Chapter 7

💙Chapter 7: စီးကရက်

 ဇူလိုင်လကုန်ပိုင်း မနက်ခင်းမှာ ပြင်းထန်သည့် နေရောင်အောက်တွင် နာရီဝက်လောက် လမ်းလျှောက်ပြီး တကိုယ်လုံး ချွေးများ စိုနေခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် ရှေ့ဆံပင်များက နဖူးမှာ ချွေးများနှင့်ကပ်နေ၍ အဆင်မပြေဖြစ်ရ၏။

ဝမ်လီချမ် အဖြစ် နှစ်လလောက်နေထိုင်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ သည့်ထက် ပိုကြာအောင် နေရမည်ဖြစ်သည်။ပြီးခဲ့သည့် အပတ်က ဆံပင်ညှပ်ဖို့ ဆိုင်ကို သွားသည်။နားထင်နားကို သင်တုံးဓားဖြင့် တိခိုင်းသည်။ခေါင်းထိပ်မှ ဆံပင်ကို အတိုမညှပ်ဘဲ ပါးစေပြီး ရှေ့ဆံပင်များကို စောင်း၍ ပုံဖော်ခိုင်းလိုက်သည်။

ညှပ်ထားသည့်ဆံပင်က အစပိုင်းမှာ နည်းနည်းရုပ်ဆိုးနေသေးသော်လည်း တစ်ပတ်အကြာမှာတော့ ပိုကြည့်ကောင်းလာသည်။ ယခင်ကတော့ လျှိုဖုန်းကျန်းသည် ဆံပင်ညှပ်တိုင်း လမ်းဘေးက အဘိုးကြီးများကိုသာခိုင်းတတ်သည်။ထိုလူကြီးများသည် အတိုများသာညှပ်ပြီး ရိတ်ထားသလိုမျိုးလုပ်ပေးတတ်၏။ အများစုမှာ ဆံပင်ပုံစံ နှစ်မျိုးသာရှိပြီး ထိပ်ပြောင်နှင့် တစ်လက်မခန့်တိုသည့် ပုံစံဖြစ်၏။ထို့မျှမက သေး၊ဆံပင်ညှပ်ဖို့ ကတ်ကြေးမသုံးဘဲ သင်တုန်းဓားများဖြင့်သာ ကိတ်ချတတ်သည်။ သည်ဘက်ခေတ်မှာတော့ အပေါ်ပိုင်းမှာသာ ဘုတ်စုလုပ်ခြင်း၊ နောက်ကွက်ကေထားခြင်းနှင့် အတိုများသာ ခေတ်စားသည်။အမျိုးသားအများစုသည် ဆံပင်ကို သေချာဖြီးကာ ဆံပင်ပုံသွင်းဆေးဖြင့် ပုံဖော်တတ်သည်။ 

အားလုံးကိုလက်ခံနိုင်သော်လည်း ဝမ်လီချမ်၏ ဗီရိုထဲက အောက်ကားဘောင်းဘီကိုတော့ သူ မဝတ်ချင်ပေ။ ဝမ်လီချမ်မှာ ဂျင်းဘောင်းဘီ နှစ်ထည်သာ ရှိပြီး အားလုံးက အောက်ကားများပင်။သူမသည် အောက်ကားဂျင်းပင်ကို တခါမှ မဝတ်ဖူးပေ။ဂျင်းဘောင်းဘီကို အောက်ကားဘောင်းဘီများအဖြစ် ပြုလုပ်နိုင်ရုံသာမက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချည်သားဘောင်းဘီများကိုပင် အောက်ကားအဖြစ် ချုပ်လုပ်နိုင်သည်။

သူသည် စျေးနှုန်းစစ်ဆေးရန် ကျန်းချမ်သို့ မကြာခဏ သွားသောကြောင့်၊ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဝတ်စားဆင်ယင်ရသည်။

 အဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီလက်တို၊ အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်နှင့် သားရေဖိနပ်...ဤဝတ်စုံက သူ့အထင် အကောင်းဆုံးပင်။

 အမျိုးသားတစ်ဦးသည် ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်တည်းဖြင့် အမှန်တကယ် စတိုင်ကျနေနိုင်ဖို့ အဓိကအချက်မှာ အင်္ကျီသည် သူ့ကိုယ်နှင့် အံကိုက်ဖြစ်နေကာ ပုံပန်းကျနေရပေမည်။ပွလည်းမပွဘဲ သပ်ရပ်သောပုံစံ ပေါ်လွင်နေပေသည်။

 သူ့ဘာသာသူ အဝတ်အစားဝယ်ဖို့ စိတ်ကူးရှိသည်။ယခုလက်ရှိ သူ့အဝတ်အစားအကုန်လုံးကို သူ့အစ်မများနှင့် သူ့အမေက ဝယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ဖူချမ်မှာလည်း အဝတ်အစား အကောင်းများမရှိပေ။သူကြိုက်သည့်ပစ္စည်းက ဈေးလည်းများနေတာကြောင့် အဝတ်ဝယ်ရန် စိတ်ကူးကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရသည်။

 စီးကရက်စက်ရုံအဝင်ဝတွင် သူ့အိတ်သေးသေးလေးထဲမှ လက်ကိုင်ပုဝါကို ထုတ်ကာ မျက်နှာပေါ်ရှိ ချွေးများကို သုတ်လိုက်သည်။အထဲ မဝင်မီ အဝတ်အစားများနှင့် ဆံပင်များကို သေချာစွာပြုပြင်လိုက်၏။

 စက်ရုံတံခါးဝသို့ ဝင်သောအခါတွင် အစောင့်တစ်ယောက်က သူ့ကိုတားသည်။

 "ဟေ့ မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ဒီနေ့ စက်ရုံပိတ်တယ်၊ အထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး"

 "ကျွန်တော် စီးကရက် လက်ကား မှာယူချင်လို့ပါ"  

ဝမ်လီချမ် သူ့အိတ်ကပ်ထဲက စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ထုတ်ပြီး အစောင့်ကို ပေးလိုက်သည်။

 ဤစီးကရက်သည် မနေ့က သူဝယ်ခဲ့သော ကျောက်ဆေးလိပ်ဖြစ်ပြီး တစ်ဗူးကို ၄.၅ ယွမ် ကျသင့်၏။ အပြင်မှာ တစ်ခုခုမေးချင်ပါက၊ စီးကရက် တိုင်လိုက်လျှင် ကိုယ် မေးသည့်မေးခွန်းကို ဂရုစိုက်လာတတ်သည်။

 "စီးကရက်စက်ရုံက စီးကရက်ပဲထုတ်ပြီး စီးကရက်မရောင်းဘူးဆိုတာ မင်းမသိဘူးလား"  

တံခါးစောင့် စီးကရက်ကို မီးညှိပြီး ရှိုက်ဖွာလိုက်၏။

 "အာ.... စီးကရက်စက်ရုံက စီးကရက်မရောင်းဘူးလား၊ ဒီတော့ စီးကရက်ကို ဘယ်မှာဝယ်ရတာလဲ"

"စီးကရက်ဝယ်ဖို့ စီးကရက်ကုမ္ပဏီကို သွားလို့ရတယ်"

 “ကျွန်တော်တို့ ဖူချမ်မှာ ဆေးရွက်ကြီးကုမ္ပဏီတစ်ခုရှိမယ် မထင်ဘူးဗျ"

 "ဆေးလိပ်ကုမ္ပဏီ မရှိဘူးလား" အစောင့်က ဝမ်လီချမ်ကို မသင်္ကာသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့် လိုက်သည်။

 "မင်း ဆေးလိပ်တကယ်ဝယ်ချင်တာလား"

 "ဟုတ်ပါတယ်၊ ကျွန်တော် စီးကရက်ပြန်ရောင်းဖို့ ဝယ်ချင်ပါတယ်"

 "ဒါဆို မင်းအပြင်မှာစောင့်၊ မဝင်နဲ့... ငါလူခေါ်လိုက်မယ်"

 ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာသော် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ယောက် တံခါးဆီရောက်လာ၏။ .

 တံခါးစောင့်က သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသားကို ညွှန်ပြပြီး ဝမ်လီချမ်ကို ပြောသည်။

 "မင်း သူနဲ့အတူ လိုက်သွားပါ" 

ဝမ်လီချမ်သည် ချက်ချင်းပင် လူလတ်ပိုင်း၏ ရုံးခန်းထဲသို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။

 "အရင်ထိုင်ပါ" လူလတ်ပိုင်းအရွယ်က သူ့ကို လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် လုပ်ပေးသည်။

"ငါ့မျိုးရိုးက လဲ့၊ မင်းငါ့ကို ဦးလေးလဲ့လို့ ခေါ်နိုင်တယ်၊ မင်းရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က ဘာလဲ"

 "ကျွန်တော်ရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က ဝမ်ပါ"

 "ကောင်းပြီ မင်းရဲ့မျိုးရိုးနာမည်က ဝမ် ....ဒါဆို ငါမင်းကို ရှောင်ဝမ်လို့ ခေါ်မယ်... မင်းစီးကရက်ဝယ်ချင်နေတာဆို ဟုတ် လား"

 "ဟုတ်ကဲ့၊ စီးကရက်လက်က္ကားရောင်းချင်ပါတယ်"

သည်တခေါက် သူ့ကိုယ်သူ စိတ်မြန်သည်ဟု ခံစားရသည်။ စီးကရက်စက်ရုံရှိမှန်း သူ သိသော်လည်း စီးကရက်စက်ရုံသည် စီးကရက်ရောင်းမည်မဟုတ်ဟု သူ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

 "ရှောင်ဝမ် စီးကရက်ဘယ်နှစ်လိပ်လိုချင်လဲ"

"တစ်ထောင်၊ စျေးနှုန်းပေါ် မူတည်တယ်၊ဈေးမှန်ရင် ထပ်ဝယ်လို့ရတယ်"

 "ဦးလေးမှာ တန်ဖိုး ယွမ် 20,000 ရှိတဲ့ စီးကရက်တွေရှိတယ်၊ အားလုံးကို လိုချင်ရင် ချိုသာတဲ့ဈေးနဲ့ ရောင်းပေးနိုင်ပါတယ်"

"ပိုက်ဆံက ဒီလောက်တော့ မရှိပါဘူး၊စျေးဘယ်လောက် လျှော့ပေးမလဲ"

ဦးလေးလဲ့အမည်ရှိ လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားက လက်ညိုးထောင်ပြသည်။

 "တစ်သောင်း...." ဝမ်လီချမ် အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။

 "ဟုတ်တယ် ယွမ် 10,000 လောက်နဲ့တော့ ဒီလို ဆေးလိပ်မျိုးကို ဘယ်မှာမှ ဝယ်လို့မရဘူး"

 "စီးကရက်က ဘယ်လိုဈေးရှိလဲ၊ ဘာအမျိုးအစား"  

ယခုအခါ စီးကရက်တစ်ဘူးလျှင် ပြားနှစ်ဆယ်၊ တစ်ဗူးလျှင် ဆယ်ယွမ်ကျော်အထိ ရှိသည်။ဈေးပေါတာက ရောင်းကောင်းသည်၊ ဈေးကြီးတာက လက်ဆောင်ပေးဖို့ဖြစ်ပြီး ဘယ်သူမှ သူတို့အတွက် မဝယ်ပေ။

 “အများစုကတော့ ဈေးကွက်ထဲက တွေ့နေကျရောင်းကောင်းတဲ့ဟာတွေပါပဲ"   

ယခု စျေးကွက်မှာ ဘယ်လို စီးကရက်များ ရောင်းကောင်းနေလဲဆိုသည် သူတို့ သိကြသည်။ဤစီးကရက်အသုတ်ကို မတတ်သာ၍ ထုတ်ရောင်းခြင်းဖြစ်သည်။

 "ဒီစီးကရက်က လမ်းမှန်ကလာတာလား" စီးကရက်ကို ခိုးသွင်းပြီး ရောင်းနိုင်မှန်း ဝမ်လီချမ် သိသည်။ စျေးနှုန်းက သက်သာနေ၍ စစ်ဆေးခံရမှာ ကြောက်မိသည်။

 “ဒီစီးကရက်က ဆေးလိပ်ကုမ္ပဏီရဲ့ စီးကရက်နဲ့ အတူတူပါပဲ၊ လုံးဝပြဿနာမရှိပါဘူး"

 "ပို့ဖို့ကရော ဦးလေးဘက်က တာဝန်ယူလား" ယွမ် 10,000 နှင့် စီးကရက် အထုပ်ရာချီ ပို့ရမည်ဖြစ်၏။

 "မင်းက ဘယ်မှာရောင်းမလဲ"

 "ဖူချမ်၊ ကြားဖူးလား"

 "ငါတို့နဲ့ မဝေးဘူးလို့ ကြားဖူးတယ်၊ မင်းကို ဖုန်းနံပါတ်ပေးမယ်၊ အဲဒီလူက မင်းကို ကူညီပေးနိုင်တယ်။" 

 "ဖူချမ်ကို ပို့ဖို့ဘယ်လောက်ကုန်ကျလဲ" 

"သိပ်မဝေးဘူးဆိုတော့ ယွမ်၁၀၀တော့ ရှိ‌မှာပေါ့"

"ကောင်းပါပြီ၊ ဦးလေးလဲ့က ဖုန်းနံပါတ်ပေးပါ၊ကျွန်တော် မနက်ဖြန်ကျရင် ငွေယူပြီး ထပ်လာခဲ့ပါ့မယ်"

"တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်လာပါ၊ပစ္စည်းကလည်း ပြတ်နေတယ်၊တော်ကြာ ချန်မထားပေးလို့ ဦးလေးကို အပြစ်မတင်နဲ့"

ဦးလေးလဲ့သည် ဝမ်လီချမ်အား စီးကရက်စက်ရုံတံခါးဆီသို့ လိုက်ပို့သည်။

 "ရှောင်ဝမ်၊ ဒီသဘောတူညီချက်က အောင်မြင်သည်ဖြစ်စေ၊ မအောင်မြင်သည်ဖြစ်စေ ဒီနေ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို တခြားသူတွေကို မပြောဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"  

ဝမ်လီချမ်သည် ဉာဏ်ကောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း သူမြင်ရ၏။

 "ဦးလေးလဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့ ဒီကိစ္စက ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာဘဲ ထားမှာပါ"

ဝမ်လီချမ် ထွက်သွားပြီးနောက် အစောင့်သည် အစောင့်ခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

 "သား၊ အလုပ်ဖြစ်သွားတာလား"  

အစောင့်သည် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသား၏ ဖခင်ဖြစ်ပြီး စီးကရက်များစွာကို လောဘဇောကြီးပြီး အများကြီးထုတ်ဖို့ အကြံပေးသူလည်း ဖြစ်သည်။ မူလက အသိမိတ်ဆွေတစ်ဦးမှ အော်ဒါမှာယူခဲ့သော်လည်း အော်ဒါဖျက်လိုက်သောကြောင့် သူတို့ ပျက်စီးသွားမှာ ကြောက်‌နေကြသည်။ 

 စီးကရက်အများကြီးကို သိမ်းထားဖို့က အပျက်အစီးများပြီး အရှုံးပေါ်နိုင်သည်။ထို့အပြင် အဆိုပါ စီးကရက်ကို လူငါးဦးဖြင့် ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

 အစပိုင်းမှာတော့ သူတို့သည် နည်းနည်းလေးသာထုတ်လုပ်ခဲ့သော်လည်း၊ငွေကြောင့် လောဘကြီးလာခဲ့ကြ၏။

 10,000 ဆိုသည်က သေးငယ်သည့်ပမာဏ မဟုတ်ပေ။ယခု ဝမ်လီချမ်၏ အမေက တစ်လကို ယွမ် ၂၀၀ နီးပါး ပင်စင်ရပြီး အဖေဖြစ်သူ၏ စုငွေများကိုလည်း ထည့်ပေါင်းထားသည်။လုံလောက်သော်လည်း... 

 ဟေး! စတိုးဆိုင်ကို ကောင်းကောင်းမတွေ့ခဲ့ရတော့ အခု စီးကရက်စက်ရုံက ပိုက်ဆံမရှိလို့ ဒီအတိုင်းပြန်ဖြစ်နေပြီ...

အိမ်ပြန်ရောက်ရင် အမေ့ကို ဘာပြောရမလဲ။  

သို့သော်လည်း ဤသည်က တကယ်ကို အခွင့်အရေးတစ်ခုပင်။ ရာထူးမှ ထုတ်ပယ်ခြင်း ခံရလာသောအခါ ညီအကို မောင်နှမများမှာလည်း ရာထူးမှ ထုတ်ပယ်ခံရ၍ အကြပ်အတည်း ကြုံရလိမ့်မည်။ သူက ငွေရှာနိုင်ပြီး ဖြစ်၍ သူတို့ကို ကူညီနိုင်ပေသည်။အလုပ်ထုတ်ခံရခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ သူ ထုတ်ပြော၍ မရတာကြောင့် သူ့အမေက ယုံကြည်မှာမဟုတ်ပေ။ 

 ဘတ်စ်ကားဂိတ်အနီးတွင် နေ့လည်စာစားခဲ့ပြီး 3 ယွမ်ကုန်ကျသည်။ ထို့နောက် 1 နာရီဘတ်စ်ကားကိုစီးကာ ဖူချမ်သို့ပြန်စီးလာခဲ့သည်။

ညစာစားနေစဉ် ဝမ်လီချမ် လိပ်ပြာမလုံ ဖြစ်နေသည်။

 "လီချမ်၊ ဒီနေ့ ကျန်းချမ်ကို သွားတွေ့တာ ဘယ်လိုလဲ"  

လျှိုဖုန်းကျန်းက သူ့သားကို မမေးခင် ဝမ်လီချမ် တူများအား အရင်ချအောင်စောင့်နေခဲ့၏။

 "အဆင်ပြေပါတယ်၊ စီးကရက်ဝယ်မှု ပမာဏက အတော်လေး များနေတာပဲ"  

သူ့အမေကို အမှန်အတိုင်း မပြောရဲချေ။ စီးကရက်ကို အရင်သုံးပြီးမှ ချမ်းသာဖို့ နောက်ထပ်ပစ္စည်းတစ်မျိုး သုံးရမည်ဖြစ်သည်။ ပိုက်ဆံမရှိရင် ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး။

လျှိုဖုန်းကျန်းသည် သားဖြစ်သူ၏ ရှက်ရွံ့သောအမူအရာကို မြင်လိုက်ရသည်။ 

 "ပိုက်ဆံမလောက်ဘူးလား၊ ဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံဘယ်လောက်လိုတာလဲ"

"တစ်ချိန်တည်းမှာ ကုန်ပစ္စည်း 10,000 ဝယ်ရမယ်၊ သူတို့က အမြတ်ပိုပေးတယ်၊ စီးကရက် မရောင်းရမှာလည်း ကျွန်တော် မကြောက်ဘူး၊ ပိုက်ဆံလိုနေတာကို စိုးရိမ်တာ"

 ယခုအချိန်မှာ ပိုက်ဆံမရှိဘဲ ဆေးလိပ်သောက်သူ တော်တော်များနေပြီဖြစ်သည်။ပျမ်းမျှအားဖြင့်ပြားအနည်းငယ်တန်သော တစ်ဗူးကို လူများ ပိုသောက်ကြပြီး လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသား အများစုမှာ ၀ယ်လိုအားနှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်သည့် တစ်ဘူးလုံး သို့မဟုတ် နှစ်ခုပျမ်းမျှ ကုန်အောင် သောက်ကြသည်။

ယွမ် 10,000 က သူ့မယားကိုတင်တောင်းရန် ထားရှိပေသည်။

  "စီးကရက်ရောင်းတာ ငွေတကယ်ရှာနိုင်သလား၊ ပိုက်ဆံမဆုံးရှုံးတာ သေချာရဲ့လား"

 "ဒါပေါ့ အမေကလည်း"

သူက 50% လျှော့စျေးနှင့် ရလာခြင်းဖြစ်သည်။ပုံမှန်စီးကရက် လက်က္ကားဈေးသည် 10% ထက် ပို၍ ဈေးမလျော့သော်လည်း သူက 40% အပြည့် လျှော့ဈေးရရှိထားသည်။

 "ဒါဆို အမေက နောက်ထပ် ၉၀၀၀ ပေးမယ်" 

 ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လျော်ကြေးငွေ ယွမ် ၂၀၀၀ ကို ယခင်က သားဖြစ်သူထံ ပေးအပ်ခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ပြုသည့်အခါ သမီးများစွာအတွက် အိမ်ထောင်ရေးလက်ဆောင်များ ပေးရတာကြောင့် ၁၃,၀၀၀ ကျော်ရှိသည်။ယခု သူမ၏ သားကို ပေးလိုက်လျှင် ၄၀၀၀ ကျော်လောက်သာ ကျန်တော့သည်။

 "ကျေးဇူးပါ အမေ၊ကျွန်တော် ငွေရှာနိုင်တဲ့အခါ ကိုးထောင်နဲ့ အရင်နှစ်ထောင်ကို အမေ့ဆီ ပြန်ပေးမယ်" 

ဤငွေများကို ဝမ်လီချမ်၏ မိဘများက ဝမ်လီချမ်ထံ ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်၍ သူ စိတ်အေးလက်အေးနှင့် လက်မခံနိုင်ပေ။

 "သားလေး၊ ဘာလို့ ပြန်ပေးရမှာလဲ၊ ဒီငွေကို မင်း မိန်းမနဲ့ လက်ထပ်ရင် ပေးဖို့ အစကတည်းက ကြံစည်ထားတာ"

 ဆိုင်ခန်းငယ် တစ်ခု ငှားထားသည်။သူရောက်ဖူးသည်။ နေရာကလည်း သိပ်မကောင်း၊ဆိုင်က မကြီးပေ။ 10 စတုရန်းမီတာ သာသာ ရှိပြီး စျေးနှုန်းကလည်း သက်သာသည်။တစ်လကို 15 ယွမ်ပဲရှိ၏။

ဤရပ်ကွက်မှာ နေထိုင်သူများရှိပြီး လမ်းဘေးမှ အိမ်တစ်ခုတစ်လုံးကို ဈေးဆိုင်အဖြစ် ပြောင်းလဲထားတာမျိုး မရှိပေ။

သူတို့ ထိုအိမ်ကို ငှားပြီး ရပ်ကွက်ထဲမှာ တစ်ခုတည်းသော ဆိုင်ဖွင့်သည်။

 လက်က္ကား‌ရောင်းမည်ဖြစ်၍၊ တကယ်တော့ အထူးကောင်းမွန်သည့် နေရာတစ်ခု မလိုအပ်ချေ။ ထို့အပြင် ဝိုင်ရနံ့သည် လမ်းကြို လမ်းကြားများကို မကြောက်ပေ ။စီးကရက်ကလည်း လေးလံသည်မဟုတ်ဘဲ ဖောက်သည်တစ်ဦးသည် ကုန်ပစ္စည်းများစွာကို မှာယူပါက ၎င်းကို ပို့ဆောင်ရန်မှာ သူ့အတွက် ကြီးမားသော ကိစ္စမဟုတ်ပေ။

 ဆိုင်ရှေ့ကို ငှားပြီးနောက် စီးကရက်ထည့်ရန်အတွက် မှန်ပုံးလုပ်ရန် လက်သမားတစ်ဦးထံ သွားခဲ့သည်။

ထို့နောက် ဆေးလိပ်ကုမ္ပဏီသို့ သွားပြန်သည်။ဖူချမ်တွင် ဆေးရက်ကြီးကုမ္ပဏီတစ်ခု ရှိနေကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။ သူသည် ကုန်ပစ္စည်းအနည်းငယ်ကို ဝယ်ကြည့်သည်၊ စက်ရုံမှ ပေးသောစျေးနှုန်းမှာ 10% နီးပါးရှိ လျှော့စျေးဖြစ်သည်။

 ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး...

သို့သော် သူ၏ စီးကရက်အသုတ်အတွက် အမျိုးအစား ထပ်ဖြည့်ဖို့ လိုနေသေးသည်။ သူ၏ စီးကရက်အသုတ်အားလုံးကို ကျန်းချမ် စီးကရက်စက်ရုံမှ ထုတ်လုပ်ခဲ့ပြီး အမျိုးအစား လေးငါးမျိုးသာ ရှိ၍၊ အမျိုးအစားအားလုံးကို ပြင်ဆင်ရန်လည်း လိုအပ်သည်။

တနင်္လာနေ့တွင် သူသည် အလုပ်မသွားဘဲ ကျန်းချမ်သို့ သွားခဲ့သည်။ မနေ့ညက ဦးလေးလဲ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပို့ဆောင်မည့် ကားသမားနှင့် ချိန်းထားပြီးဖြစ်၏။

ဤမျှစျေးပေါသည့် စီးကရက်များကို နောက်ကျသွားမှာ သူတကယ်ကြောက်သွားမိသည်။ အခုလည်း ဆိုင်ကို စီစဉ်ပြီးသားဖြစ်၍ စီးကရက်ယူဖို့ကိုပဲ အကြွေးတင်နေသည်။

 သည်တစ်ခါတော့ ဆေးလိပ်ကုမ္ပဏီကို အစောကြီး မသွားပေ။ အန်ကယ်လဲ့က နေ့လယ်ဆိုမှရှိနေမှာဖြစ်၍ နေ့လည်မှသွားသည်။

လက်ကားစင်တာတွင် သကြားဖြူ ၁၀၀ ကတ်တီနှင့် ပဲငံပြာရည် ၂၄ ပုလင်းကို ဝယ်ယူခဲ့သည်။ သူသည် ဤအရာများကို အသွားတုန်းက ဆိုင်မှာအပ်ထားခဲ့ပြီး၊ စီးကရက် သယ်ပြီးပြန်လာရာလမ်းမှာသာ ပစ္စည်းများအားလုံး အတူပြန်သယ်သွား၏။

ဖူချမ်မှာ ဆားစက်ရုံတစ်ခုရှိပြီး ဒေသတွင်းမှာ ဆားဝယ်လျှင် ပိုစျေးသက်သာသည်။

 ဦးလေးလဲ့သည် နေ့လယ်အချိန်တွင် စီးကရက်များ သိုလှောင်ထားသည့် ဂိုဒေါင်သို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ထရပ်ကားဒရိုင်ဘာလည်း ရှိနှင့်နေပြီဖြစ်သည်။

 စီးကရက်က ပေါ့ပါး၍ သူတို့သုံးယောက်သား ခဏအကြာတွင် တင်ပြီးသွားသည်။

" ဦးလေးလဲ့ နောက်တစ်ခါ စတော့ရှိဦးမှာလား”  

ဂိုဒေါင်မြင်ကွင်းကို ကြည့်လိုက်ရင်း ဝမ်လီချမ် မေးလိုက်သည်။ 

"ဟုတ်တယ်၊ မင်းလိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ငါ့ကို ကြိုပြောလို့ရတယ်၊ မင်း လိုအပ်တာကိုကြည့်ပြီး ဦးလေး ပေးနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီနံပါတ်နဲ့တော့ မလုံလောက်ဘူး၊ ဒီလောက်မှ ရမယ်"

ဦးလေးလဲ့က လက်ငါးချောင်းကို ကြက်ခြေခတ်ပြ၍ ခြောက်ချောင်း ထောင်ပြလေသည်။

" ဒီလောက်ဆို အချိန်ကျရင် ဖုန်းဆက်ပြီး အကြောင်းကြားပေးမယ်” 

ညနေပိုင်းတွင် မိခင်ဖြစ်သူက သကြားထုပ်ရန် ပလတ်စတစ်အိတ်အဝကို ဖယောင်းတိုင်မီးနှင့်တစ်ခါပိတ်၊ ပြီးလျှင် ပင်ဖြင့် ထပ်ပိတ်လိုက်သည်။

 သူက စီးကရက်ဈေးကို ခွဲလိုက်သည်။ စီးကရက်အားလုံး၏ လက်ကားစျေးနှုန်းများကို စီစစ်ပြီး စာရွက်ပေါ်တွင် ကော်ပီကူးရေးရသည်။

ဦးလေးလဲ့၏ စီးကရက်တစ်သုတ်၏ လက်က္ကားဈေးသည် တစ်သတ္တာလုံးမှ 10% လျှော့ဈေးပေးမည်ဖြစ်သည်။ အခြားပြည်နယ်များတွင် လက်က္ကားဈေး 5% လျှော့ပေးရမည်။

အခြားပြည်နယ်များမှ စီးကရက်များသည် အမြတ်အစွန်းမရှိသည့်အပြင် လက်လီရောင်းချရန်အတွက်သာ သင့်လျော်သည်။ ဆိုင်လိပ်စာကို အောက်ခြေတွင် ရေးရ၏။

စီးကရက်ဘူး အဆင်သင့်မဖြစ်ခင် ညတိုင်း သူလုပ်ထားသည့် လက်ကမ်းစာစောင်များကို ကူးယူသည်။ တချို့ကို သူ့လက်ထဲ အပ်ပြီး ကျန်တစ်ဝက်ကို စတိုးဆိုင်မှာ ထည့်ထားမည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က စျေးနှုန်းမေးသည့်အခါ လက်ကမ်းကြော်ငြာကို ပြလိုက်မည်။

ဖုန်းတစ်လုံးရှိဖို့ လိုသည်ဟု သူတွေးမိသည်။ ဖုန်းတပ်ဆင်ခမှာ ၃၀၀၀ ဖြစ်ပြီး ဆိုင်ကို အချိန်အကြာကြီး ငှားရန် အစီအစဉ်မရှိသဖြင့် စာတိုက်နှင့် ဆက်သွယ်ရေးရုံးမှ ဖုန်းကို ပြောင်းမည့် နေရာသို့ ရွှေ့ပေးမည်မဟုတ်ကြောင်း သိရသည်။

 လေးရက်အတွင်း ကောင်တာများက အဆင်သင့်ဖြစ်နေပေပြီ။ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညတွင် ပြင်ဆင်ထားသော စျေးနှုန်းတံဆိပ်များနှင့် ကုန်ပစ္စည်းများကို လျှိုဖုန်းကျန်း မှတ်မိနိုင်စေရန်အတွက် တစ်ခုချင်းစီ ရှင်းပြပေးရသည်။ 

ကြာသပတေးနေ့တွင် တိုက်ရိုက်ရောင်းချသည်။

ယခုရောင်းသည့်ဆိုင်က ဆေးလိပ်လက်လီ လက္ကား၊ ဆား၊ သကြား၊ ပဲငံပြာရည် အမျိုးအစားအားလုံး တင်ထားသည်။

 "အမေ၊ စီးကရက်တွေက လောလောဆယ်မှာ အစုလိုက်ရောင်းတယ်၊ စျေးနှုန်းမမှတ်မိရင် ကြည့်လို့ရတယ်"

သူ့အမေက ဘယ်လိုစာဖတ်ရမှန်း မသိတာကြောင့် ဆေးလိပ်စျေးနှုန်းကို ‌ရေးထားသည်။ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ စီးကရက်၏ စျေးနှုန်းကို လျှိုဖုန်းကျန်း မှတ်မိခဲ့သည်။ 

xxxxxx💙