MM Story Teller

Chapter 55

Viewers 6k

🥘Chapter 55

လဝက်ကြာပြီးနောက် သုံးထောင်စားတော်ဆက်၏ တိုးချဲ့ခြင်းနှင့် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခြင်းက မကြာမီပြီးဆုံးတော့မည် ဖြစ်သည်။ တိုးချဲ့သည့်ကာလအတွင်း ကျိုးလုံသည်လည်း ပြန်လာခဲ့သည်။ သူပြန်လာသည့် မွန်းလဲပိုင်းအချိန်၌ပင် ထုံထုံအင်တာနက် တစ်ခွင်လုံး အချိန်-အာကာသ မိဘမဲ့ဂေဟာ၏ အတင်းအဖျင်းများနှင့် ဟိုးလေးတကျော် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ မိဘမဲ့ဂေဟာ၏ ဒါရိုက်တာ၊ ကျောင်းအုပ်နှင့် လုံခြုံရေးအစောင့်များက မိန်းမငယ်လေးများကို မဖွယ်မရာ ပြုမူနေကြသော ထိတ်လန့်စရာ ကောင်းသည့် စောင့်ကြည့် ဗီဒီယိုများ ထွက်ပေါ်လာကာ သူတို့၏မျက်နှာအစစ်အမှန်များကို လူတိုင်း သိသွားကြသည်။

ဤဗီဒီယိုများကို အမည်မသိ အင်တာနက်အသုံးပြုသူတစ်ယောက်က တင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာသုံးထောင်လုံး သို့လျှင်မြန်စွာ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

ယခင်က မိဘမဲ့ဂေဟာ၌ ကောင်းမွန်သည့် ဂုဏ်သတင်းများရှိသောကြောင့် လူအချို့က သံသယဝင်ခဲ့ကြသည်။

ဒီဗီဒီယိုတွေက အတုတွေများလား...

သို့သော်ငြား နာရီ အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် အချိန်-အာကာသ စီမံခန့်ခွဲမှုဌာနက ဗီဒီယိုများမှာ အစစ်အမှန် ဖြစ်ကြောင်း အတည်ပြုပြီးနောက် မိဘမဲ့ဂေဟာကို စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုများ စတင်ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြလေသည်။

ထိုသတင်းက ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီး မရေမတွက်နိုင်သော နိုင်ငံသားများက ဒေါသများ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထွက်နေကြသည်။ ဂေဟာ၏ ဒါရိုက်တာ၊ ကျောင်းအုပ်နှင့် အလုပ်သမားများ၏ အကောင့်များတွင် သူတို့၏ ရက်စက် ကြမ်းတမ်းသော ဝေဖန်် အပြစ်တင်မှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ သူတို့အား ယုံကြည်ခဲ့သော လူများကပင် ယခု သူတို့အား ရွံရှာစက်ဆုပ်နေကြသည်။

နောင်တများနှင့် များစွာသော နိုင်ငံသားများက မိဘမဲ့ဂေဟာမှ ကလေးများအပေါ် သူတို့၏အပြစ်ရှိစိတ်များကို ဝန်ခံခဲ့ကြသည်။

["အချိန်-အာကာသစစ်မြေပြင်မှာ သေသွားခဲ့ကြတဲ့ သူရဲကောင်းတွေကို ငါတောင်းပန်ပါတယ်...သူတို့က ကမ္ဘာသုံးထောင်ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ သူတို့အသက်တွေကို စွန့်လွှတ် အနစ်နာခံခဲ့ကြတယ်...ဒါပေမဲ့ ငါတို့ကတော့ သူတို့ကလေးတွေကိုတောင် မကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး...ငါရှက်မိပါတယ်"]

["ငါသူတို့ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲဘူး...ဗီဒီယိုတွေကြည့်ပြီး အရမ်း မသက်မသာခံစားရတယ်...ကလေးတွေ ခံစားနေရတဲ့ နှိပ်စက်ညှင်းပန်းခံရမှုကို မသိဘဲနဲ့ အရင်တုန်းက ဂေဟာကိုတောင် လေးစားချီးကျူးမိခဲ့သေးတယ်!"]

["ဒီကလေးတွေ ဘာတွေ ကြုံခဲ့ရလိမ့်မလဲလို့ တွေးလိုက်တိုင်း ငါ့နှလုံးသားတွေ နာကျင်ရတယ်..."]

["ငါတို့အားလုံး မကောင်းတဲ့သူတွေပဲ! သူတို့ရဲ့ကြောင်သူတော် မျက်နှာဖုံးတွေကိုတောင် မမြင်နိုင်ဘဲ အဲ့ဒီအစား ကလေးတွေကို ချောက်ထဲ တွန်းပို့ခဲ့ကြတယ်.."]

["အား....ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့အမှားတွေပြင်ဖို့ အခွင့်အရေး တစ်ခါလောက်ပေးပါ...အချိန်-အာကာသစီမံခန့်ခွဲမှုငှာနရေ...ငါ့ပိုက်ဆံတွေလှူမယ်ကွာ...ဒါမှမဟုတ်လည်း လုပ်အားပေးလုပ်ဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်..."]

["သဘောတူတယ်! အဲ့ဒါက အရမ်းနာကျင်ဖို့ ကောင်းတယ်! ဒီ သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ ကလေးလေးတွေ...သူတို့အတွက် တစ်ခုခုတော့ အရမ်းလုပ်ပေးချင်တယ်..."]

****

အသေအချာပင်...ပိုင်ရှန်းကျစ်လည်း ဤမျှကြီးမားလှသည့် သတင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ အချိန်-အာကာသ မိဘမဲ့ဂေဟာ၏ မကောင်းမှုများကို မြင်ပြီး သူအလွန်အမင်း ထိိတ်လန့်သွားလျက် ထိုနေရာမှလာသော ကျိုးလုံကို တွေးလိုက်မိသည်။ ကြီးကြပ်သည်ကို တက်တက်ကြွကြွ ကူညီနေသော ကျိုးလုံအား သူအလျှင်အမြန်ပင် ရှာတွေ့သွားသည်။

"ကျိုးလုံ...မင်းအွန်လိုင်းသုံးနေသေးလား..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် လူငယ်လေးအား စိုးရိမ်ပူပန်မှုများနှင့်ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။ သူ့အကြည့်အောက်တွင် ကျိုးလုံ ဆတ်ခနဲ ထုံထုံစက်ကို ဖွင့်လိုက်ရာ စခရင်ပေါ်တွင်မူ အချိန်-အာကာသမိဘမဲ့ဂေဟာမှ မကောင်းသတင်းများကို ပြနေခဲ့သည်။ သူ အပြုံးဖျော့ဖျော့လေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။

"သူဌေး...ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်...စိတ်ပူဖို့ မလိုပါဘူး.."

ကျိုးလုံက ထိုသို့ပြော၍ ပိုင်ရှန်းကျစ် ထွက်လာခဲ့သည်။ သို့သော် အဝေးမရောက်မီမှာပင် အတွေးတစ်ခုကသူ့ခေါင်းထဲသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ သူ မယုံနိုင်မှုများနှင့် ပြန်လှည့်လာကာ

"အဲ့ဒါ..မင်းတော့ မဟုတ်ဘူးမလား..."

အဲ့ စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုတွေကို မင်းဖြန့်လိုက်တာလား...

အနီးနား၌ အလုပ်သမားများ ရှိနေသောကြောင့် ပိုင်ရှန်းကျစ် မပြတ်မသား မေးလိုက်သည်။ သို့သော် ကျိုးလုံက သူ့မေးခွန်းအား ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။ အပြုံးတစ်ခုက မဖုံးဖိနိုင်စွာ သူ့မျက်နှာထက်တွင် ပေါ်လာပြီး ခေါင်းကို ခိုင်ခိုင်မာမာပင် ညိတ်ပြလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ်..အဲ့ဒါ ကျွန်တော်ပဲ...ကျွန်တော် ဗီဒီယိုတွေကို ဖြန့်လိုက်တာ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် နံရံပေါ်မှ မှန်နေရာလွတ်ရှိ တံခါးကို ဖွင့်၍ တွေဝေ မှိန်းမောစွာ ထွက်သွားလိုက်သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် ဆိုင်မှ လဝက်ကြာထွက်သွားသော ကလေးမှ ထုတ်ဖော်လိုက်သည့် မတော်တဆမှု၏ ထိန်လန့်မှုမှ ပြန်လည်သတိလည်မလာသေးဘဲ ပြင်ဆင်မှုများ လုပ်နေကြသော တရုတ်နိုင်ငံမှ အလုပ်သမားများကို ကြည့်နေလိုက်သည်။

အလုပ်သမားတစ်ယောက်က ချဥ်းကပ်လာကာ မေးလိုက်သည်။

"သူဌေး ဒီတံခါးကိုရော အစားထိုးချင်လား..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် အိုဟောင်းနေသော 'မ'ပြီးဖွင့်ရသည့် တံခါးကိုကြည့်လျက် ခေါင်းယမ်းကာ မေးလိုက်သည်။

"နံရံကြွေပြားခင်းတာရော ဘယ်လိုဖြစ်နေပြီလဲ..."

(T/N- 'မ'ဖွင့်ရတဲ့ တံခါးရွက်အလိပ်တွေကို ပြောတာပါ သိတယ်မလား ကားဂိုထောင်တွေမှာဆို ခလုတ်နှိပ်လိုက်ရင် တံခါးက အပေါ်တက်သွားတာမျိုးလေ)

အလုပ်သမားက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"ပြီးခါနီးနေပါပြီ...ဒီနေ့ပဲ ပြီးလောက်တယ်...ဒါပေမဲ့သူဌေး စီးပွားရေးလုပ်မယ်ဆို ဒီတံခါးက မကျိုးနိုင်ပေမဲ့ သိပ်မကောင်းဘူး...ဘာလို့ အသစ်မလုပ်လိုက်တာလဲ..ကျွန်တော့်မှာ နောက်ဆုံးပေါ် အလိုအလျောက်'မ' ဖွင့်တဲ့ တံခါးလိပ်တွေရှိတယ်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့လက်ကိုယမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။

"မလိုတော့ပါဘူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."

"ကောင်းပါပြီ သူဌေး...တံခါးပြောင်းချင်တဲ့အချိန်ကျရင် ကျွန်တော့်ကို အသိပေးနော်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ဟုတ်ပါပြီ..."

အလုပ်သမား ထွက်သွားပြီးနောက် ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ရှေ့မှ ဆိုင်ငယ်လေးကို ကြည့်ကာ ခံစားချက်များပြည့်လျှံနေခဲ့သည်။ အမှန်တကယ်တော့ ဤဆိုင်ငယ်လေးသည် သုံးထောင်စားတော်ဆက်၏ နောက်ကွယ်မှ ဆိုင်ငယ်လေးများထဲမှ တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ ပိုင်ရှင်မှာ လျိုချင်းရှန်ဖြစ်ပြီး သူနှင့်ဆွေးနွေးပြီးနောက် လျိုချင်းရှန်က ဤဆိုင်လေးအား အလွယ်တကူပင် ပိုင်ရှန်းကျစ်ထံ ငှားပေးခဲ့သည်။ ဆိုင်နှစ်ခန်းကြားက နံရံတွင် တံခါးတစ်ခု ဖွင့်ရန်ပင် သဘောတူပေးခဲ့သည်။

နံရံ၏တစ်ဖက်တွင်မူ ယခုအခါ သိသိသာသာပြောင်းလဲသွားပြီ ဖြစ်သည့် မူလ သုံးထောင်စားတော်ဆက်ရှိသည်။ အာကာသအစွန်းထပ်ကိရိယာ နှင့် ပြန်လည် ပြင်ဆင်မူများနှင့်အတူ သုံးထောင်စားတော်ဆက်၏ နေရာအကျယ်အဝန်းသည် မူလထက် သုံးဆ ပိုကျယ်သွားသည်။ နောက်ဆုံးအပြီးသတ် ဒီဇိုင်းသည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော်လည်း တည်ငြိမ်သည့် အငွေ့အသက်များ ပေးစွမ်းသည့် ခေတ်ဟောင်းဂန္တဝင် အဆောက်အဦးပုံစံ ဖြစ်သည်။

စားသုံးသူများကို အံ့အားသင့်သွားစေရန် စားပွဲတွင် အော်ဒါမှာယူရန်နှင့် ငွေပေးချေရန် အတွက် နှိပ်ရန်ခလုတ်များပါ ထားရှိပေးထားပေသည်။

ဤခလုတ်များတပ်ဆင်ရန် တုလင်လင်က အကြံပေးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ အချို့မျိုးနွယ်များမှ သူကဲ့သို့ ရှက်ကြောက်တတ်သူများအတွက်မူ အော်ဒါမှာရန်နှင့် ငွေရှင်းရသည်ကပင် ကြောက်လန့်စရာကောင်းသည်ဟု တုလင်လင်က ပြောပြသည်။ တိုးတိုးညင်သာစွာ ပြောလျှင်မူ စားပွဲထိုးများက မကြားရဘဲ ကျယ်လောင်စွာ ပြောပြန်လျှင်လည်း မလိုအပ်သော အာရုံစိုက်မှုများ ခံရနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် အော်ဒါမှာယူရန်နှင့် ငွေရှင်းရန်အတွက် နှိပ်လို့ရသော ခလုတ်များထားရှိရန် သူက အကြံပေးခဲ့သည်။

အနာဂတ်တွင် ဤနေရာသည် သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ စားသုံးသူများအတွက် သီးသန့်ဧည့်ခံနေရာအဖြစ် ဆောင်ရွက်ပေးမည်ဖြစ်သည်။တံခါး၏ အခြားတစ်ဖက်တွင် မူလ သုံးထောင်စားတော်ဆက်နှင့် အရွယ်အစားတူ၊ ပုံစံဆင်တူသောနေရာရှိသည်။ ဤနေရာမှ အလှဆင်မှုပုံစံသည် အခြားတစ်ဖက်နှင့် တူပြီး တရုတ်မှ စားသုံးသူများအတွက် ဧည့်ခံရာနေရာအဖြစ် ဆောင်ရွက်မည် ဖြစ်သည်။

နှစ်ဖက်လုံးတွင် မီးဖိုချောင်များ ထားရှိပြီး တစ်ခုကို ကမ္ဘာသုံးထောင်မှ ချက်ပြုတ်နည်းများ အတိုင်း ချက်ပြုတ်ကာ အခြားတစ်ခုကမူ သဘာဝကျစွာပင် တရုတ်နိုင်ငံမှ ချက်ပြုတ်နည်းများအတိုင်း ချက်မည်ဖြစ်သည်။ အသီးအရွက်များ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်အောင် ထိန်းသိမ်းရသည်မှာ စိန်ခေါ်မှုကြီး တစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး လက်ရှိတွင်မူ နှစ်ဖက်လုံးမှ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို စတိုခန်းသေးသေးလေးတစ်ခုထဲတွင် ပေါင်းသိုလှောင်ထားရပေသည်။

တစ်ခုတည်းသော ပြဿနာမှာ ပါဝင်ပစ္စည်းများထုတ်ယူသောအခါတွင် ဖော်ထုတ်ခံရနိုင်သည့်အန္တရာယ်ပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား လတ်တလောတွင် တရုတ်မှ ဝန်ထမ်းများ မခန့်အပ်ထားသောကြောင့် ၎င်းမှာ အရေးမကြီးသေးပေ။

****

ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခြင်းက မကြာမီ ပြီးဆုံးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ခမ်းနားသောဖွင့်ပွဲ မတိုင်မီ ရက်အနည်းငယ်အလိုတွင် ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ဆရာအိမ်သို့ သွားလည်ခဲ့သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်ဆရာက S မြို့မှမဟုတ်သလို သူ့အိမ်သည်လည်း S မြို့၌ မရှိဘဲ A မြို့မှာ ဖြစ်သည်။ လေဆိပ်မှ ထွက်လာပြီးနောက် လက်ဆောင်အချို့နှင့် ကိုယ်တိုင် လုပ်ထားသော သေတ္တာတစ်ခုကို သယ်ဆောင်လျက် သူ့ဆရာအိမ်တံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။

"ဝင်လာပါ..."

တံခါးက အထဲမှ ပွင့်သွားပြီး ဆံပင်ခရမ်းရောင်နှင့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို မြင်သောအခါ သူ့လျှာကို ကျစ်ခနဲ လုပ်လိုက်ကာ အိမ်တွင်းသို့ အော်ပြောလိုက်သည်။

"လူအိုကြီး...ခင်ဗျားတပည့် ရောက်နေတယ်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် လူငယ်လေးကို မှတ်မိသည်။ သူ့ဆရာ၏ မြေးဖြစ်သူ ကျန်းချောင် ဖြစ်သည်။

ပြောလိုက်ပြီးနောက် ကျန်းချောင်က ပိုင်ရှန်းကျစ်ကိုအာရုံမစိုက်တော့ဘဲ လှည့်လျက် သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားကာ တံခါးအား ဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် တံခါး၌ ခေတ္တမျှ စောင့်နေလိုက်သည်။ ကျန်းချောင် ဝင်သွားသော အခန်း၏ဘယ်ဘက်တံခါးကို သူမြင်လိုက်ပြီးနောက် တံခါးပွင့်လာခဲ့သည်။

တစ်ခေါင်းလုံး ဆံပင်ဖြူများ ပြည့်နေသော အဖိုးအိုအိုတစ်ယောက် တုန်တုန်ရီရီနှင့် ထွက်လာကာ သူ့မျက်နှာတွင် သိသိသာသာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုများ ပြည့်နေခဲ့သည်။ ကြိမ်တုတ်ချောင်းကို ဂရုတစိုက်ထောက်မှီကာ တံခါးဆီရှိရာ လျှောက်လာခဲ့သည်။

ထိုအဖိုးအိုမှာ ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ဆရာ ကျန်းကျန့်ဟွမ် ပင်ဖြစ်သည်။

သူ့ဆရာ၏ အားနည်းနေသော အသွင်အပြင်ကြောင့် ပိုင်ရှန်းကျစ် ထိတ်လန့်သွားကာ သူ့ဆရာကို ထောက်ပံ့ရန် အရှေ့သို့ လျင်မြန်စွာသွားကာ စိုးရိမ်မှုများဖြင့် မေးလိုက်သည်။

"ဆရာ ဘာဖြစ်တာလဲ...ကျွန်တော်တို့ တစ်နှစ်ပဲ မတွေ့ရသေးတာကို ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး...."

ထိုအခိုက်တွင် ကျန်းချောင်က အခန်းထဲမှ ထွက်လာကာ အဖိုးအိုကို အခြားတစ်ဖက်မှ တွဲကူလိုက်သည်။

သူက ဒေါသထွက်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"မင်းက ဘာကြောင့်ဆိုပြီး ဘာလို့မေးနေသေးတာလဲ...အဲ့ဒါက အချက်အပြုတ်ကြောင့်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား...လူအိုကြီးက ကိုယ့်အသက်အရွယ်ကို မသိဘဲ အိုးတွေ ကိုင်ချင်နေသေးတယ်...ရလဒ်ကရော..အိုးက မပေါက်ပဲ သူက လဲသွားတယ်လေ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ ဆရာက မြန်မြန်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး...ရှောင်ချောင်ပြောတာကို နားမထောင်နဲ့...ငါ ချော်လဲရုံပါ အိုးပေါက်တာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး..."

ကျန်းချောင်က တစ်ဖက်တွင် အလွန်အမင်း စိတ်တိုနေခဲ့သည်။

"သေချာပေါက်ပဲ...အဖိုးက ချက်ပြုတ်ရတာကိုအရမ်းကြိုက်ပြီး တစ်ဘဝလုံးချက်နေတာ...အဲ့ဒါအဆင်ပြေပါတယ်..ဒါပေမဲ့အခု အဖိုးက အသက်ကြီးပြီလေ...ကောင်းကောင်း အနားမယူနိုင်ဘူးလား...အပြင်ထွက် လမ်းလေးလျှောက်ပြီး ကျားကွက်ဘာညာ ကစားလို့လား...မီးဖိုချောင်ထဲပဲ အမြဲ ဟိုလိုလို သည်လိုလို လုပ်နေတာ...အဲ့ကြောင့်ပဲ ဒီလို လဲသွားရတာလေ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ဆရာက ရှက်ရွံ့သွားသည်။

ကျန်းချောင်နှင့်အတူ အဖိုးအိုကို ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ရန်ကူညီလိုက်သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ဆရာခြေထောက်ကိုကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

"ခြေထောက်က ပြင်းထန်လား...ဆရာဝန်က ဘာပြောသေးလဲ..."

စိတ်တည်ငြိမ်သွားပြီ ဖြစ်သည့် ကျန်းချောင်က ပြောလိုက်သည်။

"အရမ်းမပြင်းထန်ပါဘူး..လဲကျတာ ပြင်းထန်သွားလို့ပါ...ဒါပေမဲ့ အဖိုးက အသက်ကြီးပြီလေ ပြန်သက်သာလာနိုင်စွမ်းက အရမ်းနည်းတယ်...သူ့ခြေထောက်တွေက နည်းနည်း နာနေသေးတယ်...မိုးရွာတဲ့နေ့တွေဆို ခြေထောက်က မသက်မသာ ခံစားရနိုင်တယ်လို့ ဆရာဝန်က ပြောလိုက်တယ်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်ဆရာကလည်း သူ့ခြေထောက်များကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ဘာပြဿနာမှ မရှိကြောင်း ပြရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် အနည်းငယ် စိတ်သောကရောက်သွားသည်။ သူ့ဆရာအခြေအနေကို ဂရုတစိုက် စစ်ဆေးပြီး နောက်ဆုံး၌ လက်ဆောင်များကို ပေးလိုက်သည်။ သူလုပ်ထားသော pastry မုန့်ကိုထုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဆရာက ဂျုံမှုန့်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ မုန့်တွေစားရတာကြိုက်တာကို ကျွန်တော်သိတယ်...အဲ့ကြောင့် ဒီကိတ်ကို ဆရာ့အတွက် အထူးလုပ်ထားပေးတာ...သကြားအစား xylitol သုံးထားတယ်..အဲ့ကြောင့် ဆရာ့မှာ ဆီးချိုရှိရင်တောင် စားလို့ရတယ်..."

(T/N-Xylitol က xylose ကနေရတာပါတဲ့ တစ်ချို့ အပင်တွေ အသီးတွေမှာပါပြီး ချိုတဲ့အရသာရှိပြီးသကြားအစားသုံးလို့ရပါတယ်တဲ့ တချို့မုန့်တွေဆို ဒါကို သုံးပြီး လုပ်ကြတယ်လို့ ပြောပါတယ် source from ဂလူးဂလူး)

ကိတ်မုန့်ကိုထုတ်ကာ ပါးစပ်ထဲထည့်လျက် စကားမပြောမီ ကျန်းကျန့်ဟွမ်က မျက်လုံးများမှိတ်ကာ မုန့်ကို တမြုံ့မြုံ့ ဝါးနေသည်။

"အရမ်းကောင်းတယ်...ရှန်းကျစ်ရဲ့ ဟင်းချက်စကေးလ် တွေ တိုးတက်လာတာပဲ...ကိတ်မုန့်သားက နူးညံ့ပြီး သန့်ရှင်းနေတာပဲ ချိုပေမဲ့ ဆီတွေနဲ့ ချွဲနေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး...အရသာရှိတယ်.."

သူ့ဆရာထံမှ ချီးကျူးခံရခြင်းက ပိုင်ရှန်းကျစ်အား ပျော်ရွှင်သွားစေသည်။ အနီး၌ ရပ်ကြည့်နေသော ကျန်းချောင်က ဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရသည်။ သူ့အဖိုးအရသာရှိတယ်ဟု ချီးကျူးသော အရာ အများကြီး မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် သူလည်း ကိတ်မုန့်တစ်ခုကို ယူကာ စားကြည့်လိုက်သည်။ အမှန်တကယ် အရသာရှိလှပေသည်။ သူ့အဖိုးက စားဖိုမှူးတစ်ယောက်ဖြစ်၍ ငယ်စဥ်ကတည်းက သူ့(ကျန်းချောင်)အရသာခံဖုများက ဇီဇာကြောင်လေသည်။ စီးပွားဖြစ် အမြောက်အများ ထုတ်လုပ်ထားသော ကိတ်မုန့်များက သူ့အတွက် ချွဲကျိလွန်းသည်။ သို့သော် ဤမုန့်ကတော့ ကောင်းနေပေသည်။

တစ်ခုစားပြီးနောက် နောက်ထပ် စားချင်သေးသော်လည်း သူ့အဖိုးက သူ့လက်အား ရိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်ဟွမ် သူ့မြေးအားစိန်းစိန်းဝါးဝါး စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဒါက ရှန်းကျစ် ငါ့အတွက် လုပ်ထားပေးတာ..."

"သေတ္တာတစ်လုံးကြီးတောင် ရှိတာပဲ...အဲ့ဒါတွေအကုန် စားနိုင်လို့လား..."

ကျန်းချောင် သူ့လက်ကို ဖုံးလိုက်ပြီး ကိတ်မုန့်များ ပြည့်နေသော သေတ္တာကြီးအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ကျန်းကျန့်ဟွမ် နှာမှုတ်လိုက်သည်။

"ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း စားမှာ...မင်းစားချင်ရင် မင်းဟာမင်းလုပ်ပေါ့..."

ကျန်းချောင် သူ့မျက်လုံးများ လှိမ့်လိုက်သည်။ ယခင်က သူ့ကို ဟင်းချက်သင်ခိုင်းပေမဲ့ သူငြင်းခဲ့သည်။

ကျန်းချောင်က သူ့အခန်းထဲကို ပြန်သွားလိုက်ပြီး ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ဆရာနဲ့ စကားအနည်းငယ် ထပ်ပြောနေခဲ့သည်။ သူ့ဆရာ ပင်ပန်းလာချိန်တွင် နှုတ်ဆက်ပြီးထွက်ခွာလာခဲ့လိုက်သည်။

သူ မြို့တွင် နှစ်ရက်ကြာနေထိုင်ခဲ့ပြီး သူ၏ဆရာနှင့် အချိန်ဖြုန်းကာ အချက်အပြုတ်ဆိုင်ရာ ဗဟုသုတများကို ဆွေးနွေးကာ ဆရာနှင့် တပည့်အဖြစ် ပြန်လည်ပေါင်းစည်းခဲ့သည်။ လေးရက်မြောက်နေ့တွင် လေယာဥ်ဖြင့် S မြို့သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

သုံးထောင်စားတော်ဆက်အား မကြာမီ ပြန်ဖွင့်တော့ပေမည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် ထွက်သွားသည်ကို ကြည့်ပြီးနောက် ကျန်းကျန့်ဟွမ် သူ့ကြိမ်တုတ်နှင့် ရက်ကွက်ထဲ လမ်းလျှောက်နေခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် ကျန်းချောင်က စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်သည်။

"အဖိုး ဘာလို့ မထိုင်သေးတာလဲ...ဒီကာလအတွင်းကို အများကြီး လမ်းမလျှောက်ဘဲ အနားယူဖို့ လိုတယ်လို့ ဆရာဝန်က ပြောထားတယ်လေ...ဒါတောင် လမ်းလျှောက်လိုက်သေးတယ်...အဖိုး ကိုယ့်ဟာကိုယ် အကြောသေအောင် လုပ်နေတာလား.."

ဤအချိန်တွင်တော့ ကျန်းချောင်၏ မိဘများလည်းအိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ ဖြစ်ကာ မြန်မြန်မေးလိုက်သည်။

"ရှောင်ချောင် ဘာဖြစ်တာလဲ..."

ကျန်းချောင် ချက်ချင်းပဲ သူ့အဖိုးက ဆရာဝန်ပြောသည်ကို နားမထောင်ဘဲ အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ လမ်းလျှောက်နေသည်ဟု သူ့မိဘများကို ပြောပြလိုက်သည်။ သုံးယောက်လုံး အဖိုးအိုအား ကျန်းမာရေးကို ဂရုမစိုက်သည့်အတွက် အပြစ်တင်ဝေဖန်တော့သည်။

ကျန်းကျန့်ဟွမ် နားထောင်ကာ ခေါင်းများကိုက်လာတော့သည်။ သူတို့စကားများကို လက်ဝှေ့ယမ်းကာ နှောင့်ယှက်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်လှမ်းတည်းဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကြည့် ဒီရက်တွေထဲ ငါ့ခြေထောက်က သိပ်မနာတော့ပါဘူး...အရင်ကနဲ့ ယှဥ်ရင် လမ်းလျှောက်ရတာ ပိုချောချောမွေ့မွေ့ ဖြစ်လာတယ်..."

"တကယ်လား...အဖိုးဟန်ဆောင်နေတာ မဟုတ်ဘူးမလား..."

ကျန်းချောင် မေးလိုက်သည်။

ကျန်းကျန့်ဟွမ် သူ့မြေးကို စိန်းစိန်းဝါးဝါး ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါ့ကို လူငယ်လေးလို့ ထင်နေတာလား...ဟန်ဆောင်ဖို့ဆိုရင် သန်မာနေဖို့ လိုသေးတယ်ကွ..."

၎င်းကမှန်ပေသည်။ လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က သူ့ခြေထောက်များ ကိုက်ခဲနေကာ သူ့အဖိုးမှာ ကြမ်းပြင်၌ မတ်တတ်ပင် မရပ်နိုင်ပါချေ။ ရက်အနည်းငယ်သာ ကုန်လွန်သွားသေးသည်။ အမှန်တကယ် တိုးတက်လာသည် မဟုတ်ပါက ဟန်ဆောင်ရန် ခွန်အားရှိမည်မဟုတ်ပေ။

🥘

Prev Next