Chapter 117

💘Chapter 117 

ပန်းချီဆွဲရန် မွေးဖွားလာသူ

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက  အိပ်မက်ဖလား မြို့တော်ဌာနခွဲက ပြိုင်ပွဲဝင်ပန်းချီကားအားလုံးကို ရှုစားပြီးနောက် အိပ်မက်ဖလားပြိုင်ပွဲကျင်းပရေး ကော်မတီ၏ ဖိတ်ကြားချက်ကို ငြင်းပယ်ပြီး တက္ကစီတစ်စီးနှင့် Qတက္ကသိုလ် ကို တန်းတန်းမတ်မတ် သွားလေ၏။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက Qတက္ကသိုလ်အနုသုခုမမေဂျာ၏ တစ်သက်တာဂုဏ်ထူးဆောင်ပါမောက္ခတစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် ကျောင်းဝင်းအတွင်းသို့ အတားအဆီးမရှိဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ပြီး ကျူး​ကောယွီ၏စတူဒီယိုသို့ တိုက်ရိုက်သွားခဲ့သည်။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ Qတက္ကသိုလ်ကိုရောက်သည့်အခါ ကျူးကောယွီက အတန်းပြီးသွားခါစဖြစ်ကာ ချန်လီက သူ့နောက်ကနေလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။သူတို့နှစ်ယောက် စတူဒီယိုကို အတူတူပြန်လာခဲ့ပြီး ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ တံခါးနားမှာ စောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ကျူးကောယွီက ဆေးလ်ဗတ်စ်တာရောက်နေခြင်းအတွက် မအံ့သြပေ။မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အိပ်မက်ဖလားပြိုင်ပွဲကစနေပြီ​ဖြစ်၏။သည်ကောင်က တရုတ်နိုင်ငံက အိပ်မက်ဖလားကို ဘယ်တုန်းကမှ လက်လွတ်မခံခဲ့ပေ။သို့သော် စောင့်ကြည့်ရုံမျှသာဖြစ်သည်။ဤနှစ်များတလျှောက်မှာ အိပ်မက်ဖလားမှာ ပါဝင်သူတစ်ယောက်ကိုမှ သူ့အလုပ်သင်အဖြစ် လက်မခံခဲ့ပေ။

"ဟေး ကျူးကော"

ရွှေရောင်ဆံပင်​ဖြင့် အဘိုးအိုက ကျူးကောယွီကို အပြုံးဖြင့် နှုတ်ဆက်သည်။

"ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ"

ကျူးကောယွီက ပြုံးပြီး ပြန်နှုတ်ဆက်သည်။ သူက စကားဆုံးသည်နှင့် စတူဒီယိုတံခါးကိုဖွင့်ပြီးနေပြီဖြစ်ကာ ပန်းချီကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများ၏ရနံ့များ လွင့်ပျံလာသည်။

ကျူးကောယွီနှင့်ချန်လီတို့ စတူဒီယိုထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ ဆေးလ်ဗတ်စ်တညက နောက်ဆုံးတွင် ကျူးကောယွီ၏နောက်တွင် ရပ်နေသော ချန်လီကို သတိပြုမိသွားပြီး ထိုလူငယ်က အနည်းငယ်ရင်းနှီး​နေပုံရသည်ဟု ခံစားမိသည်။

"ကျူးကော မင်း ငါ့ကို မိတ်ဆက်မပေး​တော့ဘူးလား"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ကျူးကောယွီထံ အမြန်လျှောက်လာပြီး မေးသည်။

ချန်လီအတွက် ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက လုံးဝ သူစိမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ဤအခိုက်အတန့်မှာ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာကိုမြင်သည့်အခါ သူ အနည်းငယ် ကြောက်သွားပြီး ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ နှင့် ခပ်ဝေးဝေးတွင်နေလေသည်။ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ အနားကပ်လာသည်ကို​မြင်သောအခါ နောက်သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဆုတ်သွားသည်။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ချန်လီ၏ တုံ့ပြန်မှုကို သတိပြုမိပြီး လွန်ခဲ့သော လအနည်းငယ်က ရှန်ဟိုင်းရှိ မြင်ကွင်းများကို သတိရလာသည်။ ဤလူငယ်လေးကို ဘာကြောင့် ရင်းနှီးနေသည်ကို သူ သဘောပေါက်သွားသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤလူငယ်လေးက ထိုအချိန်က ကျူး​ကောယွီ၏ ချီးကျူးခံရခြင်းကို ခံခဲ့ရသောလူငယ်လေးဖြစ်​နေသောကြောင့်ပင်။

"ဒါက ငါ့တပည့် ချန်လီပဲ"

ကျူးကောယွီက ပြောလိုက်၏။

"သူနည်းနည်းရှက်နေတာ...သူ့ကိုလန့်အောင်လုပ်ရင် ငါမင်းကိုအလွတ်မ​ပေးဘူးမှတ်"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက သူ့ဘာသာသူ တွေးလိုက်သည်။

'ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ...ကျူးကောယွီက ဒီလူငယ်​လေးကို သူ့တပည့်အဖြစ် တကယ်လက်ခံခဲ့တာပဲ'

"မင်းက သူ့ကို ဆွဲထားသလိုဖြစ်မနေဘူးလား"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ပြောလိုက်ကာ သူ့စကားများထဲမှာ သဘောမတူမှုတချို့ပါနေသည်။

ထိုစဥ်တုန်းက လူငယ်လေးက ရိုးရာတရုတ်ပန်းချီကို ရေးဆွဲခဲ့ကြောင်းကို သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သတိရနေဆဲဖြစ်သည်။ကျူးကောယွီက ဆီဆေးအထူးပြုသမားဖြစ်ပြီး ရိုးရာတရုတ်ပန်းချီကသူ့မေဂျာမဟုတ်ပေ။ကျူးကောယွီက ချန်လီကို တရုတ်ပန်းချီ သင်ပေးရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။ တရုတ်နိုင်ငံတွင် ဆိုရိုးစရာတစ်ခွန်းရှိသည်။သူများကို လမ်းမှား​အောင်လုပ်တယ်ဆိုလား...

ဤအတွေးဖြင့် ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက "သူများကို လမ်းမှားအောင်လုပ်နေ" ဟူသော စကားစုကို ထုတ်ပြောလိုက်သည်။

ထိုစဉ်က ရှန်ဟိုင်းတွင် လူငယ်လေး၏ ပန်းချီကားကို သူမြင်ဖူးသည်။ သူက ရိုးရာတရုတ်ပန်းချီကို ကောင်းစွာနားမလည်သော်လည်း ထိုပန်းချီကားက သူ့အပေါ် နက်ရှိုင်းသောထင်မြင်ချက်တစ်ခုချန်ထားရစ်ခဲ့သည်။တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် လူငယ်လေးမှာ ထူးခြားသော ပန်းချီပါရမီရှိမှန်း ပြောနိုင်သည်။

"ဒီစတူဒီယိုထဲက ဆီဆေးပန်းချီကား တစ်ဝက်လောက်ကို ငါ့ကျောင်းသားဆွဲထားတာ...မင်း အဲဒါတွေကိုတွေ့ပြီးမှ ငါ သူများကို လမ်းမှားအောင်လုပ်မလုပ် မင်းငါ့ကိုပြော" 

ကျူးကောယွီက မကျေမနပ်နှင့်ပြောသည်။ သူ့မျက်နှာက ချက်ချင်းပင် တင်းမာသွားကာ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာကို စိုက်ကြည့်ကာ လေးနက်သောလေသံဖြင့် ပြောနေသည်။

"ဘာလို့အခုထိဒီလောက်စိတ်​မြန်နေ​သေးရတာတုန်း"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ထိုသို့ စလိုက်ပေမဲ့ သူ့ခြေထောက်များက ရွေ့နေပြီဖြစ်သည်။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာနှင့် ကျူးကောယွီတို့က သူငယ်ချင်းဖြစ်​နေသည်မှာ နှစ်ချို့​နေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံနှင့် ကျူးကောယွီ ရေးဆွဲထားသော ပန်းချီကားများကို သူပြောနိုင်၏။ကျူး​ကောယွီပြောပုံအရဆိုလျှင် ကျူးကောယွီ၏လက်ရာမဟုတ်သော စတူဒီယိုရှိ ဆီ​ဆေးပန်းချီကားများသည် အမှန်တကယ်ပင် ရှက်ရွံ့ပုံရသော လူငယ်လေး၏လက်ရာများဖြစ်သည်။

ချန်လီ၏ပထမဆုံး ပန်းချီကားကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏ ခြေလှမ်းများ အေးခဲသွားသည်။သူ့အကြည့်များက ပန်းချီကားပေါ်မှာ စွဲမြဲနေပြီး မခွာနိုင်ခဲ့ပေ။

ပန်းချီကားထဲမှ စိတ်ဝိညာဉ်ကို သူခံစားရ​သည်။ ၎င်းတွင် ချို့ယွင်းချက်များ ရှိကောင်းရှိနိုင်သော်လည်း ၎င်းပြသသည့် ခံစားချက်များသည် လူတို့၏ နှလုံးသားထဲသို့ တိုက်ရိုက်ရောက်ရှိနိုင်ပြီး ကြည့်မိသူ၏ စိတ်အခြေအနေနှင့် ခံစားချက်များကို လုံးလုံးလျားလျား လွှမ်းမိုးသွားနိုင်သည်။

ကျူးကောယွီက တိတ်ဆိတ်မှုကို မနှောင့်ယှက်ဘဲ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာကို တိတ်ဆိတ်စွာ ကြည့်ခွင့်ပေးထားခဲ့သည်။ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏အရည်အချင်းဖြင့်ဆိုလျှင် ချန်လီ၏ ထူးကဲသော ပါရမီနှင့် ထူးချွန်သော စွမ်းရည်များကို ​မြင်နိုင်မည်ဟု သူယုံကြည်သည်။

ချန်လီက ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက မည်သူဖြစ်သည်ကို မသိသဖြင့် အနည်းငယ် ကြောက်​နေသည်။ သို့သော်၊ ကျူး​ကောယွီနှင့် ​ဆေးလ်ဗက်စ်တာတို့ အပြန်အလှန်ပြောဆိုနေသည်ကိုမြင်ပြီးနောက်၊ ချန်လီ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ကျူး​ကောယွီ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ချန်လီ၏ ခုခံမှုက လျော့နည်းသွားသော်လည်း အရင်းခံ အကြောက်တရားက သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ​ငြိတွယ်နေဆဲပင်။ထို့ကြောင့် သူ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏အနားကို မကပ်ဝံ့ဘဲ အဝေးတွင်သာ ရပ်နေခဲ့သည်။

ကျူးကောယွီက ချန်လီ၏ကြောက်ရွံ့မှုကို သတိပြုမိပြီး သူ့ဘေးသို့ လျှောက်သွားသည်။ သူက ချန်လီ၏ ပခုံးကို ညင်သာစွာ ပုတ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်၏။

"စိတ်မပူပါနဲ့ သူက ငါ့သူငယ်ချင်း​ပါ...စိတ္တဇပန်းချီမှာ အတော်လေးမြင့်တဲ့အဆင့်ကိုရောက်နေပြီ... သူ့ကို ပိုသိလာရင် မင်း အများကြီး သင်ယူနိုင်မှာ"

ချန်လီက ကျူးကောယွီကိုကြည့်ကာ တစ်ခုခုလွန်ဆွဲနေပုံရသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်သကဲ့သို့ သူကခေါင်းညိတ်ကာဆို၏။

"ကောင်းပါပြီ"

ကျူးကောယွီက ပြုံးပြီး ဝမ်းသာသွားသည်။

ချန်လီ၏ဖြူစင်မှုကို သူနှစ်သက်သည်။ဝေ့ချန်နှင့် ပတ်သက်သည့် ကိစ္စများကို ဘေးဖယ်ထားလျှင် ပန်းချီအတွက်ဆို ချန်လီက သတ္တိရှိရှိနှင့် ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းအ​ကြီးကြီးလှမ်းနိုင်ခဲ့သည်။ချန်လီအပေါ် သူ၏အကာအ ကွယ်ကို လျှော့ချကာ ဆေးလ်ဗတ်စတာအား သူ့အနားသို့ ချဉ်းကပ်ခွင့်ပြုစေနိုင်ရခြင်း၏အဓိကအကြောင်းအရင်းမှာ ဆေးလ်ဗတ်စတာက ချန်လီကို ပန်းချီအကြောင်း သင်ပေးနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။

ချန်လီက အမှန်တကယ်ကို ပန်းချီအတွက် မွေးဖွားလာသူဖြစ်သည်။

အခြားသူများက ၎င်းတို့၏ ပန်းချီကျွမ်းကျင်မှုကဏ္ဍတစ်ခုဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေရန်သာ အာရုံစိုက်ပြီး အလွန်အကျွံမလေ့လာကြပေ။၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ပုံစံ ပျောက်ဆုံးသွားမည်ကို ကြောက်ရွံ့ကာ ပိုမိုလေ့လာရန် ခွန်အားမရှိကြပေ။

သို့ပေမဲ့ ချန်လီ မတူပါချေ။ချန်လီက သူများထံကသင်ယူရန်သာလိုအပ်လေသည်။သူ၏ပန်းချီပညာများကို တစ်ဖက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းကျင်မှုက ကောင်းကင်ဘုံ၏ လက်ဆောင်ဖြစ်ကာ သူ၏စိတ်ဝိညာဉ်၌ ရေးထွင်းထားသကဲ့သို့ပင်။မသင်ယူမီ ၎င်းတို့ကို မေ့​နေပေလိမ့်မည်၊ သို့သော် သင်ယူလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် သူ၏စိတ်ဝိညာဉ်၌ ရေးထွင်းထားသည့် ထိုပညာများကို ချက်ချင်းပင်း ဖမ်းဆုပ်နိုင်ပြီး သူ့ခြေသူ့လက်များအတိုင်းကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာအသုံးပြုနိုင်လေသည်။

အခြားလူများက ၎င်းတို့ကိုယ်ကို ထုတ်ဖော်ပြသရန်နှင့် မြှင့်တင်ရန် ခိုင်မာသော ကိုယ်ပိုင်ပုံစံရှိရန် လိုအပ်သော်လည်း ချန်လီက မလိုအပ်ပေ။သူဖန်တီးသော ပန်းချီကားတိုင်းမှာ အများနှင့်မတူ တမူထူးခြားသောပုံစံတစ်ခုထင်ဟပ်၍နေ၏။သူ့ပန်းချီဆွဲဟန်ပုံစံက ခန့်မှန်း၍မရဘဲ ပန်းချီကားတိုင်းက အံ့ဩမှင်သက်စရာဖြစ်လေသည်။

တစ်ခါက ချန်ယွင်လန်သည် ကောင်းကင်ဘုံ၏ချစ်သားလေးဖြစ်ပြီး အမှန်တကယ် ပန်းချီဆွဲရန် မွေးဖွားလာသူဟု ကျူးကောယွီ ထင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ချန်လီကိုတွေ့ပြီးနောက် ကျူးကောယွီ ထိုအ​တွေးကို စွန့်လွှတ်လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ ထူးခြားသော အရည်အချင်းများရှိ​ကောင်းရှိနိုင်ပေမဲ့ ချန်ယွင်လန်က ချန်လီ၏​ဖြူစင်မှုနှင့် ပန်းချီ၏သန့်စင်မှုတို့ကင်းမဲ့၍နေသည်။

ဤအရာက များစွာကွဲပြားသော ရလဒ်များဆီသို့ ဦးတည်လိမ့်မည်ဟု ကျူးကောယွီ ယုံကြည်သည်။

ချန်လီ၏ ပန်းချီကားများကို ကြည့်နေစဉ် ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက လုံးဝ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ စကားတစ်ခွန်းမှ နှုတ်ဖျားက ထွက်မလာ​ပေ။ သို့သော် သူသည် ပန်းချီကားတစ်ချပ်စီ၏ ရှေ့တွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ကုန်ဆုံးခဲ့ပြီး ​ကြည့်ရှု​ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်ထဲတွင် လုံးလုံးလျားလျား နစ်မြုပ်နေခဲ့သည်။ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏ မျက်လုံးများနှင့် ​ခေါင်းထဲတွင် ချန်လီ၏ ပန်းချီများသာ ရှိ​နေ​​​လေသည်။

ပန်းချီကားသုံးကားကို ဆက်တိုက်ကြည့်ပြီးနောက် ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ ရပ်တန့်သွားသည်။ သူ ဆက်မ​ကြည့်နိုင်တော့​ပေ။ဤပန်းချီကားများထဲမှာ ဖမ်းယူသိမ်းဆည်းထားသော လေးနက်သောစိတ်ဝိညာဉ်များထဲတွင် နှစ်မြုပ်သွားမည်ကို သူကြောက်သည်။

"ကျူးကော ငါအရင်ကပြောခဲ့တာတွေကို ပြန်ရုပ်သိမ်းရမယ်"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ သူ့အကြည့်များကို ပန်းချီကားများဆီကနေ ခွာရန် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြိုးစားခဲ့ရသည်။ သူက ကျူးကောယွီကို စစ်မှန်သော ရိုးသားမှုဖြင့် ကြည့်ကာ ဆိုသည်။

 "သူက တကယ့်ကို ပါရမီရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မင်းက ပါရမီရှင်ကို ရှာတွေ့ခဲ့တယ်...ငါမင်းကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောချင်တယ်... အခုလိုမျိုးသန်မာတဲ့အင်အားတစ်ခုကို ပန်းချီလောကထဲကို သွင်းပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏စကားများသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့် စိတ်အားထက်သန်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။

အချို့သောလူများသည် မိမိတို့၏ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတွင် ထူးချွန်ပြောင်မြောက်သော အောင်မြင်မှုများရရှိရုံသာမက ထိုလုပ်ငန်း၏ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုနှင့် ကြီးထွားမှုအတွက်လည်း မိမိတို့ကိုယ်ကို မြှုပ်နှံထားကာ မိမိတို့မှာ ရှိသမျှအားစိုက်ထုတ်ကြသည်။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက အင်မတန်တော်​​သောသူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။မျက်​မှောက်ခေတ်ပန်းချီလောက၏ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုနှင့် ကြီးထွားမှုတွင် တစ်တပ်တအားပါးဝင်ခဲ့သူဟု ဆိုနိုင်သည်။ပန်းချီလောကထဲကို အရည်အချင်းရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်များ ၀င်လာကြသည်ကို ​မြင်ရသည့်အခါ၊ပန်းချီ​လောကကိုလူသိများအောင်လုပ်ပေးပြီး ပန်းချီပညာကို နားလည်ပြီးချစ်မြတ်နိုးသည့်လူပိုများလာအောင်လှုံ့ဆော်ပေးသည်ကိုမြင်ရသည့်အခါ သူ ဝမ်းသာပီတိဖြစ်မိလေသည်။

ထို့ကြောင့် ချန်လီ၏ပန်းချီကားများကို မြင်သောအခါ သူ အံ့သြတုန်လှုပ်သွားပြီး ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။

ကျူးကောယွီက သူ့သူငယ်ချင်း၏ ကိုယ်ကျိုးမဖက်မှုကို နားလည်သည်။ သူက ရှေ့ကို တက်ပြီး ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏ပုခုံးကို ပုတ်ရင်း ပြုံးကာဆိုလေ၏။

"မင်းဒီလိုပြော​နေမှ​တော့ မင်း တရုတ်ပြည်မှာရှိ​နေတုန်း ငါ့ကျောင်းသားကို နည်းနည်းပါးပါး လမ်းညွှန်ပေးပါလား"

ထုံးစံအတိုင်း ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ငြင်းမှာမဟုတ်ပါ​ချေ။သူ ဂုဏ်ယူသလိုပင် ခံစားရသည်။ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ထိုသို့တွေးပြီး ပြောလိုက်၏။

"ဒါပေါ့ ဝမ်းပမ်းတသာနဲ့လုပ်ပေးရမှာပေါ့... ဒါက ငါ့အတွက်ဂုဏ်ယူစရာပါ"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ"

ကျူးကောယွီက ပြောလိုက်သည်။သူတို့က သူငယ်ချင်း​များဖြစ်ကြသော်လည်း သူ တစ်ဖက်လူကို အလကားအလုပ်မခိုင်းနိုင်ပေ။

"မင်းတရုတ်ပြည်မှာနေတဲ့အချိန်အတွင်း မင်းရဲ့ကုန်ကျစရိတ်အားလုံးကို ငါခံမယ်"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ ပို၍ပင် ပျော်သွားသည်။

"အရမ်းကောင်းတယ်"

သူ့မျက်ခုံးများနှင့် မျက်လုံးများတွင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ လျှံထွက်တော့မတတ်ဖြစ်​​နေသည်။

ကျူးကောယွီက မနေနိုင်ဘဲစလိုက်သည်။

"မင်းက အရင်အတိုင်းကပ်စေးနည်းနေတုန်းပဲ"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ဤကဲ့သို့ပင်ဖြစ်သည်။ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကို သန်းပေါင်းများစွာနှင့်လေလံတင်ရောင်းချနိုင်သော်လည်း သူက အလွန်အမင်းကို ခြိုးခြံ ချွေတာတတ်လေသည်။သူက အခြားသူများ​ပေါ်ကိုသာမက သူ့ကိုယ်သူ​ပေါ်ကိုပါ ချွေတာစစ်ကုပ်တတ်သူဖြစ်သည်။ အခု သူဝတ်ထားသည့် ဝတ်စုံကို လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်လောက်က သူဝတ်သည်ကို ကျူးကောယွီ မြင်ဖူးသည်။

သို့ပေမဲ့ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ခြိုးခြံချွေတာပေမဲ့ ပန်းချီလောကနှင့်ပတ်သတ်လာသည့်အခါမှာ အတော်လေးရက်​ရောသူဖြစ်၏။ထိုအချိန်တွင် သူ့အတွက် ငွေဟူသော အယူအဆ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ယင်းက ဆေးလ်ဗတ်စ်တာနှင့် ပတ်သက်ပြီး ကျူးကောယွီ သဘောကျသည့် အချက်ဖြစ်၏။

နောက်ပိုင်းတွင် ကျူးကောယွီက ကြားခံအဖြစ်ဆောင်ရွက်ပြီး ချန်လီနှင့် ဆေးလ်ဗတ်စ်တာတို့ကို အချင်းချင်း မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏ စိတ်အားထက်သန်မှုက ထိုးတက်လာပြီး ချန်လီ၏နှလုံးသားထဲရှိ ကျူး​ကောယွီနေရာကို ချက်ချင်းလက်ငင်းအစားထိုးရန် စိတ်စောနေပုံရလေသည်။ သူ၏မျက်လုံးများသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် တောက်ပနေသည်။

ချန်လီက အနည်းငယ်ကြောက်​​​နေသော်လည်း သတ္တိမွေးကာ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာနှင့်ပြောဆိုဆက်ဆံခဲ့သည်။

သို့သော်၊ ပြဿနာတစ်ခု လျင်မြန်စွာထွက်ပေါ်လာသည်—ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက တရုတ်လိုသိပ်မပြောတတ်ပေ။ချန်လီကလည်း အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားကို လုံးဝမသိသောကြောင့် ဆက်သွယ်ရေးကို ဆိုးရွားစွာ အတားအဆီးဖြစ်စေ​လေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ နှင့် ချန်လီ စကားပြောသောအခါ ချန်လီက တစ်ချိန်လုံး ပဟေဠိ​ဖြစ်နေပုံရ​သည်။

ခဏအကြာတွင်၊ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ၎င်းကို သဘောပေါက်ပြီး ကျူးကောယွီကို သူတို့၏ဘာသာပြန်အဖြစ် လုပ်ဆောင်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ကာ ခေါင်းလှည့်​ကြည့်လိုက်သည်။

ကျူးကောယွီက ခေါင်းညိတ်ပြီး ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ၏ တောင်းဆိုမှုကို လက်ခံခဲ့သည်။

ကျူးကောယွီ၏ကြားဝင်ဆောင်ရွက်ပေးမှုကြောင့် ချန်လီက သဘာဝအတိုင်း ပိုမိုသက်တောင့်သက်သာရှိလာသည်။ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက စကားပြောနေစဉ် ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားသည်။ သူက ကျူးကောယွီ ကြည့်ကာ ဆိုလိုက်ပြီး သူ့အသံထဲမှာ သိလိုစိတ်များဖြင့် ပြည့်နေသည်။

"ငါ အိပ်မက်ဖလားမြို့တော် ပြပွဲကနေ လာတာ...ချန်လီရဲ့လက်ရာကို မပြသထားတာကိုငါသတိပြုမိတယ်... အဲဒီအစား ဒီအနုပညာလက်ရာက အံ့ဩမှင်သက်စရာကောင်းလွန်းလို့ နောက်ဆုံး ပြပွဲအတွင်းမှာပဲ ပြသမယ်လို့ မှတ်ချက်တစ်ခုပါတဲ့ ဘောင်အလွတ်တစ်ခု ရှိနေတယ်"

"အဲဒါကိုငါသိတယ်"

အိပ်မက်ဖလားဖိုင်နယ်အတွက် အကဲဖြတ်ဒိုင်တစ်ဦးဖြစ်သည့် ကျူးကောယွီက ဆွေးနွေးမှုတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်မှာသဘာဝဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သံသယဖြစ်ခြင်းမှ ကင်းဝေးစေရန် ဆွေးနွေးပွဲအတွင်း သူ၏ ထင်မြင်ချက်ကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခြင်း မရှိခဲ့ပေ။

"ငါမင်းကိုမေးချင်နေတာ...အဲဒီနောက်ဆုံးပြပွဲအတွက် ချန်ထားတဲ့ပန်းချီကားက ချန်လီရဲ့လက်ရာလား"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ ၎င်းကို မေးခွန်းတစ်ခုအနေနှင့် ပြောလိုက်ပေမဲ့ သူ့လေသံက မယုံနိုင်လောက်အောင်ကို သေချာနေသည်။

ချန်လီ၏ အနုပညာလက်ရာက ထိုသို့သော ဆက်ဆံမှုမျိုးနှင့် ထိုက်တန်သည်ဟု ယုံကြည်ရန် အကြောင်းပြချက် ဆေးလ်ဗတ်စ်တာမှာ ရှိ​လေသည်။

"ဟုတ်တယ်"

ကျူးကောယွီက မငြင်းဘဲ မျက်ခုံးပင့်ကာ ပြုံး​လေသည်။

"အဲ့ဒီပန်းချီကိုမြင်ရဖို့စောင့်နေတာလား ...ငါ့ဖုန်းထဲမှာ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံရှိတယ်"

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ၏သိလိုစိတ်က အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားသည်။ပြိုင်ပွဲဝင်ထားသည့် ပန်းချီက မည်မျှ ထူးချွန်ပြောင်မြောက်မည်ကို သူမြင်လိုစိတ်ပြင်းပြ​​​​နေသည်။ မူရင်းကို လောလောဆယ် အပြင်မှာ မမြင်ရလျှင်ပင် ဓာတ်ပုံကို ကြည့်ရသည်က လုံလောက်လေသည်။

ကျူးကောယွီက ပြုံးပြီး သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ဓာတ်ပုံအယ်လ်ဘမ်ကိုဖွင့်ပြီး ပုံတစ်ပုံကို နှိပ်လိုက်သည်။

"ဒီမှာ ကြည့်"

ကျူးကောယွီက သူ့ဖုန်းကို ပေးလာသည့်အခိုက်မှာ ဆေးလ်ဗတ်စ်တာက တကူးတကငုံ့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဖုန်းစခရင်ပေါ်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် တပြိုင်နက် သူ၏စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အကူအညီမဲ့ခြင်းများဖြင့် အစားထိုးခြင်းခံလိုက်ရသည်။

စခရင်ပေါ်တွင် ချန်လီ၏ ပန်းချီကားတစ်ချပ်မျှရှိမ​နေ​ပေ။ ၎င်းသည် ရောင်စုံအလင်းတန်းများဖြင့် ဝန်းရံထားသည့် *Shiba Inuတစ်ကောင် သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးနေသော အီမိုဂျီတစ်ခုသာဖြစ်သည်။

ဆေးလ်ဗတ်စ်တာ မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်စိကန်းသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

(T/N—ဂျပန်အမဲလိုက်ခွေးမျိုး)

<< >>

💘