MM Story Teller

Chapter 115

Viewers 18k

💘Chapter 115

နှလုံးသားထဲတွင် အိမ်တစ်လုံးတွေ့ခြင်း

ယနေ့တွင် ကောင်းကင်ကြီးတောက်ပလာသည်နှင့် ဝေ့ချန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပေပြီ။

ယနေ့ ချန်လီက စောစောနိုးနေပြီး ဝေ့ချန်ကို လိုက်ကပ်နေ၏။ ဝေ့ချန်သွားလေရာ ချန်လီကလိုက်ပြီး ဝေ့ချန်ကို မသွားစေချင်သောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေသည်။ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏အမူအရာကိုမြင်သောအခါ "လိုက်ခဲ့" ဟု ပြောလိုက်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါက်လာသည်။

သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် သူ ထိုစကားကို ထိန်းထားလိုက်သည်။မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ သူ သည်ကနေ့ ဘာလုပ်မည်ဆိုသည်ကို ချန်လီကိုမသိစေချင်ပေ။

ယနေ့က သာယာလှပသောနေ့တစ်နေ့ဖြစ်ပြီး ပူနွေးသောဆောင်းနေရောင်ကဖြာကျ၍နေကာ လောကကြီးတစ်ခုလုံး နွေးထွေးသောအရောင်များဖြင့်လွှမ်းခြုံခြင်းခံထားရသည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို Q တက္ကသိုလ်ကို အရင်ဆုံး မောင်းပို့လိုက်သည်။ကျူးကောယွီက ချန်လီကို ခေါ်ရန် စတူဒီယိုတွင် စောင့်နေပြီဖြစ်သည်။ချန်လီကို ကျူးကောယွီဆီအပ်ပြီးနောက် ဝေ့ချန် မလှည့်ချင်လှည့်ချင်ဖြင့်လှည့်လိုက်၏။သူပြန်တော့မည်ပြုချိန်မှာ လက်တစ်စုံက သူ့အင်္ကျီကို ဆုပ်ကိုင်လာသည်။

"လီလီ"

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို တွန့်ဆုတ်နေသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

ချန်လီက နှုတ်ဆိတ်နေပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ ဝေ့ချန်၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်က လက်ခံသူနေရာမှ လှုပ်ရှားသူနေရာသို့ပြောင်းကာ နှုတ်ဆက်အနမ်းကို နက်ရှိုင်းစေလိုက်သည်။

သူတို့နှုတ်ခမ်းများက ရောယှက်နေပြီး ဝေ့ချန် လေယာဥ်ချိန်အမီသွားရဦးမည်ဖြစ်သည့်အတွက်သာမဟုတ်လျှင် ဤအနမ်းက အကန့်အသတ်မရှိ ဆက်ရှိနေဦးမှာဖြစ်လေသည်။

"ကိုယ် မကြာခင် ပြန်လာခဲ့မယ်"

ဝေ့ချန်ကပြောလိုက်ပြီး သူ့အကြည့်များထဲမှာ အဆုံးမရှိသော နူးညံ့မှုများပြည့်နေသည်။

"ကောင်းပြီ အားချန်ကိုစောင့်နေမယ်" ချန်လီက အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ဝေ့ချန်ကိုကြည့်လာပြီး ထိုမျက်ဝန်းတစ်စုံထဲမှာ ခွဲခွာရရန်တွန့်ဆုတ်နေမှုများဖြင့်ပြည့်နေသည်။

အနားတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသောကျူးကောယွီတစ်ယောက် ဤခွေးစာကြောင့် အနည်းငယ် အူယားလာရသည်။ သူတို့က တစ်ရက်ပဲ ခွဲရမှာကို ဘာလို့ဒီလောက် ဝန်လေးနေရတာတုန်း...

အချစ်ရေးကိစ္စများနှင့်ပတ်သက်လျှင် သူတကယ် နားမလည်နိုင်ခဲ့။

ဝေ့ချန်၏ပုံရိပ် အဝေးသို့တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားသောအခါမှ ချန်လီက သူ့အကြည့်ကို ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။

"အရမ်းတွေမခွဲနိုင်ဖြစ်နေတာလား" နောက်ဆုံးတွင် ချန်လီ ပြန်လှည့်လာသောအခါ ကျူးကောယွီက မနေနိုင်ဘဲစလိုက်၏။

"အင်း မခွဲနိုင်ဘူး"

ချန်လီက လေးနက်သောအမူအရာဖြင့် အဟုတ်ကြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံလာလေသည်။ ကျူးကောယွီ မည်သို့တုံ့ပြန်ရမည်မသိဖြစ်သွားသည်။ချန်လီ ရှက်သွားလိမ့်မည်ဟု သူထင်ခဲ့ပေမဲ့ ချန်လီကမရှက်သွားပေ။အလွန်ကို ရိုးသားပွင့်လင်းနေ၏။

ယနေ့တွင် ဝေ့ချန်သည် မြို့တော်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ညဥ့်နက်နေပြီဖြစ်ပြီး ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ လမ်းမီးများကသာ အဝါရောင်ဖျော့ဖျော့ တောက်ပနေပြီး ဝေ့ချန်၏ အိမ်အပြန်လမ်းကို အလင်းပြပေးနေခဲ့၏။

အဆောက်အဦး၏အောက်ခြေသို့ရောက်သောအခါ ဝေ့ချန် မနေနိုင်ဘဲ သူ့ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းကို မော့ကြည့်မိလိုက်သည်။မီးလင်း၍နေသည်။ အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးရှိ တစ်ခုတည်းသော ပြတင်းပေါက်မှ အလင်းရောင်များ ထွက်ပေါ်နေခဲ့လေသည်။

တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့အိမ်ပြန်လာမည်ကို စောင့်နေသည်။

ဝေ့ချန်၏ စိတ်ထဲတွင် ဤအတွေး ပေါ်လာပြီးနောက် ဆောင်းရာသီနှောင်းပိုင်း အအေးဓာတ်က သူ့ကို မထိပါးနိုင်တော့သည်ကို သူ ခံစားမိလိုက်သည်။ နွေးထွေးသော ခံစားချက်က သူ့နှလုံးသားထဲမှ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။

ဤသည်ကသူ့အိမ်၊ သူနှင့်ချန်လီတို့၏အိမ်ဖြစ့၏။ သူ့အရင်ဘဝတုန်းက ဤအိမ်ကို လုံးလုံးလျားလျားလျစ်လျူရှုပြီး အပြင်းအထန် ဆန့်ကျင်ခဲ့ပေမဲ့ ဤဘဝမှာတော့ ဤအိမ်က သူ၏နားခိုရာလေးဖြစ်လာလေသည်။အလင်းရောင်ကိုမြင်လိုက်ရုံဖြင့် ဝေ့ချန် ၏ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုအားလုံး ပြေပျောက်သွားခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်၏ အကြည့်များက နွေးထွေးမှုများပြည့်နေသည်။အဆောက်အဦးထဲသို့ လှမ်းဝင်ကာ သူအိမ်ရှိရာအထပ်ကို နှိပ်လိုက်၏။

သူက တံခါးကို ညင်သာစွာ တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။သူ့လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ချန်လီ နိုးသွားမှာစိုးပြီး တိတ်တိတ်လေး ဂရုတစိုက်နှင့် သူဝင်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်သည့်အခါ ချန်လီက ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီး စာအုပ်ဖတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ချန်လီက ယခုအချိန်တွင် ငိုက်မျဉ်းနေသည်။ သူခဏလောက်စာဖတ်ပြီးနောက် မျက်ခွံများလေးလာသည်။ထိုအခါ သူ သူ့ကိုယ်သူတွန်းအားပေးကာ သူ့မျက်လုံးများကို ပိုကျယ်အောင် အမြန်ဖွင့်လိုက်သည်။ထိုနောက်မှာ သူခေါင်းကတဆတ်ဆတ်ငိုက်ကျလာသည်။သူ ဤသံသရာထဲမှာ အဖန်ဖန်လည်ရင်း အိပ်မပျော်အောင်နေခဲ့သည်။

တံခါးဆီက အသံကြားသည်နှင့် ချန်လီ ရုတ်တရက် နိုးကြားလာသည်။ချက်ချင်းပဲ သူ တံခါးဝဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူ့မျက်လုံးများက အံ့သြမှုအပြည့်နှင့်ဖြစ်သွား၏။ဝေ့ချန်က နူးညံ့သောအမူအရာဖြင့် သူ့ကို အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ကြည့်၍နေသည်။

"လီလီ ကိုယ်ပြန်လာပြီ"

ဝေ့ချန်ကပြောသည်။

"အင်း ငါမြင်တယ်"

ချန်လီက ထပြီး ဝေ့ချန်ဆီကို လျှောက်သွားကာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဝေ့ချန်၏ ရင်ခွင်ထဲကို ပစ်ဝင်လိုက်၏။

တစ်ရက်သာ ခွဲခွာခဲ့ကြသော်လည်း ချန်လီ ထာဝရကာလတစ်ခုလို ခံစားခဲ့ရသည်။ဝေ့ချန်သာ ပြန်မလာလျှင် သူအသက်ရှူရခက်လိမ့်မည်ဟု ချန်လီခံစားရသည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ပြီး ချန်လီ၏အသက်ရှူသံ သူ့နားထဲကိုဝင်ရောက်လာသည့်အခိုက်မှာ သူ့နှလုံးသား တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။

ဝေ့ချန် သူ့ကိုယ်သူ ဤမျှ တွယ်တာတတ်သူ/လွမ်းတတ်သူ ဖြစ်လိမ့်သည်ဟု တစ်ခါမျှ မထင်ခဲ့ပေ။ခွဲရသည်က နာရီနှစ်ဆယ်ပင်မရှိသေးပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ကမ္ဘာလောက် ဝေးနေသလိုခံစားရသည်။ချန်လီက ဝေ့ချန်ကို မှီခိုနေပြီး သူ့မပါဘဲ မနေနိုင်ဟု လူတိုင်းက ထင်ခဲ့ကြသော်လည်း သူကလည်း ချန်လီကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ မှီခိုကြောင်း ဝေ့ချန်သိသည်။

သူ့နှလုံးသားထဲက ဂရုစိုက်မြတ်နိုးရသူရှိသည့်နေရာက သူ့အိမ်အမှန်ဖြစ်လေသည်။

ဝေ့ချန် ချန်လီ၏ခေါင်းထိပ်ကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက် အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို ကြားလိုက်ရသည်။ဝေ့ချန် ပြန်ရောက်လာသည်ကို သိပြီးနောက် ချန်လီက အိပ်ချင်စိတ်ကိုမခုခံနိုင်ဘဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ဝေ့ချန်၏ပုံစံက အနည်းငယ် အကူအညီမဲ့ကာ အနည်းငယ် စိတ်သောကရောက်နေပုံရသော်လည်း သူ့နှလုံးသားထဲမှာ အရာအားလုံးထက်ပို၍ ကျေးဇူးတင်စိတ်နှင့် ပြည့်နေသည်။

သူက ချန်လီကို ဂရုတစိုက် ပွေ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ခေါ်သွားကာ ကုတင်ပေါ် ညင်သာစွာ တင်လိုက်သည်။ဝေ့ချန်က ထရန်ကြိုးစားသောအခါ၊ချန်လီက အာရု့ခံမိပုံရပြီး သူ့လက်ကို အလိုလို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားကာ ထွက်သွားခွင့်မပြုပေ။

ဝေ့ချန် သူ့ဘေးမှာ လှဲအိပ်ရန်ကလွဲ၍ ရွေးစရာမရှိတော့ပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က အိပ်ရာကိုထိလိုက်သည်နှင့် တစ်နေကုန် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုက သူ့ကို လွှမ်းခြုံသွားသည်။ မကြာခင်မှာပဲ ဝေ့ချန်နှင့်ချန်လီ နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြသည်။

အိပ်မက်ဖလားပြိုင်ပွဲသည် အကြိတ်အနယ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ စုဆောင်းသူများ အနုပညာလက်ရာများကို ကြည့်ရှုရာတွင် အဆင်ပြေစေရန်အတွက် ဒေသတစ်ခုစီရှိ ပြပွဲအချိန်များကို မတူအောင် လွှဲဲဆွဲထားကာ မြို့တော်က အစောဆုံးဖြစ်သည်။

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် လုရှို့ရန် ၏လက်ရာအပါအဝင် မြို့တော်ဌာနခွဲတွင် ရွေးချယ်ထားသော အနုပညာလက်ရာပေါင်း သုံးဆယ်ကျော်ရှိသည်။ သို့သော် လုရှို့ရန်၏လက်ရာက မထင်မရှားနေရာတွင် ပြသခြင်းခံထားရပြီး သူ့လက်ရာက စွမ်းဆောင်ရည်သိပ်မကောင်းကြောင်းပြသနေသည်။နိုင်ငံတော်အဆင့် ဖိုင်နယ်မှာ ဖယ်ထုတ်ခံရဖို့ များသည်။

လုရှို့ရန်က ဤရလဒ်ကြောင့် မအံ့သြပေ။မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူက လူသစ်တစ်ယောက်သာဖြစ်ပြီး အိပ်မက်ဖလားက နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းမှ ပန်းချီပညာရှင်များကို စုစည်းထားသည်။ မြို့တော်ဌာနခွဲအတွင်း ထိပ်တန်းအယောက်သုံးဆယ်ထဲသို့ အောင်အောင်မြင်မြင်ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ခြင်းကပင် သူ့အရွယ် တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက် ထူးချွန်ပြောင်မြောက်သော အောင်မြင်မှုတစ်ခု ဖြစ်နေပြီဖြစ်၏။

မြို့တော်ဌာနခွဲအတွင်း ပြပွဲကျင်းပသည့်နေ့တွင် စုဆောင်းသူနှင့် ပန်းချီပညာရှင်များစွာသည် ပြပွဲဧရိယာသို့ လာရောက်ကြပြီး အချို့မှာ ဝေးလံသောအရပ်မှ လာကြခြင်းဖြစ်သည်။

မှန်ပေသည်၊ဖိုင်နယ်ပြပွဲ၏ ခမ်းနားမှုနှင့် ယှဉ်လျှင် မြို့တော်ဌာနခွဲ၏ ပြပွဲက သိပ်ကြီးကျယ်ခမ်းနားမှုမရှိပေမဲ့ လူများ ပြည့်ကြပ်နေဆဲပါပင်။

လုရှို့ရန်က ဤရက်ပိုင်းအတွင်းမှ ပြိုင်ပွဲဝင်အနေဖြင့်ရော စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ်ပါ ပြပွဲဧရိယာတွင် အလုပ်များနေပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို အိပ်မက်ဖလားအတွက် မြှုပ်နှံထားပုံရသည်။ မနေ့ညက နိုင်ငံတော်အဆင့်ဖိုင်နယ်ကို ရောက်သွားသည့် အနုပညာလက်ရာ အားလုံးကို သူတို့ သတ်မှတ်ထားသည့် နေရာများမှာ ချိတ်ဆွဲ ထား၏။လုရှို့ရန် တစ်ခုချင်းစီကို လိုက်ကြည့်သော်လည်း ချန်လီ၏ လက်ရာကို မတွေ့ရပေ။

ဤရလဒ်က လုရှို့ရန်ကို စိတ်ပျက်စေခဲ့သည်။ချန်လီ၏ လက်ရာ ဤပြပွဲဧရိယာတွင် ပေါ်လာပြီး ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်စေရန် သူမျှော်လင့်ခဲ့သည်။ ထိုနည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် ခိုးကူးမှု ဖြစ်ရပ်ကို ဖော်ထုတ်လိုက်သောအခါ ချန်လီပို၍ အကျနာမှာဖြစ်သည်။

လုရှို့ရန် အနည်းငယ်စိတ်ပျက်သွားသော်လည်း အနည်းဆုံး ချန်လီ ပြိုင်ပွဲတွင်ပါဝင်ခွင့်ကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရသဖြင့် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ၏ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်ကို အောင်မြင်ခဲ့သည်ဟု ပြော၍ရသည်။

"လုရှို့ရန် မင်းရဲ့ပန်းချီကားရှေ့မှာ လူတော်တော်များများ ရပ်နေတာကို ငါမြင်ခဲ့ရတယ်... သူတို့က အဲဒါကို သဘောကျပုံရတယ်"

စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်က အားကျဟန်ဖြင့် ပြော၏။အထက်တန်းလွှာမိသားစုမှ ဆင်းသက်လာသောသူတို့၏ ကြီးပြင်းလာမှုမှာ လုံးဝကွဲပြားခြားနားလေသည်။သူတို့သည် ငယ်စဉ်ကတည်းက အနှီဦးတည်ချက်ဖြင့် ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ပြီး ယခု ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မြို့တော်ဌာနခွဲတွင် ထိပ်တန်းအယောက်သုံးဆယ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီး ပြပွဲနေရာတစ်ခု ရရှိခဲ့သည်။ယင်းက သူတို့အတွက် အလွန်ဂုဏ်ယူစရာပါပင်။

လုရှို့ရန်က ပြုံးပြီးပြောသည်။

"ငါက ကံကောင်းသွားတာပါ"

သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ စိတ်ကြီးဝင်သည့်အရိပ်အယောင်မရှိဘဲ တည်ငြိမ်သည့်အမူအရာပဲရှိနေပြီး ချီးမွမ်းခြင်းဖြစ်စေ ကဲ့ရဲ့ဝေဖန်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်စေ မတုန်လှုပ်သည့်ခံစားချက်ကိုပေးနေ၏။

"ဒါက ကံသက်သက်မဟုတ်ဘူး... ငါတို့လိုစွမ်းရည်မရှိတဲ့လူတစ်ယောက် ကံကောင်းခဲ့ရင်တောင် ဘာအသုံးဝင်မလဲ...စာရင်းသွင်းဖို့တောင် သတ္တိမရှိကြဘူး... မင်းက တကယ်တော်တယ်"

ထိုလူက မျက်နှာလိုမျက်နှာရပြောလေ သည်။လုရှို့ရန်၏ နောက်ခံအကြောင်းကို သူတို့ သိကြပြီး သူနှင့် ကောင်းမွန်သော ဆက်ဆံရေး ထူထောင်ခြင်းသည် အနာဂတ်တွင် သူတို့အတွက် အကျိုးရှိမည်ဖြစ်သည်။

လုရှို့ရန်က ဘာမှ ဆက်မပြောပေ။ သူ့ပုံစံက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နှင့် ဂရုမစိုက်သည့်ဟန်ရှိနေသော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများက အနည်းငယ်ကော့နေသည်။ထိုအတန်းဖော်ကို ကြည့်သောအခါတွင် သူ့အကြည့်များက သွေးကြီးမွေးကြီးနှင့်ထောင်လွှားမှုများပါ၍နေသည်။

အတန်းဖော်က ဤအသေးစိတ်အချက်လေးများကို သတိမထားမိပေ။လုရှို့ရန်ကို ဆက်ပြီး မြှောက်ပင့်နေသည်။ သို့သော် ဖုန်းမြည်သံကြောင့် သူတို့၏ စကားဝိုင်း ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။လုရှို့ရန်က သူ့ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး အားနာဟန်အမူအရာနှင့်ပြောလိုက်သည်။

"ဖုန်းသွားပြောလိုက်ဦးမယ်"

ခေါ်ဆိုသူ ID က အရှေ့တောင်ဘက်ရှိ မြို့တစ်မြို့ကို ပြသနေပြီး လုရှို့ရန် ဤဖုန်းခေါ်ဆိုမှုက ဘာကိုဆိုလိုမှန်းသိလိုက်လေသည်။ဖုန်းကိုင်လိုက်သောအခါတွင် အောင်ပွဲခံနေသော အပြုံးက သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် အလိုအလျောက် ပေါ်လာသည်။

"ဟဲလို"

လုရှို့ရန်က သူ၏ပျော်ရွှင်မှုကို မထိန်းနိုင်ဘဲ သူ့အသံမှာ ပယ်ဖျောက်၍မရသော ကျေနပ်မှုဖြင့် ပြည့်နေသည်။

"မင်းကကိစ္စတွေကို ခန့်မှန်းတဲ့နေရာမှာ တကယ်တော်တာပဲ"

ဖုန်းထဲမှ အနည်းငယ် အံ့သြနေသည့် အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာ၏။

"ဟုတ်တယ် မနေ့က လူတစ်ယောက်က ငါကို လာခြိမ်းခြောက်တယ်...အဲဒီလူက ရုပ်ချောပေမဲ့ မျက်နှာထားတည်တယ်...သူ့အရှိန်အဝါအောက်မှာ ငါ အသက်ရှူတောင်ကြပ်တယ်... ငါ့ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူက ငါ့ဆီက အချက်အလက်တွေကို အတင်းအကျပ် ရယူနိုင်သွားမှာ"

ထိုသို့ပြောရင်းပင် ထိုလူက ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေဆဲဖြစ်သည်။

လုရှို့ရန် ထိုလူပြောသည့်သူက ဝေ့ချန်ဖြစ်လောက်မှန်း ခန့်မှန်းထားပြီးပြီဖြစ်သည်။သူက မေးလိုက်သည်။

"မင်းမှာ မှတ်တမ်းယူထားတာရှိလား"

"ဒါပေါ့"

ထိုလူက ချက်ချင်းပြန်ဖြေသည်။

"ငါပြောမယ် ဒီအသံသွင်းမှတ်တမ်းနဲ့ဆို မင်း ဖျက်ဆီးချင်တဲ့သူကို ဆွဲချနိုင်မှာ သေချာတယ်... ဒါက လုံးဝကို ခိုင်လုံတဲ့ သက်သေ"

"ငါ့ဆီကို ပို့ပေးပါ"

လုရှို့ရန်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြောလိုက်သည်။

ထိုလူက ချီတုံချတုံနှင့်ဆိုသည်။

"ဒီအတိုင်း ပေးလိုက်ရမှာလား...မင်းငါ့ကိုလျော်ကြေးလေးဘာလေးမပေးတော့ဘူးလား"

ဤလူနှင့် အချိန်အတော်ကြာ အဆက်အဆံလုပ်အပြီးမှာ လုရှို့ရန် သူ့စိတ်နေစိတ်ထားကို ကောင်းကောင်းသိနေပြီဖြစ်သည်။ယင်းက ငွေအနည်းငယ်မျှသာဖြစ်သည်။ချန်လီကို ဆွဲချနိုင်မည်နှင့် ယှဉ်ပါက ဤငွေပမာဏသည် နည်းပါးလွန်းလှသည်။ထို့ကြောင့် လုရှို့ရန်က ချက်ချင်းလက်ငင်း သဘောတူလိုက်၏။

"ပေးရမှာပေါ့...မင်းရဲ့အကောင့်ကို ငါချက်ချင်းငွေလွှဲပေးလိုက်မယ်"

"ဒီလိုတည့်တိုးဆန်တာကို ကြိုက်တာ"

ထိုလူက ရယ်ပြီး ဆိုသည်။

"ဒါဆို ပိုက်ဆံလွှဲပေးလိုက်... ငါမင်းကို အသံဖိုင်ပို့ပေးလိုက်မယ်"

လုရှို့ရန်က သူ့အနားကို တစ်ယောက်ယောက် ချဉ်းကပ်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် "ဒါဆို အသံသွင်းမှတ်တမ်းပို့ထားလိုက်နော်"ဟု အလျင်အမြန် ပြောပြီးနောက် ဖုန်းချလိုက်သည်။

"လုရှို့ရန် ပါမောက္ခက မင်းကို ရှာနေတယ်"

လူတစ်ယောက်က လုရှို့ရန်၏ ပခုံးကို ပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ အခုပဲသွားလိုက်မယ်"

လုရှို့ရန် ပြန်ဖြေပြီး ထိုလူနှင့်အတူထွက်သွားသည်။

တစ်ဖက်တွင်မူ လုရှို့ရန် လာဘ်ထိုးထားသည့်လူက လုရှို့ရန်နှင့် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုအဆုံးသတ်ပြီးနောက် အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ မနေ့တုန်းက ထိုလူအကြောင်းကို တွေးလိုက်တိုင်း သူ ကြောက်ရွံ့လာမိသည်။

သူ့အကြည့်များ အနည်းငယ်မှုန်မှိုင်းသွားပြီး လုရှို့ရန် အကြောင်းကို တွေးလိုက်သောအခါတွင် သူ အံကြိတ်လိုက်မိ၏။

'လုရှို့ရန် မင်းငါ့ကိုမယုံလို့ ငါတို့စကားပြောတာကို တိတ်တိတ်လေး မှတ်တမ်းတင်ထားမှတော့ မင်းကို ရက်ရက်စက်စက် ဖော်ခဲ့တဲ့အတွက် ငါ့ကို အပြစ်မတင်နဲ့'

<< >>

💘

Prev Next