MM Story Teller

Chapter 9+10

Viewers 1k

👨‍❤️‍👨Chapter 9

– လုပ်ငန်းစတင်ခြင်း

သွမ့်ရှူးထုံ၏ခေါင်းထဲတွင် သူ့အရင်ဘဝက ကိုယ်တိုင် ထုတ်လုပ်ခဲ့သည့် အသားအရေထိန်းသိမ်းရေး ဖော်မြူလာများ အလုံအလောက် ရှိလေသည်။ သူသည် တစ်ခါက နာမည်ကြီး အဆင့်အတန်းမြင့် တံဆိပ်များကို ထိုးဖောက်ပြီး အသားအရေထိန်းသိမ်းရေး ထုတ်ကုန်လောကတွင် မြင်းနက်တစ်ကောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးလေသည်။

သို့သော်လည်း ထိုသို့ဖြစ်ခဲ့သည့် ကိစ္စက သူပျင်းနေသည့်အချိန် တစ်ခုခုလုပ်လိုက်မိသည်လေးသာ ဖြစ်သည်။ သူက ထိုလောကတွင် ကျွမ်းကျင်နှံ့စပ်သည့်သူလည်း မဟုတ်ပေ။

ယခုလက်ရှိအချိန်တွင် နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမက အသားအရေထိန်းသိမ်းရေး ထုတ်ကုန်ဘက် အာရုံစိုက်နေသည်ဖြစ်၍ လတ်တလော အကြွေးတင်နေသည့် ကိစ္စမှလွတ်မြောက်ပြီး နောင်လာမည့် သုတေသနပရောဂျက်များအတွက် အမြတ်အစွန်းထွက်လာအောင် ထိုအသားအရေထိန်းသိမ်းရေး ထုတ်ကုန်များဖြင့် စတင်လုပ်ကိုင်ရလိမ့်မည်။

ရင်းနှီးမြုပ်နှံပေးရန်အတွက် သွမ့်မိသားစုကို သွားရှာမည့်အဖြစ်ကို သွမ့်ရှူးထုံက လုံးဝစဥ်းစားလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

သူက ဓါတ်ခွဲခန်းထဲတွင် တစ်နေကုန် တစ်နေခန်း နေခဲ့ပြီး နေ့လည်စာကိုလည်း ကျိုးလင်ကို ယူခိုင်းရသည်။ ကျိုးလင်က သူ၏ လက်ရှိလက်ထောက် ဖြစ်သည်။

ညနေ၅နာရီ အလုပ်ဆင်းချိန်ရောက်သောအခါ စကားပြောဂရုထဲမှ လူတိုင်းက ကျိုးလင်ဆီ စာပို့ကုန်ကြသည်။

[ ဘယ်လိုလဲ ဒါရိုက်တာသွမ့်က....သူ ဒီနေ့ ဘာတွေ လုပ်ခဲ့တာလဲ....သူ တကယ်ပဲ သုတေသနလုပ်နေတာလား....ဒါမှမဟုတ် အိပ်နေတာလား...]

[ သူ တစ်ယောက်ယောက်ကို ဆူလိုက်သေးလား....ငါ ကြားတာ အဲ့ဒီသခင်လေးသွမ့်က သဘောဆိုးတယ်တဲ့....]

[ ဒီလိုသခင်လေးမျိုးက တကယ် စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်....ကံကောင်းလို့ ငါ အရွေးမခံရတာ....]

ကျိုးလင် "....."

သူမက စာမပြန်လိုက်တော့ပေ။ မည်သို့ဖြစ်စေ သူမကတော့ ဒါရိုက်တာသွမ့်က တော်တော်လေးကောင်းသည်ဟု ထင်မိသည်။

သူမကို "ရုပ်ဆိုးမ" ဟု ခေါ်ကြသည့် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် နေရသည်ထက်စာလျှင် ဒါရိုက်တာသွမ့်နှင့်နေရသည်ကို ပိုသဘောကျမိလေသည်။

[ 恐龙妹 သူ့အဓိပ္ပါယ်က " ကြောက်စရာ နဂါးလို မိန်းကလေး" လို့ ဆိုပေမယ့် ဗန်းစကားအနေနဲ့က "ရုပ်ဆိုးမလေး" ဖြစ်ပါတယ်]

အနည်းဆုံး သူက လူကို မငေါက်တတ်ဘူး....ပြီးတော့ သူမကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာလည်း သဘောမကျသလို မျက်လုံးလှန်မသွားတတ်ဘူး....

သူမမျက်နှာပေါ်ရှိ တင်းတိပ်နှင့်ဝက်ခြံများကို အတွေးရောက်သွားစဥ် ကျိုးလင်က ခေါင်းကို တွင်တွင်ငုံ့ထားတော့သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမ၏ ထုတ်ကုန်များနှင့် ဤကမ္ဘာတွင် လူကြိုက်များသည့် အသားအရေထိန်းသိမ်းရေး ထုတ်ကုန်များကို လေ့လာကြည့်ရင်းဖြင့် တစ်နေကုန်သွားလေသည်။ ရလဒ်အနေနှင့် နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမ ထုတ်ကုန်များ၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုက အခြားကုန်များထက်စာလျှင် တော်တော်လေး အလှမ်းဝေးနေမှန်း သိလိုက်ရသည်။

သို့သော်လည်း ဤကမ္ဘာ၏ အဆင့်အတန်းမြင့် ထုတ်ကုန်များက သူနေခဲ့သည့် ကမ္ဘာက ပစ္စည်းများနှင့်ယှဥ်လျှင် တော်တော်လေး လိုနေသေးသည်။

သူက မနက်ဖြန်ရောက်လျှင် ကုမ္ပဏီဘက်ကို ပရောဂျက်အကြောင်း ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောထားရန် စဥ်းစားထားသည်။

သုတေသနထဲ စိတ်မြုပ်နေမိ၍ သွမ့်ရှူးထုံမှာ တစ်နေ့လုံး ဖုန်းမကိုင်မိချေ။ အိမ်တွင် ဖက်ထုပ်ချက်ရန် ပြင်နေသည့်အချိန် ဝီချတ်ကို ဖွင့်လိုက်မိသည်။

အမှန်ပင် စာတော်တော်များများ ရောက်ထားလေသည်။

[ချစ်မေမေ : ထုံထုံ.... အဲ့ဒီမှာနေရတာ နေဖြစ်ရဲ့လား....ပိုက်ဆံကော လောက်လား သားလေး....ကုမ္ပဏီက လူတွေရော သားကို အနိုင်ကျင့်ကြသေးလား... ]

[မူလဇာတ်ကောင်ကိုယ်တိုင် သူ့အမေကို အဲ့လိုမှတ်ထားတာပါနော်]

[သူ့လက်ချောင်းများက အလင်းလို အမြန်နှုန်းနှင့် စာပြန်ရိုက်ပို့လိုက်သည် : ဒီနေရာက ကောင်းပါတယ်....ပိုက်ဆံလည်း ရှိသေးတယ် အမေ....ကုမ္ပဏီကလည်း အရမ်း ကောင်းပါတယ်....]

[ဒေါသအိုးအဖေကြီး : မင်း ဒီတစ်နေ့လုံး ဓါတ်ခွဲခန်းထဲ ရောက်နေတာလို့ ငါကြားတယ်....အလုပ်ကြိုးစား....တစ်ခြားသူတွေဆီက ပိုပြီး သင်ယူ....]

[သူက စာပြန်လိုက်သည် : ဟုတ်ကဲ့ပါ...]

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူက ဒေါသအိုးအဖေကြီးဆိုသည့် နာမည်မှ ဒေါသအိုးဆိုသည့် စာလုံးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။

[လျိုကျစ်ဖေး : မနက်စာအတွက် ကျေးဇူးပါဗျ...သခင်လေးသွမ့်....ယာဂုလေးက အရမ်း အရမ်းကို အရသာရှိတယ်[ >_< ] [ >_< ] [ >_< ]]

သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ကို လှောင်နေသည်လား ချီးကျူးနေသည်လား သိချင်၍ ပြုံးနေသည့် အီမိုဂျီလေးသုံးခုကို စက္ကန့်အနည်းငယ်ခန့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

သူက ဤပြုံးနေသည့် မျက်နှာအမူအရာကို ခဏခဏကြည့်မိရင်း သူ့ကို စိတ်ရင်းနှင့် ပြုံးပြနေသလို ခံစားရသည်။

[သူက စာပြန်ပို့လိုက်သည် : အစ်ကိုလျို....ရပါတယ်ဗျာ...]

မနေ့က သူနှင့်လျိုကျစ်ဖေးတို့ စျေးဝယ်ထွက်ရင်း စကားကောင်းခဲ့ကြ၍ နှစ်ယောက်သား ဝီချတ်အပ်ခဲ့ကြသည်။

သူက ချတ်ထဲမှ ခဏထွက်လိုက်ရင်း ကျန်သည့်မက်ဆေ့ချ်များကို ဆက်ကြည့်လိုက်သည်။

[လက်ထောက်ချန် : သခင်လေးသွမ့်ရဲ့ ယာဂုက ရှယ်ကောင်းတာဗျာ...ကျွန်တော်တို့အားလုံး သုံးဗူးလုံး ပြောင်အောင် စားပစ်ကြတာ....ဗူးကိုလည်း ဆေးပြီးထားပြီးပြီဗျ....သခင်လေးသွမ့် အဆင်ပြေမယ့်အချိန်ရောက်ရင် ပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်ဗျ...]

အခြားသူများက ချီးကျူးပေးနေကြ၍ သွမ့်ရှူးထုံမှာ စိတ်ပျော်လာရပြီး အပြုံးလေးနှင့် စာပြန်လိုက်သည်

[: ကျွန်တော်က ကိုးနာရီကနေ ၅နာရီထိပဲ ရုံးတက်ရတာ....ကျန်တဲ့အချိန်တွေက အိမ်မှာပဲ ရှိတယ်....လက်ထောက်ချန်တို့ အဆင်ပြေတဲ့အချိန် ပို့လိုက်လည်း ရပါတယ်ဗျ... ]

[ချန်နင်က တစ်စက္ကန့်အတွင်း စာပြန်ပို့လာသည် : ကောင်းပါပြီဗျ...]

အိုးထဲတွင် ရေနွေးဆူနေပြီဖြစ်သည်။ သွမ့်ရှူးထုံက ဖုန်းကိုအောက်ချလိုက်ပြီး ဖက်ထုပ်လေးများကို အိုးထဲ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်သူ မနေနိုင်ပဲ သက်ပြင်းချမိလေသည်။ တစ်ယောက်တည်းစားရမှာ တကယ် ပျင်းစရာကြီး...

ယခင်ကမ္ဘာတွင် သူက အသက်သုံးဆယ်ထိ နေခဲ့လေသည်။ အလုပ်ထဲတွင်သာ စိတ်မြုပ်ထား၍ အဖော်တစ်ယောက်လောက်ပင် မရှာနိုင်ခဲ့ပေ။ သူက သေပြီးသည့်အချိန် လူရှုပ်လူပွေတစ်ယောက်အနေနှင့် ပြန်လည်မွေးဖွားလာရလိမ့်မည်ဟု လုံးဝ မတွေးခဲ့မိပေ။

သို့သော်လည်း မူလဇာတ်ကောင်၏ မှတ်ဥာဏ်များကို ကြည့်ရသလောက် ထိုကောင်လေးက အမည်ခံသက်သက်သာ ဖြစ်ပြီး အမှန်တွင် ထိုကဲ့သို့ ရှုပ်ပွေခြင်းမျိုး မဟုတ်မှန်း သိခဲ့ရသည်။

သူက လတိုင်း ကောင်မလေးများကို ထည်လဲတွဲခဲ့သည် မှန်သော်လည်း မိသားစုထံမှ အာရုံစိုက်ခံချင်၍ အပျော်အနေနှင့်သာ ကစားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံ၏ အမြင်တွင် မူလဇာတ်ကောင်က အရွယ်မရောက်သေးသည့် ကလေးလေးတစ်ယောက်နှင့် တူသည်။ သူက တစ်ချိန်လုံး ကိုယ့်တန်ဖိုးကို မသိပဲနေခဲ့၍ ဖိန်ရော့ဝိန်းအတွက် သူ၏တန်ဖိုးကို ရှာတွေ့သွားချိန် ပိုပြီး စွဲလမ်းစိတ်တိုးလာရသည်။

ဖိန်ရော့ဝိန်းအတွက် ပြဿနာတစ်ခု ကူညီဖြေရှင်းပေးပြီးတိုင်း သူ့စိတ်ထဲ ကျေနပ်မှုအပြည့် ဖြစ်လာသည်။ အဖေသွမ့်၏ သံမဏိဖြစ်မလာသည့် သံကို မုန်းတီးသလို အကြည့်နှင့် အကြည့်ခံရသည်ထက်စာလျှင် ဖိန်ရော့ဝိန်း၏ အားကိုးသလို အကြည့်လေးတစ်ချက်က သူ့အား နတ်ပြည်ရောက်မတတ် ဖြစ်သွားစေသည်။

[ချစ်မေမေ : ဒါဆို ကောင်းတာပေါ့...ရာသီဥတုက ပိုပြီး ပူလာပြီ သားလေး.....သားက အပူကြောက်တယ်.....အေးမှကြိုက်တာ...လေအေးပေးစက်ကို အရမ်းကြီး ဖွင့်မထားနဲ့ဦး....ညအိပ်ရင် စောင်ပါးလေးခြုံဖို့လည်း မမေ့နဲ့....အအေးမိစေနဲ့ဦး.... ]

သွမ့်ရှူးထုံ၏ နှုတ်ခမ်းတို့ ကော့ညွတ်သွားရသည်။ အတိတ်တွင် သူ့အတွက် မိသားစုဝင်တစ်ယောက်၏ အချစ်ဟုဆိုလျှင် ဇိမ်ခံပစ္စည်းသာရှိသည်။ ထို့ပြင် ယင်းက အကန့်အသတ်နှင့်ထုတ်သည့် ဇိမ်ခံပစ္စည်းတစ်ခုပင်။

[သူက စာပြန်ရိုက်လိုက်သည် : မှတ်ထားပါ့မယ်....အမေ...]

ဖက်ထုပ်စားလိုက်ပြီးနောက် သူက စာကြည့်ခန်းထဲတွင် ပရောဂျက်အတွက် အထောက်အကူပစ္စည်းများကို ပြင်ဆင်နေစဥ် ချန်နင်ဆီမှ မက်ဆေ့ချ်တစ်စောင် ဝင်လာလေသည်။

👨‍❤️‍👨

👨‍❤️‍👨Chapter 10

– လုပ်ငန်းစတင်ခြင်း

သွမ့်ရှူးထုံက ထပြီး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

ချန်နင်က အနွေးဗူးလေးများကို ကမ်းပေးလာပြီး အပြုံးလေးနှင့် ပြောလာသည်

" သခင်လေးသွမ့်....ဒီနေ့ အလုပ်စဝင်တာဆိုတော့ ဟယ်ယွင့်ကို တွေ့ခဲ့သေးလား...."

သွမ့်ရှူးထုံက တစ်ခဏမျှ တောင့်ခဲသွားရင်း ပြန်မေးလိုက်သည် " ဒါရိုက်တာဟယ်လား....သူ့ကို သိတာလား...."

" ဟားဟား...." ချန်နင်က ခေါင်းညိမ့်ပြလာသည်

" ဒီလိုမျိုး တိုက်ဆိုင်နေရတယ်လို့....စီနီယာအစ်ကိုဟယ်နဲ့ ကျွန်တော်က တစ်ကျောင်းတည်းထွက်တွေလေ....သူက ကျွန်တော့်ထက် နှစ်နှစ်စောတယ်....ကျွန်တော်တို့က ကလပ်ကလည်း အတူတူဝင်ထားကြတာဆိုတော့ ဘွဲ့ရပြီးတဲ့အထိ အဆက်အသွယ်ရှိနေကြတုန်းပဲ...."

သွမ့်ရှူးထုံက အနွေးဗူးလေးများကို စားပွဲပေါ် တင်ထားလိုက်ရင်း စကားဆိုလာသည် " ဒါရိုက်တာဟယ်က တကယ် အရည်အချင်းရှိတာဗျ...."

သူပြောသည့် စကားကို ကြားလိုက်ရချိန် ချန်နင်က မသိမသာ သက်ပြင်းချမိသည်။ အခုက သူ့အနေနဲ့ ပထမဆုံး အလုပ်စဝင်တဲ့နေ့ဆိုတော့ တစ်ဖက်လူရဲ့ ကောင်းကြောင်း မကောင်းကြောင်းတွေကို ဘယ်လိုလုပ် သိဦးမှာလဲ....သခင်လေးသွမ့်က ဒီလိုပြောတယ်ဆိုမှတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က အချင်းချင်း မရင်းနှီးကြသေးလို့ ဖြစ်မယ်....

ကြည့်ရတာ စီနီယာအစ်ကိုဟယ်က လုံးဝ မပြောင်းလဲသေးဘူးပဲ....ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရတာကို သဘောမကျသေးဘူး....

သူက အရမ်းခေါင်းမာခဲ့လို့သာ မဟုတ်ရင် သူ့အရည်အချင်းမျိုးနဲ့ဆို ယန်မြို့တော်ကနေ ထွက်ပြီး ဒီလို မျှော်လင့်ချက်မရှိတဲ့ နေရာလေးမှာ ဇာတ်မြုပ်နေရမှာ မဟုတ်ဘူး....

သခင်လေးသွမ့်က လောလောဆယ် ဥက္ကဌမဖြစ်သေးပေမယ့် ကျိုင်ကျွင့်ထက်တော့ ပိုပြီး အရေးပါနေသေးတယ်လေ.....

“ ကျွန်တော် ပြောပြမယ်နော် သခင်လေးသွမ့်....စီနီယာအစ်ကိုဟယ်က အရင်တုန်းက ကျောင်းမှာဆို ထိပ်တန်းပဲ....ဌာနက ပရော်ဖက်ဆာတွေအားလုံးက သူ့ကို အမြင့်ကြီး မှန်းထားခဲ့ကြတာ..."

ချန်နင်က ဟယ်ယွင့်ကို ချီးကျူးသံမပေါက်အောင် လေသံကို ထိန်းပြောလိုက်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ယခင်သခင်လေးသွမ့် မဟုတ်တော့၍ ချန်နင်၏ စကားလုံးများထဲမှ နက်နဲသည့် အဓိပ္ပါယ်ကို မြင်ခဲ့သည်။

သူက မနေနိုင်ပဲ ပြုံးလိုက်မိသည် " အစ်ကိုချန် စိတ်ပူဖို့ မလိုပါဘူး....ဒါရိုက်တာဟယ်ရဲ့ စွမ်းရည်တွေက လုံးဝကို သိသာမြင်သာပါတယ်..."

ချန်နင်က စကားကျွံမသွားရန် သေချာထိန်းပြောလိုက်သည် " သခင်လေးသွမ့်က ရောက်နေပြီဆိုတော့ နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမက သေချာပေါက် ပိုပြီး တိုးတက်ကြီးပွားလာပါမှာဗျာ...."

“ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေဗျာ...."

နောက်တစ်နေ့ မနက်တွင် သွမ့်ရှူးထုံက ကိုးကားချက်ပစ္စည်းများကိုယူပြီး ဟယ်ယွင့်ကိုရှာရန် ဓါတ်ခွဲခန်း၁ဆီ သွားလိုက်သည်။

ဟယ်ယွင့်က သွမ့်ရှူးထုံအတွက် ဓါတ်ခွဲခန်း၂ကို နေရာချပေးထားလေသည်။ ဓါတ်ခွဲခန်းနှစ်ခုက နံပါတ်အရဆိုလျှင် နီးနီးနားနားရှိပုံရသော်လည်း အမှန်တွင်ဖြင့် တောင်နှင့်မြောက်ခြားနေသည်။

“ဒါရိုက်တာဟယ်...."

အံ့သြပြီး တစ်ဖက်လူကို စူးစမ်းသည့်အကြည့်များအောက်တွင် သွမ့်ရှူးထုံက မျက်နှာသေ ဟယ်ယွင့်ဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

" ဓါတ်ခွဲခန်း၂က ပရောဂျက်တစ်ခု တင်ပြစရာ ရှိပါတယ်....တစ်ချက်လောက် စစ်ပေးဖို့ အားသလားမသိဘူး ဒါရိုက်တာဟယ်...."

ဟယ်ယွင့်က လုပ်လက်စကို ရပ်လိုက်ပြီး နည်းနည်းလေးမှ တွန့်ဆုတ်မနေပဲ ပြန်ဖြေလာသည် " သဘောတူတယ်..."

သွမ့်ရှူးထုံ : ???

အခြားသော သုတေသနဝန်ထမ်းများ : ???

တစ်ယောက်မှ အသံထွက်မလာမိချေ။

ဟယ်ယွင့်က နောက်ဆုံး သွမ့်ရှူးထုံကို ကြည့်လာသည်

" လက်မှတ်ထိုးပေးဖို့ လိုတာမို့လား....ဘောပင်ရှာလိုက်ဦးမယ်..."

သွမ့်ရှူးထုံက ဟယ်ယွင့်ကို လှမ်းတားလိုက်သည်။ သူ၏ နဂိုနူးနူးညံ့ညံ့ မျက်နှာထားက အစအနပင်မကျန်ပဲ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

သူက ပိုပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား လေသံနှင့် မေးလာသည်

" ခင်ဗျားက တစ်ချက်ကလေးတောင် လှန်မကြည့်ပဲနဲ့ တစ်ခါတည်း သဘောတူလိုက်တော့တာလား....."

ဓာတ်ခွဲခန်းထဲ အသံတိတ်သွားပြီး တစ်ယောက်မှ အသက်ရှူသံပင် မကျယ်ရဲကြချေ။

သူတို့က စကားပြောဂရုထဲတွင်သာ သွမ့်ရှူးထုံကို အတင်းတုတ်ရဲကြသော်လည်း သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင်ဖြင့် စကားလေးတစ်ခွန်းပင် မပြောရဲကြပေ။

ဟယ်ယွင့်က နားမလည်သေးသည့်ပုံပင်။ ပုံမှန်အတိုင်း သူက ပရောဂျက်စာရွက်ကို ယူပြီးသည်နှင့် လက်မနှင့် ညှပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာက စောစောကအတိုင်း ထူးမခြားနားပင်။

" ဒီပရောဂျက်က အရမ်း ကောင်းတယ်....အလားအလာလည်း ရှိတယ်....အောင်မြင်သွားရင် သေချာပေါက် အမျိုးသမီးဝယ်ယူအားပေးသူတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်မှာပဲ...."

သူ့မျက်လုံးများက ဝေ့ဝဲကြည့်နေရင်း နောက်ဆုံး ချောင်တစ်နေရာက ဘောပင်ဆီ အကြည့်ဆုံးသွားသည်။ သူက စာရွက်ပေါ် လက်မှတ်ထိုးပေးရန် လက်မြောက်လာသည်။

သွမ့်ရှူးထုံ၏ မျက်နှာက ပို၍ပင် မည်းမှောင်လာသည်။ သူက စိတ်ဆိုးခဲသော်လည်း ဟယ်ယွင့်၏ အပြုအမူက သူသည်းခံနိုင်သည့်အတိုင်းအတာထက် ကျော်နေပြီဖြစ်သည်။

ဒါက သုတေသနဝန်ထမ်းတွေတိုင်းကို စော်ကားနေတာပဲ....

သူက ခံစားချက်မရှိသော မျက်နှာနှင့် ဖိုင်ကို ပြန်ယူထားလိုက်သည်။

“ ဒါရိုက်တာဟယ်....ဒါက ခင်ဗျားရဲ့ အလုပ်အပေါ်မှာထားတဲ့ သဘောထားဆိုရင် ကျွန်တော်ကတော့ ခင်ဗျား ဒီရာထူးနဲ့ မသင့်လျော်ဘူးလို့ ထင်မိတယ်...."

ကျန်သည့် အဖွဲ့သားများအားလုံး တွေးမိသွားကြသည်က ....သောက်ကျိုးနည်း...ဒီဘယ်က ထွက်လာတာလဲမသိတဲ့ သခင်လေးက ဒုတိယမြောက် အလုပ်ဝင်တဲ့နေ့မှာပဲ ဒါရိုက်တာကို ဖယ်တော့မှာတဲ့....လုပ်ငန်းခွင်မှာဖြစ်တဲ့ ဒရမ်မာတွေတော့ နောက်ဆုံး စလာပြီပဲ....

ဘယ်သူကများ သူ့ကို ဒီအတိုင်း ချမ်းသာတဲ့ သခင်လေးပဲလို့ ပြောခဲ့တာပါလိမ့်....ဟိုကဖြင့် သူ့ရဲ့ ရာထူးမှာ "လက်ထောက်" ဆိုတဲ့ စာလုံးတောင် မရှိချင်တော့တာကို....

[ သွမ့်ရှူးထုံက လောလောဆယ် သုတေသနဌာနရဲ့ လက်ထောက်ဒါရိုက်တာပါ.....သူက နှုတ်ထွက်သွားတဲ့ လက်ထောက်ဒါရိုက်တာနေရာမှာ အစားဝင်လာတာပါ.....ဒါပေမယ့် တစ်ခြားသူတွေက သူ့ကို ခေါ်တဲ့အခါ လက်ထောက်ဒါရိုက်တာသွမ့်လို့မခေါ်ပဲ ဒါရိုက်တာသွမ့်လို့ပဲ ခေါ်ကြပါတယ်....သုတေသနဌာနရဲ့ ဒါရိုက်တာဖြစ်တဲ့ ဟယ်ယွင့်ကိုတောင် ရှောင်ဟယ်လို့ခေါ်တဲ့ အထွေထွေမန်နေဂျာ ကျိုင်ကျွင့်ကတောင်မှ သူ့ကို ဒါရိုက်တာသွမ့်လို့ပဲ ခေါ်ရပါတယ်....]

ဟယ်ယွင့်က စကားလည်း ဆိုမလာသလို မျက်မှန်အောက်က မျက်လုံးများတွင် အပိုခံစားချက်များ ရှိမနေချေ။ အပြောခံရခြင်းက သူ့အနေနှင့် ပုံမှန်လိုဖြစ်နေသည့်ပုံပင်။

သွမ့်ရှူးထုံက လှည့်ထွက်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း မနေ့က တွေ့ခဲ့သည့် ပစ္စည်းအချို့ကို အမှတ်ရသွားသည်။ သူ့ရင်ထဲ စိတ်မကောင်းသလို ဖြစ်လာ၍ တည့်တည့်သာ ပြောလိုက်တော့သည် " ကျွန်တော်က ခင်ဗျားလုပ်ထားတဲ့ ထုတ်ကုန်ကို စမ်းကြည့်ထားတာ...စိတ်ကူးကောင်းကောင်းနဲ့ သေချာလုပ်ထားတဲ့အရာမို့ ဘာလို့ ရလဒ်တွေက စိတ်ကျေနပ်စရာ မကောင်းရမှာလဲ...."

ဟယ်ယွင့်၏ မျက်နှာက ထူးမခြားနားပင် " ကျွန်တော့်မှာ ဘာအရည်အချင်းမှ မရှိပါဘူး...."

သွမ့်ရှူးထုံက ဒေါသထွက်လွန်း၍ အော်ရယ်မိတော့သည်။ အတွင်းလူတစ်ယောက်အနေနှင့် ပရောဂျက်ဖိုင်ပေါ်က နေ့စွဲကို ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်ခဲ့ရသည်။ သူက သူ၏ အကဲဖြတ်စွမ်းရည်ကို ယုံကြည်သော်လည်း ဒါရိုက်တာက သူနှင့်ပူးပေါင်းဖို့ သိသိသာသာ ငြင်းဆန်နေသည်။

" အရည်အချင်းမရှိတဲ့သူက ဘွဲ့ရပြီးတာနဲ့ ယာ့လန်လို ကုမ္ပဏီကြီးထဲ ဝင်ပြီး သုတေသနဌာနရဲ့ ခေါင်းဆောင် မြန်မြန်တန်းဖြစ်တယ်ပေါ့....ဒါ ဖြစ်နိုင်လို့လား..."

သူက ဟယ်ယွင့်ပြန်စတင်ချင်မှန်း မြင်နေရသည်။ အရူးလို လက်ဗလာနှင့် တိုက်ခိုက်နေလျှင်ဖြင့် ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ [ အပြောသာ ရှိပြီး အလုပ်မရှိတာကို ပြောတာပါ]

ဟယ်ယွင့်က တိတ်နေသည်။ သူက မျက်လွှာချလိုက်ပြီး သွမ့်ရှူးထုံကို မကြည့်တော့ပေ။

" ခင်ဗျားမှာ အရည်အချင်း ရှိရှိမရှိရှိ ခင်ဗျားက သုတေသနဌာနရဲ့ ဒါရိုက်တာဖြစ်နေတဲ့အတွက် ပရောဂျက်တွေကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စစ်ဆေးပေးရမယ်လေ...ကျွန်တော်က ဓါတ်ခွဲခန်း၂ရဲ့ ပရောဂျက်ကို ဦးဆောင်နေတာ....ခင်ဗျားဘက်က စံနှုန်းမှီတယ်လို့ထင်ရင် သဘောတူလိုက်...မထင်ရင် သဘောမတူနဲ့ပေါ့...." သွမ့်ရှူးထုံက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြောလာသည်။

ဓာတ်ခွဲခန်းထဲတွင် အပ်ကျသံမကြားရအောင် တိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။

တစ်ခဏမျှအကြာတွင် ဟယ်ယွင့်က နောက်ဆုံး သူ့ကို မော့ကြည့်လာသည်။ သူ့မျက်နှာက ထူးမခြားနားပုံစံရှိနေသေးသော်လည်း စိတ်မပါလက်မပါသလို ဆက်မလုပ်တော့ပေ။

သူက လက်ဆန့်ပေးလာသည်

" ကောင်းပြီလေ..."

👨‍❤️‍👨

Prev Next