားတွေအနေနဲ့ ဆေးထိုးသွင်းပြီး ဘယ်လောက်ကြာရင် ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နိုင်လဲ …”

ဟယ့်ယွင်ထင်က မေးခွန်းများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဆက်တိုက် မေးမြန်းလာခဲ့သည်။ 

“ခင်ဗျားအားလုံးပြင်ဆင်ပြီးရင် ကျုပ်ခင်ဗျားကို ကာကွယ်ပေးမယ် …” 

ရှုကျစ်ဟန်သည် တည်ငြိမ်လျှက်ရှိသည်။ 

“ဗိုလ်ချုပ် ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည့်သရွေ့ ကျွန်တော် သေချာပေါက် နည်းလမ်းရှာပါ့မယ် …” 

ဟယ့်ယွင်ထင်က ရှုကျစ်ဟန်အား မြို့တော်နှင့်မဝေးသည့် အခြားမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ 

ဆက်သွယ်ရေးစနစ်များ ပြန်လည်အလုပ်လုပ်ပြီဖြစ်ရာ မြို့တစ်မြို့ချင်းစီက သူတို့၏ လက်ရှိအခြေအနေကို တင်ပြနိုင်ပြီဖြစ်၏။ ဤမြို့သည် အနည်းငယ်သာ ကူးစက်ခံထားရသည်ဟု မှတ်ယူ၍ရသည်။ ၎င်းမြို့က ရေပတ်လမ်း၏ အစွန်ဆုံးတွင် ရှိပြီး ရေအရင်းအမြစ်မှာလည်း လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်ကတည်းက ဖြတ်တောက်ပြီးပြီဖြစ်ရာ ဂြိုဟ်သားများ ထပ်မံပေါ်ပေါက်လာခြင်း မရှိတော့ချေ။ 

ထိုနေရာ၌ ဂြိုဟ်သား တစ်ရာကျော်ပင် မရှိရာ မြို့အုပ်ချုပ်ရေးမှူးသည် သူတို့အတွက် အခန်းဖွဲ့ပေးထားခဲ့သည်။ သူတို့က ဂြိုဟ်သားများကို ဖမ်းဆီး၍ မြို့အကျဉ်းထောင်ထဲ၌ ထည့်သွင်းထားကြ၏။ မြို့ငယ်လေး၏ ခေါင်းဆောင်သည် ဟယ့်ယွင်ထင်၊ အင်ပါယာအကယ်ဒမီ၌ မြင့်မားသော အဆင့်အတန်းပိုင်ဆိုင်ထားသော ပရော်ဖက်ဆာနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့၏။ သူ့အမူအရာမှာ သိသိသာသာ တောင့်တင်းလျှက်ရှိလေသည်။ 

သို့သော် ရှုကျစ်ဟန်က သူ၏ တောင်းဆိုချက်ကို ပြောပြလိုက်သည်နှင့် တစ်ဖက်လူသည် စတင် တွန့်ဆုတ်လာခဲ့သည်။ သူက သုတေသနအတွက် သူကိုယ်တိုင် ပါဝင်ပေးလိုကြောင်းပင် ပြောလာ၏။ 

“ခင်ဗျားတို့က အင်ပါယာရဲ့ ရတနာတွေလေ … ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကိုယ်တိုင်ပတ်သက်ရမှာလဲ …” 

တစ်ဖက်လူက ရှုကျစ်ဟန်ထံမှ ပဋိဇီဝဆေးကိုယူရန် လက်လှမ်းလိုက်၏။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်ဝန်းများ မှိန်ဖျော့သွားရသည်။ 

အင်ပါယာ၌ ထိုသို့သော လူမျိုး အနည်းငယ်သာ ရှိပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ဗွီပရိုတွန်၌မူ ထိုသို့ အနစ်နာခံတတ်သော လူများ အများအပြားရှိနေ၏။ 

သူတို့၌ ဖယ်ရိုမုန်းများမရှိသလို မြင့်မားသော စိတ်ဝိဉာဉ်စွမ်းအားလည်း မရှိကြချေ။ သူတို့၏ နည်းပညာမှာလည်း ဖွံ့ဖြိုးခြင်းမရှိချေ။ သို့သော် သူတို့က သူတို့လူများကို အလွန်တရာ တန်ဖိုးထားလှသည်။ သူတို့က သူတို့အသက်ကို စတေး၍ အခြားလူများ ကူးစက်ခံရမည့်အရေးမှ ကာကွယ်လိုကြ၏။ 

ကူးစက်ခံ ဂြိုဟ်သားတစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ပဋိဇီဝဆေး ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်တွင် ရှုကျစ်ဟန်မှအပ လူအားလုံး တောင့်တင်းသွားကြသည်။ 

သို့သော် ရလဒ်က လျင်မြန်စွာ ထွက်ပေါ်လာ၏။ 

ခြေလက်များ တုန်ယင်ခြင်းနှင့် လေးတွဲနေခြင်းတို့ ပျောက်ကွယ်သွား၏။ ကူးစက်ခံ ဂြိုဟ်သားများသည် မျက်စိဖြင့် မြင်နိုင်သည့် အမြန်နှုန်းဖြင့် ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။ သူတို့ လမ်းလျှောက်သည့်ပုံစံမှာ အနည်းငယ် တောင့်တင်းနေဆဲ ဖြစ်သည့်တိုင် နေ့တစ်ဝက်အကြာ၌ ဒေါင်လိုက်မျက်ဆံများကို မည်သည့်နေရာတွင်မှ မတွေ့ရတော့ချေ။ သူတို့က အသံလှိုင်းများကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုံ့ပြန်ကြသော်လည်း ရန်လိုသည့် ပြောင်းလဲမှုမျိုး မရှိတော့ချေ။ သူတို့က စကားမပြောနိုင်သေးသည့်တိုင် လည်ချောင်းအတွင်းမှ စကားလုံးအချို့ကို ညှစ်ထုတ်လာနိုင်ကြ၏။ ၎င်းက ဗွီပရိုတွန်အတွက် သတင်းကောင်းတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ 

ချန်းလင်သည် ထိုသတင်းကို ကြားချိန်၌ အသံပင် ဗလုံးဗထွေး ဖြစ်သွားသည်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ သူက သူတို့နှစ်ဦးကို တွေ့သည်နှင့် အထပ်ထပ်အခါခါ ကျေးဇူးစကား ဆိုတော့၏။ 

ပဋိဇီဝဆေးသည် လုံလောက်မှုမရှိသေးချေ။ သို့သော် နည်းလမ်းရှိနေသရွေ့ ခက်ခဲသည့်ကိစ္စမဟုတ်တော့ချေ။ 

ဗွီပရိုတွန်တစ်ခုလုံး မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် လွှမ်းခြုံလာခဲ့သည်။ မြို့တော်ရှီ လူများက သူတို့ထံ လာရောက်ကူညီပေးသည့် အဖွဲ့အား ကိုယ်စားပြုသော ရုပ်တုကိုပင် ထုလုပ်ရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ သူတို့၏ နှလုံးသားများသည် ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ ပျော်ရွှင်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်လျှက်ရှိ၏။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်တစ်ဦးထဲသာ မည်သည့် ပျော်ရွှင်မှုမှ မပြပဲ တိတ်ဆိတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ 

အားလုံးက သေရာမှ ပြန်ရှင်လာသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ကြသည်။ သူတို့ ပျော်ရွှင်နေကြစဉ် မည်သူကမှ ဤနေရာ၌ မရှိတော့သည့် မြို့များအကြောင်း ထုတ်ဖော် မပြောခဲ့ကြချေ။ ကူးစက်ခြင်းနှင့် အသက်ရှင်သန်ခြင်းတို့သည် အံ့ဩဖွယ် အရာများ ဖြစ်ကြ၏။ သို့သော် ထိုသူတို့ကမူ မခံစားနိုင်ကြတော့ချေ။

ကိစ္စများက တဖြည်းဖြည်း ပို၍ လွယ်ကူလာ၏။ 

ဗွီပရိုတွန်ကြယ်သည် အဆုံးသတ်တွင် နည်းပညာအရာ၌ များစွာ နောက်ကျနေခဲ့သည်။ ချန်းလင်ကိုယ်တိုင် ရှုကျစ်ဟန်အတွက် စက်ရုံအသစ်တစ်ခု တည်ဆောက်ပေးခဲ့ပြီး ဗွီပရိုတွန်ရှိ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များအား အကူအညီအဖြစ် စေလွှတ်ခဲ့သည်။ သို့သော် အင်ပါယာ၏ ထုတ်လုပ်မှုထက် များစွာ နှောင့်နှေးနေဆဲပင်။ 

သို့သော် အဓိကပြဿနာမှာ လိုအပ်သည့် ကုန်ပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ 

သူတို့က ရှိနေသည့် ကုန်ပစ္စည်းအားလုံးကို အသုံးပြုလျှင်ပင် ကူးစက်ခံရသူများ၏ တစ်ဝက်ခန့်ကိုသာ ကုသပေးနိုင်လိမ့်မည်။ သို့သော် ရှုကျစ်ဟန် ပြောပုံအရ ပဋိဇီဝဆေးသည် အထူးပစ္စည်းဖြစ်သဖြင့် ဂြိုဟ်သားများသည် ဆေးထုတ်လုပ်သည့် နေ့၌ပင် ချက်ချင်း သောက်သုံးရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူတို့က ရှီးယွမ်အား ဖယ်လိုက်လျှင် အင်ပါယာတစ်ခုလုံး၌ ဤသုတေသနအား ရှုကျစ်ဟန် တစ်ဦးထဲသာ ပြုလုပ်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ဗွီပရိုတွန် ဂြိုဟ်က အင်ပါယာအား အကူအညီတောင်းလျှင်ပင် တစ်ဖက်က ကူညီနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ 

အဆုံးသတ်၌ အင်ပါယာသည် ဤဂြိုဟ်ငယ်လေးအား အရေးတယူဖြင့် အကူအညီများစွာ ပံ့ပိုးပေးခဲ့ပြီဖြစ်၏။ 

ရှုကျစ်ဟန်၏ စကားများသည် မှန်ကန်ကြောင်း တစ်ခုပြီးတစ်ခု သက်သေပြလာခဲ့သည်။ သူတို့က ရေအရင်းအမြစ်အား ဖြတ်တောက်လိုက်ပြီးနောက် ရေအရင်းအမြစ်နှင့် အနီးတွင်နေထိုင်ကြသူများအား နယ်မြေကန့်သတ်ပေးလိုက်၏။ ထိုနောက်ပိုင်းတွင် ရောဂါကူးစက်မှုလက္ခဏာများ ထပ်မံမပေါ်ပေါက်တော့ချေ။ 

ကမ္ဘာဂြိုဟ်သည် နောက်ဆုံးတွင် ပြန်လည် အသက်ရှင်သန်လာခဲ့၏။ လူများက ကျေးဇူးတင်စိတ်များ အပြည့်ဖြစ်နေကြပြီး နေ့တိုင်းဆိုသလို မက်ခါများ ပေါ်ထွက်လာလေတိုင်း ကျေးဇူးတင်မှုကို ပြသကြလေ့ရှိသည်။ 

ရှုကျစ်ဟန်သည် ကူးစက်ခံ ဂြိုဟ်သားများအား ကယ်တင်ရမည်ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် အဖွဲ့သည်လည်း မျိုးစိတ် ထပ်မံမပြန့်ပွားစေရန် အခြေခံကျကျ ဖြေရှင်းရမည်ဖြစ်၏။ သူတို့က မူလဇစ်မြစ်ကို မတွေ့ခဲ့သည့်တိုင် မြို့တော် အပြင်ဘက်ရှိ ရေလှည့်ပတ်မှုကို သန့်စင်အောင် ပြုလုပ်ပေးခဲ့သည်။ 

ဤသို့ဖြင့် ဆာဂျင်များသည် မက်ခါအား တိုက်ခိုက်ရေး လက်နက်အဖြစ် အသုံးပြုရာမှ ဗွီပရိုတွန်၏ ရေပေးဝေခြင်းစနစ်အား တည်ဆောက်ရန် အသုံးပြုရတော့၏။ 

M2742 သည် ၎င်း၏ ဗို့အားပြင်း အလင်းဓားကို အသုံးပြုကာ နှစ်ပေါင်းများစွာ အလုပ်လုပ်ခဲ့သည့် ရေအရင်းအမြစ်ကို ဖြတ်တောက်လိုက်သည်။ လုအန်းဟယ်၏ ဇုစ်သည် ၎င်း၏ မြင့်မားသော ခံနိုင်ရည်ဖြင့် ကြီးများသော ပျက်စီးမှုများ မဖြစ်လာစေရအောင် ရေအရင်းအမြစ်ကို ဖေးမထား၏။ အခြားမက်ခါများကမူ မူလစနစ်အား ဖျက်ဆီးခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် နောက်ဆက်တွဲကိစ္စများကို တာဝန်ယူကြသည်။ ထို့နောက် စနစ်တစ်ခုလုံးကို နောက်ပြန်လည်ပတ်စေလိုက်၏။ ဆောက်လုပ်ရေး ပြီးဆုံးသွားသည့်အခါ ရေအသစ်သည် စက်ဝိုင်းတွင်းသို့ လှည့်ပတ်လာခဲ့သည်။ ရှုကျစ်ဟန်က ၎င်းကို စစ်ဆေးပြီးနောက် သန့်ရှင်းကြောင်း အတည်ပြုပေးခဲ့၏။ စွန့်ပစ်ခံခဲ့ရသည့် အန္တရာယ်ရှိသော မြို့တော်များသည် ယခုအခါ အသက်ပြန်ဝင်လာပြီဖြစ်သည်။ 

ထိုအလုပ်သည် ပိုင်းလော့များအတွက် အသစ်အဆန်း ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူတို့က မြင့်မားသော စိတ်စွမ်းအင်များ၊ သာမန်လူများထက် အဆများစွာ သာလွန်သည့် ဖယ်ရိုမုန်းများဖြင့် တော်ဝင် မက်ခါဌာနသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူတို့က စစ်တက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရပြီးချိန်၌ ဤကဲ့သို့ ခြားနားသော အတွေ့အကြုံတစ်ခု တွေ့ကြုံရလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားခဲ့ကြဟု အချင်းချင်း နောက်ပြောင်လျှက်ရှိကြသည်။ 

သို့သော် ဆာဂျင်များသည် နောက်ပြောင်နေသည့်တိုင် အလုပ်ကိုမူ လေးနက်စွာ လုပ်ဆောင်ကြသည်။ ဤသို့သော အလုပ်မျိုးသည် လူသတ်သမားတစ်ဦး၏ အမိန့်များကို အံကြိတ်၍ လက်ခံရခြင်းထက် ပို၍ ကောင်းမွန်၏။ 

သို့သော် ရှုကျစ်ဟန်၏ ပြင်ဆင်ထားသော ပစ္စည်းများမှာ မလုံလောက်သေးပဲ ရှိနေခဲ့သည်။

တတိယမြောက်နေ့တွင် အဖွဲ့က ရေစနစ်အသစ်ကို တည်ဆောက်ပြီးပြီဖြစ်၏။ ရှုကျစ်ဟန်သည် ထိုနေရာ၌ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ 

အဆိုပါနေ့က ဖြစ်ရပ်ကိုမူ ရှုကျစ်ဟန် စိတ်ထဲထားနေဆဲပင်။ 

ဤရက်များအတွင်း ရှုကျစ်ဟန်သည် လီကိုရိုမြို့တော်ရှိ ဆယ်ကျော်သက်လေးအကြောင်း ဟယ့်ယွင်ထင်အရှေ့၌ တစ်ခါမက ထုတ်ဖော်ပြောကြားခဲ့သည်။ သူက သူ့ကိုယ်သူ သက်သေပြခဲ့ပြီးပြီဖြစ်ရာ ဆယ်ကျော်သက်လေးသည်လည်း ယခုအခါ ပြန်ကောင်းနေနိုင်၏။ သူက ထိုသူအား မက်ခါတစ်စီးဖြင့် သွားရောက်ခေါ်ဆောင်ရန် အကြံပြုနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

သို့သော် ဟယ့်ယွင်ထင်က သဘောမတူခဲ့ချေ။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်သည် ထိုအကြံပြုချက်ကို အကြောင်းပြချက်ပင် မပေးပဲ ပယ်ချခဲ့သည်။ ရှုကျစ်ဟန်သည်လည်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားကြည့်ပြီးနောက် လက်လျှော့လိုက်ရ၏။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်သည် မြို့တော်၏ နောက်ဆုံးအသက်ရှင်သူအား မက်ခါပေါ်သို့ တင်ခေါ်လာရန် များစွာ စဉ်းစားနေရသည်။ ယခုအခါ နေ့ရက်အချို့ ကြာညောင်းသွားပြီဖြစ်၏။ တစ်ဖက်လူ မည်သို့ ဖြတ်သန်းနေမည်နည်း။ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာလျှင်ပင် မျက်စိရှေ့ရှိ မြင်ကွင်းကို မည်ကဲ့သို့ လက်ခံမည်နည်း။ သို့မဟုတ် အသိစိတ်ပင် ရှိဦးပါမည်လော။ မြို့ပျက်တစ်ခုထဲတွင် ရှိနေသရွေ့ ထိုမေးခွန်းများအား ပြန်လည်ဖြေကြားရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။

ရှုကျစ်ဟန်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူက ထိုကိစ္စအား ဆွေးနွေး၍မရမှန်း သိသည်နှင့် သူ၏ စိတ်ကို စုစည်းကာ ကုန်ပစ္စည်း ပြတ်လပ်သွားကြောင်း ဟယ့်ယွင်ထင်အား ပြောလေသည်။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်က အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့် ပြန်ဖြေ၏။ 

“ပရော်ဖက်ဆာရှုမှာ ဖြေရှင်းနည်းရှိရင် အဖွဲ့က ခင်ဗျားရဲ့ အမိန့်အတိုင်း လိုက်လုပ်ပေးမှာပါ …” 

ရှုကျစ်ဟန်က ခဏတွေးကာ ပြောလိုက်သည်။

“ကျွန်တော်တို့ တိုက်ရိုက်ထိုးသွင်းတဲ့ နည်းကိုပဲ ဆက်သုံးနေမယ်ဆိုရင် လူအင်အား အများကြီးလိုမှာ … ဒါပေမယ့် အဓိကကျတာက အဲဒီ့နည်းနဲ့ဆို လူနည်းနည်းပဲ ကယ်တင်နိုင်လိမ့်မယ် …” 

ဟယ့်ယွင်ထင်က တိတ်ဆိတ်နေဆဲပင်။ 

သူက ခဏတွေးကာ ပြောလိုက်၏။ 

“ဆာဂျင်တွေရဲ့ မက်ခါအချို့ကို ငှားဖို့လိုမယ်ထင်တယ် …” 

…..

ရှုကျစ်ဟန်သည် သူ၏ နယ်ပယ်၌မူ ကျွမ်းကျင်သူတစ်ဦးဖြစ်၏။ ဗွီပရိုတွန်ရှိ ကျွမ်းကျင်သူများက သူ၏ အကြံအား မတွေးမိခဲ့ကြခြင်းမဟုတ်ပေ။ ထိုနည်းလမ်းသည် လေ့ကျင့်ရန်ပင် ခက်ခဲလှ၍ လက်လျှော့ခဲ့ကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ 

သူတို့က ပဋိဇီဝဆေးအား သက်ဆိုင်ရာမြို့များ၌ ခွဲခြမ်းဖြန့်ဝေနိုင်ခြင်းရှိမရှိ စဉ်းစားခဲ့ကြသည်။ အဆုံးသတ်တွင် ကိစ္စများက အလှည့်အပြောင်း ရှိလာသည့်တိုင် ဂြိုဟ်သားအချို့သည် ဗွီပရိုတွန်အား ဖျက်ဆီးနေကြဆဲဖြစ်၏။ ဂြိုဟ်သားများ၏ ပြဿနာအား အပြီးအပြတ် မဖြေရှင်းသရွေ့ ပြန်လည်ထူထောင်ရေး လုပ်ငန်းများသည် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေဦးမည်သာ။ 

ဗွီပရိုတွန်ရှိ ကျွမ်းကျင်သူများ စိတ်ကူးကြည့်နိုင်သည့် ပမာဏကို ကျော်လွန်သွားခဲ့သော၊ ဘဝသိပ္ပံနှင့် မျိုးစိတ်အပေါ် သုတေသနလုပ်ခဲ့သည့် ရှုကျစ်ဟန်သည် ထိုပြဿနာအား ဖြေရှင်းရန် နည်းလမ်းတစ်ခု ရှာဖွေလာခဲ့သည်။

သူတို့က ကုသဆေးကို ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းကာ လေသန့်ဆေးရည်အဖြစ် အသွင်ပြောင်းစေမည်။ ထို့နောက် ဂြိုဟ်သားများအား တတ်နိုင်သမျှ စုဝေးစေလျှက် အဆိုပါ လေသန့်ဆေးရည်အား မက်ခါ၏ မော်လီကျူး စွမ်းအင်စနစ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ လေထဲမှ ကျဲချရန်ဖြစ်သည်။ 

ထို့နောက် မော်လီကျူးအလေးချိန်ရှိသည့် အထူးလေသန့်ဆေးရည်များသည် ဂြိုဟ်သားများ၏ အရေပြားထဲသို့ စိမ့်ဝင်နိုင်လိမ့်မည်။ ဤနည်းအားဖြင့် အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိလာနိုင်၏။ 

၎င်းက ကုန်ပစ္စည်းအလုံအလောက် မရှိမှုနှင့် ဂြိုဟ်သားများအား တစ်ဦးချင်း ဆေးထိုးပေးရသည့် ပျင်းရိစရာကောင်းသော ပြဿနာတို့အား လျှော့ချပေးပေလိမ့်မည်။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်သည် ရှုကျစ်ဟန်အပေါ် အလိုမကျမှုများ ရှိနေသည့်တိုင် ထိုကဲ့သို့ အကျိုးရှိသည့် လုပ်ရပ်အတွက်မူ ကောင်းမွန်စွာ ပူးပေါင်းပေးခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရေး သမားများအဖြစ် ထမ်းဆောင်နေကြသည့် မက်ခါအဖွဲ့သည် နောက်ထပ်မစ်ရှင်တစ်ခု ရှိလာခဲ့လေသည်။ 

ဗွီပရိုတွန်ရှိ လူများသည် ထိုသို့သော မက်ခါများအား အင်တာနက် သို့မဟုတ် ဂြိုဟ်တုတီဗွီမှသာ တွေ့ဖူးခဲ့ကြ၏။ ဤမျှ နီးနီးကပ်ကပ် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့ကြချေ။ 

ကူးစက်ခံရခြင်း မရှိသည့် နေထိုင်သူ အမြောက်အများသည် မက်ခါများ လေသန့်ဆေးရည်ကျဲချမည့် မြင်ကွင်းကို စိတ်အားထက်သန်စွာ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ဗွီပရိုတွန်သည် အင်ပါယာနှင့် ဝေးကွာပြီး ဆက်သွယ်ရခက်ခဲသည့်တိုင် သူတို့က အင်ပါယာ၏ ထောက်ပံ့မှုအား အမြဲလိုလို ဂုဏ်ယူစွာ တင်ပြလေ့ရှိပြီး ပုံပြင်ကောင်းတစ်ပုဒ်အဖြစ် ရေးသားလေ့ရှိကြ၏။ 

အင်ပါယာ၏ ပါရမီရှင်များသည် မယုံနိုင်စရာကောင်းသော နည်းလမ်းဖြင့် ပဋိဇီဝဆေးအား တီထွင်ခဲ့ပြီး ကူးစက်ရောဂါကို ဖိနှိပ်နိုင်ခဲ့သည်။ ဂြိုဟ်သားများသည် လူများကို ရန်ပြုခြင်း မရှိတော့ပဲ ပိုမိုသက်သာလာ၏။ တော်ဝင်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ ပူးပေါင်းမှုဖြင့် ထိုသုတေသန ပညာရှင်များသည် ဗွီပရိုတွန်၏ ပြဿနာကို ဖြေရှင်းပေးခဲ့ကြသည်။

အင်ပါယာသို့ ရောက်ရှိသွားသည့် အကြောင်းကြားစာထဲတွင် အထက်ပါအတိုင်း ပါဝင်၏။ 

လင်းဟန်သည် လတ်တလောတွင် အလုပ်များနေသည့် အလျောက် ချီကျားမူနှင့်အတူ ပြန်လာချိန်၌ နောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်၌ ဟယ့်ယွင်ထင်သည် မစ်ရှင်အား ထမ်းဆောင်နေလေ့ရှိ၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးသည် ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာသည့်တိုင် အဆက်အသွယ် မရှိခဲ့ကြချေ။ 

ယနေ့သ၌ အင်ပါယာစစ်တက္ကသိုလ်မှ ကျောင်းသားအုပ်စုသည် ဌာနသို့ အလုပ်သင်အဖြစ် ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ လင်းဟန်က ပုံမှန်အတိုင်း ထိုသူတို့ကို ခေါ်ဆောင်၍ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်နှင့် ရင်းနှီးအောင် ပြသခဲ့သည်။ ထို့နောက် သင်ခန်းစာများအား အကျဉ်းချုပ်၍ ပို့ချပေးခဲ့၏။ 

ကျောင်းသားများသည် နေ့လည်ခင်းတွင် ရောက်လာကြြခင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လင်းဟန်သည် မနက်ပိုင်း၌ အရေးကြီးလုပ်ငန်းဆောင်တာအားလုံး လုပ်ဆောင်ခဲ့၏။ ချီကျားမူသည် သူ့အား အလုပ်နောက်မကျစေရန် နာရီဝက်စော၍ အလုပ်သို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ လင်းဟန်သည် ချီကျားမူနှင့်အတူ ချီကျားဇယ်ထံသို့ သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့သေး၏။ တစ်ဖက်လူသည် ယခင်ကဲ့သို့ တောင့်တင်းမနေတော့ပဲ များစွာ သက်သာလာပြီဖြစ်သည်။ 

ချီကျားဇယ်၏ ဂလင်းများသည် အဆက်မပြတ် ဂရုစိုက်ရန် လိုအပ်နေဆဲပင်။ သူက ယခုအခါ သူ့အား မည်သူက ရှာနေကြောင်း မှတ်မိလာပြီဖြစ်၏။ သူက အသံမပြုနိုင်သော်လည်း ချီကျားမူကို တွေ့သည့်အခါတိုင်း နှုတ်ခမ်းလှုပ်လျှက် တစ်ဖက်လူ၏ အမည်ကို ခက်ခက်ခဲခဲခေါ်ရန် ကြိုးစားလေ့ရှိသည်။

လင်းဟန်က လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က သတင်းများကို သတိရသွားသည်။ ကိစ္စတိုင်းက ကောင်းမွန်စွာ ရှိနေသည့်တိုင် သူ့ရင်တွင်း၌မူ စိုးရိမ်နေဆဲဖြစ်၏။ သူက ထိုသို့တွေးနေရင်း အချိန်ကိုတွက်ကာ ဖြည့်စွက်စာအား ယူရန်အတွက် စားသောက်ခန်းထံသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ 

သူ၏ တစ်နေ့တာသည် ဟယ့်ယွင်ထင်နှင့် မတွေ့ခင်ကထက်ပို၍ ပုံမှန်ဖြစ်လာလေပြီ။ သို့သော် တစ်ခါတစ်ရံ၌မူ အလုပ်အလွန်အကျွံ လုပ်မိနေဆဲဖြစ်၏။ သို့သော် များသောအားဖြင့် ချီကျားမူသည် အလုပ်ဆင်းချိန်သို့ ရောက်သည်နှင့် ဌာနရှေ့၌ ယာဉ်ပျံနှင့်အတူ အချိန်ကိုက် စောင့်နေလေ့ရှိသည်။ 

လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များက ထိုမက်ခါအား နေ့ရက်ပေါင်းများစွာ တွေ့လာချိန်တွင် လင်းဟန်သည် အာဏာရှိလူတစ်ဦးဦးနှင့် တွေ့နေခြင်းဖြစ်သည်ဟု ခန့်မှန်းခဲ့ကြ၏။ ထိုသူသည် မချမ်းသာလျှင်ပင် တော်ဝင်မျိုးနွယ် ဖြစ်ရပေမည်။ အဆုံးသတ်၌ အဓိကနယ်မြေ၌ လစ်လပ်နေသည့် နေရာဟူ၍ တစ်လက်မပင်မရှိချေ။ ထို့ကြောင့် ယာဉ်ပျံသည် ၎င်း၏ လမ်းကြောင်းရှိရပေမည်။ သီးသန့်ယာဉ်လမ်းကြောင်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူတိုင်သည် အထက်တန်းစားများသာ ဖြစ်ကြ၏။ 

👾