Chapter 12

🫶Chapter 12

နျန်ယွီယီသည် အစပိုင်းတွင် လက်ကျန်အားလပ်ရက်နှစ်ရက်လုံးကို အိပ်ပစ်မည်ဟု ကြံရွယ်ထားသော်လည်း ကျိုးအာ့ဟယ်မှ ထိုအကြံကိုဖျက်ဆီးပစ်ခဲ့သည်။

“ ကျွန်တော်ကဘာလို့အိပ်လို့မရတာလဲလို့…” နျန်ယွီယီ ဆူပုပ်နေမိသည်။ ရိုက်ကွင်းနေရာတွင် သူကောင်းစွာမအိပ်ခဲ့ရသည့်အပြင် ယခုအားလပ်ရက်တွင်ပင် သူအနားမယူနိုင်လိုက်ပေ။

“ မနက်ဖြန်ကြရင် ကုမ္ပဏီရဲ့ခုနစ်နှစ်ပြည့် အထိမ်းအမှတ်ပွဲလုပ်မှာကို မင်းသတိမထားမိဘူးမလား…” ကျိုးအာ့ဟယ် မယုံကြည်နိုင်သည့်အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည် “ မင်းကိုဝေ့ပေါ်ကြည့်ဖို့ပြောတုန်းက ရေပန်းအစားဆုံးသတင်းကိုပဲ ကြည့်ခဲ့တယ်မလား… ဒုတိယရေပန်းအစားဆုံးခေါင်းစဉ်ဖြစ်တဲ့ ဖုန့်ဟွာခုနစ်နှစ်ပြည့်ဆိုတာကော မမြင်ခဲ့ဘူးလား…”

နျန်ယွီယီ တိတ်သွားရသည်။

ဝန်ခံရမည်ဆိုလျှင် သူ၎င်းကိုမကြည့်ခဲ့မိချေ။

“ ငါမင်းအတွက်ပွဲတက်ဝတ်စုံပြင်ထားပြီးပြီ… ကုမ္ပဏီကလည်း ကုန်ကျစရိတ်တွေအတွက် ထုတ်ပေးမှာဆိုတော့ ဘာမှပူနေဖို့မလိုဘူး…” ကျိုးအာ့ဟယ်မှ အသေးစိတ်ကျကျညွှန်ကြားလာသည် 

“ မနက်ဖြန်ညနေကြရင် ငါမင်းကိုလာခေါ်လိုက်မယ်… ပွဲအကြောင်းအသေးစိတ်နဲ့ ပွဲတက်မဲ့လူစာရင်းကတော့ ဝီချက်မှာပို့ထားပြီးပြီ… မအိပ်ခင်စစ်ကြည့်လိုက်ချည်…”

“ ဟုတ်ကဲ့…” နျန်ယွီယီ နာနာခံခံဖြင့်သာ ပြန်ဖြေလိုက်ရသည်။

ထိပ်တန်းအဆင့်ဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီတစ်ခုအနေဖြင့် ဖုန့်ဟွာတွင် သီးသန့်စင်ရှိသည်မှာ သဘာဝကျသည်ပင်။

ခုနစ်နှစ်ပြည့်အထိမ်းအမှတ်ပွဲမှာ ထိုစင်တွင်ကျင်းပမည်ဖြစ်သည်။

ကျိုးအာ့ဟယ်သည် နျန်ယွီယီနှင့်အတူသွားမည့်အချိန်ကို ပွဲစမည့်အချိန်နှင့်တိုက်ကာသွားလိုက်သည်။ 

စင်အောက်မှ ထိုင်ခုံတစ်ဝက်ခန့်ကိုဖယ်ပြီး သွားရည်စာများ၊ အချိုပွဲများ၊ ဝိုင်မျိုးစုံနှင့် ရှန်ပိန်ပုလင်းများတင်ထားသည့် စားပွဲရှည်နှစ်တန်းဖြင့် အစားထိုးထားခဲ့သည်။ အချို့သော ကုမ္ပဏီမှစုံတွဲအချို့မှာမူ စင်ပေါ်တွင်ကခုန်နေကြလေသည်။

အိမ်သို့မပြန်မီ မုန့်အမြန်စားရန် တိတ်ဆိတ်သည့်ထောင့်တစ်နေရာရှာ‌ချင်နေသော ကျိုးအာ့ဟယ်မှ နျန်ယွီယီကို ဘေးဝင်ပေါက်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့အထဲဝင်လိုက်ချိန်တွင် ကျိုးအာ့ဟယ်၏ကမ္ဘာရန်သူကြီးနှင့် တန်းတန်းတိုးသွားခဲ့ရလေသည်။

“ အိုးး အ့ာဟယ်မဟုတ်လား…”

အသံကြားလိုက်ချိန်၌ သက်တန့်ရောင်ဆံပင်ဆိုးထားသည့် အမျိုးသားတစ်ဦးချဉ်းကပ်လာသည်ကို ကျိုးအာ့ဟယ်မြင်လိုက်ရသည်။

ပြဿနာတော့တက်ပြီ…

ပင်ကိုယ်သိစိတ်ကြောင့် ကျိုးအာ့ဟယ် နျန်ယွီယီကိုသူ၏အနောက်တွင်ကာထားလိုက်ပြီး အပြုံးတစ်ခုညှစ်ထုတ်ကာ ပြောလိုက်သည် “ ဂျိုးမဟုတ်လား… ဘယ်လိုတောင်တိုက်ဆိုင်တာလဲ…”

“ တကယ်ပဲနော်…” ဂျိုးမှပြန်ဖြေလာပြီး သူ၏အနောက်တွင်ပါလာသော ပွဲတက်မိတ်ကပ်ထူထူနှင့် အမျိုးသားတစ်ဦးမှာမူ ဖုန်းသုံးကာစာရိုက်နေရင်းဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။

“ ဒါကမင်းလက်မှတ်ထိုးထားတဲ့ အနုပညာရှင်လား…” ဂျိုးက နျန်ယွီယီကို သတိပြုမိပြီးဖြစ်သော်လည်း ခေါင်းစဉ်မပြောင်းခင် ကျိုးအာ့ဟယ်နှင့်ရင်းနှီးဟန်ကို ဆက်လက်ထိန်းထားခဲ့သည် “ သူ့မှာမျက်နှာချောချောလေးရှိတယ်နော်…တစ်နေ့ကဆို ရေပန်းစားမှုစာရင်းထဲတောင် ဝင်သွားသေးတာဆိုတော့ အလားအလာရှိသားပဲ…”

“ ကျေးဇူးပါ ဂျိုး…” သူ၏အရှေ့မှလူ၏ ဖုံးကွယ်ထားသော ရည်ရွယ်ချက်များကို ခံစားမိနေသောကြောင့် နျန်ယွီယီ နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ကာ ပြောလိုက်သည်။

“ အာ ဘယ်လိုတောင်ယဉ်ကျေးတဲ့ကောင်လေးလဲ…” ဂျိုး၏နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက် ကော့တက်သွားခဲ့သည် “ အာ့ဟယ် မင်းကဒီနယ်မှာလှုပ်ရှားတာ အရမ်းနှေးတာပဲ…အာ့မင်ကိုပဲကြည့်လေ..  နှစ်ဝက်လေးနဲ့တင် အရမ်းထောင်တက်သွားတာ…မင်းရဲ့အနုပညာရှင်ကလည်း အလားအလာရှိတာပဲဟာ… တစ်ယောက်ယောက်နဲ့များ မိတ်ဆက်ပေးစေချင်လားဟင်…”

“ မိတ်ဆက်ပေးဖို့မလိုတော့ပါဘူး… မင်းရဲ့အာ့မင်က တကယ်ပဲအရည်အချင်းရှိတာပါ…” ထိုအကြောင်းပြောလာချိန်၌ ကျိုးအာ့ဟယ်၏အမူအရာမှာ မည်းနက်သွားသော်လည်း တည်ငြိမ်စွာဆက်ထိန်းထားနိုင်ခဲ့သည်။

အဆုံး၌ ထိုနေ့ညနေခင်းတွင် သူလူလေးယောက်ကို ဆန့်ကျင်မိခဲ့သည်။

ဂျိုးက ကျိုးအာ့ဟယ်၏ဖုံးကွယ်ထားသော ပြက်ရယ်ပြုမှုကို ခံစားမိသောကြောင့် သူ၏တက်ကြွနေသောအမူအရာမှာ မှေးမှိန်သွားပြီး ပို၍မည်းမှောင်လာလေသည်။

“ ငါ အခုတော့နျန်နျန်ကိုခေါ်ပြီး သွားလိုက်ဦးမယ်… နောက်မှတွေ့တာပေါ့..” ကျိုးအာ့ဟယ် ပြောပြီးသည်နှင့် နျန်ယွီယီကို အမြန်ဆွဲခေါ်ကာ ထွက်သွားလိုက်သည်။

ဂျိုး သူ၏မြင်ကွင်းမှ ပျောက်သွားကြောင်း သေချာသွားမှသာ ကျိုးအာ့ဟယ် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ဂျိုးလိုက်လာခြင်းရှိမရှိ သေချာစေရန် ခြေဖျားထောက်၍ နှစ်ခါပြန်စစ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ စိတ်သက်သာရာသွားပြီး ကျိုးအာ့ဟယ် ပြောလိုက်မိလေသည် “ အဲ့ကောင်က ပြည့်တန်ဆာခေါင်းလိုလုပ်နေတာပဲ… သူကမင်းကိုသကြားဖေဖေရှာပေးဖို့ ကြိုးစားနေတာလေ…”

“ သူကိုင်ထားတဲ့အနုပညာရှင်တွေထဲက တစ်ယောက်အတွက် တစ်ညတည်းမှာတင် လူလေးယောက်ရထားပြီးတာတောင် မဝနိုင်သေးဘူး…အဲ့ဒါများ ဘာလို့သူကိုယ်တိုင်ဝင်မလုပ်လဲနော်…” ကျိုးအာ့ဟယ် ဒေါကြီးမောကြီးနှင့် ပြောလိုက်မိသည်။

သူ၏ဝေဖန်မှုရှည်ကြီးအဆုံးတွင် နျန်ယွီယီမှ တုံ့ပြန်မလာသည်ကို သတိထားမိလိုက်သောကြောင့် ကျိုးအာ့ဟယ် သိချင်စိတ်ဖြင့်လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ နျန်ယွီယီမှာ တစ်စုံတစ်ခုအား စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်ကို‌ တွေ့လိုက်ရသည်။

နျန်ယွီယီ၏အကြည့်နောက်သို့လိုက်၍ ကျိုးအာ့ဟယ်မေးလိုက်မိသည် “ မင်းဘာတွေကြည့်နေတာလဲ…”

နျန်ယွီယီမှညွှန်ပြလာသည် “ အစ်ကိုကျိုး ဟိုမှာကြည့်ဦး…”

“ အေး ကြည့်တယ်လေ…ဘာမလို့လဲဟ…” ကျိုးအာ့ဟယ် ပြန်ဖြေလိုက်မိသည်။

နျန်ယွီယီ အရိပ်အမြွက်ပြလိုက်လေသည် “ အဲ့မှာ စားပွဲအပြည့်မုန့်တွေကို မြင်တယ်မလား… ဒါက အစ်ကို့ရဲ့ကျွန်တော့်အပေါ်ထားတဲ့ အချစ်တွေလို့ သတိမပေးလာဘူးလားဟင်…”

“...” ကျိုးအာ့ဟယ် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်မိသည် “ ပေါက်ကရပြောတာတွေရပ်ပြီး တည်တည်တံ့တံနေစမ်းပါ…”

နျန်ယွီယီမှ ဗိုက်ကိုပွတ်ကာ ပြောလာသည် “ ကျွန်တော်ဗိုက်ဆာတယ်…”

“ မာရှန် မင်းအတွက်ယူလာပေးလိမ့်မယ်…”

အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် နျန်ယွီယီ သူစားလိုသည့်မုန့်ကို ကျေ‌နပ်စွာစားနေမိသည်။

“ ငါတို့စီမံခန့်ခွဲရေးအဖွဲ့ရဲ့ ဒါရိုက်တာကိုတွေ့လိုက်တယ်ထင်တယ်… သည်မှာခဏစောင့်နေဦး… လျောက်မသွားနဲ့နော်… ငါဆယ်မိနစ်အတွင်းပြန်လာခဲ့မယ်…

“ အင်း..” နျန်ယွီယီ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေသော်လည်း သူ၏အာရုံမှာမူ မုန့်ပေါ်တွင်သာ အပြည့်အဝရှိနေခဲ့သည်။

ကျိုးအာ့ဟယ် စိတ်ညစ်လက်ညစ်နှင့် နဖူးကိုသာပွတ်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် မှာရန်ရှိသည်များကို မှာကြားကာ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။

စားသောက်ပြီးနောက်မှသာ နျန်ယွီယီ ခေါင်းမော့လာပြီး အနီးနားရှိ ရေပုလင်းမှရေတစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။

ဖုန်းမှအချိန်ကိုကြည့်ကာ မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်သွားပြီဖြစ်သောကြောင့် နျန်ယွီယီ ကျိုးအာ့ဟယ်ထွက်သွားသည့်နေရာကိုကြည့်လိုက်ချိန်၌ ကျိုးအာ့ဟယ်မှာ အချို့သူများမှ ဝိုင်းဆွဲထားသောကြောင့် ထိုနေရာတွင်ရှိနေရသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ကျိုးအာ့ဟယ်ထံစာပို့ရန် နျန်ယွီယီ တွေးနေမိစဉ် ဂျိုး၏အသံမှာ သူ့နံဘေးမှပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။

“ အိုက်ယား ဒါက အာ့ဟယ်ရဲ့ကြယ်ပွင့်လေးမဟုတ်လား…” နျန်ယွီယီ တုံးအနေသည်ဆိုလျှင်ပင် ကျိုးအာ့ဟယ်ထံမှ ဖြတ်ခုတ်ရန် ဂျိုး၏တွက်ချက်ထားသောချဉ်းကပ်မှုကို အာရုံခံနိုင်သေးသည်။

“ ဒီလိုရုပ် ဒီလိုကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးနဲ့ အောင်မြင်မှုကြီးကြီးမားမားမရသေးတာက နှမြောစရာပဲကွယ်…” ဂျိုးမှ သနားနေဟန်ဖြင့် မှတ်ချက်ချလာသည် “ ဒါရိုက်တာကျန်းရဲ့ကားမှာ ပါလိုက်ရဖို့ မင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့ရသေးတယ်မလား… အာ့ဟယ်က မင်းကိုပျိုးထောင်ပေးနေတယ်ဆိုပေမယ့် အခွင့်အလမ်းတွေကိုတော့ လောက်လောက်ငင မပေးနေဘူးနော်…”

“ အစ်ကိုကျိုးက ကျွန်တော့်အပေါ်အရမ်းကောင်းပါတယ်…” ဂျိုး၏အကြည့်ကိုရှောင်တိမ်းကာ နျန်ယွီယီပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ သူကကောင်းတယ်ဆိုဦးတော့ အခွင့်အလမ်းကောင်းကောင်း မပေးနိုင်မှာတော့ ဘာအသုံးကျမှာမလို့လဲ…ငါတို့က ဒီနယ်ထဲမှာ ကျော်ကြားမှုနဲ့ပိုက်ဆံအတွက်ပဲ ရောက်နေကြတာလေ ဟုတ်တယ်မလား…” ဂျိုးမှ သူ၏နာမည်ကဒ်ကိုထုတ်ကာ နျန်ယွီယီ အရှေ့တွင်ချပေးလာသည် 

“ ဒါက ငါ့ကဒ်ပါ… တကယ်လို့ မင်းအခွင့်အလမ်း‌ရှာချင်တယ်ဆိုရင် ငါ့ကိုလာ‌ရှာလို့ရတယ်နော်… မင်းကိုထိပ်ဆုံးအထိရောက်အောင် ပို့ပေးမယ်လို့ ငါကတိပေးနိုင်တယ်… အာ့မင်ထက်တောင် ကျော်ဦးမှာလေ…”

နျန်ယွီယီ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ နာမည်ကဒ်ကိုမယူရန် သူရွေးချယ်လိုက်ပြီးနောက် တောင့်တင်းစွာဖြင့် ဝတ်ကြေတန်းကြေပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုဂျိုး… ကျွန်တော် အစ်ကိုကျိုးကိုပြန်ပြောလိုက်ပါ့မယ်…”

ကျိုးအာ့ဟယ်နဲ့ ဒီအကြောင်းပြောမှာလား…

ဂျိုးတစ်ယောက် အံ့ဩသွားကာ မျက်တောင်ခတ်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သူ၏မျက်ခုံးများ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ရှုံ့သွားခဲ့ရလေသည် “ မဟုတ်သေးဘူးလေ… ငါဆိုလိုတာက…”

ဂျိုး၏စကားမဆုံးမီ အေးစက်စက်အသံတစ်ခုမှ ကြားဖြတ်ပြောလာသည်။

“ နျန်ယွီယီ…”

“ အမ်…” နျန်ယွီယီ လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန် သူပထမဦးဆုံးမြင်တွေ့လိုက်ရသည်မှာ မီးခိုးရောင်ရင့်ရင့် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကိုပင်။

ကြည့်လိုက်မိချိန်၌ သူတွေ့လိုက်ရသည်မှာ…

အာ ဖန်ကျုံးချွမ်းပဲ။

“ လူကြီးမင်းဖန်…” ဂျိုးတစ်ယောက် ထခုန်မိမလိုပင် ဖြစ်သွားရသည် “ ခင်ဗျား…”

“ ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ..” ဖန်ကျုံးချွမ်း ဂျိုးကိုလျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး နျန်ယွီယီကို အသံဩဩဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ အစ်ကိုကျိုးက အထက်လူကြီးတွေဆီ သွားလို့လေ …” နျန်ယွီယီ နာနာခံခံဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်ပါသည်။

“ အင်း…” ဖန်ကျုံးချွမ်းမှ သူ၏နက်တိုင်ကိုပြန်ပြင်လိုက်ပြီး ပြောလာသည် “ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့…”

“ ဘာကို… အာ ဟုတ်ကဲ့…” နျန်ယွီယီ ဖန်ကျုံးချွမ်း၏ရည်ရွယ်ချက်ကြောင့် ကြောင်အသွားရပြီး အနည်းငယ်သတိထားမိသွားသည်။ ထို့နောက် သူချက်ခြင်းလိုပင် ဂျိုး၏အကြောင်းကိုမေ့သွားကာ ဖန်ကျုံးချွမ်း၏နောက်သို့ လိုက်သွား‌လိုက်လေသည်။

ဖန်ကျုံးချွမ်း ယနေ့ပွဲသို့တက်ရောက်ရခြင်းမှာ ရှဲ့ယီနန်၏ဖိတ်ကြားမှုကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူရောက်ရောက်လာခြင်းမှာပင် ထိုကောင်ငယ်လေးမှာ ထောင့်တစ်ထောင့်တွင် ယုန်ငယ်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ထိုင်နေပြီး အနားတွင် မသန့်ရှင်းပုံရသည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက် ရစ်ဝဲနေမည်ဟု သူမျှော်လင့်မထားမိခဲ့ပေ။

အကယ်၍ ဂျိုးသာ ထိုအကြောင်းကိုသိပါက သေချာပေါက် အော်ငိုမိလိမ့်မည်။

သူ နျန်ယွီယီထံ မကောင်းသောရည်ရွယ်ချက်များ ရှိနိုင်သော်လည်း မသန့်ရှင်းသောအမူအရာမျိုး မလုပ်ခဲ့သည်မှာ ‌ကျိန်းသေပေါက်ပင်။

အ‌ဆုံး၌ ဂျိုးသည် ဤဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်ထဲတွင် ကျင်လည်ခဲ့သည်မှာ အချိန်အတော်ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် အကယ်၍ သူ့ထံတွင် ငယ်ရွယ်လန်းဆန်းသောသွင်ပြင် မရှိတော့လျင်ပင် ဖက်ရှင်ကျနေဆဲဖြစ်သည်။

သည့်အပြင် သူသည် သူ၏ပုံရိပ်အပေါ် လွန်စွာဂရုစိုက်သည်ဖြစ်သောကြောင့် မည်ကဲ့သို့အကြောင်းကြောင့် မသန့်ရှင်းသည့်သွင်ပြင်မျိုး ထားနိုင်ပါမည်နည်း။

ဖန်ကျုံးချွမ်း အရှေ့သို့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်သွားနေရင်းမှ သူ၏အနောက်ရှိ နာခံနေပုံရသော ယုန်ပေါက်လေးကို တချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ယားကျိကျိဖြစ်သော ခံစားချက်မှာ တဟုန်ထိုးထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

သူ၏ ယားကျိကျိခံစားချက်မှာ နျန်ယွီယီ့အနားရှိ လူများကြောင့်ပေလား သို့မဟုတ် သူ့အနားတွင် တည်ငြိမ်မှုကင်းမဲ့နေရသော သူကိုယ်တိုင်ကြောင့်ပေလား ဆိုသည်ကိုတော့ ဖန်ကျုံးချွမ်း ‌မသေချာနေပေ။

သူ စိတ်ရှုပ်နေရသည်ဖြစ်စေ မရှုပ်နေရသည်ဖြစ်စေ ဖန်ကျုံးချွမ်း နျန်ယွီယီကို ပို၍လူနည်းပါးသည့် ထောင့်တစ်နေရာသို့ ခေါ်သွားလိုက်သည်။

“ နောက်တစ်ခါ သူ့ကိုတွေ့ရင် စကားပြန်မပြောဖို့ မှတ်ထားချည်…” ဖန်ကျုံးချွမ်း၏အသံမှာ တည်ငြိမ်နေသည်။

“ အမ်…” ဖန်ကျုံးချွမ်း၏ဆိုလိုရင်းကို နားမလည်မီ နျန်ယွီယီ ခေါင်းစောင်း၍ အချိန်အနည်းငယ်မျှ တွေးနေမိသည်။ ပြီးနောက်မှသာ ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ်ညိတ်၍ “ ဟုတ်ကဲ့…” ဟုဖြေလိုက်လေသည်။

နျန်ယွီယီ၏ နားလည်သွားပုံရသည့် အမူအရာကိုမြင်သောအခါမှသာ ဖန်ကျုံးချွမ်း၏နှလုံးသားထဲမှ ယားယံမှုမှာ လျော့ပါးသွားရသည်။ ထို့နောက် သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်တွင် သေးငယ်သောအပြုံးလေးတစ်ခု ကော့တက်သွားခဲ့ပြီး နျန်ယွီယီ၏ခေါင်းကို ချစ်မြတ်နိုးစွာ ပုတ်ပေးလိုက်မိသည် 

“ တော်လိုက်တဲ့ကောင်လေး…”

ဤသည်မှာ နျန်ယွီယီ ‌ဖန်ကျုံးချွမ်းထံမှ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ခေါင်းပုတ်ပေးခံရခြင်းဖြစ်သောကြောင့် တုံ့ပြန်‌သည့်အနေဖြင့် မျက်တောင်ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်နေခဲ့သည်။

လူကြီးမင်းဖန်က ငါ့ကိုသူ့သား ဒါမှမဟုတ် သူ့အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်လေးလို့ ဆက်ဆံနေတာလား…

မမျှော်လင့်စွာဖြင့် အဖေတစ်ယောက်အဖြစ် တံဆိပ်ကပ်ခံလိုက်ရသော ဖန်ကျုံးချွမ်းမှာမူ ထိုအရာကို သတိမမူမိခဲ့ချေ။ သူစကားပြောတော့မည့်အချိန်၌ ရှဲ့ယီကျိုးအနားရောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ…” ရှဲ့ယီကျိုး သူတို့အနားသို့ရောက်လာသည်နှင့် နျန်ယွီယီ၏ခေါင်းမှ အနည်းငယ်ပွနေသောဆံပင်အချို့ကို သပ်ပေးလိုက်သည် “ ကျိုးအာ့ဟယ်ကော ဘယ်ရောက်နေလို့လဲ…”

“ အစ်ကိုကျိုးက ဟိုနားမှာအလုပ်များနေတယ်လေ…” နျန်ယွီယီ စမ်းတဝါးဝါးဖြင့် တည်နေရာတစ်ခုကို ညွှန်ပြလိုက်သည် 

“ ကျွန်တော်က ကလေးမဟုတ်တော့ပါဘူးနော်… တစ်ယောက်တည်းလည်း နေနိုင်နေပါပြီ… အစ်ကိုကျိုးအနားမှာရှိရှိ မရှိရှိ အဆင်ပြေပါတယ်…”

ထိုစကားကိုကြားလိုက်ရချိန်၌ ရှဲ့ယီကျိုးက သူ့ကိုခေါင်းအစခြေအဆုံးကြည့်လာပြီး မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်လျက် သဘောတူခြင်း မတူခြင်းမရှိခဲ့ပေ။

ဟေး ဟေး ဟေးး ဒီအကြည့်ကဘာလဲနော်…

ရှဲ့ယီကျိုး၏ပင့်ထားသည့်မျက်ခုံးကို သတိပြုမိသွားသောကြောင့် နျန်ယွီယီ သူ့ဘာသာစိတ်ကောက်နေမိသည်။

“ ပြန်တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်နော် လူကြီးမင်းဖန်…” ရှဲ့ယီကျိုး၏အကြည့်မှာ ဖန်ကျုံးချွမ်းဆီသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားခဲ့သည် “ မတွေ့တာကြာပြီ..”

ဖန်ကျုံးချွမ်းမှ အသံတိတ်ခေါင်းညိတ်ပြလာသည်။

နျန်ယွီယီမှာမူ တင်းမာနေသောလေထုကို ခံစားမိသွားသောကြောင့် အနောက်သို့အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်မိသည်။

အကြောင်းပြချက်တစ်ခုပေးကာ ရှောင်ပြေးမည်ဟု နျန်ယွီယီကြံနေစဉ် အနောက်မှ လန်းဆန်းနေသောအသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

“ အားကျိုး … လူကြီးမင်းဖန်… ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး ဒီရောက်နေတာလဲ…”

🫶