အပိုင်း ၅

လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”လက်ထပ်ပြီးမှ ချစ်ကြမယ်

အပိုင်း ၅

“လုပ်ငန်းနှစ်ဆယ်ကျော်တောင်?” ဖန့်ရှောင်နွမ် အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်စိဝေ့လိုက်သည်။ “ရှင့်ကို လက်ထပ်တာ ပိုက်ဆံရမှာကို မျှော်လင့်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မလည်း တကယ်လန့်သွားပါတယ်။”

 သူမက “ရှင် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ဘဝကို အရှုပ်ထုတ်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရှင့်ရဲ့ မိသားစုဆီကို ပုံပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်မမိသားစုလုပ်ငန်းက အရင်ကထက် ပိုက်ဆံပိုရှာနိုင်နေတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ? ရှင့်ကို လက်ထပ်ထားတာနဲ့ ကျေပြီမဟုတ်ဘူးလား။”

ကျီလင်းချန်က ဖန့်ရှောင်နွမ်ရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ ဇနီးမယားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထက်မြက်ပြီး လူရည်လည်သည်။ သူက ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဖိနှိပ်တော့မယ့်အလား ပြနေသည်။ 

 “သခင်မလေး ဖန့်၊ ငါ မင်းကို နောက်ဆုံးအကြိမ် သတိပေးထားမယ်။ ငါ့အကြောင်း မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ မတွေးမိစေနဲ့။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ခံရမယ့်အပြစ်ဒဏ်က မင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြင်းနေလိမ့်မယ်။”

ဖန့်ရှောင်နွမ် ထရယ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ရယ်သံက လေပြင်းတိုက်ခတ်သွားသလို ထင်ရှားပီသနေသည်။ “သခင်လေးကျီ၊ ရှင်ကိုယ်ရှင် အထင်ကြီးလွန်းနေတာလား? ရှင့်အကြောင့်ကို ကျွန်မက ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ တွေးရမှာလဲ? ဘယ်လို ဟာသကြီးလဲ? ကျွန်မက ငယ်ရွယ်ပြီး လှပတယ်။ ကျွန်မထက် အသက်ရှစ်နှစ်တောင်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ကျွန်မက ဘာလို့မဟုတ်တာတွေ တွေးနေရမှာလဲ။ ဘာလဲ၊ ကျွန်မကို ယောကျာ်လေး ငယ်ငယ်ချောချောတွေက စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ရှင်ထင်နေလို့လား?”

သူ့ရဲ့အသက်ကို တည့်တိုးကြီး မနှစ်မြို့ကြောင်း ပြောတဲ့အတွက် ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူက သူမကို “ သခင်မလေးဖန့်၊ ကျီမိသားစုကို မင်းလက်ထပ်ထားရင် ကျီမိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကိုလည်း မင်းလိုက်နာရမယ်။ မင်းပြောသမျှ၊ လုပ်သမျှတွေက ကျီမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကိုယ်စားပြုနေတယ်။ ကျီမိသားစုဂုဏ်သတင်းကို ထိပါးစော်ကားတဲ့စကားတွေ ငါမကြားချင်ဘူး” လို့ ထပ်သတိပေးလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က လက်ရမ်းပြလိုက်သည်။ “ရှင့် အသက်အရွယ်နဲ့ တအားကို နားပူနားဆာလုပ်တာပဲနော်။ ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့၊ ကျွန်မ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ ဒီလို အရေးမပါတာတွေပြောဖို့အတွက် လာတာဆိုရင်၊ အခုရှင်ပြန်လို့ရပြီ။” သူမနဲ့ တစ်ခန်းတည်း အိပ်ဖို့အတွက် ကျီလင်းချန် သဘောတူလောက်တယ်ဆိုတာကို သူမ တွေးထားပုံမရပေ။

ကျီလင်းချန် စို့နင့်သွားသည်။ သူဒီကို လာတာက ရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ လာတာ။ အိမ်သစ်ကို လာတာက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်လို့။ သူမ တွေးထင်နေတဲ့ တချို့အရာတွေကို မတွေးတော့အောင် လုပ်စေချင်လို့။ ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူရဲ့အသက်ကြောင့် သူ့ကို မုန်းတီးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမိမှာလဲ?

ကျီလင်းချန် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့အချိန် မျက်နှာက ကောင်းမနေပေ။ စာကြည့်ခန်း သွားမယ့်လမ်းမှာ သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အိမ်စေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်တော်ထိန်းက သိချင်စောနဲ့ “သခင်လေး၊ အခုက အိမ်သစ်မှာ ရှိနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာလို့ ဒီမှာ နေနေတာလဲ?” လို့ မေးလိုက်သည်။

“အဘိုးကို တွေ့ဖို့လာတာ” လို့ ကျီလင်းချန်က ပြောလိုက်သည်။

စာကြည့်ခန်းထဲမှာ၊ သခင်ကြီးကျီက စားပွဲပေါ်က USB ကလစ်နဲ့ ဖိုင်အချို့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ “မင်းလိုချင်တာ ယူသွား”လို့ ပြောလိုက်သည်။

သေချာပြောရမယ်ဆိုရင်၊ ကျီလင်းချန်က သူလိုချင်တာရပြီးသွားရင် ပြန်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ရုတ်ချည်းပဲ “အဖေ၊ ဖိအားပေးခံရလို့ လက်ထပ်တာက တကယ်ကော ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို ပေးစွမ်းနိုင်တယ်လို့  ထင်လား။” လို့မေးလိုက်သည်။

သခင်ကြီး ကျီ အံဩသွားသည်။ သူခုံပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပြီး အတည်ဖြစ်နေတဲ့ ကျီလင်းချန်ရဲ့ မျက်နှာထားကို ကြည့်လိုက်သည်။ “အဖေ့ကို ယုံပါ၊ သူက မင်းဇနီးဖြစ်ဖို့ အသင့်တော်ဆုံးသူပဲ။”

“ကျွန်တော်လည်း အဲ့လို မျှော်လင့်ပါတယ်”လို့ ကျီလင်းချန်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမရဲ့ လေးလံနေတဲ့ မင်္ဂလာဝတ်စုံကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လက်ဆေးကြောဖို့ မလုပ်ခင်မှာပဲ အောက်ထပ်က ရန်ဖြစ်နေတာကို ကြားလိုက်သည်။ ကျီလင်းချန်ရဲ့ ခပ်မာမာလေသံကို ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

......

“သခင်လေး၊ ဒီနေ့က သခင်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပါ။ သခင်မလေးနဲ့ အတူရှိနေသင့်တာပါ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ တခြားနေရာမှာရှိနေတာက ကြင်စဉီးမောင်နှံတွေအတွက် ကံဆိုးခြင်းပါ။” ကျီမိသားစုက အိမ်တော်ထိန်းက အိမ်အကူဆီကနေ ကျီလင်းချန် အပြင်သွားတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ မသွားဖို့ ဖြောင်းဖျနေတာဖြစ်သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ကျီလင်းချန်ရဲ့ အကိုအကြီးဆုံး ကျီခန့်တိလည်း အပြင်သွားမလို့လုပ်နေသည်။ 

သူလည်း အိမ်တော်ထိန်းအတိုင်းပဲ ကျီလင်းချန်ကို ဖြောင်းဖျနေသည်။ “လင်းချန်၊ မင်းအသက် သုံးဆယ်နားတောင်ကပ်နေပြီ။ မင်း ကလေးမဆန်လို့ မရဘူးလား? ရှောင်နွမ်က မင်းအခုမှ လက်ထပ်ထားတဲ့ မင်းရဲ့ ဇနီးလေ။ သူ့အတွက် မင်းတာဝန်ကျေရမှာပေါ့။ မင်းသာ ဒီလိုမစဉ်းစားဘဲ ထွက်သွားရင် မနက်ဖြင် သူမ မျက်နှာ ဘယ်မှာသွားထားရမှာလဲ?”

“အစ်ကို၊ ဒီလက်ထပ်ပွဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ကျွန်တော် အစ်ကို့စကားနားထောင်ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိုးသမီးအခန်းထဲကို ကျွန်တော်ဝင်မယ်လို့ ဆိုထားတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဖယ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော်ကို အင်အားသုံးရအောင်မလုပ်နဲ့။”

ကျီလင်းချန် ထွက်သွားမယ့်အလုပ်မှာ ကျီခန့်တိက ထပ်တားပြန်သည်။ “လင်းချန်၊ ရှောင်နွမ် မင်းကို ဒုတိယထပ်ကနေ လှမ်းကြည့်နေတယ်။”

အဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျီလင်းချန် ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ညအိပ်ပန်းရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး ပြုံးပြီး သူ့ကို လက်ရမ်းပြနေတဲ့ ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို မြင်သွားသည်။ သူမက “တာ့တာပါ” အားရပါးရပြောလိုက်သည်။

ကျီလင်းချန်မှာ ပြောစရာမရှိအောင်ပင်။

ကျီလင်းချန်က ကြမ်းတမ်းစွာ အော်လိုက်သည်။ “မြင်လား? ဖန့်ရှောင်နွမ်တောင် ကျွန်တော်သွားမှာကို ဂရုမစိုက်ဘူး။ အစ်ကိုလည်း သူများကြားထဲ ဝင်မရှုပ်နေပါနဲ့” အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျီလင်းချန်က ကျီခန့်တိကို ဖြတ်သွားပြီး ကျီမိသားစု အိမ်ယာကနေ ထွက်သွားသည်။ 

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီး ဖန်ချီက မြင်သွားသည်။ သူမက ဖန့်ရှောင်နွမ်ကို စိမ်းကားစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းက မင်္ဂလာဦးညမှာတောင် ကိုယ့်လူကို ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ဟာမပဲ”

ဖန့်ရှောင်နွမ်က သူမနဲ့ မနီးမဝေးမှာ ရပ်နေတဲ့ ဖန်ချီကို ‌ခေါင်းကို မတ်မတ်ထားပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီမိန်းမက ကျီခန့်တိရဲ့ ဇနီးဖြစ်ပြီး ကျီလင်းချန်ရဲ့ မရီးဆိုတာကို သူမသိသည်။ ဖန်ချီက ရုပ်ချောပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်သက်ဖို့ကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတော့ ဟုတ်မနေဘူး။

ဖန့်ရှောင်နွမ်က ပိုက်ထားတဲ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ဖန်ချီကို ပြန်ချေပဖို့ ကျီလင်းချန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောလိုက်သည်။ “ဒီမင်္ဂလာပွဲအကြောင်း ရှင်တို့ အကုန်သိနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အဆင်ပြေအောင် လိုက်ညှိဖို့ တအားကြိုးစားမနေပါနဲ့၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ကျီလင်းချန် သူ့ရဲ့ကတိကို မဖျက်ခင်မှာဘဲ ကျွန်မ ဖျက်ပစ်လို့ရတယ်။”