Chapter 27

🥘Chapter 27 

နဂါးညီနောင်သုံး​​ဖော်က ပြဿနာရှာခဲ့သည့်အတွက် သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ စားသုံးသူများက လွတ်ကင်းရာသို့ ထွက်ပြေးကြပြီး စားတော်ဆက်တစ်ခုလုံး အလွတ်ဖြစ်နေ၏။ 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က သုံးထောင်စားတော်ဆက်၏ အကောင့်တွင် ပြဿနာကို ဖြေရှင်းပြီးဖြစ်သည့်အတွက် လူတိုင်းက အစားအသောက်များ ဆက်လက်စားသောက်ရန် ပြန်လာနိုင်ပါသည်လို့ ပို့စ်တင်ခဲ့သည်။ 

အချိန်လဟိုတယ်တွင် နောက်ဆုံးယှဉ်ပြိုင်ခဲ့သောအချိန်မှစ၍ သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ ဖောက်သည်များအားလုံးနီးပါးက ဤအကောင့်ကို Follow လုပ်ထားကြသည်။ သို့သော် မကြာသေးမီကမှ နှင်ထုတ်ခံရသူအများစုမှာ အကွဲကြောင်းကွက်လပ်၌ ပိတ်မိနေပြီး သတင်းကို မကြည့်နိုင်သောကြောင့် မက်ဆေ့ချ်ပို့ပြီးနောက် မည်သူမျှ ပြန်မလာခဲ့ချေ။ 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ဆိုင်ဖွင့်ချိန်တွင် အားလပ်ချိန်မရှိသလောက်ဖြစ်ပြီး ယခုအချိန်က ၆ နာရီထိုး လုနီးပါးဖြစ်နေပေပြီ။ သူက ဤအခွင့်အရေးကို အသုံးချ၍ ညစာစားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ 

တစ်နေ့ကို ဆယ်နာရီကျော်ကြာ မီးဖိုရှေ့တွင် ရပ်ပြီး ဟင်းမျိုးစုံကို အဆက်မပြတ် ချက်ပြုတ်နေပါက ဟင်းချက်ဝါသနာပါသူပင်ဖြစ်ပါစေ သူတို့အားလပ်ချိန်ရသည့်အခါ  ဇွန်းတစ်ချောင်းကိုတောင်မှ မထိချင်ဘူးဆိုသည်ကို ဘယ်သူမဆို နားလည်နိုင်သည်။ 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ထပ်ပြီး မချက်ပြုတ်ချင်သော်လည်း ဗိုက်ဆာသည်ဟု ခံစားရသောကြောင့် သူအနားယူချိန်တွင် ပြင်ဆင်ထားသည့် ဟော့ပေါ့ပါဝင်ပစ္စည်းကို ထုတ်လိုက်၏။ သူက အိုးထဲသို့ ဆီလောင်းထည့်၍ ပါဝင်ပစ္စည်းကိုထည့်ကာ ကြည်လင်သောရေမထည့်မီ အရည်ပျော်သည်အထိ မွှေလိုက်၏။ ၎င်းက အပူပြင်းပြင်းကြောင့် ဆူလာပြီး အိုးထဲတွင် အနီရောင်တောက်တောက်နှင့် ဟော့ပေါ့ဟင်းရည်အစပ်ကို ပွက်ပွက်ဆူအောင်တည်လိုက်ရာ ဟော့ပေါ့၏ စပ်ပြီး မွှေးသော ရနံ့သည် မီးဖိုခန်းတစ်ခုလုံးကို တဖြည်းဖြည်း ပြည့်လျှံသွားကာ အပြင်ဘက်သို့ ပျံ့လွင့်သွားသည်။ 

လုံလင်က ပြောလိုက်၏။ 

"အိုး... ဒီအနံ့က ဘာအနံ့လဲ..." 

သူ့အစ်ကို

"ဂလု...ဂလု...ငါက ရုတ်တရက်ကြီး ဘာလို့ ဗိုက်ဆာနေတာလဲ..." 

သူ့ညီငယ်

"မီးဖိုချောင်က အနံ့ထွက်လာတာ... အဲဒီကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့လူက ဘာလုပ်နေတာလဲမသိ..." 

တရုတ်နိုင်ငံတွင် အရသာပြင်းပြီး လူကြိုက်များသော ဟော့ပေါ့က အပြင်ဘက်ရှိ မလှုပ်မယှက် နိုင်သော နဂါးသုံးကောင်ကို ၎င်း၏ ရနံ့ဖြင့် ဆွဲဆောင်ထားသည်။ ပုဇွန်စစ်သားများနှင့် ကဏန်းဗိုလ်ချုပ်များအတွက်မူ သူတို့က ၎င်း၏ ရနံ့အောက်တွင် သွားရည်ကျနေသော်လည်း မလှုပ်ရှားနိုင်ဘဲ မီးဖိုချောင်တံခါးကို စိုက်ကြည့်ရုံမျှသာ မျက်လုံးလှည့်နိုင်ကြသည်။ 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က လျှပ်စစ်အိုးသေးသေးတစ်လုံးကို ကိုင်ဆောင်၍ ထွက်လာပြီး ၎င်းကို ပလပ်ထိုး လိုက်သည်။ အိုးအတွင်းရှိ ဟော့ပေါ့က ပွက်ပွက်ဆူလာပြီး ဂေါ်ဖီထုပ်များ၊ အသားချပ်များနှင့် အခြားပါဝင်ပစ္စည်းများက ငရုတ်သီးအဆီမှ တဖြည်းဖြည်း အနီရောင်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ အိုးထဲမှ ရေနွေးငွေ့များ ထွက်ပေါ်လာပြီး ဟော့ပေါ့၏ ရနံ့ကို သယ်ဆောင်လာ၏။ 

၎င်းကို ရိုးရှင်းစွာ ခုခံနိုင်စွမ်းမရှိကြပေ.... 

နဂါးညီအစ်ကိုသုံးယောက်၊ ပုစွန်စစ်သားများနှင့် ကဏန်းဗိုလ်ချုပ်များက တံတွေးများကို အရူးအမူးမျိုချကာ သူတို့၏ ဗိုက်ထဲရှိ  ပြင်းစွာဆာလောင်မှုလှိုင်းကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လူတိုင်းက သူဌေးစားနေသည့်အရာကို တစ်ချက်ကြည့်ရန် ကြိုးစားနေကြ၏။ 

အဲ့ဒါက...အရမ်းမွှေးလွန်းတယ်... 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က သူတို့၏ ထူးခြားသောအသွင်အပြင်ကို သတိပြုမိပြီး ပါဝင်ပစ္စည်းများ အားလုံးချက်ပြုတ်ပြီးကတည်းက နဂါးညီနောင်သုံးကောင်ထံသို့ လျှပ်စစ်အိုးသေးသေးလေးဖြင့် ချဉ်းကပ်ကာ ၎င်းကို သူတို့ရှေ့တွင် ထားလိုက်၏။ သူက ခပ်ပါးပါးလှီးထားသော အသားများ၊ ဟင်းရည်စိမ့်ဝင်နေသောဂေါ်ဖီထုပ်နှင့် နူးညံ့ကြွပ်ရွသော အသားများကို သူတို့ရှေ့တွင် နောက်ထပ် တူအရံတစ်စုံနှင့် ကောက်ယူပြီး မွှေလိုက်၏။ သူ့လှုပ်ရှားမှုအတိုင်း ဟော့ပေါ့၏ အနံ့က ပြင်းထန်လာသည်။ 

သူက ကြွပ်ရွနေသော အသားတစ်ပိုင်းကို ညင်သာစွာ မှုတ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ သက်ပြင်းအနည်းငယ်ချ၍ ချဲ့ကားစွာ ပြောလိုက်၏။ 

"အရသာရှိလိုက်တာနော်...အသားက အထုံ၊ အစပ်၊ လတ်ဆတ်မှု၊ အမွှေးနံ့အားလုံးထိနေတာပဲ... ဟင်းရည်က အရမ်းအရသာရှိပြီး အသားကြွပ်ကြွပ်လေးကလည်း ဟင်းရည်ရဲ့ အနှစ်တွေနဲ့ စိမ့်နေရော....ဟော့ပေါ့ရဲ့ အစပ်နဲ့ အသားရဲ့ နူးညံ့မှုကို ပြီးပြည့်စုံအောင် ပေါင်းစပ် ပေးထားတာပဲ...အရမ်းစားလို့ကောင်းတာပါကွာ...” 

ထိုကဲ့သို့ ပြောပြီး သူက ကျန်သည့်အသားအကြွပ်များကို ပါးစပ်ထဲသို့ ဖြည်းညှင်းစွာဝါးပြီး အလွန်ကျေနပ်အားရနေပုံပေါ်သည်။ 

ကြွပ်ရွနေသော အသားတစ်ပိုင်း ကုန်သွားသည်နှင့် နဂါးညီနောင်သုံးယောက်တို့က ပါးစပ်ထောင့်တွင် တံတွေးအစက်လေးများ အစပျိုးလာပြီး သူ့လက်ထဲတွင် ရှိသော လျှပ်စစ်အိုးငယ်ကို စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်က အနည်းငယ် ပြုံးပြီး အိုးကို သူတို့ အနီးသို့ ယူလာ၍ သူတို့ရှေ့တွင် ၎င်းကို ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြောလိုက်၏။ 

"လိုချင်လို့လား..." 

သူတို့ သုံးယောက်က ချက်ချင်းပင် မျက်လုံးကလေးများ ကလယ်ကလယ်ဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေကြသည်။

"လိုချင်တယ်...လိုချင်တယ်...လိုချင်တယ်...” 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ဘဝင်ခိုက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး လျှပ်စစ်အိုးကို ပြန်ယူ၍ ပြောလိုက်သည်။ 

"မင်းတို့ ဘာမှ မမှာထားတာ သနားစရာပဲ...မင်းတို့စားချင်ရင်တောင် ငါကျွေးလို့မရဘူး။ အခုတော့ ငါစားတာကို လိမ်လိမ်မာမာ ကြည့်လိုက်နော်..." 

နဂါးညီနောင်သုံးယောက်-

“ဘယ်လိုလူမျိုးက ဒါမျိုးလုပ်လို့တုန်း..." 

သူတို့၏ ဒေါသနှင့် ရှုံ့ချသော အကြည့်များအောက်တွင် ပိုင်ရှန်းကျစ်က အပြစ်ရှိဟန်မပေါ်ဘဲ သူ့ညစာကို စားသောက်ပြခဲ့၏။ 

နဂါးညီနောင်သုံးယောက်: 

အဟင့် အဟင့်...ငါတို့ တကယ်စားချင်နေတာကို...ငါတို့ သွားရည်တွေကျနေပြီးလို့... 

အောင်းရှင်းလန်က သူမသားသုံးယောက်ဟာ အပေါ်စီးမှ ဆက်ဆံတတ်ပြီး ကျိုးကြောင်း ဆီလျှော်မှုမရှိသည့်အပြင် စိတ်ကြီးဝင်တတ်သည်ကို သေချာသိ၏။ ငယ်စဉ်ကလေးဘဝမှ အရွယ်ရောက်ချိန်အထိ သူမက ၎င်းတို့နောက်တွင် ဘယ်နှစ်ကြိမ်လောက် ဖြေရှင်းပေးခဲ့ရသည်ကို သူမ မမှတ်မိခဲ့သလို သူတို့ကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြိမ်းမောင်းခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ထိုသိုလုပ်ခြင်းက ဘာမှအလုပ်မဖြစ်ပုံရ၏။ 

သူမက ဒီနဂါးလေးသုံးကောင်ဟာ ခေါင်းမာပြီး အရှက်ကင်းမဲ့တဲ့ သူတို့အဖေဘက်ကို လိုက်သွားတယ်လို့ပဲ ပြောနိုင်ပါတော့တယ်... 

ဤတစ်ကြိမ်ဖုန်းခေါ်ခြင်းကို လက်ခံလိုက်ချိန်တွင် သူမ၏ ပြဿနာကောင်လေးသုံးကောင်က နောက်တစ်ကြိမ်ပြဿနာရှာထားပြန်ပြီးဆိုသည်ကို သိလိုက်သည်။ သူမက တောင်းပန်ဖို့ ပြင်ဆင်ထားပြီးသားဖြစ်ပြီး သူတို့၏ အရေခွံထူသည့် နားရွက်များကို လိမ်ပြီး မမေ့နိုင်သော သင်ခန်းစာ တစ်ခု ပေးရန်လည်း ပြင်ထား၏။ 

သို့သော် သူမက သုံးထောင်စားတော်ဆက်အိမ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသောအခါ သူမ တုန်လှုပ်သွားသည်။ သူမ၏ နဂါးလေးသုံးကောင်က ကြမ်းကြုတ်ပြီး တင်စီးတတ်သော်လည်း သူမ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သော မြင်ကွင်းက ဖြစ်မလာပေ။ ယင်းအစား သူမ၏ သားသုံးယောက်က ခေါင်းမှ ခြေဖျားအထိ မကျေနပ်မှုကို ပြသကာ သနားစရာကောင်းလောက်အောင် အချုပ် ခံထားရပုံပေါ်၏။ 

မကျေမချမ်းဖြစ်တယ်တဲ့လား... 

အောင်းရှင်းလန်က သူ့သားများတွင် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသောအမူအရာကို မျက်လုံးများ သုတ်၍ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ အမှန်ပင် ထိုမကျေနပ်မှုပြနေသော အရုပ်ကလေး သုံးရုပ်က သူမ၏ သားများဖြစ်၏။။ သူမက သူတို့ဆီ လျှောက်သွားပြီး တုံ့ဆိုင်းစွာ မေးလိုက်၏။ 

"အကြီးလေး...အလတ်လေး...အငယ်လေး...မင်းတို့ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ..." 

ညီအစ်ကိုသုံးယောက်က 

"အင်း....အင်း...(အမေရေ)...အင်း...အင်း...အင်း...အင်း...(သားတို့ကို ကယ်ပါဦး)..." 

အောင်းရှင်းလန်က သူမ နားမလည်ကြောင်း ညွှန်ပြရင်း မျက်လုံးခတ်လိုက်၏။ 

"မေးပါရစေခင်ဗျာ...အန်တီက နဂါးလင်းရဲ့အမေလား...” 

အနောက်မှ အသံထွက်လာပြီး အောင်းရှင်းလန်က လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ချောမောသည့် လူငယ်တစ်ယောက်က ပြုံးပြီး ချဉ်းကပ်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက နားမလည်နိုင်သော နွေးထွေးမှုတစ်ခုကို ထုတ်လွှတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်လုံးများ တောက်ပလာကာ ပြောလိုက်၏။ 

"ဟုတ်ပါတယ်...အန်တီက သူတို့အမေပါ...မင်းဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါသိလို့ရမလား..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ညင်ညင်သာသာ ပြုံးပြီး ပြန်ဖြေလိုက်၏။ 

"မင်္ဂလာပါ မဒမ်...ကျွန်တော်က သုံးထောင်စားတော်ဆက်ရဲ့ ပိုင်ရှင်ပါ...အန်တီရဲ့ သားတွေက စားသောက်ဆိုင်မှာ ရန်ပွဲတစ်ခုဖြစ်စေခဲ့ပြီး ဖောက်သည်တွေကိုတောင် မောင်းထုတ်လိုက် ကြတာ....အခုတော့ အရာအားလုံး ဒီလိုပြောင်းသွားတယ်လေ...ကျွန်တော့်အနေနဲ့ အန်တီစိတ်မဆိုးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်..." 

သူမ၏ သားများက ဖောက်သည်များကို မောင်းထုတ်ပြီး စားသောက်ဆိုင်ကို ဖျက်ဆီးပစ်ချင်ကြသည်။ သူဌေးက ကြင်နာတတ်ပြီး သူမသားများကို မထိခိုက်စေဘဲ သူတို့ကို ထိန်းထားရုံပါပဲ။

အဲဒီ့လိုကိစ္စမှာ သူမက ဘယ်လိုပြောနိုင်မှာလဲ... 

အောင်းရှင်းလန်က မြန်မြန်ပြန်ဖြေလိုက်၏။ 

"မဖြစ်ပါဘူး...မဖြစ်ပါဘူး...ဒီလိုသက်ညှာပေးတဲ့အတွက် ငါက ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ...” 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်၏။ 

"ဒါဆို ကျေးဇူးပြုပြီး သူတို့ကို ခေါ်သွားလိုက်ပါ...အဲဒါက သူတို့အတွက် သင်ခန်းစာတစ်ခုလို့ မှတ်ယူပေးပါ..." 

အောင်းရှင်းလန်က အလျင်စလို ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ 

"ဒါပေါ့...အန်တီ သူတို့ကို ချက်ချင်းခေါ်သွားလိုက်ပါ့မယ်..." 

သူမက ပြောသည့်အတိုင်း သူမလက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ညီအကိုသုံးယောက်နှင့်အတူ ပုဇွန်စစ်သားတစ်ဒါဇင်နှင့် ကဏန်းဗိုလ်ချုပ်များကို သူမ၏ အင်္ကျီလက်ထဲသို့ သိမ်းယူလိုက်သည်။ သူမက အနည်းငယ်ဦးညွှတ်ပြီး မြစိမ်းရောင်ကျောက်စိမ်းတစ်တုံးကို ထုတ်ကာ ပိုင်ရှန်းကျစ် ရှေ့တွင် ထားလိုက်ပြီး တောင်းပန်လိုက်၏။ 

"ပြဿနာဖြစ်စေတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်...ဒါက အန်တီတို့နဂါးမိသားစုရဲ့ နစ်နာကြေးပေး တာပါ...” 

"မလိုပါဘူးခင်ဗျ...စားသောက်ဆိုင်က ဘာမှဆုံးရှုံးမှုမရှိခဲ့ပါဘူး...ကျေးဇူးပြုပြီး ဒါကို ပြန်ယူလိုက်ပါ..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ 

သူ၏ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည့် အမူအရာကို ကြည့်ပြီး အောင်းရှင်းလန်က ကျောက်စိမ်းကို ပြန်ယူကာ သုံးထောင်စားတော်ဆက်အိမ်မှ တစ်ဖန် ထွက်ခွာသွားလေသည်။

သူမထွက်သွားသောအခါ ပိုင်ရှန်းကျစ်က နောက်ဆုံးတွင် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ နဂါးမနှင့် တခြားလူများ ရုတ်တရတ် ချုပ်နှောင်ခံထားရသည့် အကြောင်းရင်းကို သူမသိပေ။ သူလိုချင်တာက ထိုလူတွေကို မိဘထံ အမြန်ထည့်ပေးလိုက်ဖို့ပင်။ အကယ်၍ သူမက ထိုသူများကို လွှတ်ပေးရန် တောင်းဆိုလာပါက သူငိုဖို့ကလွဲပြီး ရွေးစရာ မရှိတော့ပေ။ 

နဂါးမိသားစုကို ပြန်ရောက်ချိန်တွင် အောင်းရီက ပြေးထွက်လာပြီး နဂါးလင်းကို ပွေ့ဖက်၍ အော်ပြောလိုက်၏။ 

"အစ်ကိုလင်း...ကျမ ရှင့်အတွက် လက်စားချေပေးမယ်..." 

သူမပြောပြီးချိန်တွင် သူမ မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ပြီး အပြင်သို့ အပြေးအလွှား ထွက်တော့မည်ဖြစ်သော်လည်း အောင်းရှင်းလန်က သူမကို ဆွဲကိုင်ကာ ဒေါသတကြီးဖြင့် ပြောလိုက်၏။ 

“တော်လောက်ပြီး...” 

အောင်းရီက သူမကို ဝမ်းနည်းစွာ ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်၏။ 

"အန်တီ...ဒီသုံးထောင်စားတော်ဆက်ပိုင်ရှင်က သမီးတို့ နဂါးမျိုးရိုးကို အလေးအနက်မထားဘူး... သမီးကို လွှတ်ပေးပါ...သူက နဂါးမျိုးနဲ့ ရှုပ်ချင်ရင် နောင်တရအောင် လုပ်ဦးမှာ..." 

အောင်းရှင်းလန်က ပြန်ပြောလိုက်၏။ 

“ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း...မင်းက တခြားသူတွေအပေါ် ထပ်အနိုင်ကျင့်ချင်တာလား...အခု မင်းဘယ်လိုပြုမူခဲ့တယ်ဆိုတာ မေ့သွားပြီလား...မင်းရဲ့ သတ္တိတွေ ဒီလောက် မြန်မြန် ပြန်ရတယ်ပေါ့...မင်းက လုံးလုံး ဦးနှောက်မရှိတာပဲ...." 

သူမက နဂါးလင်းကို ကြည့်၍ ပြောလိုက်၏။ 

"မင်းအတွက် စေ့စပ်ထားသူကောင်းကို ငါရွေးချယ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး...အခုကစပြီး မင်းရဲ့ စေ့စပ်ပွဲကို ဖျက်သိမ်းလိုက်ပြီလို့ ငါကြေငြာတယ်..." 

အောင်းရီက မယုံနိုင်စွာဖြင့် မျက်လုံးပြူးပြီး မေးလိုက်၏။

"အန်တီ...အန်တီ...ဘာဖြစ်လို့လဲ..." 

အောင်းရှင်းလန်က သူမကို ကြည့်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်၏။ 

"မင်းက အရမ်းမိုက်မဲပြီး လူမှားစော်ကားတဲ့အတွက်ကြောင့်ပဲ...." 

ထိုသို့ပြောရင်း သူမက လှည့်လိုက်ပြီး လူဆယ်ယောက်ကို နဂါးမိသားစုထဲသို့ ခေါ်သွားကာ  အောင်းရီ အထဲသို့ မဝင်မီ တံခါးကို ဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။ 

နဂါးမိသားစု အကြီးအကဲက လျှောက်လာပြီး သူ့မိန်းမကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်၏။ 

"ဘာဖြစ်ကြတာလဲ...မင်းကို ဘယ်သူက ဒေါသထွက်အောင်လုပ်တာလဲ..." 

အောင်းရှင်းလန်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်၏။ 

"အဲ့ဒါ...ရှင့်ရဲ့ အကောင်းဆုံးသားတွေပဲ မဟုတ်လား..." 

နဂါးမိသားစုခေါင်းဆောင်က အတင်းပြုံးပြပြီး သူ့မိန်းမကို ပွေ့ဖက်ကာ အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။ ထို့နောက် သူက လေးလေးနက်နက်ပြောလိုက်၏။ 

"ဘာဖြစ်ကြတာလဲ..." 

အောင်းရှင်းလန်က သူမ၏ ဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့သော သဘောထားကို ပြောင်းလဲလိုက်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်၏။ 

"ရှင့်ရဲ့ သားတွေက ပြဿနာရှာလာတာ..." 

နဂါးမိသားစုခေါင်းဆောင်က မျက်ခုံးပင့်ကာ မေးလိုက်၏။ 

"ဘယ်လိုတောင်လဲ..." 

အောင်းရှင်းလန်က သူမ၏ မိုက်မဲသော သားသုံးယောက်ဆီက ယူလာသည့် ပစ္စည်းသေးသေးလေးကို သူ့ရှေ့တွင် ချပြလိုက်၏။ 

"သေချာကြည့်စမ်းပါရှင်..." 

တစ်မိနစ်အကြာတွင် နဂါးမိသားစုခေါင်းဆောင်၏ အမူအရာမှာ လေးနက်သွားပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ဒါ... နတ်ဘုရားဘုံက ကန့်သတ်ချက်တစ်ခုမဟုတ်လား..." 

အောင်းရှင်းလန်က ခေါင်းညိတ်ပြီး သက်ပြင်းချရင်း ပြန်ဖြေလိုက်၏။ 

"ဒီနေ့ ရှင့်ရဲ့ သားတွေက တခြားသူရဲ့ ဆိုင်ကို သွားပြီး ပြဿနာရှာခဲ့တာ...ပိုင်ရှင်က သူတို့ကို ဒီကန့်သတ်ချက်နဲ့ ချုပ်ထားလိုက်တာ..." 

နဂါးမိသားစု အကြီးအကဲက သူ့အံသွားများကို ကြိတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်၏။ 

"ဘယ်က နတ်ဘုရားကလန်ကလဲဆိုတာ မင်းပြောပြနိုင်မလား...အဲဒီလူဆိုးလေးတွေကို ဒီကို ခေါ်လာခဲ့ဦး...ကိုယ် သွားတောင်းပန်လိုက်မယ်လေ..." 

အောင်းရှင်းလန်က သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်၏။ 

"အဲဒါ မလိုအပ်တော့ပါဘူး...ကျမ အခုလေးတင်ပဲ တောင်းပန်ခဲ့ပြီးပြီ...ကြည့်ရတာ သူဌေးက စိတ်ဆိုးပုံမပေါ်ပါဘူး...သူက အရမ်းကြင်နာတတ်တဲ့ပုံပေါက်တယ်...အဓိကကတော့ သူဌေးရဲ့ ကိုယ်ပိုင်သွင်ပြင်ကို ကျမ ပုံမဖော်တတ်ဘူး...သူက သူ့အသွင်အပြင် ပြောင်းထားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်...ပြီးတော့ သူက ဘယ်မျိုးနွယ်က လာတာကိုလည်း မသိဘူး..." 

နဂါးမိသားစု အကြီးအကဲက သက်ပြင်းချကာ ပြောလိုက်၏။ 

“တော်သေးတာပေါ့...နတ်ဘုရားကလန်က ငါတို့ကို တာဝန်ယူခိုင်းစေချင်ရင် ငါတို့က ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ..." 

ကမ္ဘာသုံးထောင်၏ အထွတ်အထိပ်တွင်ရှိသော နဂါးမျိုးရိုးသည်ပင် နတ်ဘုရားကလန်၏ ရှေ့တွင် ၎င်းတို့၏ မျိုးနွယ်ဖြင့် ဖိနှိပ်ခံရပြီး တန်ခိုးမရှိပေ။ 

ခဏလောက်စဉ်းစားပြီးနောက် နဂါးမိသားစုခေါင်းဆောင်က ပြောလိုက်၏။ 

"ဒီအဖြစ်အပျက်ကို နမူနာယူပြီး သူတို့သုံးယောက်ကို အချိန်အာကာသစစ်ပွဲကို ပို့လိုက်တော့... သူတို့က အခု စမ်းသပ်မှုတချို့ကို တွေ့ကြုံခံစားဖို့ အရွယ်ရောက်နေပြီး... " 

****

တစ်ဖက်တွင် သုံးထောင်စားတော်ဆက်က ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်နေပေပြီ။ 

ပိုင်ရှန်းကျစ်က အစောပိုင်းတွင် ကြောက်လန့်မှုခံစားခဲ့ရသည့် ဖောက်သည်တစ်ယောက်ကို ဖက်ထုပ်ပန်းကန် သေးသေးလေး ပေးလိုက်၏။ ဤဖက်ထုပ်များက နဂိုမူလတွင် သူညစာစားရန်အတွက် ပြင်ဆင်ထားခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း အခုအချိန်တွင် ဖောက်သည်များကို စိတ်ကျေနပ်စေရန် အတွက် သူက သူတို့ကို ထုတ်ကျွေးလိုက်ခြင်းပေ။

စားသောက်ဆိုင်ရှိ ဖောက်သည်များက ဖက်ထုပ်များကို မြည်းစမ်းပြီးနောက် အံ့အားသင့်သွားကြသည်။ သူတို့က စိတ်အားထက်သန်စွာ အလောတကြီးစားလိုက်ကြပြီး ပန်းကန်ပြားပြောင်သည်အထိ စားပြီးသောအခါတွင် ဖက်ထုပ်များကို မီနူးထဲသို့ ထည့်ရန် ပိုင်ရှန်းကျစ်အား အပြင်းအထန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ 

သို့သော်...ပိုင်ရှန်းကျစ်က လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ အခိုင်အမာ ငြင်းဆိုလိုက်သည်... 

သူက ပုံမှန်ဟင်းလျာများ ချက်ပြုတ်ရုံဖြင့် ပင်ပန်းနေပြီဖြစ်သည်။ မီနူးထဲသို့ ဖက်ထုပ်ထပ်ထည့်ပါက သူ့တွင် အနားယူရန် အချိန်ရှိမှာ မဟုတ်တော့ပေ။ 

၎င်းတို့၏ တောင်းဆိုမှုကို ရက်စက်စွာ ပယ်ချခံခဲ့ရပြီး အဆိုပါ ဖောက်သည်များက စိတ်ပျက်စွာဖြင့် သူတို့စားခဲ့သော ဖက်ထုပ်ပုံများကို လိုင်းပေါ်တွင်တင်ခြင်းဖြင့် လူ့အဖွဲ့အစည်းကို လက်စားချေခဲ့သည်။ 

အနည်းဆုံးတော့ အခြားသူတွေ စမ်းကြည့်ဖို့ အခွင့်မသာပေမယ့်...သူတို့ကတော့ စားလိုက်ရတယ်လေ...ထိုအတွေးနဲ့ သူတို့က နှလုံးသားထဲတွင် စိတ်တည်ငြိမ်မှုအချို့ကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်... 

ဤသို့ဖြင့် နောက်တစ်နေ့တွင် အွန်လိုင်းပေါ်၌ ကျော်ကြားသည့်ခေါင်းစဉ်တစ်ခုဖြစ်လာ၏။ 

#သုံးထောင်စားတော်ဆက်အိမ်၏ စားပွဲအသစ်...ခန့်မှန်းမရနိုင်​သော ဖက်ထုပ်များ...# 

ပို့စ်အောက်တွင် ဒါဇင်နှင့် ချီသော အင်တာနက်သုံးစွဲသူများက သူတို့စားခဲ့ရသည့် ဖက်ထုပ်ပုံများကို မျှဝေခဲ့ကြသည်။ ဖက်ထုပ်များက အဖြူရောင်ရှိ၍ နူးညံ့လုံးဝိုင်းပြီး ပါးပါးလှီးထားသော ကြက်သွန်နီနှင့် အလှဆင်ထားသည်။ 

ကိုက်လိုက်ချိန်တွင် ဆော့စ်နဲ့ စိမ်ထားတဲ့ အသားများကို ပေါ်လာပြီး အမြင်အာရုံကို ဆွဲဆောင်ရုံသာမက အရသာလည်းရှိမယ်လို့ ထင်ရစေတယ်... 

သုံးထောင်စားတော်ဆက်ရဲ့ ဂုဏ်သတင်းနှင့် ပေါင်းစပ်ပြီး အင်တာနက်သုံးစွဲသူအများအပြားက ဖက်ထုပ်ကို စမ်းကြည့်ချင်ကြောင်း မှတ်ချက်ပေးခဲ့ကြတယ်... 

အထူးသဖြင့် စပ်သည့် အစားအစာများကို မစားနိုင်သူများကို ဆွဲဆောင်ခြင်းခံလိုက်ရ၏။ ဤဖက်ထုပ်များသည် စပ်ပုံမပေါက်ဘဲ ၎င်းတို့၏ အရသာအကြိုက်များနှင့် လုံးဝလိုက်ဖက်ပုံရသည်။ 

သူတို့လည်း စမ်းကြည့်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားလိုက်ကြသည်.... 

ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို မသိလိုက်‌စေဘဲ သူ့၏ ညစာဖက်ထုပ်များက အင်တာနက်မှာ အုတ်အော်သောင်းတင်းဖြစ်လာလ၏။

🥘