MM Story Teller

Chapter 72

Viewers 5k

🌌 Chapter 72

ရေချိုးကန်ထဲရှိ ရေခိုးရေငွေ့များကြား၌ မတ်တတ်ရပ်ပြီး သူ့အား အပြစ်ကင်းစင်စွာ ပြုံးပြနေသော မယုံနိုင်လောက်အောင် လှပပြီး သန့်စင်သည့်ပုံရှိသည့် ဇာ့ဂ်တစ်ယောက်ရှိသည်။

သူ့တွင် ငယ်ရွယ်သည့်ကောင်လေးတစ်ယောက် သွင်ပြင်ရှိပြီး မျက်နှာအင်္ဂါရပ်များက အပြည့်အဝမဖွံ့ဖြိုးသေး၍ သူ့အား အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်လား အမျိုးသားဇာ့ဂ်လားဆိုသည်ကို သတိပြုမိရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။ သူ၏ဖြူစင်မှုက အလွန်အမင်း ညို့အားပြင်းကာ ဆွဲဆောင်နေပေသည်။

ထိုအခိုက် စုန့်ကျန်းရှူး သူ့အတွက် အမြဲလိုလို အကျိုးအမြတ်များ ရရှိစေရန် အချက်ပြသည့်လမ်းညွှန်နေသည့် ခံစားချက်အား တစ်ဖန် ခံစားလိုက်ရသည်။ ၎င်းက အဆင့်မြင့် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ် တစ်ယောက်နှင့် ကြုံတွေ့ပြီး အဆင့်မြင့်သွားခြင်းမျိုး ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ သို့မဟုတ် သူ့ကြိုးစားအားထုတ်ထားမှုများအတွက် ကျေနပ်စရာကောင်းသည့် အခွင့်အရေးတစ်ခုလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပေသည်။

ဇာ့ဂ်ဧကရာဇ်ပြောခဲ့သည့်စကားများက ဤထူးခြားလှသည်။ ဤဇာ့ဂ်ကို သူ့ထံမှ ဖုံးကွယ်ထားရန်အတွက် ပြောခဲ့သည့် ကြိုးပမ်းမှုတစ်ခုမျှလား သူ မ‌သိနိုင်ပေ။

၎င်းနောက်ကွယ်တွင် အလွန်တရာ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသည့် လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခု သေချာပေါက်ရှိလိမ့်မည်ပင်။ စုန့်ကျန်းရှူး ဒေါသထွက်စွာဖြင့် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်၍ ကောင်ငယ်လေးနှင့်တူသည့် ဇာ့ဂ်အား ကယ်တင်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

စုန့်ကျန်းရှူး တုန့်ဆိုင်းမှုမရှိဘဲ တံခါးအား တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

အခန်းတွင်းမှ ကောင်ငယ်လေးက လန့်ဖျပ်သွားသည့်သမင်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ၏စိုစွတ်ပြီး တောက်ပနေသော မျက်လုံးများဖြင့် မျက်တောင်ခတ်ကာ နူးညံ့စွာ မေးလိုက်သည်။

"ဘယ်...ဘယ်သူလဲဟင်..."

သူ၏အသံက စုန့်ကျန်းရှူး၏ စိတ်ဝိညာဥ်အား သန့်စင်သွားစေသော ကောင်းကင်ဘုံမှ သီချင်းသံကဲ့သို့ သိမ်မွေ့နူးညံ့ကာ လှပလွန်းပေ၏။

စုန့်ကျန်းရှူး မသိစိတ်ဖြင့် ကောင်ငယ်လေးနား လျှောက်သွားလိုက်ကာ ရေချိုးကန်အစွန်းတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ကိုယ်က မင်းကိုကယ်ဖို့ရောက်လာတာ..."

ကောင်ငယ်လေး၏ မျက်နှာက ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး သူ၏နူးညံ့ပျော့ပြောင်းသော လက်လေးအား စုန့်ကျန်းရှူး၏ပခုံးပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ပါးပြင်နှစ်ဖက်မှ ကြက်သွေးရောင်ဖျော့ဖျော့လေးက မယုံနိုင်စရာကောင်းအောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိလှပေသည်။

ညင်သာသည့် အပြုံးလေးတစ်ခုနှင့် စုန့်ကျန်းရှူး ကိုယ်ကို ကိုင်းညွှတ်ကာ ကောင်ငယ်လေး၏ ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းလေးအား သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ချိတ်ပိတ်လိုက်သည်။

သို့သော်ငြား သူ့မျက်လုံးများကို ပိတ်လိုက်၍ ကောင်ငယ်လေး၏အကြည့်များထဲမှ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲမှုကို မမြင်လိုက်ရချေ။ ထိုအကြည့်များက သွေးဆာနေသော နတ်ဆိုးတစ်ကောင်လို ရက်စက်မှုများဖြင့် ပြည့်နေသည်။

------------------

ထိုအခိုက် လုမော့မှာ...

သူ့ခေါင်းကို အနည်းငယ်ငုံ့၍ ရေနွေးကို နောက်ဆုံးတစ်ငုံ သောက်လိုက်သည်။

စနစ် : [ အရသာကို မင်းတကယ် သည်းမခံနိုင်ဘူး မလား ...မင်းစကားတွေက ဘယ်လောက်တောင် ရိုးသားမှုမရှိလဲဆိုတာကို ငါအခု ပိုနားလည်လာပြီ...]

လုမော့ : [...]

သေချာပေါက် ၎င်းက သူအစက်ဆုပ်ဆုံး အရသာပါပင်။

လူတိုင်းရှေ့တွင် ရုတ်တရက် ထိုသို့လုပ်လိုက်သည့် လင်းအတွက် မဟုတ်ပါက သူ ရှက်ရွံ့သွားမည်မဟုတ်ဘဲ ထိုရှက်ရွံ့မှုကို ဖုံးကွယ်ရန် ကြံမိကြံရာ ရေကို သောက်လိုက်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ဒီတော့ ဒါတွေအားလုံးက လင်းအမှားပဲ...

လုမော့ ခွက်အလွတ်ကို စားပွဲပေါ် ပြန်တင်လိုက်ရာ အသံဖျော့ဖျော့ ထွက်သွားပေသည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် လင်းက ပစ်လွှတ်လိုက်သည့် မြှားတစ်စင်းကဲ့သို့ တဟုန်ထိုးပြေးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟွေ့ယွီ၏နံဘေးမှ ဖြတ်သွားချိန်တွင် ငွေရောင်ဆံနွယ်များက သူ့နောက်တွင် ကခုန်နေခဲ့သည်။

ဤအရာအားလုံက လျှပ်တပြက်အတွင်း ဖြစ်သွားသော်လည်း လင်းက လေထဲတွင်ရှိနေစဥ် သူ့အား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်ကိုပင် လုမော့ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်သည်။

လင်း၏ အမူအရာက သူ၏ပုံမှန် သက်တောင့်သက်သာ ပြုံးနေသည့်ပုံနှင့် လုံးဝကွဲပြားခြားနားပေသည်။

သူ၏ထင်ရှားလှသည့် မျက်တောင်များက ပျံလွှားငှက်၏ အမြှီးနှင့်ဆင်တူနေကာ သူ၏အေးစက်သည့်ပုံရိပ်က နှင်းခဲများနှင့်ဖုံးနေသည့်အလား ကြက်သွေးရောင်မျက်ဝန်းများက နက်မှောင်ကာ ကျောချမ်းစရာ ကောင်းလှပေသည်။

ထိုကဲ့သို့ ပုံသဏ္ဍာန်နှင့် လုမော့အား အေးစက်စက် တစ်ချက်ကြည့်ခဲ့သည်။

လုမော့က လင်းထုတ်လွှတ်နေသည့် သံချေးရနံ့နှင့် သွေးဆာနေမှုမှုများကို စိတ်ကူးကြည့်နိုင်လုနီးပါးပင်။ ထိုအခိုက် ထိုရနံ့က လေထုပါးပါးလေးထဲမှ ထွက်လာပြီး သူ့နှာခေါင်းထဲ၌ တရစ်ရစ် ရစ်ဝဲနေသည်ထင်ရပေသည်။

လင်းက ဟွေ့ယွီနောက်တွင် မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဓားအား အသာဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်ကို သူစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

သူလှုပ်ရှားလိုက်သည်နှင့် ဟွေ့ယွီ၏ တောင့်တင်းမြင့်မားသည့် ပုံရိပ်က ဖြည်းညင်းစွာ လဲကျသွားလေသည်။

လူအုပ်ကြီး၏ ချီးကျူးသြဘာများအလယ်တွင် လင်းက သူ့လက်အား မြှောက်လိုက်သည်။ သူ၏သွယ်လျသည့် လက်ချောင်းများကို ရစ်ပတ်ထားသည့် အဖြူရောင်လက်အိတ်နှင့် ဦးထုတ်နှုတ်ခမ်းကို မ'လိုက်ကာ လုမော့အား ကြည့်ရန် မျက်ဝန်းကို မှေးကျဥ်းလိုက်သည်။

တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင် နှင်းခဲများက ခြစ်ခြစ်တောက်ပူသည့် နေရောင်ခြည်နှင့် တွေ့လိုက်ရသည့်အလား အေးစက်မှုများက လုံးဝ အရည်ပျော်ကျသွားပေသည်။

သူအမြဲလုပ်ခဲ့သည့်အတိုင်း လင်း လုမော့အား ဘယ်မျက်လုံး မှိတ်ပြလိုက်သည်။

လုမော့က ခါးမတ်မတ် ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ ယခင်တောတင့်တင်းနေသည့်အမြှီးလေးက အနည်းငယ် ယိမ်းထိုးလှုပ်ယမ်းနေကာ သူ့ခါးအား ပွတ်သပ်နေသည်မှာ ဤကဲ့သို့မေးနေသည့်အလားပင်။

ဟေး ညီငယ်လေး မင်းဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီနေရာမှာ ရပ်နိုင်သေးတာလဲ...

သူ့ပါးပြင်က ပူတက်လာကာ ကိုးရိုးကားရားနှင့် တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သည်။

"မင်းက ချစ်ကြောင်းပြရတာကို တကယ်ကြိုက်တာပဲ..."

သို့သော်ငြား မိန်းမောတွေဝေစွာနှင့် မတ်တတ်ရပ်ပြီး သူ၏ အမျိုးသမီး ဘုရင်မအား ဖောက်ထွင်းမြင်ရသည့် ဖန်များကို ဖြတ်၍ကြည့်လိုက်ရာ သူတို့အကြည့်ချင်းဆုံသွားခဲ့သည်။

[ဟေး...ဟေး...ဟေး...]

စနစ်က ရုတ်တရက် အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

လုမော့စိတ်က ဗလာဖြစ်သွားသည်။

"သောက်ကျိုးနည်း မင်းငါ့ကို သတိလေးမပေးနိုင်ဘူးလား...မင်းကြောင့် ငါလန့်ပြီး သေခါနီး..."

သို့သော် စနစ်၏အသံက သူ့အား ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

[ဒင်… ဇာတ်လိုက်ရောင်ဝါ ပြန်ကောင်းမှုအခြေအနေလက်ရှိပြီးစီးမှု 75%]

[ဒင်…စုန့်ကျန်းရှူးရဲ့ဘဝက သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေကို ရောက်ရှိနေပါတယ်...ဇာတ်လိုက်ရောင်ဝါပြန်ကောင်းမှုအခြေအနေ 80% ]

[ဒင်… စုန့်ကျန်းရှူးရဲ့ စိတ်ဝိညာဥ်ပင်လယ်က ယိုယွင်းပျက်စီးနေပါပြီ...ဇာတ်လိုက်ရောင်ဝါ ပြန်ကောင်းမှုအခြေအနေ 95%]

လုမော့ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။

ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...

ဒါပေမဲ့ ဇာတ်လိုက်ရောင်ဝါက အပြည့်အဝ ပြန်လည်ကောင်းသွားခဲ့ရင်...အဲ့နောက် ဘာတွေဖြစ်လာမလဲ...

ထိုအခိုက် သူ့စိတ်ခံစားချက်များကို ဆက်လက်ဖုံးကွယ်ထားနိုင်တော့ပေ။ သူ မှန်ကိုဖြတ်၍ လင်း၏မျက်ဝန်းများအား ဗလာဖြစ်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

လင်း သူ့အားပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးများက တဖြည်းဖြည်း ဖျော့တော့သွားသည်။

ထိုအခိုက် သောင်းသောင်းဖြဖြ အားပေးချီးကျူးသံများက အဝေးသို့ လွင့်ပါးသွားပြီး ရေလွှာတစ်ထပ်ဖြင့် ခွဲခြားလိုက်သကဲ့သို့ မှုန်ဝါးလာပြီး အဆုံးစွန်သော တိတ်ဆိတ်မှုထဲသို့ ကျရောက်သွားခဲ့သည်။

[ဒင်… စုန့်ကျန်းရှူးက လုံးဝ ပျက်စီးသေဆုံးသွားပါပြီ...ဇာတ်လိုက်ရောင်ဝါ ပြန်ကောင်းမှုအခြေအနေ 100%]

[ဒင်… ဇာတ်ကြောင်း ပြီးဆုံးသွားပါပြီ...ကမ္ဘာကို ပိတ်ပါတော့မယ်...]

[ဒင်… ဇာတ်ကွက်က အဆုံးသတ်သွားပါပြီ...ကမ္ဘာကိုပိတ်လိုက်ပါတော့မယ်...]

စနစ်၏အသံနှင့်အတူ ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြိုလဲလာခဲ့သည်။

သဲနာရီဖန်ပုလင်းထဲမှ သဲပွင့်လေးများကဲ့သို့ ရွှေရောင်အစက်တန်းလိုက်များက ကောင်းကင်မှ ကျဆင်းလာခဲ့သည်။

လုမော့ လက်ဆန့်တန်းလိုက်သည့်အခါ ရွှေရောင်အစက်အပြောက်များက သူ့လက်ဖဝါးထဲသို့ စုပုံလာကာ လက်ဖျားများကြားမှ အောက်သို့ လျှောဆင်းသွားကြသည်။

လုမော့ အံ့သြလောက်ဖွယ်ကောင်းသည့် မြင်ကွင်းကို လက်တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ကြည်လင်ရှင်းသန့်လှသည့် ကောင်းကင်ယံတွင် အက်ကွဲကြောင်းတစ်ခုပေါ်လာပြီး ရွှေရောင်အလင်းတန်းများ ကျဆင်းလာသည်။

ရွှေရောင်အလင်းတန်းများ ကျရောက်လာသည်နှင့်အမျှ အနက်ရောင်အပေါက်ကြီးက လျှင်မြန်စွာ ကျယ်ပြန့်လာပြီး ကောင်းကင်ကြီးကို ဝါးမြိုလိုက်သည်။

ကျောက်စရစ်ခဲများနှင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ကမ္ဘာကြီးက လေပြင်းတစ်ချက်အဝှေ့တွင် ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အလားပင်။

[ဒီအငိုက်ဖမ်းတိုက်ခိုက်မှုမှာ အမှိုက်ဆန်မှုတန်ဖိုးတွေအများကြီး အောင်အောင်မြင်မြင် ရရှိသွားတဲ့အတွက် ပိုင်ရှင်ကို ဂုဏ်ပြုပါတယ်...တန်ဖိုးတွေကို ဒီကမ္ဘာရဲ့ငွေကြေးနဲ့ လဲလှယ်လိုက်ပါမယ်...]

စနစ်၏အသံက ချိုမြိန်ပြီး အိပ်မက်ဆန်နေကာ လုမော့အား အခမ်းအနားတစ်ခုအတွင်း လေထဲလွင့်မျောနေသည့် ပန်းရောင်ပူဖောင်းများကိုပင် မြင်ယောင်သွားစေသည်။

နောက်ခံသီချင်းမြူးမြူးနှင့်အတူ တဟုန်ထိုးပြေးလွှားနေသော မြင်းခွာသံကဲ့သို့သော စန္ဒရားသံက လုမော့စိတ်တွင်း ပဲ့တင်ထပ်လာခဲ့သည်။

ကျဥ်းမြောင်းသည့် မှန်ခန်းထဲတွင် ရွှေရောင်သဲပွင့်များအလယ်၌ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့အား ရွှေရောင်သဲဲပွင့်များက ဝါးမြိုခါနီးပင်။

မှန်မှတစ်ဆင့် လုမော့ လင်းအား လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။

"ကိုယ် မင်းကို တစ်ခါမှမပြောဖူးတာ တစ်ခုရှိတယ်...ကိုယ့်ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး..."

လုမော့ မျက်ဝန်းများ ကွေးညွှတ်ကာ လင်းအား ပထမဆုံးအကြိမ် ထူးခြားညင်သာလှသည့် အပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်သည်။

"မင်းနဲ့တွေ့ခွင့်ရခဲ့တဲ့အတွက် ကိုယ် အရမ်းဝမ်းသာမိတယ်..."

ဤမှော်ဆန်လှသည့် အတွေ့အကြုံအား သူ့ဘဝတွင် ဘယ်သောအခါမှ မေ့ပျောက်သွားလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ဘဝက အထီးကျန်စရာမကောင်းဟု ခံစားရအောင် ပထမဆုံး ပြုလုပ်ပေးခဲ့သည့် ဤလှပသည့် အိမ်သူဘုရင်မအား သူမေ့ပျောက်သွားလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ရွှေရောင်အလင်းများက လင်းကို လွှမ်းမိုးသွားပြီး လုမော့ အမှောင်ထုထဲသို့ နစ်မြှုပ်သွားသကဲ့သို့ သူ့ခြေထောက်များ ပေါ့ပါးလာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

အမှောင်ထုထဲတွင် သူက မမြင်ရသော ရေစီးကြောင်းများနှင့် လွင့်မျောနေ၏။

ထိုစဥ် သူ့လက်ကောက်ဝတ်မှ နူးညံ့သည့် အထိအတွေ့ တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လုမော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ အဖြူရောင် အမွေးဖွာဖွာ ဘောလုံးလေးတစ်လုံးအား အမှောင်ထုထဲတွင် မြင်လိုက်ရသည်။ ထိုဘောလုံးလေးက သူ၏ အလွန်တရာ သေးငယ်လှသည့် လက်ဖဝါးလေးကို ဆန့်ထုတ်ကာ လုမော့လက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။

လုမော့ ဇဝေဇဝါနှင့်ပြောလိုက်သည်။

"စနစ်လား..."

"ဟမ့် ဟမ့် ဟမ့်..."

အဖြူရောင်ဘောလုံးလေးက သူ့ခန္ဓာကိုယ် လုံးလုံးလေးအား ပျော်ရွှင်တက်ကြွစွာ လှုပ်ယမ်းလိုက်သည်။

"ဆိုတော့ မင်း ငါ့ရဲ့ခံ့ညားထည်ဝါတဲ့ ပုံစံကြောင့် အရမ်းကို အံ့အားသင့်သွားတယ်မလား...ဟုတ်တယ်မလား...ဒါပေါ့ မင်း မရှက်မကြောက်ဘဲ ဒူးထောက်ပြီး ငါ့ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြည်ညိုလေးစားခွင့်‌လေး ပေးမယ်..."

လုမော့ : "တကယ်တော့ မင်းလို အရမ်းအံ့သြစရာကောင်းတဲ့ စနစ်မျိုးကို ငါပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ဖူးတာပါ..."

စနစ်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှ အမွေးလေးများက ဖောင်းပွသွားသည်။

"ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း...မင်းက ရိုးသားမှတော့ ငါလည်းကော်မရှင်ခ နည်းနည်းပဲယူပြီး မင်းကို အပိုအနေနဲ့ သုံး...မဟုတ်ဘူး 1% ပိုပေးလိုက်ပါ့မယ်လေ..."

လုမော့ ရယ်သံများ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။

"မင်းက တကယ်ကို သဘောထားကြီးပြီး ရက်ရောတဲ့စနစ်ပါပဲ..."

စနစ်က လုမော့အား ဆွဲခေါ်သွားပြီး ကန့်သတ်ချက်မရှိသည့် အမှောင်ထုထဲတွင် လမ်းကြောင်းတစ်ခုပေါ်လာခဲ့သည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် လှေကားအမြောက်အမြား ပါရှိပြီး လှေကားတစ်ခုစီက ကျောက်မျက်ရတနာတစ်ခုကဲ့သို့ တောက်ပသည့် အဖြူရောင်အလင်းတန်းများ ထုတ်လွှတ်နေ၏။ လုမော့ လှေကားထစ်တစ်ဆင့်ပေါ်သို့ တက်လိုက်ရာ 'ဒင်' ဟူသော အသံထွက်ပေါ်လာသည်။ လုမော့ လမ်းအဆုံးရှိ ပုလဲကဲ့သို့ လှပလွန်းသော တံခါးတစ်ချပ်ကို မျှော်ကြကြည့်လိုက်သည်။

တံခါးရှိရာသို့ မရောက်မချင်း လုမော့ လှေကားတစ်လျှောက် တစ်လှမ်းပြီးတစ်လှမ်း တိတ်ဆိတ်စွာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"လုပ်လိုက်စမ်းပါ...မင်း ဒီတံခါးကို ဖြတ်လိုက်တာနဲ့ အိမ်ပြန်နိုင်ပြီနော်..."

စနစ်က သူ့ဗိုက်ခေါက်လေးနှင့် လုမော့အား အသာတွန်းကာ လွမ်းမောတသသ ပြောလိုက်သည်။

"နောက်ဆုံးတော့ ငါမင်းကို ပျိုးထောင်နိုင်ခဲ့ပြီ...ရွှတ်ရွှတ်...ရွှတ်...မင်းက အမြဲတမ်း အသုံးမကျတဲ့ လူပျင်းတစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့ အဆုံးကျတော့လည်း A အဆင့် အမျိုးသားဇာ့ဂ်တစ်ယောက်ပါပဲလေ...ငါ့ရင်ထဲ တကယ်ထိသွားပြီ...ဟင့် ရွှတ်...ရွှတ်...ရွှတ်..."

လုမော့ ပြုံးကာ စနစ်၏ခေါင်းလေးအား လက်နှင့်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

စနစ်က ယုံကြည်အားထားစရာမကောင်းသော်လည်း သူတို့အတူတူကုန်ဆုံးခဲ့ကြသည့် 3နှစ်နှင့် 3လ အချိန်အတွင်းတွင် လုမော့အား ထည့်သွင်းစဥ်းစားပေးရန် အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့လေသည်။

တံခါးအား ဖြတ်ကျော်လိုက်ခြင်းက အရာအားလုံး အဆုံးသတ်သွားလိမ့်မည်ဟု ဆိုလိုခြင်းဖြစ်၏။

လုမော့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ကာ တံခါးထဲထဲသို့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်မြှောက်ကာ ဝင်လိုက်သည်။

ထိုအခိုက် ထင်ရှားပြတ်သားလှသည့် ဖန်ကွဲသံက သူ့အနောက်မှ ထွက်ပေါ်လာသည်။

"ခွမ်း..."

အသံတစ်သံစီက ယခင်အသံထက် ပိုနီးကပ်လာပြီး ပို၍ အဆောတလျင် ဖြစ်လာသည်။ စနစ်၏ အမွေးဖွားဖွားလေးများက ထောင်မတ်သွားသည်။

"ဟမ်...ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..."

လုမော့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သလင်းကျောက်များနှင့်တူသည့် လှေကားများက ကွဲအက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စနစ်က သူ့ခေါင်းလေးနှင့် လုမော့၏ကျောအား ဆောင့်တိုက်ကာ သူ့အား တံခါးကို ဖြတ်ဝင်သွားစေရန် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားတွန်းနေရှာသည်။

"သွား လုမော့ သွားတော့..."

သို့သော်ငြား ထိုအခိုက်မှာပင် သူတို့ခြေထောက်အောက်က လှေကားက အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ကွဲကြေသွားခဲ့သည်။

လုမော့ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားကာ စနစ်ထံလက်လှမ်းလိုက်သည်။ သူတို့လက်များ ထိလုထိခင်တွင် ကွဲကြေသွားသည့် လှေကားနှင့်အတူ လုမော့ အောက်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။

"စနစ်..."

သူ့အား အမှောင်ထုက ဝါးမြိုသွားသည်။

စနစ်၏ သေးငယ်သော မျက်လုံးနက်နက်လေးများက မျက်ရည်များဝဲလာခဲ့သည်။ သူက ပတ်ပတ်လည်အား အကူညီမဲ့စွာကြည့်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားသော တံခါးအားကြည့်ကာ အဆုံးတွင် ခြေဆောင့်နင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လုမော့တည်ရှိသည့်ဘက်သို့ ဦးတည်ကာ သွားလိုက်သည်။

-------

"ဟား...ဟ..."

လုမော့ ရုတ်ချည်းဆတ်ခနဲ မျက်လုံးများဖွင့်ကာ သူ့နှလုံးသားအား လက်နှင့်အုပ်လျက် တုန်ယင်သွားသည်။

အခြားတစ်နေရာရာသို့ သူပြုတ်ကျသွားသည်ဟု တွေးလိုက်မိခဲ့သည်။

သူ့ခြေထောက်အောက်တွင် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသော ကြမ်းပြင်ရှိပြီး ခေါင်းအထက်တွင် နေရောင်ခြည်ကာ နွေးထွေးတောက်ပနေကာ သူ၏ တင်းကျပ်နေသော နှလုံးသားအား ပြေလျော့သွားစေပြီး ရင်ဘတ်ထဲတွင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နှင့် အားကောင်းစွာ ခုန်နေသည်။

ငါ အသက်ရှင်နေသေးတယ်...

သူ့အမြင်အာရုံ၏ထောင့်ဘက်တွင် နေရောင်အောက်၌ တစ်စုံတစ်ရာက တလက်လက်တောက်ပနေသည်။

"လုမော့..."

လင်း၏အသံက လုမော့အား သူ့အတွေးထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လုမော့ ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့အရှေ့မှ အရာအားလုံးကို မြင်လိုက်ချိန်တွင် သူ့မျက်ဝန်းများ ပြူးကျယ်သွားသည်။

ခိုင်ခံသော မှန်တံခါးက အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ကွဲကြေနေခဲ့ပြီး မရေမတွက်နိုင်သော မှန်ကွဲစများက မြေပြင်တွင် ပြန့်ကျဲကာ တလက်လက် လင်းလက်တောက်ပနေနေသည်။

လင်းက ကွဲကြေနေသော တံခါးရှေ့တွင် ရပ်နေကာ သူ့လက်များက အပေါက်၏ အစွန်းနှစ်ဖက်အား အရေးမစိုက်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။ ချွန်ထက်သော ဖန်များက သူ့လက်ဖဝါးများကို ရှသွားစေပြီး အဖြူရောင် လက်အိတ်များက ကြက်သွေးရောင်သွေးများဖြင့် စိုရွှဲနေသည်။

သွေးများက ထိုလက်အိတ်မှ စီးကျလာကာ မြပြင်တွင် ရေအိုင်လေးတစ်ခုအသွင် ဖြစ်သွားသည်။

လင်းက အလင်းရောင်အား ကျောပေးထားလျက် ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။

သူ့အရိပ်က ရှည်မျောမျောဖြစ်နေကာ လုမော့အား အုပ်မိုးထားခဲ့သည်။ လုမော့ သူ့အမူအရာအား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရသော်လည်း လင်း အနည်းငယ် တုန်ယင်နေသည်ကို သူပြောနိုင်ပေသည်။

"ခလွမ်း..."

လင်း ခြေထောက်ကို ဖြေးညင်းစွာမြှောက်ကာ ဖန်ကွဲစတစ်စအား ကန်ထုတ်လိုက်ပြီး အခန်းတွင်းသို့ဝင်လိုက်သည်။

လုမော့ မသိစိတ်ဖြင့် ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်သည်။

သွေးများစိုရွှဲနေသည့် လက်က လုမော့မျက်နှာဘေးမှ ဖြတ်သွားကာ သူ့အနောက်မှနံရံအား ဖိထားလိုက်သည်။

"လုမော့..."

လင်း၏အသံက ညင်ညင်သာသာ တစ်ချက်ထိတွေ့လိုက်သည်နှင့် ဆုတ်ပြဲသွားနိုင်သည့် အထိမခံသည့် စာရွက်တစ်ရွက်အလား အလွန်အမင်းအက်ကွဲနေခဲ့သည်။

လုမော့ မသိစိတ်ဖြင့် အလိုလိုတံတွေးမြိုချကာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ...မဟုတ်..."

သူပြော၍မပြီးသေးမီမှာပင် လင်း၏ရှည်လျားသောပုံရိပ်က ‌ပျော့ခွေသွားပြီး လုမော့၏ရင်ခွင်ထဲပြိုလဲသွားသည်။

လုမော့ အနောက်မှနံရံအားမှီလိုက်သည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်ထားသော တုန်ယင်နေသည့် ဇာ့ဂ်က ဆက်လက်တုန်ယင်နေကာ သွေးနံ့ပြင်းပြင်းက အခန်းတစ်ခန်းလုံး ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်။

🌌🌌🌌

စနစ်လေးကို ချစ်လိုက်တာ အူယားတယ် အူယားတယ်😭

ဒါနဲ့ အစ်ကိုစုန့် အဲလိုကြီးသေသွားတော့လည်း နည်းနည်းပိစိလောက် စိတ်မကောင်းဘူး🥹 တကယ်မသေသေးရင်တော့ ပိုကောင်းမယ်၊ ပြောရရင် သူ ယုတ်မာတာက တခြားnovelထဲက ကြာပန်းဖြူတွေနဲ့ယှဥ်ရင် ဘာမှမဟုတ်သေးဘူး🥺

Prev Next