Chapter 8

📽️Chapter 8

အခြေအနေ: ထပ်ပြီး ဖျက်လိုက်ပြန်ပြီ... 

ရန်ရှူသည်ကား ကုတင်အစွန်းတွင် လက်ပိုက်ကာ ခြေချိတ်ထိုင်နေခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှမိန်းကလေးကို အလွန်စိတ်ပျက်နေဟန်ဖြင့် ပြောနေခဲ့သည်။

“ ငိုနေတယ်ပေါ့… ငိုနေလို့ရော ဘာအသုံးကျမှာလဲ… အထူးသဖြင့် ကိုယ့်အသက်ကိုမလိုချင်တဲ့ အမှိုက်အတွက်ပေါ့… မင်းအပြင်ထွက်ရင် ငါ့ဖန်လို့မပြောနဲ့ .. ငါ့မှာ မင်းလိုတုံးအတဲ့တူမကြီးမရှိဘူး…”

( T/N - ရန်ရှူရဲ့ fandom nameက တူမကြီးနော် ဘာကြီးမှန်းမသိ ဖြစ်မှာစိုးလို့ ထပ်ပြောပြပေးတာပါ )

“ တောင်းပန်ပါတယ်…”

မိန်းကလေးမှ ရှိုက်ငိုနေလျက်ဖြင့် တောင်းပန်လာသည်။

“ တောင်းပန်တာလား… ငါ့ကိုဘာလို့တောင်းပန်ရမှာလဲ… မင်းကိုယ်မင်းသာတောင်းပန်စမ်းပါ… အားအနာရဆုံးလူက ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ…”

ရန်ရှူ တံခါးကို အသာအယာဖွင့်လာသည့် စန့်ရှန်းထံသို့ ထိန်းချုပ်မရနိုင်သော ဒေါသများပြည့်နေသည့် မျက်လုံးများနှင့် အသိပေးသောအကြည့်တစ်ချက်ပေးလိုက်သည်။

သတိထားနေ မဟုတ်ရင် မင်းပါအဆူခံရမယ်…

စန့်ရှန်း ချက်ချင်းအလျှော့ပေးလိုက်ရသည်။ သူက လက်မြှောက်အရှူံးပေးထားသည့် အမူအရာဖြင့် ရန်ရှူအနားတွင်သာ ရပ်နေလိုက်သည်။

စန့်ရှန်း သူ့အနားတွင်ရပ်ကာ စကားမပြောလာသောကြောင့် ရန်ရှူ၏မျက်လုံးများမှာ အကြည့်လွှဲသွားခဲ့သည်။ စန့်ရှန်းသည်လည်း ရန်ရှူ စိတ်ပိုဆိုးသွားမည်စိုးသောကြောင့် တိတ်တဆိတ်သာ မျက်လုံးမှိတ်ထားလိုက်သည်။

သူစိမ်းများ အထူးသဖြင့် သူမ၏အိုင်ဒေါနှင့်အတူရှိနေရသည်မှာ အလွန်ရှက်ဖွယ်ကောင်းသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပေမည် ကျောက်ရှင်းရွေ့ အဆုံး၌ စမ်းစကားပြောကြည့်လိုက်သည်။

“ ရှူရှူ ဒီမှာ တစ်ချိန်လုံး နေမှာလား…”

“ မင်းသူငယ်ချင်းလာတာကို စောင့်နေတာ…”

“ ကျွန်မ ထပ်ပြီးပြဿနာမရှာတော့ပါဘူး… ရှူရှူ အိမ်ပြန်နားပါတော့ အချိန်ကအရမ်းနောက်ကျနေပြီလေ…”

“ မင်းသူငယ်ချင်းရောက်လာတာကို စောင့်နေတာလို့ ငါပြောပြီးသားလေ…”

“.....”

ရန်ရှူ၏အသံမှာ အလွန်တင်းမာနေသောကြောင့် ကျောက်ရှင်းရွေ့စကားဆက်မပြော‌ရဲတော့ချေ။ ဆက်လက်၍သာ ရှိုက်ငိုနေမိသည်။

သူမ၏အချစ်နှင့် အရာအားလုံးကိုဆုံးရှူံးရပြီဟု သူမ ထင်မိခဲ့သည်။ သူမကိုဂရုစိုက်မည့်သူ မည်သူမှမရှိတော့ဟု သူမတွေးမိခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း သူမမျက်လုံးများကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် သူမအိုင်ဒေါမှာ သူမကိုကယ်တင်ပေးခဲ့ပြီး အနားတွင်ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုသူမှာ အကြမ်းတမ်းဆုံးစကားများကို ပြောနေသည့်တိုင် စကားလုံးတိုင်းမှာ သူမအတွက်ဂရုစိုက်ပေးနေခြင်းသာဖြစ်သည်။

ဤသို့သော အခြေအနေကိုမဆိုနှင့် သူတို့အမြဲတမ်းသဘောကျခဲ့ရသူကို မြင်လိုက်ရချိန်တွင် ထိန်းချုပ်မရနိုင်ဘဲ ငိုကြွေးမိခြင်းမှာ ကြယ်ပွင့်အနောက်သို့လိုက်သူများသာ နားလည်ပေးနိုင်ပေမည်။

စန့်ရှန်း ရန်ရှူ၏ပုံစံကို ကြည့်နေမိသည်။

ရန်ရှူက ယခုလေးတင်မှ ခေါင်းလျှော်လာခဲ့ပြီး ဆံပင်မခြောက်သေးမီမှာပင် အပြင်ထွက်လာရခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။ သူ၏ဆံပင်ပေါ်တွင် လေတိုက်ခံထားရသည့် ခြေရာလက်ရာများရှိနေသည်။ ခေါင်းထိပ်တွင်မူ ဆံပင်အချို့မှာ ခေါင်းမာမာနှင့် ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေလေရာ အမှန်တကယ့်ပင် စိတ်တိုနေသည့်ဆံပင်ကဲ့သို့သောအပြုအမူမျိုးဖြစ်နေခဲ့သည်။

ရန်ရှူ၏မျက်နှာမှာ လုံးလုံးပြောင်ရှင်းနေသော်လည်း ကံကောင်းစွာဖြင့် သူ၏အသားအရည်မှာ ကောင်းမွန်လှသည်။ ဤသို့သောမိတ်ကပ်မလိမ်းထားသည့် အခြေအနေရောက်နေသော်လည်း ရန်ရှူမှာ ကင်မရာရှေ့မှ နူးညံ့သောပုံစံနှင့် များစွာကွာခြားခြင်းမရှိပေ။

တစ်ခုတည်းသော ရှက်စရာကောင်းနေသည့်အချက်မှာ ရန်ရှူက ဆွယ်တာကိုပြောင်းပြန်ဝတ်ထားခြင်းပင်။ လည်ပင်းမှဤအတိုင်း ဆွဲဝတ်ထားပုံရပြီး ကော်လံကို သူ၏လက်ချောင်းများဖြင့် အမြဲချိတ်ထားခဲ့သည်။

သို့တိုင်အောင် ရန်ရှူ၏ပုံစံမှာ လုံးလုံးဆူပွက်နေပြီး စာမေးပွဲကျသည့်ကျောင်းသားများကို ခေါ်ဆူခါနီး ကျောင်းအုပ်ကြီးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဒေါသထွက်နေပုံရသည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ မိန်းကလေးမှာငိုကြွေးနေဆဲဖြစ်သောကြောင့် သူ အတင်းအကြပ်အောင့်ထားလိုက်ရသည်။

နာရီဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ဆေးရုံခန်းထဲတွင် တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် အပြင်ဘက်မှ စိတ်ပူနေသောအသံကိုကြားလိုက်ရသည်။

‌ကျောက်ရှင်းရွေ့၏သူငယ်ချင်း ရောက်လာလေပြီ။

ထိုမိန်းကလေး၏သူငယ်ချင်းမှာ ယိုယိုဖြစ်ပြီး သူမက မြို့ပြင်မှမောင်းလာရခြင်းကြောင့် ကယ်တင်ပြီးမှသာ ရောက်လာနိုင်ခဲ့သည်။

ဆေးရုံခန်းတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် စောင်နှင့်မျက်နှာအုပ်ထားသူကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ ချက်ချင်းထငိုလိုက်မိသည်။

“ ရွေ့ရွေ့…”

ရန်ရှူ ငိုသံကြောင့် ကြောင်သွားရသည်။ အနှီမိန်းကလေးမှာ အပြင်လောကတွင်လည်း အံ့ဩနေသည့်သင်္ကေတများကို သုံးတတ်သူဖြစ်ရပေမည်။

“ ငါ အသက်ရှင်ပါတယ်…”

ကျောက်ရှင်းရွေ့ စောင်အောက်မှ မပီမသဖြေလိုက်သည်။

“ ဒါဆို ဘာလို့ခေါင်းကိုစောင်နဲ့ဖုံးထားရတာလဲ…”

ယိုယို ချက်ချင်းပင် မျက်ရည်များကိုသုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ရှိရာသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။

“ ဆေးမသောက်ခင် ငါ အရမ်းစိတ်ညစ်နေတော့ ခေါင်းမလျှော်ခဲ့မိဘူးလေ… မျက်လုံးပွင့်ပွင့်ခြင်း ရှူရှူကိုမြင်ရမယ်လို့ ဘယ်သူကသိမှာလဲလို့…”

ထိုအရာမှာ အလွန်ဆိုးရွားသောကြောင့် သူမ စောင်အောက်တွင်သာ တောက်လျှောက်နေနေမိခဲ့သည်။

သူမ အနည်းငယ်လှုပ်လိုက်သည်နှင့် ရန်ရှူကိုစော်ကားမိသကဲ့သို့ဖြစ်သွားပြီး ထဆူလာမည်ကိုကြောက်နေသောကြောင့် အသက်ရှူရန်ပင် စောင်ကိုမလှပ်လိုက်ရဲပေ။ စောင်အဟများကြားမှသာ လှုပ်ရှားပြီး လေခိုးရှူနေခဲ့ရသည်။

ထိုမှသာ ယိုယိုက ဘေးတွင်ရှိနေသည့် ရန်ရှူနှင့်စန့်ရှန်းကိုမြင်သွားခဲ့သည်။ သူမ၏ကြယ်ပွင့်ကို လူကိုယ်တိုင်မြင်ရမည်ဟု မထင်မိသောကြောင့် သူမ သူ့အားအံ့ဩတကြီးကြည့်ကာ မည်သို့ပြုမူရမည်မသိနေခဲ့ချေ။ သူမ ဤအတိုင်း ရန်ရှူထံ ဦးညွှတ်အရိုအသေပေးလိုက်သည်။

ရန်ရှူ : “....”

သူတို့က ငါ့ကိုပြန်လွှတ်ဖို့ပြင်နေတာလား…

—————

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ် : 

စန့်ရှန်း : ကျွန်တော်၊ ဥက္ကဌစန့်က ကုမ္ပဏီရဲ့ဘော့စ်ဖြစ်ပေမယ့် ရန်ရှူ တကယ်ကြီးဒေါသထွက်နေရင်တော့ အသက်တောင်မရှူဝံ့ပါဘူး…

—————

ညသန်းခေါင်ယံအချိန်၌ ဆေးရုံကြီးတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ သူနာပြုကောင်တာရှိ သူနာပြုများသည်သာ တာဝန်အရ လှုပ်ရှားနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ 

လူနာခန်းက တစ်ခဏတာ ဆူညံမှုများပြီးနောက် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်ကျသွားလေသည်။ ရန်ရှူတစ်ယောက် ကျောက်ရှင်းရွေ့၏ ဆေးသွင်းမှုအခြေအနေကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူဆက်ရှိနေရန် မလိုအပ်တော့ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ 

သူထရပ်ကာ  ယိုယိုအား ပြောလိုက်သည်။

“သူ့ကို ကြည့်ပေးထားပါဦး... ငါအိမ်ပြန်ပြီး အနားယူလိုက်ဦးမယ်…" 

"ကောင်းပါပြီ…"

ယိုယိုက စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှုအတွင်း နည်းပြ၏ အမေးစကားကို ပြန်ဖြေနေရသည့်အလား သတိကြီးစွာ ဖြေလာ၏။ သူမက ထရပ်လိုက်စဥ်တွင် တုန်ယင်သွားသော်ငြား ကံအားလျော်စွာဖြင့် စန့်ရှန်းက လက်ကိုထိန်းကိုင်ပေးလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို တည်ငြိမ်သွားစေခဲ့သည်။    

ရန်ရှူက ယိုယိုကို လက်ခါပြလိုက်သည်။

“မင်း အဲ့ဒီလောက်ကြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေစရာ မလိုပါဘူး…” 

“ဟုတ်... ဟုတ်... ကောင်းပါပြီ…"

ယိုယိုက အလျင်အမြန်ပင် အသံအနေအထားကို ပျော့ပျောင်းစေလိုက်သော်ငြား ခပ်မတ်မတ် ရပ်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ 

ယင်းမှာ ပထမဆုံးအနေဖြင့် စတားတစ်ယောက်ကို မျက်မြင်တွေ့ဖူးရသည် ဖြစ်ရာ သူမ၏ သူငယ်ချင်းနှင့် အိုင်ဒေါအပေါ်တွင် အမြင်ကောင်းလေးများ ရှိသွားစေချင်သည်။ 

ယိုယိုက စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှုတွင် ရှိနေသည့်အလား မသိစိတ်အရ ထရပ်မိသွားလေသည်။  

ရန်ရှူမှာ စကားထပ်ပြောစရာ မရှိတော့ပေ။ သူလှည့်ကာ ထရပ်လိုက်စဥ်တွင် စန့်ရှန်းက သူ့လက်ထဲမှ ဦးထုပ်ကို ရှန်ရှူ၏ ခေါင်းထက်သို့ တင်ပေးလိုက်ပြီး mask အနက်ရောင်တစ်ခုကို ထုတ်ကာ ကူတပ်ပေးလိုက်သည်။ 

ရန်ရှူက စန့်ရှန်းအား ကြည့်လိုက်သော်ငြား စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့ပေ။ 

စန့်ရှန်းသည်ကား ထိုအရာများအား လုပ်ရသည်ကို ကြာရှည်စွာ ကျင့်သားရခဲ့ဟန်ပေါ်နေပြီး သူ့အား ကြိုမပြောပြထားဘဲနှင့်ပင် သူလိုအပ်မည့်အရာများကို ဝယ်ထားခဲ့ပုံရသည်။ 

ယိုယိုက ခပ်မတ်မတ် ရပ်နေသော်ငြား ခေါင်းလေးကို တိတ်တိတ်လေး စောင်းလိုက်ပြီး ထိုနှစ်ယောက်သား၏ အပြုအမူများကို အကဲဖြတ်နေခဲ့လေသည်။ 

အဲ့ဒီလူက လက်ထောက်များလား... လက်ထောက်ကလည်း ချောချက်ပဲ... 

ထိုအခိုက်တွင် ရှန်ရှူက လှည့်ကြည့်လာပြီး သူ့မျက်လုံးများက ယိုယိုအပေါ် ကျရောက်သွားသည်။ 

ထိုစဥ် ယိုယိုမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ရှင်းပြလာခဲ့ပြန်လေသည်။ 

"ကျွန်မ မကြည့်ပါဘူး…" 

"..."

ရန်ရှူက ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် လက်မြှောက်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှဖူးလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ 

"ကောင်းပြီလေ... ငါပြန်တော့မယ်…" 

ရန်ရှူတို့ ဆေးရုံခန်းထဲမှ ထွက်ရန်ပြင်လိုက်စဥ် နောက်ထပ် လူတစ်ယောက်က ဆေးရုံခန်းထဲသို့ အူယားဖားယား ပြေးလာလေသည်။ 

ထိုလူ၏ အကြည့်များက ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေပြီး လျှောက်လာနေသော ထိုယောကျ်ားက ရန်ရှူနှင့် စန့်ရှန်းတို့အား ကျော်ဖြတ်သွားလေသည်။ ထိုသူက ဟိုဟိုသည်သည်လျှောက်ရှာနေပြီးနောက် လူနာကုတင်ထက်မှ ကောင်မလေးအား အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"မင်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ…" 

ယင်းက ရန်ရှူနှင့် စန့်ရှန်းတို့အား ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားစေခဲ့သည်။ 

ထိုသူက လူနာကုတင်ရှိရာသို့ အပြေးသွားကာ စောင်ကို ဖယ်၌ ကောင်မလေး၏ ဆံပင်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆွဲချလိုက်သည်။

 "မင်း တကယ် သေချင်နေရင်လည်း အနည်းဆုံးတော့ ကိစ္စကို လက်စသတ်အောင် လုပ်မှပေါ့... ရဲစခန်းက ငါ့ကို ညသန်းခေါင်ကြီးဖုန်းခေါ်လာပြီး မင်းကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးဖို့ ပြောနေတယ်... မင်းရူးနေပြီလား... ငါ့ကို ပြဿနာတွေ ထပ်မပေးလို့ ရမလား... တော်တော် စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်…" 

ယိုယိုက ထိုလူအား တားရန် ကြိုးစားလိုက်သော်ငြား ထိုလူ့ထံမှ တွန်းလွှတ်ခံလိုက်ရပြီး နံရံနှင့် အပြင်းအထန် တိုက်မိသွားခဲ့သည်။ 

ရန်ရှူက ခြေလှမ်းရန် ပြင်လိုက်သော်ငြား စန့်ရှန်းက သူ့အား တားမြစ်လာသည်။ 

ထို့နောက် စန့်ရှန်းတစ်ယောက် လျှောက်သွားပြီးနောက် ထိုသူ၏ ဆံပင်ကို လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ကိုင်ကာ ကောင်မလေးအား လွှတ်ပေးရန် ဖိအားပေးလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

ထို့နောက် ထိုလူ၏ နောက်ကျောကို ကန်လိုက်သဖြင့် ကုတင်၏ ဘေးမှာပင် ဒူးထောက်ရက်သား ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။ ထိုသူ ဒူးထောက်ချလိုက်သောအခါ "ဂျွတ်"ဟူသော အသံနှင့်အတူ ထိုသူ၏ ဒူးခေါင်းက အားပြင်းပြင်းဖြင့် ညွှတ်ကျသွားခဲ့လေသည်။ 

ရန်ရှူက ထိုသူ ထိန်းခံထားရကြောင်း တွေ့လိုက်ချိန်၌ပင် ထိုသူမှာ ချက်ချင်းပင် မျက်လုံးများ ဖုံးကွယ်ခံလိုက်ရသည်။ စန့်ရှန်းက သူ့ခေါင်းကို ဖိချလိုက်သဖြင့် ပါးပြင်တစ်ခုလုံး ကုတင်ခြေတိုင်တွင် ဖိကပ်သွားခဲ့လေသည်။ ထိုသူက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ရှက်ရွံ့မှုများနှင့် မော့ကြည့်လာပြီးနောက် တစ်ခဏမျှ အသံမထွက်ရဲတော့ပေ။ 

သိသာထင်ရှားစွာပင် ထိုသူက အနိုင်ကျင့်တတ်သူ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပြီး ကြမ်းတမ်းမှုများကို ကြောက်ရွံ့လေသည်။ သူ့ထက်ပို၍ သန်မာနေသူကို တွေ့သောအခါ ပါးစပ်ပင် ဟရဲတော့မမည် မဟုတ်ပေ။ ထိုသူက မိန်းကလေးများရှေ့တွင်သာ စိတ်ကြီးဝင်နိုင်သည်။

ရန်ရှူက အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး ဒူးထောက်နေသူအား ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ကြည့်ပြီးနောက် လှောင်ရယ်လိုက်သည်။ "မင်းပဲ..." 

"ဘာလဲ... ဘာငါလဲ…"

ထိုသူက အနည်းငယ် တုန်ယင်ချင်နေသော အသံဖြင့် သံသယဖြစ်စွာ မေးလိုက်သည်။ သူက ဖော်ရွေမှု ရှိသော ပုံစံဖြင့် အပြုံးလေးတစ်ခုကို ခက်ခက်ခဲခဲ ညှစ်ထုတ်လိုက်သော်ငြား ကသိကအောက် ဖြစ်စေသော ကိုယ်နေဟန်ထားက ထိုအပြုံးအား ဖျက်ဆီးနေခဲ့သည်။

"မင်းတို့နှစ်ယောက် နားလည်မှုလွဲနေကြတာများလား... သူက ငါ့ကောင်မလေးပါ…" 

"မင်းက သူ့ကို ငွေပြန်တောင်းနေတာလား... အခုလောလောဆယ် သူက ငွေအကြောင်း စဥ်းစားနိုင်ပါဦးမလား…"

ရန်ရှူက မေးပြီးနောက် ပို၍ပင် စိတ်ပျက်လာရလေသည်။

"သူက အခု ဆေးရုံပေါ်မှာ လဲနေရတာ... မင်းက သူ့ခန္ဓာကိုယ် အဆင်ပြေမပြေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ မင်းကို အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေလို့ အပြစ်တင်နေတယ်ပေါ့လေ... သူ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်သေဖို့ ကြိုးစားလို့ ရဲခေါ်ခံရတာကို မင်းကတော့ အနှောင့်အယှက်ပေးခံရတာကိုပဲ ဂရုစိုက်နေတယ်... သူ အခုထိ ဆေးချိတ်ထားတဲ့ အပ်တောင် မဖြုတ်ရသေးဘူးကွ…" 

"မင်းက ဘယ်သူလဲ…"

ရန်ရှူ၏ စကားကို ကြားသောအခါ သူတို့နှစ်ယောက်က သူ့ကောင်မလေး၏ မိတ်ဆွေများ ဖြစ်နိုင်ကြောင်း တွေးမိသွားသဖြင့် မေးလိုက်သည်။ 

ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူက နည်းနည်းမှ မလှုပ်နိုင်ပေ။ 

စန့်ရှန်း၏ မြင့်မားလှသော ပုံရိပ်မှာ နယ်နယ်ရရမဟုတ်လှ ပေ။ ထို့အပြင် သူ ယခင်ကလည်း အားကစားကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့သေးသည်။ သူက အစောပိုင်းနှစ်များ၌ ကျောင်းတွင်လည်း ရှိန်လောက်စရာ တည်ရှိမှု ဖြစ်သည့်အပြင် အထူးသဖြင့် လူများကို ထိန်းချုပ်ရာ၌ အားသာချက်ရှိပေသည်။ ထိုသူ ဒူးထောက်ကျသွားသောအခါ အနည်းငယ်သော်မျှပင် မရုန်းထွက်နိုင်တော့ပေ။ 

ရန်ရှူက ထိုသူလွတ်သွားမည်ကို မစိုးရိမ်သဖြင့် ထိုသူ့အား ဆက်လက်ကျိန်ဆဲနေကာ ဆေးရုံမှ အခြားသော လူနာများကို မနှောင့်ယှက်မိစေရန် အလို့ငှာ တမင်သက်သက် အသံတိုးထားပေးခဲ့သေးသည်။

"မင်းက သူ့ရဲ့ ရင်သားတွေကို သေးတယ်လို့ ထင်နေသေးတာလား...မင်းကရော 18စင်တီ(7လက်မ)လောက်တောင် ရှည်လို့လား...  အဲ့ဒီလောက် သေနတ်မျိုးက ဘာသုံးစားလို့ရမှာလဲ... မင်း မသိဘူးမလား...မင်း သေးပေါက်ရင်ရော ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချိန်ကြည့်ရဲ့လား... သူများတွေကို မကြိုက်ဘူးပြောရအောင် ဘယ်သူကများ မင်းကို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်ချက်တွေ ထည့်ပေးလိုက်တာလဲ... မင်းရဲ့ ပြောင်နေတဲ့ အမွေးတွေလား... ဝက်ခြံ အဆီဖုတွေ ပြည့်နေတဲ့ အသားအရည်လား…" 

"မင်းက...ရန်ရှူလား…"

ထိုလူက အဆုံးတွင် ရိပ်မိသွားခဲ့ပြီး အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည်။ 

အဆုံးတွင် တစ်ဖက်လူက သူ့ကောင်မလေး၏ အိုင်ဒေါဖြစ်လေရာ ရန်ရှူ၏ဓါတ်ပုံများကို သူ မြင်ဖူးထား၏။ 

“အေး... ငါ့ဘဝကို စစ်သားတစ်ယောက်လို့ တွေးထားခဲ့တာ.. ငါက မရေတွက်နိုင်တဲ့ ခွေးကောင်တွေ အများကြီးကို ဆူငေါက်ခဲ့ဖူးတယ်လေ... မင်းကတော့ ငါကျမ်းကျိန်ပြီးမှ ချိုးဖောက်ခဲ့ရတဲ့ ပထမဆုံးလူပဲ... မင်းအနေနဲ့ ငါ့ရဲ့ အတွေးအမြင် အသိပညာတွေမြင့်အောင် သင်ပေးခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားဆရာကို ကျေးဇူးတင်သင့်တယ်နော်... မဟုတ်ရင် ငါအခုလိုတောင် ယဥ်ကျေးနေမှာမဟုတ်ဘူး…"   

လမ်းလျှောက်နိုင်သော ကြေးနန်းစက်ကြီး ရန်ရှူသည်ကား ဆူညံမှုလျှော့ချရေး လုပ်ငန်းစဥ်ကြီးအား အချိန်တိုအတွင်း အကြီးအကျယ် လုပ်ဆောင်ခဲ့ရသည်။ ဤနှစ်များအတွင်း သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းသိမ်းနေခဲ့ရသည်သာ။ 

"မင်း... ငါ့ကို လွှတ်ပေး... ငါ့ကို ဘာလို့ ဒီလို ဖမ်းထားရတာလဲ…" 

ရန်ရှူက ရွံရှာမှုအပြည့်ဖြစ်နေသော မျက်လုံးများကို မှေးကျဥ်းလိုက်လေသည်။

"ငါ မင်းကို ဒီလောက်ထိ ပြောဆိုထားတာတောင် မင်းကိုယ်မင်း မှားမှန်း မသိသေးဘူးပေါ့... မင်းက ငါ့ကို သတိထားနေရတယ်လို့ ခံစားနေရတုန်းလား... မင်းမှာ မင်းကို ပြဿနာတွေပဲ ပေးနေတဲ့ စိတ်ပျက်စရာ ရည်းစားတစ်ယောက် ရှိနေတယ်ပေါ့လေ...မင်းကောင်မလေးကို မကောင်းဘူးလို့ တွေးနေတဲ့ အချိန်မှာ မင်းကိုမင်းရော သောက်သုံးမကျဘူးလို့ မခံစားရဘူးလား…" 

ထိုသူက ရုန်းကန်လိုက်သည်။ 

"မဟုတ်ဘူး…သူကပဲ ငါ့ကို သူ့ကောင်လေး လုပ်ဖို့ ပြောခဲ့တာ... ဒါကြောင့် ငါကမှ အသာစီးရတဲ့သူ ဖြစ်ရမှာပေါ့ ငါလည်း အကျိုးရှိရမှာပေါ့…" 

"ဘာ အကျိုးရှိတာလဲ... တစ်ယောက်ယောက်က မင်းကို ချစ်ကြောင်းဝန်ခံလိုက်တာနဲ့ သူ့မှာ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေပါ ရှိရတော့မှာလား…" 

ထိုလူ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားလေသည်။

"မဟုတ်ရင် သူက ငါ့ကို ဘာလို့ ချစ်မိသွားမှာလဲ…" 

"ဒါတော့ သူက တုံးအပြီး မျက်ကန်းဖြစ်နေလို့ မင်းလိုလူမျိုးတစ်ယောက်က သူ့ကို လက်ထပ်မယ်လို့ တကယ်ကြီး တွေးနေတာလေ... သူက မင်းအခုလို ဖြစ်နေတာ ခဏတာ ဒေါသထွက်တယ်လို့ပဲ တွေးနေမှာ... ဒါကြောင့် သူက မင်း ဒေါသပြေသွားပြီးရင် အရင်ကလိုပဲ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးမယ်လို့ မျှော်လင့်နေတာပဲ…" 

ရန်ရှူက ထိုလူအား အရေမရ အဖတ်မရစကားများ ဆက်မပြောချင်တော့သဖြင့် ကျောက်ရှင်းရွေ့အား လှမ်းပြောလိုက်သည်။

"သူနဲ့ လမ်းခွဲလိုက်…"

📽️