Chapter 12

💙Chapter 12 -ထုတ်ကုန်အသစ်

ချိန်းထားသည့်နေရာမှပြန်လာသော ဝမ်လီချမ်သည် စောစောထ၍ ရေချိုးပြီး အိပ်ရာဝင်ခဲ့သည်။ မနက်ဖြန် သူစောစောထပြီး ကျန်းချမ်ကို သွားရမည်ဖြစ်သည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူသည် ပစ္စည်းမှာယူမှုနှင့် ပေးပို့မှုပြဿနာကို ဖြေရှင်းရန် ကျန်းချမ် သို့သွားခြင်းဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်၏ ယောက်ဖသည် စားသောက်ကုန်စက်ရုံ၏ ထရပ်ကားမောင်းအဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်။ကုန်ပစ္စည်းများ သယ်ယူတိုင်း ထရပ်ကားကို ကြိုတင် ပြင်ဆင်ရသည်ကို ယောက်ဖဖြစ်သူထံမှ သိပြီးနောက်၊သူကလည်း ကျန်းချမ် အထူးလိုင်းကို ပြေးဆွဲသည့် စက်ရုံမှ ယာဉ်မောင်းများနှင့် ဆက်သွယ်ခဲ့သည်။

 "လီချမ်၊ ငါတို့ စက်ရုံက ကျန်းချမ်ကို တစ်ပတ်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ သွားတယ်၊ တခြားပြည်နယ်တွေကို တင်ပို့တဲ့ ပစ္စည်းတွေအားလုံးကိုလည်း ကျန်းချမ် ကတစ်ဆင့် တင်ပို့ကြတယ်၊အဲဒီကိုသွားတိုင်း ထရပ်ကားအပြည့်နဲ့ဆိုပေမယ့် ပြန်လာတိုင်း ဘာမှ ပြန်မပါလားဘူး"

 "ယောက်ဖ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"  

ဝမ်လီချမ်သည် ပစ္စည်းများ ပြန်သယ်လာဖို့ ယောက်ဖဖြစ်သူအား ကူညီပေးစေချင်သည်။သူ့ယောက်ဖသည် ကားမောင်းအဖွဲ့၏ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်၏။

 "မင်း ကုန်ပစ္စည်းကို အော်ဒါမှာဖို့ ဖုန်းဆက်ထားလို့ရတယ်၊ ပြီးတော့ မင်း ပစ္စည်းတွေ ပြန်သယ်လာဖို့ စက်ရုံက ယာဉ်မောင်းကို ငါ ပြောကြည့်မယ်၊ ပြီးရင် သူတို့ကို သင့်တော်သလို ပိုက်ဆံနည်းနည်းပေးလိုက်ပါ၊ သူတို့လည်း ဒါမှ လုပ်ချင်စိတ်ရှိကြမယ်"

 "တစ်ခါဆွဲရင် ဘယ်လောက်ကျမလဲ"

 "သူတို့ရဲ့ လစဉ်လစာကတော့ ၁၂၀"

 "ဒါဆို တစ်ခေါက်ကို ၅၀နှုန်းပေါ့...အများကြီးပဲ၊ အများဆုံး ၃၀ပဲ ကျွန်တော်တတ်နိုင်မှာ" 

ယောက်ဖက အများဆုံး 20 လောက်သာတောင်းမည်ဟုထင်ထားသည်။သို့သော် ယောက်ဖက ကားသမားများနှင့်ညှိနှိုင်းကြည့်ရာ ၃၀နှင့်ဈေးပြတ်သွားသည်။ခါတိုင်းဆို ကားအလွတ်ကြီးသာပြန်လာရ၍ ဘာမှမရသော်လည်း ယခုလိုလေး တင်ပေးပါက၊၃၀တောင် ရမည်ဖြစ်၍ ကားသမားများကလည်း သဘောတူကြလေသည်။ 

ဝမ်လီချမ် သူ့အလုပ်၏ သဘောသဘာဝကို ယောက်ဖဖြစ်သူအား ပြောပြပြီး ကူညီပေးနိုင်မလားဟု မေးသည်။ သူတို့ ကားသမားအဖွဲ့ကလည်း သဘောတူကြလေသည်။ 

ဝမ်လီချမ်သည် ပုံမှန်ဝယ်နေကျဆိုင်အနည်းငယ်သို့ ပထမဆုံးသွားခဲ့သည်။ ဖုန်းနှင့် အော်ဒါမှာထားပြီး ပြေစာကို ပြင်ထားပေးရန်နှင့် ပစ္စည်းလာယူလျှင် ပြေစာထည့်ပေးဖို့ ဆိုင်ရှင်နှင့်ညှိထားလေသည်။ 

သည်တစ်ခါတော့ သူ့မှာ နောက်ထပ်အရေးကြီးသော အလုပ်တစ်ခုရှိသည်။ယင်းကား အဝတ်အစားဝယ်ဖို့ပင်။ သူ့မှာ ချစ်သူရှိနေပြီဖြစ်၍ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာရုံစိုက်သင့်သည်။ အိမ်ကအဝတ်အစားများက ဟောင်းနေပြီဖြစ်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း မကြိုက်ပေ။

သူ၏အတွင်းခံများကို ထူထဲသော ချည်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။ ခါးပတ်ကို အလွှာသုံးလွှာ ခေါက်ထားပြီး အလယ်တွင် သိပ်မထူသော မျှော့ကြိုးတစ်ခုရှိသည်။

ဤရာသီဥတုမျိုးမှာ ထိုအတွင်းခံဘောင်းဘီက နေ့တိုင်း ချွေးထွက်ပြီး အဆင်မပြေပေ။ကုန်စုံဆိုင်များကို လှည့်ပတ်ကြည့်ခဲ့သော်လည်း သူ့အကြိုက် အထည်များကို မတွေ့ခဲ့ရတာကြောင့် ပါးလွှာသည့် ချည်ထည်များကိုသာ ရွေးပြီး အနည်းငယ်ဝယ်လာခဲ့၏။

 ဂျင်းဘောင်းဘီ ဒဲ့ပွ သုံးထည်နှင့် လည်ပင်းဝိုင်းတီရှပ်အနည်းငယ်ကို ဝယ်ခဲ့သည်။နောက်ဆုံး ဖူချမ် မှာရှိသည့် နာမည်ကြီး နာရီဆိုင်ကို သွားကြည့်လိုက်သည်။

 သူ ယခုလောလောဆယ် သူ့ဖခင်မသေခင်က ပတ်လေ့ရှိသော နာရီကို ဝတ်ထားသည်။ နာရီသည် အသစ်နီးပါးရှိသေးပြီး သူ့ဖခင်က ၎င်းကို တန်ဖိုးထားပုံရသည်။သို့သော်လည်း ပုံစံကတော့ သိပ်မလှပေ။

သည်ဘက်ခေတ်မှာ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းမရှိ၍ နာရီမပါဘဲ အချိန်သိဖို့က အဆင်မပြေပေ။ ရှောင်ဟုန်ယန်တွင် ရွှေဝါရောင်ရှိပြီး ဟောင်းနွမ်းနေသည့် နာရီတစ်လုံးသာ ရှိသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်မှ နာရီနှစ်လုံး၊ အမျိုးသားဝတ် တစ်လုံးနှင့် အမျိုးသမီးဝတ် တစ်လုံးကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။အမျိုးသားဝတ်က ၁၈၀ နှင့် အမျိုးသမီးဝတ်က ၂၄၀ ပေးရသည်။ယနေ့ သူ ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် မတွေ့ရသေးပေ။သူသည် ပစ္စည်းများအား လူအင်အားသုံး၍ စတိုးဆိုင်ကို ပြန်သယ်သွားသည်။

 ယမန်နှစ် ဒုတိယနှစ်ဝက်တွင် လျော့ရဲခဲ့သော သူ၏ ကြွက်သားများသည် လွန်ခဲ့သည့်လအနည်းငယ်အတွင်း ကုန်စည်ပို့ဆောင်မှု လုပ်ငန်းလုပ်တာကြောင့် ပြန်လည်သန်မာလာခဲ့သည်။သူသည် ကြွက်သားတည်ဆောက်ရန်အတွက် ပရိုတင်း အမှုန့် သောက်လေ့သောက်ထမရှိသောကြောင့် ကြွက်သားများက ပို၍သဘာဝကျပြီး သိပ်မထင်ရှားပေ။

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ယမန်နေ့က အပြုအမူနှင့် ပတ်သက်၍၊ ယောက်ျားလေးများ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့ခမျာ မမြင်ဖူးသောကြောင့်ဟုသာ သတ်မှတ်သည်။ သည်ဘက်ခေတ် နွေရာသီမှာ ယောကျ်ားလေးများသည် အင်္ကျီမဝတ်တတ်သည်က ပုံမှန်ဆိုသော်လည်း၊အင်္ကျီမဝတ်သူ အများစုမှာ အိမ်ထောင်သည် ယောက်ျားများသာဖြစ်သည်။

ရွှယ်လီလီ၏ ရောင်းအားက ပိုကောင်းလာသည်။ ဂိုဒေါင်အတွက် ယူထားသော သူ့အမေဆီမှ ပိုက်ဆံများကို ပြန်ဆပ်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။သူ့လက်ထဲမှာ ယွမ် ၈၀၀၀ ကျော်ရှိသည်။ 

ရာသီဥတုအေးလာသည့်အခါ ရွှယ်လီလီ ပစ္စည်းအကုန်လုံးကို ယွမ် ၂၀၀၀၀ နီးပါးဖြင့် ရောင်းချရမည်ဖြစ်သည်။ရာသီဥတုအေးလာပြီး ရွှယ်လီလီ၏ ရောင်းအားကျဆင်းလာသောအခါ၊ ဂိုဒေါင်နှင့် သူတို့မိသားစု၏ အိမ်ဟောင်းကို ပြန်လည်တည်ဆောက်မည်ဖြစ်သည်။

သူ့မှာ စိတ်ကူးစိတ်သန်းလည်းရှိ၍ အိမ်အတွက် ပုံကြမ်းနှင့် ပိုင်းဖွဲ့စည်းပုံကို စာရွက်ပေါ်မှာ အတိုချုံးဆွဲရမည်။

 ဒီဇိုင်းကို နားမလည်သော်လည်း နောက်ပိုင်းခေတ်၏ အိမ်ဒီဇိုင်းအလန်းများကို မြင်ဖူးထားသည်။ သက်တောင့်သက်သာနှင့် အမြင်ဆန်းသော အိမ်ပုံများအား သူ့စိတ်ကူးထဲမှာရှိပါ၏။ 

နောက်ထပ် စနေနေ့မှာတော့ သူတို့ ချစ်သူနှစ်ယောက်သား ပန်းခြံမှာ တွေ့ဆုံဖို့ ချိန်းဆိုထားသည်။

ဝမ်လီချမ် အပြင်ထွက်ခါနီးမှာ ဆိုင်တံခါးနားက ဖုန်းမြည်လာသည်။ မနက် ၈နာရီသာ ရှိသေး၍ အော်ဒါတင်ဖို့ စောလွန်းသေးသည်။

 "ဟယ်လို" 

ဟယ်လိုဆိုသည့်အသံက တစ်ချိန်တည်း ထွက်သွားသည်။ 

"အစ်ကိုလီချမ်လား၊ ဒီနေ့ ညီမ အပြင်မထွက်နိုင်လို့ တောင်းပန်ပါတယ်" 

"ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား"

 "အဆင်ပြေပါတယ်"

ဖြေသံက အနည်းငယ် အားနည်းသည်။ 

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ နေမကောင်းဘူးလား" 

မနေ့က အကောင်းကြီးရှိသေးသည်။ယခု ဖုန်းထဲက အသံက အားနည်းနေပေသည်။

 "မဟုတ်ပါဘူး၊ မမေးနဲ့တော့ ဖုန်းချလိုက်မယ်" 

သူမက ဖုန်းချပြီး အိမ်ပြန်ပြေးသွားဟန်တူသည်။ သူမ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ.., ဒီကိုလာနေရင်း ပြန်ပြေးသွားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် ရာသီလာတာများ ဖြစ်နေမလား။ရာသီလာတယ်ဆိုမှ သူ ဒီမှာ တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်တွေ မမြင်ဖူးသေးဘူး၊တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်တွေ မရှိသေးဘူးလား။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အသက် 13 နှစ်အရွယ်မှာ ရာသီလာခဲ့ပြီး ထိုနေ့က သူ၏ အစ်ကိုအကြီးဆုံး အိမ်ကိုရောက်လာချိန်လည်း ဖြစ်သည်။အမေဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားမှ သူမ ဓမ္မတာစ,လာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်က သူမ၏အစ်ကိုကြီး၏ရည်စားက သူမကို သင်ပြပေးခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတော့ ထိုမိန်းကလေးက သူမ၏ယောင်းမ ဖြစ်မလာခဲ့ပေ။

သူမအနေနှင့် ပထမဆုံး ရာသီပန်ပွင့်ကတည်းက စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရသလို၊ အတော်လေး နာကျင်ခံစားရကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ပထမနေ့ရောက်တိုင်း နာကျင်ရလိမ့်မည်။သူမ၏ ဒုတိယအစ်မကလည်း နာကျင်သည်ဟု ပြောဖူးသည်။ ကလေးမွေးပြီးလျှင်တော့ မနာဘူးဟု ကြားဖူး၏။ တစ်ခါတလေ ဝေဒနာက သည်းမခံနိုင်အောင် နာကျင်လှ၍ ကလေးမွေးဖို့ပင် ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ တွေးမိသည်။ 

ဝမ်လီချမ် တစ်မနက်လုံး တွေးပြီး နေ့လည်စာ စားပြီးသည်နှင့် သူ့အမေကို အပေါ်ထပ်မှ လှမ်းခေါ်သည်။

"အမေ၊လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်သုံးဖူးလား" 

သူ့အမေက ယခုနှစ်မှာ အသက် 51 နှစ်ရှိပြီဖြစ်၍ သွေးဆုံးသေးမှာ မဟုတ်ပေ။ 

"လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်ဆိုတာ ဘာလဲ" 

အခုခေတ်က လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်တွေ တကယ်မရှိဘူးလား။ 

"အမေ ရာသီလာတိုင်း လတိုင်းသုံးနေတာ ဘာလဲလို့ မေးတာပါ"

မေးရတာ ရှက်တော့ရှက်စရာကောင်းသည်။

"လီချမ် ရည်းစားရနေပြီလား"

 "အမေကလည်း မဟုတ်ပါဘူး၊ကျွန်တော် အမျိုးသမီးသုံးပစ္စည်းတွေကို ရောင်းချင်လို့ မေးတာပါ" 

"မင်း ဘာလို့ ဒီပစ္စည်းတွေရောင်းဖို့ စဉ်းစားနေတာလဲ၊ ဘယ်လိုပဲ တွေးတွေး ယောက်ျားတစ်ယောက်က အမျိုးသမီးတွေအတွက် ပစ္စည်းတွေရောင်းတာ နည်းနည်းတော့ အဆင်မပြေဘူး"

“ကျွန်တော် မသေချာသေးပါဘူး၊ ကျွန်တော်သိချင်တာ အမေ အရင်ပြောပါဦး"

 "ငါတို့အားလုံး ရာသီလာချိန်ဆို ရာသီခံအပြားလေးတွေသုံးတယ်၊မင်း အစ်မလိုအရွယ်တွေက ဂွမ်းဘောင်းဘီတွေ သုံးကြတယ်၊

 ယောက်ျားများက ဤအမျိုးသမီးပစ္စည်းတွေကို မရောင်းတတ်သလို အမျိုးသမီးများကလည်း ယောက်ျားများဆီက ဝယ်ချင်စိတ်မရှိကြပေ။

'ဒါပေမယ့် သူက လက္ကားပဲရောင်းတာလေ၊ပြီးတော့ သူ့အမေကလည်း မိန်းကလေးပဲမဟုတ်လား'

ဝမ်လီချမ်သည် နေ့ခင်းဘက်တွင် နေ့စဉ်သုံးပစ္စည်းများ ရောင်းချသော စတိုးဆိုင်များစွာသို့ သွားခဲ့သည်။ ဆိုင်များထဲမှ နှစ်ဆိုင်၊ သုံးဆိုင်သည် သန့်ရှင်းရေးသုံး လက်သုတ်ပုဝါများကို ရောင်းချနေကြသော်လည်း ဟမ်အမ်လဲ့ Brand အမျိုးအစား တစ်မျိုးတည်းသာ ရှိသည်။

တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များအား သည်အတိုင်းကိုင်ကာ လမ်းပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်နေရသည်မှာ ဘယ်လ်ိုမှ အဆင်မပြေပေ။

ကျန်းချမ်မြို့သည် ပလတ်စတစ်အိတ်များကို အသုံးပြုနေပြီဖြစ်သည်။ လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များကို ရောင်းချလိုပါက ပလတ်စတစ်အိတ်များပါ ယူဆောင်၍ ရောင်းချရန် လိုအပ်သည်။သူ စတိုးဆိုင်သို့ ပြန်လာပြီး လျှိုဖုန်းကျန်းအား သန့်ရှင်းရေးသုံး လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်တစ်ထုပ်ဝယ်ရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်အခန်းသို့ ပြန်သွား၍ လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များအား တစ်ချက်ကြည့်ကြည့်ရာ အလွန်ထူပြီး အတောင်ပံလည်း မရှိပေ။

တစ်ထုပ်ကို ၂ ယွမ်၊ အထဲမှာ ၁၆ ခု ပါရှိပြီး တစ်လကို နှစ်ထုပ် သုံးရသည်။လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်၏ ကုန်ကျစရိတ်က တစ်လမှာ ၄ ယွမ်သာရှိသည်။ဒီပစ္စည်းကို မိန်းမတိုင်း ဘယ်သူမှမသုံးတာလဲ...

ဖူချမ်မြို့တွင် လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များ ရောင်းချသည့် ကုမ္ပဏီ သုံးခုသာ ရှိသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ဖူချမ်မြို့တွင် လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များအတွက် စျေးကွက်မရှိဟု သူခံစားမိသည်။စျေးကွက်မဖွင့်ရသေးပေ။ 

နေ့လည် ၂ နာရီ ၃ နာရီလောက်မှာ ဆိုင်ထဲတွင် ဘယ်သူမှ မရှိတော့ပေ။သူက တယ်လီဖုန်းရှေ့တွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ဟမ်အမ်လဲ့ လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ် ထုတ်လုပ်သူထံ ဖုန်းဆက်သည်။

 "မင်္ဂလာပါ၊ဟမ်အမ်လဲ့ စက်မှုကုမ္ပဏီကပါ"

 "မင်္ဂလာပါ၊ ကုမ္ပဏီ ဟမ်အမ်လဲ့ က ဒီထုတ်ကုန်အကြောင်း သိချင်ပါတယ်"

 "အော်ဒါတင်ချင်တာပါလား"

 "အင်း၊ အော်ဒါတင်ထားချင်တာဆိုပေမယ့် အရင်ဆုံး သိချင်ပါတယ်"

"ကောင်းပါပြီ၊ နာမည်နဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ထားခဲ့လို့ရမလား၊ ကျွန်တော်တို့ကုမ္ပဏီရဲ့ အရောင်းဝန်ထမ်းက လူကြီးမင်းကို ဆက်သွယ်အကြောင်းကြားလိုက်ပါမယ်"

 တနင်္လာနေ့အထိ ဝမ်လီချမ်ကို ဘယ်သူမှ မဆက်သွယ်ခဲ့ပေ။ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူ့မှာ ထိုကုမ္ပဏီ၏ ဖုန်းနံပါတ်ရှိနေသေး၏။

သူ အလုပ်က ဆင်းသောအခါ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ဖုန်းကိုစောင့်နေသလိုမျိုး ချက်ချင်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

 နှစ်ယောက်သား မိနစ်အနည်းငယ်ကြာ အပြန်အလှန် ပြောဆိုကြသည်။ကျန်းချမ်မြို့မှာ ဌာနခွဲတစ်ခုရှိပြီး သူ့ကိုအင်တာဗျူးဖို့အတွက် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကို ဆက်သွယ်မည်ဟု ပြောလေသည်။

ဟမ်အမ်လဲ့ ကုမ္ပဏီသည် နောက်ပိုင်းတွင် အတော်လေးကြီးမားသော စက္ကူထုတ်ကုန်ကုမ္ပဏီတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ သူတို့လုပ်သည့် လက်ကိုင်ပဝါညစက္ကူအမျိုးအစားက အတော်လေးနာမည်ကြီးမှန်းသိသာသည်။ လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်ရောင်းတာကိုတော့ တစ်ခါမှ မကြားဖူးပေ။

 ဗုဒ္ဓဟူးနေ့တွင်၊ ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ် ဌာနခွဲမှ ပို့လိုက်သော အရောင်းဝန်ထမ်းများအား သွားကြိုရန်အတွက် ဘတ်စ်ကားဂိတ်သို့ သွားခဲ့သည်။အရောင်းဝန်ထမ်းသည် ဖူချမ်တွင် နှစ်ရက်နေခဲ့ပြီး ဝမ်လီချမ်လည်း သူနှင့်အတူ အနားယူခဲ့သည်။

ဤရက်ပိုင်းမှာ ရှောင်ဟုန်ယန် နှင့် သူ တွေ့ဖို့ အချိန်မရှိပေ။

 "အမှန်တိုင်းပြောရရင်၊ အရောင်းကိုယ်စားလှယ်ခေါ်ယူဖို့အတွက် ဒိဆိုင်က ကျွန်တော်တို့ရဲ့လိုအပ်ချက်တွေနဲ့ လုံး၀မပြည့်မီဘူး၊ ခင်ဗျားက အစက ဒီမှာ အဓိကမဟုတ်တဲ့ အစားအစာတွေကို ရောင်းခဲ့တာ၊နေ့စဉ်သုံးပစ္စည်းတွေက နည်းတယ်လေ၊အရေးကြီးဆုံးအချက်ကတော့ ခင်ဗျားက ရွှယ်လီလီအရောင်းကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်နေပြီလေ"

စတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ကုန်ပစ္စည်း နှစ်မျိုး၏ အထွေထွေဖြန့်ဖြူးသူလည်း ဖြစ်နေ၍မရပေ။ သို့သော် သူ့တွင် အားသာချက်တစ်ခု ရှိနေသေးသည်။ ရွှယ်လီလီသည် ယခုနှစ် မေလတွင် ဖူချမ်သို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ကြောင်း ကြားသိရသည်။ နှစ်လအတွင်း၊ ဖူချမ်ရှိ စတိုးဆိုင်တိုင်းလိုလိုတွင် ရွှယ်လီလီ ရှိနေသည်ကို တွေ့နိုင်သည်။ ဤသည်က ဝမ်လီချမ်သည် အရောင်းပိုင်းဆိုင်ရာမှာ တော်ကြောင်း ပြသနေသည်။ 

"ခင်ဗျား ပြောနေတာတွေကို ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်၊ ဆောင်းဦးပေါက်ရောက်ရင် အဖျော်ယမကာသောက်သူကလည်း နည်းပါးလာလိမ့်မယ်၊အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော့်ဆိုင်က ဟမ်အမ်လဲ့ရဲ့ အထူးစတိုးဆိုင် ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လေ၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဆိုင်ရဲ့ နံရံတစ်ခုလုံးကို ဟမ်အမ်လဲ့ ရဲ့စတိုးဆိုင်အဖြစ် သုံးနိုင်ပါတယ်၊ဒီနှစ်ရက်အတွင်း ခင်ဗျားမြင်သည့်အတိုင်းပဲ ဖူချမ် က ဟမ်အမ်လဲ့ရဲ့ရောင်းအားက အရမ်း နည်းနေတာလေ၊ ပရိုမိုးရှင်းလုပ်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကြော်ငြာတွေကို နေရာချထားပေးဖို့ လိုသေးတယ်လို့ ထင်ပါတယ်၊ဒီထုတ်ကုန်ရဲ့ထူးခြားချက်က စျေးကွက်ဖွင့်ဖို့ ပိုခက်ခဲပြီး အချိန်ပိုလိုအပ်တယ်"

 "ကောင်းပြီ ကျွန်တော်လည်း အားလုံးကို တွက်ဆကြည့်ပါမာ်၊ ဒါဆိုရင် ကျွန်တော့်ကို ပြန်ခွင့်ပြုပါ၊ စာချုပ်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် ပြန်လာပါမယ်"

အရောင်းဝန်ထမ်းကိုတွေ့ပြီးနောက် ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ချက်ချင်းဖုန်းဆက်ခဲ့သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ အိမ်မှာ ဖုန်းမရှိပေ။သူမ၏ အိမ်ရှေ့က အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်း အရောင်းဆိုင်၏ ဖုန်းနံပါတ်ကို ခေါ်ရသည်။ထိုအခါ သူမကိုဆိုင်က ခေါ်ပေးပေလိမ့်မည်။ ဖုန်းဖြေဆိုပါက တစ်မိနစ်ကို ပြားငါးဆယ်ပေးရသည်။

 "ဟုန်ယန်၊ ဒီနေ့ အပြင်ထွက်လို့ရလား"

 "ရပါတယ်"  

ပြီးခဲ့သော အပတ်က သူတို့ ချိန်းတွေ့ခြင်းမရှိသောကြောင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတွေ့ရတာ ရက်အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ပထမရက်အနည်းငယ်တွင် သူမ အဆင်ပြေသော်လည်းဝမ်လီချမ်က သူ့တွင် အလုပ်များနေပြီး ဤရက်များတွင် အချိန်မရှိဟုဆိုသည်။

 "ကောင်းပြီ 6နာရီခွဲကျရင် လမ်းဆုံမှာစောင့်နေမယ်"

ညစာစားပြီးသည်နှင့် အစာကြေအောင် လမ်းလျှောက်၍လည်း ရသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် အရောင်းစာရေးမှ ယူလာသော လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်အနည်းငယ်ကို အိတ်တစ်ခုထဲထည့်ကာ သကြားညိုတစ်ထုပ်ကိုလည်း ယူသွားခဲ့သည်။

"ဒီနေ့ အစ်ကို ဆိုင်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေလား"

 ထပ်ခါတလဲလဲ ငြင်းဆိုနေသော သူမကြောင်း အစ်ကို လီချမ်လည်း ဒေါသထွက်နေသလားမသိ။သူမလည်း ရှက်ရှက်နှင့် တွေ့ဖို့အဆင်ပြေ၍ ငြင်းဆိုရခြင်းသာ။

အမျိုးသမီးများ၏ စျေးကွက်ကို အမျိုးသမီးများ ဖွင့်တာက ပိုကောင်းသည်ဟု ဝမ်လီချမ် ထင်သည်။ သူက ဈေးကွက် အခြေအနေတစ်ခုလုံးအား အရင်ဖွင့်နိုင်မလားဆိုသည်ကို သိဖို့ ညီအစ်မတချို့ကို သုံးရမည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်ကလည်း သူ့ကို ကူညီနိုင်လျှင် ပိုကောင်းမှာပင်။ ထိုကြောင့် သူမကို ပြောကြည့်ဖို့တွေးထား၏။

 "ဘာထုတ်ကုန်လဲ၊ ပစ္စည်းရောင်းဖို့ ပစ္စည်းကို စစ်ဆေးဖို့ လိုအပ်သေးတာလား"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အိမ်သို့ပြန်လာပြီးနောက် အိတ်ကို ဖြေကြည့်လိုက်ရာ၊ သကြားညိုတစ်ထုပ်နှင့် လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များစွာကို တွေ့ရသည်။လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်သုံးရမည့် ညွှန်ကြားချက်များကို ဖတ်ကြည့်ပြီး သူမ မျက်နှာက နီရဲသွားရသည်။

ဤလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်က ပစ္စည်းကောင်းသလားဆိုသည်ကို ပြန်ပြောဖို့ အစ်ကိုလီချမ်က ပြောခဲ့သည်။ သကြားညိုသည် နေရာတိုင်းတွင် ရောင်းချနေပြီး သကြားညိုနှင့် လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များအား မည်သည့် နေရာတွင် သုံးရသည်ဆိုတာကို တွေးကြည့်ရုံဖြင့် ရှောင်ဟုန်ယန် ရှက်သွေးဖြာနေရလေတော့သည်။

 အမျိုးသမီး ပစ္စည်းတွေရောင်းဖို့ သူဘယ်လို စိတ်ကူးရခဲ့တာလဲ။

xxxxx💙