MM Story Teller

Chapter 56

Viewers 4k

📽️ Chapter 56

ညအချိန်တွင် ရန်ရှူ ဆေးကြောပြီးသွားသောအခါ ရေချိုးခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဒုံးကျည်လို အရှိန်ဖြင့် အိပ်ရာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်၏။ သူ အိပ်ရာထက်တွင် လဲလျောင်းနေရင်း စန့်ရှန်းကို စာပို့လိုက်သည်။

[လွမ်းတယ်…]

X: [အလုပ်ခရီးရဲ့ ပထမရက်ပဲ ရှိသေးတယ်နော်…]

RS: [ဒါက မင်းနဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ထိန်းထားဖို့ပဲလေ…]

X: [ကြည့်ရတာ ခုတလော တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုတွေကနေ အများကြီး ကြုံတွေ့ခဲ့ရပုံပဲ…]

RS: [ဟုတ်တယ်လေ... အခု ဘာလုပ်နေတာလဲ... ငါ့ကိုရော လွမ်းရဲ့လား…]

စန့်ရှန်းက စာဆက်မပို့တော့ဘဲ ဗီဒီယိုကော တန်းခေါ်လိုက်ရာ ခပ်မြန်မြန် ချိတ်ဆက်မိသွားသည်။

ချိတ်ဆက်သွားပြီးနောက် စန့်ရှန်းက လေ့လာဆန်းစစ်နေသည့်အလား screenကို အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ရန်ရှူက စန့်ရှန်း၏ အကြည့် ပြောင်းလဲသွားသည်ကို နားလည်သွားသဖြင့် မျက်ခုံးမွေးကို လှမ်းကာ၍ ရှင်းပြလိုက်သည်။

"အခုတင်လေးမှ မျက်နှာသစ်ထားတာ... မျက်ခုံးမွေးကို မကြည့်နဲ့…"

ရန်ရှူက သာမန် ဖြစ်ပုံပေါ်သော်လည်း မျက်ခုံးမွေးများကမူ ပါးကာ အလွန်အရောင်ဖျော့နေသည်။ မျက်နှာသစ်လိုက်တိုင်း မျက်ခုံးမွေးကိုပါ တစ်ပါတည်း ဆေးချပစ်လိုက်သည်ဟုပင် ထင်ရလေသည်။

သူက မျက်ခုံးထူထူများ မရှိဘဲ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများ ရှိသည့် လှပသော ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

စန့်ရှန်းက ကျင့်သားရပြီးသားဖြစ်၍ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးနောက် မေးလိုက်သည်။

"သူတို့မှာ မင်းရဲ့ ဗီဒီယို ရှိနေတာကို မင်းက ကိုယ့်ကို ဒါလေးပဲ ပြတာလား…"

ရန်ရှူ ချက်ချင်း အပျော်လွန်သွားလေသည်။

စန့်ရှန်း စိတ်တက်ကြွနေတာလား...

သူ ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်ပြီး ဖုန်းတင်ရန် စင်တစ်ခု ရှာ၍ ပြောလိုက်သည်။

"အံ့သြဖွယ်ရာလေးတွေ စတင်ပါပြီ…"

ပြောပြီးနောက် အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

တစ်ခဏအကြာ ဂျုတီကုတ် ဝတ်ထားရင်း ပြန်ထွက်လာကာ ကင်မရာကို ကြည့်၍ အဝတ်များကို ပြန်ပြင်လိုက်ပြီးနောက် တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

"မျက်ခုံးမွေးမရှိတော့ အပျော်အပါးကင်းတဲ့လူနဲ့ တူမနေဘူးလား…"

စန့်ရှန်းက မျက်နှာကို ထောက်ထားပြီး မျက်နာပြင်ထက်မှ ရန်ရှူ၏ ပုံကို နင့်နင့်သီးသီး စိုက်ကြည့်နေကာ တစ်ခဏအကြာမှ ပြောလိုက်သည်။

"အဆင်ပြေပါတယ်…"

"မျက်ခုံးမွေး ဆွဲတော့မှာ…"

ရန်ရှူ ပြောလိုက်ပြီးနောက် ကင်မရာထဲမှ ထွက်သွားလေသည်။

တစ်ခဏအကြာ ကင်မရာရှေ့တွင် ရပ်ကာ မေးလိုက်သည်။

"ဒီလိုဆိုရင်ရော ဘယ်လိုခံစားရလဲ…"

မျက်ခုံးမွေးဆွဲသည့် ပရောဂျက်ကို ကျောင်းသားဘဝကတည်းက စခဲ့ခြင်းကြောင့် ရန်ရှူက မျက်ခုံးမွေး လွယ်လွယ်ကူကူဆွဲနိုင်ပြီး မြန်မြန်လည်း လုပ်နိုင်သည်။

ပြောပြီးနောက် ကင်မရာသို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ် တိုးလာခဲ့သည်။ သူက အိုင်ဒေါဒရာမာထဲမှ ဆရာဝန်တစ်ယောက်နှင့် အမှန်ပင်တူနေသော်လည်း တကယ့်ဘဝနှင့် အတော်လေး ကွာလှမ်းနေသေးသည်။ ယင်းက ရန်ရှူ၏ မျက်လုံးများမှာ ဥာဏ်ကောင်းပုံမပေါ်သဖြင့် ကိုက်ညီပုံလည်း မပေါ်ပေ။

ကံအားလျော်စွာဖြင့် စန့်ရှန်းက အလွန် အားပေးတတ်သူ ဖြစ်သည်။

"မဆိုးပါဘူး…"

"မင်းရဲ့ အမူအရာကိုလည်း ကြည့်လိုက်ပါဦး... စိတ်ဝင်စားတဲ့ပုံလည်း မပြဘူး…"

ရန်ရှူ တွတ်ထိုးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်လဲခန်းဆီသို့ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

တစ်ခဏအကြာ လည်ပင်းတွင် လည်သာကြိုးနှင့် ခေါင်းလောင်းလေးဆွဲကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

သူက တမင်တကာပင် စန့်ရှန်းကို လှည့်ပြလာသည်။

"ကြည့်ပါဦး... အမြီးလေးတပ်ထားတာ…"

"..." စန့်ရှန်းက သူ့ကို ကြည့်နေရင်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။

ရန်ရှူမှာ တစ်အိမ်လုံးကို ရှာနေပုံရပြီး အဆုံးတွင် ကြောင်နားရွက် ဘီးကုပ်လေးကို ရှာတွေ့သွားသည်။ ဘီးကုပ်လေးကို တပ်လိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းထဲမှ လူကို "မြောင်" ဟု အော်ပြလိုက်၏။

စန့်ရှန်း၏ ဖုန်းက တစ်ခဏမျှ တုန်ယင်သွားပြီး ထပ်ပြီး တည်ငြိမ်သွားစေရန် အချိန်ခဏလောက် ယူလိုက်ရသည်။

"အရမ်းကောင်းတယ်... ကိုယ်ပြန်လာရင်လည်း ဝတ်ပြနော်…"

"မဝတ်ပါဘူး... လုယန်ရှင်း ပေးထားတာ... ငါတို့ လမ်းခွဲတုန်းက ငါ့ကိုယ်ငါ လှုံ့ဆော်ပေးဖို့ လိုတယ်လေ... အခုတော့ မင်းကို ဆွရမယ်…"

ရန်ရှူ ပြောပြီးသွားသောအခါ ကင်မရာထက်မှ ထွက်သွားပြန်သည်။

စန့်ရှန်းက လုံလုံလောက်လောက် မမြင်ရသေးသော်လည်း ထပ်မပြောတော့ပေ။ ထိုသူကို အကြာကြီး ကြည့်မိလျှင် စိတ်ကြွလာမည်ကို စိုးရိမ်ရသည်။

တစ်ခဏအကြာ ရန်ရှူက အခြား အဝတ်အစားများ ဝတ်ကာ ထွက်လာသည်။

"လုယန်ရှင်းက ငါ့ကို JKလည်း ပေးထားသေးတယ်... အသားကပ်ဘောင်းဘီတွေ အများကြီး ပါတယ်... ကြည့်…"

ရန်ရှူက ပြောနေရင်းမှာပင် ညအိပ် အဝတ်အစားများ ပြောင်းလဲလိုက်သည်။

"ဖွင့်ပြီးသားပဲ... ဝတ်ကြည့်ပြီးပြီလား…"

"သေချာပေါက်... အရွယ်အစားကိုက်ရဲ့လား စမ်းကြည့်တာလေ…"

"မင်း အဲ့ဒါတွေကို ထပ်ဝတ်ရင် ကိုယ်ကြည့်ရမယ်…"

"မရပါဘူး…"

ရန်ရှူက screenကို ခပ်ရှက်ရှက် ပြုံးပြလိုက်သည်။

"သည်းထိတ်ရင်ဖိုလေးတွေ သိမ်းထားဖို့ လိုသေးတာပေါ့... ဒါမှမဟုတ်ရင် ငါ့ရဲ့ အကောင်းဆုံးကောကောကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထိန်းထားနိုင်ပါ့မလဲ…"

"ဟုတ်ပါပြီ... အရမ်းကောင်းတယ်…"

စန့်ရှန်းက အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်သည်။

"ကိုယ် သုံးရက်အတွင်း ပြန်လာမယ်"

"မင်း ကြည့်ကြည့် မကြည့်ကြည့် ကိစ္စမရှိပါဘူး... လက်ဆောင်တွေသာ ဆက်တိုက်ပေးရမယ်…"

"အိုကေ... ကိုယ်သိပြီ…"

ရန်ရှူက အဝတ်များကို ပစ်ချကာ ဖုန်းကိုင်လျက် အိပ်ရာပေါ်သို့ တက်သွားသည်။ ထို့နောက် လှဲချကာ ဖုန်းထက်မှလူကို မေးလိုက်သည်။

"ကောကောရော ငါ့ကို လွမ်းရဲ့လား…"

"အင်း... ကိုယ်လည်း သတိရပါတယ်…"

"ဒါဆို ငါမမေးခင်ကတည်းက ဘာလို့ ဖုန်းမခေါ်ရတာလဲ…"

"အလုပ်မှာမို့…"

"သြော်…"

စန့်ရှန်းက မျက်လွှာချလိုက်ပြီးနောက် ပြောသည်။

"ဟုတ်ပါပြီ... စောစော အိပ်ရာဝင်တော့... ကိုယ်က ပြိုင်ပွဲကို အရှိန်မြှင့်ဖို့ တစ်ညလုံး နေရရမှာ... တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန် ပြန်လာရမယ်လေ…"

"အရမ်းနောက်ကျတဲ့အထိ မနေနဲ့နော်…"

"ခုနကပဲ ကိုယ့်ကို စိတ်ကြွအောင် လုပ်နေပြီးတော့... စိတ်မပူပါနဲ့…"

“…”

ရန်ရှူက ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက် စောင်အောက်တွင် လူးလှိမ့်နေရင်း အသံတိုးတိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည်။

"ဘာလို့ အမြဲတမ်း ခွဲနေရတာလဲ..."

"ထားလိုက်ပါတော့... ခွဲနေရတော့လည်း ကောင်းတာပါပဲ... ရက်နည်းနည်းလောက် အနားယူလို့ ရသွားပြီ... မဟုတ်ရင် ငါ့ကျောက်ကပ်လည်း ခံနိုင်ရည် ရှိမှာ မဟုတ်တော့ဘူး... ဒါသာ ထိန်းချုပ်မှု လွတ်သွားရင်... ဆွေ့ဟို့ယွီနဲ့ ဟို့မော့တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးနဲ့ ငါတို့နဲ့ ဘာတွေများ ကွာသွားမလဲ…"

နောက်တစ်ညတွင် နောက်ထပ် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ ရန်ရှူက လက်ထဲမှ ဇာတ်ညွှန်းကို ဖတ်နေသော်လည်း မျက်လုံးများက မှုန်မှိုင်းနေပြီး ဆက်မဖတ်နိုင်တော့ပေ။

ထိုအခိုက် တံခါးမှ အသံကြားရသည်။ ရန်ရှူမှာ လျှို့ဝှက်နံပါတ် နှိပ်သံကို ကြားသောအခါ ရှောင်ချီက ညလယ်စာ ယူလာပေးခြင်း ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်သဖြင့် မထတော့ဘဲ သူ့ဘာသာ ဝင်လာစေလိုက်သည်။

တစ်ခဏအကြာ ဖိနပ်လဲသည့်အသံနှင့် ဧည့်ခန်းမှ ပါဆယ်အိတ်များ ဖြည်သည့်အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

ရန်ရှူက ဇာတ်ညွှန်းကို ပြန်ချပြီး တံခါး ဖွင့်၍ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် အရပ်ရှည်ရှည် ပုံရိပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရာ တောင့်ခဲသွားလေသည်။

စန့်ရှန်း သူ့ကို ကြည့်လာသည်ကို မြင်သောအခါ ရပ်သွားလေသည်။

"အောက်ထပ်မှာ ရှောင်ချီနဲ့ တွေ့ခဲ့တာ…"

"တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ…"

"အင်း ကိုယ်သူ့ကို ကြိုဆက်သွယ်ထားလို့ ကိုယ့်ကို စောင့်ပေးနေတာလေ…"

"ပြန်လာဖို့ နှစ်ရက်လောက် လိုသေးတယ်မလား…"

"ကိုယ် မင်းကို လွမ်းလို့လေ…"

ရန်ရှူက နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကို ပင့်ကာ တည်ငြိမ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း လျှောက်လာခဲ့ပြီး စန့်ရှန်းဘေးတွင် ဝင်ရပ်လိုက်သည်။

"ကိုယ်တို့ မြန်မြန် စားမှရမယ်... တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုက တော်တော်လေး ပင်ပန်းတယ်…"

စန့်ရှန်း ပြောလိုက်သည်။

"ရုတ်တရက် စားချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး... လောင်ကုန်းကိုပဲ အရင် ကိုက်ဝါးပစ်ချင်တယ်…"

ပြောနေရင်း စန့်ရှန်းအပေါ် ပစ်ဝင်လိုက်သည်။

စန့်ရှန်းက သူ့ကိုယ်ထက်တွင် တွယ်ကပ်နေသည့် ရေဘဝဲလေးကို ချီထားလိုက်သည်။ သူ့ကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း အိပ်ရာကို တန်းသွားရမည့်အစား အဝတ်လဲခန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။

ရန်ရှူက အနမ်းရပ်လိုက်ပြီး စန့်ရှန်း၏ လည်တိုင်ထက်ကို လက်မောင်းများဖြင့် ရစ်ပတ်ထားပြီးနောက် မေးလိုက်သည်။

"ပြန်လာတာက အမြီးလေးအတွက်လား ငါ့အတွက်လား…"

"တကယ်တော့ ခေါင်းလောင်းလေးတွေလည်း ပါသေးတယ်…"

စန့်ရှန်းက အဝတ်ဘီရိုရှေ့တွင် ရပ်ကာ ရန်ရှူကို ကလေးတစ်ယောက်သဖွယ် ချီထားရင်း လက်တစ်ဖက်က အားလပ်နေသေးသည်။

သူက အသားကပ်ဘောင်းဘီတစ်စုံ ထုတ်ယူလိုက်ပြီးနောက် မေးလိုက်သည်။

"ဒါတွေ ဝတ်လို့ရလား…"

"မရပါဘူး" ရန်ရှူက စန့်ရှန်း၏ လည်တိုင်ထက်တွင် ပျင်းတိပျင်းရွဲ မှီထားသည်။ "နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် ငါဝတ်တုန်းက မင်းငါ့ကို ထိတောင်မထိဘူးလေ... နောက်ဆုံးကျ အိမ်သာထဲကို တိတ်တိတ်လေးသွားချွတ်ရတယ်... ဒါကြောင့်မို့ နောက်ဆို စဥ်းတောင်မစဥ်းစားနဲ့"

"ကူဝတ်ပေးမယ်"

"မဝတ်ချင်ဘူးလို့"

စန့်ရှန်းက ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး မေးနေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ရွေးချယ်ပြီးသွားသောအခါ ထိုဘောင်းဘီများကို ယူကာ ရန်ရှူကို ချီ၍ ပြန်ထွက်လာသည်။

ခေါင်းလောင်းသံက မနားမနေ မြည်နေပြီး အမြီးလေးကလည်း ယမ်းပြီးရင်း ယမ်းနေသည်။ ရန်ရှူနှင့် စန့်ရှန်းတို့က တစ်ညလုံး "မြောင်" ခဲ့ကြလေသည်။ ထိုည၌ ညလယ်စာကိုပင် မစားနိုင်ခဲ့ကြချေ။

……….

ရန်ရှူက ပင်ပန်းလွန်းသောကြောင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားသည်။

စန့်ရှန်းက တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရာထခဲ့ပြီး ရှုပ်ပွနေသော အခန်းကို ရှင်းလင်းကာ နောက်ထပ် ဝတ်၍မရနိုင်တော့သည်အထိ စုတ်ပြဲနေသော အသားကပ်ဘောင်းဘီကို ကောက်ယူ၍ အမှိုက်ပုံးထဲသို့ ပစ်လွှင့်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ညက မစားနိုင်ခဲ့သော ညလယ်စာကို ရှင်းရန် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ သွားလိုက်သောအခါ အမှိုက်ပုံးထဲ၌ ရင်းနှီးနေသောဆေးထုပ်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူက အိတ်ထဲသို့ ကြည့်လိုက်ပြီး အတွေးနစ်သွားကာ သူကိုယ်တိုင်အတွက် သိမ်းထားသင့်သည်လားဟု တွေးတောနေခဲ့သည်။ ရန်ရှူ၏ ကိုယ်ခံအားက သူ့လောက် သိပ်ကောင်းပုံမရသည့်အပြင် ယခင်ကထက် ပို၍ အသက်ကြီးလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရဲတင်းလွန်း၍ မဖြစ်ပေ။

နူးညံ့သော လူမျိုးအတွက် ဆေးခါးကြီး သောက်ပြီးနောက် အားကုန်သုံး၍ မျိုချရပေမည်။

ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် သူ့ကို မပြောဘဲနှင့် တိတ်တိတ်လေး သောက်နေဆဲ ဖြစ်သည်။

သေချာပေါက်ပင် သူ့ရန်ရှူလေးက ကြီးပြင်းလာခဲ့လေပြီ။

စန့်ရှန်း အတော်လေး ကျေနပ်သွားသည်။

သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးနောက် စန့်ရှန်းက အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး စောင်ကို ခပ်ဖွဖွမ'ကာ ရန်ရှူဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။

ထို့နောက် ရန်ရှူ၏ နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်သော်လည်း ရန်ရှူက တစ်ခုခုကို ရှာနေသည့်အလား လက်လှမ်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စန့်ရှန်း နားလည်သွားသဖြင့် ရန်ရှူ၏ လက်ကို ဆွဲယူပေးလိုက်ရာ ရန်ရှူတစ်ယောက် ကျေကျေနပ်နပ် ဆက်အိပ်သွားလေတော့သည်။

ထိုစဥ် ကြောင်နက်လေးတစ်ကောင်က ကြကြွရွရွ လျှောက်လာပြီး ရန်ရှူဘေးတွင် ရပ်လိုက်လေသည်။

ဆွေ့ဟို့ယွီနှင့် ဟို့မော့တို့ ပြိုင်ပွဲသို့ သွားကြပြီးနောက် သာ့ကောမှာ ရန်ရှူထံတွင်သာ သောင်တင်နေပြန်လေသည်။

စန့်ရှန်း ရောက်လာပြီးနောက် ရန်ရှူနှင့် "အလုပ်များ" နေခဲ့ရသဖြင့် သာ့ကော ရှိနေကြောင်း အခုမှသာ သတိပြုမိခြင်းပင်။

စန့်ရှန်းက သာ့ကော၏ ခေါင်းကို လှမ်းပွတ်ပေးလိုက်သည်။ သာ့ကောမှာ ဆွေ့ဟို့ယွီနှင့် ဟို့မော့တို့ ၏ကြောင်ဖြစ်သည့်အတွက် ပြဿနာပေါင်းစုံကို အတွေ့အကြုံ ရှိထားပြီးသား ဖြစ်မည်။ သူနှင့် ရန်ရှူတို့၏ အပြုအမူများကို လုံးဝ အရေးမစိုက်ချေ။

ထင်ထားသည့်အတိုင်း ကြောင်လေးက အေးဆေးတည်ငြိမ်နေပြီး ရန်ရှူ၏ ကိုယ်ပေါ် ခုန်တက်ကာ ရန်ရှူ၏ ခေါင်းကို နင်း၍ ရန်ရှူ၏ ဆံနွယ်လေးများကို ယက်ပေးရန် လှဲအိပ်လိုက်သည်။

ရန်ရှူက အိပ်ပျော်လွယ် နိုးလွယ်သူ ဖြစ်၍ စန့်ရှန်းကပင် ကြောင်လေးကို လှမ်းတားလိုက်ရသည်။

ကြောင်လေးက 'ငါ့ငယ်ကျွန်ကြီးကို ငါယက်ပေးတာ ဘာဖြစ်လဲ၊ စိတ်ကုန်ဖို့ ကောင်းတဲ့လူတွေနဲ့ မပတ်သက်ချင်ဘူး... ဒီက ထွက်သွား'ဟု ပြောချင်နေသည့်အလား စန့်ရှန်းကို မှုန်ကုပ်ကုပ် ကြည့်လာခဲ့၏။

စန့်ရှန်းနှင့် ကြောင်လေးမှာ တစ်ခဏလောက်ထိ အမြင်မကြည်ကြတော့ပေ။ ရန်ရှူက မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး သူ့ကို ရှုပ်ထွေးနေဟန်ဖြင့် ကြည့်လာသဖြင့် ကြောင်လေးကို ရင်ခွင်ထဲသို့ အမြန် ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

ရန်ရှူက လုံးလုံး မနိုးသေးဘဲ မကြာမီ အိပ်မောကျသွားပြန်သည်။

စန့်ရှန်းက တစ်ချိန်လုံး ကြောင်လေးကို ထိုကဲ့သို့ ပွေ့ထားသဖြင့် ရန်ရှူသည်လည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အနားယူနိုင်ပေမည်။

အဆုံးတွင် ရန်ရှူက တရုတ်ရိုးရာဆေးကို တိတ်တိတ်လေးသောက်ကာ လူးလှိမ့်ထားရသဖြင့် အိပ်ရေးဝရန် လိုအပ်ပေသည်။ ထိုသို့မဟုတ်ပါက ကျောက်ကပ်က ပို၍ ဆိုးသွားပေလိမ့်မည်။

သို့သော်ငြား...

သူ့အတွေးများက ရိုးရှင်းလှပေသည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သောအခါ ရန်ရှူက သူ့လက်များကို တွန်းထုတ်နေပြီး သူ့အား အေးတိအေးစက် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူအနည်းငယ် ပဟေဠိ ဖြစ်သွားသဖြင့် ရန်ရှူကို စူးစမ်းဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့အကြည်များက လက်မောင်းပေါ်တွင် အေးအေးချမ်းချမ်း အိပ်ပျော်နေသည့် ကြောင်လေးထံ ရောက်ရှိသွားလေသည်။ သူ ခန့်မှန်းမိသွားပုံပင်။

သေချာပေါက်ပင် ရန်ရှူတစ်ယောက် စောင်ကို မကာ အိပ်ရာပေါ်မှ ချက်ချင်း ထလိုက်ပြီး အဝတ်များ ပြန်ဝတ်နေရင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေလေသည်။

"မင်းက ကြောင်နားရွက်နဲ့ အမြီးအတွက် ညနက်သန်းခေါင် ရောက်အောင် ပြန်လာတယ်... မင်း တကယ်ကြီး ကြောင်မွေးချင်နေတာလား... ဒါဆို အိမ်က နွားအကွက်ကြောင်လေးကရော... ရှောင်ကျွီး ပြန်ခေါ်သွားပြီလား... ငါ့အိမ်ကို ဘာလို့ လာနေသေးတာလဲ…"

စန့်ရှန်းက ကြောင်လေးကို တစ်ကောင်တည်း အိပ်ခိုင်းထားပြီး ရန်ရှူရှိရာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ လိုက်သွားသည်။

"မဟုတ်ပါဘူး... ညက မင်းအိပ်ပျော်နေတာကို နှောင့်ယှက်မိမှာစိုးလို့ သူ့ကို ပွေ့ထားတာ…"

"ငါ့ကို နှောင့်ယှက်မိမှာ စိုးရင် ဧည့်ခန်းထဲကို လွှတ်ထားလိုက်လို့ မရဘူးလား... ငါ့မှာ ကြောင်အခန်းလည်း ရှိနေတာပဲကို... ဘာလို့ သူနဲ့ အတူအိပ်ရဦးမှာလဲ…"

ရန်ရှူ၏ အသံက ပိုပို၍ ဝမ်းနည်းဖွယ် ကောင်းလာသည်။

"မင်းနိုးသွားမှာ စိုးလို့ပါ…"

"မင်းက တအားစဥ်းစားပေးတတ်တာပဲနော်... မင်းလို ကြောင်နဲ့ကျ အိပ်ပြီး ငါနဲ့ မအိပ်တဲ့ ရည်းစားမျိုးကို ရထားတာ အရမ်းကံကောင်းတာပဲ…"

"မဟုတ်ပါဘူး…"

ရန်ရှူက စန့်ရှန်း ရှေ့မှာပင် လျှပ်စစ် သွားတိုက်တံထဲသို့ သွားတိုက်ဆေးထည့်လိုက်သည်။

"မြန်မြန်လုပ်... ဆေးကြောတော့…"

စန့်ရှန်းက တစ်ခုခု ပြောချင်ဟန်ဖြင့် တစ်ခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းနေသည်။

ထို့နောက် ရန်ရှူ၏ အော်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"မြန်မြန်လုပ်လေ…"

စန့်ရှန်းက သူ့ကံကြမ္မာကိုသာ လက်ခံလိုက်ရပြီး ရန်ရှူ၏ အကြည့်အောက်မှာပင် ဆေးကြောလိုက်သည်။

ရန်ရှူမှာ ခက်ခဲအောင် လုပ်နေဆဲပင်။

"ကြည့်စမ်းပါဦး... မျက်နှာသစ်တာကို တလေးတနက် လုပ်နေတာ... ငါ့အိမ်ကနေ မြန်မြန်ပြန်ချင်လို့ မလား... ငါကတော့ ငါ့ကို လွမ်းနေရှာတာလို့ ထင်လိုက်တာ... တကယ်တော့ တစ်ညတာ ဆက်ဆံရေး ဖြစ်နေတာပဲ... အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ ထွက်သွားရော…"

"မင်းပဲ ကိုယ့်ကို အမြန် ဆေးကြောဖို့ ပြောတာလေ…"

"အေးပေါ့... အားလုံး ငါ့ကြောင့်ပေါ့လေ... ငါကပဲ ပြဿနာ ထပ်လုပ်နေတာမလား…"

“…”

ရန်ရှူက အခန်းထဲမှ အမြန် ထွက်သွားပြန်သည်။ သူက စန့်ရှန်း၏ အဝတ်များကို ရှာလိုက်ပြီး ပစ်လွှင့်ပေးလိုက်သည်။

"ဝတ်ပြီးရင် မြန်မြန် ထွက်သွားတော့... မင်းကို တွေ့တိုင်း စိတ်ပျက်တယ်... ထွက်သွားပြီးရင် ပြန်မလာနဲ့တော့... မင်းအိမ်မှာလည်း မွေးထားလို့ရတဲ့ကြောင် ရှိတာပဲ…"

ပြောပြီးသွားသည်နှင့် ရန်ရှူ ရုတ်တရက် သတိရသွားလေသည်။

"ရိုက်ကွင်းကို လာလည်တာလည်း ကြောင်ကြောင့်ပဲမလား... ကြောင်ဖမ်းမိတာနဲ့ ထွက်သွားတာ အံ့သြစရာ မရှိတော့ဘူးပဲ…"

အဝတ်အစားများ ကိုင်ထားရသည့် စန့်ရှန်း: “…”

သူ့မျက်လုံးများက နက်ပြီးရင်း နက်မှောင်လာသည်။

"အဲ့ဒီအကြည့်ကဘာလဲ... စိတ်မရှည် ဖြစ်လာပြီလား... မင်းရဲ့ ကြောင်တွေ ခွေးတွေပဲ သွားကြည့်... ငါ့ကို လာမကြည့်နဲ့... သူတို့က တအား စဥ်းစားပေးတတ်တော့ ဆူညံပူညံ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး... ဘာလို့ ငါ့ကို ရှာနေရသေးလဲ...ငါ့ကို လာတွေ့တာကို ငါ့ကို ဖက်မအိပ်ဘဲ ကြောင်ကို သွားဖက်နေတယ်... မင်း ကြောင်နဲ့အိပ်ခဲ့တာ ယုံကို မယုံနိုင်ဘူး... လမ်းခွဲမယ်... လမ်းခွဲကြမယ်…"

“…” စန့်ရှန်း အဝတ်များကို တိတ်တဆိတ် ပြန်ချထားလိုက်သည်။

"ဘာလို့ ပြန်ချတာလဲ... အလုပ်သွားတော့…"

"အလုပ်မသွားတော့ဘူး…"

"ခွင့်ယူထားတာလား…"

"မင်းကို ဖာခ့်ဖို့လေ…"

စန့်ရှန်း ပြောလိုက်ပြီးနောက် ရန်ရှူကို ပွေ့ကာ ရေချိူးခန်းထဲသို့ ထပ်ဝင်သွားပြီး နောက်မှ တံခါးကို ပိတ်ထားလိုက်သည်။

ထို့နောက် အနှီ စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းလှသော "လမ်းခွဲ" လူသားလေးကို သန့်ရှင်းပေးရာ၌သာ အာရုံစူးစိုက်ထားလေသည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် သူက ရန်ရှူ၏ ကျောက်ကပ်များအတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေဆဲပင်။

ထို့ကြောင့် ရန်ရှူမှာ လုံးလုံး ခြောက်ကပ်မသွားခဲ့ပေ။

📽️

Prev Next