MM Story Teller

Chapter 38

Viewers 5k

🤒အခန်း ၃၈

ကျူးထုန်မှာ နားမလည်နိုင်တော့ပေ။ ရှောက်မင်တို့မိသားစုက နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို အေးအေးချမ်းချမ်းဖွင့်ချင်ရုံသာဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့် ပြဿနာရှာသူများက အမြဲပေါ်လာရသနည်း။

သူတို့ ဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ။

နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်တွင် ယွမ်ရှောင်ကျိုး၏မနာလိုမှုနှင့် လိုရာဆွဲပြောမှုကိုဖြေရှင်းခဲ့ရသည်။ ၎င်းမှာလည်း သူ၏မိသားစုအင်အားက သာမန်ကျောင်းသားတစ်ယောက်လုပ်နိုင်သည့်အရာထက်ကျော်လွန်သည့်အရာမျိုးကိုလုပ်နိုင်သောကြောင့်ပင်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင်မူ နာမည်ကြီးမော်ဒယ်တစ်ယောက်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ယခုလို ကမ္ဘာမြေနှစ်ခြမ်းကွဲသွားစေနိုင်လောက်သောကိစ္စမျိုးက သာမန်ကျောင်းသားတစ်ယောက် လုပ်နိုင်သည့်ကိစ္စမျိုးမဟုတ်ပေ။

လရောင်ဖြူလေးရဲ့ "အချစ်ပြိုင်ဘက်" တွေများလား။ ဒါပေမဲ့ ပျိုတိုင်းကြိုက်နှင်းဆီခိုင်လေး[ဇာတ်လိုက်shou]က အခုမှ ပထမနှစ်ပဲရှိသေးတယ်လေ။ အင်အားရှိတဲ့လူတွေက သူတို့ဦးထုပ်ကို သံကွင်းထဲဝင်အောင်ပစ်နိုင်ဖို့ ပြဿနာကိုကြီးအောင်လုပ်လိုက်တယ်ဆိုတဲ့စကားမှ အဓိပ္ပါယ်ရှိဦးမယ်။

'ဒါဆို တရားခံကဘယ်သူလဲ'

ကျူးထုန် အတွေးနက်နေစဥ်မှာပင် ပစ္စည်းတစ်ခုက သူ့အရှေ့တွင်ပေါ်လာခဲ့သည်။

မီနူးစာအုပ်တစ်အုပ်က သူ့လက်ထဲရောက်လာပြီး ရင်းနှီးနေသော်ငြား တမျိုးတမည်ပျူငှာနေသည့်အသံကထူးဆန်းစွာဖြင့် သူ့နားထဲသို့ဝင်လာခဲ့လေသည်။

"ဝယ်သူဗျ၊ မှာဦးမလား.."

"....."

ကျူးထုန် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ရှောက်မင်၏အေးဆေးတည်ငြိမ်သော အပြုံးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

'ဒီလောက်စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတာတွေဖြစ်နေတာတောင် သူကအေးဆေးပဲလား၊ ဘာကမှ သူ့ကိုစိတ်လှုပ်ရှားအောင်လုပ်နိုင်မှာလဲ'

ကျူးထုန် သိချင်သွားရသည်။ သူတကယ် အဖြေမရှာတတ်တော့ပေ။

သူက ကမ်းပေးလာသည့်အတိုင်း မီနူးကိုယူပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

ရှောက်မင်၏နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှမီနူးက ဈေးနှုန်းကိုသာရေးထားသည်မဟုတ်။ လက်ဖက်ရည်အမျိုးအစားများကို ပုံဖြင့်လည်းဖော်ပြပေးထားသည်။ ကျူးထုန်မှာ ယခုလိုဖျော်ရည်မျိုးတစ်ခါမှမသောက်ဖူးသောကြောင့် ပုံတိုင်းကသူ့အားမူးဝေလာစေခဲ့သည်။

ရှောက်မင်က သူ့ဘေးတွင်ရပ်နေရင်းပြောလာလေ၏။

"တစ်ဖက်ကိုလှန်လိုက်၊ အရှေ့စာမျက်နှာက အေးမှသောက်လို့ကောင်းတာ၊ အပူဆိုရင် အရသာမကောင်းတတ်ဘူး၊ ဒါတွေကမင်းနဲ့ပိုသင့်တော်တယ်၊ ဘယ်ဟာသောက်ချင်လဲ..."

ကျူးထုန်က ဖြေရမည့်အစား ပြန်မေးလိုက်သည်။

"မင်းကဘယ်လိုဖျော်ရမလဲသိလား..."

"ဘယ်လိုဖျော်ရမလဲသိလားတဲ့..."

လော့ရှိုးက အနားရောက်လာပြီး ကျူးထုန်၏မေးခွန်းကို သံယောင်လိုက်ပြီးပြန်မေးလာသည်။

"ဒီဆိုင်ရဲ့ နို့လက်ဖက်ရည်တဝက်လောက်က မင်ကောကိုယ်တိုင်စပ်ထားတာ၊ ဒီဆိုင်ရဲ့ရောင်းအားက ဘာလို့ကောင်းနေရတာလဲသိလား၊ ငါတို့ပြိုင်ဘက်တွေက သူတို့သောက်ရမယ့်ဟာကို တစ်ယောက်မှ ကိုယ်တိုင်မဖျော်နိုင်လို့ပဲ..."

"......"

ကျူးထုန်က ရှောက်မင်ကို ပြန်ကြည့်မိပြီးတွေးလိုက်သည်။

'ဆိုတော့ သူက သောက်စရာတွေကို လေ့လာနေရတာမျိုးကိုကြိုက်တာများလား'

ရှောက်မင်က ကျူးထုန်၏ နားမလည်သည့်အကြည့်ကို ဖောက်သည်များကိုဝန်ဆောင်မှုပေးနေကျ အပြုံးလေးဖြင့်တုံ့ပြန်လိုက်သည်။

"ရွေးပြီးပြီလား..."

ကျူးထုန်ကငုံ့ကြည့်ပြီး မီနူးကိုပိတ်လိုက်သည်။

"ငါအရင်တခေါက်က သောက်တဲ့လက်ဖက်ရည်မျိုးပဲရမလား..."

"နို့ပုလဲပူတင်းလက်ဖက်ရည်လား..."

ကျူးထုန်က ခေါင်းညိတ်ပြသည်။

"အင်း..."

ရှောက်မင်ကစိတ်ဝင်စားသွားသလိုမျိုး မျက်ခုံးပင့်လာသည်။

ကျူးထုန်မှာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွား၏။

"ဘာလို့လဲ..."

'ဒီဟာကဖျော်ရခက်နေလို့များလား'

ရှောက်မင်ကပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ်ပဲအမှတ်မှားတာလားမသိဘူး၊ မင်းကတကယ်ကို သစ္စာရှိတဲ့လူပဲ..."

ကျူးထုန်က စိတ်ထဲမှသာတွေးလိုက်သည်။

'အဲဒါဘာစကားလဲ'

သို့ထိတိုင် သူကား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်ပြန်ဖြေလိုက်ပါ၏။

"ငါက အသစ်တွေကို စမ်းသပ်တတ်တဲ့အကျင့်မရှိဘူး၊ အခြားဟာတွေကိုတော့ ငါနောက်မှ တစ်ခုပြီးတစ်ခုကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစီစမ်းသောက်ကြည့်မယ်..."

"ဖြည်းဖြည်းချင်းစမ်းမယ်လား..."

ရှောက်မင်ကပြန်မေးလာသည်။ သူကား မျက်လုံးကိုအသာမှေးကာ လက်ထဲမှမီနူးစာအုပ်ကိုပြန်ယူသွားလေသည်။

"ကောင်းပါပြီ၊ ခဏလောက်စောင့်ပါ၊ ဝယ်သူဗျ၊ ချက်ချင်းယူလာပေးပါ့မယ်..."

သူက "အမှာစာ" ကိုယူသွားပြီးသည်နှင့် ကောင်တာအနောက်ထဲကိုပတ်ပြီး လျှောက်သွားလေသည်။ ကျူးထုန်ကလည်း သူသွားသည့်အနောက်ကိုလိုက်ကြည့်နေမိ၏။ ရုတ်တရက် တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသလိုခံစားလိုက်ရသောကြောင့် ကျူးထုန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဆိုင်ထဲရှိလူများ၏မျက်လုံးများက သူ့အပေါ်ရောက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

"?"

ကျူးထုန်က လော့ရှိုးကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ဘာလို့လဲ..."

လော့ရှိုးက တမဟုတ်ချင်း သတိပြန်ကပ်သွားလေသည်။

"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါဒီတိုင်းခံစားနေရတာ...."

'မင်းတို့နှစ်ယောက်က အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှရှိမနေသလိုမျိုးလုပ်နေကြတာ၊ ဘာမှမဖြစ်နေသလိုမျိုးလေ'

အံ့ဩဖွယ်ရာ လိုက်ဖက်ညီမှုပင်။

လော့ရှိုးအသံက တဖြည်းဖြည်းတိမ်ဝင်သွား၍ ကျူးထုန်မှာပို၍ပင်စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားရသည်။ သို့သော်လည်း ၎င်းထက်ပိုပြီးစိတ်ဖိစီးစရာကောင်းသောကိစ္စများရှိနေသေး၍ အကျယ်ချဲ့မတွေးမိတော့ပေ။ သူကား ကောင်တာအရှေ့တွင်ရပ်နေသောအမျိုးသမီးကို ဖြည်းညင်းစွာဖြင့်လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

ရှောက်ယွိကျယ်က ဆိုင်မှဝန်ထမ်းဝတ်စုံကို အပြည့်အစုံဝတ်ထားခဲ့သည်။ ဆံပင်ကို ခေါင်းစည်းကြိုးဖြင့် တင်းတင်းချည်ထားပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးလိမ်းထားလေသည်။ သူမအသက်အရွယ်နှင့်ပင် ယခုလို အသက်ရှူမှားဖွယ်ရာအလှတရားမျိုးကိုပိုင်ဆိုင်ထားလေသည်။

ကျူးထုန်က သူမထံသို့လျှောက်သွားကာ အသာလေးခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"မင်္ဂလာပါ ဒေါ်လေး၊ ကျွန်တော်က ရှောက်မင်ရဲ့အတန်းဖော် ကျူးထုန်ပါ..."

ရှောက်ယွိကျယ်: "......"

တကယ်တမ်းတွင် သူအော်ဒါမှာနေတည်းက ရှောက်ယွိကျယ်က ထိုကောင်လေးကိုကြည့်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူမအနေဖြင့် ရှောက်မင်၏ ယခုလို လူတစ်ယောက်အပေါ် အရေးတယူဆက်ဆံနေသည့်ပုံစံမျိုး တစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ဖူးပေ။

ရှောက်မင်၏သူငယ်ချင်းများအားလုံးကို သူမသိသည်။ လော့ရှိုးကို ဥပမာထားပြောရလျှင်၊ လော့ရှိုးက လက်ဖက်ရည်မှာချင်သည်ဟုပြောလာပါက ရှောက်မင်က ကောင်တာအနောက်မှနေပြီး ထိုကောင်လေး၏မျက်နှာကို မီနူးဖြင့်ပစ်ပေါက်ခြင်းမျိုးမလုပ်သည်ကပင် ဖော်ရွေရာရောက်နေလေပြီ။

ရှောက်မင်က ဤကောင်လေးကို အလွန်ဂရုစိုက်ပြီး စိတ်ရှည်ပေးနေသည်မှာ ထူးဆန်းနေ၏။ ၎င်းအပြင် ထိုကောင်လေးက ရှောက်မင်ဤနေရာအထိခေါ်လာခဲ့သူဖြစ်နေသည်။

ကျူးထုန်ကရှောက်ယွိကျယ်ကို ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေးနှုတ်ဆက်ပြီး အမျိုးသမီးကို တဒင်္ဂခန့် မတုံ့ပြန်တတ်အောင်လုပ်လိုက်သည်။

အနောက်မှလော့ရှိုးကမူ လူမဆန်စွာဖြင့် ရုတ်တရက် ထရယ်လေ၏။

"ကျူးထုန်၊ မင်းကဒီကို ယောက္ခမနဲ့တွေ့ဖို့လာတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုလုပ်မလို့လား၊ ဘာလို့အရမ်းတွေ ယဥ်ကျေးနေတာလဲ၊ ဟားဟားဟား..."

ကျူးထုန်: "......"

ကျူးထုန်က အနည်းငယ်ရှက်သွားသည့်မျက်နှာဖြင့် ရှောက်ယွိကျယ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

လော့ရှိုးရယ်သံကြောင့် ရှောက်ယွိကျယ်၏စိတ်ကျဥ်းကျပ်နေမှုတို့က အဝေးလွင့်သွားပြီး နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးဖြင့်လှည့်ကြည့်လာ၏။

"ဒီကလေးတော့လေ မဟုတ်တာတွေပြောပြန်ပြီ..."

တဖက်ကိုငေါက်လိုက်ပြီးသည်နှင့် သူမက ကျူးထုန်ကိုပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

"ကျူးထုန်နော်၊ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ကွယ်၊ ဒီဆိုင်ကို အခုမှရောက်ဖူးတာလား..."

"သူဒီနေ့ ဒီဆိုင်ကိုလာတာ ဒုတိယအကြိမ်ပဲ ဒေါ်လေးရေ..."

လော့ရှိုးကသူမစကားကိုကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"အရင်အပတ်ကလည်းလာခဲ့တယ်လေ.."

တည့်တည့်ရပ်နိုင်ဖို့ရာ အားယူနေစဥ်မှာပင် နေထံ တည့်တည့် တိုးဝင်သွားမိရသည်။

အခြားသူများသာ ထိုနေ့က ကျူးထုန်၏အခြေအနေကိုမြင်သွားခဲ့ပါမူ ကျူးထုန်က ရှောက်မင်ကို တကယ်ကြီးချစ်နေသည်ဟုထင်သွားကြတော့မည်။

လော့ရှိုးကလည်း ထိုအတိုင်းတွေးနေခဲ့လင့်ကစား ပါးစပ်မှထုတ်မပြောရဲပေ။ သူလည်း ချောင်းရိုက်ခံရမည်ကို ကြောက်ရသေးသည်။

ရှောက်ယွိကျယ်: "......"

အရင်အပတ်က သူမ ဆိုင်ကိုမလာခဲ့ပေ။

ထို့နောက် သူမက ရှောက်မင်ကို တဖန်ကြည့်မိလိုက်ပြန်သည်။

ရှောက်မင်မှာ သူတို့ဘက်မှ ရှက်ရွံ့စရာအခြေအနေကိုနားထောင်နေစဥ် ပြုံးရုံသာပြုံးနေ၏။ ဝင်ကူညီပေးရန်စိတ်မကူးပေ။ လက်ဖက်ရည်ဖျော်နေသည့်အထဲတွင်သာ အာရုံရောက်နေပုံပေါ်သည်။

လော့ရှိုးကသာ မတ်တပ်ရပ်ရင်းဆက်ပြောနေလေ၏။

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါ်လေး ဒီနေ့ ကျွန်တော်တို့ဆိုင်စောင့်ပေးမယ်၊ ပြန်ပြီးနားလိုက်ပါဦး..."

ရှောက်ယွိကျယ်မှာ တခဏခန့် ရုတ်ချည်းအေးခဲသွားလေသည်။

သူမက တွေဝေနေသောမျက်နှာဖြင့် ရှောက်မင်ထံ ပြန်လှည့်ကြည့်မိပြန်၏။ နောက်ဆုံး၌ ဘာကိုမှမပြောတော့ဘဲ လော့ရှိုးကိုသာပြုံးပြပြီး ပြန်ပြောလိုက်ရ၏။

"ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒေါ်လေးအရင်ပြန်ပြီး စစ်ဆေးတာနဲ့ပတ်သတ်လို့ အကူအညီတောင်းဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကိုသွားရှာလိုက်ဦးမယ်၊ မင်းတို့ကလေးတွေ ဒီနေ့လုပ်စရာမရှိဘူး၊ ဝယ်သူတွေလည်းလာမှာမဟုတ်ဘူးလေ၊ ပျင်းလာရင် ဆိုင်ပိတ်ပြီးထွက်ကစားကြ၊ လစာလည်းအပြည့်ပေးပါ့မယ်..."

"ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒေါ်လေးရဲ့၊ စိတ်မပူပါနဲ့၊ ကျွန်တော်တို့ သေချာဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်..."

ရှောက်ယွိကျယ်မှာ လော့ရှိုးထံမှအစခံလိုက်ရပြီး အထဲသို့ပြန်ဝင်ကာ ပုံမှန်အဝတ်အစားတို့ကိုပြန်လဲလိုက်၏။ အဝတ်အစားလဲပြီးသည်နှင့် ကျူးထုန်ထံသို့သွားကာ တောင်းပန်စကားပြောလိုက်ရသည်။

"ကျူးထုန်၊ ဒီနေ့ ဆိုင်မှာဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ အဒေါ်လည်းမင်းကိုအဖော်မလုပ်ပေးနိုင်တော့ဘူး၊ နောက်ရက်ကျမှ အဒေါ်တို့အိမ်ကိုထမင်းလာစားနော်၊ ဟုတ်ပြီလား..."

ကျူးထုန်က ပြုံးကာခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရ၏။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါ်လေး..."

ရှောက်ယွိကျယ်က ရှောက်မင်ကို ထပ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲမှထွက်သွားလေတော့သည်။

ကျူးထုန်က သူမထွက်သွားသည်ကိုကြည့်နေပြီး ကောင်တာကိုကြည့်လိုက်သည်။ အမေနှင့်သားကြားမှလေထုမှာ အတော်လေးထူးဆန်းနေ၏။

ဆိုင်ထဲသို့ဝင်လာတည်းက သားအမိနှစ်ယောက်မှာ မဆိုသလောက်လေးသာစကားပြောဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ လော့ရှိုးကသာ ရှောက်ယွိကျယ်နှင့် ပိုပြီးအပြောအဆိုရှိသေးသည်။ ရှောက်မင်ကမူ သူမအပေါ်တွင် ခပ်တန်းတန်းဖြစ်နေ၏။ အလွန်အမင်း အေးစက်နေသလိုပင်။

သူကား ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသည့်တိုင် မေးလည်းမမေးရဲပေ။

ဆိုင်ထဲတွင် မည်သူမှမရှိသောကြောင့် လူငယ်သုံးယောက်က ခုံတစ်ခုံရှာပြီးထိုင်လိုက်ကြသည်။ လုကျစ်ယွီက ဆိုင်ထဲမှကွန်ပျူတာကိုသုံးပြီး အလုပ်ပြီးအောင်လုပ်ချင်သောကြောင့် ကောင်တာအရှေ့တွင်သွားထိုင်နေသည်။ ရှောက်မင်က ကောင်တာအနောက်တွင်ထိုင်ကာ နို့လက်ဖက်ရည်ဖျော်နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့သောက်ရန်အတွက် လက်ဖက်ရည်ဖျော်နေကြသည်။

လော့ရှိုးနှင့်ကျူးထုန်ကမူ စားပွဲတစ်လုံးတည်းတွင်ထိုင်နေကြလေသည်။

လော့ရှိုးက ဖုန်းထုတ်ကာ WeChat ကိုနှိပ်လိုက်သည်။ တိုက်ဆိုင်စွာဖြင့် သူ့အား တစ်ယောက်က ဂိမ်းကစားရန်ခေါ်လာ၏။ သူကား အလူပ်ရှုပ်နေဆဲ ရှောက်မင်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ကျူးထုန်ကိုကြည့်ကာမေးလိုက်လေသည်။

"မင်း ဒီဂိမ်းကိုဘယ်လိုကစားရမလဲ သိလား.."

ကျူးထုန်: "သိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြိုက်ဘူး..."

လော့ရှိုး: "....."

သူကား ဂိမ်းကစားရန်ဆွယ်မည့်အစီအစဥ်ကို လက်လျှော့လိုက်ရသည်။

သူက ကျူးထုန်ကို ပိတ်ရက်များ၌ဂိမ်းကစားခြင်းမရှိရသည့်အကြောင်းအရင်း မေးတော့မည့်အချိန် တဖက်မှကောင်လေးက ယူလာသောကင်းဗတ်စ်အိတ်ထဲမှ လေ့ကျင့်သည့်မေးခွန်းစာအုပ်တစ်ထုပ်ကြီးနှင့် အဖြေလွှာ၊ ဘောပင်တို့ကိုထုတ်လိုက်လေသည်။

ယူလာသည့်ပစ္စည်းများမှာ ကွက်တိပင်။

သို့ထိတိုင် ကျူးထုန်မှာ အစမ်းမေးခွန်းများကိုဖြေရန် မလောသေးပေ။ တစ်ခုပြီးတစ်ခုဘေးဖယ်ကာ ကောင်တာဘက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

မကြာခင်မှာပင် ရှောက်မင်က နို့ပုလဲပူတင်းလက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ဖြင့် သူ့ထံလျှောက်လာလေသည်။

ကျူးထုန်ရှေ့မှစားပွဲပေါ်တွင် စာရေးကိရိယာအစုံတင်ထားသည်ကိုမြင်ပြီး ရှောက်မင်၏မျက်လုံးထဲတွင် အပြုံးပန်းများဝေသွားလေသည်။

"မင်းက ဒီနေရာကိုရောက်လာတာတောင် စာကြိုးစားနေတုန်းပဲနော်..."

ကျူးထုန်က သောက်သည့်အပေါ်တွင်သာအာရုံရှိနေပြီး အဖြေလွှာများကိုအရှေ့သို့ ခပ်မြန်မြန်တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ နို့ပုလဲပူတင်းလက်ဖက်ရည်အတွက် ထားရမည့်နေရာရှင်းပြီးမှ သူပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ငါ့မှာ တခြားလုပ်စရာမှမရှိတာ..."

လုပ်စရာဘာမှမရှိသောလော့ရှိုး: "....."

'ငါ့ကို တည့်ကြီးတိုက်ခိုက်နေသလိုခံစားရတယ်'

သို့ရာတွင် သူတကယ်လုပ်ရမည့်အလုပ်ကို သိလိုက်သည်နှင့် လော့ရှိုး အင်တာနက်ဖွင့်ပြီး မနေ့က တီဗွီမှသတင်းအစီအစဥ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

တီဗွီသတင်း၌ မော်ဒယ်တစ်ယောက်၏ဆေးစစ်ချက်အဖြေတွင် မူးယစ်ဆေးဝါးတွေ့သည့်အကြောင်းကို လွှင့်ခဲ့သော်လည်း မော်ဒယ်ကရှောက်မင်၏နို့လက်ဖက်ရည်ကို ထုတ်မပြောသွားခဲ့ပေ။ ထိုအစား မော်ဒယ်မှပြောပြီးတင်ပေးခဲ့သည့် နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၏ဓာတ်ပုံများကို Weibo ရဲ့မားကတ်တင်းအကောင့်တွင် တင်ထားခဲ့သည်။

ယနေ့ခေတ်တွင် လူနည်းစုကသာ တီဗွီကြည့်ကြပြီး အင်တာနက်သုံးသူက ပိုများပြားလေသည်။

ထို့ကြောင့်သာ နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ကပ်ဆိုက်သွားခဲ့ရခြင်းဖြစ်လေ၏။

လော့ရှိုးက လူထု၏ထင်မြင်ချက်အရလမ်းညွှန်ထားသော မားကတ်တင်းအကောင့်ကိုရှာတွေ့သွားပြီး ကလစ်နှိပ်ကြည့်လိုက်သည်။ နောက်တစ်စက္ကန့်အကြာတွင် သူချက်ချင်းပေါက်ကွဲလေတော့သည်။

"ဦးနှောက်မရှိတဲ့ငတုံးတွေက ရေပန်းစားရာနောက်ကိုလိုက်နေကြတယ်၊ ဒီကိစ္စက စုံစမ်းလို့တောင်မပြီးသေးဘူး..."

မှတ်ချက်တိုင်းက ကျော်သွားမရနိုင်သည်အထိ အဓိပ္ပါယ်မရှိသည့်စာများဖြင့်ပြည့်နေခဲ့သည်။

[ငါတို့ရဲ့ Millet ကဘယ်လိုလုပ် ဆေးခတ်ခံလိုက်ရတာလဲ။ နို့လက်ဖက်ရည်က အန္တရာယ်ရှိနေပြီ]

စစ်ဆေးခံနေရသည့်မော်ဒယ်၏အမည်မှာ ရှောင်းမီဖြစ်ပြီး ပရိသတ်များကသူမကို Millet ဟု ချစ်စနိုးခေါ်ကြလေသည်။

[အဲဒီ သောက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က အရင်တခေါက်စစ်ဆေးခံရတုန်းကလည်းလွတ်သွားတယ်၊ အစားအသောက်ကွပ်ကဲရေးဌာနကလည်း ဘာလုပ်နေမှန်းကိုမသိဘူး၊ ရိုးရိုးသားသားနဲ့ အမြန်စစ်ဆေးပေးကြပါဗျို့]

[နို့လက်ဖက်ရည်က opioid တွေနဲ့ရောနေတယ်၊ ဒီလောက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာကောင်းတာမျိုးနဲ့တင် ကိစ္စပြတ်နေပြီ၊ Millet ကို ပြန်တောင်းပန်ပေးရမယ်]

[နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ဒေဝါလီခံရရင်တောင် ငါတို့ Millet ရဲ့ဆုံးရှုံးမှုတွေကိုကာအောင် ပြန်ပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး]

[စိတ်မပူပါနဲ့ Millet ရယ်၊ ငါတို့အမြဲ မင်းကိုယုံကြည်နေပါတယ်]

"နင့်အမေကိုပဲသွားယုံနေလေ၊ အမှိုက်လိုနာမည်ကြီးတွေမှာ အမှိုက်လိုပရိသတ်တွေပဲရှိတယ်..."

လော့ရှိုးကဆဲလိုက်ပြီး ရှောက်မင်ကိုလှည့်မေးပြန်၏။

"မင်ကော၊ ဘာလုပ်ကြမလဲ..."

ရှောက်မင်က သူ့ကိုပြန်မေးလိုက်သည်။

"မင်းကဘာလုပ်ချင်လို့လဲ..."

လော့ရှိုး: "သူ့ကိုပြန်ချရမှာပေါ့၊ သူတို့က မော်ဒယ်တစ်ယောက်ငှားပြီး ငါတို့ကို အပုပ်ချမှတော့ ငါတို့လည်း တပုံစံတည်းပြန်လုပ်ရမှာပေါ့..."

ရှောက်မင်ကပြုံးကာ သူ့ကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဘယ်သူ့ကိုရှာမှာလဲ..."

သူတို့ငှားလို့ရတဲ့သူပဲပေါ့။ သူတို့ ပြီးပြည့်စုံသည့်လူတစ်ယောက်ကိုရှာတွေ့ပြီး စည်းရုံးပြောဆိုလျှင်ပင် ယခုကိစ္စတွင် မူးယစ်ဆေးပါနေသည်လေ။

လော့ရှိုးက ထိုအကြောင်းကိုတွေးမိပြီး ညည်းတွားမိသည်။ ပြီးနောက် ကောင်တာမှကွန်ပျူတာအရှေ့တွင်ထိုင်နေသောလူငယ်လေးကိုလှည့်ကြည့်မိသော်လည်း မပြောမိလိုက်ပေ။

ကျူးထုန်က လုကျစ်ယွီကိုလှမ်းကြည့်ပြီး အနည်းငယ်မျှစိတ်ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့သည်။

ထိုအခိုက် ရှောက်မင်က ပြောလာ၏။

"အိုကေ၊ ဒီကိစ္စကိုစိတ်မပူကြနဲ့တော့၊ စစ်ဆေးချက်ရလဒ်ထွက်လာမှဆက်ပြောကြမယ်..."

လော့ရှိုးကမူ အနည်းငယ် ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေလေသည်။ စားပွဲတွင်ထိုင်ကာ ပြတင်းပေါက်ကိုမှီရင်းပြောလိုက်၏။

"ဘယ်သူလုပ်တာလဲကွာ.."

ရုတ်တရက်ပင် သူ့ဦးနှောက်ထဲတွင် အလင်းရောင်လေးတစ်စက ဖျတ်ခနဲလက်လာခဲ့သည်။ သူကားခေါင်းမော့ကာ မေးလိုက်မိချေ၏။

"မင်းအဒေါ်ပြောတဲ့ သူဌေးဆိုတာတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးနော်၊ ဟုတ်တယ်မလား၊ ဒီနေ့ သူရောက်လာတာလည်း အဲဒါကြောင့်ပဲမလား၊ သောက်ချီး၊ ဒီလောက်အောက်တန်းကျတဲ့လူမျိုးကို မတွေ့ဖူးပါဘူး..."

ကျူးထုန် ဆတ်ခနဲတောင့်သွားခဲ့သည်။

ရှောက်မင်အဒေါ်ပြောသွားသည့် နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်နှင့်ပတ်သက်နေသောစကားများကို လော့ရှိုးနှင့်အခြားသူများ မကြားလိုက်သည်မှာသေချာ၏။

ဒါက ဒီမိန်းမ သူ့ညီမအရင်းကိုရောင်းစားနေတာ ပထမဆုံးအကြိမ်တော့မဟုတ်လောက်တော့ဘူး။

သူကား မနေတော့၍ ရှောက်မင်ကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်ကြည့်မိသွားလေသည်။

သူ့မှာ စကားပြောရန် အစီအစဥ်ချရုံရှိသေးစဥ် လော့ရှိုးက သူ့အစားဝင်ပြောလာလေသည်။

"ဖာ့ခ်၊ ဒေါ်လေး ဘာမှမဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူးနော်..."

ရှောက်မင်က ခပ်တိုးတိုးနှာမှုတ်သံလုပ်ကာပြောလိုက်သည်။

"သူဌေးဝူလား၊ အဲဒီလောက်အထိ သူမလုပ်နိုင်ဘူး..."

ဝူမျိုးရိုးသာ ယခုလိုနည်းလမ်းသုံးခဲ့လျှင် ရှောက်ယွိဟန်ကို ကြားခံအနေဖြင့်လုပ်ခိုင်းနေစရာမလိုပေ။

ကျူးထုန်: "...."

ရှောက်မင်က ခပ်အေးအေးသာပြောလာသော်ငြား ကျူးထုန်ကမူ ထိုသူ၏အသံထဲမှ အထင်သေးနှိမ်ချနေမှုတို့ကိုကြားနေရလေသည်။

သူကား ရုတ်တရက် တွေးမိသွားခဲ့သည်။

'ရှောက်မင်ကတရားခံကိုသိနေတာများလား'

သူ့မေးခွန်းများစွာပါနေသောအကြည့်က သိသာနေလွန်း၍ဖြစ်နိုင်သည်။ ရှောက်မင်က သူ့ကိုရုတ်တရက်လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ..."

ကျူးထုန်က လေးပင်စွာဖြင့်ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

ရှောက်မင်က သူ့ဘက်သို့မှီလာ၏။

"ဘယ်လိုလဲ.."

ကျူးထုန် သူ့အရှေ့မှ စာရွက်ကိုငုံ့ကြည့်ပြီး မရေမရာဖြေလိုက်သည်။

"ငါဘယ်ကစလုပ်ရမှန်းမသိ..."

ရှောက်မင်: "ကိုယ်က နို့ပုလဲပူတင်းလက်ဖက်ရည်ကိုပြောတာ..."

ကျူးထုန်: "...."

သောက်တောင်မသောက်ရသေးဘူး။

သူကား ခေါင်းငုံ့ကာ ခပ်သေးသေးတစ်ငုံသောက်ကြည့်လိုက်သည်။ ချိုမြိန်သည့်အရသာက သူ့ပါးစပ်ထဲတွင်စွဲကျန်နေခဲ့ပြီး ခေါင်းမော့ကာဖြေလိုက်လေ၏။

"အရသာရှိတယ်..."

"တကယ်လား၊ ချီးကျူးပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ..."

ကျူးထုန်က စိတ်ရင်းပါသည့်အသံဖြင့်ထပ်ပြောလိုက်ရပြန်သည်။

"တကယ်အရသာရှိတာပါ..."

ရှောက်မင်က ကျေနပ်သွားသည့်ပုံပင်။

တည်ရှိမှု ပျောက်ဆုံးနေသောလော့ရှိုး: "......"

'ဒီနှစ်ယောက်က အခုဖြစ်ပျက်နေတာတွေကိုမှသတိရသေးရဲ့လား'

🤒

Prev Next