Chapter 8

💙Chapter 8- တရုတ်နှစ်သစ်ကူး

ဝမ်လီချမ်သည် တစ်နှစ်ခွဲကြာ စီးကရက်ရောင်းခဲ့ပြီး တစ်နှစ်ခွဲအတွင်း 50,000 ရရှိကာ ရောင်းချခြင်းကို ရပ်တန့်၍ ရနေပြီဖြစ်သည်။လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က ဦးလေးလဲ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး စီးကရက်လုပ်ငန်းမလုပ်တော့ဟုပြောကာ အခြားထုတ်ကုန်တစ်ခု ရှာမည်ဟု ပြောခဲ့သည်။

 လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ခွဲလောက်က စတိုးဆိုင် ရှာကြည့်စဥ်က၊ရောင်းချင်ပြီး မငှားသော အိမ်တစ်အိမ်ရှိသည်။ဝမ်လီချမ်သည် ၎င်းကို ယွမ် 20,000 ဖြင့်ဝယ်ယူခဲ့သည်။ ထိုက်တန်သည်ဟု သူထင်သော်လည်း သူ့အမေကတော့ နှမြောနေလေသည်။ သူက အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်အား အတည်တကျဖွင့်ရန် ဝယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူ့မိခင်အား ပြောပြခဲ့သည်။

 အရှေ့ဘက်တွင် စတုရန်းမီတာသုံးဆယ်၊ လေးဆယ်ကျယ်ဝန်းသော ဆိုင်မျက်နှာစာရှိပြီး နောက်ဘက်တွင် မီးဖိုချောင်နှင့် ရေချိုးခန်းတစ်ခုရှိသည်။

 သူဝယ်သည့်ဆိုင်ကို လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်က ဆောက်ခဲ့တာပင်။ ထိုအချိန်က လမ်းရှေ့တည့်တည့်ကို ဧည့်ခန်းအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့ပြီး နောက်ကျောဘက်က ချက်ပြုတ်ရန်နှင့် ရေချိုးရန်အတွက် အသုံးပြုနိုင်သည်။ဆိုင်မျက်နှာစာအတွက်လည်း အလွန်ကျယ်ဝန်းသည်။

 အောက်ထပ်တွင် အိမ်သာတစ်ခုရှိပြီး လှေကားသည် အိမ်အပြင်ဘက်တွင်မဟုတ်ပဲ၊အတွင်းဘက်မှာရှိသည်။ အပေါ်ထပ်တွင် ကျယ်ဝန်းသော အခန်းသုံးခန်းရှိပြီး မြေယာလက်မှတ်ပါရှိသည့် အိမ်မျိုးဖြစ်သည်။ ပေးရသည့်ဈေးနှင့် အတော်တန်သည်။

လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က စတိုးဆိုင်ကိုဝယ်ပြီးနောက် စင်အနည်းငယ်ပြုလုပ်ရန် လက်သမားဆရာကို ပြောခဲ့သည်။ နှစ်သစ်ကူးပြီးလျှင် ကျန်းချမ်မှာ ပစ္စည်းတွေဝယ်ဖို့ သွားရသည်။

သည်တစ်ခါတော့ သူ လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်ရောက်ချင်သည်။ ကောက်ကျစ်သည့်နည်းလမ်းများကို မသုံး‌ချင်ပေ။ လွန်ခဲ့သော ခြောက်လအတွင်း သူ ကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရပေ။ ညဆို အိပ်မပျော်ဘဲ အိပ်ပျော်သွားသည့်အခါမှာလည်း အိပ်မက်ဆိုးများ မက်သည်။

ဆယ့်နှစ်လမြောက်၏ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ရက်နေ့တွင်၊ အစ်မအကြီးဆုံး၊ ဒုတိယအစ်မနှင့် တတိယအစ်မတို့က ယောက်ဖများနှင့် သားသမီးများကို နှစ်သစ်ကူး ညစာစားရန် အိမ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာကြသည်။

 အဖေ ဆုံးသွားပြီး နှစ်အတော်ကြာသည်အထိ သူတို့ ယခုလို လာပြီး ပျော်ပွဲစားကြခြင်းပင်။ နှစ်သစ်ကူးအကြိုညစာစားဖို့ ဝမ်လီချမ် တို့ သားအမိနှစ်ယောက်တည်းကျ အလွန် ခြောက်ကပ်လွန်းပေသည်။ 

 မနေ့က လျှိုဖုန်းကျန်းသည် ကျောက်မီးသွေး မီးဖိုကြီး တစ်လုံး ငှားလိုက်သည်။ အိမ်မှာ မီးသွေးမီးဖိုသုံးတယ်၊ မီးဖိုတစ်ခုပဲရှိ၍ ဟင်းချက်ပါက အလုပ်ရှုပ်နိုင်၏။ဝမ်လီချမ် ကူညီချင်ပါသော်လည်း ဘာမှနားမလည်သည့်အတွက် ကူညီရာမကျဘဲ ပိုပိုပြီး ဒုက္ခပေးသလိုဖြစ်မှာစိုး၍ မကူညီခဲ့ပေ။

 အစ်မများက အမေ့ကိုကူညီကာ ထမင်းချက်၊ဟင်းချက်ပေးသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ယောက်ဖတချို့က စကားစမြည်ပြောလျက်ရှိပြီး သူက တူသုံးယောက်နှင့် ဆော့ကစားနေလေသည်။

 နှစ်သစ်ကူး ပထမနေ့တွင် ဝမ်လီချမ်သည် ဦးလေးများ၊ ယောက်ဖများအား နှစ်သစ်ကူး နှုတ်ခွန်းဆက်စကား ပြောကြားခဲ့သည်။

 နှစ်သစ်ကူး ဒုတိယနေ့တွင် ညီအစ်မများသည် သူတို့အိမ်သို့ ပြန်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဝမ်လီချမ်သည် တူလေးလေးယောက်အား စာအိတ်အနီများပေးခဲ့ပြီး မိသားစုတစ်ခုစတင်ဖို့ စာအိတ်အနီပေးရန်လိုအပ်သည်ဟု ဆိုးရိုးရှိကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်။

နေ့ခင်းဘက်မှာတော့ သူ့တူ ၃ ယောက်ကို ပန်းခြံထဲ ခေါ်သွားပြီး ဆော့ကစားကြသည်။တစ်ညနေခင်းလေးမှာပဲ သူ့တူလေးသုံးယောက်၏ နှလုံးသားကို ဖမ်းစားလိုက်ပြီး ကလေးများက သူ့ကို ဝိုင်းပြီး ဦးလေးဟု ခေါ်ကြတော့သည်။

ညစာစားပြီး အိမ်ပြန်ကြသောအခါ အစ်မအကြီးဆုံးနှင့် ဒုတိယအစ်မ၏ သားသမီးများက အိမ်မပြန်ဘဲ ဦးလေးနှင့် အိပ်ချင်သည်ဟု ငြင်းခုန်နေကြသည်။

 နှစ်သစ်ကူး သုံးရက်မြောက်သောနေ့တွင် သူ့ဆရာအား နှစ်သစ်ကူး နှုတ်ခွန်းဆက်စကား ပြောကြားရန် သွားခဲ့သည်။

ဆရာသည် စက်ရုံရှိ အဆောင်တစ်ခုတွင် တစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သည်။ နှစ်သစ်ကူးအကြိုကာလဖြစ်၍ သူတစ်ယောက်တည်းရှိ‌ေနသည်။

 နေ့ခင်းဘက်တွင် ဆရာနှင့်အတူ ဝိုင်အနည်းငယ်သောက်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ရေမချိုးဘဲ ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

 နှစ်သစ်ကူး လေးရက်မြောက်နေ့ နံနက်တွင် ကောင်းကင်ထက်မှ ဆီးနှင်းများ ကျလာသည်။တစ်ရက်နှင့်တစ်ည ပြီးနောက် နောက်တစ်နေ့နံနက်တွင် မြေကြီးများသည် လုံးဝဖြူစင်သွားသည်။

နှစ်သစ်ကူး ပဉ္စမနေ့ နံနက်တွင် နှင်းများ နေ့တစ်ဝက်ခန့် ကြွေကျခဲ့သည်။

 နှစ်သစ်ကူး ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ အလုပ်သွားခဲ့ပြီး နွေဦးရာသီပိတ်ရက် တစ်ရက်သာ ကျန်တော့သည်။

 နှစ်သစ်ကူးပြီး ခုနှစ်ရက်မြောက် နေ့လယ်တွင် စက်ရုံမှ ထွက်လာပြီး စာတိုက်နှင့် ဆက်သွယ်ရေးရုံးသို့ သွားခဲ့သည်။ တယ်လီဖုန်းတပ်ဆင်ရန် ယွမ် ၃၀၀၀ ပေးဆောင်ပြီးနောက် ယခုအချိန်အထိ ရရှိသော ယွမ် ၅၀၀၀၀ ၏ တစ်ဝက်ကို သုံးစွဲခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ် ရှစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ သူ့အမေကို စတိုးဆိုင်ကို သွား၍ ဆိုင်ဖွင့်ခိုင်းသည်။ပထမအချက်မှာ၊ ရောင်းချရန် စီးကရက်အချို့ ကျန်နေသေးတာကြောင့်ဖြစ်ပြီး၊ ဒုတိယအချက်မှာ စာတိုက်နှင့် ဆက်သွယ်ရေးရုံးမှ ဖုန်းတပ်ဆင်ရန် စောင့်နေရမည်ဖြစ်သည်။

ပထမလ၏ ဆယ့်ငါးရက်မြောက်နေ့တွင်၊ သူသည် အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းအချို့ကိုဖြည့်ရန် ကျန်းချမ်သို့သွားခဲ့သည်။

သည်တစ်ခါလည်း ဂတ်စ်မီးဖို၊ ရေအပူပေးစက်၊ ရေချိုးခန်းများ ဆိုင်မှာပြုပြင်မွမ်းမံ၍ အသစ်တပ်စရာရှိတာတပ်လိုက်သည်။ ဆိုင်က ကျယ်ဝန်းပြီး မီးဖိုချောင်နှင့် အိမ်သာပါရှိသည်။ သို့ဖြင့် သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်သား စတိုးဆိုင်မှာနေဖို့ လျှိုဖုန်းကျန်းက ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ကုန်ပစ္စည်းအမျိုးအမျိုး ရှိနေ၍ မျက်ကွယ်ပြုမထားရဲပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်သို့သွားရင်း မတွေ့ရတာ တစ်နှစ်ခွဲရှိနေပြီဖြစ်သော ချန်ကုံးကျူးကို တွေးမိသည်။ ချန်ကုံးကျူးအား စတိုးဆိုင်ကို ပြသပြီး ပစ္စည်းပို့ဆောင်ရာတွင်လည်း ချန်ကုံးကျူးက ကူညီပေးနိုင်သည်။

 ချန်ကုံးကျူး၏ ဘဝအကြောင်းကို သူ့သူငယ်ချင်း မာကျစ် ပြောပြခဲ့သည်။

 မာကျစ်သည် စကားပြောတတ်သူဖြစ်ပြီး သူဘာမှမမေးရဘဲ ချန်ကုံးကျူး၏ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောပြလေသည်။

ချန်ကုံးကျူးသည် အဖွံ့ဖြိုးနည်းနေသော ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စာသိပ်မဖတ်တတ်သဖြင့် ကျောင်းမနေရပေ။ ငယ်ငယ်တုန်းကတည်းက ကျမ်းချမ်ကို မသိသည့်နေရာမရှိသော်လည်း ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် စီးပွားရေး မလုပ်ဖြစ်သေးပေ။

 စာလည်းမဖတ်တတ်၊ အသက်ကလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ဖြစ်၍ မည်သည့်စက်ရုံမှ သူ့ကို အလိုမရှိပေ။ နောက်ပိုင်းတွင် သူနှင့် မာကျစ်သည် ငွေအမြန်ရရန် နည်းလမ်းတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။

 မူလတန်းကျောင်းသူကျောင်းသားများ ကျောင်းသွားရာလမ်းတွင် ရပ်ထားကာ လုယက်ပြီး လူကြီးများကို ပြန်မပြောရန် ခြိမ်းခြောက်ခဲ့သည်။ ပြန်တိုင်လျှင် သူတို့ကို မြင်သည်နှင့်ရိုက်မည်ဟုပြောထား၏။ကံကောင်းပါက တစ်ရက်လျှင် တစ်ယွမ်၊နှစ်‌ယွမ်လောက်အထိ ရနိုင်သည်။

ယခုအချိန်တွင် ချန်ကုံးကျူး သည် သူ့အမေ နေမကောင်းသောကြောင့် မလာခဲ့ပေ။ချန်ကုံးကျူးက သူရထားသည့် ပိုက်ဆံတစ်ဝက်ကို သိမ်းထားပြီး ကျန်တစ်ဝက်ကို သူ့အမေဆီ ပေးသည်ဟု မာကျစ်က ပြောသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ချန်ကုံးကျူးကို အဘယ်ကြောင့် စေတနာထားမိမှန်း မရှင်းပြနိုင်ပေ။ ချန်ကုံးကျူးသည် သူ၏ပထမဆုံးသူငယ်ချင်းဖြစ်သောကြောင့်လား၊ သို့မဟုတ် သူ့ကို စေတနာလက်ကမ်းပေးလိုခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။  

တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကို တရားဝင်အလုပ်တစ်ခု ကမ်းလှမ်းရင်တောင် သူ လုယက်တာတွေ လုပ်နေဦးမှာလား။ ဝမ်လီချမ် ကြိုးစားကြည့်ချင်မိသည်။

 ထိုညတွင် သူသည် အချိန်အတော်ကြာ မရောက်ဖြစ်သော ရုပ်ရှင်ရုံသို့ သွားခဲ့သည်။ ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင် ရုပ်ရှင်ရုံကို မရောက်ဖြစ်တာ တစ်နှစ်ခွဲကျော်ရှိပြီဖြစ်သည်။

 "ကုံးကျူး၊အစ်ကိုက အဓိကမဟုတ်တဲ့ အစားအသောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်၊ ဝန်ထမ်းမလုံလောက်ဘူး၊အစ်ကို့ကို မင်း လာကူညီချင်လား"

 ချန်ကုံးကျူးက သူ့ကိုမြင်တိုင်း အစ်ကိုဝမ်ဟု အော်ကာနှုတ်ဆက်တတ်သည်။အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက်၊ သူသည် ဝမ်လီချမ်အား အစ်ကိုတစ်ယောက်လို အမှန်တကယ် သဘောထားခဲ့သည်။

 "ဟုတ်ကဲ့၊ အစ်ကိုဝမ် မရောက်တာကြာပြီပဲ၊ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အလုပ်ရှုပ်နေတာလား"

 "အင်း၊ ငါ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အလုပ်ရှုပ်နေတာ၊မင်း ဘယ်အချိန် လာမလဲ"  

ယခင်ကတော့ စီးကရက်ရောင်းသည်ကို စတိုးဆိုင်ဖွင့်သည်ဟု ပြောလိုက်ခြင်းပင်။

 "ကျွန်တော့်မှာ အချိန် အမြဲရှိတယ်" 

ချန်ကုံးကျူးသည် ဘာမှမလုပ်ဘဲ ပျင်းရိနေသူသာဖြစ်သည်။ အစ်ကိုဝမ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့တုန်းက အစ်ကိုဝမ်သည် အလွန်ထက်မြက်သူဟု ခံစားခဲ့ရဟည်။ သူက ရုပ်ရည် ချောမောရုံသာမက ဘိလိယက်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းကစားသည်။ ယခု သူ့ကိုပါ အလုပ်ပေးနေပြီဖြစ်၏။

 သူ၏ ယုံကြည်စိတ်ချရသော သူငယ်ချင်း မာကျစ်သည် အစ်ကိုဝမ်ကို သူ့အကြောင်းအားလုံး ပြောပြခဲ့သည်။အစ်ကိုဝမ်က သူ့လုပ်ရပ်များကို သိထားတာတောင် သူ့ကိုမရှောင်သွားဘဲ လာတွေ့သေးသည်။

 "ကောင်းပြီ မနက်ဖြန် ငါမင်းကို စတိုးဆိုင်ကို ခေါ်သွားလိုက်မယ်၊ အခုအချိန်မှာတော့ ယာယီအလုပ်အဖြစ် တစ်လ ယွမ် ၅၀ ပေးမယ်ဆိုရင်ကော၊မင်းအတွက် သိပ်မနည်းလှပါဘူး"

 တည်ငြိမ်သည့် အလုပ်တစ်ခုကို သူအမြဲတမ်းရှာချင်ခဲ့သော်လည်း၊ ဘယ်သူမှ သူ့ကို မခန့်ချင်သဖြင့် ကြံရာမရသည့်အဆုံး လမ်းမှာ လုယက်ရခြင်းဖြစ်သည်။

"မင်း စာရေးတတ်ဖတ်တတ်လား"

ဝမ်လီချမ် စဉ်းစားပြီးမေးလိုက်သည်။သူ့အမေက သားမတတ်သည့်အတွက် ချန်ကုံးကျူးပါ စာမတတ်ပါက နည်းနည်းတော့ ပြဿနာဖြစ်နိုင်သည်။

"နည်းနည်းရေးတတ်တယ်၊ အဘိဓာန်ထဲကလည်း ရှာကြည့်မယ်လေ"  

အဘိဓာန်ကို ယခင်ကျောင်းဆရာက သူ့အား သင်ပေးခဲ့သည်။ထိုနှစ်တွင် ကျောင်းမှ ရပ်နားခံရပြီးနောက် သူ နေ့တိုင်း ကျောင်းကို ခိုးတက်ခဲ့သည်။အခန်းတံခါးအပြင်မှာ တိတ်တဆိတ် ပုန်းနေခဲ့သည်။ကြာသော် ဆရာတစ်ယောက်က သူ့ကို သိသွားပြီး ချန်ကုံးကျူးအား ညဘက် အိမ်ပြန်ခေါ်သွား၍ အဘိဓာန်သုံးတတ်အောင် သင်ပေးသည်။ထိုဆရာက သူ့ကို စာသင်ပေးပြီးကတည်းက နောက်ဆို အတွေ့မခံတော့ပေ။

ယခု သူ စကားလုံးအားလုံးကို အဘိဓာန်ကနေ လေ့လာထားသည်။သူ ငွေရှာပြီးနောက် ပထမဆုံးလုပ်ခဲ့သော အရာမှာ ရှင်းဟွာ အဘိဓာန်ဝယ်ခြင်းဖြစ်သည်။

 "ကောင်းတယ်၊ မင်းနဲ့ ငါ့အမေက စတိုးဆိုင်မှာ ကြည့်ရမယ်၊ငါ့အမေက စာမဖတ်တတ်ဘူး၊မင်းသိရင် ပစ္စည်းတွေ မှတ်မိအောင် သူမကို သင်ပေးနိုင်တယ်"

 ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ဖူချမ်မှာ မရောင်းရသေးသော ပစ္စည်းအချို့ကိုလည်း ဝမ်လီချမ် ထည့်သွင်းခဲ့သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် တင်သွင်းသည့်ပစ္စည်း အမျိုးအစားများသည် အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးသည်။

နောက်တစ်နေ့တွင် ဝမ်လီချမ် အလုပ်မှဆင်းပြီးနောက် ဘိလိယက်ခုံသို့ တိုက်ရိုက်သွားခဲ့သည်။ ချန်ကုံးကျူးကို စတိုးဆိုင်သို့ ခေါ်လာခြင်းပင်။

 ထမင်းစားပြီးသောအခါတွင်လည်း စာကြွင်းစာကျန်များအား စွန့်ပစ်ကာ ပန်းကန်ဆေးရမည်ဟု ချန်ကုံးကျူးအား သင်ပေးသည်။

ပြေစာထုတ်ပြီး လက်လီစျေးနှုန်းကိုလည်း ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ပစ္စည်းများဝယ်ပြီးသည့်အခါ စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင်က လက်ခံပြေစာကို ရေးပေးရ၏။

လက်ရှိတွင် သူသည် လက်လီရောင်းချခြင်းကိုသာ ဦးစွာလုပ်ဆောင်နေပြီး ကုန်ပစ္စည်းမျိုးစုံရောင်းချမှုနှုန်းကို ကြည့်ရှုနေသည်။ယခုလောလောဆယ်မှာ ကောင်းမွန်သည့် ထောက်ပံ့ရေးလမ်းကြောင်း မရှိသေးပေ။

 မူလက လက္ကား ဝယ်သူများက သူတို့ဆိုင်ကို အမြဲလာမေးမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားချေ။ ချန်ကုံးကျူးသည် စီးပွားရေးလုပ်ရာတွင် အလွန်တော်သည်။ ဈေးလည်းခေါ်တတ်သည်။တစ်ခုဝယ်မည့်သူကို နောက်ထပ်ပစ္စည်းတစ်ခုခုပါ ဝယ်နိုင်အောင်ရောင်းတတ်သည်။လက္ကားလာဝယ်လျှင်လည်း များများဝယ်အောင်ပြောတတ်ဆိုတတ်၏။

တစ်လခွဲလောက်ကြာသော် ဝမ်လီချမ် ကျန်းချမ်ကို ပြန်သွားသည်။ ကုန်ပစ္စည်းဝယ်ယူသောအခါတွင် ကားကို ဦးစွာဆက်သွယ်ပြီး စင်းလုံးငှား၍ လက်ကားဈေးမှ ဖူချမ်သို့ပို့ရမည့်လမ်းကြောင်းကို အရင်ချိတ်ရ၏။

သည်တစ်ခါတော့ သူက ဈေးသက်သာသည့် အရုပ်များကို သွားကြည့်ခြင်းပင်။ အရုပ် ဆိုင်ခန်းထဲက ထွက်လာရင်း နံရံမှာ ကြော်ငြာတစ်ခုတွေ့သည်။ရွှယ်လီလီသည် ခရိုင်အဆင့် ဖြန့်ဖြူးသူများ ခေါ်ယူနေသည့်အကြောင်းပင်။

ရွှယ်လီလီ နှင့် ကျန်းလီပေါင် တံဆိပ်တို့က သူ့ကို တူညီသော ခံစားချက် ပေးနိုင်သည်။ နှစ်မျိုးလုံးသည် သောက်စရာ အချိုရည်များဖြစ်သည်။ တကယ်ရောင်းချင်လျှင် စမ်းကြည့်ရမည်။လောလောဆယ် အခြေခံမပိုင်သေးမှာစိုး၍ နောက်မှထပ်လာပြီး စုံစမ်းရမည်။ ယခုလောလောဆယ်က နွေဦးရာသီသာဖြစ်သောကြောင့် နွေရာသီ မရောက်သေးခင်အထိ အချိုရည်များ ရောင်းမကောင်းပေ။မည်သို့ပင်ဆိုစေ၊ အရောင်းကိုယ်စားလှယ်အဖြစ် ဦးစွာ သဘောတူညီထားရမည်ဖြစ်သည်။

ရွှယ်လီလီက သူ့ကိုပေးခဲ့သည့် ခံစားချက်မှာ အတော်လေး အထင်ကြီးလောက်စေသည်။အရောင်းကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်လိုသည်ဟု သူ ပြောပြီးနောက်၊အရောင်းကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦးအနေဖြင့် သူ၏အားသာချက်များအပါအဝင် မေးခွန်းများစွာကို တာဝန်ရှိသူဘက်မှ မေးမြန်းခဲ့သည်။မေးရုံနှင့်တင် မလုံလောက်ဘဲ စစ်ဆေးဖို့ ဖူချမ်အထိ သူ့ဆိုင်ကို လာကြည့်မည်ဟုဆိုသည်။

ရွှယ်လီလီ ၏ အရောင်းကိုယ်စားလှယ်မှ အတည်ပြုရန် တစ်လကြာခဲ့သည်။ ဧပြီလကုန်နှင့် အံက်ိုက်ဖြစ်ပြီး အချိုရည်ပြင်ဆင်ရန် အချိန်ကောင်းလည်းဖြစ်သည်။

ယခင်တုန်းက ဖူချမ်မှာ ရောင်းအကောင်းဆုံး သောက်စရာမှာ ဖန်ပုလင်း အချိုရည်တစ်မျိုးပင်။ပြီးခဲ့သည့် နွေရာသီက သူ တစ်ကြိမ်သောက်ဖူးသည်။သို့သော် ဈေးနှုန်းက မတူပါပေ။ ဆိုဒါ တစ်ပုလင်းကို ပြား၂၀ ပေးရပြီး ရွှယ်လီလီက ပြား 50 ပေးရသည်။

ယနေ့မှာတော့ ဝမ်လီချမ် အလုပ်ဆင်း၍ အိမ်ပြန်လာချိန်မှာ သူ့အစ်မအကြီးဆုံးက လျှိုဖုန်းကျန်း ဖုန်းဆက်လာပြီး သူ့အကြီးဆုံးသမီး ဝူလင်းကို သွားကြိုပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။

အကြီးဆုံးအစ်မ၏ ယောက္ခမဖြစ်သူ မေ့လဲသွား၍ ဆေးရုံတက်ခဲ့ရသဖြင့် မိသားစုတစ်စုလုံး ဆေးရုံ ရောက်လာ၍ သမီးဖြစ်သူကို လာကြိုမည့်သူ မရှိနေခြင်းပင်။

သူမ၏ သားက သူ့အဖေ၏ စက်ရုံအနီးမှာ သူငယ်တန်းတက်နေတာကြောင့် ဆေးရုံသို့ သွားကြောင်း မိခင်ထံမှ ဖုန်းလက်ခံရရှိပြီးနောက်၊ခင်ပွန်းဖြစ်သူက သားဖြစ်သူကို ခေါ်ကာ ဆေးရုံသို့ အမြန်လာခဲ့သည်။ မူလတန်းကျောင်း တက်နေသော သမီးကိုသာ မကြိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အခန်း 2၊ ပထမတန်းမှ ဝူလင်းသည် 5:30 အထိ သူမကိုဘယ်သူမှလာမခေါ်သေးပေ။

မူလတန်းကျောင်း၏ ပထမတန်းတွင် အခန်းသုံးခန်းသာရှိသည်။

မိဘများ လာကြိုရာတွင် အဆင်ပြေစေရန်အတွက် ပထမတန်း စာသင်ခန်းများသည် ကျောင်းတံခါးနှင့် အနီးဆုံးဖြစ်သည်။

 ယနေ့ အခန်း 2 ၏နောက်ဆုံးအတန်းသည် သက်မွေးလှုပ်ရှားမှုအတန်းဖြစ်သည်။လက်ထောက်ကျောင်းအုပ်ဆရာမဖြစ်သည့်၊ တရုတ်စာဆရာမ ရှောင်ဟုန်ယန်က စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းဖို့ ရောက်လာသည်။ ကျောင်းဆင်း၍ ကလေးများ ထွက်သွားသည်ကို စောင့်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ရမည်ဖြစ်သည်။

ဝူလင်းသည် စာသင်ခန်းထဲမှ ပထမဆုံး ထွက်သွားသော ကျောင်းသားအုပ်စုထဲက ဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် တံခါးသော့ခတ်ခါနီးတွင် သူမသည် စာသင်ခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။

 "ဝူလင်း၊ သမီး အမေ လာမခေါ်သေးဘူးလား"

များသောအားဖြင့် ဝူလင်း အမေက လာကြိုသည်ကို ရှောင်ဟုန်ယန် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တွေ့ဖူးသည်။

"ဟင့်အင်း၊ သမီး တံခါးမှာ စောင့်နေတာ ကြာပြီ၊အမေလည်း မလာဘူး၊ အဖေလည်း မလာဘူး"

 "ဒါဆို စာသင်ခန်းထဲမှာ စာခဏလောက်ဖတ်နေလိုက်၊ ဆရာမက သမီး အမေ့ကို ကူစောင့်နေပေးမယ်"

ဝမ်လီချမ်က ကမန်းကတန်း ပြေးပြီး ကျောင်းထဲသို့ တည့်တည့်သွားကာ သူ့တူမ၏ စာသင်ခန်းကို ရှာတွေ့သွားသည်။

 "လင်းလင်း ဦးလေး လာခေါ်တာ"

 "ဦးလေး"  

ဝူလင်းက ဝမ်လီချမ်ဆီကို အမြန်ပြေးသွား၏။

 "မင်္ဂလာပါ ဆရာမ၊ ကျွန်တော်က ဝူလင်းရဲ့ ဦးလေးပါ၊ သူ့အမေက လာဖို့အဆင်မပြေလို့ ကလေးကို လာခေါ်ခွင့်ပြုပါ"

 "အစ်ကို လီချမ်၊ ကျွန်မကိုမသိဘူးလား"  

ဝမ်လီချမ်နှင့် ထပ်တွေ့မည်ဟု သူမ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

 "ရှောင်ဟုန်ယန်"

အစ်ကို လီချမ်သည် သူမကို မှတ်မိနေသေးသည်။

"မင်းက ရှောင်ကျန်းတန့်ရဲ့ညီမမလား၊ မင်းအစ်ကိုက မင်းကို အရင်ကတည်းက ကာကွယ်ပေးခဲ့တာကို ငါ မှတ်မိသေးတယ်၊ တစ်ယောက်ယောက်က မင်းကို ပို စေ့စေ့ ကြည့်ရဲရင် မင်းအစ်ကိုက အဲဒီလူကို ရိုက်တတ်တာလေ"

ဝမ်လီချမ် နှင့် ရှောင်ကျန်းတန့် တို့သည် အတန်းဖော်များဖြစ်ကြပြီး ကျောင်းတက်စဉ်က ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်ခဲ့ကြသည်။ အလုပ်ရပြီးကတည်းက အဆက်အသွယ်နည်းသွားခဲ့သည်။

 "အစ်ကိုလီချမ် ကလည်း နောက်လိုက်တာ"

သူမ မျက်နှာက ပူပြီး နီရဲနေမှာပဲ၊ သူမ ဘာလုပ်သင့်သလဲ...

ဝမ်လီချမ် နောက်ပြောင်တာမဟုတ်၊ တိုက်ဆိုင်မှုတစ်ခုပင်။ လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်က ဝမ်လီချမ် ၏ နောက်ခုံမှ ကောင်လေးက ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ကြိုက်နေကြောင်း အိပ်မက်မက်ခဲ့သည်။ ရှောင်ကျန်းတန့်က ထိုအကြောင်းကို သိပြီးနောက် မပြောမဆို ထိုကောင်လေးအား သွားရိုက်တော့သည်။နောက်ပိုင်းတွင် ရှောင်ဟုန်ယန် အကြောင်းကို ဘယ်သူမှ နောက်တစ်ကြိမ် မပြောဝံ့တော့။

"အစ်ကို လင်းလင်းကို အရင်ပြန်ခေါ်သွားမယ်နော်၊ အမေက စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်"

 "ကောင်းပါပြီ နှုတ်ဆက်ပါတယ် အစ်ကိုလီချမ်"

 "လင်းလင်း ဆရာမကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပါဦး"

xxxxxx💙