Chapter 45

💙 Chapter 45- ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလှုပ်ရှားမှု

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဆေးရုံမှာ သုံးရက်နေခဲ့ရပြီး ဝမ်လီချမ်လည်း ဆေးရုံမှာ သုံးရက်နေခဲ့သည်။ဝမ်လီချမ်သည် အိမ်ပြန်၍ ရေချိုးချိန်ကလွဲပြီး ဆေးရုံမှာသာ အမြဲရှိနေသည်။

လျှိုဖုန်းကျန်းမှာလည်း အလုပ်များနေသည်။ အိမ်နီးချင်းများအား သတင်းကောင်းကြေညာဖို့ ကြက်ဥပြုတ်၍ သွားပို့သည်။ သမီးသုံးယောက်ကလည်း ညတိုင်း လာကူ၏။ ဝမ်လီချမ်ကသာ ဆေးရုံတွင်နေပြီး ကလေးကို ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်သည်။ လျှိုဖုန်းကျန်းလည်း အလွန်စိတ်ချမ်သာရပြီး နေ့တိုင်း အစားအသောက်နှင့် ဟင်းချိုများ၊ အကြော်အလှော်များကို ဆေးရုံသို့ ယူသွားပေးသည်။

မွေးပြီးသည့်နေ့မှာ ရှောင်တရှင်း တစ်ခါ ဆေးရုံသို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ ဝမ်လီချမ်သည် သမီးလေးကို စင်္ကြံသို့ ခေါ်ဆောင်သွားပြီး ရှောင်တရှင်းနှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်တို့သာ အခန်းထဲမှာထားခဲ့၍ စကားပြောစေသည်။

"သမီး၊ ဝမ်လီချမ်က ကလေးအတွက် စိတ်မချမ်းမသာ မဖြစ်ဘူးလား"  

မနေ့ညက သူ ကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရပေ။ ဝမ်လီချမ်သည် တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်ပြီး သမီးအငယ်ဆုံး၏ ဗိုက်မှာ မိန်းကလေးဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်မပူဘဲ မနေနိုင်ပေ။ တစ်ဖက်က မျိုးဆက်ပြတ်မည့် အကြောင်းကိုသာ ပြောလာပါက သူ့သမီးလေး ယောက္ခမအိမ်မှာ ဒုက္ခရောက်မည်ပင်။

 "မဟုတ်ပါဘူး အဖေ၊ စိတ်မပူပါနဲ့ ဝမ်လီချမ်က သမီးကို အရမ်းချစ်တာပါ"

နို့တိုက်ချိန်ကလွဲ၍ ဝမ်လီချမ်သည် သမီးလေးကို သူမအား ချီဖို့ ဘယ်တုန်းကမှ မတောင်းဆိုဖူးချေ။သူမအား ကလေးကို ပွေ့ဖက်ချင်တိုင်း ခွင့်မပြုပေ။သူမ ပင်ပန်းမှာ ကြောက်သည်ဟု ပြောကာငြင်းတတ်၏။

"အဖေ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးစရာ မလိုပါဘူး၊ အဖေ သမီး အမှန်တိုင်းပြောတာကို ကြားချင်တယ်"  

ဝမ်မိသားစုမှာ သားတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ သူ့သမီးလေးကို ဘယ်လိုလုပ် ဟိုဘက်မိသားစုက ကြိုက်နိုင်မှာလဲ။

 "တကယ်တော့ သူက ကလေးကို အရမ်းချစ်တာပါ၊ သူသာ ကလေးကို မချစ်ရင် လက်ကမချဘဲ ပွေ့ဖို့နေနေသာသာ ကလေးကို ထိချင်မှထိမှာလေ"   

မွေးကင်းစကလေးငယ်ကို ပွေ့တတ်သော ယောက်ျားကို သူမ တခါမှ မတွေ့ဖူးသေးပေ။ သူမပင်လျှင် ပထမတော့ မချီဝံ့ခဲ့။ယခုမူ ဝမ်လီချမ်ကပင် သူ့သမီးလေးအား နို့တိုက်ကျွေးနည်းကိုပင် သင်ပေးခဲ့သူဖြစ်သည်။

ရှောင်တရှင်း မယုံသေးဘဲ ထပြီး လူနာဆောင်အပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားရာ၊ ဝမ်လီချမ်သည် ပြုံးပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲက ကလေးနှင့် စကားပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

သူ့ရဲ့ ဒုတိယသမီးက ဘာကြောင့် ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ဘဝမျိုး မရနိုင်ရတာလဲ။

 ဒုတိယသမီးဖြစ်သူ ရှောင်ဟုန်ရှား သည်လည်း သမီးလေးတစ်ဦးကို မွေးဖွားခဲ့သည်။ သူမကတော့ အလုပ်ပြုတ်မှာကြောက်၍ ဒုတိယကလေး မယူခဲ့ပေ။

 ဒုတိယသားမက်က သူ၏ အလုပ်သင်ဖြစ်သည်။ ဆရာဖြစ်သူ၏ သမီးအပေါ် မကောင်းကြောင်း ထုတ်မပြဝံ့သော်လည်း ယောက္ခမသည် သူ့မယားကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆဲဆိုသောအခါ မယားဘက်က တစ်ခါမှ ကာကွယ်မပြောဖူးပေ။

ယခင်က ဒုတိယသားမက်သည် ရှောင်တရှင်း၏ အချစ်ဆုံး အလုပ်သင်ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ သူ့ကို သဘောမကျတော့ပေ။

ကလေးက ငယ်သေးသဖြင့် လေတိုးခံ၍ မရတာကြောင့် ဝမ်လီချမ် အဝေးကြီးမသွားဝံ့ဘဲ လူနာဆောင်အပြင်ဘက်မှ စင်္ကြံမှာသာ လမ်းလျှောက်နေသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ခန္ဓာကိုယ်က ကောင်းစွာ မကောင်းမွန်သေးသော်လည်း ကလေးကို ပွေ့ချင်စိတ် ဖြစ်မိသည်။ ကလေးက သူမ ဘေးမှာ အိပ်နေတာကိုတောင် ဘာလို့ သူမကို အပွေ့အဖက်မခိုင်းတာလဲ။ ကလေးကို ပွေ့ရတာ ဘယ်လောက်တောင် ပင်ပန်းမှာမို့လဲ... 

 ဆေးရုံမှဆင်းပြီးနောက် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အိမ်မှာသာ နေသည်။ ဝမ်လီချမ်ကတော့ အိမ်တွင် သူမနှင့်အတူရှိကာ အလုပ်ကိုလည်း သွားခဲသည်။

ဆေးရုံကဆင်းပြီး ငါးရက်မြောက်နေ့မှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း လောကျုံးယုံ စတိုးဆိုင်ကို ရောက်လာခဲ့သည်။

 "မင်းဘာလို့ ဒီကိုလာတာလဲ၊ ဆိုင်ကအဆင်ပြေလား"

လျန့်လီရွှယ်သည် ကျန်းချမ်သို့ ပြန်သွားပြီးနောက် လောကျုံးယုံ သည်လည်း သူ့ကိုယ်ပိုင် စက်ရုံကို စတင်တည်ထောင်ချိန်ဖြစ်၍ ဖူချမ်သို့ ရောက်ခဲသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဝမ်လီချမ်သည် သူ့အား စက်ရုံတွင် ရှယ်ယာ ၁၀ ရာခိုင်နှုန်းကို ပေးခဲ့သော်လည်း ဖူချမ်သို့ လာရန် အကြောင်းပြချက်ဟူ၍ မည်မည်ရရ မရှိခဲ့ပေ။

 "မရီးနဲ့ ကလေးကိုလာကြည့်တာ" 

သူသည် လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ရက်က လျန့်လီရွှယ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန် သမီးလေးမွေးဖွားသည့် အကြောင်းကို ပြောပြခဲ့သည်။ ထိုအခါ လျန့်လီရွှယ်က ရှောင်ဟုန်ယန်တို့ သားအမိကို သွားတွေ့ခိုင်းခဲ့သည်။

လျန့်လီရွှယ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် အတူတူအလုပ်လုပ်ခဲ့ကြပြီး မင်္ဂလာပွဲကိုလည်း တက်ရောက်ခဲ့သည်ဟုပြော၏။ အလုပ်ပိတ်ချိန်နှင့် တိုက်ဆိုင်၍သာ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မင်္ဂလာပွဲကို တက်ရောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်အား ယခင်က သူမ ပြောခဲ့သော စကားများကို နောင်တရမိခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က သူမ အတော် မရင့်ကျက်ခဲ့တာပင်။သူမ ထိုစကားများကို ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်ပြီး သူတို့မိသားစု ပျော်ရွှင်ကြလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မိသည်။

လောကျုံးယုံကို သူမ လက်ခံလိုက်ကတည်းက ဝမ်လီချမ် အကြောင်းကို မကြာခဏ ကြားနေရသည်။ ဝမ်လီချမ်အပေါ် အစကတည်းက သူမ အမြင်မကြည်ခဲ့ပေ။ နောက်ပိုင်း သူ့ကို တွေ့ဖန်များလာသော်လည်း ပို၍ပင် ကြည့်မရခဲ့ပေ။

ယခုနှစ်မှာတော့ ဝမ်လီချမ် အကြောင်း တော်တော်များများ ကြားခဲ့ရသည်။ တကယ်တမ်းတွင် ဝမ်လီချမ်က သူမကို ပြန်လိုက်ပို့ကတည်းက သူ့အပေါ် စိတ်ပြောင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်၏။ နောက်ပိုင်းမှာ အဆက်အသွယ်မရတော့သောကြောင့် ဝမ်လီချမ်က ဘယ်လိုလူမှန်း သူမ မသိခဲ့ချေ။ လောကျုံးယုံ၏ စကားများကို နားထောင်ပြီးနောက်မှ ဝမ်လီချမ် အကြောင်း သူမ အလိုလိုသိလာခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်က သူမ၏ ဓာတ်ပုံများကို လောကျုံးယုံမှတဆင့် ယခင်က မြင်ဖူးသလားဟု သံသယဝင်ပြီး လောကျုံးယုံကို ထိုအကြောင်း မေးမြန်းခဲ့သည်။ လောကျုံးယုံက မဟုတ်ကြောင်း ပြန်ပြောလေ၏။ သို့သော် ထူးဆန်းသည်က၊ဝမ်လီချမ်က သူမနှင့်တွေ့ဖူးသလိုလို၊ရင်းနှီးသလိုလို ပြုမူနေခြင်းပင်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ လောကျုံးယုံ နှင့် လက်ထပ်မည်ဟု သူမ တွေးထားသည်။ လောကျုံးယုံ နှင့် ဝမ်လီချမ် တို့သည် ကောင်းမွန်သောဆက်ဆံရေးရှိကြပြီး ယခုအခါ သူတို့သည် စက်ရုံကိစ္စကြောင့် ပိုမိုရင်းနှီးလာကြသည်။ သူမသည်လည်း အတိတ်က မလိုမုန်းထားမှုများကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ဝမ်လီချမ်နှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်တို့ကို မိတ်ဖွဲ့သင့်သည်။

 "မင်း အချိန်မီရောက်လာတာပဲ၊ ငါမင်းကို ပြောစရာရှိတယ်"  

သည်ရက်ပိုင်း ဝမ်လီချမ် တော်တော်စဉ်းစားရကြပ်သည်။သူ့မှာ ကျန်းချမ် ကို ခဏခဏ သွားကြည့်ဖို့ အစီအစဉ် မရှိချေ။သမီးဖြစ်သူနှင့်သာ အချိန်ပိုပေးချင်သည်။

 "နောက်ဆို ငါ ကျန်းချမ်ကို အလာနည်းသွားနိုင်တယ်၊မင်း စတိုးဆိုင်ကို ဂရုစိုက်ပေးပါ၊ ငါ မင်းကို ရှယ်ယာ 10% ပေးမယ်"

 "အစ်ကိုဝမ် ဘာလို့ ရှယ်ယာတွေ အမြဲ ပေးနေတာလဲ၊ကျွန်တော် ဘာမှမလုပ်လည်း အစ်ကိုဝမ်က ရှယ်ယာတွေ ထပ်ခါထပ်ခါ ပေးနေတာပဲ"   

 "ကျုံးယုံ၊ ငါ မင်းကို တကယ်အားကိုးတာပါ၊ပိုက်ဆံနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊တခြားသူတွေသာဆို ပိုက်ဆံနဲ့ လာဝယ်ရင်တောင် ဒီရှယ်ယာကို ငါရောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး"  

 "ကောင်းပြီ ကျွန်တော် ဒီဝေစုကို ယူလိုက်မယ် ဒါပေမယ့် ဒါနောက်ဆုံးပဲ၊ ကျွန်တော် နောက်ထပ်မယူတော့ဘူး"  

ဤရှယ်ယာ 20% ဖြင့် သူ့ဖခင်နှင့် ဆက်ဆံရေး ပိုမိုတိုးတက်အောင် လုပ်ရမည်ဖြစ်၏။ 

လျန့်လီရွှယ်နှင့် သူ၏ဆက်ဆံရေးကြောင့် လောကျုံးယုံသည် အထည်စက်ရုံဖွင့်ရန် စိတ်ဝင်စားလာခဲ့သည်။ ကျန်းချမ်မြို့တွင် အထည်ချုပ်စက်ရုံတစ်ခုရှိပြီး အလုပ်သမားထောင်ပေါင်းများစွာရှိသည်။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်ကုန်ပိုင်းကစပြီး စက်ရုံမှာ အော်ဒါအရေအတွက် သိသိသာသာ ကျဆင်းသွားသည်ဟု သူ့အဖေဆီက ကြားသိရသည်။ မကြာသေးမီက စက်ရုံတွင် အလုပ်သမားတစ်စု အလုပ်ထုတ်ခံရပြီး စက်ရုံမန်နေဂျာပင် ပြောင်းသွားပြီဟု သူ့အဖေက ပြောပြသည်။

လောကျုံးယုံသည် စက်ရုံကို ပုဂ္ဂလိကပိုင်အဖြစ် တည်ထောင်ချင်ပြီး အစုရှယ်ယာများလည်း ခေါ်ယူမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။ သူတို့သားအဖနှစ်ယောက်လုံး အထည်ချုပ်စက်ရုံ၏ အနာဂတ်ကို အတော်မျှော်လင့်ထားသည်။အခြား နောက်ထပ်အကြောင်းရင်းမှာ လျန့်လီရွှယ် ဘွဲ့ရပြီးနောက် သူမ၏ အရည်အချင်းကို ပြသရန် အခွင့်အလမ်းတစ်ခုလည်း ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။

 "အဲဒီအခါကျရင် ကျွန်တော်လည်း အစ်ကို့ကို ရှယ်ယာတွေ ပြန်ပေးမယ်"  

လောကျုံးယုံ စကားကြောင့် ဝမ်လီချမ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ ရှယ်ယာ နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း ခွဲပေးလိုက်ခြင်းက သူ့အတွက် လောလောဆယ် ဝန်ပေါ့သွားစေ၏။ 

 စားသောက်ကုန် စက်ရုံကို အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ကိုင်ထားရမည် ဖြစ်ပြီး စက်ရုံတွင်လည်း အစုရှယ်ယာ ခေါ်ယူရန်အတွက် အစီအစဉ်များ ရှိသည်။ သို့မှသာ အနာဂတ်တွင် ‌စက်ရုံအတွက် ဦးတည်ချက်ကို သိရှိပြီး စက်ရုံတစ်ခုလုံး၏အခြေအနေကို ထိန်းချုပ်ရန် သူ့အတွက် ပိုမိုကောင်းမွန်မည်ဖြစ်သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန် မီးဖွားနေတာကြောင့် ဝမ်လီချမ်သည် စက်ရုံသို့ ရက်အတော်ကြာ မရောက်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ စက်ရုံ၏ ဘေးမှာ မြေကွက်တစ်ကွက်ရှိသေးသည်။ စက်ရုံက ပိုမိုကျယ်ပြန့်လာပြီး ဘီစကွတ်နှင့်သကြားလုံးများကို အတော်များများ ထုတ်လုပ်နိုင်သည့်အခါတွင် အခြားစက်ရုံတစ်ခုတည်ဆောက်ရန် သူ စဉ်းစားခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ထိုကိစ္စအား သူ့ယောက်ဖ ဝူလျန့်ကို ပြောပြလိုက်သည်။ ယခုတခေါက် စက်ရုံကို ရောက်သွားသည့်အခါ သူ့ယောက်ဖက စက်ရုံအတွက် ကုန်ကြမ်းနှင့် အလုပ်သမားများကို ညှိနှိုင်းပြီးပြီဟု ပြောခဲ့၏။ ဆိုလိုရင်းမှာ အရင်းငွေရရှိသောအခါ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းများကို ချက်ချင်းစတင်နိုင်သည်။ယောက်ဖဖြစ်သူက ထရပ်ကားတစ်စီးပင် မှာယူဖို့ ကြိုတင်ဆက်သွယ်ထားပေ၏။

 "လီချမ်၊ အဲဒီ မီနီဗန်ကားက အတော်သစ်တယ်၊ ခရီးခဏခဏတော့ ထွက်ထားတယ်၊ ဟိုဖက်က ယွမ် ၂၀၀၀၀ တောင်းတယ်၊ အဲဒါကို နည်းနည်းတော့ ပြောကြည့်လို့ရမယ်ထင်တယ်"  

ဝူလျန့်သည် ထရပ်ကားကို မောင်းလာသူ ဖြစ်သည်။တစ်ဖက်က ကမ်းလှမ်းမှုကို ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမလဲဆိုသည်ကို ပါးနပ်စွာသိထားသည်။ယခု သူ ဘာဝယ်သည်ဖြစ်စေ၊ အကုန် ဈေးပြောတတ် ဆိုတတ်နေပြီဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ ဝမ်ချွန်းမေ ကပင် စီးပွားရေးကောင်းကောင်းလည်ပတ်နိုင်သည့် အတွက် ချီးကျူးနေလေသည်။

"ဒီဟာကို အစ်ကိုပဲ ကြည့်လုပ်ပေးပါ၊ကျွန်တော် အချိန်နည်းနည်း ယူဦးမယ်"

ယခုလောလောဆယ်တော့ ထရပ်ကားမဝယ်ခင် ပိုက်ဆံကိုအနည်းငယ် စောင့်ရဦးမည်။ သူက ကားအကြောင်း သိပ်မသိသောကြောင့် ယောက်ဖဖြစ်သူဆီ အပ်လိုက်၏။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် မီးတွင်းထဲမှသာ သမီးနှင့်အတူ အခန်းအပြင်ကို မထွက်နိုင်ပေ။ဝမ်လီချမ်ကမူ အပြင်မှာ လုပ်စရာရှိတာကြောင့် အခန်းထဲမှာ တစ်ချိန်လုံး မနေနိုင်ချေ။ များသောအားဖြင့် နေ့ခင်းဘက်တွင် အိမ်မှာ တွေ့ရခဲသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန် ဆေးရုံမှ ပြန်ရောက်ပြီးနောက် လေးရက်မြောက်နေ့တွင် လျှိုဟုန်မေနှင့် ကျန်းလီဟွာ ရောက်ရှိလာသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် ဆေးရုံဆင်းပြီး နောက်တစ်နေ့မှာ ဝမ်လီချမ်က ရွှယ်ကျစ်ယုံနှင့် ဖန်ယဲ့ချမ် ကို သတင်းကောင်းကြေညာလိုက်၍ သတင်းလာမေးခြင်းဖြစ်သည်။

 "ဟုန်ယန် အိမ်မှာနေပြီး အလုပ်မလုပ်ဘဲ ကလေးတွေကိုပဲ ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ တကယ် စိတ်ကူးရှိနေတာလား"  

လျှိုဟုန်မေသည် အမျိုးသမီး ရေးရာမှာ ဒါရိုက်တာတစ်ဦးအဖြစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်က ကလေးမွေးလိုက်၍ ကျောင်းဆရာမအလုပ်မှနုတ်ထွက်ကြောင်း သိသောအခါ အနည်းငယ် ဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။

သူမ နေ့ဒဓူဝ မြင်တွေ့နေရသော မိသားစုများစွာသည် ယောက္ခမနှင့်ချွေးမအကြား သဘောထားကွဲလွဲမှုများ ရှိကြသည်။ ဘယ်သူကမှ ချို့ယွင်းချက်မရှိဘဲ အပြစ်ကင်းသည်ဟူ၍ မရှိချေ။ နေ့တိုင်း အတူရှိနေကြ၍ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အထိအခိုက်အပွန်းအပဲ့လေးတွေ ဖြစ်လာတတ်၏။ 

မိခင်တစ်ဦးသည် သားသမီး၏ အနွံတာကို ခံနိုင်ရည်ရှိသော်လည်း ယောက္ခမက ချွေးမအပေါ်တွင်မူ ထိုသို့ သဘောမထားနိုင်ပေ။မိသားစုဝင် အရင်းမဟုတ်၍ တော်ရုံဆို သည်းခံမည်မဟုတ်။ သဘောကောင်းသည့် ယောက္ခမဆိုပါက၊ အရာရာကို သည်းခံနိုင်ပြီး နေနိုင်ပေလိမ့်မည်။

 ယောက္ခမဘက်ကလည်း မှန်သည်၊ ချွေးမ ဘက်ကလည်း မှန်နေ၏။ အမှားမှာ သွေးသားမသက်ဆိုင်သော လူနှစ်ယောက်သည် မိသားစုဖြစ်လာပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နားမလည်သေးတာကြောင့် အတွေးအမြင်ကို ချက်ချင်းမပြောင်းလဲနိုင်တာပင်။ သဘောထားကွဲလွဲမှု ရှိလာသည်နှင့်အမျှ ဆန့်ကျင်မှုများလည်း ပိုကြီးလာပေမည်။သို့သော် အကုန်လုံးမတည့်နေကြသည်တော့မဟုတ်ပေ။တည့်တည့်ရှုရှုဖြစ်နေကြသော ယောက္ခမနှင့်ချွေးမများလည်း ရှိသည်။

"ညီမ ကလေးအသက်နည်းနည်းကြီးတဲ့အထိ စောင့်ချင်သေးတယ်" 

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ စိတ်ထဲမှာတော့ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကို ဆက်လက် ထိန်းထားချင်မိသည်။

"ကလေးတွေ ထပ်မွေးလာလေလေ၊ သူတို့နဲ့ အနေ နီးလေလေပဲ၊ ကြာရင် သူတို့ကို လွှတ်ထားဖို့ ဝန်လေးနေလိမ့်မယ်၊ ညီမ စောစောစီးစီး အစီအစဉ်တွေ လုပ်သင့်တယ်"  

လျှိုဟုန်မေသည် အလုပ်ကြိုးစားသူဖြစ်ကာ လူမှုရေးကိစ္စများ လုပ်လေ့ရှိသည်။ မိန်းမသားများကိုလည်း တော်ရုံတန်ရုံကိစ္စများကို ကြံ့ကြံ့ခံဖြေရှင်းစေချင်မိသည်။ 

 "မီးတွင်းက ထွက်တဲ့အခါ ညီမရှီရှီကို ခေါ်ပြီး စတိုးဆိုင်ကိုကြည့်ချင်တာပါ" 

 "ညီမ အလုပ်မလုပ်တော့ဘူးလား"  

ဝမ်လီချမ် အလုပ်များပြီး အိမ်မကပ်၊သူမက အိမ်မှာသာ နေ့တိုင်းနေမည်ဆိုလျှင် နေ့ရောညပါ မြင်နေသော ယောက္ခမနှင့်အစေးမကပ်မှာစိုးရ၏။

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ယောက္ခမသည် သဘောထားတော့ ဆိုးပုံမရပေ။ဆန့်ကျင်ဘက်ပင် ရှောင်ဟုန်ယန် က စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာပြတ်သားသည်။သူမက ထုတ်မပြသော်လည်း လျစ်လျူရှုထား၍မရနိုင်သော ပင်ကိုယ်စရိုက် တစ်ခုခုတော့ ရှိနေသည်။

 "ဟုန်ယန်.. အစ်မ ဒီကိုရောက်လက်စနဲ့ ညီမကို အများကြီး ပြောချင်မိတယ်၊ အမျိုးသမီးတွေအနေနဲ့က အစ်မတို့မှာ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ရှိသေးတယ်၊ အိမ်မှာပဲနေလို့မရဘူး၊ အပြင်မှာအလုပ်လုပ်တဲ့အခါ အတွေ့အကြုံနဲ့ ဗဟုသုတတွေ ပိုရတယ်၊ ဝမ်လီချမ် နဲ့လည်း စကားပြောစရာ အကြောင်းအရာတွေ ရှိလာမယ်လေ၊ ညီမ နေ့တိုင်း ဆိုင်ထဲမှာ နေပြီး စီးပွားရေးနဲ့ အသေးအဖွဲကိစ္စတွေကို ပြောဖို့ နေ့တိုင်း သူ ပြန်လာချိန်ကို စောင့်နေတာမျိုးက မဖြစ်သင့်ဘူးလေ"

သူမနှင့် ဖန်ယဲ့ချမ်တို့သည် ကိုယ်ပိုင်အလုပ် ရှိကြပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အခါ အလုပ်အကြောင်း မပြောဖြစ်ချေ။ ဖန်ယဲ့ချမ်က စကားသိပ်မပြောသော်လည်း သူမကတော့ စကားများသည်။ သူမ နေ့တိုင်း တွေ့ကြုံရသည့် စိတ်ဝင်စားစရာများအကြောင်း ပြောလေ့ရှိပြီး တစ်ခါတစ်ရံမှာ ဖန်ယဲ့ချမ်ကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည့် အကြောင်းအရာတချို့ကို ပြောပြတတ်၏။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူမ စကားကြောင့် အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ထိုအစ်မနှစ်ယောက်က လင်မယားအချင်းချင်း မည်သို့ပြောဆိုဆက်ဆံကြသည်မှန်း သူမတကယ်မသိခဲ့ပေ။ ထို့အပြင် လျှိုဟုန်မေသည် အမျိုးသမီး ရေးရာ အဖွဲ့ချုပ်၏ ဒါရိုက်တာလည်းဖြစ်သည်။ သူမသည် မိသားစုပဋိပက္ခများစွာကို ပြေလည်အောင်ဖြေရှင်းပေးသူဖြစ်၍ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝပေ၏။

 "ဟုန်ယန်၊ ဟုန်မေ ပြောတာကို အစ်မလည်း သဘောတူတယ်၊ အမျိုးသမီးတွေက ကိုယ်ပိုင်အလုပ်တွေ လုပ်သင့်တာပါ"

မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ရှိသောအခါတွင် သူ့ယောက်ျားနှင့် တန်းတူဆက်ဆံရေးမျိုး ရှိနိုင်သည်။ အမျိုးသမီးများသည် အမျိုးသားများထက် မနိမ့်ကျသလို၊ အမျိုးသားများအပေါ်မှာသာ မျက်စိမှိတ် အားကိုးမနေသင့်ပေ။

 “အစ်မတို့ရဲ့ စကားတွေကို ညီမ မှတ်ထားပါ့မယ်၊ ပြီးတော့ လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားပါ့မယ်”

လျှိုဟုန်မေက သူမကို စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံးအရာမှာ ကမ္ဘာကို အကုန်မြင်ရခြင်းဟု ပြောခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် နေ့တိုင်း အပြင်ထွက်သည်။ ကျန်းချမ်နှင့် မြို့တော်ကိုလည်း မကြာခဏသွားလေ့ရှိ၏။ယခုလည်း စက်ရုံ ထောင်ထားတာကြောင့် ပိုဝေးသော နေရာများကို သွားနိုင်သည်။သူသည် နေရာများစွာကို ရောက်ဖူးပြီး ကမ္ဘာအနှံ့အပြားသို့ ရောက်ဖူးသည်။ သူ့အသိဉာဏ်ကလည်း တိုးလာသလို၊ သူ့အမြင်လည်း ကွဲပြားလာမည်ဖြစ်သည်။

သူမသည် ခရိုင်မြို့ငယ်လေး ဖူချမ်ရှိ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်တွင် နေ့တိုင်း ပြင်ပလောကအကြောင်းကို နားထောင်ရင်း အလွန်ပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ 

သူမက သူများပြောတာကို နားထောင်နေရတဲ့ ပရိသတ်တစ်ယောက်သာ ဖြစ်နိုင်တာလား။ စတိုးဆိုင်နှင့် ကလေးကိစ္စကလွဲ၍ သူမမှာ ဘာမှပြောစရာမရှိချေ။

ဝမ်လီချမ်သည် ပို၍ပို၍ ကြီးမားလာကာ သူမသည် ပို၍ သေးငယ်လာလိမ့်မည်။သူမ ထိုသို့မဖြစ်ချင်ပေ။ အိမ်မှာပဲနေသော ငြီးငွေ့စရာကောင်းသည့် မိန်းမမျိုး မဖြစ်ချင်ပေ။သူမ ဝမ်လီချမ် နှင့် နေ့စဉ်တွေ့ကြုံရသော ကိစ္စများတင်မဟုတ်၊ မည်သည့်ခေါင်းစဉ်ကိုမဆို အဆုံးမရှိ စကားစမြည်ပြောကာ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ချင်သည်။

xxxxxx💙