Chapter 47

💙 Chapter 47-အလုပ်များ 

ယခုဆို သမီးလေး နှစ်လရှိပြီဖြစ်သည်။ ဝမ်လီချမ်သည် စက်ရုံကိုသွားရသလို၊ ကျန်းချမ်ကိုလည်း မကြာခဏသွားလေ့ရှိ၍ ရှောင်ဟုန်ယန် အိမ်မှာနေရင်း ငြီးငွေ့လာရသည်။ 

အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကို တတိယအစ်ကို ရှောင်ကျန်းတန့်မှ စီမံခန့်ခွဲသည်။ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သမီးလေး အိပ်ပျော်သွားချိန်မှာ စာအုပ်ဖတ်၍သာ အချိန်ကုန်တတ်သည်။ သမီးလေး နိုးလာလျှင် သူမနှင့် ခဏလောက် ကစား၏။ မကြာခဏဆိုသလို ယောက္ခမက သမီးကို စတိုးဆိုင်ကို ခေါ်သွား၍ ဆော့ကစားစေသည်။ထို့ကြောင့် သူမမှာ တစ်ခါတလေ ကလေးထိန်းရသက်သာကာ ပျင်းနေရလေတော့သည်။ 

ယောင်းမဖြစ်သူသည် မကြာသေးမီက ဌာနတစ်ခုသို့ ထပ်မံပြောင်းခဲ့၍ သူမနှင့်တွေ့ဖို့ အချိန်မရှိပေ။ယခင်က ယောင်းမဖြစ်သူမှ တွေ့ချင်သော်လည်း သူမက စတိုးဆိုင်ကိုကြည့်နေရ၍ မအားခဲ့ပေ။ သို့သော်လည်း ယခုအချိန်မှာ ယောင်းမဖြစ်သူတွင် အချိန်လုံးဝမရှိတော့ပေ။ 

ယွမ်ကျစ်သည် ဖူချမ်တွင် မရှိပေ။ သူမသည် ကောလိပ်မှ ဘွဲ့ရပြီးနောက် အလုပ်လုပ်ရန် ကျန်းချမ်တွင် နေထိုင်ပြီး ဖူချမ်သို့ ပြန်လာခဲသည်။သူမ လက်ထပ်စဉ်က၊ ယွမ်ကျစ်သည် သတို့သမီးအရံလုပ်ရန် ခွင့်ရက်ယူ၍လာရခြင်းပင်။ 

အပြင်ထွက်ပြီး အားလပ်ချိန်ရသူ အနည်းငယ်သာရှိသည်။ အလုပ်ရှုပ်သူများက အလုပ်ရှုပ်ပြီး မိသားစုနှင့် အချိန်ကုန်သူက အချိန်ကုန်ကြသည်။သူမတစ်ယောက်တည်းသာ ကမ္ဘာပေါ်တွင် အသာယာဆုံးဖြစ်ပုံရသည်။ 

ယနေ့ ရာသီဥတု သာယာသဖြင့် သူမသည် သမီးလေးနှင့် ဈေးဝယ်ထွက်ရာ လမ်းမှာ လျှိုဟုန်မေနှင့် တွေ့သည်။

"ဟုန်ယန်၊ ဘာလို့ ကလေးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ထွက်လာတာလဲ၊ ဝမ်လီချမ်ရော ဘယ်မှာလဲ"

လျှိုဟုန်မေမှာ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်လအတွင်း အမျိုးသမီးအဖွဲ့ချုပ်တွင် လှုပ်ရှားမှုများ ရှိခဲ့ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန် ကို တွေ့ရန် အချိန်မရှိခဲ့။ ယခုလိုမျိုး လမ်းပေါ်တွင် တွေ့ဆုံရန် မမျှော်လင့်ထားပေ။

 "သူ အလုပ်များနေတယ်လေ၊ ရာသီဥတုကလည်း ကောင်းနေတယ်မလား၊ ဘာမှလုပ်စရာမရှိလို့ ညီမ ကလေးနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်လာတာပါ" 

ယောက္ခမသည် လုံ့လဝီရိယရှိ၍ အိမ်မှုကိစ္စများကို မြန်မြန်ဆန်ဆန်လုပ်တတ်သည်။ သူမကို အိမ်မှုကိစ္စမလုပ်ခိုင်းဘဲ ကလေးကိုသာ ပြုစုစောင့်ရှောက်ရမည်ဟု ပြောသည်။ တခါတလေ သမီးလေး နိုးလာသည့်အခါ ယောက္ခမက အောက်ထပ်ကို ခေါ်သွားပြီး သူမ အိပ်ရေးမဝမှန်းသိ၍ ကလေးကိုထိန်းပေးသည်။သူမလည်း ပို၍ အနားယူချိန်ရှိလာသည်။ ယနေ့က ယောက္ခမဖြစ်သူသည် အိမ်ကို ဟင်းသွားချက်တာကြောင့် သမီးလေးနှင့် ဆော့ကစားဖို့ အခွင့်အရေးရခဲ့တာပင်။

"ရာသီဥတုကောင်းရင် လမ်းလျှောက်ထွက်လို့ရတယ်လေ၊ ကလေးကို အခန်းထဲမှာ အမြဲထားတာက အဆင်မပြေဘူး၊အစ်မ ညီမကို နောက်ဆုံးပြောခဲ့တာကို စဉ်းစားပြီးပြီလား” 

ယခုခေတ်က အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီးကြားမှ တန်းတူညီမျှရေးကို အလေးထားသည့် လူ့အဖွဲ့အစည်းသစ်ဖြစ်၏။ အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသမီးများလည်း အလုပ်ရှိသင့်သည်။လူတိုင်းမှာ ကိုယ်ပိုင်ဘဝရှိရသည်။ အမျိုးသားများကိုသာ မျက်စိမှိတ် အားမကိုးသင့်ချေ။

လျှိုဟုန်မေ ပြောသည့်စကားကို ရှောင်ဟုန်ယန် အလေးအနက်ထား စဉ်းစားခဲ့၏။ အထူးသဖြင့် သူမသည် ယခုလပိုင်းအတွင်း အိမ်မှာနေပြီး ဘာမှမလုပ်ရပေ။ လျှိုဟုန်မေ ပြောသည့်စကားက မှန်ကန်ပြီး သူမမှာ အလုပ်တစ်ခုရှိသင့်သည်ဟု ခံစားမိသည်။

 "အစ်မ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ အလုပ်အကြောင်း စဉ်းစားပြီးပါပြီ၊ ကလေး နှစ်လလောက် ပြည့်ရင် ညီမလည်း အလုပ်ရှာတော့မယ်"  

မူလက အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကို စောင့်ကြည့်မည်ဟု သူမ တွေးခဲ့ဖူးသော်လည်း တတိယမြောက်အစ်ကိုရောက်လာပြီးနောက်၊ ဆိုင်က သူမ မကြည့်လည်း ရသွား၏။ 

အစားအသောက်စက်ရုံသည် သူမ၏ နောက်ဆုံးရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်။ သင့်လျော်သော အလုပ်မရှာနိုင်ပါက ကလေး အသက်ကြီးလာသောအခါ၊ ကိုယ်ပိုင်စက်ရုံဖြစ်သဖြင့် သက်တောင့်သက်သာ အလုပ်လုပ်နိုင်ပြီး အချိန်မရွေး နို့ပြန်တိုက်ဖို့လည်း အဆင်ပြေသည်။

ယခုလမှာ စက်ရုံက ဖုန်းတပ်ဆင်ခဲ့ပြီး ထရပ်ကားတစ်စီး ဝယ်ခဲ့သည်။ထုံးစံအတိုင်း ဝမ်လီချမ် အလုပ်များနေပြန်၍ သူမတို့နှင့် အတူအချိန်ဖြုန်းရန် အချိန်မရှိပေ။

 "ဟုတ်တယ်၊ ညီမက ဘယ်လိုအလုပ်မျိုးကို ရှာချင်တာလဲ"  

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အထက်တန်းကျောင်းမှ ဘွဲ့ရပြီး ဆရာမအဖြစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့သဖြင့် အလုပ်က ရှာရလွယ်သည်။သူမ ဘာကို သဘောကျမှန်းမသိ၍ အလုပ်ရှာရလွယ်အောင် ကူညီပေးရမည်။

 "ညီမ စိတ်ကို မပြင်ဆင်ရသေးဘူး"

တကယ်တမ်း သူမသည် သိပ်အလုပ်မရှုပ်သည့် အလုပ်တစ်ခုကို ရှာချင်သည်။ အလုပ်ကပြန်လာပြီးနောက် သမီးနှင့်အတူ အချိန်ဖြုန်းနိုင်ရမည်၊ ဝမ်လီချမ်နှင့်လည်း အတူရှိနေနိုင်ပြီး အသိပညာများ ဖလှယ်နိုင်သည့်အလုပ်မျိုးပင်။သူမ၏ စိတ်ကူးက လက်တွေ့မကျမှန်း သိသည့်အတွက် ပြောဖို့ ရှက်နေမိသည်။

"အဲဒါကို ဖြည်းဖြည်းစဉ်းစားပါ၊ စဉ်းစားပြီးတဲ့အခါ အစ်မကို ပြောပြ၊ ညီမ အာရုံစိုက်အောင် အစ်မ ကူညီပေးမယ်"  

သူမ၏ ခင်ပွန်းက ရှောင်ဟုန်ယန် တို့အကြောင်း မကြာခဏမေးသည်။ ကယ်တင်ရှင်၏ ဇနီးကို အလုပ်ရှာရန် သူမလည်း ကူညီချင်မိသည်။

 "ဒါဆို အစ်မ ဟုန်မေကို အရင်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"  

ရှောင်ဟုန်ယန်က စကားအဖြစ်သာ ပြောချင်းဖြစ်သည်။ လျှိုဟုန်မေ အား သူမအတွက် အလုပ်ရှာပေးရန် အကူအညီတောင်းဖို့ အစီအစဉ်မရှိပေ။

ဝမ်လီချမ်က သူမကို သူတို့၏ ဆက်ဆံရေးအကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်။ ရေထဲပြုတ်ကျသည့် ကလေးနှစ်ယောက်ကို ကယ်တင်ခဲ့သဖြင့် မိသားစုနှစ်စုနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ရကြောင်း သူက ပြောပြသည်။သို့နှင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိလာကြ၏။

ညနေပိုင်းတွင် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ်နှင့် အလုပ်ရှာဖို့အကြောင်း စကားပြောဖြစ်သည်။

 "ဟုန်ယန်၊ မင်း လုပ်ချင်ရင် အလုပ်ရှာလို့ရပေမယ့် ရှီရှီ နည်းနည်း အသက်ကြီးလာတဲ့အထိ လပိုင်းလောက် စောင့်လို့ရမလား"  

အမေဖြစ်သူ အလုပ်ဆင်းလျှင် သူ့သမီးလေး နို့ဆာနေမှာစိုးသည်။  

"ကောင်းပြီ၊ ရှီရှီ ကြီးလာအောင် ကျွန်မလည်း စောင့်ချင်ပါတယ်၊ ဝမ်လီချမ် ကျွန်မ အလုပ်သွားလုပ်ဖို့ကို မကန့်ကွက်ဘူးမလား"  

ပြီးခဲ့သောနှစ်တွင် သူမသည် အလုပ်မှ နုတ်ထွက်ပြီး အိမ်မှာနေရန် ဝမ်လီချမ် တောင်းဆိုခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ သူမ အလုပ်ထွက်လုပ်ချင်သည်ဟု ဆိုသည်ကို သူကပင် လွယ်လွယ်ကူကူ သဘောတူခဲ့သည်။ ကိုယ်ဝန်ရှိ၍ အလုပ်လုပ်မည်ကို သူ စိုးရိမ်ပါက၊ လစာမယူဘဲ အနားယူခွင့် လျှောက်ထားနိုင်၏။ နုတ်ထွက်ရန် မလိုအပ်ချေ။

 "မကန့်ကွက်ပါဘူး" 

အနာဂါတ်မှာ အဆင့်မြင့် အမျိုးသမီး အရာရှိ ဖြစ်လာမယ့် ရှောင်ဟုန်ယန် အလုပ်လုပ်မှာကို သူ ဘယ်လိုလုပ် တားဆီးနိုင်မလဲ။

ဝမ်လီချမ်သည် သမိုင်းကို မပြောင်းလဲချင်ပေ။ သူ ပြောင်းလဲချင်သည့် တစ်ခုတည်းသောအချက်မှာ သူ့အဖွားသည် ဘယ်သူမှမသိဘဲ တိတ်တဆိတ် ရောဂါနေရာမှ မသေသွားစေရန် ဖြစ်သည်။ထိုကိစ္စသည် 2010 တုန်းကဖြစ်ပြီး ယခုအချိန်မှာ အရင်ဘဝက သူ့မိဘများသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိမှာ မဟုတ်သေးပေ။

ဝမ်လီချမ်က တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ လျင်မြန်စွာ ပြန်ဖြေသဖြင့် ရှောင်ဟုန်ယန် သံသယ ဝင်မနေဘဲ အလုပ်သွားလုပ်ဖို့ အဆင်ပြေသွား၍ ပျော်ရွှင်သွားရသည်။

ထရပ်ကား ဝယ်ယူပြီးဖြစ်၍ ဝမ်လီချမ်သည် ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်လျှောက်ရန် စိတ်ကူးရှိသည်။ နောင်တစ်ချိန်မှာလည်း ကားတစ်စီး ထပ်ဝယ်မည်ဖြစ်၍ ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်ရှိဖို့ အရင်လုပ်ရမည်။

သူ့အရင်ဘဝတုန်းက ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်ရှိခဲ့သော်လည်း၊ အခုတစ်ကြိမ်မှာတော့ ထရပ်ကားယာဉ်မောင်းလိုင်စင် လိုချင်မိသည်။ ထရပ်ကား ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်နှင့်ဆို ဘယ်ကားကိုမဆို မောင်းနှင်နိုင်ပြီး ဝန်ထမ်းမလုံလောက်သည့်အခါ သူက ယာဉ်မောင်းအဖြစ်လည်း လုပ်နိုင်တာကြောင့် သူ့ကို သင်ပေးခိုင်းသည်။

အကြီးဆုံးယောက်ဖ ဝူလျန့်က ဦးစီး၍ နောက်ထပ်စက်ရုံတစ်ခုတည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ယခုအခါ စက်ရုံနှစ်ရုံရှိပြီး ဝမ်လီချမ်သည် ဘီစကစ်ထုတ်လုပ်မှုလိုင်းနှင့် သကြားလုံးထုတ်လုပ်မှုလိုင်းဟူ၍ သပ်သပ်စီ ခွဲခြားထားသည်။

 စားသောက်ကုန် စက်ရုံလည်း အရွယ်အစား တိုးချဲ့လာသည်။ ကျန်းချမ် ၏လုပ်ငန်းသည် ပိုကောင်းလာသည်။ အခြေခံအားဖြင့်၊ အသေးစားနှင့် အလတ်စား လက်ကားရောင်းချသူများကသာ အဓိကဖောက်သည်ဖြစ်သည်။ လောကျုံးယုံသည် စာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီးနောက် အထွေထွေဖြန့်ဖြူးသူက ဝယ်လက် စက်ရုံကို တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်ပြီး ကုန်ပစ္စည်းများကို ပေးပို့မည်ဖြစ်သည်။ အခြေခံအားဖြင့် လန်ကျိုးရှိ ကုန်ပစ္စည်းအားလုံးနီးပါးကို ဈေးဝယ်ကြသည်။လက်ရှိတွင် ဖြန့်ဖြူးရောင်းချသည့် ဖောက်သည် စုစုပေါင်း၏ 70% ကို ပြန်လည် စတော့ဖြည့်ထားနိုင်ပြီဖြစ်သည်။

နွေရာသီအားလပ်ရက် အတွင်း လျန့်လီရွှယ်သည် ကျန်းချမ်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။ လောကျုံးယုံကလည်း သူမနှင့်အချိန်ကုန်ချင်သည်ဟုဆိုကာ ခွင့်ယူမည်ဟု ပြောလာသည်။

 "လောကျုံးယုံ၊ လျန့်လီရွှယ်က အားလပ်ရက် နှစ်လရတာကို မင်းကလည်း ခွင့်နှစ်လယူမယ်ဆိုတော့ မင်း နေ့တိုင်း သူမကို တွယ်ကပ်နေချင်တာလား"

လောကျုံးယုံက သတ္တိရှိရှိ ခွင့်ကို နှစ်လ တောင်းဆိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော် ဝမ်လီချမ်သည် သမီးလေးက ငယ်သေး၍ ခွဲနေဖို့ ဝန်လေးနေမိ၏။

"သူမကို ကျွန်တော်တို့ အတူတူ ပျော်ကြမယ်လို့ ကတိပေးထားတယ်၊ ဘယ်နှစ်ရက်ကြာမလဲ မသိဘူး၊ဒါကြောင့် ကျွန်တော် လိုလိုမယ်မယ် ခွင့်တင်လိုက်တာ၊ ပြန်ရောက်ရင် စက်ရုံကို အမြန်ဆုံး ပြန်လာပါ့မယ်" 

မတွေ့ရသည်မှာကြာပြီဖြစ်၍ ဤအခွင့်အရေးက ရှားရှားပါးပါးဖြစ်ကာ သူ လက်လွှတ်မခံချင်ပေ။ 

သို့နှင့် လောကျုံးယုံ မရှိခိုက်၊ ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်ကို နှစ်ရက်လာပြီး တစ်ရက် အိမ်ပြန်သွားသည်။ ကျန်းချမ်တွင် အရောင်းကိစ္စများနှင့် အလုပ်များနေပြီး ဖူချမ်မှာလည်း စက်ရုံများနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသောကြောင့် သုံးရက်မှ တစ်ညသာ အိမ်တွင်အိပ်နိုင်သည်။ တစ်ခါတလေကျတော့ မနက်မိုးလင်းမှ ပြန်လာရသည်။ 

 တံခါးအဟ,ကြားထဲမှနေ၍ အခန်းတွင်းရှိ အလင်းရောင် ဖျော့ဖျော့ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စားပွဲပေါ်မှာ မီးအိမ်အသေးလေး ရှိသည်။သူ တံခါးကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖွင့်လိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ ရှောင်ဟုန်ယန်က သမီးကို နို့တိုက်နေသည်။

 "ဟုန်ယန်၊ ကိုယ် ပြန်လာပြီ"  

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတွေ့ရသည်မှာ တစ်ရက်တောင်ရှိနေမည်ဖြစ်၍ လွမ်းနေကြသည်။ 

 "အဝတ်အစားတွေကို ရေချိုးခန်းထဲမှာ ခွေးခြေပေါ်တင်ထားတယ်၊ သွားဝတ်ပါ"  

သူ့အဝတ်အစားများက ချွေးများနှင့် စိုရွှဲပြီး အနံ့အသက်လည်း ပျံ့နေသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ချွေးနံ့ကို မခံနိုင်ကြောင်း ဝမ်လီချမ် သိထားသောကြောင့် ဆပ်ပြာဖြင့် နှစ်ကြိမ်ခန့် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တိုက်ကာ ရေချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးပြန်လာသော် သမီးလေးက နို့သောက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်က ကုတင် ခေါင်းရင်းမှာ မှီပြီး သမီးလေးကို ပွေ့ဖက်ထားသည်။ ဝမ်လီချမ် ပြန်ရောက်လာ၍ သမီးလေးကို ပုခက်ထဲထည့်ဖို့ စောင့်နေတာပင်။ ဝမ်လီချမ် ပြန်ရောက်ချိန်က၊ ဘယ်လောက်ပဲ နောက်ကျနေပါစေ အိပ်ရာမဝင်ခင် သူ့သမီးလေးကို သေချာကြည့်ကာ နမ်းတတ်သည်။ ယခုတာ့ သူမ သမီးလေးကို မနာလိုပင်မဖြစ်တော့။ သူမသည် ဝမ်လီချမ် ၏ အပြုအမူကို ကျင့်သားရခဲ့ပြီး ထိုကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ သူနှင့် စကားများရန်မဖြစ်တော့ပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ လက်ကို ကိုင်ထားပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသည်။ ပြီးခဲ့သည့်လက ဝယ်လာသော ကောက်ရိုးဖျာပေါ်တွင် အိပ်ခြင်းဖြစ်ပြီး ပန်ကာဖွင့်ထားတာတောင် ရာသီဥတုက ပူနေသေးသည်။ယခုနှစ်က အတော်လေးပူလောင်လှသည်။ 

"ဒီရက်ပိုင်း အပူချိန်က မြင့်နေတယ်၊ မင်းနဲ့ ရှီရှီ အိမ်မှာ အရမ်း ပူနေသလား"  

 ပြတင်းပေါက် လေအေးပေးစက်များသည် ဤကာလအတွင်း ကျန်းချမ်ဆိုင်တွင် အလွန်ရောင်းကောင်းခဲ့သည်။ နှစ်ခုလောက်ဝယ်ပြီး သူ့အခန်းနှင့် သူ့အမေ၏ အခန်းမှာ တစ်လုံးထည့်ထားဖို့ ဝမ်လီချမ် တွေးနေမိ၏။

"မပူပါဘူး၊အစ်ကိုသာ အပြင်ထွက်တဲ့အခါ ရေများများသောက်ဖို့၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂရုစိုက်ဖို့၊ အပူဒဏ်မခံရဖို့ လိုတယ်”  

အိမ်မှာ ပန်ကာများရှိနေတာကြောင့် အပြင်ထွက်နေရသော ဝမ်လီချမ် လောက် မပူပေ။သူကသာ အပြင်မှာအလုပ်လုပ်နေခြင်းပင်။ ရာသီဥတုက ပူလွန်း၍ သူမ သည်းမခံနိုင်သော်လည်း၊ သူ ပင်ပန်းသည်ကို မြင်တိုင်း သူမ ပြောမထွက်ပေ။ သူ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး မိသားစုအတွက် ငွေအများကြီးရှာဖို့ မလိုအပ်ကြောင်း ပြောပြချင်သည်။ ယခုဆို မိသားစုတစ်ခုလုံး သုံးစွဲဖို့ လုံလောက်ပြီဖြစ်၏။ သူ ယခုလို အလွန်အမင်းအလုပ်များနေစရာ မလိုပေ။

 "လီချမ်.."

 "အင်း...."  

ဝမ်လီချမ် ချွေးများထွက်နေတာကြောင့် မလှုပ်ဝံ့ဘဲ သူမ လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ထားလိုက်သည်။ 

 "တကယ်တော့ အစ်ကို၊ သိပ်လည်း အရမ်းအလုပ်ကြိုးစားပြီး စိတ်ဆင်းရဲနေဖို့ မလိုပါဘူး..."

 "ဟုန်ယန်၊ကိုယ် စိတ်ချမ်းသာပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းနဲ့ အတူသိပ်မရှိရလို့ ကိုယ့်ကို အပြစ်တင်နေသလား"  

ယခုဆို သူ နေ့တိုင်းနီးပါး အလုပ်များနေပြီး လက်ရှိဘဝနှင့်လည်း ရင်းနှီးနေပုံရသည်။ လက်ထပ်ပြီးနာက် ပို၍ပင် အလုပ်များလာ၏။လမ်းမှာသာ အချိန်ကုန်ကာ အလုပ်ရှုပ်နေတာပင်။

ဝမ်လီချမ်လည်း သူတို့မိသားစုချင်း အချိန်ပိုပေးချင်ပေသော်လည်း၊ အချိန်က ဘယ်သူ့ကိုမှ မစောင့်ချေ။ ရှောင်ဟုန်ယန် သည် ယခု သူ့ကို အတော်လေးချစ်ရှာသည်။နောင်တစ်ချိန်မှာ သူက သူမနဲ့ မထိုက်တန်တော့ဘူးဆိုရင် သူမ သူ့ကို သဘောကျနေဦးမှာလား။ သူမသာ သူ့ကိုဆက်ချစ်မယ်ဆိုရင်၊သူမကို တသက်လုံး အငြိုအငြင်တစ်ချက်မရှိရအောင် ထားချင်မိ၏။

 "ညီမ အစ်ကို့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်...ညီမ" 

သူမ ဘယ်လို ပြောပြရမှန်းမသိတော့။ 

 "ကိုယ် သိပေမယ့် အခုလုပ်စရာတွေ ရှိတယ်၊ကိုယ် မလုပ်ရင် နောင်တရလိမ့်မယ်"

တကယ်တော့ သူ ဘယ်လောက်ပဲ အောင်မြင်နေပါစေ၊ သူသည် လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပြီး သူမနှင့် မထိုက်တန်သေးချေ။ထို့ကြောင့် အလုပ်ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်နေဖို့သာရှိသည်။

သြဂုတ်လအစတွင် လောကျုံးယုံ ပြန်ရောက်လာသည်။ ဝမ်လီချမ်သည် လောကျုံးယုံ ယူလာပေးသော လက်ဆောင်နှင့်အတူ ထိုနေ့တွင် ဖူချမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။တစ်လလောက် အိပ်ရေးပျက်ထား၍ အိမ်မှာ နှစ်ရက်လောက် ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်အောင် အိပ်လိုက်၏။

ဝမ်လီချမ်က အိမ်မှာ အိပ်ရေးဝအောင် အိပ်နေသည့်ရက်အတွင်း ရှောင်ဟုန်ယန် သမီးလေးကို စတိုးဆိုင်ကို ခေါ်သွားသည်။ အိမ်မှာဆို သမီးလေးကြောင့် ဝမ်လီချမ် အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးသည်။

တတိယအစ်ကိုဖြစ်သူသည် အဓိကမဟုတ်သော အစားအသောက်ဆိုင်ကို ကြည့်နေပြီး သူမသည်လည်း မီးတွင်းထဲက ထွက်ရပြီဖြစ် သောကြောင့် စတိုးဆိုင်တွင် နေထိုင်ရန် မလိုအပ်တော့ပေ။မီးထွက်ပြီးကတည်းက သူမတို့ အိမ်မှာသာပြောင်းနေဖြစ်သည်။ ယောက္ခမကမူ အိမ်တွင် မီးမရှိ၍ စတိုးဆိုင်တွင်သာ ချက်ပြုတ်ဆဲဖြစ်၏။ 

 "မရီး ရောက်လာပါလား၊ လာထိုင်ပါ"  

ချန်သဲရုံသည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို မတွေ့ရသည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူမ၏ တတိယမြောက်အစ်ကို စတိုးဆိုင်သို့ ရောက်လာပြီးနောက် သူမသည် ဆိုင်သို့ ရှားရှားပါးပါး ရောက်လာခဲသည်။

 "အစ်ကိုနဲ့ မာကျစ်ကို ဘာလို့ မတွေ့တာလဲ"  

မနက်ရှစ်နာရီသာ ရှိသေးပြီး ဆိုင်ကဖွင့်ခါစမို့ စောစောစီးစီး ပစ္စည်းပို့စရာ မရှိလောက်ပေ။

 "အစ်ကိုရှောင်နဲ့ မာကျစ်က နောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ ဂိုဒေါင်ကို သွားတာပါ"

 "အင်း မင်းလည်း အလုပ်သွားလုပ်လေ၊ အစ်မလည်း ခဏနေ ပြန်တော့မယ်"  

ချန်သဲရုံ သည် သူမရောက်လာချိန်တွင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။ သူမ ရောက်ပြီးနောက် ချန်သဲရုံ သည် သူမစားရန် မုန့်များ၊ ရေများ ချပေးကာ ဧည့်သည်လို ဧည့်ဝတ်ကျေနေသည်။ သူမ အနားမှာ အခုထိ ရပ်နေဆဲဖြစ်ကာ၊ သန့်ရှင်းရေး ဆက်မလုပ်တော့ပေ။

"ထိုင်ပါဦး၊ အစ်ကိုရှောင် လာပါလိမ့်မယ်"  

 "မဟုတ်ဘူး၊ မင်း အလုပ်တွေရှုပ်နေတာမလား အစ်မ ပြန်တော့မယ်"

ချန်သဲရုံနှင့် ပြောဆိုရသည်မှာ ယနေ့မှ ခက်ခဲနေသလိုမျိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။သူ့ပုံစံက သူမ ဆိုလိုသည်ကို နားမလည်သလိုပင်။သူမ ဤနေရာတွင် ရှိနေပါက၊ သူတို့ အလုပ်များကို ထိခိုက်စေသည်ဟုခံစားမိ၍ သူမ၏ သမီးလေးကို ပွေ့ကာ ထွက်သွားခဲ့သည်။ ချန်သဲရုံက သူမအား အနောက်ကနေ ကြည့်နေသည်ကို သူမ သတိမထားမိလိုက်ချေ။

xxxxx💙