Chapter 106

💘Chapter 106 

နှင်းဘောလုံးတိုက်ပွဲ 

“ရှောင်လီ” 

ထိုအချိန်တွင် ချန်လီက ပန်းချီဆွဲနေပြီး ပုံကြမ်း၏ နောက်ဆုံးစုတ်ချက် ဆွဲပြီးသွားတာဖြစ်သည်။ ကျူးကောယွီက ကတ်အသစ်တစ်ခုအား ချန်လီ့ထံပေးရင်း‌ ပြောလာ၏။

 “မင်းရဲ့ ပန်းချီကားက ရောင်းပြီးသွားပြီ...ပြီးတော့ ဒီကတ်ထဲက ပမာဏက ရောင်းဈေးပဲ”

ချန်လီက ကတ်ကိုယူ၍ ပြောလိုက်၏။ “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...” သူ၏အသံကြိုးများက ပြန်ကောင်းလာပြီဖြစ်ရာ ယခင်ကလို အက်ရှမနေတော့ပေ။ ယခင်က သူ့အသံကို အသုံးမပြုဘဲ နေသောကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ချန်လီ့အသံက ယခုတွင် စကားနည်းနည်း‌လေးပြောရင်တောင်မှ ရှင်းလင်းပြီး နားဝင်ချိုသည်။ 

ယခင်က ပိုက်ဆံလက်မခံဖူးသောကြောင့် ကတ်ထဲတွင် ပိုက်ဆံဘယ်လောက်ရှိမှန်း ချန်လီမသိပေ။ ကျူးကောယွီကလည်း ချန်လီအား ပမာဏကို မပြောသွားချေ။ 

ကျူးကောယွီ ယခင်က ပြောခဲ့သလို ဈေးနှုန်းက တန်ဖိုးကို တိုင်းတာသည့်အရာမဟုတ်ချေ။ ဤလူက ချန်လီ၏လက်ရာကို သဘောကျကြီး သူ့အိမ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားရန် ဤမျှလောက်အထိ ပေးသွားတာဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် နောက်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ ချန်လီ၏ပန်းချီကားများကို ကြိုက်နှစ်သက်သူများနှင့် တွေ့ချင်မှတွေ့နိုင်လိမ့်မည်။ ထိုအချိန်တွင်‌တော့ ပန်းချီကားအား ယွမ်တစ်ရာတောင်းလျှင်တောင် ဈေးကြီးသည်ဟု ထင်ကြလိမ့်မည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင်ပန်းချီကားက တန်ဖိုးမရှိဟု ပြော၍ရသည်လား...။ သေချာ‌ပေါက် မဟုတ်ပေ။ 

ထို့ကြောင့် ချန်လီ၏တန်ဖိုးကို သေချာမတည်ဆောက်ရသေးခင်တွင် သူ့ကိုသက်ရောက်နိုင်သည့် အရာအားလုံးအား ဖယ်ရှားပစ်ရမည်ဟု ကျူးကောယွီတွေးလိုက်၏။

ထို့အပြင် ချန်လီအား ပန်းချီလောကမှာပင် နစ်မြုပ်ခိုင်းထားစေခြင်းက ပိုကောင်းလိမ့်မည်ဟု ကျူးကောယွီ တွေးမိသည်။ သူက ချန်လီ၏ဆရာဖြစ်ပြီး ချန်လီ့ကိုမြေတောင်မြှောက်ပေးရန် တာဝန်ရှိသော်လည်း ပရမ်းပတာဖြစ်နေသည့် ကမ္ဘာကြီးက ချန်လီအား မနှောင့်ယှက်စေချင်ပေ။

ချန်လီက ဘဏ်ကတ်ကိုလက်ခံလိုက်သည်။ ညနေခင်းတွင်တော့ ဝေ့ချန်က အလုပ်ပြီး၍ ချန်လီကိုလာကြိုသည့်အခါ ချန်လီက ဘဏ်ကတ်ကို ဝေ့ချန်လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

ဝေ့ချန်က ဘဏ်ကတ်၏ အရင်းအမြစ်ကိုမသိသောကြောင့် အံ့ဩစွာဖြင့် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ 

“ပန်းချီကားကိုရောင်းလိုက်တယ်...ဒီပိုက်ဆံကရောင်းလို့ရတဲ့ ပိုက်ဆံ” ချန်လီ ရှင်းပြလိုက်၏။

“ကောင်းလိုက်တာ” ဝေ့ချန်က ဘဏ်ကတ်ကိုမယူလိုက်ဘဲ လက်ဆန့်၍ ချန်လီ၏ ရှုပ်ပွနေသည့် ခေါင်းလေးကို ဖွလိုက်သည်။ သူ့အသံတွင် ဂုဏ်ယူခြင်းများဖြင့် ပြည့်နေ၏။ “ကိုယ့်ဘာသာသိမ်းထားနော်”

“ကောင်းပြီ” ချန်လီက ဘဏ်ကတ်ကိုပြန်ယူရင်း ပြောလိုက်၏။ သူ ကတ်ကို ဘယ်လိုသုံးရမလဲ မသိချေ။ နေ့စဥ်ဘဝတွင် တကယ်‌တော့ သူပိုက်ဆံမလိုအပ်ပေ။ ဝေ့ချန်က အရာအားလုံးကို ဂရုတစိုက်လုပ်ပေးသည်။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ ခေါင်းလေးကို နောက်တစ်ကြိမ်ဖွလိုက်ပြီး ချန်လီ၏လက်ကိုကိုင်၍ ကျူးကောယွီ၏ စတူဒီယိုထဲမှ ထွက်လာလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဝေ့ချန်က ချန်လီကို အိမ်သို့ ခေါ်မသွားချေ။ ထိုအစား သူတို့က ကုန်တိုက်သို့ သွားလိုက်ကြ၏။ ချန်လီ၏ စကားပြောနိုင်စွမ်းက ပို၍ သွက်လက်လာခဲ့သောကြောင့် ဝေ့ချန်က သူ့အတွက် ဖုန်းတစ်လုံးလောက် ဝယ်ပေးချင်သည်။ သို့မှသာ သူက အချိန်မရွေး ချန်လီကို ဆက်သွယ်နိုင်မှာဖြစ်သည်။ 

သူတို့နှစ်‌ယောက်က ကုန်တိုက်သို့ ရောက်လာကြပြီး ဖုန်းရောင်းသည့်နေရာသို့ တန်းသွားလိုက်ကြသည်။ ဝေ့ချန်က စိတ်ထဲတွင် သူသုံးနေသည်နှင့် ဆင်တူသည့် တံဆိပ်နှင့်မော်ဒယ်တစ်ခုရှိနေပြီးဖြစ်သည်။ သူတို့က ဈေးနှုန်းကို မဆွေးနွေးလိုက်ဘဲ တစ်လုံးဝယ်လိုက်ကြသည်။ 

ဝေ့ချန်က သူ့ကတ်ကိုထုတ်၍ ပေးမည့်အချိန်တွင် ချန်လီက လျင်မြန်စွာနှင့် သူ့ကတ်ကိုထုတ်၍ အရောင်းဝန်ထမ်းကို ပေးလိုက်၏။

ဝေ့ချန်က ချန်လီနှင့် လိုက်မပြိုင်လိုက်ပေ။ သူက တိတ်ဆိတ်စွာနှင့် ချန်လီကိုယ်တိုင် ဘေရှင်းနေသည်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ချန်လီက ငွေချေပြီးနောက် ဖုန်းအသစ်ကို အရောင်းဝန်ထမ်းထံမှ ယူကာ ဝေ့ချန်ကို လှည့်ကြည့်လာသည်။ သူ့မျက်လုံးများက တောက်ပနေ၏။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏လက်ကို ညှစ်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်ရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း ချန်လီက သူ့ကို အမျိုးသားဝတ် အဝတ်အစားတန်းသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ 

ဆောင်းရာသီက နီးကပ်လာပြီဖြစ်ရာ ဆောင်းတွင်းအတွက် ပြင်ဆင်ရန်အချိန်ဖြစ်၏။

အမျိုးသားဝတ်အဝတ်အစားတန်းတွင် ချန်လီက အဝတ်အစားများကို သူ့အတွက်မရွေးဘဲ ဝေ့ချန့်ကိုကြည့်၍ မေးလာသည်။ “အားချန်...ဘယ်တစ်ခုကိုကြိုက်လဲ”

 သူ ပိုက်ဆံ ဘယ်လိုသုံးရမည် မသိသော်လည်း ဝေ့ချန်ကို နမူနာထား၍ သင်ယူလိုက်၏။ ဝေ့ချန်အပေါ်တွင် ပိုက်ဆံဖြုန်းချင်ပင်။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီ့ကတ်ထဲတွင် ပိုက်ဆံမည်မျှရှိမှန်းမသိချေ။ ဤ အမျိုးသားအဝတ်အစားများက တံဆိပ်အကောင်းစားများဖြစ်ပြီး ဈေးများကလည်းမြင့်သည်။ ချန်လီလက်ထဲတွင် ရှိနေသည့် ကတ်က သူသုံးရန် လုံလောက်ပါ့မလား သူမသိချေ။ သို့သော်လည်း ချန်လီ၏ စိတ်အားထက်သန်နေမှုများကို မညှိုးနွမ်းစေချင်သောကြောင့် ဝေ့ချန်က အဝတ်အစားများကို သေချာရွေးလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်တွင် ကျယ်ပြန့်သည့်ပခုံး၊ ကျဥ်းမြောင်းသည့်ခါးနှင့် ခြေထောက်ရှည်များရှိသည်။ သူဝတ်သည့် အဝတ်အစားတိုင်းက သူ့ကို နိုင်ငံတကာမော်ဒယ်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ထင်မြင်စေ၏။ သူ အဝတ်လဲခန်းထဲမှ ထွက်လာတိုင်း အရောင်းဝန်ထမ်းများစွာက သူ့ကိုကြည့်၍ တီးတိုးပြောနေကြသည်။ သူတို့၏ မျက်လုံးများမှာ ဝေ့ချန်ဆီက အဝတ်များကို ဆွဲချွတ်နေချင်ကြသကဲ့သို့ တောက်ပနေ၏။ 

ချန်လီဘာကြောင့်မှန်းမသိ အရောင်းဝန်ထမ်းများက ဝေ့ချန်ကို ကြည့်နေသည့် အကြည့်များကို မကြိုက်ပေ။ သူက ဝေ့ချန်အနားသို့ ‌ရောက်လာပြီး ‌ဝေ့ချန်ကို သူ့လက်များဖြင့် ရစ်ပတ်လိုက်၏။ 

“ဘာဖြစ်လို့လဲ” ဝေ့ချန် အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးသွား၏။

ချန်လီ ခေါင်းခါလိုက်၏။ ထို့နောက် ခြေဖျားထောက်၍ ဝေ့ချန်၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။ သူက ဝေ့ချန်အား အကြောင်းအရင်းမရှိဘဲ နမ်းလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

ဝေ့ချန်က သူ့ဆီသို့ ရောက်လာသည့် မထင်မှတ်ထားသော အရသာလေးအား မငြင်းဆန်နိုင်ပေ။ သူက ချန်လီ၏ ခါးကိုကိုင်၍ တိုက်ခိုက်ခံရသူမှ တိုက်ခိုက်သူအဖြစ်ပြောင်းလဲလိုက်ပြီး ချန်လီနှင့် ပြင်းပြသည့် အနမ်းတစ်ခုကို ဖလှယ်လိုက်သည်။ 

သူတို့ကို ကြည့်နေကြသည့် အရောင်းဝန်ထမ်းများမှာ မှင်သက်သွားကြ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်ဝင်လာသည်ကို မြင်သည့်အချိန်တွင် သူတို့၏ဆက်ဆံရေးကို ခန့်မှန်းထားခဲ့ကြပြီးဖြစ်သော်လည်း နမ်းရှိုက်နေသည်အထိ မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ ကြီးမားသည့်သက်ရောက်မှုရှိသွားသည်ပင်။ 

၎င်းက ခဏလေးသာဖြစ်သည်။ ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏အကြည့်များအောက်တွင် အဝတ်အစားအချို့ကို ရွေးလိုက်သည်။ ငွေရှင်းသည့်အခါ ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ကတ်အငြင်းခံရမည်ကို စောင့်နေရင်း သူ့ကိုယ်ပိုင်ကတ်ကို ပြင်ဆင်ထား၏။ သို့မှသာ သူ့ကတ်ကိုပေးပြီး ချန်လီကို နှစ်သိမ့်ပေးနိုင်လိမ့်မည်။ 

သို့သော် ရလဒ်က ချန်လီ ချောမွေ့စွာနှင့် ငွေရှင်းပြီးသွားခဲ့သည်။ အရောင်းဝန်ထမ်းက အထုတ်များကို ပေးလိုက်သည့်အခါ ချန်လီ၏မျက်လုံးများမှာ တောက်ပနေပြီး ထိုအကြည့်များနှင့်တင် ဝေ့ချန်၏စိတ်အခြေအနေမှာ မိုးပေါ်သို့ မြင့်နေပြီဖြစ်၏။

အိမ်သို့ပြန်ရောက်သည့်အခါ အမှောင်ရိပ်က ကမ္ဘာကြီးကို လွှမ်းမိုးစပြုနေပြီး မိုးချုပ်တော့မည်။

‌ဝေ့ချန်က ဒီနေ့ဝယ်လာသည့် ပစ္စည်းများကို ဆိုဖာပေါ်သို့ တင်ထားလိုက်ပြီး ချန်လီ့ကို ရင်ခွင်ထဲသို့ ထည့်၍ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...လီလီ...ဒီနေ့ ကိုယ့်ကို အဝဝ်အစားတွေအများကြီးဝယ်ပေးတဲ့အတွက်”

ချန်လီက ဝေ့ချန်၏မျက်နှာကိုကြည့်၍ ခေါင်းခါလိုက်သည်။ သူက သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်နေရုံသာဖြစ်၏။ ကတ်ကို ရခဲ့စဥ်က အထဲရှိ ပိုက်ဆံကိုမည်သို့ သုံးရမလဲ မတွေးခဲ့ချေ။ ဤကတ်နှင့် အားချန်အတွက် တစ်ခုခု ဝယ်ပေးမည်ဟုသာ တွေးခဲ့သည်။ 

ချန်လီထုတ်မပြောသည့်တိုင် ဝေ့ချန်ခံစား၍ရနိုင်၏။ ချန်လီ၏ ချစ်မြတ်နိုးခံရသည့် ခံစားချက်က ကောင်းလွန်းသောကြောင့် သူ့မျက်လုံးများတွင် ကွေးတွန့်နေတော့သည်။ ထို့နောက် ဝေ့ချန်က ခေါင်းငုံ့၍ ချန်လီ့ကို ညင်သာစွာ နမ်းလိုက်သည်။ 

၎င်းက ခင်ပွန်းနှစ်‌ယောက်ကြားမှ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု နည်းနည်းလေးသာရှိသေးသည်။ ၎င်းက သူတို့၏ဆက်ဆံရေးကို တိုးမြှင့်ပေးပြီး အလိုဆန္ဒများကို ကျေနပ်စေနိုင်၏။ ဘာကြောင့်မလုပ်ရမည်လဲ...။ သေချာပေါက် ဝေ့ချန်အတွက်ကတော့ နာလဲနာကျင်ရသလို၊ ပျော်လည်းပျော်မွေ့ရသည်။ သူက ကားမောင်းလိုင်စင်စာမေးပွဲအတွက် လေ့လာနေဆဲ၊ ပြင်ဆင်နေဆဲဖြစ်၏။ အရည်အချင်းပြည့်ဝသည့် ကားမောင်းသူဖြစ်လာရန်အတွက် အရှည်ကြီးသွားရဦးမည်။ (T/N အရည်အချင်းပြည့်ဝသည့်ကားမောင်းသူ = အရည်အချင်းပြည့်ဝသည့် gong, top, or seme၊ ကားမောင်းလိုင်စင်စာမေးပွဲ = sex)

ဆောင်းဦးကုန်ကာ ဆောင်းတွင်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ အေးစက်စေသည့် မန္တာန်နှင့်အတူ ဆောင်းတွင်းရောက်ရှိလာမှုက မြို့‌တော်ကို သူ၏ ပထမဆုံးနှင်းများဖြင့် ကြိုဆိုလိုက်သည်။ 

ညအိပ်ရာဝင်ချိန်က နှင်းမကျသေးပေ။ ညလယ်ခေါင်ကျမှသာ နှင်းကျလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

နောက်နေ့တွင် သူတို့ နိုးလာသည့်အခါ နှင်းမကျတော့သော်လည်း အပြင်ဘက်၌ တော်တော်လေးအေးနေ၏။ ထူထဲစွာ ကျထားသည့် နှင်းများကြောင့် လောကကြီးတစ်ခုလုံးက အဖြူရောင်များဖြင့် ပြည့်နေတော့သည်။ 

ယခု ချန်လီအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် နှင်းကိုမြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ ပြတင်းပေါက်ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး အပြင်ဘက်မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်သောအခါ ချန်လီမှင်သက်သွား၏။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီအား အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်၍ ချန်လီ၏ပခုံးပေါ်သို့ ခေါင်းမှီလိုက်ရင်း ပြောလာသည်။ “မနေ့ညက နှင်းကျတယ်...အဲ့ဒီဖြူဖြူတွေကို နှင်းလို့ခေါ်တယ်”

ချန်လီ ဘာမှပြောမလာပေ။ သူ့အကြည့်များက နှင်းများအပေါ်တွင်သာ ရှိနေသည်။ ဤအဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးက ဆေးရုံမှ အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးနှင့် လုံးဝကွာခြားကာ ချန်လီက သူ့အရှေ့ရှိ အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးကို ပို၍ သဘောကျသည်။ 

ချန်လီ တုံ့ပြန်မလာသည်ကို တွေ့သောအခါ ဝေ့ချန်လည်း ဘာမှမပြောတော့ပေ။ ထိုအစား သူက ချန်လီ၏ အနည်းငယ်အေးနေသည့် လက်များကို သူ့လက်များဖြင့် ထွေးအုပ်လိုက်၍ ချန်လီကို အဖော်ပြုပေးရင်း ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ အဖြူ‌ရောင်ကမ္ဘာကြီးကို ငေးမောနေလိုက်ကြသည်။  

“အားချန်...အရမ်းလှတာပဲ” ခဏကြာပြီးနောက် ချန်လီပြောလာခဲ့သည်။ 

“ဟုတ်တယ်...လီလီကြိုက်လား” ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ လည်ပင်းလေးကိုနမ်း၍ မေးလိုက်သည်။

ချန်လီ ခေါင်းညိတ်လာ၏။

“ဒါဆို အပြင်ထွက်ပြီး ဆော့ရအောင်လေ...ဟုတ်ပြီလား” 

“အင်း”

နှင်းများက ကမ္ဘာကြီးကို အဖြူရောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲစေပြီး ရယ်သံများစွာကိုလည်း ယူဆောင်လာပေးသည်။ 

မနက်ပိုင်းပင်ရှိသေး‌သော်လည်း နှင်းများရှိနေပြီး နားရက်လည်းဖြစ်ကြောင်း သိကြသည့် ကလေးများက သူတို့၏မိဘများကို နှင်းတောထဲတွင် ဆော့ရန် ခေါ်လာကြသည်။ ဆောင်းရာသီ၏ လေအေးများက သူတို့အဝတ်အစားများအား ထိုးဖောက်လာမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် နွေးထွေးစွာ ဝတ်လာကြ၏။ သို့သော် သူတို့၏လက်များက နှင်းကိုထိတွေ့လိုက်ချိန်တွင် ထိုစိုးရိမ်မှုများကို မေ့သွားကြတော့သည်။ 

နှင်းလူသားများပြုလုပ်ခြင်း၊ နှင်းဘောလုံးဖြင့်ဆော့ခြင်းနှင့် လေထဲမှ ရယ်သံများနှင့် မိဘများကို ဆူပူနေသံများက နှင်းကျပြီးကြည်လင်နေသည့်ကောင်းကင်တစ်ခွင်တွင် ပဲ့တင်ထပ်နေတော့သည်။ 

‌ဝေ့ချန်က ချန်လီအား လက်အိတ်များ ဝတ်ပေးပြီးနောက်တွင် လူရှင်းသည့်နေရာသို့ နှင်းလူသားလုပ်ရန် ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ချန်လီဆန်းကြယ်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏ မျက်ဝန်းဝိုင်းများက လှည့်ပတ်ကြည့်နေကာ အခြားသူများ နှင်းလူသားပြုလုပ်ပုံ၊ နှင်းဘောလုံးများဖြင့် ဆော့ကစားပုံများကိုလိုက်လံ ကြည့်ရှုနေ၏။ 

ချန်လီတွင် လှပစွာ ဖန်တီးပေးထားသည့် လက်များရှိသည်။ သူ နှင်းလူသားလုပ်သည့်အခါ အခြားသူများနှင့် မတူသည့်တစ်ခုကို ပြုလုပ်လိုက်သော်လည်း ၎င်းက လူအများ၏ အာရုံကိုဖမ်းစားလိုက်သည်။ 

ထိုနှင်းလူသားအတွက် ချန်လီမည်သို့ စိတ်ကူးရခဲ့လဲ မသိချေ။ ၎င်း၏အသွင်အပြင်က အနီးနားရှိ လူများစွာ၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်လိုက်သည်။ သူတို့က ဖုန်းများကို ထုတ်လာကြပြီး ဤထူးခြားပြီး လှပသည့် နှင်းလူသားကို ဓာတ်ပုံများ ရိုက်လာကြ၏။ ချန်လီနှင့် ဝေ့ချန်၏အတွေးအမြင်များအား ဆွေးနွေးပြီးနောက် သူတို့အားလုံးက စိတ်အားထက်သန်စွာနှင့် ချဥ်းကပ်လာကြကာ နှင်းလူသားနှင့် အုပ်စုလိုက်ဓာတ်ပုံများ ရိုက်လာကြတော့သည်။ သူတို့၏ မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးများက ဒီနေ့၏ ကောင်းကင်ပြာကြီးကဲ့သို့ ဖြူစင်ကြည်လင်နေကြသည်။ 

မည်သူက ပထမဆုံးနှင်းဘောလုံးကို စပစ်လိုက်သည်မသိသော်လည်း ၎င်းက နှင်းဘောလုံးတိုက်ပွဲကို စတင်ပေးလိုက်သည်။ 

ပါဝင်လာကြသူများက အသင်းများဖွဲ့လိုက်ကြပြီး မရင်းနှီးသည့်မျက်နှာများကို တိုက်ခိုက်ကြသည်။ သူတို့ကို တိုက်ခိုက်သွားသည့် သူကိုရှာမတွေ့ပါက သူတို့က နှင်းဘောလုံးတစ်ခုပြုလုပ်၍ လက်စားချေသည့်အနေနှင့် သူတို့နှင့်မသိသည့် အခြားလူကို ပစ်ကြလိမ့်မည်။ 

ဝေ့ချန်က ပစ်မှတ်ထားခံရကာ လက်တုံ့ပြန်သည့် နှင်းဘောလုံးဖြင့် အပစ်ခံလိုက်ရ၏။ နှင်းဘောလုံးက သူ့နောက်ကျောကိုထိသွားသော်လည်း မနာကျင်ဘဲ လျင်မြန်စွာ ပြိုကွဲသွားကာ ဝေ့ချန်၏ အနက်ရောင်လေကာ အကျီပေါ်တွင် အဖြူရောင်အမှတ်ကိုချန်ထားခဲ့သည်။ ချန်လီက လက်စားချေချင်သလားဟု မေးနေသည့်အလား ဝေ့ချန်ကိုကြည့်နေ၏။

ဝေ့ချန် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ သေချာပေါက် သူတို့လက်စားချေရမည်ပင်။

နှင်းဘောလုံးက တိုက်ပွဲက နှင်းတောထဲ၌ စတင်ခဲ့၏။ အစတွင် ရင်းနှီးနေသည့်လူများက အချင်းချင်း မဟာမိတ်များ ဖွဲ့နိုင်သော်လည်း တိုက်ပွဲကပြင်းထန်လာသည်နှင့် ထိုရင်းနှီးနေသည့်သူများကလည်း အချင်းချင်း ပစ်ခတ်လာကြတော့သည်။ အဆုံးတွင်တော့ အားလုံးက နှင်း‌ဘောလုံးများအား ထိချင်ရာထိဟူ၍ ပစ်လာကြ၏။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ထိသည်နှင့် တစ်မှတ်ရသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို ကာကွယ်ထားသောကြောင့် ချန်လီကို နှင်းဘောလုံးများ မထိသော်လည်း ချန်လီကတော့ အခြားသူများအား တိကျစွာ ပစ်ပေးနေလေသည်။ လူတော်တော်များများက သူတို့ကို မည်သူပစ်နေလဲ မသိကြဘဲ အခြားတစ်ယောက်ကိုသာ ပြန်ပစ်ကြသည်။ 

ချန်လီ၏ ဤဂိမ်း၍ စိတ်လုံးဝ နှစ်မြှုပ်ထားသည့် ဝေ့ချန်မြင်နေရသည်။ သူ့မျက်လုံးထဲရှိ အပြုံးများက ချန်လီနှင့် ထပ်တူညီနေကာ နစ်မြုပ်သွားရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေ၏။

အော်ဟစ်သံများနှင့် ရယ်မောသံများက လေထဲတွင် ပြည့်နှက်နေသည်။ ဆောင်းတွင်းလေက အေးသော်လည်း ၎င်းက နှင်းဘောလုံးတိုက်ပွဲမှ ပျော်ရွှင်မှုများနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများကိုတော့ မရပ်တန့်နိုင်ချေ။ လူတိုင်းက ကစားရင်း ရယ်မောနေကြကာ အအေးဒဏ်ကို မေ့နေကြပြီး လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သူတို့၏မျက်နှာများတွင် အနီရောင်အလွှာပါးလေး ဖြတ်ပြေးနေ၏။

နှင်းဘောလုံးတိုက်ပွဲပြီးသွားပြီးနောက် ချန်လီနှင့် ဝေ့ချန်တို့က လက်ချင်းတွဲ၍ အိမ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး နှင်းများဖုံးနေသော်လည်း နှလုံးသားထဲတွင်တော့ နွေးထွေးမှုများ၊ ပျော်ရွှင်မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေလေသည်။

💘