Chapter 16

💙Chapter 16 ( အရာဝတ္ထုများ)

သူတို့နှစ်ယောက် မတွေ့ရသည်မှာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် စိတ်ရှုပ်သွားရပြီး ဘာမှလုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့ပေ။

 မနက်ဖြန် ကျောင်းတက်တော့မည်ဖြစ်သော်လည်း သူနှင့် အဆက်အသွယ် မရသေးပေ။

နေ့ခင်းဘက်တွင် ခြံအပြင်ဘက်မှ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်မှ ကလေးက ဖုန်းလာကိုင်ရန် လာခေါ်မှ ရယ်နိုင်ပြုံးနိုင်လာတော့သည်။သူ့ဖုန်းနံပါတ်ဖြစ်ရမည်။ သူကသာ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကို မကြာခဏ ဖုန်းဆက်လေ့ရှိသူပင်။ 

အစ်ကို လီချမ်က သူမကို တွေ့ချင်သည်ဟု ပြောလာတာကြောင့် သူမ အဖြူရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်လိုက်သည်။

 "အစ်ကို တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာလား"  

အစ်ကိုလီချမ်၏မျက်နှာတွင် အပြုံးမရှိ၊ သူ့မျက်ခုံးများသည် အနည်းငယ် ရှုံ့တွနေပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်နေသည်ဟု ခံစားရသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဤကဲ့သို့ သုန်မှုန်နေသော အစ်ကို လီချမ် ကို တစ်ခါမျှ မမြင်ဖူးပေ။အရင်က သူစိမ်းများနှင့်တောင် သူ့မျက်နှာမှာ အပြုံးလေးတွေ အမြဲရှိသည်။ 

 "အင်း၊ မကြာသေးခင်က ပြဿနာတက်ခဲ့တာ"

 "အခုရော ပြေလည်သွားပြီလား"

 "ဟင့်အင်း၊ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မဖြေရှင်းနိုင်ဘူး"

  စိတ်ဓာတ်ကျသည့် စကားလုံးများ ထွက်လာသည်။ ဝမ်လီချမ် သူမရှေ့မှာ မညည်းညူသင့်မှန်းသိနေပါ၏။

ရှောင်ဟုန်ယန် လမ်းဘေးဘယ်ညာကို ကြည့်ပြီး ခြေဖျားထောက်၍ ရပ်ကာ သူ့ပါးကို နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို ငုံ့စေလိုက်သည်။

 "အစ်ကို ဖြေရှင်းနိုင်မယ်လို့ ညီမ ယုံကြည်တယ်" 

ဝမ်လီချမ်၏ စိတ်ပျက်အားငယ်နေသော မှတ်ချက်များကို သူမ နားမထောင်ချင်ပေ။

 "ကျေးဇူးတင်ပါတယ်" 

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန် ၏ ဆံသားများကိုထိပြီး သူမကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ သူသည် အမြဲလိုလို အထိအတွေ့ကို အနည်းငယ်ဆာလောင်နေတတ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အမြဲပွေ့ဖက်ချင်စိတ်ဖြစ်မိသည်။ ခဏတာ ပွေ့ဖက်ထားရုံနှင့် သူ့နှလုံးသားက အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် ငြိမ်သက်နေလိမ့်မည်။

 "စကားမစပ်၊ မင်းကိုကူညီစေချင်တာတစ်ခုရှိတယ်၊ ကိုယ့်အစ်မရဲ့သားက ဒီနှစ်မူလတန်းကျောင်းတက်ရမှာ၊သူ့မိသားစုရဲ့ အိမ်ထောင်စုစာရင်းက မင်းရဲ့ကျောင်းခရိုင်မှာမရှိနေဘူး၊ မင်းတို့ ကျောင်းမှာတက်ဖို့နည်းလမ်းတစ်ခုခုစဉ်းစားလို့ရမလား" 

"ကောင်းပြီ ကျွန်မ ကူညီသင့်တယ်" 

သူမ၏ ယောင်းမဖြစ်သူ၏ ခယ်မ၏ဖခင်သည် ဒုကျောင်းအုပ်ဖြစ်သည်၊ မည်မျှပင်ခက်ခဲသည်ဖြစ်စေ လီချမ်က သူမအား အကူအညီတောင်းခြင်းသည် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။သူမ အစွမ်းကုန်ကူညီမည်။ 

"ကျောင်းက ပိုက်ဆံသုံးတာပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ဆောင်ပေးတာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုတော့ လုပ်ပြီးတက်ရမှဖြစ်မယ်၊ မနက်ဖြန် ကျောင်းစတက်တော့မှာလေ၊ ကျောင်းမစခင် ပြီးအောင်ကြိုးစားပေးနိုင်မလား" 

"ဒုတိယအစ်မကို မနက်ဖြန်မနက် လာခိုင်းလိုက်၊ ကျောင်းတံခါးဝမှာ ညီမ စောင့်နေမယ်" 

သူမသည် မနက်ဖြန် အတန်းထဲတွင် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးအား တစ်ရက်စာ စာရင်းသွင်းရန် ကူညီပေးဖို့ လိုအပ်သည်။ 

လမ်းခွဲပြီးနောက် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ယောင်းမ၏ ဖခင် ဖြစ်သူ ဒုကျောင်းအုပ်ကို ဖုန်းခေါ်ရန် အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်သို့ ချက်ချင်းသွားခဲ့သည်။ ဆရာမများအားလုံး ဝင်ခွင့်အတွက် ကူညီပေးခွင့် ရှိသည်ကို သိပြီးနောက် သူမ စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ သူမသည် လီချမ်၏တူဖြစ်သူအား လမ်းညွှန်ချက်၊ ထောက်ခံချက်များပေးနိုင်သည်။ နောက်နေ့၊ သြဂုတ် ၃၁ ရက်သည် နှစ်စဉ် ကျောင်းအပ်မှတ်ပုံတင်ရသည့်နေ့ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ကျောင်းလိုက်ပို့သည်။ ဒုတိယညီမနှင့် ရှောင်ပိုသည်လည်း ကျောင်းတံခါးတွင် စောင့်နေပြီဖြစ်သည်။ 

"ဒုတိယအစ်မ၊ ဒါက ရှောင်ဟုန်ယန်ပါ၊ သူမကို ဟုန်ယန်လို့ ခေါ်နိုင်တယ်" 

"ဟုန်ယန်၊ ဒါက ကိုယ့်ရဲ့ ဒုတိယအစ်မ၊ ဒါက ကိုယ့်တူ ယန်ပို" 

"အစ်မ ဟုန်ယန်နဲ့ လိုက်သွားလိုက်၊ ကျွန်တော် အလုပ်သွားတော့မယ်"

 ရှားမေသည် ယနေ့ စောစောထပြီး မောင်လေးပြောသည့် ဆရာမကို ကြိုစောင့်ဖို့ လာခဲ့သည်။မောင်ဖြစ်သူ နှင့် ဆရာမ အတူတူ လာနေသည်ကို သူမ မြင်လိုက်ရသည်။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဒုတိယအစ်မကို ပညာရေးရာရုံးသို့ ဦးစွာခေါ်ဆောင်သွားကာ တံဆိပ်နှိပ်ခိုင်းခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဝမ်လီချမ်၏ တူဖြစ်သူကို အတန်းများခွဲရန် စီစဉ်ပေးဖို့ ဒါရိုက်တာထံသွားရသည်။ပြီးလျှင် အတန်းတက်ဖို့အတွက် ပထမတန်း၏ အခန်း ၃ ခန်းကို ခေါ်သွားလေသည်။

 " ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် ဟုန်ယန်၊ ရှောင်ပိုရဲ့ ကျောင်းကိစ္စကို အစ်မ အခုရင်အေးရပါပြီ"

 "ဒုတိယအစ်မ၊ ရပါတယ် ရှောင်ပိုကို စာရွက်၊ ဘောပင်နဲ့ ကျောင်းလွယ်အိတ်တွေပါ ယူလာပြီး မနက်ဖြန် မနက် ရှစ်နာရီမထိုးခင် ကျောင်းကို ပို့ပေးပါ၊ ကျွန်မ အခုလေးတင် စာရင်းသွင်းထားတဲ့ စာသင်ခန်းထဲမှာ တက်ရမှာပါ၊ စာအုပ်ကို မနက်ခင်းမှာ လိုက်ဝေငှပြီး အတန်းကို သဘက်ခါမှာ တရားဝင် စတက်ရမှာပါ" 

အစ်ကို လီချမ်က ဒုတိအစ်မကို ဘယ်လိုခေါ်ရမည်ဆိုသည်ကို မပြောပေ။သူမလည်း ဒုတိယအစ်မ၏ နာမည်ကို မသိပါချေ။ ဒုတိယအစ်မ ထွက်ခွာသွားပြီးနောက် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ကျောင်းအုပ်ဆရာကို စာရင်းသွင်းဖို့ ကူညီရန် သူမ၏အတန်းသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။

 ဒုတိယတန်း... အခန်း ၂

သူမ ဒုတိယတန်းကို ပထမဆုံး သင်ပေးခြင်းပင်။ယခင်က ပထမတန်းကိုပဲ သင်ဖူးသည်။ ယခုတော့ ကျောင်းက ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများ လုပ်ထားသည်။ ပထမတန်းမှ တတိယတန်းအထိ ဆရာတစ်ဦးတည်းသင်ရမည်ဖြစ်ပြီး လေးနှစ် သို့မဟုတ် ငါးနှစ်အတွင်း ဆရာ ပြောင်းလဲမည်ဖြစ်သည်။ ဤနည်းအားဖြင့် ဆရာများသည် ကျောင်းသားများနှင့် အလွန်အမင်းသိကျွမ်းလာသည့် အခြေအနေမျိုး ရှိတော့မည် မဟုတ်ပေ။ကျောင်းသားသည် ဆရာနှင့် သိကျွမ်းလာပါက၊ ဆရာအသစ်ဖြင့် အစားထိုးရန် လိုအပ်သည်။ ထိုအတိုင်းဆို သင်ကြားဖို့ အဆင်မပြေပေ။ 

ဝမ်ချွန်းမေသည် ယခုနှစ်တွင် သူမ၏ အကြီးဆုံးသမီးအတွက် ကျောင်းအပ်လာသောအခါ၊ ဒုတိယညီမဖြစ်သူ ရောက်နေလား၊ မရောက်နေလား မသိပေ။ကျောင်းတွင် သူမ၏ ဒုတိယညီမကို ရှာမတွေ့ခဲ့ဘဲ သူ့သမီးအတွက် ဘောပင်နှင့် စာရွက်ဝယ်သောအခါမှ ညီအစ်မ နှစ်ယောက် ဆုံရတော့သည်။

 "ရှားမေ၊ ရှောင်ပိုရဲ့ နာမည် စာရင်းသွင်းထားပြီလား" 

"စာရင်းသွင်းပြီးပြီ၊ အခန်း၃မှာ နေရာရတယ်၊ မောင်လေးက ကျောင်းကဆရာမကို သိတယ်လေ၊ဆရာမက ညီမတို့ကို အတန်းခေါ်ပြီး စာရင်းသွင်းတာ၊သူမက စိတ်ထားလည်းကောင်းတယ်" 

" မောင်လေး သိတဲ့ဆရာဆိုရင် ဆရာမရှောင်လားမသိဘူး၊ဆရာလား၊ ဆရာမလား" 

"ဆရာမ၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ချောလည်းချောတယ်၊မောင်လေးနဲ့လည်း ရင်းနှီးပုံရတယ်" 

"သူ့နာမည်ကဘာလဲ" 

"မိသားစုနာမည်က ရှောင် ... မောင်လေးက သူ့ကို ဟုန်ယန်လို့ ခေါ်တယ်" 

"ရှားမေ၊ ကလေးကို ငါတို့နဲ့အတူ ခေါ်သွားပြီး တစ်ယောက်ယောက်ကို သွားတွေ့ကြရအောင်"

လူကြီးနှစ်ယောက်နှင့် ကလေးနှစ်ယောက် ပန်းခင်းဘေးတွင် ပုန်းနေကြသည်။

"ရှားမေ၊ သူက မောင်လေးနဲ့ သိရုံပဲသ်ိတဲ့ ဆရာမလို့ နင် ထင်နေတာလား" 

"ဟုတ်တယ်လေ"  

"သူမက လင်းလင်းရဲ့ ဆရာမပါ၊ မောင်လေးနဲ့က တော်တော်သိနေကြတာလေ"

 "ဟုတ်တယ်၊ ဒီမနက်လည်း မောင်လေးက ဆရာမနဲ့အတူ ဒီကိုလာတယ်၊ ဆရာမက မောင်လေးရဲ့ချစ်သူများ ဖြစ်နိုင်မလား၊ ပြီးတော့ သူမက ညီမကို ဒုတိယအစ်မလို့လည်း ခေါ်တယ်" 

"ဟုတ်ပြီ၊ သူမက လင်းလင်းကို အိမ်စာတွေလည်း ကူလုပ်ပေးတယ်၊ သွားကြရအောင်၊ အမေ့ဆီ သွားကြရအောင်"

 ဝမ်ချွန်းမေသည် သားဖြစ်သူအား စာရင်းသွင်းရန် ရှောင်ဟုန်ယန်ဆီ ခေါ်သွားသည်။  

ဝမ်ရှားမေ နှင့် ရှောင်ဟုန်ယန် လမ်းခွဲပြီးနောက်တွင် သူတို့သည် ချက်ချင်း ပြန်မသွားဘဲ ကလေးများကို ကျောင်းနှင့်ရင်းနှီးစေရန် လျှောက်ပတ်ပြသည်။ မမျှော်လင့်ဘဲ၊ မောင်ဖြစ်သူနှင့် ဆရာမကြားမှ ဆက်ဆံရေးကို သိခွင့်ရခဲ့သည်။ 

ဆိုင်မျက်နှာစာတွင် ဝမ်းကွဲနှစ်ယောက်သည် အိမ်အပြင်ဘက်တွင် ဆော့ကစားနေကြသည်။ ညီအစ်မများက သူတို့အမေနှင့် စကားပြောဖို့ စတိုးဆိုင်အထိ လိုက်သွားကြသည်။

"အမေ၊မောင်လေးက ချစ်သူ ရှိနေပြီ"

"တကယ်လား၊ သူက မိတ်ဆက်ပေးတာလား၊ ကောင်မလေးက တော်ရဲ့လား"

လျှိုဖုန်းကျန်းသည် ချွေးမနှင့် မတည့်မရှုဖြစ်မည်ကို အမြဲစိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ သူမတွင် သားတစ်ယောက်သာ ရှိပြီး အနာဂတ်မှာလည်း သားဖြစ်သူကို အားကိုးကာ အတူ နေထိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။

 "မိတ်ဆက်တာတော့ မဟုတ်ဘူး"  

ထို့နောက် ဝမ်ချွန်းမေနှင့် ဝမ်ရှားမေတို့သည် ရှောင်ဟုန်ယန်က ယန်ပိုကို ကျောင်းအပ် မှတ်ပုံတင်ရန် ကူညီပေးသည်ကို ပြောပြခဲ့ကြသည်။

 "ဒီဆရာမက မောင်လေးရဲ့ချစ်သူလို့ သမီးတို့သံသယရှိတယ်"

 "နင်တို့ မောင်လေးက ဘာပြောလဲ...."

နင်တို့က ဘာလို့ သံသယတွေရှိနေတာလဲ၊ ဒါက သူမကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေတယ် မဟုတ်ဘူးလား။

 "မောင်လေးက မပြောဘူး ၊ သမီးတို့ကလည်း မမေးဘူး ၊ ဟိုအရင်က မောင်လေးကို မိန်းကလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်ဆိုတုန်းက သူ့မှာ ချစ်သူရှိတယ်လို့ ပြောဖူးတယ်" 

 "ကောင်းပြီ၊ နင်တို့အားလုံး အလုပ်ပြန်သွားလုပ်ကြ! လီချမ် ပြန်လာတဲ့အခါ ငါသူ့ကိုမေးမယ်"

ကလေးများ မနက်ဖြန် ကျောင်းစတက်ရန် ပြင်ဆင်ဖို့ သူတို့လည်း ပြန်သွားကြသည်။

 ညစာစားပြီးနောက် လျှိုဖုန်းကျန်းသည် သားဖြစ်သူကို မီးဖိုချောင်သို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။

 "လီချမ်၊ မင်း အစ်မဆီကကြားတာ၊မင်းက ချစ်သူရနေပြီဆို" 

 "ဟုတ် အမေ၊ သုံးလရှိပါပြီ"

 "ခွေးမသား၊ နင် အမေ့ကိုတောင် မပြောဖူးပေါ့လေ၊ သုံးလရှိပြီဟာကို၊ ကောင်မလေးကို အိမ်ကို ဘယ်တော့ ခေါ်လာမှာလဲ"

"ကျွန်တော်က တခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ အရင်မရင်းနှီးချင်ဘူး၊အမေ့အတွက် ချွေးမရှာရင် အမေကောင်းတစ်ယောက်ကိုပဲ ရှာရမယ်မလား"

ဤစကားက သူ့အမေကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေပြီး ပျော်ရွှင်စေဖို့အတွက် တမင်တကာ ပြောခဲ့တာပင်။

"အမေက မင်း နှလုံးသားနဲ့ လိုက်ဖက်ပြီး ကောင်းမွန်တဲ့ ဘဝကို ဖြတ်သန်းနိုင်တဲ့ မိန်းကလေးကို ရှာဖို့ လိုသေးတယ်၊ အဲဒီကောင်မလေးက ဘာလဲ"

 "သူမက မူလတန်းပြဆရာမတစ်ယောက်ပါ၊အချိန်ရရင် အမေ့ကိုတွေ့ခွင့်ပေးပါ့မယ်" 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူ့အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သောကြောင့် သူ့အမေကို ကြိုတွေ့ရန် ခေါ်ဆောင်လာ၍လည်းရသည်။ သူ့အမေနှင့် အစ်မများက သူတို့နှစ်ယောက်ကို တရားဝင် အတည်ပြုဖို့ စောင့်နေကြသည်ကို သူ မသိသေးပေ။ မိန်းကလေး၏ မိသားစုအကြောင်းကိုလည်း တိတ်တဆိတ် မေးမြန်းချင်နေမှန်း သူ မသိရှာပေ။

"အဲဒီမိန်းကလေးနာမည်က ဘာလဲ၊ အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ" 

"နာမည်က ရှောင်ဟုန်ယန် ၊ အသက် 22 နှစ်ပါ"

အသက် 22 နှစ်က ငယ်လွန်းသော်လည်း ဝမ်လီချမ်၏ အသက်နှင့် သင့်တော်သည်။ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းကလေးက သားဖြစ်သူနဲ့ မတွဲခင်ကတည်းက အသက် 22 နှစ် ပြည့်ပြီးသားဆိုတော့ ဒါက ပြဿနာရှိမှာလား။

ယခင်ခေတ်က လူငယ်များသည် အသက် 16 သို့မဟုတ် 17 နှစ်တွင် စောစီးစွာ လက်ထပ်ခဲ့ကြသည်။ယခုခေတ်ကတော့ ထိုသို့မဟုတ်တော့ပြီ။ 

1980 ခုနှစ်တွင် အိမ်ထောင်ရေးဥပဒေသစ်ကို ပြဋ္ဌာန်းပြီးကတည်းက အမျိုးသားသည် အသက် 22 နှစ်အထက်ရှိရမည် ဖြစ်ပြီး အမျိုးသမီးသည် အသက် 20 ပြည့်ပြီးသားဖြစ်ရမည်။ ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်းဥပဒေကို အကောင်အထည်ဖော်သည့်နှစ်အပြီးတွင် လူငယ်များသည် အရင်ဆုံး လက်တွဲဖော်ရှားကြပြီး လိုအပ်သည့်အသက်အရွယ်သို့ရောက်သောအခါမှ လက်ထပ်ကြသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်ထောင်ရေး လက်မှတ်ကို အစိုးရမှ ထုတ်ပေးရန် လိုအပ်ပြီး နိုင်ငံတော်မှလည်း စောစီးစွာ လက်ထပ်ခြင်းကိစ္စကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထိန်းချုပ်ထားသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် လူငယ်များသည် လက်မှတ်ရရှိမည့် အသက်အရွယ်ရောက်သည်အထိ စောင့်ကာ လက်ထပ်လာကြတော့သည်။

ဝမ်လီချမ်၏အစ်မမှာလည်း အသက် 20 တွင် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ တတိယအစ်မ အိမ်ထောင်ကျနောက်ကျခြင်းက ဤအကြောင်းပြချက်တစ်ခုကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။

 စက်တင်ဘာလ ၁ ရက်နေ့တွင် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အလုပ် စောစောဆင်းလာခဲ့သည်။ သူမသည် ရုံးတွင် သင်ခန်းစာများပြင်ဆင်နေခဲ့ရပြီး လက်စသတ်ကာ ငါးနာရီ ဆယ်မိနစ်တွင် ဝမ်လီချမ်ကို ကျောင်းတံခါးဝတွင် စောင့်နေလေသည်။

 "ဟုန်ယန်၊ အမေက မနေ့က မင်းအကြောင်းမေးတယ်၊ မင်းကို အိမ်ကို ခေါ်လာခိုင်းတယ်"

အစ်ကိုလီချမ်က လမ်းမကြီးမှာ ဒီလောက် အရေးကြီးတာကို ဘယ်လိုလုပ် ပြောတာလဲ၊ သူမအဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးလေ။

 အစ်ကိုလီချမ်၏ အမေက တွေ့ချင်သည်ဆို၍ သူမနည်းနည်းကြောက်သွားသည်။နှစ်ဖက်စလုံး၏ မိသားစုဝင်များကို မြင်မှသာလျှင် သူမတို့ကို အတည်ပြုနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း သိသည်။ သူမ သိသိသာသာ တုန်လှုပ်သွားသည်။

 ဝမ်လီချမ်သည် သူမ၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ မရယ်ဘဲ မနေနိုင်ပေ။

 "ကိုယ်က မင်းကို ကြိုပြောထားတာပါ၊မင်း ချက်ချင်း အိမ်လိုက်လာဖို့ မလိုဘူး၊ ဒါကြောင့် စောစောစီးစီး စိတ်ပူမနေနဲ့လေ"

"ဟမ်၊ညီမက အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးလေ၊ ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ ဘာတွေ ပြင်ဆင်ရမှာလဲ"

"ဘာပြင်ဆင်ချင်တာလဲ၊ အချိန်ယူချင်တာလား၊ နေရာရှာချင်လား အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် ကိုယ် ထပ်ပြောမယ်" 

"အစ်ကိုလီချမ်က ပိုပိုပြီး စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်လာတယ်နော်၊ အမြဲ ဟာသလုပ်နေသလိုပဲ"

 သူအရင်က ဒီလိုမဟုတ်ခဲ့ဘူး၊ ဒါက တကယ့် အစ်ကိုလီချမ်ပဲလား။ 

"ဟားဟား၊ မင်း အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေလို့ မဟုတ်ဘူးလား" 

အထူးသဖြင့် သူမက စိတ်ကောက်နေချိန်မှာ အချောဆုံးပင်။

 "ချစ်စရာကောင်းတယ် ဟုတ်လား" 

"စိတ်မပူပါနဲ့ အမေက ရင်းနှီးဖို့ အရမ်းလွယ်တယ်၊ သူ့သားကြိုက်တဲ့ ချွေးမဖြစ်နေသရွေ့တော့ သူမလည်း ကြိုက်မှာသေချာတယ်"

ထို့အပြင် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ အကျင့်စရိုက်သည်သူမ၏မိခင်နှင့် လိုက်ဖက်နိုင်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက တစ်ယူသန်စိတ်မရှိကြဘဲ လိုက်လျောညီထွေနေတတ်သည်။  

"တကယ်လား" အစ်ကိုလီချမ်က သူမကို သဘောကျတာလား။ 

"ဟုတ်ပါတယ်၊ကိုယ် မညာပါဘူး"

 အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ရှောင်ဟုန်ယန် သည် အစ်ကိုလီချမ် ပြောခဲ့သည့်စကားကို တွေးပြီး အစ်ကိုလီချမ်က သူမ ကြောက်နေသည်ကို နှစ်သိမ့်ပေးမှန်း သိလိုက်သည်။အစ်ကိုလီချမ်နဲ့ ဆက်ဆံရေးအကြောင်း အဖေ့ကို ပြောပြသင့်လား။ 

တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များ၏ ရောင်းအားက မကောင်းပေ။ ဝမ်လီချမ် စိုးရိမ်ရုံသာမက ချန်ကုံးကျူး နှင့် မာကျစ်တို့လည်း စိုးရိမ်နေကြသည်။ ဂိုဒေါင်သို့သွားတိုင်း၊ တံခါးဝတွင် စုပုံထားသော အရာများကို မြင်တိုင်း ချန်ကုံးကျူး ပါးစပ်က ဒေါသသံများထွက်လာတတ်သည်။

 "အစ်ကို ဝမ်၊ ပစ္စည်းယူပြီး အောက်ဘက်မြို့တွေမှာ စမ်းကြည့်မယ်ဆို ဘယ်လိုလဲ" 

ချန်ကုံးကျူး ဆိုလိုသည်မှာ ရောင်းအားမြှင့်ပါက၊ကျန်နေသော ပစ္စည်းအရေအတွက် နည်းပါးလာမည်ဖြစ်ကာ အစ်ကိုဝမ်အပေါ် ဖိအားများ နည်းပါးသွားမည်ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ် ဤသည်ကို ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့မိပေ။ သူ့ခံယူချက်အရ ယခုအခါ မြို့ရွာများရှိ လူများသည် လယ်ယာလုပ်ငန်းကို အဓိကလုပ်ကိုင်ကြပြီး မိသားစုများစွာသည် စားဝတ်နေရေးအတွက် ရုန်းကန်နေကြရဆဲဖြစ်သည်။ ဝယ်ယူနိုင်စွမ်းက ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်သော်လည်း ချန်ကုံးကျူး၏ ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းကိုလည်း နားလည်သည်။

 "ကောင်းပြီ၊မင်း စမ်းချင် စမ်းကြည့်လို့ရတယ်"

xxxxxx💙