Chapter 25

💙Chapter 25 : အိမ်ဆောက်ပြီးစီးခြင်း

လျန့်လီရွှယ်သည် မကြာသေးမီက စိတ်ကသိကအောက်အကြီးအကျယ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုလူနှင့် မတွေ့ချင်၍ သူမသည် ဖူချမ်တွင် ပုန်းနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

လောကျုံးယုံ သည် မနေ့ က ရုတ်တရက် သူမကို ဖုန်းဆက်သည်။နောက်နှစ် သူ ကောလိပ်မှ ဘွဲ့ရပြီးနောက် သူမကို ရှာရန် ဖူချမ်အထိ လာမည်ဟုဆိုသည်။

လောကျုံးယုံနှင့်သူမ လက်ထပ်ဖို့ လူကြီးချင်းတိုင်ပင်ထားကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ငယ်ငယ်က အိမ်နီးနားချင်းများပင်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဦးလေးလော ၏ အလုပ်ကြောင့် မိသားစုတစ်စုလုံး ပြောင်းရွှေ့သွားခဲ့သည်။သူတို့နှစ်ဦးသည် လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်ခန့်ကပင် တွေ့ဆုံခဲ့ကြပြီး ဆက်သွယ်ခဲ့ကြသည်။ သူမ၏ အဖေနှင့် ဦးလေးလောက ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊သူမတို့ အိမ်ထောင်ရေးအား မြန်မြန်ပင် သဘောတူခဲ့ကြသည်။ သူမကို အသိသာေပးခဲ့ကြသည်။

လောကျုံးယုံ နှင့် လက်ထပ်ရမည့်အကြောင်း သိသည့်နေ့မှစ၍ သူမသည် လောကျုံးယုံကို ကြည့်မရတော့ပေ။ အမှန်တော့ သူမတကယ်စိတ်ဆိုးသည်က ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်းကိစ္စဖြစ်သည်။လောကျုံးယုံကို လက်ထပ်ဖို့ သူမ သဘောတူထားခြင်းမဟုတ်ပေ။

လျန့်လီရွှယ်သည် ရုံး၌ သင်ခန်းစာများ ပြင်ဆင်နေသည်။ အတန်း-2မှ အတန်းပိုင်ဆရာရောင်သည် ဆရာ လီနှင့် စကားစမြည်ပြောနေသည်ကို သူမ နားထောင်မိသည်။

 "မစ္စတာလီ၊ မိတ်ဆက်ပေးစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊မနေ့က ကျွန်တော်မေးတယ်ဗျ၊ ဆရာမရှောင်က လက်ထပ်ပြီးပြီတဲ့"

 "လက်ထပ်ပြီးပြီလား"  

နောက်ဆုံးအကြိမ်က ဆရာလီ၏ တူလေးသည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အမှတ်မထင် တစ်ကြိမ်တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး သူမကို သဘောကျသွားခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် ဆရာမရှောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးဖို့ သူ့ကို အတင်းပြောလေသည်။

ဟင်း၊သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ကြည့်ဦး၊ တစ်နေ့လုံး အလုပ်မလုပ်ဘဲ ဘယ်ဆရာမက သူ့ကိုကြိုက်မလဲ။ 

သို့သော် ရှောင်ဟုန်ယန်က သူ့တူလေးအား ငြင်းပယ်ဖို့ ယုတ္တိမရှိသော အကြောင်းပြချက် ပေးလိုက်ခြင်းက ရှက်စရာကောင်းလွန်းသည်။

 “ဟုတ်တယ်၊ သူမ ပြောတာတော့ လက်ထပ်စာချုပ်ရှိပြီးသား၊ပွဲမလုပ်ရသေးတာလို့ ပြောပါတယ်၊ ရုံးဒါရိုက်တာကို သွားမေးကြည့်တော့ သူမ အိမ်ထောင်ကျတာ လအတော်ကြာနေပြီ၊ ပွဲမလုပ်သေးဘူးတဲ့၊ သူမ ဘယ်သူနဲ့လက်ထပ်ထားတာလဲမသိဘူး"

လျန့်လီရွှယ်မရောက်ခင်က ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူတို့မူလတန်းကျောင်း၏ ပန်းတစ်ပွင့်ပင်။ဆရာများသည် ရှောင်ဟုန်ယန် အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိနေကြသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် အိမ်ထောင်ပြုခဲ့သည်ကို မယုံနိုင်ဖြစ်နေကြသည်။

 " ငါ့တူေတာ့ ကံမကောင်းဘူးပဲ၊ ကဲ နှောင့်ယှက်မိလို့ ဆောရီးပါ ဆရာရောင်"

ဆရာမရှောင်??? သူတို့ပြောနေတာ ရှောင်ဟုန်ယန် ဖြစ်နိုင်သလား။ ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် ဆရာရောင်တို့က ဒုတိယတန်းကို သင်ကြသည်။ မဟုတ်ဘူး၊ သူမကိုရှာပြီး မေးရမယ်။

ခေါင်းလောင်းသံကြားသည်နှင့် လျန့်လီရွှယ် သည် တရုတ်ဘာသာရပ်စာသင်ခန်း၏ အဝင်ဝတွင် စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ သူမသည် အတန်း 2 အတွက် အတန်းချိန်ဇယားကို ဖတ်ပြီးဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးအတန်းမှာ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ တရုတ်ဘာသာအတန်းဖြစ်သည်။

 "ရှောင်ဟုန်ယန် ကျွန်မနဲ့လိုက်ခဲ့ပါ"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် လျန့်လီရွှယ် ပြောသည့်အတိုင်း နောက်ကလိုက်လာသည်။ သူတို့သည် အပေါ်ဆုံးထပ်ဖြစ်‌ေသာ၊ စတုတ္ထထပ်ရှိ ပလက်ဖောင်းပေါ်သို့ တက်ခဲ့ကြသည်။

 "ရှောင်ဟုန်ယန်မှာ အိမ်ထောင်ရှိသလား"

 "ဟုတ်တယ်၊ရှိတယ်"

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ တည်ငြိမ်သော လေသံကို နားထောင်ရင်း လျန့်လီရွှယ် အလွန်ဒေါသထွက်သွားသည်။

 "အဲ့ဒီလူက ကျွန်မကို အမြဲကြည့်နေတဲ့လူလား"

 "ဟုတ်တယ်" ရှောင်ဟုန်ယန် သည် လျန့်လီရွှယ်မှာ ငယ်ရွယ်သေးပြီး မာနဂုဏ်မောက်နေကြောင်း မြင်‌ေနရသည်။ ကြာလေလေ သူမ ပို၍ သည်းခံချင်စိတ်မရှိတော့။

 "ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ခါက အဲဒီလူက အစ်မရဲ့ လက်တွဲဖော်လားလို့ ညီမ မေးခဲ့တယ်လေ၊ဘာလို့ သူက အစ်မရဲ့ ခင်ပွန်းလို့ မပြောတာလဲ"

သူမက လှည့်စားဖို့ လွယ်နေတာလား.... သူတို့အားလုံးက သူမကို ကလေးလို ဆက်ဆံကြသည်။တကယ်တော့ သူသည် အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် ရှိနေပေပြီ။

 "လျန့်လီရွှယ်၊ ငါတို့က လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေပဲ၊ ငါတို့က မရင်းနှီးသေးတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေပဲမို့ မပြောတာလေ၊နင်က ဘာဖြစ်နေတာလဲ"  

နောက်ဆုံးအကြိမ်က လျန့်လီရွှယ်၏ စကားနှင့်တင် ရှက်စရာကောင်းနေပေပြီ။ယနေ့ ဤစကားမျိး ကြားလိုက်ရသည်ကလည်း ဝမ်လီချမ်၏ အပြစ်ပင်။

 "ကျွန်မက ရှင့်ကို လမ်းခွဲဖို့ စည်းရုံးဖို့ပြောတာ၊ အခုတော့ ရှင်ကလည်း လှည့်စားခံရဖို့ ထိုက်တန်ပါတယ်"  

 "လျန့်လီရွှယ် နင်က ငယ်သေးလို့ ခုလိုတွေ ပြောနေတာပဲလို့ ငါ တွေးပေးလိုက်မယ်၊ နောက်တခါ နင် ဒီလိုထပ်ပြောရင် ဘယ်တော့မှ ခွင့်မလွှတ်ဘူး"  

သူမ ဘာမှမမှားခဲ့ပေ။ ကလေးမလေးက ပြောလာပုံထောက်ရင် ဝမ်လီချမ် တကယ် တစ်ခုခု လုပ်ခဲ့တာလား။

ယနေ့ ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ကျောင်းမှလာကြိုသောအခါ၊သူမ သူ့ကို လမ်းမှာ တစ်စက်မှပင် မကြည့်ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် စတိုးဆိုင်သို့ရောက်သော်၊ ဝမ်လီချမ်သည် ချက်ချင်းအရှိန်မြှင့်ကာ ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ထောင့်တစ်နေရာသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။

သူက ပန်းခြံအပြင်ဘက် ကားပါကင်မှာ စက်ဘီးကို သော့ခတ်ထားပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်ကို လူများ ဝင်ထွက်သွားလာခြင်းမပြုနိုင်သော ဝေးလံခေါင်သီသည့် နေရာဆီ ဆွဲခေါ်သွား၏။

အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်များပြီး အပြင်ထွက်ရန် အချိန်မရှိကြပေ။ ဝမ်လီချမ်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး 

"ဘာကိစ္စလဲ၊ ဘယ်သူက မင်းကို စိတ်မချမ်းသာအောင် လုပ်တာလဲ"

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မျက်လုံးများမှ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။

 "ဝမ်လီချမ်၊ရှင် ကျွန်မ မသိအောင် လျန့်လီရွှယ်ကို တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့တာလား"  

လက်ရှိဘဝသည် သူမစိတ်ကူးယဉ်ထားသော အိမ်ထောင်သည်ဘဝနှင့် လုံးဝမတူပေ။ သူတို့နှစ်ယောက်အတူတကွနေရချိန်က နည်းပြီး တစ်ခါတစ်ရံမှာ ဝမ်လီချမ် နှင့် ခဏလောက်စကားပြောဖို့ပင် အချိန်မရှိပေ။ 

ဝမ်လီချမ် နှင့်သူမ၏ အိမ်ထောင်ရေးသည် လူတိုင်းဆီက ချီးကျူးအားကျစကားသံများ ကြားရလိမ့်မည်ဟု သူမ မျှော်လင့်ထားပြီး ဝမ်လီချမ်နှင့်လက်ထပ်သောအခါ သူမပျော်ရွှင်လိမ့်မည်ဟု သေချာတွက်ထားခဲ့သည်။  

သူက လက်ကိုင်ပုဝါကို ထုတ်ကာ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ပြီး 

"မငိုပါနဲ့၊ကိုယ် သူ့ကို ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ပါဘူး၊ တခြားသူတွေကြောင့် မင်း ငိုဖို့ မထိုက်တန်ဘူး၊ မျက်လုံးနဲ့ နှာခေါင်းတွေ နီနေတာပဲ" 

 ဒီဇင်ဘာဆောင်းကြောင့် လေအေးတိုက်ခတ်လာသောအခါ သူမ မျက်နှာသည် နီရဲလာပြီး နာကျင်လာသည်။

 "ကိုယ်က နေ့တိုင်း အလုပ်များနေတယ်၊ အချိန်လည်းမရှိဘူး၊ နောက်ပြီး တွေ့တဲ့ အချိန်မှာလည်း သူ့ကို တည့်တည့်မကြည့်ဘူး၊စိတ်ချပါ"

ဝမ်လီချမ်သည် သူမ၏ မျက်ရည်များနှင့် နှပ်ချေးများကို သုတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကြယ်သီးကို ဖြုတ်ကာ သူ့အဝတ်ဖြင့် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မျက်နှာကို သုတ်လိုက်သည်။မျက်ရည်ကျလာ၍ လိမ်းထားသော ပ်ိုင်လင်းလင်းခရင်မ်များ ပျက်သွားသောကြောင့် ရှောင်ဟုန်ယန် မျက်နှာက ပကတိပြောင်တင်းသွားတော့သည်။ အေးစက်သောလေသည် သူမ မျက်နှာပေါ်သို့ မှုတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် အေးစက်ပြီး နာကျင်ရုံသာမက အသားလည်းတင်းခြောက်နေတော့သည်။ 

 "ဝမ်လီချမ် ရှင် ကျွန်မကိုချစ်လို့ လက်ထပ်ခဲ့တာလား"  

သူမက သူ့မျက်နှာကို အဝတ်၌ မြှုပ်ထား၏။ 

ဝမ်လီချမ် စကားမပြောခင် ခဏလောက် ငြိမ်သွားသည်။

  "ချစ်တယ်လေ"

သူမကို ဘယ်အချိန်က စွဲလန်းသွားမှန်း သူလည်း မသိပေ။သူမသည် သူ့ဘဝထဲ ဖြည်းညှင်းစွာ စိမ့်ဝင်နေပုံရပြီး ချစ်မိသွားပုံရသည်။ လောရွှယ်ကို ကြိုက်တုန်းကထက် ခံစားချက်က ပိုပြင်းထန်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် လျန့်လီရွှယ် ကိုမြင်ရသောအခါ လောရွှယ်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်နိုင်ကြောင်း သူ သိလိုက်သည်။ လျန့်လီရွှယ်သည် လောရွှယ် ဖြစ်သည်ဟု ပထမအကြိမ် မှားယွင်းစွာထင်မြင်ခဲ့ပြီး အတည်ပြုရန် မကြိုးစားမီတွင် သူ့စိတ်ထဲက လွှတ်ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ လောရွှယ်သည် ချစ်သူမဟုတ်တော့ဘဲ သူငယ်ချင်းသာဖြစ်သည်။

 ရိုးရှင်းသောစကားလုံးနှစ်လုံးက ရှောင်ဟုန်ယန်ကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်။ ဝမ်လီချမ်၏ မျက်လုံးများကို သူမ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးထဲမှ သူမ အရိပ်ကိုသာ ကြည့်နေမိသည်။

 "ကျွန်မလည်း ရှင့်ကိုသဘောကျတယ်"

ထို့နောက် သူမသည် ခြေဖျားထောက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်သည်။

 "ဟုန်ယန်၊ မင်း ရာသီလာချိန် ပုံမှန်လား" ဝမ်လီချမ်၏ မွေးနေ့ ရောက်တော့မှာ ဖြစ်ပြီး လက်ဆောင်တစ်ခု လိုအပ်နေသည်ပင်။

 "မှန်ပါတယ်၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ" 

လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်ကို သုံးပြီးကတည်းက ထိုကိစ္စမှာ အလွန်အဆင်ပြေလာသည်။ 

 "ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး"

ဝမ်လီချမ်၏မွေးနေ့သည် ၂၄ ရက်‌ေန့ ဖြစ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်က တစ်ညအိပ်ရန် သဘောတူခဲ့သည်။ ရှောင်တရှင်း၏ ခွင့်ပြုချက်ကိုရယူရန် သဘောမတူတူအောင် သူမ သုံးညလောက် ချော့ပြောရလေသည်။

ရှောင်တရှင်းသည် သားနှင့်သမီး လက်ထပ်ပြီး အိမ်ပြောင်းသွားသည့်အခါ အငယ်ဆုံးသမီးလေးနှင့်အတူ ကျန်နေရစ်သည်။ ဘာမှ လေးလေးနက်နက် မခံစားခဲ့ရပေ။ ယခု သမီးအငယ်ဆုံးက အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်မှာနေနေသည်။ 

 ထိုအချိန်တွင် သူသည် စိတ်ဓာတ်ကျပြီး အထီးကျန်သလို ခံစားရသည်။သမီးအငယ်ဆုံးကို ညအိပ်ခွင့်ပြုသည့်ညက အိမ်ကဓာတ်ပုံများကို အကြာကြီးကြည့်နေသည်။ကလေးများ ငယ်ရွယ်စဉ်အခါက ဓာတ်ပုံဟောင်းများဖြစ်ပြီး အချို့မှာ သူ့မိန်းမ ငယ်ငယ်ကပုံများဖြစ်ကာ အများစုမှာ အငယ်ဆုံးသမီး၏ ဓာတ်ပုံများဖြစ်သည်။

ကလေးများအားလုံး ကြီးပြင်းလာပြီး အမှီအခိုကင်းချိန်မှာ၊ သူလည်းအိုသွား‌ေပပြီ။ စစ်တပ်မတည်ထောင်ခင် ရက်အနည်းငယ်အလိုမှာ သားသမီးများက သူ့ကို သူတို့အိမ်မှာနေဖို့ ခေါ်ကြသည်။သူက သမီးအငယ်ဆုံး အိမ်ထောင်ကျသည့်အထိ စောင့်မည်ဟု ပြောလိုက်၏။

သားသမီးများသည် အလွန်လိမ္မာကြသော်လည်း သူတို့ အမေသည် သားသမီးများလက်ထပ်သည်ကို မကြည့်လိုက်ရပေ။ဤသည်ကို သူမလည်း အတော်နောင်တရနေပေမည်။ မသေခင်မှာ သူမ အစိုးရိမ်ဆုံးက သမီး အငယ်ဆုံးဟု ပြောသည်။ သူမသည် အသက်ငယ်ငယ်လေးနှင့် မိခင်မရှိဘဲ ကြီးပြင်းရမည်ဖြစ်၍ အခြားမိသားစုများမှ ကလေးများ၏ အနိုင်ကျင့်ခံရမည်ကို သူမကြောက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမသည် သားနှစ်ယောက်ကို ခေါ်ကာ ညီမလေးကို ကာကွယ်ရန် ပြောခဲ့သည်။

အိမ်ကို ဆောက်ပြီးသည်က အချိန်၂လရှိပြီ ဖြစ်သည်။သို့သော် အချို့အသေးစိတ် အလှဆင်ခြင်းများကို မပြုလုပ်ရသေး‌ေပ။သူ့အမေကို ပရိဘောဂများ ပြန်လုပ်ခိုင်းဖို့ပြောထားသော်လည်း စတိုင်လ်အတိအကျ မပြောလိုက်ရပေ။ယခု ပရိဘောဂများမှာလည်း အတော်လေး ကျေနပ်စရာကောင်းသည်။

ရေပူပေးစက်နှင့် ရေချိုးခန်အတွက် ပစ္စည်းများ မဝယ်ရသေးသည့်အတွက် ကျန်းချမ်ကိုသွားရမည်ဖြစ်သည်။ထိုအရာများ ရှိနေမှသာ အလှဆင်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

လျှိုဖုန်းကျန်းနှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်တို့ ဟင်းများ ချက်ပြုတ်ခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ်သည် ယောက်ဖများနှင့် အရက်သောက်ခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် ရှောင်ဟုန်ယန်က သူမ၏ တတိယအစ်ကိုဖြစ်သူ ရှောင်ကျန်းတန့်ကို ခေါ်ပြီး ဝမ်လီချမ်အား အပေါ်ထပ်သို့လိုက်ပို့ခိုင်း၍၊အပြန်ကျလျှင် သူမကို လိုက်ပို့ဖို့ ပြောလိုက်သည်။ 

 အကြီးဆုံးယောက်ဖ ဝူလျန့်က ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ်ကို ကုန်းပိုးခိုင်းဖို့ တစ်ယောက်ယောက်အား ခေါ်နေသံကို ကြား၍ သူက ဝမ်လီချမ်ကို ပွေ့ချီပြီး အပေါ်ထပ်တက်ဖို့ လောကွတ်ချော်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။ အမျိုးသမီးအချို့က သူတို့ကို ခွဲထုတ်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ် ပြန်ထိုင်‌ေစသည်။

 အရက်နာကျ ပျောက်သည့် ဟင်းရည်သောက်ပြီးနောက် စုံတွဲများသည် အိမ်သို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။

ရှောင်ကျန်းတန့် ရောက်လာသောအခါ၊ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် စားပွဲကို သပ်ရပ်စွာ ပြင်ဆင်ပြီး ဖြစ်သည်။

 "အစ်ကို၊ညီမ လက်ဆေးပြီးရင် အခန်းကို လာခဲ့မယ်"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် လက်ကိုဆေးပြီး ရေနွေးဇလုံထည့်ကာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့် သူ့နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။

 "သူ ဘယ်လိုလုပ် အရမ်း မူးနေတာလဲ" 

 "အိမ်ဆောက်ပြီးလို့ သူတို့ သောက်ကြတာလေ"

သူမက ဝမ်လီချမ်၏ ကြယ်သီးကို ဖြုတ်ပြီး သူ့အဝတ်အစားကို ချွတ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ ရှောင်ကျန်းတန့်က သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်သည် ။

 "သူက သိပ်မသောက်နိုင်ဘူး၊ များများ လေ့ကျင့်ဖို့ လိုတယ်၊ဒါမှ အဖေနဲ့ လေပေးဖြောင့်အောင် အတူသောက်နိုင်မှာ၊ဒါဆို အဖေကလည်း သူ့ကို ကြိုက်လာလိမ့်မယ်"  

အဖေက ဝမ်လီချမ်ကို မကြိုက်သော်လည်း၊ သူ့ညီမကတော့ သဘောကျနေသည်။ သို့သော် သူတို့ချင်း ချစ်နေပါက ဖခင်ဖြစ်သူ၏အမြင်က အရေးမပါပေ။ 

 "အစ်ကို ဆိုလိုတာက သူ သောက်နိုင်ရင် အဖေက သူ့ကို သဘောကျလာမှာလား၊ ဒါဆို ညီမ‌ ပြန်သွားတဲ့အခါ အဖေ့ကို ပြောပြလိုက်မယ်"  

သူမက ဝမ်လီချမ် အား အရက်ကို လျှော့သောက်ခိုင်းသည်။ သူကတော့ သူ့ကို အရက်သောက် လေ့ကျင့်ခိုင်းသည်။

 " မပြောနဲ့‌ေနာ်၊ ငါ အဆူခံရမယ်၊ ဝမ်လီချမ်က ငါ့ညီပဲလေ၊ ငါက အစ်ကိုတစ်‌ေယာက်ရဲ့ အတွေ့အကြုံကောင်းတွေကို ဝေမျှပေးတာ၊ညီမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ထောက်ခံပေးတာ" သို့ပေမယ့် သူရဲ့ပံ့ပိုးမှုက အသုံးမဝင်ပါဘူး။

ရှောင်ဟုန်ယန် သည် သူ့ကို လျစ်လျူရှုကာ ဝမ်လီချမ် ၏ မျက်နှာနှင့် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို သုတ်လိုက်ပြီး ခြေသလုံးနှင့် ခြေထောက်များကို သုတ်ရန် ရေနှင့် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လဲလိုက်သည်။

ရှောင်ကျန်းတန့်သည် သူတို့၏ အဖိုးတန်ညီမလေးက အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အပြေးအလွှား လုပ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်နေသော်လည်း သူ မပျော်ပေ။ စိတ်ထားကောင်းသော သူ့ညီမလေးနှင့် ဝမ်လီချမ်၏ အိမ်ထောင်ရေးက ကြီးကျယ်ပေသည်။

 "ညီမလေး၊ ဘယ်တုန်းက ဒီလောက် သိတတ်သွားတာလဲ၊ အစ်ကို ညီမလေး ဒီလို လုပ်ပေးတာ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး"  

သူ့အဖေသာ ဤ မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရလျှင် သူ့အဖေ စိတ်ဆင်းရဲသွားမည်ဖြစ်သလို ဝမ်လီချမ်ကို ပို၍ပင် မကျေမနပ်ဖြစ်မိလိမ့်မည်။

 "အစ်ကို့မိန်းမက အစ်ကို အရက်မူးရင် ပြုစုမပေးဘူးလား"

 တတိယအစ်ကို အရက်မူးသည့်အခါ ဆိုးသည်ဟု ယောင်းမက မကြာခဏ ညည်းညူလေ့ရှိသည်။ သူ့ကို တစ်ညလုံး စောင့်ကြည့်နေရပြီး ဂရုမစိုက်လျှင် အိပ်ရာက ထသွားတတ်သည်ဟုဆိုသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန် ပြောပြီးသည်နှင့် ရှောင်ကျန်းတန့် ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ ဝမ်လီချမ် က တော်သေးသည်၊ သူက အရက်မူးလျှင်တောင် တခြားသူကို ဒုက္ခမပေးတတ်ပေ။

ရှောင်ဟုန်ယန် ထုပ်ပိုးပြီးချိန်မှာ ကိုးနာရီခွဲနေပြီဖြစ်သည်။ ရှောင်ကျန်းတန့်က သူမကို အိမ်ပြန်ပို့လိုက်သည်။သူမ အိမ်ပြန်ရောက်သော် ရှောင်တရှင်းသည် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေဆဲပင်။

 "အဖေ အရမ်းအေးနေတာကို...သမီးကို အခန်းထဲမှာ စောင့်ရမှာ"

xxxxxx💙