MM Story Teller

Chapter 57

Viewers 4k

📽️Chapter 57

ရန်ရှူမှာ အနည်းငယ် ပင်ပန်းနေခဲ့သည်။

ပထမအချက်မှာ စန့်ရှန်းကို တစ်နေ့လုံး တစ်ညလုံး မုန်းတီးနေရ၍ ဖြစ်သည်။

ဒုတိယအချက်မှာကား တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုအတွင်း အသံပျောက်သွားသဖြင့် ဖန်များထံမှ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုအတွင်း အော်ရလွန်းသဖြင့် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုအတွက် အသံကို စတေးလိုက်ရသည်ဟု အရယ်ခံနေရ၍ ဖြစ်သည်။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်အပြင် နှလုံးသားကပါ ပင်ပန်းနေခဲ့သည်။

ထိုသို့ဆိုလျှင်ပင် အလုပ်အသစ် ဖြစ်သော "မင်းကို ငါ့ဘဝဘဝထဲ ခေါ်မယ်" ကို စတင် ရိုက်ကူးရန် ပြင်ဆင်နေခဲ့ရသည်။

သူက ပုံမှန်ဧည့်သည်ဖြစ်သော လုယိယန်နှင့် အသင်းဖွဲ့ရမည်ဖြစ်လေရာ နှစ်ရက်တိတိ လုယိယန်၏ အိမ်ကို သွားလည်ရန် လိုအပ်သည်။

ရန်ရှူက အိမ်မှ မထွက်မီ စန့်ရှန်း၏ စိတ်ပညာအထူးကုဆရာဝန်၏ဆေးခန်းကို အထူးတလှယ် သွားရောက်ခဲ့သေးသည်။

သူက ဆရာဝန်၏လက်ထောက်လေးမှ လမ်းပြမှုဖြင့် ဒေါက်တာကျိအန်း၏ ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ထိုသူက အေးချမ်းလှသော မျက်နှာ ရှိသည့် အသက်သုံးဆယ်အရွယ် လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ရန်ရှူကို မြင်သောအခါ ပြုံးပြ၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"မစ္စတာရန်…"

ရန်ရှူက ဒေါက်တာ၏ ရှေ့မှ ထိုင်ခုံကို ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"အခုတလော စန့်ရှန်း ရောက်လာသေးလား…"

"မင်းတို့က အခုထိ ပြန်မတွဲကြသေးဘူးလား…"

ဒေါက်တာကျိအန်းက အလွန်အံ့အားသင့်သွားလေသည်။

"ပြန်တွဲကြပါပြီ... ရက်နည်းနည်းလောက် အလုပ်ခရီး ထွက်ဖို့ရှိတာ ဒေါက်တာရဲ့ ဆေးခန်းကို ဖြတ်သွားမိလို့လေ.... ဒါကြောင့် လာမေးလိုက်တာ…"

လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်အတွင်း စန့်ရှန်းနှင့် လမ်းခွဲခဲ့ပါသော်လည်း ရန်ရှူက ဒေါက်တာကျိအန်း၏ ဆေးခန်းသို့ မကြာခဏလာကာ စန့်ရှန်း၏ လတ်တလောအခြေအနေများကို မေးမြန်းလေ့ရှိသည်။

ဒေါက်တာကျိအန်းက ရန်ရှူနှင့် အတော်လေး ရင်းနှီးသဖြင့် စန့်ရှန်း၏ အခြေအနေများကို တုန့်ဆိုင်းမှုမရှိဘဲ ပြောပြလေ့ရှိသည်။

အဆုံးတွင် စန့်ရှန်း ရောဂါ ဖောက်လာသည့်အချိန်များ၌ ရန်ရှူတစ်ယောက်သာ အနားကပ်နိုင်သဖြင့် ရန်ရှူက စန့်ရှန်း၏ ကုသမှုအခြေအနေ၌ အရေးကြီးသော ပါဝင်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ပေသည်။

ထို့အပြင် စန့်ရှန်းကိုယ်တိုင်က ရန်ရှူ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို ကွယ်ဝှက်မထားဘဲ ထိုအချက်ကိုလည်း အသိအမှတ်ပြုထားသည်။

"သူက ပုံစံတူ ဖြစ်နေတုန်းပဲ... သာမန်မဟုတ်တဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး... သူ့ကိုယ်သူလည်း ထပ်ပြီး ထိခိုက်အောင် မလုပ်တော့ဘူး... ဒါပေမယ့် သူအခုထိ မတော်တဆမှုကို အပြည်အဝ လက်မလွှတ်နိုင်သေးဘူးဆိုတာ တွေ့နိုင်တယ်…"

ရန်ရှူက ထိုင်ခုံကို မှီ၍ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"တစ်ယောက်ယောက်ကို သွယ်ဝိုက်နည်းနဲ့ သတ်မိသွားတာဆိုတော့ အပြစ်ရှိစိတ် ခံစားနေရတာက သာမန်ပါပဲ... ဒါပေမယ့် သူ့ကို ကယ်တင်ထားပြီးပြီလေ... ကယ်တင်ခံထားရတဲ့ဘဝကို တန်ဖိုးထားရမှာပေါ့…"

"ပြီးတော့ တစ်ချိန်လုံး သူ့ကို အာရုံလွှဲအောင် လုပ်နိုင်လို့ မင်းကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ…"

ရန်ရှူသည်လည်း တစ်ချိန်က ဒေါက်တာကျိအန်းအား ချစ်သူတစ်ယောက်အနေဖြင့် ကုသမှုတွင် မည်သို့ ပူးပေါင်းသင့်သည်ကို မေးခဲ့ဖူးသည်။

ဒေါက်တာကျိအန်းက အကြံပြုချက်အချို့ ပေးခဲ့ပြီး တစ်ချက်မှာ ရန်ရှူက စန့်ရှန်းကို အာရုံလွဲအောင် လုပ်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားရန် ဖြစ်သည်။

ဘယ်လို အာရုံလွှဲရမလဲ... စန့်ရှန်းရဲ့ အာရုံကို ဆွဲဆောင်ပြီး စန့်ရှန်းကို မအားလပ်အောင် လုပ်ရမယ်... ဒါမှ စန့်ရှန်းဆီမှာ အတိတ်ကို ပြန်စဥ်းစားဖို့ အချိန်မရှိမှာ...

ရန်ရှူ လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

"သူနဲ့ ငြင်းခုံရတဲ့ အကြောင်းအရင်းရဲ့ 20%က သူ့ကို အာရုံစိုက်အောင် လုပ်ဖို့ ဆိုပေမယ့် အကြောင်းအရင်းရဲ့80%က တကယ် ဒေါသထွက်လို့ပဲလေ…"

ငါက ပြောသလောက်ကြီး တော်နေတာတော့ မဟုတ်ပေမယ့် စန့်ရှန်းကိုကုပေးဖို့ အမြဲလိုလို တစ်ညလုံး အဖိခံနေရတာလေ...

ထိုစဥ်က သူအမှန်ပင် စန့်ရှန်းနှင့် လမ်းခွဲချင်ခဲ့သော်လည်း နည်းလမ်းမှန်ကို သိသွားရုံသာဖြစ်သည်။ သူ၏ ပြဿနာ ရှာတတ်သော အပြုအမူများက စန့်ရှန်း၏အခြေအနေကို သက်သာစေခဲ့သည်။

ဒေါက်တာကျိအန်းက ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။

"မင်းမှာ ဆိုးဝါးတဲ့ စိတ်သဘောထားရှိလို့ သူ့ကို အများကြီး ကူညီပေးနိုင်ခဲ့တာပါကွာ…"

"ကျွန်တော် တစ်ခုလောက်မေးချင်လို့... သူ့ရဲ့ စိတ်ရောဂါက သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်ကြီးအောင် လုပ်နိုင်တာလား…"

"ဥပမာအနေနဲ့ ပြောကြည့်လေ…"

"ဟိုတလောကပဲ သဝန်တွေတိုပြီး အပြုအမူတွေကလည်း နည်းနည်း လွန်သွားလို့... ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းက သတိထားဖို့ ပြောတယ်... မဟုတ်ရင် ကျွန်တော့်အလုပ်ကို အလွယ်တကူ ဝင်စွက်ဖက်လာနိုင်တယ်တဲ့... သံသယတွေကို အပြည့်အဝရှောင်ရှားဖို့ တကယ် လိုအပ်တာလား... ဒီလို အပေါ်ယံဆက်ဆံရေးကို ထိန်းထားရမယ်ဆိုရင် စန့်ရှန်းက ပိုဆိုးတဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေ လုပ်လာမလား…"

ရန်ရှူက ဆွေ့ဟို့ယွီ၏ အကြံကို အလေးထားခဲ့ပြီး စိတ်ထဲတွင် စွဲနေကာ တစ်ချိန်လုံး တိတ်တဆိတ် စိတ်ပူနေခဲ့ရသည်။

"တကယ်တော့ မစ္စတာစန့်က သူ့ရဲ့ စရိုက်ထဲက သံသယလွန်ကဲတဲ့ ခံစားချက်တွေကြောင့် ဒီလို လွန်ကျူးတဲ့ ခံစားချက်တွေထဲ ကျရောက်သွားတာပါ... ဒီ သံသယလွန်ကဲမှုက သူ့ကြောင့် ပိုကြီးကျယ်သွားပြီး ခြယ်လှယ်မှုတွေ ဖြစ်လာခဲ့တာ…"

"ကျွန်တော် ဘာလုပ်ဖို့လိုလဲ... ကျွန်တော် တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီလို့ ခံစားနေရတယ်…"

"မစ္စတာစန့်က သေချာပေါက် မင်းကို ဝန်မပိုစေချင်ဘူးလို့ ကျွန်တော် ထင်တယ်... မစ္စတာစန့်နဲ့ စကားပြောကြည့်ဖို့ ကြိုးစားနိုင်ပါတယ်…"

ဒေါက်တာကျိအန်းက ပြောလိုက်ပြီးနောက် စင်ပေါ်မှ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။

"အားရင် ဒါလေး ဖတ်ကြည့်လိုက်ပါ…"

"အိုး…"

ရန်ရှူ လှမ်းယူလိုက်သည်။

"ဒါဆို မင်းလည်း သိရအောင် မစ္စတာစန့်ရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်…"

"ကောင်းပါပြီ…"

ဒေါက်တာကျိအန်းက ရန်ရှူကို ကုသနည်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး ပြောနေစဥ်မှာပင် စန့်ရှန်းသည်လည်း မထင်မှတ်ထားစွာပင် ဆေးရုံသို့ ရောက်ချလာခဲ့သည်။

ရန်ရှူက ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီးနောက် လူနာခန်းထဲတွင် ရှေ့ပြန်နောက်ပြန်လျှောက်နေပြီး အဆုံးတွင် Screen၏ အနောက်ဘက်၌ ဝင်ပုန်းလိုက်သည်။

ဒေါက်တာကျိအန်းက ပဟေဠိ ဖြစ်သွားသဖြင့် လာမေးလိုက်သည်။

"ဘာလို့ ပုန်းနေတာလဲ…"

"ဒီနှစ်နှစ်လုံး သူ့ရဲ့ အခြေအနေကို တိတ်တိတ်လေး အာရုံစိုက်နေတာ သူသိသွားရင် အရမ်း ရှက်စရာ မကောင်းဘူးလား…"

"မင်းက ရှက်လို့လား…"

"ဟုတ်တယ်လေ…"

"ဒါဆိုလည်း ဟုတ်ပြီလေ…"

မကြာမီ စန့်ရှန်းက လူနာခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။

ယေဘုယျအားဖြင့် စန့်ရှန်းကို အပြည့်အဝ စိတ်ပြေလျော့စေရန် ဒေါက်တာကျိအန်းက သူ့ကို ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲခိုင်းကာ မျက်လုံးများ မှိတ်ထားစေပြီး လုံးဝ စိတ်ပြေလျော့နေသည် အခြေအနေတွင် စကားပြောလေ့ရှိသည်။

ဒေါက်တာကျိအန်းက ဘေးတွင် မှတ်စုစာအုပ်တစ်အုပ်ဖြင့် ဝင်ထိုင်၍ မေးလိုက်သည်။

"ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ... ရုတ်တရက်ကြီး ရောက်ချလာလို့…"

"အခုတလော မေးခွန်းတစ်ခုကိုပဲ စဥ်းစားနေတာ... အရင်တုန်းက ဒေါက်တာပြောဖူးတာ ငတုံးတွေကို သဘောကျတာလည်း စိတ်ရောဂါပဲဆို…"

စန့်ရှန်းက အလေးအနက် မေးနေသည်။ သူက မျက်လုံးကိုပင် မမှိတ်ထားဘဲ ဒေါက်တာကျိအန်းကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထိုမေးခွန်းကို ကြားသောအခါ ဒေါက်တာကျိအန်းတစ်ယောက် အလွန် အံ့အားသင့်သွားပြီး စန့်ရှန်းကို အံ့သြနေသော မျက်နှာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒါက..."

စန့်ရှန်း ရှင်းပြလိုက်၏။

"သူက နည်းနည်း အူကြောင်ကြောင် နိုင်မှန်းတော့ သိပါတယ်... သူ့ရဲ့ အမူအကျင့်တွေ အများစုက တကယ် ကို့ယို့ကားယားပဲ.. ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က စိတ်မရှုပ်တဲ့အပြင် စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်... ဒါက စိတ်ရောဂါလို့ မထင်ဘူးလား... ဥပမာ... Mဘက်ကို လှုပ်ခါစေဖို့ စိတ်ယိမ်းယိုင်မှုလို့လေ…"

[T/N Masochist နာကျင်မှုကို သာယာတတ်တာမျိုးပါ]

" ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော်နဲ့ မဆွေးနွေးလည်း ရမယ်ထင်တယ်…"

"ဘာလို့လဲ…"

"ဒါက အချစ်စစ်ပဲလေ…"

“…” စန့်ရှန်းက ဒေါက်တာကျိအန်းအား အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ဆွံ့အနေဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထရပ်လိုက်သည်။

"ဒါဆို ကျွန်တော်က ရန်ရှူကို ချစ်နေတာပေါ့…"

"မဟုတ်ရင် ဘာရှိသေးလို့လဲ…"

"စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပုံမှန်မဟုတ်တာ မဟုတ်ဘူးလား…"

"လူတိုင်းရဲ့ အချစ်က မတူညီတဲ့ ပန်းတွေလိုပဲ... နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ပွင့်လန်းကြတယ်... မင်းက ထူးဆန်းတဲ့ ပန်းအမျိုးအစားကို ကြိုက်ရုံတင်ပါ... ဒီလိုဆို ဘာများ လုပ်နိုင်ဦးမှာလဲ…"

စန့်ရှန်းက အဆုံးတွင် လက်ခံလိုက်ရသည်။ သူ ထရပ်ကာ တစ်ခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက် ဒေါက်တာကျိအန်းကို ထပ်ပြီး အတည်ပြုပြန်သည်။

"ဒါဆို ကျွန်တော်က ငတုံးလေးတွေကို သဘောကျတာ စိတ်ရောဂါကြောင့် မဟုတ်ဘူးပေါ့…"

"အဲ့ဒီတစ်ယောက်ကို ချစ်လို့ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပါပဲ…"

စန့်ရှန်းက ထပ်မပြောတော့ဘဲ ဆေးရုံထဲမှ တန်းထွက်သွားလေသည်။

ဒေါက်တာကျိအန်းက ဆေးမှတ်တမ်းများကို ကြည့်နေရင်း ရန်ရှူ ထွက်လာသည်ကို တွေ့သောအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ရယ်ချမိလေတော့သည်။

"သူကျွန်တော့်ကို ကြိမ်းမောင်းသွားတယ်…"

ရန်ရှူက တံခါးကို ညွှန်ပြ၍ ပြောလိုက်သည်။

"သူက ကျွန်တော်ကို ငတုံးလို့ ကြိမ်းမောင်းဖို့ အတွက် ဒေါက်တာ့ဆီ ရောက်လာတာပေါ့လေ…"

"တကယ်ပါ သူကြိုက်နေတဲ့သူက တအားတုံးလွန်းလို့ စိတ်ရောဂါအထူးကုဆီ လာမေးတဲ့ လူကို ပထမဆုံး တွေ့ဖူးတာပဲ…"

"ဒေါက်တာလည်း ကျွန်တော့်ကို ဆူပြန်ပြီ…"

ရန်ရှူ ချက်ချင်း ဒေါသထွက်သွားလေသည်။

"မဟုတ်ပါဘူးနော်…"

ဒေါက်တာကျိအန်းက ပြုံးလိုက်သည်။

"မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည်ရတာ ကျွန်တော့်ကို အချစ်တွေ လာပြဖို့ ရောက်လာကြသလိုပဲ…"

"သူက ကျွန်တော့်ကို ကြိမ်းမောင်းပြီးမှ ချစ်ကြောင်း ပြသွားတာ…"

"မင်းတို့နှစ်ယောက် လိုက်ဖက်ပုံက သာမန် မဟုတ်ဘူး... ဒါပေမယ့် ပြောကာမှပဲ စန့်မိသားစုထဲက လူတွေက နည်းနည်းတော့ သံသယလွန်ကဲကြပုံရတယ်... သံသယလွန်ကဲလို့ပဲ တစ်ဘဝလုံးမှာ လူတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်သွားကြတာ... မင်းက သူ့ရဲ့ သံသယအလွန်ကဲဆုံး အချက်ပဲ... အနိမ့်အမြင့်အတက်အကျတွေထဲမှာ မင်း သူ့အပေါ် လွှမ်းမိုးထားလိမ့်မယ်... စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်…"

“…” ရန်ရှူ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်သည်။

"ဟုတ်ကဲ့... ကျွန်တော် သိပါပြီ…"

*****

လုယိယန်က ထူးခြားသော အခြေအနေများတွင် ကောင်းချင်၏ အကူအညီ လိုအပ်ပေသည်။ အဆုံးတွင် စာချုပ်ကို ကောင်းချင်က ညှိနှိုင်းပေးထားခြင်း ဖြစ်၍ ကောင်းချင်လည်း ကိုင်တွယ်ဆောင်ရွက်ပေးရန် လိုအပ်ပေသည်။

ရန်ရှူသည်လည်း ကောင်းချင်နောက်မှတစ်ဆင့် ပရိုဂရမ်အဖွဲ့သို့ လိုက်လာခဲ့သည်။

ရန်ရှူက ပပထမဆုံး ကျပန်းဧည့်သည် ဖြစ်လာလေရာ ကြိုတင်ကာကွယ်မှုများအတွက် သဘောတူလက်မှတ်ရေးထိုးရမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြား လုယိယန်က ပရိုဂရမ်အဖွဲ့နှင့် စကားစစ်ထိုးနေရလေသည်။

ရန်ရှူ ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်လာသောအခါ ပထမဆုံးကြားရသည့်စကားမှာ...

"ကျွန်တော် သူနဲ့ အတူနေရမှာ တကယ်ပဲလား…"

ယင်းမှာ လုယိယန်၏ အေးစက်နေသော အသံပင်။

တစ်ဖက်လူက မကျေမချမ်းဖြင့် မေးလိုက်သည်။

"လုယိယန် ဘာပြောချင်တာလဲ... အိုင်ဒေါတစ်ယောက်နဲ့ အတူနေရမှာ မထိုက်တန်လို့လား…"

"ဒီလို ပြောချင်တာ မဟုတ်ဘူး... ဒါပေမယ့် မသင့်တော်ဘူးလေ…"

ကောင်းချင် အမြန်ဝင်သွားပြီး နှစ်ဖက်လုံးနှင့် စကားပြောနေသည်။

ပရိုဂရမ်အဖွဲ့မှ ဝန်ထမ်းက ကောင်းချင်၊ အခြားသူများနှင့်အတူ သီးခြားအခန်းလေးထဲသို့ ဝင်သွားပြီး စေ့စပ်ဆွေးနွေးနေလေရာ ရန်ရှူမှာ အပြင်၌ စာချုပ်ကို ဖတ်နေရင်း ကျန်နေခဲ့ရသည်။

သူက လက်ထဲတွင် ဘောပင်ကိုကိုင်ကာ လှည့်နေရင်း ရံဖန်ရံခါ မတိုးသာ မဆုတ်သာ အခြေအနေတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေကြသူ နှစ်ဦးကိုလည်း ခေါင်းမော့၍ ကြည့်လိုက်သေးသည်။

ရန်ရှူက နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကို အနည်းငယ် ပင့်လိုက်ပြီး ပွဲကောင်းကောင်း ကြည့်နေရသည့် မျက်နှာဖြင့် စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေသည်။

အမှန်မှာ ရန်ရှူသည်လည်း လူအိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက် ပရိုဂရမ်ဂရု၏ ဂရုတစိုက် တွေးထားပုံကိုလည်း သိနေသည်။

သူတို့က ထွင်လုံးအဖြစ် CP ဖန်တီးရန် ရည်ရွယ်ထားသည်။ ယင်းကို အလွန်အကျူး ထင်ပေါ်စရာမလိုဘဲ မီးပွားလေးများ ထပေါက်ရုံသာပင်။

ဤတစ်ကြိမ်၌ သူတို့က လုယိယန်နှင့် ပုံမှန်ဧည့်သည်တစ်ယောက်ကို သူစိမ်းများမှ သူငယ်ချင်းကောင်းများအဖြစ် ရောက်ရှိသွားကြသည့် ဖြစ်စဥ်ကို လုပ်ဆောင်စေလိုပြီး ထိုမှသာ ဖန်များက နှစ်ယောက်သားအကြား လိုက်ဖက်ညီမှုကို ချီးမွမ်းစေကာ ပရိုဂရမ် နာမည်ကြီးလာစေရန် လုပ်ဆောင်မည် ဖြစ်သည်။

လုယိယန်က ပရိုဂရမ်အဖွဲ့မှ စီစဥ်ပေးထားသူကို သဘောမကျဘဲ ပူးပေါင်းလိုစိတ်မရှိသည်မှာ စိတ်မကောင်းစရာပင်။

တစ်ဖက်လူက သိသိသာသာပင် ကုမ္ပဏီ စီစဥ်မှုနောက်သို့ လိုက်နေရပုံပေါ်သော်လည်း လုယိယန်ဘက်မှ သူ့ကို သဘောမကျမှုများအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖော်ပြလာမည်ဟု ထင်မထားခဲ့သဖြင့် သဘာဝကျကျပင် သူသည်လည်း စိတ်ကောင်းမရှိတော့ချေ။

နှစ်ယောက်သားအကြား ဆက်ဆံရေးက ရေခဲမှတ်သို့ ထိုးကျသွားပြီး အချင်းချင်း အကြည့်လွှဲထားကြသည်။

လုယိယန်က နူးညံ့ပျော့ပျောင်းသည့် အသွင်အပြင်ရှိသည်။ သူ အသက်ငယ်စဥ်က တရုတ်ရိုးရာအကကို သင်ယူခဲ့ဖူးသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်က သွယ်လျပျော့ပျောင်းနေကာ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နတ်မိမယ်လေးလို ယိမ်းနွဲ့နေ၏။

သူက အလွန်နူးညံ့သော အသွင်အပြင် ရှိပြီး ပုခုံးကျော်သော ဂုတ်ဝဲဆံပင်ကို သားရေကွင်းဖြင့် ခပ်လျော့လျော့ စည်းထားတတ်လေရာ တည်ငြိမ်အေးဆေးပြီး နူးညံ့သည့် အလှလေးတစ်ယောက် ဖြစ်သွားစေ၏။

သူ ပွဲဦးထွက်စဥ်ကတည်းက သရုပ်ဆောင်ဘက်ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားခဲ့သည်။ ရှေးခေတ်ဒရာမာထဲမှ ကမ္ဘာပေါ်မှ အလှဆုံး အမျိုးသားလိုပင် အလွယ်တကူ သရုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး မည်သူကမှ သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်ရဲကြမည် မဟုတ်ပေ။

သူလုပ်ခဲ့သည့် သေတ္တာထဲမှ ပေါ်ထွက်လာသည် ရုပ်ရည်က အမျိုးသမီး အဝတ်အစားဝတ်ထားသည့် ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ အသွင်အပြင်မျိုး ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

မနာခံသည့် အငွေ့အသက်မျိုး မရှိဘဲ အလွန် လှပလွန်းသောကြောင့် နစ်မွန်းသွားစေပေလိမ့်မည်။

ထို့ကြောင့်ပင် ယခုကဲ့သို့ ဇာတ်ညွှန်းမျိုး ထွက်ပေါ်လာသောအခါ ဖန်များက သရုပ်ဆောင်ကောင်း၊ ရုပ်ရည်ရှိကာ နောက်ကြောင်းရှင်းပြီး ကြည့်ရှုသူများအကြား နာမည်ကြီးသည့် လုယိယန်ကို ဖိတ်ခေါ်ရန် တောင်းဆိုလာကြပေလိမ့်မည်။

ပရိုဂရမ်အဖွဲ့မှ စီစဥ်ထားသည့် တစ်ဖက်လူက အိုင်ဒေါတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ထိုကောင်လေး၏ အမည်က ထန်းယန် ဖြစ်ကာ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်က ပွဲဦးထွက်ခဲ့ပြီး ယခုနှစ်တွင် ဆယ့်ကိုးနှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ထိုသူက အမျိုးသား အဆိုတော်အဖွဲ့မှ ရက်ပ်ပါတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ထန်းယန်က အတော်လေး နာမည်ကြီးပြီး နာမည်ကြီးသည့် ကြက်သားကြော်လေးဟု သတ်မှတ်နိုင်သော်ငြား လက်ရာကောင်း မရှိသေးပေ။ ဖန်များနှင့် ဘလက်ဖန်များ ပူးတွဲတည်ရှိနေကာ သုံးသပ်ချက်များကလည်း ရောနှောနေ၏။

သူ့မှာ ဘာလက်ရာတွေ ရှိလဲ...

အတော်လေး သီဆိုမှုများသည်ဟု သတ်မှတ်နိုင်သည့် သီချင်းတစ်ပုဒ် ရှိသော်လည်း လူများစွာ ပါဝင်ရေးဖွဲ့ထားသည့် သီချင်း ဖြစ်နေသည်။ ရသစုံရှိုးနှစ်ခုတွင် ပါဝင်ထားပြီး ကြော်ငြာအချို့လည်း လက်ခံရရှိထားသည်။

နောက်ထပ် ထပ်ပြီး မရှိတော့ပုံပင်။

လုယိယန်ကဲ့သို့ အမြင့်ကိုသာ ကြည့်တတ်သူတစ်ယောက်က သေချာပေါက် ထိုအိုင်ဒေါကောင်လေးနှင့် CP လုပ်ရန် ဆန္ဒရှိမည် မဟုတ်ပေ။ သူ့ကိုယ်သူ ညစ်ပေအောင် လုပ်သွားမိသွားသည်ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အကျိုးအမြတ်က ဆုံးရှုံးမှုထက် ပိုဝေးနေသည်။

ရန်ရှူက လုယိယန်၏ အတွေးကို နားလည်သဖြင့် ဝင်မပြောပေ။ တစ်ခဏအကြာ၌ ကောင်းချင်က ရန်ရှူကို ဟိုတည်သို့ ခေါ်သွားသည်။ ရိုက်ကူးရေးက မနက်ဖြန် စတင်မည် ဖြစ်သည်။

ရန်ရှူက ကားထဲတွင် ထိုင်နေရင်း မေးလိုက်သည်။

"ညှိနှိုင်းပြီးသွားပြီလား…"

"အင်း... လုယိယန်က ဖိတ်ဖို့မလွယ်တော့ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က အမြန် လိုက်လျောပေးလိုက်တယ်…"

“ဟုတ်တယ် ဇီဇာကြောင်မနေနဲ့တော့လေ... ဒီရှိုးကို စန့်ရှန်းက ရင်းနှီးမြှုပ်နှံထားတာဆိုတော့ ပြောင်းပြန်လှန်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး…"

"ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန်လာမဲ့ တာဝန်ကတော့ ပြီးအောင် လုပ်ဖို့ ခက်လိမ့်မယ်…"

ကောင်းချင်က ရန်ရှူကို စာနာဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

"မနက်ဖြန်က လူသုံးယောက်အဖွဲ့ ဖွဲ့ပြီးတော့ မင်းနဲ့ ထန်းယန်က လုယိယန်ရဲ့ အိမ်ကို ဧည့်သည်အနေနဲ့ သွားနေရမှာ... မင်းတို့ သုံးယောက် နှစ်ရက်လုံး အတူဖြတ်သန်းကြရမဲ့ မြင်ကွင်းကို တွေးကြည့်လိုက်ပါဦး..."

ရန်ရှူ နားထောင်ပြီးသွားသောအခါ မျက်နှာထက်မှ အပြုံးတို့ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

စာရင်းရှင်းစရာ ပျက်စီးမှုတွေ ဘယ်လောက်များမလဲ တွေးကြည့်လို့ ရနေပြီ...

သို့သော် ဤရှိုးကို စန့်ရှန်းက ရင်းနှီးမြုပ်နှံထားခြင်း ဖြစ်၍ ကောလဟာလဆိုးများ ထွက်အောင် လုပ်၍ မရပေ။

သူက ဖုန်းကို ချက်ချင်းထုတ်ကာ စန့်ရှန်းထံ နာမည်ကောင်း တောင်းယူရန် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။

[ကောကောရေ... ကောကော…]

X: [ကိုယ် ရှိတယ်...]

RS: [ကောကောရေ... ပိုက်ဆံရှာရတာ တကယ့်ကို မလွယ်ဘူး... နောက်ဆို မင်း ငါ့ကို ပိုပြီး တန်ဖိုးထားရမယ်…]

X: [အင်းပါ... ကိုယ်အမြဲတမ်း မင်းကို တန်ဖိုးထားခဲ့တာပဲလေ…]

RS: [ဘယ်လောက် တန်ဖိုးထားခဲ့တာလဲ…]

X: [ပုံ]

ရန်ရှူ နှိပ်ကြည့်လိုက်ရာ စန့်ရှန်းထံမှ သူ့ကို ပေးလာသည့် မှတ်စုလေး ဖြစ်နေသည်။

[ အရမ်းကို အများကြီး (အသည်း) ]

သူ ပြုံးလိုက်သည်။

စန့်ရှန်းက ထိုမှတ်စုလေးကို အမြဲတမ်း ပေးတတ်သော်လည်း သူကမူ စန့်ရှန်း၏ ကမ်းလှမ်းမှုများကို အကြိမ်များစွာ ပိတ်ဆို့ထားခဲ့သည်။ သို့တိုင်အောင် စန့်ရှန်းက စိတ်မကွက်သွားပေ။

RS: [အရမ်း စိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းတယ် (💩 အီမိုဂျီ) ]

📽️

Prev Next