Chapter 91

💘Chapter 91

 တက္ကသိုလ်

ယနေ့သည် ဆောင်းဦး‌နေ့တစ်နေ့ဖြစ်သည်။ မနက်ခင်းလေလေးက အေးမြမှု အနည်းငယ်ကို ယူဆောင်လာ၏။ ယခုက အတန်းတက်ရမည့်အချိန်ဖြစ်၏။ စာအုပ်များကို ကိုင်ထားသည့် ကျောင်းသားများနှင့် လွယ်အိတ်လွယ်ထားသည့် ကျောင်းသားများကို တက္ကသိုလ်ဝန်းအတွင်း နေရာအနှံ့တွေ့နိုင်သည်။  

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏လက်ကိုကိုင်၍ Qတက္ကသိုလ်ထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ Qတက္ကသိုလ်က ရာစုနှစ်ပေါင်း ကြာြမင့်နေပြီး လူထူထပ်သည့် နေရာတစ်ခုဖြစ်၏။ ချန်လီဝင်လိုက်သည်နှင့် သူ၏သိချင်စိတ်ဖြင့် ပြည့်နေသည့် မျက်လုံးများက လှည့်ပတ်ကြည့်နေကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ၊ သိချင်စိတ်များဖြင့် တလက်လက်‌တောက်နေတော့သည်။ 

Qတက္ကသိုလ်တွင် ‌လေးနှစ်ကြာအောင် လေ့လာခဲ့ဖူးသည့် ဝေ့ချန်ကတော့ ကျောင်းဝန်းနှင့် အလွန်ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှု ရှိနေသည်။ သူက ချန်လီ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို ခံစားမိသောကြောင့် Qတက္ကသိုလ်တစ်လျှောက် လိုက်ပြလိုက်သည်။ နူးညံ့မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည့် ချန်လီ၏ မျက်ဝန်းများကို ကြည့်ရင်း ဤအတွေ့အကြုံအား သူတောင့်တနေခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဟု ဝေ့ချန်ပြောနိုင်သည်။ 

ချန်လီက ကျောင်းတွင်စာလေ့လာခြင်းအပေါ်တွင် ဆန္ဒပြင်းပြခြင်းအား ထုတ်ပြလာသည့်အခါ သူငယ်စဥ်က ကျောင်းတက်ရန် အခွင့်အရေးမရခဲ့တာဖြစ်နိုင်သည်ဟု ဝေ့ချန်တွေးလိုက်သည်။ ချန်မိသားစုက သူ့အား ‌ကျောင်းထားမပေးခဲ့ချေ။ ၎င်းမှာ အရင်က သူ အခြေခံစကားလုံးများကိုပင် မမှတ်မိခဲ့သည်ကို ရှင်းပြလိုက်သလိုပင်။ 

ချန်လီတွင် စာလေ့လာချင်သည့် စိတ်ဆန္ဒများရှိနေသည်ကို ဝေ့ချန်မြင်နိုင်သည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ငယ်ငယ်က ကျောင်းမတက်နိုင်ခဲ့သည့်အတွက် နောင်တလည်း ရချင်ရနေလိမ့်မည်။ ချန်လီ Qတက္ကသိုလ်တွင် တက်နိုင်ပြီး ကျူးကောယွီအ‌ရှေ့တွင် အခြေအနေတို့ကို ပြင်ဆင်ရန် ဝေ့ချန်လုပ်ဆောင်ရလိမ့်မည်။ ချန်လီ၏ စာလေ့လောခြင်းအပေါ် စိတ်ဆန္ဒများကို ဖြည့်ဆည်းပေးပြီး ရည်မှန်းချက်များကို ကျေနပ်စေရန်ထက်ပို၍ ဘာကမှ အရေးမကြီးချေ။ 

မနေ့က အရာအားလုံး ဖြစ်ပျက်သွားပြီးနောက် ချန်လီ၏ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာခြင်းနှင့် ပတ်သက်နေသည့် ဝေ့ချန်၏နှလုံးသားထဲမှ အထုံးလေးမှာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ဤအခက်အခဲ မရှိတော့သောကြောင့် ချန်လီ၏ ဆန္ဒများကို ဖြည့်ဆည်းပေးချက်သည့် ဝေ့ချန်၏ဆန္ဒများကလည်း ပို၍ အားကောင်းလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူက ဒုတိယနေ့၌ Qတက္ကသိုလ်သို့ ချန်လီအား ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခုတွင် ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ သီးသန့် လည်ပတ်ရေးဂိုက်ဖြစ်ပြီး စတင်တည်ထောင်ပုံ၊ သမိုင်းများနှင့် သူတို့ဖြတ်သန်းလာသည့် အဆောက်အဦးတစ်ခုတိုင်း၏ ယဥ်ကျေးမှုများကို ပြောပြပေးနေသည်။ ချန်လီက စိတ်ဝင်စားမှုအပြည့်ဖြင့် နားထောင်နေကာ မျက်နှာတွင်လည်း ပျော်ရွှင်မှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ 

Qတက္ကသိုလ်က ကျယ်ပြောသောကြောင့် တစ်မနက်တည်းနှင့် ကျောင်းဝန်းတစ်ခုလုံးအား လိုက်လံကြည့်နိုင်မည်ဟု ဝေ့ချန် မတွေးလိုက်ချေ။ တကယ်တမ်းတွင် ဒီနေ့၌ သူတို့၏အချိန်များ အားလုံးအား ကျောင်းဝန်းကို လိုက်ကြည့်ရင်း မကုန်ဆုံးစေချင်သည့် သူများလည်းရှိနေ၏။ ဝေ့ချန်နှင့် ချန်လီတို့ Qတက္ကသိုလ်အား တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် ပတ်ကြည့်နေပြီးနောက် ကျူးကောယွီက စိတ်မရှည်စွာနှင့် ခေါ်လာတော့သည်။ 

ကျူးကောယွီနှင့် ဖုန်းပြောပြီးနောက် ဝေ့ချန်က ချန်လီအား Qတက္ကသိုလ်၏ အနုပညာဌာနဆီသို့ ခေါ်လာလိုက်သည်။ 

အနုပညာဌာနတွင် ကျူးကောယွီ၌ ကိုယ်ပိုင်စတူဒီယိုရှိသည်။ ဖုန်းပြောသည့်အချိန်အတွင်း၌ ကျူးကောယွီက ထိုနေရာ၏လိပ်စာကို ဝေ့ချန်အား ပေးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဝေ့ချန် Qတက္ကသိုလ်တွင် ကျောင်းတက်ခဲ့သည့်အချိန်၌ အနုပညာဌာနသို့ တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသော်ငြား သူ၏အားကောင်းသည့် တည်နေရာရှာဖွေမှုက ကျူးကောယွီ၏စတူဒီယိုက လျင်မြန်စွာနှင့် ရှာတွေ့စေလိုက်၏။

ကျူးကောယွီ၏ စတူဒီယိုက မကြီးသော်လည်း ကောင်းမွန်သည့် သဘာဝအလင်းရောင်ရနေသည်။ ဆောင်းဦရာသီ၏ နေရောင်ခြည်လေးက တိုးဝင်နေကာ အခန်းအား နွေးထွေးမှုများဖြင့် ဖြန့်ကျက်ပေးနေ၏။ ယခုတွင်တောင် သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်များက ကွေးတွန့်နေဆဲဖြစ်သည်။ ချန်လီဝင်လာသည်ကို မြင်သည့်နှင့် သူက ချက်ချင်း ချန်လီ့လက်ကိုကိုင်ကာ ယခင်ကမမြင်ဖူးသေးသည့် ပန်းချီဆွဲရာတွင် သုံးသည့် ပစ္စည်းကိရိယာများနှင့် မိတ်ဆက်ပေးတော့သည်။ 

ချန်လီက စိတ်ပါဝင်စားစွာ နားထောင်နေချိန်တွင် ဝေ့ချန်ကတော့ ဘေးမှ တိတ်တဆိတ်လေ့လာနေ၏။ 

သူတို့၏ လေ့လာမှုများတွင် စိတ်နှစ်ထားကြသောကြောင့် အချိန်က သတိမထားမိဘဲ လျင်မြန်စွာ ကုန်ဆုံးသွားလေသည်။ မျက်စိတစ်မှိတ်လေးအတွင်းမှာပင် နေ့တစ်ဝက်ကုန်သွားခဲ့သည်။ 

ကျူးကောယွီက မူလတွင် ချန်လီအား သူ၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် မိတ်ဆက်ပေးရန် ပြင်ဆင်ထားသော်လည်း ဝေ့ချန်က ငြင်းဆန်လာသည်။ ထိုအကြောင်းကိုတွေးရင်း ကျူးကောယွီ သူ့ကိုယ်သူ အဆောတလျင်နိုင်နေမှန်း သတိထားမိသွားသည်။ ချန်လီက သူစိမ်းများနှင့် ပြောဆိုဆက်ဆံရခြင်းအား မကြိုက်ပေ။ သို့ဖြစ်၍ ကျူးကောယွီသာ သူ့အား ရုတ်တရက် ထိုဆရာများနှင့်တွေ့ရန်ခေါ်သွားပါက အသားကျရန် သူ့အတွက် လွယ်ကူလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ထိုလူများက ချန်လီအကြောင်းကို သိချင်နေကြကာ မည်သို့သော အပြုအမူများ ထုတ်ပြလာမလဲ ကျူးကောယွီ မခန့်မှန်းနိုင်ပေ။

နေ့လည်ခင်းတွင် ကျူးကောယွီက အနောက်တိုင်းအနုပညာသမိုင်းတွင် လက်တွေ့အတန်းတစ်ခု ရှိရာ ချန်လီအား ထိုအတန်းကိုလာတက်ရန် ဖိတ်ခေါ်လိုက်၏။ 

ထိုအကြောင်းကိုကြားသောအခါ ချန်လီက ချက်ချင်း အကြည့်များက ဝေ့ချန်ဆီသို့ ပို့လိုက်သည်။ ဝေ့ချန် ခေါင်းညိတ်ပြသည်ကိုမြင်သောအခါ မျက်လုံးထဲတွင် အလင်းရောင်လေးဖြတ်သန်းသွားတော့သည်။ ၎င်းက အတန်းတက်ရန် သူ၏ဆန္ဒများကို ဖော်ပြနေသည်ပင်။ 

ကျူးကောယွီ၏ လက်တွေ့အတန်းက အနုပညာကျောင်း၏ အဓိကသင်ကြားပို့ချရေးဟောခန်းရှိ စာသ်ငခန်းအကျယ်ကြီးတွင် ဖြစ်သည်။ အတန်းနှစ်တန်းမှ ကျောင်းသားများ အတူတကွ လာတက်ရောက်ကြ၏။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီနှင့်အတူ အတန်း၏နောက်ဘက်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ အတန်းချိန်အတွင်းတွင် ချန်လီ၏ ကျူးကောယွီ၏ ပို့ချချက်များကို သေချာနားထောင်နေကာ ဝေ့ချန်ကတော့ ချန်လီ၏အာရုံစိုက်နေသည့် အမူအရာတစ်ခုချင်းစီကိုကြည့်ရင်း ကြည့်မဝနိုင်ဖြစ်နေသည်။ 

ဒီတစ်ရက်က ပြီးပြည့်စုံလှ၏။ ဝေ့ချန်နှင့် ချန်လီတို့ အိမ်သို့ပြန်လာသောအခါ ချန်လီက ကျုးကောယွီပေးလိုက်သည့် ပထမနှစ်ဖတ်စာအုပ်အား ကိုင်ထားသည်။ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဖိနပ်များကိုပင်မချွတ်ဘဲ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ကာ စာအုပ်အား စဖတ်တော့သည်။ 

၎င်းက သူ၏ အနုပညာအား ပထမဆုံးထိတွေ့မှုဖြစ်ပြီး ထိုနယ်ပယ်အား သေချာ စနစ်တကျ နားလည်အောင်လုပ်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ယခုမတိုင်ခင်က ချန်လီမှာ ကိုယ်တိုင်သင်ယူလေ့လာခဲ့ရ၏။

ဝေ့ချန်လျှောက်လာပြီး ချန်လီဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ ဖိနပ်ကူချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက မီးဖိုခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီး သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ညစာပြင်လိုက်သည်။ အစားအစာများ၏ ရနံ့က စာအုပ်ထဲတွင်ရှိနေသည့် ချန်လီ၏စိတ်ကို နိုးစေလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်မှ သူဗိုက်ဆာနေမှန်း သတိထားမိသွားတော့၏။

ဖတ်စာအုပ်အား ကော်ဖီတင်စားပွဲပေါ်သို့ ဂရုတစိုက်တင်လိုက်ရင်း ဝေ့ချန်က သူ့ဘေးတွင် ဖိနပ်ပါးကိုပါ ချထားပေးကြောင်း ချန်လီတွေ့လိုက်သည်။ သူက နာနာခံခံနင့် ဖိနပ်ပါးများကို စီးလိုက်ပြီး လက်ဆေးရန် ရေချိုးခန်းသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ သူထွက်လာသည့်အခါ ထမင်းစားပွဲတွင်ထိုင်၍ ဝေ့ချန်အား စောင့်လိုက်သည်။ 

“စားရအောင်” ဝေ့ချန်က ညစာတည်ခင်းပေးရင်း ပြောလာသည်။ “စားပြီးရင် ကိုယ်တို့ကုန်တိုက်ကို သွားရအောင်” ရေခဲသေတ္တာထဲတွင် ရှိနေသည့် ပစ္စည်းများမှာ နည်းနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ပြန်ဖြည့်ရမည့် အချိန်ကျလာပြီဖြစ်သည်။ 

ချန်လီ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများကတော့ စားပွဲပေါ်ရှိ အစားအသောက်များ အပေါ်တွင် ကပ်ငြိနေ၏။

ဝေ့ချန်က ချန်လီဗိုက်ဆာနေမှန်းသိသည်။ ထို့ကြောင့် ချန်လီအကြိုက်ဆုံးဟင်းကို ဇွန်းအပြည့်ခပ်ထည့်ပေး၍ ပြောလိုက်၏။ “စားတော့”

ချန်လီနာနာခံခံနှင့် စတင်စားတော့သည်။ 

ညစာက နွေးထွေးပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိလှသည်။ စားပြီးသွားသည့်နောက် အပြင်ဘက်တွင် မှောင်နေလေပြီ။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီအား အနည်းငယ် သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပြီး နောက်တစ်ခေါက် အပြင်ထွက်လိုက်ကြသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူတို့၏ပန်းတိုင်က နေထိုင်ရာနေရာဝန်းကျင်ရှိ အနီးဆုံးကုန်တိုက်သို့ဖြစ်သည်။ ရေခဲသေတ္တာတွင် ပစ္စည်းများ ပြန်လည်ဖြည့်တင်းရမည်သာမက ဝေ့ချန်က ချန်လီအတွက် ဆောင်းရာသီအဝတ်အစားများ ဝယ်ပေးရန် ပြင်ဆင်ထားသည်။ ယခုက ဂျူလိုင်လ၏ ပူပြင်းသည့်နွေရာသီတွင်ရှိနေသော်လည်း နောက်ရက်အနည်းငယ်တွင် အနောက်မြောက်ဘက်မှ လေအေးများက ရုတ်တရက် တိုက်ခတ်လာနိုင်သည်။ ထိုအချိန်ထိသာ စောင့်နေပါက ချန်လီအတွက် အဝတ်အစားများ ဝယ်ပေးရန် နောက်ကျသွားလိမ့်မည်။ 

ချန်လီနှင့် အတူရှိသည့်အချိန်မှစ၍ ဝေ့ချန်မှာ သူ၏ ပုန်းလျှိုးနေသော ဂရုစိုက်တတ်သည့်သဘာဝကို ရှာတွေ့လာခဲ့သည်။ သူက အမြဲတမ်းချန်လီ၏ လိုအပ်ချက်များဖြစ်သည့် အဝတ်အစား၊ အစားအသောက်၊ နေထိုင်ရေးနှင့် သွားလာရေးတို့ကို တွေးတောပေးလေ့ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ဝေ့ချန်က အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည်ဟု လုံးဝမခံစားရချေ။ ဆန့်ကျင်ဖက်အနေနှင့် သူပျော်ရွှင်မိ၏။

ဤအချိန်က ကုန်တိုက်ထဲ၌ ဈေးဝယ်လာကြမှု အမြင့်ဆုံးအချိန်မဟုတ်တော့ပေ။ ပုံမှန်တွင် လူထူထပ်နေတတ်သည့် ကုန်တိုက်ကြီးက ယခုတွင် သိသိသာသာ လူနည်းနေသည်။ ဝေ့ချန်က ချန်လီကို အမျိုးသားဝတ် အဝတ်အစားတန်းဆီသို့ တန်းခေါ်သွားလိုက်သည်။ ထို့အပြင် ဆိုင်များက ရောက်လာတော့မည့် ရာသီအပြောင်းအလဲအတွက် ရာသီအဝတ်အစားများကို ပြသထားကြပြီဖြစ်သည်။ 

အရောင်းဝန်ထမ်းလေးက ပျင်းတွဲတွဲဖြင့် ရပ်နေသော်လည်း ဝယ်သူများ ဝင်လာသည်ကို မြင်သောအခါ ချက်ချင်း ရောက်လာကြပြီး သူတို့ဘာလိုချင်သည်ကို မေးချင်လာကြသည်။ လိုချင်သည့်ပုံစံကို ကြားသိလိုက်ပြီးနောက် အရောင်းဝန်ထမ်းလေးက စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် များပြားသည့် အဝတ်အစားစတိုင်များကိုပြသလာ၏။ သို့သော် ဝေ့ချန်က ၎င်းကို အာရုံမစိုက်ချေ။ သူက ချန်လီ၏ အကြည့်များကိုသာ လေ့လာနေ၏။ ချန်လီသာ အကျီတစ်ခုခုအား ကြိုက်နှစ်သက်မှု အရိပ်အယောင်ပြလာပါက ဝေ့ချန်က ချက်ချင်း အရောင်းဝန်ထမ်အား ချန်လီ၏ဆိုဒ်ကိုပြော၍ ချန်လီအား စမ်းမဝတ်စေဘဲ ချက်ချင်း ဝယ်ပေးမှာဖြစ်သည်။

အစက ပျင်းရိနေခဲ့သော အရောင်းဝန်ထမ်းလေးမှာ ဝေ့ချန်၏ ရက်ရောလှသည့် သုံးဖြုန်းမှုများကို မြင်ပြီးနောက် တက်ကြွလာတော့သည်။ သူက ဝေ့ချန်အနောက်သို့ စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုဘဲ လိုက်လာသည်။ 

တစ်နာရီခွဲကြာသွားပြီးနောက် ဝေ့ချန်နှင့်ချန်လီတို့ နောက်ဆုံးတွင် အမျိုးသားဝတ်အဝတ်အစားတန်းမှ ထွက်လာလိုက်ကြသည်။ ဝေ့ချန်က အစတွင် အနည်းငယ်သာ ဝယ်ရန်ဆုံးဖြတ်ထားသောည်လည်း ချန်လီအတွက် ပိုဝယ်ပေးချင်သည့် သူ၏စိတ်ဆန္ဒများကို မတွန်းလှန်နိုင်ခဲ့ချေ။ သူတို့က လက်ထဲတွင် အိတ်ပေါင်းများစွာနှင့် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ အရောင်းဝန်ထမ်းလေးမှာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ထွက်သွားသည်ကို မျက်နှာတွင် အပြုံးလေးများနှင့် တလေးတစားကြည့်၍ ကျန်ရစ်ခဲ့ကြ၏။

သူတို့အများကြီး ဝယ်ခဲ့သောကြောင့် ကုန်တိုက်၏ ပထမအထပ်သို့ မသွားခင် အိတ်များအား ကားဆီသို့ပြန်ထားရသေးသည်။ 

အပေါ်ထပ်တွင်ရှိသည့် အရောင်းဆိုင်များနှင့် ယှဥ်လျှင် ကုန်တိုက်၏ ကားပါကင်၌ လူပိုများသည်။ ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏လက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ချန်လီက သူ့အနောက်မှ ကပ်၍ လိုက်ပါလာသည်။ သူ့အကြည့်များကတော့ သိချင်စိတ် တစိုးတစိမှမရှိဘဲ သူ့ခြေထောက်အပေါ်တွင်သာ ရှိနေသည်။ 

ကုန်တိုက်က ဆူညံသံများဖြင့် ပြည့်နှက်နေကာ ရောင်းအားတိုးမြှင့်ရန် ကြိုးပမ်းနေသည့် အသံများကိုလည်း အဆက်မပြတ်ကြားနေရသည်။ ဤအချိန်တွင် လတ်ဆတ်သည့် အသီးအရွက်များကို ရောင်းချပေးနေရာ သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးများနှင့် အမျိုးသားများမှာ ရောင်းချရာနေရာတစ်ဖက်စီတွင် စုအုံရင်း ဝယ်ယူနေကြသည်။ 

ဝေ့ချန် ချန်လီအား လတ်ဆတ်သည့်အသီးအရွက်တန်းအား ဖြတ်လျှောက်မိသည့်အချိန်တွင် အသီးအရွက်အနည်းငယ် ဝယ်ယူကာ ပြန်ထွက်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အသက်ကြီးကြီး အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီးတို့ စကားအချေအတင်ဖြစ်လာ၏။ သူတို့က အော်ဟစ်လာကြကာ လူထု၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်နေသည်။ 

ဝေ့ချန်က ထိုကဲ့သို့ဖြစ်ရပ်များအား စိတ်မဝင်စားပေ။ သူက ချန်လီ၏လက်ကိုကိုင်၍ ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင် ထိုလူအိုကြီးမှာ ရုတ်တရက် လက်မြှောက်လာပြီး စကားကောင်းကောင်း မပြောနိုင်တော့ပေ။ အနားတွင် ရှိနေသည့် လူများက တစ်ခုခုမှားနေကြောင်း သတိထားမိကြချိန်တွင် လူအိုကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားတော့သည်။ 

ချက်ချင်းပင် အနားတွင် ရှိနေသည့် လူများမှာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်လာကြသည်။ ထိုလူအိုကြီးနှင့် အချင်းများနေသည့် အမျိုးသမီးမှာလည်း ထိတ်လန့်သွားကာ လဲသွားသည့်လူအား ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ကြည့်နေမိလေသည်။ 

ဝေ့ချန်က ချက်ချင်း ဖုန်းကိုထုတ်၍ 120 ကို အရေးပေါ်ကူညီရေးအတွက် ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ကြသည့် သူတိုင်းကလည်း အလားတူပင် ပြုလုပ်ကြသည်။ ဤကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးတွင် ဆေးပညာဗဟုသုတမရှိသော သူတို့အားလုံး လုပ်နိုင်သည့်တစ်ခုတည်းသောအရာက 120 ကိုဖုန်းဆက်၍ အကူအညီရောက်လာရန် တိတ်တဆိတ်စောင့်နေရုံသာဖြစ်သည်။ 

တစ်ယောက်ယောက် ရုတ်တရက် မေ့လဲသွားသည့် သတင်းက ပျံ့နှံ့သွားကာ ကုန်တိုက်ကလည်း အသံလွှင့်စက်များမှတစ်ဆင့် ဝယ်သူများကြားမှ ဆရာဝန်များအား ခေါ်၍ အကူအညီတောင်းပေးသည်။ အသက်တစ်ချောင်း ဆုံးရှုံးသွားခြင်းအား မမြင်တွေ့ချင်ကြသောကြောင့် လူတိုင်းက အရေးတကြီးနှင့် ခေါ်နေကြသည်။ 

ချန်လီက ဝေ့ချန်က လက်ကိုကိုင်၍ရပ်နေကာ အကြည့်များက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လဲနေသည့် လူအိုကြီးထံတွင်သာ မြဲမြံနေသည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ဆူညံနေသည့် လူအုပ်ကြီးအကြားမှ ညင်သာသည့်အသံက နတ်သားတစ်ပါး ဆင်းသက်လာသကဲ့သို့ ထွက်ပေါ်လာ၏။

_ “ခွင့်ပြုပါဦး…ကျေးဇူးပြုပြီး ဖြတ်သွားခွင့်ပြုပါ…ကျွန်တော်က ဆေးကျောင်းသားတစ်ယောက်ပါ”

ချက်ချင်းပင် လူအုပ်ကြီးက လမ်းဖယ်ပေးလိုက်ကြသည်။ အပြာရောင်းဂျင်းဘောင်းဘီနှင့် သာမန် အဖြူရောင် လက်တို အင်္ကျီဝတ်ထားသည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် ပြေးဝင်လာ၏။

လူငယ်လေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ အညစ်အကြေးများနှင့် ရေများကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ချက်ချင်း လူအိုကြီးဘေးတွင် ဒူးထောက်ချလိုက်ကာ အခြေအနေကို စမ်းစစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လျင်မြန်စွာဖြင့် အရေးပေါ် အသက်ကယ်ပြုစုနည်းကို စတင်လိုက်တော့သည်။ လူငယ်လေးက မျက်နှာပေါ်တွင် ထိတ်လန့်နေမှု တစိုးတစိမရှိဘဲ လုပ်ဆောင်ချက်အပေါ်ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားပြီး လှုပ်ရှားမှုများက သန်မာပြီး တိကျသည်။ 

အနားတွင် ရှိသည့်လူများက မျှော်လင့်ချက်များအား လူငယ်လေးအပေါ်တွင်သာ ပုံအပ်လိုက်ကြ၏။ ဆေးကျောင်းသားဖြစ်သည့် ထိုလူငယ်လေးက လူနာတင်ယာဥ်ရောက်မလာခင် လူအိုကြီးအား ကယ်နိုင်ရန် မျှော်လင့်နေကြသည်။ လူတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းက နှလုံးသားထဲတွင် တိတ်တဆိတ် လူငယ်အား အားပေးနေကြ၏။

အချိန်က တစ်စက္ကန့်ချင်းကုန်ဆုံးလာကာ လူငယ်လေး၏ နဖူးတွင် ချွေးများစို့လာသည်။ သို့သော်လည်း သူ၏ လှုပ်ရှားမှုများက လျော့မသွားဘဲ အားကောင်းနေဆဲဖြစ်ပြီး နှုတ်ခမ်များကို တင်းတင်းစေ့ထားကာ လူအိုကြီးအား အရေးပေါ် အသက်ကယ်နည်းဆက်လက် လုပ်ဆောင်နေဆဲဖြစ်သည်။

လူအိုကြီး၏အသက်ကလည်း အဆုံးသတ်ရမည့်အချိန်မဟုတ်သေးသည့် ကံကြမ္မာဖြစ်နိုင်သည်။ သူက မေ့မြောသွားသည့်အချိန်တွင် လူငယ်လေးနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး လူငယ်လေး၏ မဆုတ်မနစ် ကြိုးစားအားထုတ်မှုများအောက်၌ ဖြည်းညင်းစွာ သတိပြန်လည်လာခဲ့သည်။ လူငယ်လေးက လူအိုကြီးအား အရေးကြီးနေသည့် မိနစ်ပိုင်းမှ ခေါ်ထုတ်လာနိုင်လိုက်သည်။ 

သိပ်မကြာခင်တွင် လူနာတင်ယာဥ်ရောက်လာပြီး လူအိုကြီးအား ဆေးရုံသို့ ခေါ်သွားကြသည်။ သို့သော် သူ့ကိုကယ်ခဲ့သည့် လူငယ်လေးကတော့ ခြေရာတစ်ရာမချန်ခဲ့ဘဲ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။ 

သူက စူပါဟီးရိုးတစ်ယောက်လိုပင် လူတစ်ယောက်ကို ကယ်ပြီးသည်နှင့် သူ၏လုပ်ရပ်နှင့်အမည်ကို ဖုံး၍ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်

💘