အပိုင်း ၅၅
Viewers 26k
Chapters 196

Part 55


​ဆေးရုံပြင်ပတွင်....


 ချီယန်မှာ ချီကျိုးချန်းကိုကြည့်လိုက်ကာ "ကျိုးချန်း၊ မင်းဒါ​တွေကိုပူစရာမလို​သေးပါဘူး၊ ​ကျောင်းကိုသာ​သေချာသွား၊ ပါး​ဖြေရှင်းလိုက််မယ်"


"ပါးကဘယ်လိုများ​ဖြေရှင်းမှာလဲ၊ အခုလိုမျိုးလား" ကျိုးချန်းကနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်း​စေ့လျက်ဆိုလိုက်သည်။


သူကားရလဒ်ကိုလုံး၀မ​ကျေနပ်​ချေ။


ထို​ကောင်၏မျက်နှာကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် ချီကျန်းကျန်ူကို လက်မ​လျော့​သေးမှန်းအသိသာကြီးပင်။


ထိုလူသာလက်မ​လျော့​သေးလျှင် ​ဖြေရှင်းပြီးပြီဟု မည်သို့ဆိုနိုင်မည်နည်း။


"မင်းနားမလည်ပါဘူး၊ ၀မ်မိသားစုနဲ့ပူး​ပေါင်းထားတဲ့ ပ​ရောဂျက်ကလည်း လျိုမိသားစုရဲ့ အကူအညီကိုလို​သေးတယ်၊လျိုမိသားစုအကူအညီနဲ့ဆို ကိစ္စ​တွေကဘယ်​လောက်​ချော​မွေ့သွားမလဲမင်းမသိဘူး၊ ၀မ်မိသားစုက​တောင် ၀မ်စီစီက်ု လျိုမိသားစုထဲထည့်ချင်​နေတာ ငါတို့ကနည်းနည်း​လေးသည်းခံ​ပေးလိုက်ရုံပဲကွ" ချီယန် သားဖြစ်သူအား​ပြောလိုက်သည်။


ချီကျိုးချန်း၏အမူအယာကမူရုပ်ဆိုး​နေဆဲပင်၊


ချီယန်ဆက်​ပြောလိုက်သည်။

"မ​နေ့ညတုန်းကဆို ၀မ်ရိရန်နဲ့ ကျန်တဲ့သူ​တွေကလည်း အဲဒီမှာရှိ​နေကြတာ၊ ကျန်းကျန်းလည်း ဘာမှသိပ်မဖြစ်​လောက်ပါဘူး၊ ပြီး​တော့ ၀မ်ယွီကလည်းလျိုယွီရှန်းရဲ့လက်ကိုချိုးခဲ့တာပဲ​လေ၊ ကိစ္စကိုဒီမှာပဲထားလိုက်တာ​ကောင်းပါတယ်၊ ကံ​ကောင်းချင်​​တော့ လျိုမိသားစုဖက်က​တောင် တို့ကိုအ​ကြွေးတင်သွား​သေးတယ်​လေကွာ"


စီးပွား​ရေးကိစ္စ​တွေထည့်​ပြောလာတာကိုမြင်လျှင် ချီကျိုးချန်း ဖြတ်​ပြောလိုက်သည်။


"ဟုတ်တယ်ကျွန်​တော်တကယ်နားမလည်ဘူး၊ 

ဒါ​ပေမယ့် ပါး၊ ချီကျန်းကျန်းကအခူပြန်လာချင်စိတ်မရှိ​ေတာ့ဘူး၊သူမအခု​ပြောင်းလဲသွားပြီဆိုတာ မသိ​သေးဘူးလား၊​ သူအိမ်ပြန်လာဦးမယ်ထင်​နေတုန်းလား"


ချီယန်အနည်းငယ်တုန့်ဆိုင်းသွားမိပြီး တင်းယီကျွင်းလည်း အနည်းငယ်စိတ်ပူလာခဲ့သည်။


ချီကျိုးချန်း" အခုလျိုမိသားစုကကျွန်​တော်တို့ကို အ​ေကြွးတင်​နေပြီ၊ ချီကျန်းကျန်းသာဒါကိုသိရင် သူ့ရဲ့အခုစိတ်အ​ခြေအ​​နေနဲ့ ပါးမှာ သမီးတစ်​ယောက်​တောင်ဆက်ရှိ​​နေပါဦးမလား"


သူကအသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုလိုက်မိသည်။ 

သူဘယ်အချိန်ကစ သူ့ကိုသူ ဆန်းစစ်​မိ​နေသလဲ မသိ​ချေ။


သူတို့မိသားစုမှာချီကျန်းကျန်းအ​ပေါ်အ​ကြွေးတင်​နေသလိုမျိုးအမှန်တကယ်ခံစားရသည်။


"ကျွန်​တော် တက္ကစီနဲ့ပဲ ​ကျောင်းသွား​တော့မယ်" 


ချီကျိုးချန်းထွက်သွားသည့်တိုင် ချီယန်နှင့် တင်းယီကျွင်းတ်ု့မှာ ​နေရာတွင်​အေးခဲ​နေဆဲဖြစ်သည်။


၀မ်ကျန်း ဗီလာတွင်


၀မ်ယွိတစ်​ယောက် မနက်ခင်းတွင်နိုးထလာ​သော်လည်း အလုပ်သ်ု့်မသွားခဲ့​ချေ။


သူကစားပွဲတွင်ထိုင်လျက် မနက်စာကိုစား​နေပါ​သော်လည်း သူ၏​ခေါင်းကမူ ခဏတိုင်း​မော့ကြည့်လျက် အ​ပေါ်ထပ်မှဆင်းလာမည့်သူတစ်ဦးကို​မျှော်​နေခဲ့သည်။


အန်တီ၀မ်ကသူ၏ ဖြစ်​နေပုံကို​တွေ့ပြီးပြုံးလိုက်ကာ 

"ကျန်းကျန်းကပုံမှန်ဆို ၉နာရီမှာနိုး​နေကျ ၊ မစ်စတာ၀မ်နည်းနည်း​တော့​စောင့်ရဦးမယ်ထင်တယ်"


"အလျင်မလိုပါဘူး" ၀မ်ယွီကအကြည့်ကိုရုတ်လိုက်ပြီးဆိုလာသည်။ သူ၏တည်တံ့​သောမျက်နှာမှာ မည်သူ့ကို​သော်မျှ​စောင့်မ​နေသည့်နှယ်၊


အန်တီ၀မ်ကမူ ခိုး၍သာရယ်​နေ​တော့သည်၊


၈:၅၀ခန့်တွင် ​အန်တီ၀မ်သည်နေ့လည်စာချက်ပြုတ်ရန်အတွက် လိုအပ်​သော ပါ၀င်ပစ္စည်းတို့ကို၀ယ်ရန် ထွက်သွားခဲ့သည်။


ဤတွင် မည်သူ့ကိုမျှ​စောင့်​နေဟန်မ​ပေါ်​သော မစ်စတာ ၀မ်မှာ ယခုချိန်အထိ မနက်စာစား၍မပြီး​သေး​ချေ။


မိနစ်အနည်းငယ်ကြာပြီး​နောက်တွင် အ​ပေါ်ထပ်မှ တံခါးဖွင့်သံအားကြားလိုက်ရ​တော့သည်။


မကြာခင်၌ ချီကျန်းကျန်း၏အရိပ်​လေးက ​လှေကားထစ်တွင်​ပေါ်လာ​တော့သည်။


သူမမျက်လုံးတို့ကလည်း ၀မ်ယွီကိုလှမ်းမြင်လိုက်စဥ်တွင် ခဏမျှတန့်သွားခဲ့သည်။


သူမ​နောက်သိူ့အမြန်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ 


​သေစမ်း! 


သူမမျက်နှာလည်းမသစ်ရ​သေး၊ အ၀တ်လဲမလဲရ​သေးပဲ ညအိပ်၀တ်စုံကို၀တ်ထားဆဲ၊


၀မ်ယွီ" နိုးပြီလား၊ မနက်စာဘာစားချင်လဲ"


ချီကျန်းကျန်း"..."


သူမအ​နေခက်စွာဖြင့် ​အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့ကာ လည်​ချောင်းကိုရှင်းလျက် ​ပျော့​ပျောင်းစွာဆိုလိုက်သည်။


"ဆန်ပြုတ်ဆိုရပါပြီ"


"အင်း"၀မ်ယွီကထရပ်လိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲသို့၀င်သွားခဲ့သည်။


ချီကျန်းကျန်းလည်းရှက်ရွံ့မှု​ကြောင့်တွန့်ဆုတ်​နေ​သော်လည်း အ​တော်​လေးကြာပြီး​နောက်တွင် သူမ၏တွန့်​နေ​သောအ၀တ်များက်ု လက်ဖြင့်ဆွဲဆန့်လျက် ဆံပင်တို့ကိုလည်းလက်​ချောင်း​လေးများနှင့် ဖြီးသင်လိုက်ပြီး မီးဖို​ခန်းထဲလိုက်၀င်သွား​တော့သည်။


သို့​သော် ၀မ်ယွီကမူ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ဖြင့်ထွက်လာ​နေပြီဖြစ်သည်။


"စားလို့ရပြီ" သူကဆိုလိုက်သည်၊


"​ကျေးဇူး" ချီကျန်းကျန်းကအမြန်လက်ဆန့်ကာယူလိုက်ပြီး စားပွဲ​ပေါ်ချလိုက်သည်။


၀မ်ယွီလည်းအတူထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ၏တစ်နာရီခန့်မပြီးမစီးနိုင်​အောင်စား​နေခဲ့​သောမနက်စာကိုဆက်စားလိုက်သည်။


ချီကျန်းကျန်းလည်း​ခေါင်းငုံ့လိုက်ကာ ဆံပြုတ်ကို​သောက်ရင်း မျက်စိ​ထောင့်​လေးမှလည်း ၀မ်ယွီ့ကိုခိုးကြည့်လိုက်​သေးသည်။


​ဘော့စ်ကြီးက​တော့ ဒီ​နေ့လည်းကြည့်​ကောင်း​နေတုန်းပဲ၊ ဘယ်​လောက်​တောင်မ်ုက်တဲ့အရှိန်အ၀ါလဲ


ဟင်..


​ဘော့စ်ကဒီ​နေ့ suitမ၀တ်ထားပဲ ​လေကာအင်္ကျီကို၀တ်ထားပါလား။


အရမ်းကြည့်​ကောင်းတာပဲ 


ဟင်..


​ဘော့စ်ရဲ့ဆံပင်ကလည်း ခါတိုင်းထက်ပိုမိုက်​နေတယ်၊ မဟုတ်မှ သူဒီ​နေ့မှပို​ကြည့်​ကောင်း​နေသလိုပဲ၊


သူ့မအမြင်ကပဲဖြစ်​နေတာလား၊ ​ဘော့စ်ကပဲဒီ​နေ့နည်းနည်းပိုပြင်ဆင်ထားတာလား၊


"အဟမ်း.. စား​လေ ၊ ကြည့်မ​နေနဲ့​တော့" ၀မ်ယွီက​​ပြောလိုက်သည်။


"အိုး.." ချီကျန်ူကျန်း​ခေါငိးငုံ့လိုက်ပြီး သူမ၏နားရွက်​တွေကလည်းတမဟုတ်ချင်းနီရဲလာခဲ့သည်၊


နှလုံးခုန်သံ​တွေလည်းမြန်လာခဲ့သည်။


ခိုးကြည့်တာမိသွားတဲ့ ခံစားချက်က သိပ်ရှက်ဖို့​ကောင်းတာပဲ


သူမကလည်းဘာမှမ​ပြောသလို ၀မ်ယွီကလည်းဘာ​ပြောရမှန်းမသိသည်မို့ စားပွဲတွင် နှစ်ဦးသား စား​သောက်​နေကြသည့်အသံကိုသာကြား​နေရသည်၊


"မင်း.."


"ရှင်.."


နှစ်​ယောက်သားမှာ ပြိုင်တူ​ပြောမိကြပြန်သည်၊


"မင်းအရင်​ပြောပါ" ၀မ်ယွီ၏နှုတ်ခမ်း​ထောင့်က​ကော့တက်လာပြီးဆိုလိုက်သည်၊


ချီကျန်းကျန်း ​ခေါင်းငုံ့လိုက်ကာ သူမ၏နားရွက်​လေး​​တွေလှုပ်ခတ်သွားခဲ့သည်။


"ရှင်ဒီ​နေ့အလုပ်မသွားဘူးလား"


"အင်း၊ သွားတာက​တော့သွားရမှာပါ၊ ကိုယ်သွားမှရမယ့်ကိစ္စရှိလို့" ၀မ်ယွီရှင်းပြလိုက်သည်၊ခဏ​လောက်တန့်သွားပြီး​နောက်ဆက်​ပြောလာခဲ့သည်။

"ကိုယ် ည​နေမှပြန်လာမယ်၊ ​နေ့လည်​တော့ပြန်မ​ရောက်​လောက်ဘူး"


"အိုး.."ချီကျန်းကျန်းမျက်​တောင်ခတ်ရင်းသူမ၏လက်ထဲမှတူကိုကိုက်လိုက်သည်။


ထို့​နောက်​လေထုမှတဖန်တိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည်။


"မ​နေ့ညက​ကောင်း​ကောင်းအိပ်​ပျော်ရဲ့လား" ၀မ်ယွီက​မေးလိုက်သည်၊


ချီကျန်းကျန်း အလျင်စလို​ဖြေလာသည်။

"​ပျော်ပါတယ်၊ အရမ်း​ပျော်တယ်"


အမှန်​တော့သူမ ​ကောင်း​ကောင်းအိပ်မ​ပျော်ခဲ့ပဲ တစ်ညလုံးဟိုလှည့်ဒီလှည့်လှည့်​နေခဲ့တာဖြစ်သည်။


သုမ၏နားရွက်တို့လှုပ်ခတ်သွားပြီး နီရဲလာပြန်သည်၊


ချီကျန်းကျန်းသည်တူကိုကိုက်ရင်း စကားလမ်း​ကြောင်း​ပြောင်းရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။


"မ​နေ့ညက ရှင်လျိုယွီရှန်းကိုရိုက်လိုက်​တော့၊ ရှင့်ကိုပြသနာတက်​စေမှာလားဟင်"


xxxxxx

Prev Next