MM Story Teller

Chapter 36

Viewers 2k

🌌Chapter 36

ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျောင်းနေလျက် ကောင်းကင်က အပြင်ဘက်တွင် တောက်ပနေကာ အဖြူရောင်အမြှီးရိုးလေးက သူ့မျက်စိရှေ့တွင် တွဲလောင်းကျနေလေသည်။

လုမော့က ချွန်ထက်ပြီး ထူးဆန်းသည့် အမြှီးကွေးကွေးလေးအား စူးစမ်းပြီးနောက် လည်ချောင်းရှင်းကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဆရာလေး...ဘယ်ဟာနဲ့ ဘယ်အချိန်မှာ အဲ့ဒါက လုံလောက်သလဲဆိုတာ သိရဲ့လား..."

အမြှီးချိတ်လေးက သူနားလည်သည်ဟု ညွှန်ပြနေသယောင် ကွေးညွတ်လိုက်သည်။

"အရမ်းကောင်းတယ်..."

လုမော့ မျက်ဝန်းများ ကျဥ်းမြောင်းလျက် မေးလိုက်သည်။

"ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိန်းချုပ်တယ်ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာရော မင်းသိလား..."

အမြှီးချိတ်လေးက လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန် ဟန်ပါပါနှင့် ထပ်ကွေးညွတ်လိုက်ပြန်သည်။

လုမော့က ကြောင်ပေါက်လေးတစ်ကောင်၏ခေါင်းကို ပုတ်နေသည့်အလား အမြှီးချိတ်လေးအဆုံးကို ပုတ်လိုက်သည်။

"မင်းရောငါရော နားလည်တယ်ဆိုရင်လည်း ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ရဲ့မေတ္တာရပ်ခံချက်ကို လက်ခံပေးပါလား...လင်းရဲ့ရှေ့မှာ ခေတ်မမီတဲ့ တောသားလူနုံပုံစံမျိုး သရုပ်ဆောင်မနေနဲ့..."

သူကသာ လင်း၏ရှေ့တွင် ရက်စက်ကြမ်းတမ်းသောစကားလုံးများကို ပြောဆိုခဲ့သည့် တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း ယခုမူ သူက ပထမဆုံးအကြိမ်ကဲ့သို့သရုပ်ဆောင်နေလေသည်။

(ကောင်းပြီလေ... ဒါလည်း ငါပါပဲ...)

"သခင်...ကျွန်တော် ဝင်လာလို့ရလား..."

တံခါးခေါက်သံနှင့်အတူ လင်း၏အသံက ဝင်လာခဲ့သည်။

"ကောင်းပြီ ဒါဆို စာရင်းရှင်းပြီ...ငါတို့သဘောတူညီမှုကို သတိရ..."

လုမော့၏မျက်နှာက ခံ့ညားကာ တည်ကြည်လေးနက်နေသည်။

"အမှိုက်ကောင်တစ်ယောက်ရဲ့သိက္ခာက စော်ကားခံရဖို့မဟုတ်ဘူး...အောင်မြင်မှုရော ရှုံးနိမ့်မှုရောက လောင်းကြေးပဲ...ငါတို့ ဥပမာတစ်ခု တည်ဆောက်ပြီး ကမ္ဘာပေါ်ကို ပြတ်ပြတ်သားသားကြေညာလိုက်မယ်...ငါကျိန်ဆိုတယ်...အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်တစ်ယောက်ကြောင့်နဲ့တော့ ငါ ဘယ်တော့မှ အညံ့ခံမှာမဟုတ်ဘူး...ဟုတ်တယ် မှန်တယ် ဒီနေ့ ပဲ ငါကျိန်ဆိုတယ်... ငါ လုမော့ရဲ့အမြှီးချိတ်ကရော အခုချက်ချင်း လင်းက ငါ့ရှေ့မှာ အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မတ်တတ်ရပ်နေရင်တောင်မှ သွေးဆောင်မှု နည်းနည်းလေးကြောင့်နဲ့ ငါ့ရဲ့အမှိုက်ဆန်တဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားနိယာမတွေကို လက်လျှော့ပစ်လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူးကွ..."

လုမော့ နှလုံးခုန်နှုန်းကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ထားလိုက်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်သည်။

"ဝင်လာခဲ့..."

တံခါးပွင့်သွားပြီး ငွေရောင်ဆံပင်၊ အနီရောင်မျက်လုံးရှိသည့် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က ရိုးရိုးရှင်းရှင်း စစ်တပ်ယူနီဖောင်း ဝတ်ဆင်ထားပြီး အခန်းထဲသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ လုမော့ တည်ကြည်လေးနက်သည့် သခင်မျက်နှာထားနှင့် မျက်လုံးများအား တစ်စက္ကန့်မျှ တည်ငြိမ်စေလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏အဖြူရောင်အမြှီးချိတ်လေးက 'ဆွစ်ဇ်' ဟူသည့်အသံနှင့်အတူ မတ်မတ်ထောင်လာခဲ့လေသည်။

လုမော့ : ဖာခ့် ဖာခ့် ဖာခ့်___

ဖာခ့် ပဲဟေ့…

လုမော့ မင်းက လုံးဝအရှက်မရှိတာပဲ....

လုမော့ လင်းအား စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ဒီအမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က အရမ်း စက်ဆုပ်ဖို့ ကောင်းတာပဲ...

အဲ့လိုအဝတ်အစားနဲ့ ငါ့ကို ဘယ်လိုတောင်သွေးဆောင် ဖြားယောင်းနိုင်ရတာလဲ....

သူတည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့ရဲ့ချစ်လှစွာသော အိမ်သူဘုရင်မ...နောက်ဆုံးတော့ ဒီလွန်ခဲ့ရက်တွေမှာ မင်း အရမ်းအပြစ်ကျုးလွန်မိတယ်လို့ ခံစားရပြီး စစ်တပ်ကို သတင်းပို့ပြီး အစီရင်ခံချင်သွားပြီလား..."

လင်း : "တခြားအဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ပြောင်းလိုက်ပြီး လျှော်ဖို့ ယူသွားလို့ပါ..."

လုမော့ : " ငါတို့မှာ အိမ်တော်ထိန်းမရှိဘူးလေ..."

"ဟုတ်ပါတယ်..."

လင်းက နာနာခံခံပြောလိုက်သည်။

"အဲ့ဒါကြောင့် အဲ့တာတွေကို ကျွန်တော့် လက်ထောက်လျှော်မှာပါ..."

လုမော့ : =□=

ထိုအခိုက်တွင် ကောင်းကင်မှ ဘုရားသခင်၏ သန့်စင်မွန်မြတ်သည့် အလင်းရောင်က ဆင်းသက်လာပြီး လုမော့အား လွှမ်းခြုံသွားသလိုပင်။ ထွင်းဖောက်မြင်ရသော စိတ်ဝိညာဥ်က ခန္ဓာကိုယ်မှထွက်ခွာလာကာ ပေါလောပေါ်လျက် သူ့လက်များအားအတူစုခေါက်ကာ ငြိမ်းချမ်းစွာ ဆုတောင်းလိုက်သည်။

အာ...ဟာလေလုယ...

ထိုကဲ့သို့ လုမော့ကို ကြည့်လိုက်စဉ် လင်း၏ ပါးစပ်ထောင့်တွင် ကျီစယ်သည့်အပြုံးလေးတစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသည်။

ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ...

သူ့ကြောင့် မျက်နှာထားအမူအရာများ ပိုပြသလာသည့် လုမော့၏ အေးစက်စက်မျက်နှာကို မြင်ချင်လာသည်။

ဒါပါပဲ...

လုမော့၏တစ်နေ့တာက အလွန်ပုံမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

သူက မနက်ခင်းပိုင်းတွင် အပြင်ထွက်ကာ ခဏတာ လမ်းလျှောက်လေသည်။ ပိတ်ထားသည့် တံခါးနောက်ကွယ်က အခြေအနေကို သူဘယ်သောအခါမှ မသိပေ။ အသစ်အဆန်းများကို ကြည့်ပြီးနောက် သူ့အမှိုက်ဆန်မှုတန်ဖိုး တိုးတက်စေရေးလုပ်ငန်းထံသို့ လတ်ဆတ်သော အကြံဥာဏ်များကို ပြန်ယူလာပေလိမ့်ပေမည်။

ယနေ့မနက်ခင်းတွင်လည်း အတိတ်ကနှင့် ကွာခြားမှုမရှိပေ။ လုမော့ မနက်စာစားပြီးနောက် ယခင်အတိုင်းပင် မနက်စာ၏အရသာကို မကြိုက်ပေ။

အဝတ်အစားဝတ်ဆင်နေစဥ် လင်း၏အရသာခံနိုင်မှုအား အကြံဥာဏ်အချို့ ပေးလိုက်သော်လည်း လင်းရွေးချယ်ပေးသည့် ဖဲပြားပုံလည်စည်းအား အင်တင်တင်ဖြင့် ယူဆောင်လိုက်ဆဲပင် ဖြစ်သည်။

အပြင်ထွက်ပြီးနောက်တွင်မူ ပြောင်းလဲမှုများ ပေါ်လာခဲ့သည်။

ချောင်ကျသည့်နေရာမှ ပန်းခင်းတစ်ခုအား ဖြတ်ကျော်လာပြီးနောက် အကူအညီမဲ့နေသည့် လက်တစ်ဖက်က ဆတ်ကနဲ ဆန့်ထွက်လာခဲ့သည်။ လက်ချောင်းထိပ်ဖျားတွင် သွေးများစီးကျနေလျက် တစက်စက်ကျဆင်းနေသည့် သွေးများက မြေပြင်တွင် သွေးအိုင်ငယ်လေးတစ်ခု ဖြစ်နေခဲ့သည်။

လုမော့ မနေနိုင်ဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။

ဤမြင်ကွင်းအား သူ အလွန်ရင်းနှီးနေပေသည်။ စနစ်က ပေးထားသော ဒါဇင်နှင့်ချီသည့် G ဝတ္ထုများတွင် မရေမတွက်နိုင်အောင် တူညီသည့် ဇာတ်လမ်းအစပိုင်းများအား မြင်ဖူးပေသည်။

ထုံးစံအတိုင်း လမ်းလျှောက်လာသည့် အမျိုးသားဇာတ်လိုက်က တံခါးဝတွင် ဒဏ်ရာများ ဖုံးလွှမ်းနေသည့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သည့် လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ကြင်နာတတ်သည့်နှလုံးသားရှိသော ဇာတ်လိုက်က ထိုသူကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးရန်အတွက် အိမ်သို့ လျင်မြန်စွာ ပြန်ခေါ်သွားပေလိမ့်မည်။

မမျှော်လင့်စွာပင် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သည့်လူက ပတ်တီးများ ဖယ်လိုက်ပြီးနောက် သူ့တွင် အလွန့်အလွန် ချောမောခံ့ညားသည့် မျက်နှာလေး ရှိနေပေလိမ့်မည်။

သူက စွမ်အားကြီးသည်။ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်ပြီး

မသိနိုင်သည့် အတိတ်လည်းရှိမည်။ ၎င်းအရာများက ဇာတ်လိုက်အား ဝဲကတော့ကြီးတစ်ခုအတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်သွားပြီးနောက် မရေမတွက်နိုင်သည့် ပြိုင်ဘက်များထံ သယ်ဆောင်သွားပေလိမ့်မည်။

လုမော့-အာရုံစိုက်ရမည့် ပုံစံ : ကြင်နာတတ်သည့်နှလုံးသားရှိသည့် ဇာတ်လိုက်

လုမော့၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များ မြင့်တက်သွားကာ ယုတ်မာစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှ ဆက်သွယ်ရေးစက်အား ဖြည်းညင်းစွာ ထုတ်လိုက်သည်။

"ဟေး ဟဲလို ရဲစခန်းကပါလား...ကျွန်တော် ရဲတိုင်ချင်လို့ပါ..ကျွန့်တော့်အိမ်နားလေးမှာ အရမ်းအန္တရယ်များတဲ့ ဇာ့ဂ်တစ်ယောက် ပေါ်လာလို့ပါ..."

သွေးများရွှဲနေသည့်လက်က ဆတ်ခနဲတွန့်သွားလေသည်။

အဲ့ဒါက ဇာတ်ညွှန်းမှာ ရေးထားတာနဲ့ ကွာခြားမနေဘူးလားလို့...

ပန်းခင်းထဲတွင် လဲကျနေသည့် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်၏ သူငယ်အိမ်က ပြူးကျယ်သွားသည်။

ဒီအမျိုးသားက ဘာမှားနေတာလဲ...ငါ့ကို ခြံထဲပြန်ခေါ်သွားပြီး ဂရုစိုက်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ ကတိက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ...

သူ့ကိုပြန်ခေါ်သွားခြင်းဖြင့် သူကအမျိုးသား၏ ဘဝထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားနိုင်ကာ အမျိုးသားနှင့် အိမ်သူဘုရင်မကြားက အငြင်းပွားမှုကို သွေးထိုးလှုံ့ဆော်ပေးနိုင်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

သူက အိမ်သူဘုရင်မ၏ ဒေါသတကြီး ပေါက်ကွဲမှုများအားလုံးကို အပြည့်အဝ တုံ့ပြန်နိုင်မည့် မရေမတွက်နိုင်သော အဖြစ်အပျက်များကို မှန်းဆစိတ်ကူးထားပြီးဖြစ်သည်။ ထို့နောက် လိမ္မာပါးနပ်စွာဖြင့်နားလည်မှုလွဲစေမည့် ကိစ္စများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်မည်။ ထိုမှသာ အမျိုးသားက သူ့အိမ်သူဘုရင်မအား တဖြည်းဖြည်း စိတ်ရှည်သည်းခံမှုကုန်ဆုံးလာလိမ့်မည်ပင်။

သို့သော် အဓိကအချက်မှာ အမျိုးသားက သူ့အား အိမ်ထဲသို့ ခေါ်သွားရမည်ဖြစ်သည်။

"ခ...ခဏ...ခဏလေးလေးနေပါဦး..."

အမျိုးသမီးက လုမော့၏ ဘောင်းဘီရှည်အား လှမ်းဆွဲရန် အပြင်းအထန်ကြိုးစားလိုက်ပြီး အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကို ကယ်ပါ..."

အမျိုးသားဇာ့ဂ်က အလင်းရောင်ကို ကျောခိုင်းလျက် လှည့်လာကာ သူ့မျက်နှာက မှောင်နေပြီး မရှင်းလင်းပေ။

အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က သူ့အတွေးများကို နားမလည်ချေ။ သို့သော်ငြား ထိုအခိုက်တွင် ကျည်ဆန်ကို ကိုက်လျက် သရုပ်ဆောင်လိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းကိုမော့လျက် အားနည်းပြီး အကူအညီမဲ့စွာနှင့် ပြောလိုက်သည်။

"မင်းသာ ငါ့ကိုကယ်ပေးမယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့အမျိုးသမီးကျွန် ဖြစ်လာဖို့ ဆန္ဒရှိပါတယ်..."

ဒဏ်ရာများ ပြင်းပြင်းထန်ထန်နှင့်ပင် သူ့တွင် ယုံကြည်ချက် မြင့်မြင့်ရှိလေသည်။ A အဆင့်နီးပါး ခွန်အား၊ အမျိုးသမီးငယ်များကဲ့သို့ နူးညံ့သည့်မျက်နှာလေးနှင့်ဆိုလျှင် ယခုကဲ့သို့ နူးညံ့သည့် သွင်ပြင်လေး ပြုလုပ်လိုက်ပါက အမျိုးသား၏ အနိုင်ကျင့်လိုသည့် အလိုဆန္ဒများကို နှိုးဆွပေးနိုင်မှန်း သေချာလေသည်။

အးပိုင်းတွင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် အမျိုးသမီးကျွန်နေရာတွင် ထားလိုက်သည်က မကောင်းသော်ငြား အခြေအနေက အဆောတလျင် အလျင်လိုနေပေ၏။ ယခုနည်းလမ်းကသာလျှင် ပန်းတိုင်ကို အောင်မြင်နိုင်လိမ့်မည်ပင်။

"..."

အမျိုးသားဇာ့ဂ်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ သူ့မေးစေ့အား လက်ထဲထည့်လျက် မြစိမ်းရောင် မျက်ဝန်းများက သူ့မျက်နှာကို စူးစမ်းရှာဖွေကြည့်ရှုနေသည်။

"ဝူး..."(တဟင့်ဟင့် ရှိုက်သံ)

အမျိုးသမီး၏ မျက်လုံးများတွင် မျက်ရည်များပြည့်နှက်နေလျက် သူ၏ ကမ္ဘာကြီးကို ကြည့်နေသည့်အလား လုမော့ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

အမျိုးသားဇာ့ဂ်က ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်သည်။

"ငါ့ရဲ့အမျိုးသမီးကျွန် ဖြစ်ချင်တာလား..."

အမျိုးသမီးက မျက်လုံးတွင် မျက်ရည်များနှင့် ရယ်လိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်...."

"မင်းက အရမ်းကို အကောင်းဘက်က တွေးလွန်းနေတာပဲ..."

အမျိုးသမီးက တောင့်တင်းအေးခဲသွားလျက် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။

"ဘာ...ဘာကို..."

လုမော့ စုတ်သပ်လိုက်သည်။

"မင်းငါ့ရဲ့ အိမ်သူဘုရင်မကို မြင်ချင်လား..."

လုမော့ အမျိုးသမီး၏မေးစေ့ကို ဖမ်းဆုပ်လျက် လင်း၏ဦးတည်ဘက်ကို ရွေ့ပြလိုက်သည်။

ငွေရောင်ဆံပင်၊ အနီရောင်မျက်ဝန်းနှင့် အိမ်သူဘုရင်မက ရိုးရိုးစင်းစင်း စစ်တပ်ယူနီဖောင်းနှင့်ပင် အလွန်လှပနေပြီး နေ့အလင်းရောင်အောက်တွင် တောက်ပနေသယောင် ထင်ရသည်။

လုမော့ မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။

"မင်းသူနဲ့ တကယ် ပြိုင်ချင်တာလား..တကယ်ကြီးလား..."

အမျိုးသမီးဇာ့ဂ် : "....."

သူ ယခင်က ထိုမျှအထိ အရှက်မခွဲခံခဲ့ရဖူးပေ။ ဒေါသဖြင့် ချောင်းများဆိုးကာ လျှပ်တပြက်အတွင်း မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲသွားရပေသည်။

လုမော့ အလွန် စက်ဆုပ်ရွံရှာသွား၍ သူ့လက်အားလွှတ်ပေးလိုက်သည်။

"မင်းက အရမ်း ညစ်ပတ်တာပဲ..."

အချက်ပေးဥသြသံများက တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာကာ အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်၏ သူငယ်အိမ်များက ကျုံ့သွားကြသည်။ သူ့အထောက်အထားလက္ခဏာအား မရှာတွေ့နိုင်ပေ။ ဤအရေးမပါသည့် ကိစ္စကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ဆုံးရှုံးသွားရမည်က မထိုက်တန်လှပေ။

"မင်းမှာ ငါ့ကိုကယ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိမှတော့... နှုတ်ဆက်ကြတာပေါ့..."

သို့သော်ငြား ထို့နောက်တွင်မူ လက်တစ်ဖက်က သူ့လက်အား ဖမ်းကိုင်လိုက်ကာ မလွတ်မြောက်နိုင်တော့ချေ။

အမျိုးသမီးဇာ့ဂ် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ လင်း၏ အတွေးနယ်ချဲ့နေသော မျက်ဝန်းများနှင့် ဆုံသွားသည်။

"ငါမှတ်မိတာသာ မှန်မယ်ဆိုရင် မင်းက ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာအောင် ထွက်ပြေးနေနေခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီး ဒုစရိုက်သမား မလား..."

လုမော့ : အာ...

သူက ဝရမ်းပြေးတစ်ယောက်လား...

ဟမ်...

လုမော့က ဘေးဘက်တွင် တောင့်တင်းစွာ မတ်တတ်စွာရပ်နေခဲ့သည်။ လင်း လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်၏ မျက်နှာအား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပွတ်သပ်နေသည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

အားပြင်းပြင်းထန်ထန်နှင့် ပွတ်သပ်လိုက်၍ အရောင်ပါသော ပေါင်ဒါအချို့ ကွာကျသွားပြီး အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က နာကျင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်ပေသည်။

လင်း လက်ပြန်ရုတ်လိုက်သောအခါတွင်မူ မျက်နှာက မမှတ်မိနိုင်တော့ပေ။

၎င်းက မူလ နူးညံ့မှုများ မရှိတော့ဘဲ လုံးဝကွာခြားသွားသည့် လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင်။ ထင်းနေသည့် မျက်ခုံးနှင့် ခက်ထန်သည့် မျက်လုံးများရှိသည့် မျက်နှာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ မျက်နှာက ချောင်ကျ၍ လူကယိမ်းယိုင်နေကာ ထင်ရှားသည့် ပါးမို့မြင့်မြင့်များ ရှိပေသည်။

နဖူးကျယ်ကျယ်အောက်တွင်မူ သွေးရောင်လွှမ်းနေသည့် တြိဂံသဏ္ဍာန် မျက်ဝန်းတစ်စုံရှိနေကာ သူငယ်အိမ်များက ကျုံ့ဝင်နေကြသည်။

လုမော့ လင်း၏ခါးအား ကြည့်ပြီး မြေပြင်ပေါ်ရှိ အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်နှင့် ယှဥ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ(လင်း)သည်လည်း အလေးချိန် အလွန်ကျသွားခဲ့သည်။

ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးအရာမှာ ဘယ်ဘက်မျက်လုံးကိုဖြတ်၍ နဖူးမှ ညာဘက်ပါးပြင်ပေါ်အထိ တည်ရှိနေသော ကြီးမားလှသည့် အမာရွတ်ကြီးပင်။

"ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ မင်းကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီး မဖမ်းမိနိုင်ရတာလဲဆိုတာကို ငါသတိရနေတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ..."

လင်းက ရင်းနှီးဖော်ရွေစွာ ပြောလိုက်သည်။

"မက်ချယ်...မင်းအင်ပါယာကြယ်ပေါ်မှာ ပုန်းနေရဲလိမ့်မယ်လို့ ငါ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ဘူး... ငါ့ရဲ့ရှေ့မှာ ထပ်ပြီးတော့ပေါ်လာရဲလိမ့်မယ်လို့လည်း မထင်ထားခဲ့ဘူး..."

မက်ချယ်က လင်းအား စူးရဲကြမ်းတမ်းစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ တြိဂံပုံမျက်ဝန်းတစ်စုံက ငြိမ်သက်နေသော သားရဲများကဲ့သို့ပင်။ ထိုကြည့်နေသောအကြည့်များကပင် မက်ချယ်၏ ဝံပုလွေတစ်ကောင်ကဲ့သို့ စိတ်ရှည်ပြီး မြေခွေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ဥာဏ်နီဥာဏ်နက်များကာ ကျားသစ်နဲ့ကျားများကဲ့သို့ ခွန်အားကြီးမားသည့် စရိုက်ကို လုံလုံလောက်လောက်ပြသနေပေသည်။

ထိုအကြည့်နှင့် ကြည့်ခံရသည့်မြင်သူမဆို ဧကန်မုချ အေးအေးချမ်းချမ်း အိပ်ပျော်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ၎င်းက ထိုကဲ့သို့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖွယ် အကြည့်များပင် ဖြစ်ပေသည်။

ရုတ်တရက် မက်ချယ်၏ မျက်ဝန်းများက ပြူးကျယ်သွားကာ အံ့သြသွားသည့်အရိပ်အယောင် လှစ်ဟသွားသည်။

"အဲဒါ မင်းလား..."

လင်း သူလက်ကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ပေါင်အား ခြေထောက်တစ်ဖက်နှင့် ဆောင့်နင်းလိုက်ကာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်စေရန် ဖိအားပေးလိုက်သည်။ မက်ချယ်၏ မျက်နှာက နာကျင်နေသည့် အမူအရာနှင့်ပုံပျက်သွားလေသည်။

ချွန်ထက်နေသည့်ဓါးတစ်ချောင်းက သူ့အနောက်မှ ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။ လင်း သူ့အား နူးညံ့သယောင်ထင်ရသော အပြုံးအား ပြုံးပြလိုက်သည်။

"မင်းရဲ့လက်ကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာကို ငါမှတ်မိပါတယ်...ဘယ်လိုလုပ် ပြန်ပေါက်လာတာလဲ..."

မက်ချယ်၏သူငယ်အိမ်က ကျုံ့ဝင်သွားကာ အကြောက်တရားများဖြင့် တုန်ယင်လာသည်။

ငါ မမှတ်မိလိုက်တာ... ငါ တကယ်ကြီး သူ့ကို မမှတ်မိလိုက်တာပါ...

လွန်ခဲ့သော 15 နှစ်က သူခံစားခဲ့ရသည့် စိတ်ဒဏ်ရာကို သတိပေးနေသည့်အလား မှေးမှိန်နေပြီဖြစ်သည့် ဘယ်ဘက်လက်မောင်းပေါ်မှ အမာရွတ်က ယခုမှ ပြန်၍ စူးရှ နာကျင်လာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

---- လွန်ခဲ့သော 15 နှစ် ------

မိုးသက်မုန်တိုင်းများ ကျရောက်နေသည့် သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းနေသည့် မိုးညတစ်ညတွင် ညက နက်ရှိုင်းလေးလံနေသည်။ တဖျတ်ဖျတ်လင်းနေသည့် အလင်းရောင်ကသာလျှင် လမ်းမအရှေ့သို့ အလင်းရောင်ထွန်းညှိပေးထားလေသည်။

မက်ချယ်က ရွှံ့ထူထပ်နေသည့် လမ်းမပေါ်တွင် ပြေးလွှားကာ ခလုတ်တိုက်သွားခဲ့သည်။ သူ၏ ဘယ်ဖက်လက်က ပခုံးပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာအား တင်းကျပ်စွာ ဖမ်းဆုပ်ထားလျက် မိုးရေများက သွေးများကို ဆေးကြောပေးလိုက်ကာ ဒဏ်ရာအစွန်းက အဖြူရောင်ပြောင်းသွားပြီးပြီး ပိုးဝင်နိုင်သည့် လက္ခဏာများ ပြသနေသည်။

အပြာရောင်နှင့်အဖြူရောင် ရောယှက်နေသည့် အလင်းရောင်ကလည်း မက်ချယ်နောက်မှ လိုက်လာသောသူများပေါ် မီးထွန်းလင်းပေးနေခဲ့သည်။

သံမျက်နှာဖုံးတပ်ထားသည့် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က မက်ချယ်နောက်မှ အလျင်မလိုစွာ လိုက်လာခဲ့သည်။ သူက လိုက်ဖမ်းနေသည်ထက် ကစားနေသည်နှင့် အလားတူသည်။

မက်ချယ် တံတွေး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထွေးထုတ်လိုက်သည်။ သူနှင့် သူ့နောက်က်သို့ လိုက်နေသော သူ့ထက်ပင် ရာဇဝတ်သားနှင့်ပိုတူသည့် အမျိုးသမီးစစ်သည်နှင့် ပတ်သတ်ပြီး မည်သည်မှ သေချာဂဃနဏ မသိရသေးပေ။

အေးစက်သည်။ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး အဆိပ်ပြင်းထန်လှသည်။ ထိုအသိဥာဏ်မရှိကြသည့် ဇာ့ဂ်များက မက်ချယ်အား ဖော်ပြရန် ထိုစကားလုံးများကို သုံးကြသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အမျိုးသမီးစစ်သည်များ၏ မျက်နှာအစစ်အမှန်ကို မသိသောကြောင့်ပင်။ တမင်တကာပင် သူ့အား ဇာ့ဂ်စစ်သည်များ၏ အမြင်အာရုံမှ ဝေးရာဆီကို ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ခွင့် ပေးခဲ့သည့် ထိုအမျိုးသမီးဇာ့ဂ်ကသာလျှင် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့စရာများ၏ နမူနာပြယုဒ်ပင် ဖြစ်သည်။

သူ(အမျိုးသမီးစစ်သည်) ဘာတွေတွေးနေတာလဲ...

ဒါမှမဟုတ်..သူ...သူက ငါ့ရဲ့ကြောက်ရွံ့နေပုံကို အရသာတွေ့နေတာလား...

သူ အာရုံထွေပြားနေချိန်မှာပင် မမြင်ရသည့် ကျောက်တုံးတစ်ခုအား ခလုတ်တိုက်မိကာ မြေပေါ်သို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လဲကျသွားခဲ့သည်။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား တူနှင့် ထုရိုက်လိုက်သကဲ့သို့ နာကျင်သွားကာ ယခင်ဒဏ်ရာများကို ပိုမိုဆိုးရွားသွားစေသည်။ မက်ချယ်၏ အမြင်အာရုံက မှောင်မည်းသွားလျက် နာကျင်မှုများက ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်ပျံ့နှံ့သွားပြီး နားစည်အူသွားကာ မည်သည့်အသံမျှ မကြားရတော့ပေ။

သူ့အာရုံများ ပုံမှန်ပြန်ရောက်ရှိလာချိန်တွင် သူ့ရှေ့ရှိ လက်ရာမြောက် သေသပ်လှပသော စစ်ဘွတ်ဖိနပ်တစ်စုံအား မြင်လိုက်ရသည်။

🌌🌌🌌

Prev Next