Chapter 14

💙Chapter 14- တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့၏။

 ဤတစ်ကြိမ်တွင်၊ ဟမ်အမ်လဲ့ကျန်းချမ် ဌာနခွဲမှလူများသည် ကားဖြင့် ရောက်လာကြသည်။ အရောင်းသမားတစ်ယောက်၊ ပန်းချီဆရာနှစ်ယောက်နှင့်ကားသမားတစ်ယောက် ရောက်လာ၏။

ဝမ်လီချမ်က သူ့အမေကို အသီးအရွက်များ ထပ်ဝယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျွေးမွေးဖို့ပြင်ဆင်ရသည်။ စာချုပ်ချုပ်ဖို့က အလွန်ရိုးရှင်းသည်။ပန်းချီဆရာက ကြော်ငြာနံရံကို ပန်းချီဆွဲဖို့ အချိန်ယူရ၏။ ပန်းချီဆရာတို့နှစ်ယောက် တစ်နေကုန် ပန်းချီဆွဲကြသည်။  

နေ့လယ်စာစားချိန်တွင် ထမင်းစားနားပြီး ပန်းချီဆရာများသည် စောစောထပြီး အလုပ်ဆက်လုပ်ကြသည်။ သူကတော့ ယာဉ်မောင်း၊ အရောင်းစာရေးတို့နှင့်အတူ အရက်အတူ သွားသောက်လိုက်သည်။

သောက်ပြီးသောအခါ သူ အရက်မူးနေခဲ့၍ မာကျစ်နှင့် ချန်ကုံးကျူးက သူ့ကို အပေါ်ထပ်သို့ ခေါ်သွားပေးသည်။ထို့နောက် မာကျစ်နှင့် ချန်ကုံးကျူး တို့သည် ဌာနခွဲရှိ လူနှစ်ဦးနှင့် စကားစမြည်ဆက်ပြောနေခဲ့သည်။

 မနေ့က သူ ကျန်းချမ်ကိုသွားရင်း အဆင်ပြေသော ပလတ်စတစ်အိတ်လုပ်သည့် စက်ရုံကို တွေ့သည်။ စက်ရုံတွင် ကုန်ပစ္စည်းထုတ်လုပ်မှုများပြားသော်လည်း ဖူချမ်မြို့တွင် သူ့လောက် ကုန်ပစ္စည်းကို ဝယ်ယူသူ တစ်ယောက်မျှ မရှိနိုင်ပေ။

ကျန်းချမ်မြို့တွင် ပလတ်စတစ်အိတ်များ ပြုလုပ်သည့် စက်ရုံ မည်မျှရှိသည်ကိုလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိရသေးပေ။ အမှတ်တံဆိပ်က နာမည်မကြီးပါက၊ ထုတ်ကုန်တစ်ခုအတွက် ဖြန့်ဖြူးသူများ မရှိနိုင်ပေ။

ညနေပိုင်းရောက်သောအခါ သူအများကြီးမသောက်ခဲ့ပေ။သူ့ထက်သောက်သူက ချန်ကုံးကျူး နှင့် မာကျစ် ဖြစ်၏။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် ချိန်းထားရာ အိမ်လမ်းဆုံသို့ သူ ပြောထားသည့်အချိန်ထက် ငါးမိနစ်နောက်ကျမှ ရောက်လာခဲ့သည်။

 ကံကောင်းစွာပင်၊ ရှောင်ဟုန်ယန် က စောင့်နေသေးသည်။

 "ဟုန်ယန် တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ် နောက်ကျသွားတယ်"

"သောက်လာတာလား"  

အဝေးမှ ဝမ်လီချမ်၏ ခန္ဓာကိုယ်က ဖြောင့်ဖြောင့် မလျှောက်နိုင်ဘဲယိုင်ထိုးနေသည်ကို သူမမြင်နေရသည်။

 "အင်း ကိုယ် နည်းနည်းသောက်ထားတယ်၊ ဒီနေ့ စာချုပ်ချုပ်ပြီးတာဆိုတော့ နည်းနည်းသောက်လိုက်တာ၊ တကယ်သောက်တာ နည်းနည်းပဲသောက်ပေမယ့် နေ့လည်ကလည်း လုံးလုံးနိုးပြီး နည်းနည်းထပ်သောက်လိုက်သေးတယ်"

 "ဟမ်အမ်လဲ့ ကုမ္ပဏီလား"

 "အင်း ဟုတ်တယ်"

 "ညီမကို နောက်ထပ်တစ်ထုပ် ပေးနိုင်မလား၊ အစ်မနဲ့ ယောင်းမကို စမ်းသုံးကြည့်ဖို့ ပေးလိုက်မယ်"  

သူမ တကယ်တော့ မသုံးရသေးပေ။ ယခုလက ပြီးသွားပြီဖြစ်၍ နောက်လစောင့်ရမည်ဖြစ်သည်။

 "အင်း၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး"  

နောက်ထပ် သူ၏အစ်မများအတွက်လည်း လက်ဆောင်ပေးကာ သုံးခိုင်းရဦးမည်ဟု ဝမ်လီချမ် တွေးမိသည်။ 

 ဇူလိုင်လကုန်တွင် အစောပိုင်းအဆင့်အဖြစ် ကုန်သေတ္တာ 100 ခုရောက်ရှိလာသည်။ စျေးနှုန်းက 30% လျှော့စျေးဖြစ်ပြီး သူက တစ်ဆင့်တခြားသူများကို လက်ကားဈေး 15% လျှော့ပေးလိုက်သည်။

 "ကုံးကျူး နဲ့ မာကျစ် ၊ ပစ္စည်းတွေ ပို့တဲ့အခါ ဟမ်အမ်လဲ့က အမျိုးသမီးသုံး ပစ္စည်း တစ်ပုံးစီယူလာပြီး စတိုးဆိုင်တွေကို အရင်ရောင်းခိုင်းကြည့်ပါ၊လက်ကားဈေးနဲ့ လက်လီစျေးနှုန်းကို ပြောပြပါ၊ သုံးလကြာရင် ပိုက်ဆံစုမယ့်အကြောင်းရော... ကုန်ပစ္စည်းလက်ခံရရှိသူရဲ့ အမည်၊ လိပ်စာနှင့် အရေအတွက်တို့ကို ရေးမှတ်ထားပြီး မင်းတို့ရဲ့ ကော်မရှင်ခထဲ ထည့်ပေးမယ်" 

ယခုဆို သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း တစ်လကို ယွမ် ၁၀၀ ကျော်လောက် ရနေပြီဖြစ်သည်။ ယခုလို နေသာသည့်နေမျိုးဆို မိုးရွာသည့်နေ့ထက်စာလျှင် ပစ္စည်းပို့လို့ ကောင်းပေသည်။

ထိုနေ့မှာပင် ဝမ်လီချမ်သည် အစ်မများ၏ အိမ်ကို တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များ အရင်ပို့ပေးသည်။အရင်ဆုံး အကြီးဆုံးအစ်မထံ ပို့ပေးသည်။ သူက ပို့ပြီး ပြန်တော့မည့်ဆဲဆဲပင်....

 "ခဏထိုင်ပါဦး"

"ဘာဖြစ်တာလဲ"  

သူ ပြန်ထိုင်ပြီး သူ့အတွက် အစ်မဖြစ်သူ ထည့်ပေးထားသော ဆေးဖက်ဝင်အပင် လက်ဖက်ရည်ကို သောက်လိုက်၏။

 "အစ်မအကြီးဆုံးက မင်းကို လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်တာ၊ ကောင်မလေးက ရုပ်ရည်ချောမောပြီး အလုပ်လည်း ကောင်းတယ်..."

 "ခဏနေပါဦး အစ်မအကြီးဆုံး၊ ကျွန်တော့်မှာ ချစ်သူရှိပြီးသားပါ"

 "တကယ်လား မင်း ငါ့ကိုလိမ်တာမဟုတ်ဘူးလား၊ အမေက ငါ့ကိုလည်း ဘာမှ မပြောသေးပါဘူး"

 "အမေ မသိသေးဘူး"

 "ဟင်... စောစောသိခဲ့ရမှာ" 

ရှောင်ဟုန်ယန်က လင်းလင်း၏ အိမ်စာများကို ကူညီပေးသည်။ရုပ်ရည်ကလည်း ပြောစရာမလိုအောင်လှပသည်။ အလုပ်တစ်ခုလည်း ရှိနေသေးသည်။သူမမှာ စိတ်ကောင်းရှိပြီး ဖခင်ကလည်း စူပါနည်းပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ မွေးချင်းများက အိမ်ထောင်ကျပြီးဖြစ်ကာ သူမက အငယ်ဆုံး အထွေးလေးဖြစ်ပေသည်။

တစ်ခုပဲရှိသည်။ သူမ၏ အမေက စောစောသေသွားတာပင်။သို့သော် သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျလျှင် သူမ၏ အမေကို အမေအရင်းလို ဆက်ဆံပေလိမ့်မည်။

 "အဆင်ပြေရင် ကျွန်တော် သွားတော့မယ်၊ သုံးဖို့ စာထဲမှာ ရေးထားတယ်၊အစ်မ ကြော်လည်း ကြော်ငြာပေးဦး သူများတွေကို"

 ကံကောင်းထောက်မစွာ သူ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ဝန်ခံချက်ကို သဘောတူလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ယခု သူရော သူမပါ နှစ်ယောက်လုံး အတူတူချစ်နေကြလေပြီ။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ချီရှီပွဲတော် ရောက်သွားသည်။ယနေ့ 6:30 မှာ ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် ရုပ်ရှင်ရုံအဝင်ဝမှာ တွေ့ဆုံဖို့ ချိန်းထားသည်။သူ နောက်ဆုံးဝယ်ခဲ့သည့်နာရီက ချီရှီ အတွက် သူမအား လက်ဆောင်ပေးဖို့ အတော်ပင် ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ် စောစောရောက်လာပြီး ရုပ်ရှင်လက်မှတ်များ အရင်ဝယ်သည်။ ယနေ့ အပြင်တွင် အသက်ငယ်သော ယောက်ျားလေး၊ မိန်းကလေးများစွာ ရှိနေကြသည်။ 

ချီရှီပွဲတော်တွင် လျှောက်လည်ဖို့ အကောင်းဆုံးနေရာမှာ ပန်းခြံများနှင့် ရုပ်ရှင်ရုံများသာ ဖြစ်ပုံရသည်။

 နှစ်ယောက်သား ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း လက်တွဲထားကြသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် သည် သူမ လက်ကို ကိုင်ထားသော ဝမ်လီချမ်အား ကြည်ဖြူစွာပေးကိုင်လေသည်။ သူ့လက်ကို ကိုင်ထားရသည့်ခံစားချက်အား မုန်းတီးခြင်းမရှိပေ။ထို့အပြင် ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ အလွန်မှောင်နေပြီး တခြားသူများ မြင်မှာကို မကြောက်‌ပေ။တခြားသူများ မြင်သွားလျှင်သာ ရှက်မိသည်။

 ရုပ်ရှင်အပြီးမှာ ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အိမ်ပြန်ပို့ရင်း သူ့အိမ်နားက လမ်းဆုံမှာ ရပ်လိုက်သည်။ သူသည် သစ်ပင်ကြီး၏ အရိပ်အောက်တွင် ရှောင်ဟုန်ယန် ကို ဆွဲခေါ်ပြီး သူမကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူမကို ယခုလိုပွေ့ဖက်ထားရသည်မှာ အလွန် သက်တောင့်သက်သာ ခံစားရသည်။ 

"အစ်ကိုလီချမ်၊ တစ်ယောက်ယောက် ဒီမှာရှိတယ်"

 "ရပါတယ်၊ဘာမှ မမြင်ရဘူး"

 "မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီလူက ညီမ အဖေထင်တယ်" 

ဘာ.... သူ မတုံ့ပြန်ခင်မှာ ရှောင်ဟုန်ယန်က သူ့ကို ဆွဲခေါ်ပြီး ဆန့်ကျင်ဘက် လမ်းကို ထွက်ပြေးသွားလေသည်။

 "ကျွန်မ အဖေထင်တယ်၊ သူ တွေ့သွားမှာကြောက်တယ်" 

"ကိုယ်က ရုပ်ဆိုးနေလို့လား၊မင်းအဖေက ကိုယ့်ကိုမြင်ရင် ကြောက်သွားမှာမလို့လား" 

ဝမ်လီချမ်သည် ရုတ်တရက် ဆွဲခေါ်ခံရ၍ အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိသော်လည်း ရှက်စရာဟုမထင်မိပေ။ သူတို့အကြောင်း မိသားစုများအား မပြောသေးသော်ငြား... မဟုတ်ဘူး သူ့အစ်မ သိတယ်လေ။ 

"မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ် ချက်ချင်းပြန်သွားပြီး ကိုယ်တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးအကြောင်းပြောလိုက်မယ်" 

သူမ ကမန်းကတန်း ရှင်းပြရင်း အနည်းငယ် ရှုပ်သွားသည် ။

 "အလျင်စလိုမလုပ်နဲ့၊ အချိန်ယူပါ၊ ရှင် အဆင်သင့်ဖြစ်တဲ့အခါမှ စကားပြောပါ" 

သူသည် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ လက်ကိုဆွဲယူကာ နာရီကို ပတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ လက်ကောက်ဝတ်အရွယ်အစားကို ခန့်မှန်းပြီးနောက် ဆိုင်ရှင်က နာရီသိုင်းကြိုးကို ပြောင်းလဲခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

"မင်းအတွက်၊ ချီရှီပွဲတော် အတွက် လက်ဆောင်"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် နာရီကို ချွတ်ခါနီးတွင် ဝမ်လီချမ်က သူမ၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

"နောက်ပြီး ကိုယ်တို့လက်ထပ်ကြမယ်၊ကိုယ့်ရဲ့အရာအားလုံးကို မင်းပိုင်တယ်၊ မင်းပိုင်တဲ့ အရာအားလုံး ကိုယ့်ဟာပဲ၊ ဒီ့ထက်တော့ ရှင်းတာမရှိတော့ဘူး" 

ချီရှီပွဲတော်အပြီး ရက်အနည်းငယ်အကြာတွင် စတိုးဆိုင်မှာ ကိစ္စကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ် ၏မိခင် အဖမ်းခံရသည်။ အကြောင်းရင်းမှာ ရွှယ်လီလီ နှင့် သက်ဆိုင်သည်။ ဝမ်လီချမ်သည် ထိုနေ့တွင် အလုပ်မှာရှိနေချိန်၌ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များက သူ့ကို ဖုန်းလာကိုင်ခိုင်းသည်။ ချန်ကုံးကျူးက သူ့အမေကို ရဲက ဖမ်းသွားသည်ဟု ပြောသည်။သူ ရဲစခန်းကို သွားဖို့ ချက်ချင်း ခွင့်တောင်းသည်။သူ တံခါးဝမှာ မာကျစ်၊ချန်ကုံးကျူး တို့နှင့် တွေ့လေ၏။ 

"မင်းတို့ ဆိုင်ကို ပြန်သွားကြလေ"

 "အစ်ကို ဝမ်၊ ကျွန်တော်တို့ဆိုင်ကို ပိတ်ထားပြီး ဖွင့်ခွင့်မပေးဘူး" 

"ဘယ်လိုအခြေအနေရှိလဲ၊ ဆိုင်ပိတ်တာ ဘယ်သူလဲ" 

"ရဲတွေက ဘာမှလည်း မပြောဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ ရွှယ်လီလီ ပုလင်းကြောင့် မတော်တဆ လူသေလုနီးပါး ဖြစ်သွားစေတယ်လို့ ပြောတယ်" 

ချန်ကုံးကျူးတို့သည် ယခင်က အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရဲကိုတွေ့ရမှာ ကြောက်နေကြသည်။လူသေလုနီးပါးဖြစ်သည်ဆိုသော သတင်းနှင့်အတူ အဒေါ်ကလည်း အဖမ်းခံရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ရဲများ ထွက်သွားချိန်ကို စောင့်ပြီး ဆိုင်တံခါးပိတ်ကာ အပြင်မှာ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိသည့် အစ်ကိုဝမ်ကို စက်ရုံအဝင်ဝတွင် စောင့်နေလိုက်သည်။

 "ကောင်းပြီ မင်းတို့ အရင်ပြန်သွား!" 

ယခင်က သူတို့လုပ်ခဲ့သည်များကို တွေးပြီး ချန်ကုံးကျူးတို့ ထိတ်လန့်နေမှန်း ဝမ်လီချမ် သိလိုက်၏။

"မင်္ဂလာပါ၊ ကျွန်တော်က ဖူချမ် က ရွှယ်လီလီရဲ့ အထွေထွေ ဖြန့်ဖြူးသူပါ" 

"အတော်ပဲ၊ မင်းကိုစောင့်နေတာ" 

လျှိုအမည်ရှိ ရဲသားတစ်ဦး ထွက်လာသည်။ 

"အမေ ဘယ်မှာလဲ၊ အမေ့ကို ဘာလို့ ခေါ်သွားတာပါလဲ"

"ငါနဲ့လိုက်ခဲ့"  

ရဲအရာရှိလျှိုက သူ့ကို စစ်ဆေးမေးမြန်းခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားပြီး ထိုင်ခိုင်းသည်။

 "လီလီအကခန်းမကို ရွှယ်လီလီ ရောင်းခဲ့တာ မင်းလား"

 "ဟုတ်ကဲ့"

"မနေ့ညက လီလီအကခန်းမမှာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဦးခေါင်းကို ရွှယ်လီလီ ဖန်ပုလင်းနဲ့ ရိုက်မှုဖြစ်ခဲ့တယ်"

 "ဒါက ကျွန်တော်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ"

 "ရွှယ်လီလီ ကို မင်းက အကခန်းမမှာ ရောင်းစားခဲ့တယ်၊နောက်ပြီး ပုလင်းအဝက ပျက်စီးသွားပြီး လူတစ်ယောက်ရဲ့ ပါးစပ်ကို ခြစ်မိပြီး သွေးထွက်လာတယ်၊ အဲဒီလူက အကခန်းမပိုင်ရှင်နဲ့ ငြင်းခုံရင်း အကခန်းမပိုင်ရှင်ရဲ့ ခေါင်းကို ခွဲပစ်လိုက်တယ်၊ ပိုင်ရှင်က အခုထိ ဆေးရုံမှာရှိနေတုန်းပဲ၊ မနိုးသေးဘူး"

"တဆိတ်လောက်… ဒါက ကျွန်တော်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ရွှယ်လီလီက ပိုက် ပါပါတယ်၊ပိုက်နဲ့သောက်ရတာပါ၊ သူတို့က နည်းလမ်းမမှန်ဘဲနဲ့ သောက်တာဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့မှာ တာဝန်မရှိပါဘူး"

 "ဘယ်လိုတာဝန်မှ မယူနိုင်ပါဘူးပေါ့၊ မင်း ရောင်းတဲ့ပုလင်းက လူတွေရဲ့ပါးစပ်ကို ရှသွားစေပြီး အခုပြဿနာတက်ပြီလေ" 

 "ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို ဓားရောင်းလိုက်တယ်၊ ခင်ဗျားက အဲဒီဓားနဲ့ လူသတ်လိုက်တယ် ထားပါတော့၊ ဒါက ခင်ဗျားလုပ်တဲ့ကိစ္စလေ ခင်ဗျားမှာတာဝန်ရှိတယ်၊ ဓားရောင်းမိတဲ့ ကျွန်တော့်မှာ အပြစ်မရှိဘူး"

 "မင်း ငါ့ကို နှောင့်ယှက်စရာ မလိုဘူး၊ အဲဒီလူက အခု ဆေးရုံမှာ ရှိနေတယ်၊သူ့ကို ကုသဖို့ ဆေးဖိုးတွေ ပေးဆောင်ဖို့ မင်းမှာ တာဝန်ရှိတယ်၊ ညှိနှိုင်းလို့ရတယ်၊ မဟုတ်ရင် မင်း ထောင်ကျလိမ့်မယ်!"

"ကျွန်တော်က ထောင်ကျမယ် ဟုတ်လား...ဘယ်ဥပဒေနဲ့ အရေးယူမှာလဲ၊ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဥပဒေ၊ ဒါမှမဟုတ် "မြို့ပြဓလေ့ထုံးတမ်းဥပဒေ"လား၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဆိုင်ကို ဘာလို့ချိတ်ပိတ်တာလဲ၊ကျွန်တော်က စီးပွားရေးလုပ်နေတာပါ၊ကျွန်တော့်ဆိုင်မှာ မှုခင်းဖြစ်ပွားခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး"

 "မင်း…မင်း မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားပြီ၊တော်တော် ခေါင်းမာတာပဲ၊ ဒါဆို ငါ့ကို အပြစ်မတင်နဲ့"

ရဲအရာရှိလျှိုက ဝမ်လီချမ်ကို အချုပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့သည်။

 "အမေ ဘယ်မှာလဲ၊ ကျွန်တော်က စတိုးဆိုင် တာဝန်ခံပါ၊ သူမက ဘာမှ မသိပါဘူး၊ သူမကို လွှတ်ပေးနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"

ရဲအရာရှိလျှိုလည်း ထိုသို့တွေးထားသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ဝမ်လီချမ်၏ အမေကို လွှတ်ရလိမ့်မည်။သူမ၏ သားက ပိုက်ဆံကို နာခံမှုရှိရှိ ပေးဆောင်ရမှာ ကြောက်နေ၍ ဤအချုပ်ခန်းထဲမှာသာနေရပေလိမ့်မည်။

 မနေ့ညက သူနှင့် ရှောင်လု အတူတူ ညဆိုင်းတာဝန်ကျကြသည်။ ဆယ့်နှစ်နာရီခန့်တွင် လီလီအကခန်းမ၌ လူသတ်မှုဖြစ်ပွားခဲ့ကြောင်း ရဲများထံမှ ဖုန်းလက်ခံရရှိခဲ့သည်။

လီလီအကခန်းမ မှာ အမှုအခင်ဖြစ်သည်ကိုကြားသည်နှင့် သူ ဖျတ်ကနဲတွေးလိုက်မိသည်။ ဒါရိုက်တာ၏ ယောက်ဖဖြစ်သူက လီလီအကခန်း၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်သည်။

 သူနှင့် ရှောင်လုတို့ ရဲတပ်ဖွဲ့များကို ချက်ချင်းဖုန်းဆက်ပြီး သူတို့ရောက်သွားသည့်အခါမှာ၊ အကခန်းမပိုင်ရှင်သည် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ သွေးအိုင်ထဲမှာ ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူသည် သူဌေးကို ကားဖြင့် ဆေးရုံသို့ ခေါ်သွားကာ သံသယရှိသူအား ဆေးရုံသို့ ပြန်ပို့ရန် ရှောင်လု အား ခိုင်းခဲ့သည်။

သူ ခွဲစိတ်မှုပြီးသည်အထိ စောင့်ခဲ့ပြီး အကခန်းမပိုင်ရှင် အန္တရာယ်မှ ကင်းလွတ်သွားမှသာ အိမ်ပြန်လာခဲ့၏။

 တစ်ညလုံး ကောင်းကောင်းမအိပ်ပျော်သလို၊မနက်မိုးလင်း၍ သူ စခန်းကိုလာသောအခါ ရှောင်လုက သံသယရှိသူကို ပြန်လွှတ်ပေးခဲ့ပြီ။

"ဘာလို့လဲ၊မင်း အဲဒီလူကို ဘယ်လို လွှတ်ရတာလဲ၊ ဘယ်သူ ဒဏ်ရာရသွားတာလဲဆိုတာ မင်း သိလား" 

"ဗျူရိုက သူ့ကို လွှတ်ဖို့ မနက်အစောကြီးတုန်းက ဖုန်းဆက်တာပါ၊ အဲဒီ သံသယရှိသူရဲ့ အဖေက ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုရဲ့ လက်ထောက်ညွှန်ကြားရေးမှူးလို့ ပြောပါတယ်" 

နောက်ပိုင်းမှာ ရှောင်လု က မနေ့ညမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို ပြောပြခဲ့သည်။

 "အရာရှိလျှို၊ ဒါရိုက်တာက သူ့ရုံးခန်းကို လာခဲ့ပါတဲ့"

 "ဒါရိုက်တာကလား...." 

"မနေ့ညက မင်းတို့ ဘာဖြစ်ခဲ့လဲ ငါဂရုမစိုက်ဘူး၊ ငါ့ယောက်ဖရဲ့ ကုသမှုစရိတ်က တော်တော်များတယ်၊ မင်း အဲဒီငွေတွေကို တာဝန်ယူမယ့်သူဆီက တောင်းရမယ်"

နှစ်ဖက်စလုံးတွင် နောက်ခံများရှိနေတာကြောင့် မည်သူက တာဝန်ယူမလဲဆိုသည်က မသိနိုင်ပေ။ ရဲအရာရှိလျှိုသည် အမှုကို ပြန်လည် တွေးတောကြည်ပရာ၊ အမှုဖြစ်ရသည့် အကြောင်းရင်းမှာ ဆိုဒါပုလင်းဖြစ်သည်။ စောစောကတင် ရှောင်လု က ရွှယ်လီလီ ဟုပြောလိုက်သည်။

ရွှယ်လီလီသည် အရသာရှိသလို၊ ဈေးလည်း ကြီးသည်။ ထိုအချိုရည်ရောင်းသူသာဆိုလျှင် တော်တော်အမြတ်များမှာသေချာသည်။ ထို့ကြောင့် ဆိုဒါရောင်းသူကို သွားရှာလျှင် ပိုက်ဆံအများကြီးရလိမ့်မည်ဖြစ်၏။

လျှိုဖုန်းကျန်းအား မလွှတ်ပေးခင် ရဲအရာရှိလျှိုက သူမ၏ သားကို ဖမ်းဆီးထားကြောင်းနှင့် ဒဏ်ရာရရှိသူမှာ ဒဏ်ရာအပြင်းအထန်ရရှိခဲ့ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ဒဏ်ရာရသူကို ကုသရန် ယွမ် ၅၀,၀၀၀ ပေးဆောင်ရန် ဆန္ဒရှိပါက သားဖြစ်သူ ထောင်ကျစရာမလိုဘဲ အသာတကြည်လွတ်မြောက်နိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ပြောလေ၏။

"ဟုန်မေ၊ အမေဖို့ ရေတစ်ခွက်သွားခပ်၊ ငါတို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စကားပြောကြရအောင်"  

အစ်မအကြီးဆုံးက တတိယညီမကို ရေခပ်ခိုင်းပြီး၊ ဒုတိယညီမက အမေဖြစ်သူ ထိုင်ဖို့ ကုလားထိုင်ကို ရွှေ့လိုက်၏။

 "ရွှယ်လီလီ ပုလင်းနဲ့ လူတစ်ယောက် ခေါင်းကွဲသွားတယ်လို့ ပြောကြတယ်၊ ဒဏ်ရာက အရမ်းပြင်းထန်တယ်တဲ့လေ၊ ကုသမှုအတွက် ယွမ် 50,000 ကုန်ကျမယ်တဲ့"

 "တရားခံက သမီးတို့ဆိုင်မှာ လာရိုက်တာလား"

 "မဟုတ်ဘူး၊ အကခန်းမ တစ်ခုခုမှာ ဖြစ်ပုံရတယ်"

 "အကခန်းမ"

 "မောင်လေးက အကခန်းမထဲကို ဘာသွားလုပ်တာလဲ၊သူ ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးလား"

 "ကုံးကျူးနဲ့ မာကျစ်ကို အကျိုးအကြောင်း ပြောပြရမယ်၊ငါ အဖမ်းခံရတုန်းက သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း ရှိတယ်၊ပြီးတော့ ငါတို့ရောင်းတဲ့ပစ္စည်းတွေက လူသေလုနီးပါး ဖြစ်သွားစေတယ်ဆိုပြီး ဆိုင်လည်းပိတ်ထားတယ်"

“အစ်မနဲ့ ဒုတိယအစ်မ ဘာပြောချင်သလဲ၊ကျွန်မလို ဥပဒေကို မသိတဲ့သူတောင် ဒါက မောင်လေးနဲ့ မဆိုင်ဘူးဆိုတာ သိတယ်၊ အဓိကက ငွေလိုချင်တာဖြစ်ရမယ်"

 "တတိယညီမ ၊ နင့်ယောက္ခမက တပ်မတော်ရဲ့ ၀န်ကြီး မဟုတ်ဘူးလား၊ ရဲတွေထဲက အကြီးအကဲ တစ်ယောက်ယောက်ကို သူ သိချင် သိနေမှာ၊နင့်ယောက္ခမကို အရင်ဖုန်းခေါ်ပြီး သူဘာပြောမလဲဆိုတာ နားထောင်ကြည့်ရအောင်လေ"

xxxxx💙