Chapter 13

💙Chapter 13

အနာဂတ်သို့ တစ်ဖြတ်.....

 "ဟုန်ယန်၊ မနက်ဖြန် မင်းရဲ့သမီးဆီကို ဘာလို့ မသွားတာလဲ"

 "ဝမ်လီချမ် ရှင် အရမ်းစိတ်မပူလို့ မရဘူးလား"

သူတို့ သမီးဖြစ်သူဆီကို လွန်ခဲ့သည့် လဝက်လောက်က သွားခဲ့၏။ သမီးဖြစ်သူက ကျန်းချမ်မြို့မှာ ကျောင်းတက်နေတာမဟုတ်ဘဲ မြို့တော်မှာတက်နေခြင်းပင်။ ကျန်းချမ်နှင့် မြို့တော်သည် အမြန်ရထားဖြင့် ငါးနာရီကြာမြင့်ပြီး လေယာဉ်ဖြင့် နှစ်နာရီကြာနိုင်သည်။ လေဆိပ်ထဲသို့ဝင်ပြီး တန်းစီးရချိန်များ မပါဝင်ပေ။

 သွားတိုင်း ကားနှင့်ဆို တစ်ရက်ကြာတတ်သည်။

သူမ၏ သမီးကို မတွေ့ချင်၍မဟုတ်။ ပင်ပန်းနေတာကြောင့်ပင်။ နောက်ဆုံး ယခု အပတ်ကုန်အထိ အိမ်မှာ အနားယူရင်း စောင့်ချင်တော့သည်။

သို့သော် ဝမ်လီချမ်က သူမသည် အိမ်မှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိမှန်းသိ၍ သူ့သမီးအား တွေ့ဖို့ မြို့တော်ကို အတင်းသွားခိုင်းနေခြင်းပင်။

ဝမ်လီချမ်သည် သမီးဖြစ်သူအား ပညာကို လွတ်လပ်စွာသင်ယူစေသည်။ ထို့ကြောင့် သမီးဖြစ်သူအား မြို့တော်တက္ကသိုလ်တွင် ဘွဲ့လွန်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲဖြေဆိုရန် တိုက်တွန်းထားသည်။

 မငြင်းနိုင်သည့် နောက်အချက်တစ်ခု ရှိပါသေးသည်။၎င်းက သူမသည် သမီးဖြစ်သူအား တစ်ခါတစ်လေ မနာလိုပင် ဖြစ်မိရတော့သည်။ သို့သော် မကောင်းသည့်ဘက်က မဟုတ်ပေ။

 သူမ မီးဖွားတုန်းက ဝမ်လီချမ်က သူမကို အရင်ဦးဆုံး လာမတွေ့ဘဲ သမီးဖြစ်သူကို အရင်သွားပွေ့ချီခဲ့သည်။

အကယ်၍ ဝမ်လီချမ်နှင့် သူ့မိသားစုသည် သမီးများထက် သားကို ဦးစားပေးပြီး သားလေးမွေးဖွားကြောင်း ကြားသိရသောအခါတွင်၊သားလေးအား အရင်ဦးဆုံး သွား၍ချီပိုးကြသည်ဆိုလျှင်တောင် သူမ ခံသာသေးသည်။သို့သော် သူမ မွေးထားတာက သမီးလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာတောင် ဝမ်လီချမ်က သည်းသည်းလှုပ်ချစ်သည်။ 

 သူမသည် ဤကိစ္စကို စိတ်ထဲတွင် သိမ်းဆည်းထားပြီး ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား အလွန် အခဲမကျေနိုင်သေးပေ။

 သူမသည် ဝမ်လီချမ်ကို အလွန်သဘောကျသောကြောင့် ပထမဆုံး ဝန်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူမတို့ မောင်နှမတစ်တွေသည် ကျောင်းတက်စဥ်က၊ တစ်ကျောင်းတည်းအတူတူတက်ခဲ့ကြသည်။တတိယအစ်ကိုက ဘတ်စကတ်ဘောကစားရသည်ကို ကြိုက်သည်။ တတိယအစ်ကို ဘတ်စကက်ဘောကစားတာကို သူမ သွားကြည့်ချိန်မှာ ဝမ်လီချမ် ကို ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ခဲ့ခြင်းပင်။

ဝမ်လီချမ်သည် ထိုအချိန်တွင် အရပ် ၁၇၅ စင်တီမီတာရှိနေပြီဖြစ်သည်။ သူက ဘတ်စကတ်ဘောကို ကောင်းကောင်းကစားတတ်ပြီး ရုပ်ရည်လည်း ချောမောသည်။ ထိုအချိန်ကတည်းက သူမ သူ့ကို စွဲလန်းခဲ့သည်။

 နောက်ပိုင်းတွင် သူမသည် ဝမ်လီချမ် ဘတ်စကက်ဘောကစားသည်ကို မကြာခဏ ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ သူမ အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် တတိယအစ်ကိုအား သူတို့၏ စီနီယာနှင့် ကျောင်းတက်ရသည့်အတွေ့အကြုံများအား ပြောပြခိုင်းသည်။

ထိုအချိန်တွင်၊ သူ့အမည်မှာ ဝမ်လီချမ် ဆိုသည်ကို သိခဲ့ရပြီး တတိယညီဖြစ်သူ၏ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ဦး ဆိုသည်ကိုလည်း သိခွင့်ရခဲ့သည်။

 သူမ သမီးလေးမွေးကတည်းက ဝမ်လီချမ်သည် နို့တိုက်တာကလွဲ၍ သမီးဖြစ်သူ၏ ဝေယျာဝစ္စကိုအကုန်လုပ်ပေးသည်။ 

ဝမ်လီချမ်သည် အနိုင်ကျင့် စိုးမိုးတတ်သောလူမဟုတ်သော်လည်း၊ သူ့သမီးနှင့်ပတ်သတ်လျှင် သူ့သမီးအား စိတ်မချမ်းသာအောင်လုပ်သည့် ဘယ်သူ့ကိုမဆို စိတ်သဘောထား တင်းမာနေပုံပေါ်သည်။

 သမီးဖြစ်သူမွေးစဥ်ကတည်းက သူမကို "ရှီရှီ" ဟု ချစ်စနိုးခေါ်ပြီး "ဝမ်ရှီ"ဟု တရားဝင်အမည်ပေးခဲ့၏။ မည်သူ့ကိုမျှ မမေးသလို ကြိုလည်းမပြောခဲ့ဘဲ သူ့သမီးနာမည်ကို သတ်မှတ်ခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် စီးပွားရေးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေပြီး သူမလည်း အလုပ် ရှုပ်နေသူဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သမီးဖြစ်သူကို ယောက္ခမကသာ ထိန်းကျောင်းပေးသည်။ သို့သော် ဝမ်လီချမ်က ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်များ ပင်ပန်းနေပါစေ၊ အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အခါ ပထမဆုံး သူ့သမီးကို တွေ့ကိုတွေ့ရမှ ဖြစ်သည်။

 သမီးဖြစ်သူ တက်မည့် သူငယ်တန်းကျောင်းကိုလည်း သူရွေးချယ်ခဲ့သည်။ မူလတန်းကျောင်း၊ အလယ်တန်းကျောင်း သို့မဟုတ် အထက်တန်းကျောင်းကိုလည်း တစ်ဖန်ပြန်ရွေးနေစရာမလိုပေ။နိုင်ငံရှိ အကောင်းဆုံးကျောင်းမှာပင် ထားခြင်းဖြစ်ပေသည်။

 ငယ်စဉ်ကလေးဘဝမှ အရွယ်ရောက်ပြီးသည်အထိ မိဘဆရာတွေ့ဆုံပွဲ၌လည်း ဘယ်နေရာရောက်ရောက် အရောက်ပြန်လာပြီး သူမပါဘဲ မတက်ရပေ။

သမီးဖြစ်သူသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ၏ စေတနာ့ဝန်ထမ်းလျှောက်လွှာကို ဖြည့်စွက်သောအခါ၊ ဝမ်လီချမ် ယခုတစ်ကြိမ်မှာလည်း ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မည်ဟု သူမ ထင်ခဲ့သော်လည်း၊သူက အကြံဉာဏ်မပေးဘဲ လျှောက်လွှာကို သူမကိုယ်တိုင် ဖြည့်ခိုင်းခဲ့သည်။

 နောက်ပိုင်းမှာတော့ သမီးဖြစ်သူ ကျန်းချမ်မှ တက္ကသိုလ်( စောစောက ရေးထားတဲ့ တက္ကသိုလ်က မဟာဘွဲ့အတွက်) ကို တက်ရောက်ခွင့်ရချိန်မှာ ဝမ်လီချမ် မျက်ရည်များ ခိုးသုတ်နေသည်ကို တွေ့ခဲ့ရ၏။

ကျောင်းစတက်သည့် ပထမဆုံးစနေနေ့မှာ ဝမ်လီချမ် မနက်စောစောထပြီး ကျန်းချမ်ကို ကားမောင်းသွားခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ် က သူမကို ဈေးဝယ်ထွက်ဖို့ ခေါ်သွားသည်ဟု သူမထင်ခဲ့၏။ကျန်းချမ်မှ ထွက်ခွာပြီးနောက် ဝမ်လီချမ် သည် သူမအတွက် စျေးဝယ်ထွက်ပြီး အဝတ်အစားနှင့် အလှကုန် အစုံအလင်ကို ဝယ်ယူပေးခဲ့သည်။ 

 သမီးဖြစ်သူသည် ကျန်းချမ် မှာ လေးနှစ်ကျောင်းတက်သည်။ လေးနှစ်အတွင်းမှာ ဝမ်လီချမ် သည် သူ့သမီးဆီကို တစ်လကို နှစ်ကြိမ်လောက်တွေ့ဖို့ ကျောင်းကိုသွားခဲ့၏။ သမီးဖြစ်သူ ဝတ်ဖို့ အဝတ်အစားအသစ်များ၊ အစားအသောက်များလည်း အခါတိုင်း ယူလာပေးသည်။

သမီးဖြစ်သူ အငယ်တန်းကျောင်းသားဘဝတုန်းကလည်း သူမအတွက် အသားအရေထိန်းပစ္စည်း အစုံဝယ်ပေးခဲ့သည်။ အသက်ကြီးလာ၍ အပျိုဖြစ်လာသော အလှကုန်ပစ္စည်း အများကြီးဝယ်ပေးတော့သည်။

သမီးကို သူမ မွေးထားပေးသည့်အတွက် ဝမ်လီချမ်က ယခုထိ သူမအပေါ် မတတ်သာ၍ ကောင်းပေးနေတာလားဟုပင် တွေးမိသည်။

"ကောင်းပါပြီကွာ၊ မင်းမသွားချင်ရင် မသွားပါနဲ့၊ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်"

 "အင်း၊ရှင်လည်း တိတ်တိတ်လေး သွားခွင့်မရှိဘူး" 

"ကိုယ်တို့ အတူမသွားရရင် မသွားပါဘူး၊ ဒါမှမဟုတ် ဟုန်ရှစ် ကို နှစ်ရက်သွားမယ်လေ၊ အဲဒီမှာရေပူစမ်းစီမံကိန်းအသစ်တစ်ခု ပေါ်လာတယ်၊ သွားဆော့ကြရအောင်"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် မကြာသေးမီကမှ ဒေါသအနည်းငယ် ထွက်လာတတ်သည်။သူမ၏ အလုပ်တွင်လည်း မည်သည့်ပြဿနာမျှ မကြားခဲ့ရပေ။ စိတ်ဆတ်နေသောကြောင့် သူမကို အပျော်ခရီးတစ်ခုခု ခေါ်သွားပေးရမည်။ 

 "မသွားချင်ပါဘူး၊ ကားလည်းမစီးချင်ဘူး" 

မကြာသေးမီက ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အနည်းငယ် မောပန်းပြီး စိတ်တိုနေတတ်သည်။ သူမ အလုပ်မှာလည်း ဘာအမှားမှ မရှိပေ။ ဝမ်လီချမ် ကလည်း သူမကို စိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်ခဲ့ပေ။ သူမကိုယ်သူမလည်း ဘာမှားနေမှန်းမသိချေ။

"လမ်းကြမ်းမောင်းတဲ့ ကားနဲ့သွားမယ်လေ၊ မင်း ထိုင်ခုံကို လှဲချလိုက်ပြီး အိပ်ပြီးလိုက်ခဲ့၊ က်ိုယ် မှန်မှန်ပဲမောင်းမယ်၊ ဒါဆို တစ်နာရီအတွင်း ရောက်နိုင်တယ်"

 သူက သူမနောက်မှာထိုင်ပြီး ပခုံးနှင့်လည်ပင်းကို နှိပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

 "အင်း....."

ဝမ်လီချမ်သည် စတိုးဆိုင်သို့ ကားမောင်းသွားစဉ် သူမ အပေါ်ထပ်တွင် ထုပ်ပိုးနေလိုက်သည်။

 ယခု သူမတို့သည် ဝမ်လီချမ်၏ ဖခင်တို့မိသားစု နေထိုင်ခဲ့သော အိမ်ဟောင်းတွင် နေထိုင်ကြသည်။လွန်ခဲ့သည့် နှစ်အနည်းငယ်က ဦးလေးနှင့် ဦးလေးမိသားစု၏ အိမ်ဟောင်းရော မြေကွက်ကိုပါ ‌ဝမ်လီချမ် ဝယ်ယူခဲ့သည်။ ထိုမြေကွက်မှာ ဗီလာ ဆောက်ပြီး ယောက္ခမနှင့် အိမ်အကူက အောက်ထပ်မှာ နေပြီး သူမတို့က ဒုတိယထပ်မှာ နေထိုင်သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ယခု ကျန်းချမ်တွင် အလုပ်လုပ်နေသည်။ သူတို့သည် ကျန်းချမ်တွင်တနင်္လာနေ့မှသောကြာနေ့အထိ နေထိုင်ကြပြီးသောကြာည သို့မဟုတ်စနေနေ့နံနက်တွင် ဖူချမ် သို့ပြန်လာကြသည်။ ယောက္ခမကြီးက အသက်ကြီးပြီမို့ နောင်တ မလိုချင်ပေ။ ဖူချမ်၏အိမ်ကိုသာ သူတို့၏ တကယ့်အိမ်ဖြစ်သည်။

ယခင်က ဝမ်လီချမ်

 ပထမဆုံးဝယ်သည့်ဆိုင်က အခု ကားပါကင်နေရာ ဖြစ်သွားသည်။ စတိုးဆိုင်နောက်ဘက်ရှိ အိမ်သာနှင့် မီးဖိုချောင်ကို ဖြိုချခဲ့ပြီး လျှပ်စစ်တံခါးဖြင့် အစားထိုးခဲ့သည်။

 ဆိုင်က အိမ်နှင့် သိပ်မဝေးပေ။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အိတ်များကို ကိုင်ပြီး ထွက်လာသောအခါ ဝမ်လီချမ်က ထိုင်ခုံကို အနိမ့်ဆုံး အနေအထားသို့ ချိန်ညှိထားပြီး ထိုင်ခုံပေါ်တွင် စောင်တစ်ထည် တင်ထားသည်။

 နှစ်ပေါင်းများစွာ သူမတို့ အတူတကွ ငြင်းခုံခဲ့ကြတာပင်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူမသည် ဝမ်လီချမ်ကို ချစ်သည်၊ ဝမ်လီချမ် သည်လည်း သူမကို အလွန် အနွံတာခံပြီး ကြင်နာသည်။

 ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပဲ မဟုတ်လား... အားလုံး အဆင်ပြေချောမွေ့တဲ့ အရာဆိုတာ ဘယ်လိုရှိနိုင်မလဲ။

ရှောင်ဟုန်ယန် နိုးလာသောအခါတွင် ကားရပ်သွားပြီးဖြစ်သည်။

 "ကျွန်မကို ဘာလို့မနှိုးတာလဲ"  

မကြာသေးမီက သူမ တစ်မျိုးဖြစ်နေခဲ့သည်။ ပြီးခဲ့သောလကတည်းက သူမ ရာသီမလာတော့။ သူမ မကြာခင် သွေးဆုံးတော့မှာလား။

 သူက ငယ်ရွယ်နုပျိုနေသေးပြီး လက်ရှိဆံပင်ပုံစံကိုလည်း ပြီးခဲ့သည့် အပတ်ကပဲ ပြုလုပ်ခဲ့တာပင်။ယခု ခေတ်အစားဆုံး မင်းသမီး ရှောင်ရှန်းရူ၏ ဆံပင်စတိုင်လ်ပင်။ 

ဝမ်လီချမ် သည် မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း သူမနှင့်အပြိုင် ဆံပင်ပုံစံကို လိုက်ဖက်စွာ ပြောင်းခဲ့သည်။အဝတ်အစားများကလည်း ဖက်ရှင်ခေတ်ရေစီးကြောင်းအတိုင်းလိုက်ဝတ်၏။    

"မင်း ခုတလော အလုပ်များနေလို့လား"  

သူမ မကြာသေးမီက အချိန်ပိုအလုပ်ပင်မလုပ်ခဲ့ပေ။ ဒါတောင် သူမ ဘာလို့ မူမမှန်ဖြစ်နေတာလဲ။     

 "မများပါဘူး၊ ကျွန်မ ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်တာပါ"   

သူမ၏ လက်ရှိအခြေအနေသည် သွေးဆုံးခြင်းရောဂါနှင့် အလွန်ဆင်တူသည်။    

 "အိပ်လို့မရဘူးလား"  

 သေချာတာက သူ နေ့တိုင်း သူမထက် နောက်ကျမှအိပ်သည်ပင်။    

 "မင်း မျက်လုံးက ဘာများဖြစ်နေတာလဲ၊ ညဆိုလည်း ကိုယ် မြင်တာတော့ မင်း အိပ်လိုက်တာ ဝက်လိုပဲ၊ မနက်ကျလည်း စောစောမထပါဘူး"

တကယ်တော့ သူမသည် ညဘက်တွင် ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်သော်လည်း စိတ်ထဲမှာ အိပ်ရေးမဝသလို အမြဲနုံးချိဆာတာတာ ဖြစ်နေရခြင်းသာ။ထို့အပြင် သူမကို ပိုဂရုစိုက်လာစေဖို့ ယခုလို ပြောနေရခြင်းဖြစ်၏။ တစ်ချိန်လုံး သမီးကိုပဲ စိတ်စွဲမနေနဲ့...။    

 "ဒါဆို ကိုယ့်အပြစ်ပဲထားလိုက်ပါ၊ ည အိပ်မပျော်ရင် ကိုယ့်ကို နှိုးလိုက်လေ၊ ကိုယ်လည်း အတူတူနေပေးမယ်"

 "အမလေး၊ကျွန်မကို လာပြီး အနုအရွတွေလာပြောနေရသေးတယ်၊ကိုယ့်အသက်ကိုလည်း ပြန်ကြည့်ဦး၊ကျွန်မတို့ အိုနေပြီဆိုတာ ရှင် မေ့နေတာလား"

သူမသည် ယခုနှစ်တွင် အသက် 46 နှစ်ပြည့်မည်ဖြစ်ပြီး အချိန်ကုန်ဆုံးတာ အလွန်လျင်မြန်လွန်းသည်။

 "အသက်ကြီးလာလဲ ဘာဖြစ်လဲ၊ အမှန်အတိုင်းပြောခွင့်မရှိဘူးလား" 

 ဝမ်လီချမ်သည် အသက် ၅၀ ပင် မပြည့်သေးပေ။ 

 "အမှန်တိုင်းပြောနေတာ ဟုတ်လား၊ ရှင် ဒီလိုစကားတွေ မပြောတာကြာလို့ ငယ်မူပြန်ချင်နေတာများ"

ယခုဆို ဝမ်လီချမ်၏ အသက် 50 နီးပါးရှိပြီဖြစ်သည်။နာမည်ကြီး ကျော်ကြားသည့် အနုပညာရှင်များမှလွဲ၍ ဤမျှ ဖက်ရှင်ကိုစိတ်ဝင်စားပြီး ၀တ်စားဆင်ယင်မှုကိုဂရုစိုက်သော ယောက်ျားမျိုး သူမ မမြင်ဖူးပေ။  

သူ့သမီးကို တစ်ယောက်တည်းသွားတွေ့လျှင်၊သူတို့ သားအဖနှစ်ယောက် ကျန်းချမ် အိမ်မှာ နေထိုင်ကြ၏။သူမနှင့် ရှီရှီ၏ဆက်ဆံရေးကလည်း ယခင်အတိုင်း မပြောင်းလဲဘဲ ကောင်းနေဆဲဖြစ်၏။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ရှီရှီ သည် သူမ မွေးထားသော အသွေးအသားတစ်ပိုင်းတစ်စ ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ် က သူ့သမီး၏ နေထိုင်မှု အစစအရာရာကို ဂရုစိုက်လျှင်၊သူမက သမီးလေး၏ စိတ်အခြေအနေကို ပိုဂရုစိုက်ပေးသည်။

ဝမ်လီချမ် ၏ အလိုလိုက်မှုကြောင့် သမီးဖြစ်သူ ဆိုးလာမှာ၊ရောင့်တက်လာမှာကို သူမ အမြဲကြောက်နေခဲ့သော်လည်း ကံကောင်းထောက်မစွာပင် သမီးဖြစ်သူက စိတ်ထားကောက်ကျစ်သူမဟုတ်ခဲ့ပေ။ သမီးဖြစ်သူ ငယ်ငယ်တုန်းက အလုပ်အမြဲလုပ်ပြီး စည်းကမ်းတင်းကျပ်သော အမေဖြစ်သူကြောင့် စိတ်ထင့်နေမှာ သူမ ကြောက်ခဲ့ရသည်။ 

 သူမသည် မေတ္တာတရား အပြည့်အဝပေးနိုင်သော မိခင်တစ်ဦးလည်း ဖြစ်ချင်ခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ် ကတော့ အမြဲအလိုလိုက်နေ၍ သူမသည် စည်းကမ်းတင်းကြပ်သော မိခင်တစ်ယောက်၏ အခန်းကဏ္ဍကိုသာ တာဝန်ယူနိုင်ခဲ့သည်။

 သမီးဖြစ်သူသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲအတွက် လျှောက်လွှာဖြည့်ပြီးကတည်းက သူမနှင့် အနေနီးလာခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်က တစ်ခါတစ်လေ ဘာတွေးနေမှန်း မသိအောင် ကြောင်တောင်တောင်နိုင်သည်။ အများအားဖြင့် သူသည် သမီးဖြစ်သူ၏ ကြီးကြီးမားမားကိစ္စများကို တာဝန်ယူကာ အကောင်းဆုံးဖြေရှင်းလေ့ရှိသော်လည်း၊ သမီးဖြစ်သူက ကျောင်းဝင်ခွင့်အတွက် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအလုပ်ကိစ္စ ဖောင်ဖြည့်ဖို့ကိုတော့ လုံးဝ ဂရုမစိုက်သလိုပင်။ထိုဖောင်ကိစ္စကြောင့် သူမတို့သားအမိ ပို၍ အနေနီးလာခြင်းပင်ဖြစ်ပေ၏။နောက်ပိုင်း သားအမိနှစ်ယောက် အဆက်အသွယ် ပိုပိုပြီး များလာခဲ့ပြီး သမီးက သူမကို ဘယ်ကိစ္စမဆို အကုန်ပြောပြလေတော့သည်။ ဝမ်လီချမ် မနာလိုဖြစ်မှာစိုး၍၊သူမရှိမှသာ သူမတို့ အသေးစိတ် သားအမိချင်း ဆက်သွယ်၍ရခဲ့သည်။ 

 "မင်း ဘာလို့ ရန်စချင်နေတာလဲ၊နားလည်မှုလွဲနေတာပါဆို၊မင်းက ကိုယ့်ဇနီး ကိုယ့်ဘဝမှာ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ မင်းကိုပဲ ချစ်တယ်"  

သူ့ကိုယ်သူတော့ မဆိုးဘူးလို့ ထင်တာပဲ၊ချောမောပြီး ချောမောတဲ့ အောင်မြင်တဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင် တယောက်‌လေ၊ဘာလို့ သူမက အမြဲ သူမအချစ်နဲ့ မထိုက်တန်သလို ပြောရတာလဲ။

 ထို့အပြင်၊ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီးသည်အထိ သူတို့ ပေါင်းသင်းခဲ့ကြသည်။သူမနှင့် တကယ် မထိုက်တန်လျှင်ပင်၊ယခုထိ ရှောင်ဟုန်ယန် သည် သူ၏ဇနီးနှင့် သူ့သမီး၏ မိခင်လည်းဖြစ်သည်။

 "ဒါဆို ဘာလို့ နေ့တိုင်း အနုပညာရှင် စတားတွေလို ဝတ်ရတာလဲ၊ ဘယ်မိန်းကလေးကို ကြောင်ချင်နေတာလဲ"  

သူမ တကယ်စိတ်ကုန်နေပြီ။သူ့ကို မမေးရရင် သူမ စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေနိုင်တော့။

 "ဒါမှ မင်းနဲ့ လိုက်မှာမဟုတ်ဘူးလား၊ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် အတူတူ အပြင်ထွက်ရင် မင်းဝတ်သလို မဝတ်ရင် ကိုယ်တို့ သားအဖလို့ထင်ကြမှာပေါ့"

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်အနည်းငယ်ကပင် သူ့ဆံပင်များမှာ ဖြူနေပြီး အနက်ရောင် ဆိုးဆေးများကို သုံးနေတာ နှစ်အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။သူမ ထိုစဉ်က သိတောင်မသိခဲ့ချေ။  

 ထိုအချိန်က သူမသည် ရာထူးတက်လာခဲ့၍ အလုပ်ရှုပ်နေပြီး သူနှင့် အချိန်ပေးရန် အခွင့်အလမ်းနည်းပါးသောကြောင့် သူ ဆေးဆိုးနေသည်ကို သတိမထားမိခဲ့ပေ။ 

 ဆံပင်ဖြူသောကြောင့် ဆံပင်ကို အမည်းဆေးဆိုးလေ့ရှိသည်ကို သူမ လက်ခံ၍ရသည်။ သို့သော် မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း သူသည် ဆံပင်ကို ဆေးဆိုးရုံသာမက ဆံပင်ကေကိုလည်း မကြာခဏ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။

"ဆံပင်ကို ခဏခဏ ဆေးဆိုးတာ မကောင်းဘူး၊ခန္ဓာကိုယ်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး၊ နောက်ဆို မလုပ်နဲ့တော့၊အဖြူက အဖြူတိုင်းပဲထား၊ ကျွန်မက ရတယ်၊နောက်ပြီး ကျွန်မတို့က အသက်မငယ်တော့ဘူး၊ ဘာလို့ ရှင့်ကိုယ်ရှင် ဒီလောက်တောင် ဂရုစိုက်နေရတာလဲ"

xxxxxx💙