Chapter 108

💘Chapter 108 

လှည့်ကွက်များသုံးခြင်း

ချန်လီက အရောင်များကိုပြုပြင်နေရင်း ကျူးကောယွီ၏မေးခွန်းကို ခေါင်းညိတ်၍ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ 

ကျူးကောယွီက ပန်းချီကား၏ နာမည်ကိုမမေးလိုက်ချေ။ သို့သော် သူ ချန်လီ၏ ပန်းချီကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ စုတ်ချက်တစ်ခုတိုင်းက ကျူးကောယွီ၏ မျက်လုံးထဲတွင် ပြီးပြည့်စုံနေကာ အရောင်ကလည်း အနေတော်ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတရံ ချန်လီပြုပြင်လိုက်သည့်အရောင်များက ကျူးကောယွီနှင့် အမြင်နှင့် တစ်ထပ်တည်းကျနေတတ်သည်။ 

ဝေ့ချန် အလုပ်သို့ ပြန်မသွားတော့ပေ။ တစ်နာရီလောက်ကြာပြီးနောက် အီး‌မေးလ်ထဲတွင် စာဖိုင်တစ်ခုကို လက်ခံရရှိလိုက်သည်။ ၎င်းက ရှန့်ကျားချီ၏ အတွင်းရေးမှူးပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး အစည်းအဝေးနှင့် ပတ်သက်သည့် အချက်အလက်များ ပါဝင်နေသည်။ 

ဝေ့ချန်က ကျေးဇူးတင်ကြောင်း စာပြန်လိုက်ပြီး ဖုန်းကိုသိမ်းလိုက်သည်။ သူက ချန်လီနှင့် မနီးမဝေးတွင် ထိုင်ရင်း သူ့ကို ညင်သာသည့်အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ 

ဆောင်းညက ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ စောစီးစွာ ‌ရောက်ရှိလာ၏။ ငါးနာရီကျော်ကျော်လေးသာရှိသေးသော်လည်း ကောင်းကင်ကြီးက မှောင်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ချန်လီ၏ ပန်းချီကားက နောက်ဆုံးအဆင့်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း သူနည်းနည်း ဉာဏ်ကွန့်မြူးမှုနှင့် ပတ်သက်၍ တွေးမရဖြစ်လာသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဆက်လုပ်ရန် တွန်းအားပေးနေလိမ့်မည့်အစား ဝေ့ချန်ကိုကြည့်၍ သူ့ဗိုက်လေးကိုပုတ်ပြ၍ ပြောလာသည်။ “ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာတယ်”

‌ဝေ့ချန် ထလာပြီး ချန်လီ၏ နူးညံ့သည့် ဆံပင်များကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူပြောလိုက်၏။ “အိမ်ပြန်ရအောင်...ဒီည ကိုယ်ချက်ကျွေးမယ်” 

ချန်လီ၏ မျက်လုံးများက ချက်ချင်း အရောင်တောက်သွားကာ ဝေ့ချန်ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ 

ဝေ့ချန်က ကုတ်အကျီချိတ်ထားသည်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ချန်လီ၏ကုတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ချန်လီ့အား ဦးထုပ်နှင့် လက်အိတ်များ ဝတ်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ ချန်လီ့ကုတ်၏ ကော်လာကို ပြုပြင်ပေးလိုက်ပြီး လေအေးများ အထဲသို့ မဝင်နိုင်အောင် ပြုလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏လက်ကိုကိုင်၍ အပြင်သို့ထွက်လာလိုက်သည်။ 

သို့‌‌သော်လည်း ချန်လီက ရပ်နေဆဲဖြစ်ပြီး ဝေ့ချန်ကိုသာ ကြည့်နေသည်။ 

ဝေ့ချန် စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် ချန်လီ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ 

ချန်လီက ဝေ့ချန်လက်ထဲမှ သူ့လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းပေါ်မှ သိုးမွေးဦးထုပ်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခြေဖျားထောက်၍ ဦးထုပ်ကို ဝေ့ချန်ခေါင်း‌ပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။ လက်အိတ်များကိုလည်း ချွတ်ကာ ဝေ့ချန်ကိုဝတ်ပေးရန်ပြင်လိုက်သည်။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီဆိုလိုသည်ကို ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။ စောစောက ချန်လီကို စိတ်ပူသောကြောင့် သူ ကုမ္ပဏီမှ အလျင်စလိုနှင့် ထွက်လာခဲ့ရာ ကုတ်အကျီယူမလာခဲ့ချေ။ ၎င်းကို ချန်လီသတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူက သူ၏ နွေးထွေးစေသည့်ပစ္စည်းများကို ချွတ်ကာ ဝေ့ချန်ကို ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

ဆောင်းလေကအေးနေသော်လည်း ဝေ့ချန်၏နှလုံးသားတွင်တော့ ပူပြင်းစွာ တောက်လောင်နေလေသည်။ 

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ ကြင်နာသည့်အပြုအမူများကို မငြင်းလိုက်ပေ။ သို့သော်သူက ချန်လီ့လက်အိတ်များ၏ တစ်ဖက်ကိုသာ ဝတ်လိုက်သည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့ ချန်လီ၏လက်ချောင်းများနှင့် ယှက်သွယ်လိုက်ပြီး ကုတ်အကျီအိတ်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ သူက ချန်လီကို နူးညံ့သည့် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း ပြောလာသည်။ “အခု ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်လုံး မအေးတော့ဘူး”

ချန်လီခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ငွေ့များကို ဝေ့ချန်ဆီသို့ ကူးပြောင်းပေးချင်သည့်အလား အိတ်ကပ်ထဲတွင် ဝေ့ချန်၏လက်ကို တင်းကြပ်စွာကိုင်လိုက်သည်။ 

ဝေ့ချန်က အလောတကြီးနှင့် လာခဲ့သောကြောင့် အအေးကိုမခံစားမိခဲ့ချေ။ သို့သော် ယခုတွင်တော့ စတူဒီယိုထဲမှ ထွက်လိုက်သည်နှင့် လေအေးကိုခံစားလိုက်ရပြီး ဝေ့ချန် အေးလာခဲ့သည်။ သူမနေနိုင်ဘဲ ကြက်သီးများပင် ထသွားမိသည်။ 

ချန်လီ သတိထားမိသွားပြီး ဝေ့ချန်ကို စိုးရိမ်စိတ်များဖြင့် ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။ “အေးနေလား”

“နည်းနည်း” ဝေ့ချန် မညာလိုက်ပေ။ “ဒါပေမယ့် ကိုယ် သည်းခံနိုင်ပါတယ်”

“အိုး” ချန်လီခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့ခြေလှမ်းများကတော့ မြန်သွား၏။ ကားထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ချက်ချင်း အပူပေးစက်ကိုဖွင့်လိုက်လျှင် ဝေ့ချန် အေးစက်မှုကို ခံစားရတော့မည် မဟုတ်ချေ။

ကံကောင်းစွာနှင့်  ကားရပ်ထားသည့်နေရာက စတူဒီယိုနှင့် သိပ်မဝေးဘဲ ခြေလှမ်းအနည်းငယ် လျှောက်ရုံ အကွာတွင်သာ ရှိနေသည်။ သူတို့ကားထဲသို့ ရောက်သွားသည်နှင့် ချန်လီက ဝေ့ချန်အား အပူပေးစက်ကိုဖွင့်ရန် တိုက်တွန်းလိုက်သည်။ 

ဝေ့ချန်က နာနာခံခံနှင့် အပူပေးစက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ သို့မှသာ ချန်လီက ကျေနပ်စွာဖြင့် ဝေ့ချန်၏ လက်ထဲမှ သူ့လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ 

ညက ကမ္ဘာကြီးကို ဖုံးအုပ်လာပြီး လေအေးကလည်း တိုက်ခတ်နေကာ နှင်းပွင့်လေးများက ညကောင်းကင်တစ်ခွင် ပြန့်ကျဲလာသည်။ တစ်ခဏလေးနှင့်တင် ကမ္ဘာကြီးက အဖြူရောင်အလွှာဖြင့် ဖုံးအုပ်သွားတော့သည်။

Qတက္ကသိုလ်၏ အနုပညာဌာနတွင် ပရော်ဖက်ဆာတော်တော်များများ၏ စတူဒီယိုများမှာ မီးမပိတ်သေးပေ။ အိပ်မက်ဖလားအတွက် နောက်ဆုံးကန့်သတ်ထားသည့်ရက်က နီးကပ်လာပြီဖြစ်ရာ လူတော်တော်များများက သူတို့၏ ပန်းချီများကို အလျင်အမြန်နှင့် လက်စသတ်နေကြသည်။ 

လုရှို့ရန်ကလည်း သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး စုတ်ချက်ပြီးသွားသည့်အခါ ပြီးစီးသွားသည့် ပန်းချီကားကို ခဏလောက်ကြည့်ပြီးနောက် စုတ်တံကိုချလိုက်သည်။ 

အချိန်က ညလယ်ခေါင်သို့ ရောက်လုနီးနေပြီဖြစ်၏။ လေအေးက သစ်ကိုင်းများကို တိုက်ခတ်သွားပြီး နှင်းများက ထူထဲစွာ ကျနေကာ မှောင်မိုက်နေသည့်ကမ္ဘာကြီးကို ဖုံးအုပ်ထားသည်။

ပန်းချီဆွဲသည့်ပစ္စည်းများနှင့် ပုံကြမ်းများကို သိမ်းပြီးနောက် လုရှို့ရန်က ကုတ်အကျီကို ဝတ်လိုက်ပြီး ပြန်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ 

သို့သော် တံခါးသို့ ရောက်သည့်အချိန်မှာပဲ လုရှို့ရန်၏ ခြေလှမ်းများ တွန့်ဆုတ်သွားသည်။ သူက ပြန်လည်ပြင်ဆင်ထားသည့် စတူဒီယိုကိုကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းထဲတွင် ပြိုင်ပွဲဝင်ခွင့် ပန်းချီကားထားထားသည်ကို သူသိ၏။ 

လုရှို့ရန်၏ ခြေသံများက တောင့်ခဲသွားကာ နောက်ဆုံးတွင် သူ့နှုတ်ခမ်းထက်၌ အေးစက်သည့် အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာသည်။ သူက အသင့်ဆောင်ထားသည့် သော့ကိုယူ၍ ဘေးနားရှိ စတူဒီယို၏ တံခါးကိုဖွင့်၍ အထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။

သူက မီးများကို မဖွင့်လိုက်ဘဲ ဖုန်းစခရင်မှ အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့‌‌လေး အပေါ်ကိုသာ မှီခိုလိုက်သည်။ ထို့နောက် ချန်လီ၏ပန်းချီကားကို လျင်မြန်စွာ ရှာဖွေလိုက်ပြီး အပေါ်မှ ပိတ်စကိုဖယ်လိုက်သည်။ သူဖုန်းမှ အလင်းရောင်က ကားချပ်စအပေါ်သို့ ကျသွားသည့်အခါ လုရှို့ရန်၏မျက်နှာတွင် မှင်သက်နေသည့်အမူအရာဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်းမနာလိုမှုများဖြင့် အစားထိုးခံလိုက်ရသည်။ 

အလင်းရောင်လက်သွားသည့် တစ်ခဏတွင် လုရှို့ရန်၏ အပြုံး၌ ကောက်ကျစ်သည့် မနာလိုမှုများနှင့် လှောင်ပြောင်မှုများဖြင့် ဖော်ပြနေသည်။ 

ညနက်လာသည်နှင့်အမျှ လေကပိုပြင်းလာပြီး နှင်းများက ပို၍ ထူထဲစွာ ကျလာသည်။ 

နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်းတွင် မနက်စောစော၌ နှင်းကျခြင်းရပ်သွားသည့် အရိပ်အယောင်မရှိချေ။ လောကကြီးတစ်ခုလုံးက အဖြူရောင်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေ၏။ မိုဘိုင်းဖုန်းများသို့ နှင်းမုန်တိုင်း အသိပေးချက်များ ဖြန့်ဝေကာ လူများအား အပြင်ထွက်သည့်အခါ ဂရုတစိုက်သွားကြရန် တိုက်တွန်းချက်များ ထုတ်ပြန်ထားကြသည်။ 

အထူးသဖြင့်နှင်းကျသည့်နေ့တွင် ဆောင်းတွင်းညများက ပို၍ညတာရှည်တတ်သည်။ ဝေ့ချန်က သူ၏ အိပ်စက်နေမှုမှ နိုးထလာလိုက်ကာ ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ကို ကြည့်လိုက်ရာ အပြင်ဘက်တွင် မည်းမှောင်နေလေသည်။ သူက ပြန်လှည့်ပြီး ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသည့် ချန်လီကို ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ကာ နည်းနည်းလောက်ပိုအိပ်ရန် တွေးလိုက်သည်။  

ဒီနေ့က သောကြာနေ့ဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လုံးတွင် အလုပ်နှင့် အတန်းတက်စရာများ ရှိသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က အိပ်ရာထဲတွင် အကြာကြီး အပျင်းထူမနေနိုင်ချေ။ 

ကောင်းကင်တစ်ခွင်တွင် ဖျော့တော့သည့် အလင်းရောင်များ ပေါ်ထွက်လာပြီး သူတို့နှစ်‌ယောက်လည်း နွေးနေသည့် စောင်ထဲမှ ထလိုက်ကြသည်။ ချန်လီ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးသွားပြီးနောက် ဝေ့ချန်က မနက်စာ ပြင်ထားနေပြီးဖြစ်ပြီး ချန်လီထွက်လာမည်ကို စောင့်နေ၏။

ချန်လီထွက်လာပြီး ထမင်းစားပွဲတွင် သူထိုင်နေကျနေရာ၌ ထိုင်လိုက်သည်။ ဝေ့ချန်က နွားနို့ပူပူလေးတစ်ခွက် ထည့်ပေးလိုက်ပြီး တိတ်ဆိတ်စွာနှင့် မနက်စာစစားလိုက်ကြသည်။ 

ပူနွေးနွေးမနက်စာစားချိန်က နေ့တိုင်း မပြောင်းမလဲရှိနေကာ မည်သူမှ မငြီးငွေ့သွားကြချေ။ 

မနက်စာစားပြီးနောက် ဝေ့ချန်က ချန်လီကို Qတက္ကသိုလ်သို့ လိုက်ပို့ပြီး ကုမ္ပဏီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။

ယခင်နေ့က ရှန့်ကျားချီပို့ပေးလိုက်သည့် စာဖိုင်များကို ဝေ့ချန် ဖတ်ပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ၎င်းက အရေးကြီးသည့် အရာမဟုတ်သော်လည်း ဈေးကွက်မြှင့်တင်ရေးနှင့်အရောင်းဌာနများ ပေါင်းစည်းလိုက်ပြီးနောက် သူတို့၏ ပထမလပတ်အတွင်း အားရလောက်သည့် လုပ်ဆောင်ချက်များအကြောင်းဖြစ်သည်။ ဝေ့ချန် အစည်းအဝေးအခန်းထဲမှ စောစောထွက်သွားသည့် အကြောင်းအရင်းများ လုံးဝ မေးမြန်းထားခြင်းမရှိချေ။ 

ဆောင်းတွင်းဘက်တွင် စောင်က လူအများစု၏အားအင်များကို စုပ်ယူထားသော်လည်း ဈေးကွက်မြှင့်တင်ရေးဌာနများမှ ဝန်ထမ်းများက တက်ကြွနေကြသည်။ မြင့်မားသည့် လစာများက သူတို့ကို စိတ်ဓာတ်တက်ကြွ၏။ 

ဝေ့ချန် ရုံးခန်းဧရိယာထဲသို့ ဝင်လာသည်နှင့် ကျယ်လောင်သည့် မနက်ခင်းနှုတ်ဆက်သံများကို ကြားလိုက်ရသည်။ ဝေ့ချန်ခေါင်းညိတ်၍ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ သူ့ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လိုက်ပြီးနောက်  ရပ်နေကြသည့် သူများလည်း ပြန်ထိုင်ကုန်ကြသည်။ မနက်တိုင်း ဝေ့ချန်ကို မတ်တပ်ရပ်၍ နှုတ်ဆက်သည့် အကျင့်က တစ်ယောက်ယောက် အမိန့်ပေးထားခြင်းမဟုတ်သော်လည်း ၎င်းက ချန်ဖုန်းအုပ်စု၏ ဈေးကွက်မြှင့်တင်ရေးဌာနတွင် အလိုအလျောက်ဖြစ်လာသည့် အကျင့်တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က ချန်ဖုန်းအုပ်စုတွင် နာမည်ကြီးတစ်‌ယောက်ဖြစ်လာ၏။ သူက‌ ချောမောသည်သာမက ထူးချွန်သည့် စွမ်းဆောင်ချက်များလည်း ရှိသည်။ ထို့အပြင် ကုမ္ပဏီ၏ ထိပ်တန်းစီမံခန့်ခွဲရေးအပိုင်းထဲတွင် သူက အငယ်ဆုံးဖြစ်ပြီး ဥက္ကဌဘေးရှိ ရေပန်းကြီးသည့်လူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ သူက မွှေးရနံ့သင်းသည့် နူးညံ့တည်ကြည်သူဖြစ်ပြီး မရေမတွက်နိုင်သည့် မိန်းကလေးပေါင်းများစွာက သူနှင့် နီးကပ်ချင်ကြသည်။ ချောမော၊ ချမ်းသာပြီး အရည်အချင်းရှိရုံနှင့် မလုံလောက်ပေ။ ဝေ့ချန်က ချောမော၊ ချမ်းသာပြီး အရည်အချင်းရှိရုံသာမက အလားအလာရှိသည့်သူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်ယောက်သာ သူ့ကိုရသွားပါက မိနစ်ပိုင်းအတွင်း ဘဝတွင် အနိုင်ရသူဖြစ်လာလိမ့်မည်။ 

သို့သော်လည်း ထိုနှလုံးသားများက ဝေ့ချန်၏လက်ထပ်ထားသည့်အကြောင်း ကြားကြသည့်အခါ အများစုက သူတို့၏ နှစ်သက်မှုများကို ခွာချရင်း ဖန်ခွက်များကဲ့သို့ ကွဲကြေသွားကြသည်။ အချို့လူများကတော့ ဂရုမစိုက်ကြချေ။ 

ဟိုးရှေးခေတ်ကပင် လူဘယ်နှယောက်က သူတို့၏ အလိုဆန္ဒများကို ထိန်းချုပ်နိုင်ကြဖူးသနည်း...။ ထို့အပြင် လူဘယ်နှယောက်က အိမ်တွင်ရှိနေသည့် အသီးထက် ခိုးစားရသည့်အသီးက ပိုချိုသည်ဟု ယုံနိုင်ကြသည်လဲ။ ဝေ့ချန်အနေနှင့် ငယ်ရွယ်မှုများ ပြည့်နှက်နေသည့် အသက်အရွယ်တွင်လည်း ဘယ်လိုလုပ် တွန်းလှန်နိုင်မည်လဲ။

ကုမ္ပဏီတွင် တခြားသူများ၏ အိမ်ထောင်ရေးများကို ဖျက်ဆီးရာတွင် ပျော်မွေ့သည့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျေနပ်နေတတ်သည့် သူများရှိတတ်ကြသည်။ 

လီချူးက ဂုဏ်သိက္ခာရှိ တက္ကသိုလ်မှလာခဲ့ပြီး အဆင့်မြင့်သည့် ပညာရေးရှိကာ လူ့အရင်းအမြစ်ဌာန၏ မန်နေဂျာဖြစ်သည်။ သူမက လုပ်ငန်းခွင်တွင် အလွန်ကျွမ်းကျင်သည့် HRမန်နေဂျာတစ်ယောက်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခံရထားသည့် အလှလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမတွင် ကောင်းမွန်သည့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ရှိပြီး လှပကာ ပိုးပန်းနေကြသည့် စီအီးအိုများနှင့် ချမ်းသာသည့် ဒုတိယမျိုးဆက် အများအပြားရှိသည်။ 

သို့သော်လည်း လီချူးတွင် မြင့်မားသည့် စံနှုန်းများရှိပြီး ယခုအချိန်အထိ သူမ သဘောကျသည့်သူ မတွေ့သေးချေ။ ထိုစီအီးအိုများနှင့် ချမ်းသာသည့် ဒုတိယမျိုးဆက်များက သူမမျက်လုံးထဲတွင် နံ‌စော်နေသည့် ငွေများနှင့်လူများသာဖြစ်သည်။ ပြိုင်ဆိုင်လိုစိတ်ကင်းမဲ့ပြီး အသွင်အပြင်အတွက်သာ ဂရုစိုက်ကာ သူတို့၏ နောက်ခံများကိုသာ အာရုံစိုက်ကြသည့် သူများသာဖြစ်ကြသည်။ သို့သော် လီမိသားစု၏ နောက်ခံနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူတို့က ဘာမှမဟုတ်ချေ။

လီချူး၏ မြင့်မားသည့် စံနှုန်းများကြောင့် အသက်သုံးဆယ်ရှိသည့်တိုင် လူလွတ်ဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူမက ကောင်လေးအနည်းငယ်သာ ထားဖူးသည်။ သို့သော်လည်း အဆုံးတွင်တော့ တစ်ယောက်မှ သူမ၏ မျှော်မှန်းချက်များကို မလိုက်မီကြသောကြောင့် ကန်ထုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ လီချူးက ဝေ့ချန်အား မြင်မြင်ချင်း သဘောကျခဲ့သည်မျိုး မဟုတ်သော်လည်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တွေ့ဆုံပြီးနောက်တွင် သူ့ကို တဖြည်းဖြည်းနားလည်လာစေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူက သူမ၏စံပြပုံစံနှင့် ကိုက်ညီကြောင်း သိရှိသွားခဲ့သည်။ 

နောက်ပိုင်းတွင် ဝေ့ချန်၏ ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းထဲ၌ လက်ထပ်ပြီးကြောင်း တွေ့လိုက်ချိန်တွင် သူ့ကိုလိုက်မည့်အကြောင်းအား ပြန်စဥ်းစားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အတွေးကို သေချာမဖယ်လိုက်ခင်မှာပင် မြို့တော်ထဲမှ သူငယ်ချင်းအချို့နှင့် ဆွေးနွေးပြီးနောက်တွင် ဝေ့ချန်၏ အခြေအနေကို သိလိုက်ရသည်။ ဝေ့ချန်၏ လက်ရှိတွဲဖက်မှာ အမျိုးသားဖြစ်ပြီး စိတ်ကျန်းမာရေး ချို့ယွင်းချက်ရှိနေသည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ထို့အပြင် ၎င်းက မိသားစုက စီစဥ်ပေးထားသည့် အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုသာဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အချစ်မရှိသည့် အိမ်ထောင်‌ရေးက နှစ်ဖက်စလုံးအတွက် နာကျင်မှုများသာဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ဝေ့ချန်ကဲ့သို့ ထူးချွန်ထက်မြက်သည့်သူအား တွေ့ဆုံရသည်မှာရှားပါးသည်။ ထို့ကြောင့် သူမက သဘာဝကျစွာပင် အခွင့်အ‌ရေးကို အမိအရဖမ်းချင်တာဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း သူမက အသက်သုံးဆယ်ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး အခြားယောက်ျားများကို လိုက်ရှာရန် အချိန်မရှိချေ။ 

နေ့လည်စာစားချိန်တွင် လီချူးက အခြားသူများ၏ သိချင်စိတ်ဖြင့် ပြည့်နေသည့် အကြည့်များအား လျစ်လျူလိုက်ပြီး ယုံကြည်ချက်ရှိစွာဖြင့် ဈေးကွက်မြှင့်တင်ရေးဌာနရှိ ဝေ့ချန်ရုံးခန်းထဲသို့ တန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ 

တံခါးခေါက်သံထွက်လာသည့်အခါ ဝေ့ချန်က ဖုန်းခေါ်သည့်ခလုတ်ကိုနှိပ်နေသည့်အချိန်ဖြစ်သည်။ သူက ချန်လီကို ဖုန်းဆက်ရန်လုပ်နေခြင်းဖြစ်၏။

လီချူးဝင်လာသည့်အခါ ချန်လီကဖုန်းကိုင်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။ 

လီချူးတစ်ခုခုပြောတော့မည့်အချိန်တွင် ဝေ့ချန်က ခဏစောင့်နေရန် အမူအရာပြလိုက်သည်။ 

လီချူးက ပြောချင်သည့်စကားများကို ပြန်မျိုချလိုက်သည်။ 

“လီလီ...နေ့လည်စာစားပြီးပြီလား” ဝေ့ချန် ဖုန်းထဲသို့ ပြောလိုက်သည်။ 

လီချူးက ဖုန်းတစ်ဖက်မှ အသံကိုမကြားနိုင်သော်လည်း ‌ဝေ့ချန်၏ တဖြည်းဖြည်းနူးညံ့သွားသည့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း သူမ မသက်မသာခံစားရလာသည်။

“ပန်းချီဆွဲလို့ပြီးသွားပြီလား...အရမ်းတော်တာပဲ...လီလီ” ဝေ့ချန်၏အသံတွင် ပြုံးရွှင်မှုများနှင့် ဂုဏ်ယူမှုများ ပြည့်နှက်နေသည်။ 

“ရလဒ်ကောင်းကောင်းတွေ ရလိမ့်မယ်”

ဝေ့ချန် အနုပညာကို နားမလည်သော်လည်း ချန်လီ၏ ပန်းချီကားကို ကြည့်ပြီးနောက် တကယ်ကို အထင်ကြီးမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပန်းချီကားမျိုးက ပြခန်းတွင်တင်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ကမ္ဘာကြီးကို လှုပ်ရှားသွားစေလိမ့်မည်ဟု သူခိုင်ခိုင်မာမာယုံကြည်မိသည်။ သူ သူ့လီလီအပေါ်တွင် ယုံကြည်ချက်အပြည့်ရှိသည်။ 

အခြားသူများရှိသောကြောင့် ဝေ့ချန်နှင့်ချန်လီတို့ စကားအကြာကြီး မပြောလိုက်ချေ။ လျင်မြန်စွာနှင့် ဖုန်းချလိုက်ကြသည်။ ဝေ့ချန် လီချူးကိုကြည့်လိုက်ချိန်တွင် သူ့မျက်လုံးထဲမှ နူးညံ့မှုများက ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ 

“မန်နေဂျာလီ...တစ်ခုခုလိုတာရှိလို့လား” ဝေ့ချန် အမူအရာမဲ့စွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။ 

“ထွေထွေထူးထူးမရှိပါဘူး...” လီချူးပြုံးလိုက်၏။ “ဒါရိုက်တာဝေ့ နေ့လည်စာစားပြီးပြီလား သိချင်လို့...နေ့လည်စာစားချိန်ကျရင် ဒါရိုက်တာဝေ့ကို အောက်ထပ်က စားသောက်ဆိုင်ဆီ ထမင်းအတူတူစားဖို့ ဖိတ်ချင်လို့...ပြီးရင် စီမံခန့်ခွဲရေးပြဿနာလေးတွေလည်း ဆွေးနွေးချင်တယ်”

ဆွေးနွေးချင်သည်ကို အကြောင်းပြချက်ပေးလျှင် ဝေ့ချန်က သူမ၏ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို ငြင်းမည်အား လီချူး စိုးရိမ်မနေပေ။ 

“တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်စားပြီးသွားပါပြီ...မေးခွန်းမေးချင်တာရှိရင်...မန်နေဂျာလီ...အခုမေးလို့ရပါတယ်” လီချူး၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို နားမလည်သည့်အလား ဝေ့ချန်ပြောလိုက်သည်။ 

ကိစ္စများက လျောလျောလျူလျူသွားလိမ့်မည်မဟုတ်မှန်း လီချူးသိသည်။ သို့သော်လည်း ရုံးခန်းထဲတွင် နေပြီး မေးခွန်းမေးခြင်းကလည်း ဝေ့ချန်နှင့် နီးကပ်ရန်အခွင့်အ‌ရေးဖြစ်သည်။ ဝေ့ချန်က သူမ၏ ဆွဲဆောင်မှုများကို မတွေ့မြင်ဘဲ နေလိမ့်မည်ဟု သူမမယုံကြည်ပေ။ 

“ပြီးတော့...မန်နေဂျာလီ...ကျေးဇူးပြုပြီး တံခါးလေးဖွင့်ပေးပါဦး...မင်းရဲ့ ရေမွှေးနံ့က နည်းနည်း အဆင်မပြေဘူး” ဝေ့ချန်က စကားပြောစရာဆက်မရှိရန် ယဥ်ကျေးမှုတစ်စုံတစ်ရာမရှိဘဲ ပြောလိုက်သည်။ 

လီချူး၏မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးက အနည်းငယ်တောင့်ခဲသွားသော်လည်း အားတင်း၍ပြုံးလိုက်ပြီး တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ဝန်ထမ်းတော်တော်များများက ရုံးခန်းအား သိချင်စိတ်များဖြင့် ကြည့်လာကြပြီး အထဲတွင် ဘာဖြစ်နေလဲ စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် သိချင်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း အထဲတွင်ရှိနေသည်က ယောက်ျားနှင့် မိန်းမပင်။ 

သို့သော်လည်း ရုတ်တရက် ရုံးခန်းတံခါးက ပွင့်လာလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ချေ။ သူတို့တွင် ပုန်းရန် အချိန်မရလိုက်ချေ။ လီချူးက ပြုံးလိုက်ရင်း အပြစ်ရှိသည့်အမူအရာမပြရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သူမက ဈေးကွက်မြှင့်တင်ရေးဌာနမှ ဝန်ထမ်းများကို လှည့်ပြုံးပြလိုက်ပြီး ဝေ့ချန်နှင့် ပြဿနာကိုဆွေးနွေးရန် ပြင်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း သူမကိုယ်တိုင် တွင်းတူးထားခဲ့သောကြောင့် ထိုတွင်းကိုဖြည့်ရန် လိုအပ်လေသည်။ 

တံခါးက မပိတ်ထားသောကြောင့် အသံလုံစနစ်မရှိရာ အထဲတွင် ပြောနေသည့် အရာအားလုံးကို အပြင်ဘက်က အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ 

ဈေးကွက်မြှင့်တင်ရေးဌာနမှ ဝန်ထမ်းများက သေချာနားထောင်နေကြသည်။ သို့သော်လည်း အထဲတွင် ရှိနေသည့် သူများက အတင်းအဖျင်းတစ်စုံတရာမပါဘဲ အလုပ်အကြောင်းများကိုပြောနေသည်ကို ကြားရသောအခါ စိတ်ကျေနပ်စွာဖြင့် အလုပ်ပြန်လုပ်လိုက်ကြသည်။

💘