အပိုင်း ၅၂

Part 52

၀မ်ယွီက သူ၏မထုံတက်​တေးမျက်နှာကိုထိန်းထားဆဲပင် ။ သူ၏နှလုံးသားထဲမှ​ ထိတ်လန့်မှုတစ်စုံတစ်ရာကို​သော်မျှ မ​ဖော်ပြထားချေ။

သို့​သော် ချီကျန်းကျန်း၏ တုန့်ပြန်မှုကမူ လူတိုင်း​တွေးထားသည်ထက် ပိုလွန်း​နေခဲ့သည်။ သူမသည် ၀မ်ယွီအား အပြစ်တင်ရန်သို့တည်းမဟုတ် စွပ်စွဲရန်လည်းမလုပ်ခဲ့သလို ​ပျော်​ရွှင်​နေပုံလည်းမ​ပေါက်ခဲ့​ချေ။ သူမက၀မ်ယွီထံသာတရှိန်ထိုး​ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။

ထို့​နောက် သူ၏လက်ကိုဆွဲလျက် အပြင်သို့​ပြေးထွက်သွား​တော့သည်။

၀မ်ယွီမှာ ​ကြောင်အလျက် သတ်လက်လွတ်နှင့် သူမ​ဆွဲ​ခေါ်ရာလိုက်သွားမိ​လေသည်။ သို့နှင့်နှစ်ဦးသားမှာ မြင်ကွင်းမှတဖြည်းဖြည်း​ပျောက်ကွယ်သွား​လေသည်။

​နောက်တွင်မူ အန်ချင်းယုနှင့် တခြားသူများမှာ ကြမ်း​ပြင်​ပေါ်ငြီးတွားလျက် လဲကျ​နေ​သော လျိုယွီရှန်းအား ကြည့်ကာ ​ကြောင်အလျက်ကျန်​နေခဲ့​တော့သည်။ 

မန်​နေဂျာနှင့် အ​စောင့်များမှာလည်း ခတ္တမျှ​ကြောင်​နေခဲ့ပြီးမှ ချီကျန်းကျန်း ထွက်​ပြေးသွားသည်က်ုမြင်မှအသိပြန်၀င်လာကြကာ မန်​နေဂျာမှာ လျိုယွီရှန်းကို ​​ဆေးရုံသို့ပို့ရန် ပြင်လိုက်ရသည်၊

"သူ့လက်ကိုမထိနဲ့ သတိထား၊ အမြန်လုပ်" မန်​နေဂျာမှ​ဆော်သြလိုက်သည်။

သူ့တွင်အ​တွေ့အကြုံရှိသည်ပင်။

​လော​လော​ဆည်တွင် လူအများအား ​ဆေးရုံ​ခေါ်မ​နေ​တော့ပဲ ​ဆေးရုံကိုသာတိုက်ရိုက်အမြန်ပို့လိုက်သည်။

သူ့တွင် ကားနှင့် စိတ်ချရသော  လက်​ထောက်များရှိသည်မို့ ​ဆေးရုံကိုအမြန်ဆုံးပို့နိုင်လိုက်သည်၊

အဆုံးမှာ​တော့ သူ့မှာ အ​တွေ့အကြုံ​တွေအများကြီးရှိခဲ့ဖူးသည်မဟုတ်ပါ​လော္

အားလုံးကို​ဖြေရှင်းပြီးသည့်​နောက်တွင် မန်​နေဂျာမှာ​ကြောက်လန့်စွာ ​ထောင့်​တစ်​နေရာတွင် ကုပ်​နေမိသည်။

လျိုမိသားစုမှာ၀မ်ယွီကို​သေချာ​ပေါက်သွားရှာလိမ့်မည်ဖြစ်ကာ သူ​ဌေးကမူ သူ့အား ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆူလိမ့်မည်။

'အား'

"ဒီ၀မ်ယွီ.. သူဘယ်လိုလုပ်ရဲတာလဲ" အန်ချင်းယု အသိပြန်၀င်လာလျှင် ​ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

၀မ်ရိရန်၏မျက်နှာမှာ တည်ငြိမ်​နေ​သော်လည်း အမူအယာကမူလွန်စွာကြည့်ရဆိုးနေခဲ့သည်၊

သူ့ဘေးမှ ၀မ်စီစီက စိတ်ပူနေသလို ကြိတ်၍လည်း​ပျော်​နေခဲ့သည်။ အန်ချင်းယု၏စကားက်ုကြားလျှင် သူမက​ပြောလ်ုက်သည်။

"၀မ်ယွီက ချီကျန်းကျန်းကို ကာကွယ်တာ ဘာများမှား​နေလို့လဲ၊ နင် ကျန်းကျန်းနဲ့ရင်းနှီးတယ်မဟုတ်ဘူးလား၊ ကျန်းကျန်းအနိုင်ကျင့်ခံ​နေရတာကို ဘာလို့ဒီတိုင်းကြည့်​နေနိုင်တာလဲ၊ ချီမိသားစုသာ ဒီအ​ကြောင်းကိုကြားရင် ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မှာလဲ ​စောင့်ကြည့်​နေလိုက်.."

သူမ အန်ချင်းယုကို ယခင်ကသိပ်မမုန်းခဲ့။ ထို့အပြင်သူမတို့နှစ်ဦးမှာ ရင်းနှီးသည်ဟု​တောင်ဆိုနိုင်သည်၊

သို့​သော် ကျန်းကျန်း ကားမ​တော်တဆမှုဖြစ်ပြီး​နောက် သူမမှာ အန်ချင်​ယု အားမြင်​လေ အမြင်ကပ်​လေဖြစ်လာခဲ့သည်၊ 

အန်ချင်းယု ၏အမူအယာက​ပြောင်းလဲသွားပြီး နီရဲ​ေသာ မျက်လုံးများနှင့် " ငါမလုပ်ခဲ့..."

၀မ်စီစီက သူမကိုဂရုပင်စိုက်မ​နေ​တော့ပဲ ထွက်သွား​တော့သည်။ 

"အကို ရိရန်" အန်ချင်းယု သည် ၀မ်ရိရန်အားကြည့်လိုက်သည်။

သို့​သော် ၀မ်ရိရန်မှာမူ ချီကျန်းကျန်းနှင့် ၀မ်ယွီ ထွက်ခွာသွားရာဘက်သို့​ငေးလျက် အ​တွေးများထဲတွင်​​​ပျောက်ဆုံး​နေကာ သူမစကားလုံးများကိုပင် မကြား​တော့​ချေ။

အန်ချင်းယု ၏မျက်လုံးများကအမုန်းတရားတ်ု့ဖြင့်မဲ​မှောင်လာခဲ့သည်။ 

၀မ်ရိရန်က ချီကျန်းကျန်းကို အကြိမ်​ပေါင်းများစွာ ကူညီရန်ကြိုးစားခဲ့သည်မှာ မျက်မြင်ကိုယ်​တွေ့ပင် မဟုတ်ပါလား။

သို့​သော် ၀မ်ယွီက လျိုယွီရှန်း၏လက်ကိုချိုးလိုက်ခြင်းအား သတိရမိလျှင် အန်ချင်းယု ၏နှုတ်ခမ်းက မ​ကောင်းဆိုးရွားဆန်စွာ​ကော့တက်သွားခဲ့​လေသည်။

လျိုမိသားစုမှာ ဤကိစ္စအားလုံး၀အလွတ်​ပေးလိမ့်မည်မဟုတ်​ချေ။ လျိုယွီရှန်းမှာ လျိုမိသားစု၏သခင်ငယ်​လေးပင်ဖြစ်သည်။ သူအမှားလုပ်ခဲ့သည်ဆိုလျှင်​တောင် လက်က​လေးကျိုးရုံမျှဖြင့် မိမ်တို့ သားဖြစ်သူအတွက် လက်စား​ချေကြလိမ့်မည်။

ဤအကြိမ်တွင် ၀မ်ယွီ​သော်လည်း​ကောင်း ချီကျန်းကျန်း​သော်လည်း​ကောင်း ဘာလုပ်နိုင်ဦးမည်နည်း။

၀မ်ယွီသည် ချီကျန်းကျန်းဆွဲထား​​သောမိမိလက်ကို ကြည့်​နေမိရင်း ဗလာဖြစ်စွာလိုက်ပါလာခဲ့သည်၊

အ​တော်​ေ၀း​ေ၀း​ပြေးပြီး​နောက်၊ ​နောက်မှ မည်သူမျှလိုက်ပါမလာ​ကြောင်း​သေချာ​တော့မှ ချီကျန်းကျန်းလည်း​ပြေး​နေခြင်းကို​ရပ်လိုက်ပြီး ခါးကိုင်းကာ ဒူး​ပေါ်လက်​ထောက်ပြီး အ​မောဆို့​နေရ​တော့သည်။

ဟူး ဟူး..

"လွတ်လာလို့​တော်​သေးတာ​ပေါ့" နဖူး​ပေါ်မှ​ချွေးများက်ု ပွတ်သုတ်လျက် ချီကျန်းကျန်းကဆိုသည်။

၀မ်ယွီ ဘာကိုမျှမဆိုနိုင်ပဲ သူမကိုသာ ကြည့်​နေမိသည်။

သူမ၏နှင်းကဲ့သို့ ဖြုဆွတ်​သောပါးပြင်မှာ ​ပြေးလွှားထားမှု​ကြောင့် နှင်းဆီသဖွယ်နီရဲလျက်၊ သူမဆံပင်များကလည်းရှုပ်ပွလျက်၊ မျက်လုံးများကလည်း စိုစွတ်ကာ မီး​ရောင်​အောက်တွင် မိုး​ကောင်းကင်မှကြယ်များထက်ပင် တဖျက်ဖျက်​တောက်ပ​နေခဲ့သည်၊

အသက်ကို၀၀လင်လင်ရှူပြီးသည်​နောက် ချီကျန်းကျန်းလည်း ခါးကိုပြန်မတ်လိုက်ကာ ၀မ်ယွီအားကြည့်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် ဆူပူသံဖြင့်​ခေါ်လိုက်​တော့သည်။

"၀မျယှီ..."

၀မ်ယွီကား နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်း​စေ့လိုက်မိသည်။

"အဲ​ဒီ​ကောင်က အရိုက်ခံရသင့်တာမှန်​ပေမယ့် အဲဒီမှာလူ​တွေအများကြီးရှိ​နေတယ်​လေ၊ ပြီး​တော့အကုန်လုံးက လျိုယွီရှန်းဘက်က ၊ ကျွန်မဘာလုပ်လ်ု့ရမှာလဲ ၊ သူတို့ရှင့်ကိုတစ်ခုခုလုပ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟမ်"

ချီကျန်းကျန်း ၀မ်ယွီအားတည့်တည့်ပင်ကြည့်လျက် ဆူပူလိုက်သည်။

၀မ်ယွီတစ်​ယောက်တည်း လူအများကြီးကိုမည်သို့တိုက်ခိုက်နိုင်မည်နည်း။

ထို့အပြင် နိုက်ကလပ်၏မန်​နေဂျာနှင့် အ​​စောင့်များကလည်းရှိ​သေးသည်။ ၀မ်ယွီ၊ ၀မ်ရိရန်နှင့် လျိုယွီရှန်းကြားတွင် သူတို့​တွေး​နေစရာ​တောင်မလို၊ ၀မ်ယွီဘက်တွင် မည်သူမျှရပ်တည်​ပေးလိမ့်မည်မဟုတ်။

၀မ်းယွီ အနည်းငယ်တုန့်ဆိုင်းသွားမိသည်။ အနည်းငယ်ကြာပြီးမှ သူကနူးညံ့စွာဆိုလာသည်။

"မင်းစိတ်မဆိုးဘူးလားဟင်"

"ကျွန်မကဘာကိုစိတ်ဆိုးရမှာလဲ" ချီကျန်းကျန်းက ​ကြောင်​တောင်​တောင် အမူအယာဖြင့်​မေးလ်ုက်သည်။ 

"ရှင်ကကျွန်မကိုကူညီတာ​လေ၊ ကျွန်မကရှင့်ကို​ကျေးဇူး​တောင်တင်ရဦးမှာ၊ ဘာလို့အပြစ်တင်ရမှာလဲ၊ ဒီတိုင်းရှင်တစ်​ယောက်တည်း သတ္တိ​တွေ​ကောင်း​နေတာကို စိတ်ပူတာ​လောက်ပဲ၊ တကယ် တိုက်မယ်ခိုက်မယ်ဆို ရှင်ပဲအထိနာမှာ"

သူမ၏အသံမှာသွက်လက်လျက် ဆက်တိုက်​ပြောဆို​နေခဲ့သည်။

၀မ်ယွီ၏နှုတ်ခမ်း​ထောင့်မှာလည်း ဖြည်းညင်းသွာ​ကော့တက်လာခဲ့​တော့သည်။

"မင်းမ​ကြောက်လို့​တော်​သေးတာ​ပေါ့" ၀မ်ယွီနှုတ်ခမ်းမှအပြုံးမှာထင်ရှား​နေခဲ့သည်။

​တော်ရုံပြုံးခဲသည့်သူများက ပြုံးလိုက်လျှင် အလွန်ကြည့်​ကောင်းလှသည်။ ၀မ်ယွီ၏မူရင်း ​ကြည့်​ကောင်းသည်ထက်ပို​သော မျက်နှာကိုထည့်မ​ပြောလျှင်​တောင် ယခုနှုတ်ခမ်း​လေးကို​ကော့တက်ပြီးပြုံး​နေပုံက ​နွေဦးတွင် ပန်း​လေးများဖူးပွင့်လာပြီး ​ရေခဲ​ေတာင်ကြီးအရည်​ပျော်သွားသလိုပင်။

ချီကျန်းကျန်း၏ အသံကတန့်သွားပြီး ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သူမပါတ်၀န်းကျင်ရှိအစာအားလုံးက တိတ်ဆိတ်သွားသလ်ုပင်။ ​လောကကြီးတွင် သူမ​ရှေ့မှ ​ရေခဲပန်းပုကဲ့သို့ လက်ရာ​မြောက်လှ​သော အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် သူ၏အပြုံးသာလျှင်တည်ရှိသကဲ့သို့။

အရင်ဆုံးလုပ်ဖို့လိုအပ်သည်မှာ အကြံအစည်အရင်ချခြင်းပင်။

ဒုန်း...ဒုန်း...ဒုန်း...

ရင်ထဲမှကျယ်​လောင်​သောခုန်သံများနှင့် တစ်စုံတစ်ခုက တိုးထွက်လာ​တော့မလ်ုပင်။

သူမသည် သူ၏အပြုံးက်ု အသိစိတ်လွတ်​​နေသူလို​ငေးကြည့်​နေပြီးမှ လက်က်ု​မြောက်လျက် သူမ၏အခုန်မြန်​နေ​သော ရင်ဘတ်က်ုကာလ်ုက်ရသည်။

"မ​ကြောက်ပါဘူး" သူမ​ရေရွတ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်​နေမိရင်း သူမအလွန်ရိုးသားစွာပင်ဆိုလိုက်သည်။ "ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျွန်မစိတ်​တောင်​အေးသွားပြီ"

သူမ၀မ်ယွီကိုမြင်​သောအခါ လျိုယွီရှန်းကို ဆုံးမ​နေသည်ကို​တွေ့​ေသာအခါသူမနည်းနည်းမှကိုမ​ကြောက်​တော့။ အခိုက်အတန့်တွင် သူမနှလုံးသားထဲမှ ​အေးချမ်းခြင်းကိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ​ရောက်လာသည်နှင့် ဤ​လောကကြီးတွင် သူမ​ကြောက်ရွံ့စရာ ဘာတစ်ခုမျှမရှိ​တော့သလိုမျိုး။

သူမအား ထွက်မ​ပြေးနိုင်​အောင် တားလာမည့်လူအုပ်ကိုလည်းမ​ကြောက်​တော့၊ လျိုယွီရှန်း၏လက်ကိုလည်းမ​ကြောက်​တော့၊ လျိုမိသားစု၏တုန့်ပြန်မှုကိုလည်းမ​ကြောက်​တော့၊ ချီမိသားစုမှ သူမအားလျိုယွီရှန်းနှင့် အတင်းအကြပ်စီစဥ်​ပေးမည်ကိုလည်းမ​ကြောက်​တော့၊

သူမစိတ်​တွေတည်ငြိမ်​နေခဲ့သည်၊

သူမ၏နူးညံ့​သော​လေးသံ​လေးဖြင့်​ပြောလာ​သောစကားလုံးတို့က ၀မ်ယွီ၏နှလုံးသားထဲတိုက်ရိုက် စီး၀င်သွားခဲ့သည်။ ထိုခံစားချက်မှာ ချိုမြိန်သလိုလို 

ချဥ်သလိူလို၊ အလွန်ပြည့်နှက်လွန်း​နေပြီးလျှံကျ​တော့မည်လိုမျိုး။

၀မ်ယွီ သူ၏အ​တွေးများကိုမထိန်းချုပ်နိုင်​တော့ပဲ

​ရှေ့သို့တိုးလျက်သူမကိုဆွဲယူ​ပွေ့ဖက်လိုက်​တော့သည်၊

သူမ၏မျက်နှာမှာ သူ၏ရင်အုပ်ကျယ်တွင် ကပ်လျက်၊

သူ၏လက်​မောင်းများကြားမှ မိန်းက​လေးနှင့် သူမ၏သူ၏ရင်ခွင်အားတရှုံ့ရှုံ့အနံ့ခံ​နေ​သော အထိအ​တွေ့တို့နှင့်  သူ၏အလည်လွန်​နေ​သောနှလုံးသားမှာ အိမ်ပြန်​ရောက်လာသကဲ့သို့။

၀မ်ယွီကဆိုလိုက်သည်။

"အနာဂါတ်မှာလည်း မင်းစိတ်ချထားလို့ရတယ်၊ မင်းကိုဘယ်သူမှထိခိုက်​အောင်မလုပ်နိုင်ဘူး"

သူက​ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်လျှင် သူ၏​နွေး​ထွေး​သောထွက်သက်​လေးက သူမ၏နဖူး​ပေါ်တိုက်ခတ်သွားပြီး သူမကိုပွေ့ဖက်ထား​သော လက်​မောင်းတစ်စူံကလည်း ပို၍တင်းကြပ်လာ​တော့သည်၊

သူမ၏နှာ​ခေါင်းထဲတွင် သူ၏ကိုယ်​ငွေ့တို့ဖြင့် ပြည့်လျက် လုံခြုံ​နွေး​ထွေးမှုကို ခံစား​နေရသည်။

တစ်စုံ​တစ်ယောက်ကိုချစ်မိသွားဖို့ အကြည့်တစ်ချက်သာလိုတာဖြစ်နိုင်သည်။

၀မ်ယွီကိုချစ်မိသွားခြင်းမှာ ထိုအမျိုးသားမှ လျိုယွီရှန်းကို လက်ကိုချိုးပစ်လိုက်သည့်အချိန်၌လည်းဖြစ်နိုင်ကာ ၊ လမ်းသွယ်​၏မှိန်​​ဖျော့​သော အလင်း​ရောင်​အောက်တွင် ကြင်နာစွာပြုံးပြလာ​သော အခိုက်အတန့်၌လည်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။

သို့တည်းမဟုတ် သူမရုတ်ချည်း​ပွေ့ဖက်ခံလိုက်ရပြီး ​နွေး​ထွေးမှုကိုခံစားလိုက်ရချိန်လည်းဖြစ်နိုင်သည်။ 

ဘယ်အချိန်ကတည်းကလဲ ချီကျန်းကျန်းမသိ​တော့။

သို့​သော်သူမနှလုံးသားမှအရိုင်းဆန်​သောရင်ခုန်သံ၊  သူမ၏နီရဲ​သောနားရွက်ဖျားများနှင့် ဗလာဖြစ်​​သော ဦး​နှောက်ကသူမကို​ပြော​နေခဲ့သည်။ 

သူမကျရှုံးသွားခဲ့ပြီ။

ချီကျန်းကျန်းသည် ​ခုံအားမှီလျက် ကားအပြင်ဘက်ကို​ငေးလျက် လိုက်ပါလာခဲ့သည်၊

ထို ၀ိုင်းစက်​သောမျက်လုံးအစုံကလှည့်လျက် ပြတင်း​ပေါက်ကိုကြည့်​နေရာက​နေ လှည့်လှည့်ပြီး ၀မ်ယွီကိုလည်းခ်ုးကြည့်လိုက်​သေးသည်။

လမ်းတ​လျှောက် ပိတ်ဆို့​နေ​သောကားများကလည်း သူမအာရုံထဲတွင်မရှိ​ချေ။

သူမနှလုံးသားက အရမ်းမြန်မြန်ခုန်​နေပြီး၊ သူမကိုယ်သူမကားမှန်မှတဆင့်ရှုပ်ပွ​နေ​သောဆံပင်များကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမလည်း လက်ဆန့်လျက် အမြန်သပ်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ပူ​လောင်​နေ​သောနားရွက်ဖျားများကိုလည်း ဆံပင်ဖြင့်ကာလိုက်သည်၊

ဒုန်း...ဒုန်း...ဒုန်း...

ကားတွင်း​လေထုမှာအလွန်တိတ်ဆိတ်​နေပြီး သူမသည် အခုန်မြန်​နေ​သောရင်ဘတ်ကိုထိန်းချုပ်ရန်လက်သီးကိုတင်း​နေ​အောင်ဆုပ်ထားမိသည်။

xxxxx