Chapter 21

🫶Chapter 21

ဝမ်ယင်းခို ဆေးလိပ်ကို ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ရှိ ပြာခွက်ပေါ်ဖိချေလိုက်ပြီး မော့ကြည့်ကာ ပြောလာသည် “ လိုင်းပေါ်ကလူတွေကတော့ အခုဆိုအရမ်းသဘောကျနေကြပြီ… မင်းနောက်ကိုဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ သိတယ်မလား…”

“ သေချာပေါက်သိတာပေါ့…” ယွီစစ်ဟန် ခေါင်းငုံ့ကာ မျက်လုံးထဲမှမုန်းတီးမှုများကို ဖုံးကွယ်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

နျန်ယွီယီ သည်‌တစ်ခါတော့ ငါမင်းကိုသေချာပေါက် ရွှံ့အိုင်ထဲဆွဲချပစ်မယ်… လုံးဝပြန်တက်မလာနိုင်စေရဘူး…

လေလှိုင်းများမှာ ပြောင်းလဲသွားကြောင်း ကျိုးအာ့ဟယ် လျင်မြန်စွာသတိပြုမိခဲ့သည်။

အစပိုင်းတွင် ဖန်ကျုံးချွမ်းက နျန်ယွီယီထံ Follower အမြောက်အများကို ယူဆောင်ပေးလာခဲ့သည်။ မြောက်များစွာသော အင်တာနက်အသုံးပြုသူများမှာ “ ဖန်ကျုံးချွမ်းပထမဦးဆုံးfollowလုပ်ထားသည့်သရုပ်ဆောင်မည်သူနည်း “ ဟူ၍သိချင်စိတ်ကြောင့် လာရောက်ကြသော်လည်း နျန်ယွီယီ၏ရုပ်ရည်ဖြင့် ဖမ်းစားခံလိုက်ကြရသည်။

နျန်ယွီယီ၏ follower များမှာ လျင်မြန်စွာတိုးပွားလာခဲ့သော်လည်း မန့်များသည် သိချင်စိတ်မှ ပုတ်ခတ်ပြောဆိုခြင်းဆီသို့ ဦးတည်လာခဲ့သည်။

ထူးခြားသည့်အချက်မှာ အစပိုင်းတွင် ဖန်ကျုံးချွမ်းကြောင့် သတိထားနေကြသည့် လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းကြီးသည့် အကောင့်များပင်လျှင် စူးစမ်းချင်ဟန်ဆောင်၍ သံသယဖြစ်ဖွယ်ပိုစ့်များတင်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။

ကျိုးအာ့ဟယ် ချက်ခြင်းဆိုသလို ကုမ္ပဏီ၏ပီအာအဖွဲ့ကိုဆက်သွယ်လိုက်သည်။

ယခင်တကြိမ်ကဲ့သို့ တွန့်ဆုတ်နေခြင်းမျိုးမရှိတော့ဘဲ ပီအာအဖွဲ့မှ လျင်မြန်စွာအလုပ်လုပ်လာပြီး လူထုအမြင်ကို ညတွင်းချင်းထိန်းချုပ်ပစ်လိုက်သည်။

ထိုကဲ့သို့မြန်ဆန်သည့် တုံ့ပြန်မှုမှာ ရှဲ့ယီကျိုး၏ ယခင်ညွှန်ကြားချက်များကြောင့်သာမက နျန်ယွီယီ၏အကျိုးအမြတ်ရနိုင်သည့်တန်ဖိုးကို ကုမ္ပဏီမှအသိအမှတ်ပြုမှုကြောင့်လည်းပါဝင်ပြီး ပီအာအဖွဲ့၏အားထုတ်မှုနှင့် ထိုက်တန်သည်ဟု ယူဆလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

နောက်တစ်နေ့မနက် နျန်ယွီယီနိုးလာချိန်၌ ဝေ့ပေါ်ရှိမုန်တိုင်းကြီးမှာ တည်ငြိမ်သွားလေပြီ။

သူ့ကို follow လုပ်ထားသူအရေအတွက် နှစ်ဆခန့်တိုးလာသည်ကိုကြည့်ကာ နျန်ယွီယီခေါင်းကုတ်လျက် မနက်စာသွားစားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

နျန်ယွီယီကို follow လုပ်ပြီးသည်နှင့် အနားယူသွားခဲ့သော ဖန်ကျုံးချွမ်းမှာမူ ဝေ့ပေါ်တွင် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသည့်အကြောင်းကို မသိလိုက်ရပေ။ နောက်တစ်နေ့မနက် သူ့လက်ထောက်ရှင်းပြချက်မှတဆင့် ရေပန်းစားမှုခေါင်းစီး၏ လေလှိုင်းများကို သူဖမ်းမိသွားနိုင်လိုက်သည်။

သူ၏စာပို့သည့်နေရာမှ ပေးစာများကို လေ့လာပြီးသည့်နောက် ဖန်ကျုံးချွမ်း ကိုးရိုးကားယားနိုင်စွာ စာပို့နိုင်သည့်နေရာကို ပိတ်လိုက်ရပြီး သူ follow လုပ်ထားသူတစ်ဦးသာ စာပို့နိုင်ရန် ဆက်တင်ကိုပြောင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက် ဝေ့ပေါ်တွင် အလျင်စလိုပိုစ့်တစ်ခုတင်လိုက်မိသည်။

စကားလုံးလေးနှစ်လုံးပင်ဖြစ်သော်လည်း အင်တာနက်အသုံးပြုသူများ၏ လောင်ကျွမ်းနေသည့်သိချင်စိတ်များကို ကောင်းမွန်စွာ ကျေနပ်သွားစေသည်။

ဖန်ကော်ပိုရေးရှင်း-ဖန်ကျုံးချွမ်း : ဖန်များ

ထိုပို့စ်မှာ နျန်ယွီယီနှင့်အတူတွဲနေသည့် ယခင်ခေါင်းစီးကို လျင်လျင်မြန်မြန်အစားထိုးသွားခဲ့ပြီး ရေပန်းစားမှုခေါင်းစီးအသစ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ထိုအချိန်အတောအတွင်း တစ်ညလုံးစစ်ဆေးရေးလုပ်ခဲ့ရသည့် ကုမ္ပဏီ၏ပီအာဌာနမှာမူ တစ်စုံတစ်ဦးမှ ပြဿနာဖြစ်စေရန် တမင်နှိုးဆော်ပေးနေကြောင်းကို ခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့သည်။ နောက်တစ်နေ့၏ အထွတ်အထိပ်အချိန်များတွင်လည်း ထိုကဲ့သို့သတင်းမှားများလာမည်ကို သိနေကြသောကြောင့် သူတို့ပိုင်နက်အတွင်းမှ အနုပညာရှင်တစ်ဦး၏ အပုပ်အပွကိုဖွင့်ချရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

ဤသို့ဖြင့် နျန်ယွီယီ မနက်စာစားနေစဉ်အတွင်း ယမန်နေ့ညမှကိစ္စများကို သိချင်သောကြောင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန်၌ ဝေ့ပေါ်တွင် #ကြယ်ပွင့်ဝမ်ဟိုင်၏ဖောက်ပြန်ခြင်း သတင်းမှာပလူပျံနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

“ ကုမ္ပဏီကသည်တစ်ခါတော့ တန်ကြေးအကြီးကြီးပေးခဲ့ရတယ်…” တစ်ညတာလုံး အလုပ်လုပ်ခဲ့ရ၍ ပင်ပန်းနေသည့်ပီအာဌာနခေါင်းဆောင်မှ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလာသည် “ ငါတို့ဒီအချက်အလက်ကို‌ (သတင်းထောက်ဆီက)ဈေးကြီးကြီးပေးဝယ်ထားခဲ့ရတာ… အခုတော့ မင်းရဲ့အနုပညာရှင်စီကနေ အာရုံလွှဲပေးဖို့ ဖွင့်ချလိုက်ရပြီ… ဒီအနစ်နာခံမှုအတွက် ငါတို့တစ်ခုခုတော့ပြန်ရသင့်တယ်နော်…”

“ ဘာလိုချင်တာလဲ…” ကျိုးအာ့ဟယ်မှ ဆုံလည်ကုလားထိုင်တွင် မှီလျက်ပြောလိုက်သည် “ ရှဲ့ယီကျိုးကပဲ မင်းတို့ကို ဒီလိုလုပ်ဖို့ ညွှန်ကြားလာတာမဟုတ်ဘူးလား…”

ပီအာဌာနခေါင်းဆောင်မှ ရယ်လျက် “ လူကြီးမင်းရှဲ့က ညွှန်ကြားလို့ ငါတို့လည်း ဒီအတိုင်းလုပ်ခဲ့ကြတာမှန်တယ်လေ… ဒါပေမဲ့ တကယ်လို့သာ ငါတို့ဒီဟာကို မဖွင့်ချဘဲ နျန်ယွီယီထပ်ပြီးအပုပ်ချခံရရင် လူကြီးမင်းရှဲ့လည်း ငါတို့ကိုအပြစ်တင်လို့မရဘူးနော်…”

“ အမြဲတမ်းအောက်ခြေကိုတော့ ဖုံးထားကြတယ်လေ… ဟုတ်တယ်မလား…ဒါတောင် အမြဲတမ်းအရှုံးပေါ်သလို သရုပ်ဆောင်နေသေးတယ်လား…” ထိုသူသည် ရှဲ့ယီနန်ပြီးလျှင် ဒုတိယမြောက်အရည်အချင်းပြည့်မီသော လူပျိုတစ်ယောက်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံထားရသည့်တိုင် ကျိုးအာ့ဟယ် ထိုပီအာဌာနခေါင်းဆောင်ကို အထူးတလည်သဘောတွေ့ခြင်းမရှိချေ။

သေချာပေါက်ပင် ထိုခေါင်းစဉ်မှာ ကုမ္ပဏီမှအနုပညာရှင်များအပေါ်  ထည့်တွက်မထားပေ။

“ ငါ့ကိုထမင်းတစ်နပ်ဖိတ်ကျွေးပေါ့…” ပီအာဌာနခေါင်းဆောင်မှာ သမ်းဝေလိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများမှာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုကြောင့် မှိတ်ကျနေခဲ့သည် “ ငါ့ရဲ့အပင်ပန်းခံပေးထားတာအတွက် ကျေးဇူးပြန်ဆပ်တယ်လို့ မှတ်လိုက်လို့ရပါတယ်…”

“ ဟင့်အင်း…” ကျိုးအာ့ဟယ် အေးတိအေးစက်ဖြင့် နှာမှုတ်လိုက်သည်။

“ ဒီအတိုင်းထမင်းတစ်နပ်ပါပဲကွာ… အခန်းတစ်ခန်းမဟုတ်ပါဘူး…” ပီအာဌာနခေါင်းဆောင်မှ တိတ်တဆိတ်ရေရွတ်လိုက်သည် “ 

ကျန်းယန်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး အခုထိအငြိုးထားနေတုန်းလား… နိုင်ငံခြားရောက်နေတုန်း ဖုန်းနံပါတ်ပြောင်းထားတာကို အသိမပေးမိလို့ တောင်းပန်ပြီးပြီလေကွာ… ဌာနထဲကမင်းကိုငြင်းခဲ့တဲ့သူကိုလည်း ဆုံးမပြီးပြီဟာကို…”

ထိုသူမှာ ထမင်းတစ်နပ်ထက် သူ၏ပိုင်ဆိုင်မှုများကို ပို၍မျက်စိကျနေပုံပင်။

ကျိုးအာ့ဟယ် ထိုင်ခုံကိုလှည့်လိုက်ပြီး အနည်းငယ်မလွယ်ကူသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်  “ ကြိုက်တာမှာလိုက် ငါဘေရှင်းပေးမယ်…”

အတူထွက်စားကြဖို့လား… ဒိုးလိုက်စမ်းပါကွာ။

ကျိုးအာ့ဟယ် ထိုသူကိုရုံးခန်းတွင်းမှ မောင်းထုတ်ပြီး သမ်းဝေလျက် ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်ချကာ ခဏတာ‌တရေးအိပ်လိုက်သည်။

သူသည်လည်း တစ်ညလုံးမအိပ်ဘဲ ဝေ့ပေါ်တွင်စောင့်ကြည့်နေခဲ့ရသည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ယခုအချိန်၌ ကိစ္စများမှာ တည်ငြိမ်သွားပြီဖြစ်ရာ ကျိုးအာ့ဟယ်စိတ်ချသွားရလေပြီ။ 

တစ်ပတ်အကြာတွင် နျန်ယွီယီ ကမ်းရိုးတန်းရှိရာပြည်နယ်တွင် ရိုက်ကူးမည့် ရသစုံရှိုးအတွက် စတင်ထုပ်ပိုးလိုက်သည်။

“ အဲ့သည့်ကပင်လယ်စာတွေက ရှယ်ပဲဟ…” ကျိုးအာ့ဟယ် လေဆိပ်တွင် စောင့်ဆိုင်းနေကြစဉ် ပြောလိုက်သည် “ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့အချိန်စာရင်းက ကြပ်နေတာဆိုတော့ အရသာခံနေဖို့အချိန်မရှိနိုင်လောက်ဘူး… ကင်မရာတွေက စောင့်နေကြမှာ လေယာဉ်ပေါ်ကဆင်းတဲ့အခါကြ ကြည့်ကောင်းနေဖို့ကို သတိရဦးနော်…”

“ သိပါပြီဗျာ…” နျန်ယွီယီ ငါးကင်အရသာမုန့်ကိုဝါးရင်းဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည် “ အဲ့သည့်ဒေသမှာ ဘာထူးထူးခြားခြားရှိလဲ…”

“ ပင်လယ်စာလား…” ကျိုးအာ့ဟယ် မဲ့ပြုံးတစ်ပွင့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည် “ မင်းတစ်ပုံးလုံးတော့ ပြန်မသယ်လာဘူးမလားဟေ…”

“ တခြားကော…” နျန်ယွီယီ ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ကိုယ်တိုင်ရှာရန်ပြင်လိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင် လေဆိပ်မှ နျန်ယွီယီ၏လေယာဉ်နံပါတ်ကို ကြေငြာလာသည်။

“ စစ်ဆေးရေးဂိတ်ဆီသွားစို့…” ကျိုးအာ့ဟယ်  လမ်းကြောင်းအမှန်သို့သွားရန် ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် နျန်ယွီယီ သူ၏လေယာဉ်ခုံတွင် ထိုင်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။

ကျိုးအာ့ဟယ်မှ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ပြီး မေးလာသည် “ ရှဲ့ယီကျိုးကငါတို့နဲ့အတူသွားမှာမဟုတ်ဘူးလား…”

“ အစ်ကိုရှဲ့က ကမ်းရိုးတန်းဘက်မှာ ရောက်နေတာ ရက်နည်းနည်းလောက်ရှိပြီ…” နျန်ယွီယီရှင်းပြလိုက်သည် “ သူ့မှာတခြားကိစ္စရှိလို့ စောစောသွားလိုက်ရတာ… ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ကို လေဆိပ်မှာစောင့်နေမယ်တဲ့…”

“ မင်းကြည့်ရတာအတော်သိနေသလိုပဲ…” ကျိုးအာ့ဟယ် အံ့ဩသွားရသည်။

“ အစ်ကိုရှဲ့က မနေ့ညကပြောပြလို့လေ…”

 လေယာဉ်မယ်မှ သတိပေးလာသောကြောင့် နျန်ယွီယီ ထိုင်ခုံခါးပတ်ကို အလျင်အမြန်ပတ်လိုက်ရပြီး လိုလိုမယ်မယ်သတိထားလိုက်ကာ မျက်လုံးကာတပ်၍ ထိုင်ခုံဘေးမှလိုက်ကာကိုဆွဲချလိုက်သည် “ ကျွန်တော်တရေးအိပ်လိုက်ဦးမယ်… အစ်ကိုကျိုး ရောက်ရင်နှိုးဦးနော်…”

“ ကောင်းကောင်းအိပ်ချည်…”

နျန်ယွီယီ ခရီးစဉ်တလျောက်လုံးတွင် အိပ်ပျော်နေခဲ့သည်။ ကျိုးအာ့ဟယ်နှင့် နျန်ယွီယီတို့ လေယာဉ်ပေါ်မှဆင်းလာသည်နှင့် ချက်ခြင်းဆိုသလို ကင်မရာများနှင့် ကြုံလိုက်ရသဖြင့် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်သော ကျိုးအာ့ဟယ်သည်ပင် လန့်သွားရသည်။

“ ဟမ် အခုထိအိပ်မှုန်စုံမွှားဖြစ်နေတုန်းပဲလား…” တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှာ မျက်မှန်တပ်ထားသည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူ၏ပုခုံးပေါ်တွင် ကင်မရာကိုတင်ထားခဲ့သည်။

ကျိုးအာ့ဟယ် နျန်ယွီယီကို အသာလှုပ်ယမ်းကာ တက်တက်ကြွကြွနေရန်နားထဲတီးတိုးပြောလိုက်သည်။

“ အမ်းးး “ နျန်ယွီယီ အကြောဆန့်လိုက်ကာ သမ်းဝေနေပြီး အနည်းငယ်ပို၍နိုးကြားလာပုံရသည် “ စနေပြီလားဟင်…”

“ စနေပါပြီ…” တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ ဒါရိုက်တာပြင်ပေးထားသည့်မေးခွန်းကို မေးလိုက်သည် “ ဒါက မင်းရဲ့ပထမဆုံးရသစုံရှိုးလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့…” နျန်ယွီယီ တင်ဆက်သူလောင်ရှီးနှင့် ဘေးချင်းကပ်လျက် လျှောက်ကာဖြေလိုက်သည်။

“ ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လိုခံစားရလဲ…”

“ အလုပ်ကြမ်းတွေက အတောက်ပဆုံးပဲ…”

နျန်ယွီယီ၏ပြန်ဖြေသောစကားမှာ တင်ဆက်သူလောင်ရှီးအား မရယ်မီခင် ရပ်တန့်သွားစေသည် “ မင်းသိလား… ငါတို့ရဲ့ဒါရိုက်တာကြီးက တာဝန်တွေနဲ့ပတ်သက်လာရင် အဲ့လောက်ကြီးမရက်စက်ပါဘူးကွာ…”

“ ဒါဆို ဒီနှစ်ကပိုလွယ်မှာလား…”

“ ဟင့်အင်း…” တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ အခိုင်အမာပြောလာသည်။

“ ဒီလိုဆိုတော့လည်း…” နျန်ယွီယီ အေးအေးလူလူရှေ့ဆက်လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အိတ်ကပ်ထဲမှ သကြားလုံးထုတ်ကာ အထုပ်ဖြေ၍ ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့်လိုက်သည် “ ကားပါကင်ဆီကို သွားကြတာပေါ့ဗျာ…”

“ ဘာလို့ကားပါကင်ကိုသွားရမှာလဲ… ငါတို့ရှိုးမှာ စပွန်ဆာတွေအများကြီးပါ…ပြီးတော့ မင်းကိုစောင့်နေတဲ့ကားတစ်စီးလည်း ရှေ့မှာရှိတယ်လေ…” တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ သတိလွတ်သွားလုနီးပါး ပြောလိုက်မိသည်။

“ ကျွန်တော့်ကိုလာကြိုမယ့်သူရှိလို့ပါ…”

တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ နျန်ယွီယီ RVတစ်စီးအနားသို့ စိတ်ချလက်ချသွားကာ ၎င်း၏ပြတင်းပေါက်ကို ခေါက်လိုက်သည့် ကားပါကင်စီသို့လိုက်သွားလိုက်သည်။

နျန်ယွီယီ ကားပြတင်းပေါ်သို့ခေါက်လိုက်သည် “ အစ်ကိုရှဲ့…”

ကားပြတင်းပေါက်တံခါးပွင့်လာသည်နှင့် တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှာ အထက်တန်းအဆင့် ဖက်ရှင်မဂ္ဂဇင်းထဲမှ ခုန်ထွက်လာသကဲ့သို့သော မျက်နှာတစ်ခုကိုရိုက်မိသွားခဲ့သည်။

“ အစ်ကိုရှဲ့ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က ကျွန်တော်တို့အတွက် ကားတစ်စီးလွှတ်ပေးထားတယ်တဲ့… သူတို့နဲ့အတူသွားလိုက်ကြမလား…” နျန်ယွီယီ တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

ရှဲ့ယီကျိုး နေကာမျက်မှန်ကိုချွတ်ကာ သူ၏ချောမောသောမျက်နှာကိုထုတ်ဖော်လိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလာသည်။

ထို့နောက် ရှဲ့ယီကျိုး၏ RVကို သူ၏ဒါရိုင်ဘာမှမောင်းသွားစဉ် နျန်ယွီယီတို့နှစ်ဦးလည်း ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့၏ကားပေါ်သို့ တက်လိုက်ကြသည်။

ကျိုးအာ့ဟယ်သည်လည်း သူတို့သွားရာနောက်သို့ လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။

သူငယ်ချင်းဟောင်းများ ရသစုံရှိုးမှာ အေးအေးချမ်းချမ်း သဘာဝအတိုင်းနေထိုင်ခြင်းမျိုးကို ရိုက်ကူးပြသောရှိုးတစ်ခုဖြစ်သောကြောင့် ရှုခင်းလှသည့် တောင်ပေါ်ရွာတစ်ခုတွင် ရိုက်ကူးခဲ့ကြသည်။

ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့မှ ရွေးချယ်ထားသည့် ရိုက်ကွင်းနေရာမှာ လှပပြီး တောင်တန်းများဖြင့် ထောင့်သုံးဖက်မှ ဝိုင်းရံထားသောရွာတစ်ရွာဖြစ်သည်။ ဇွန်လလယ်ဖြစ်သောကြောင့် တောင်ပေါ်တွင်လက်ဖက်ပင်များဖြင့် ပို၍ဆွဲဆောင်မှုရှိနေပြီး နျန်ယွီယီသည်လည်း သူ၏ခရီးစဉ်တလျောက် ဓာတ်ပုံများစွာ ရိုက်ယူနေမိသည်။

ထိုပုံများအား အချိန်မတိုင်ခင်အထိ မချပြနိုင်သေးကြောင်း သတိပြုမိပြီး နျန်ယွီယီ ၎င်းတို့ကို လူတစ်ယောက်တည်းကိုသာ မျှဝေရန်ရိုက်ယူသွားလိုက်သည်။

ဖန်ကျုံးချွမ်းနှင့်သူ၏စကားဝိုင်းကိုဖွင့်ကာ နျန်ယွီယီ ပုံများပို့ပေးလိုက်လေသည်။

[ အစ်ကို ဒီကရှုခင်းတွေက မယုံနိုင်စရာပဲ… ပြန်ရောက်ရင် အစ်ကို့ဖို့ လက်နဲ့ခူးထားတဲ့လက်ဖက်ရွက်တချို့ယူခဲ့ပေးဦးမယ်…]

“ ဒီနေရာက လက်ဖက်ရည်က နာမည်ကြီးတယ်‌လေ…” ခရီးသည်ခုံတွင်ထိုင်နေသည့် တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ သူရိုက်ကူးရမည့်တာဝန်များကို အပြီးသတ်ရင်းဖြင့် ပြောလာသည်

 “ ဒါက နာမည်ကြီးဖုန်းကျန့်တောင်လက်ဖက်ရည် မူလနေရာလေ…”

“ တောင်ပေါ်မှာလက်ဖက်ရွက်ခူးတဲ့ တာဝန်တစ်ခုရှိမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်လောင်းရဲတယ်…” ရသစုံရှိုးများ၏ သဘာဝကိုသိနေသောကြောင့် နျန်ယွီယီ ပေါများလှသောလက်ဖက်ပင်များကိုကြည့်ကာ ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။

“ အဟမ်း…” တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှာမူ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့လေသည်။

နျန်ယွီယီ : “....”

ကားပေါ်တက်လာသည်နှင့် ရှဲ့ယီကျိုးမှာ တရေးအိပ်နေသောကြောင့် နျန်ယွီယီလည်း သူ့ကိုအနှောင့်အယှက်မပေးမိစေရန် သတိထား၍ ရှောင်ရှားခဲ့သည်။ ကားအဲကွန်းမှာ အနည်းငယ်အေးသည်ဟု ခံစားမိသောကြောင့် ‌အနောက်ဘက်မှစောင်တစ်ထည်လှမ်းယူကာ ရှဲ့ယီကျိုးပေါ်သို့ ခြုံပေးလိုက်သည်။

လေဆိပ်မှာရွာနှင့် အတော်အတန်ကွာဝေးပြီး တောင်ပေါ်လမ်းအပိုင်းမှာ အနည်းငယ်ကြမ်းတမ်းသည်။ ရုတ်တရက်ဘရိတ်အုပ်လိုက်မှုကြောင့် အိပ်မောကျနေသည့် နျန်ယွီယီမှာ ပြတင်းပေါက်နှင့်ဆောင့်မိသွားခဲ့သည်။

နာကျင်မှုကြောင့် ချက်ခြင်းနိုးလာကာ နျန်ယွီယီ ရှုံ့မဲ့နေမိသည်။

ရှဲ့ယီကျိုးမှ နျန်ယွီယီ နာသွားသည့်နေရာကို ပွတ်ပေးနေပြီး ဒါရိုင်ဘာထံမေးလိုက်လေသည် “ ဘာဖြစ်တာလဲ…”

“ တောင်းပန်ပါတယ် ကြည့်ရတာ လမ်းပေါ်မှာတစ်ခုခုရှိနေပုံပဲ…” ဒါရိုင်ဘာမှ ကမန်းကတန်းပြောလာသည်။

“ အဆင်ပြေပါတယ်…” နျန်ယွီယီ လေကောင်းလေသန့်ရှုရန်အတွက် ကားမှန်ချလိုက်သည်။

“ တောကောင်ငယ်လေးတစ်ကောင် ဖြစ်မယ်ထင်တယ်…” ဒါရိုင်ဘာမှ သေသေချာချာမြင်ရရန် ခေါင်းပြူထွက်ကာ ပြောလိုက်သည် “ လောင်ကျောင်း တချက်လောက်ကြည့်ပေးလို့ရလား..”

လောင်ကျောင်းဆိုသည်မှာ နျန်ယွီယီကိုရိုက်ကူးနေသည့် တင်ဆက်သူလောင်ရှီးဖြစ်သည်။

“ ကျွန်တော်လုပ်လိုက်မယ်…” တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ ကင်မရာကိုင်လျက်သားဖြစ်နေသောကြောင့် နျန်ယွီယီကားပေါ်မှခုန်ဆင်းသွားလိုက်သည်။

စိုးရိမ်နေသည့် ရှဲ့ယီကျိုးလည်း အနောက်မှလိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။

တောတွင်းကောင်ငယ်လေးဖြစ်သော ဖြူကောင် သို့မဟုတ် မြွေပါမြီးတိုတစ်ကောင် မြင်ရမည်ဟု နျန်ယွီယီ ခန့်မှန်းထား‌ခဲ့သော်လည်း သူတွေ့လိုက်ရသည်မှာ အနားတွင်သွေးစက်များရှိသော ခွေနေသည့်အိမ်မွေးကြောင်လေးတစ်ကောင်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

အရှေ့သို့အမြန်ပြေးသွားလိုက်ချိန်၌ ထိုကြောင်လေး၏ခြေထောက်မှာ ဒဏ်ရာရထားသောကြောင့် လမ်းဘေးသို့မသွားနိုင်ဖြစ်နေသည်ကို နျန်ယွီယီသတိပြုမိသွားသည်။

သွေးကွက်ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ကြောင်လေးမှာ လွန်ခဲ့သောနာရီဝက်ခန့်က ကားဖြင့်တိုက်မိခဲ့သည့်ပုံပင်။

“ မီမီ…” ကြောင်လေးကို ချော့မော့ရန် နျန်ယွီယီ ခပ်တိုးတိုးရွတ်လိုက်သည်။

ထိတ်လန့်နေမည့်ကြောင်လေးဟူသော နျန်ယွီယီ မျှော်လင့်ထားသည်နှင့်ဆန့်ကျင်စွာ အိမ်မွေးကြောင်လေးမှာ လူကြောက်‌မနေချေ။ မျက်လုံးများကျယ်ကျယ်ဖွင့်လျက် သူ၏လည်ပင်းကို နျန်ယွီယီအသာအယာပွတ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။

တိုးလျသောမြောင်သံမှာ နျန်ယွီယီ၏အာရုံကို ဖမ်းစားလိုက်သည်။ တစ်လပင်ပြည့်ပုံမရသေးသော ကြောင်ပေါက်လေးနှစ်ကောင်မှာ အိမ်မွေးကြောင်လေးအောက်မှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ရှဲ့ယီကျိုးသည်လည်း ကြောင်ပေါက်လေးများကို သတိထားမိသွားသောကြောင့် နျန်ယွီယီ၏ဘေးတွင် ငုတ်တုပ်ထိုင်ကာ မေးလိုက်သည် “ မင်းသူတို့ကိုသဘောကျလား…”

နျန်ယွီယီ တုန့်ဆိုင်းနေမိသည်။ သူသည် ကြောင်လေးများကို အလွန်ချစ်သည့်အပြင် ဒဏ်ရာရနေသည့် ကြောင်လေးတစ်ကောင်ကို ဤကဲ့သို့လူသူပြတ်လပ်သည့် တောင်ပေါ်လမ်းတွင် ထားခဲ့ပါက ၎င်း၏ခြေထောက်မှာ နောင်တွင်ဒုက္ခဖြစ်စေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း သူတို့နေမည်ဆိုပါက ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့၏သဘောတူညီမှုကိုယူရန် အသေအချာလိုအပ်နေသည်။

“ ငါကားပေါ်ကနေ ကတ်ထူပုံးယူလိုက်မယ်… အခုလောလောဆယ်တော့ သူတို့ကို ရွာကအိမ်ကိုပဲခေါ်သွားကြတာပေါ့…” ကြောင်လေးများကို မပွတ်ပေးဘဲ မနေနိုင်သောကြောင့် ရှဲ့ယီကျိုးပြောလိုက်သည် “ ဒါရိုက်တာကလည်း စိတ်မရှိလောက်ပါဘူး… အဲ့သည့်မှာ ဂိုးလ်ဒမ်းရီထရီဗာတစ်ကောင်နဲ့ အလက်စကန် စွတ်ဖားခွေးတစ်ကောင်လည်း ရှိပြီးသားဆိုတော့ ကြောင်လေးနည်းနည်းလောက်ပိုလာလို့ ပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး…”

သူ၏အားနေသည့်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နျန်ယွီယီ၏ခေါင်းကိုပွတ်ပေးလိုက်သည် “ ငါဖြေရှင်းလိုက်မယ်… ဒါရိုက်တာကမငြင်းရဲစေရဘူး…”

နျန်ယွီယီ၏မျက်လုံးများမှာ ကြောင်လေးများကို ချော့မော့နေစဉ် တလက်လက်တောက်‌ပနေပြီး ရှဲ့ယီကျိုး ကတ်ထူပုံးယူလာသည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည်။

ရှဲ့ယီကျိုးတစ်ဦးတည်း ကားစီသို့ပြန်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် တင်ဆက်သူလောင်ရှီးမှ ကမန်းကတန်းမေးလိုက်ရသည် “ ဘာဖြစ်တာလဲ… ကာကွယ်ပေးခံရတဲ့အကောင်လား… ကျွန်တော်တို့သက်ဆိုင်ရာကို ဖုန်းဆက်ဖို့လိုမလား…”

“ ကြောင်လေးတစ်ကောင်ရယ်ပါ…” ရှဲ့ယီကျိုး အနောက်ခန်းကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည် “ ငါတို့မှာကတ်ထူပုံးတွေရှိလား…”

“ အာ ဟုတ်ကဲ့…” ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်သွားမှုမှာ ကာကွယ်ပေးခံရသော မျိုးစိတ်အချို့နှင့်ပတ်သက်နေသည်ဟု ဒါရိုင်ဘာမှယူဆမိလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် “ ရိုက်ကူးရေးပစ္စည်းတွေထည့်တဲ့အခါ သုံးတဲ့သေတ္တာအလွတ်တွေ အနောက်ခန်းထဲမှာရှိပါတယ်…”

ရှဲ့ယီကျိုး ပုံးအလွတ်ကိုယူကာ အစောပိုင်းတွင် သူခြုံခဲ့သောစောင်ကို အထဲတွင်ခင်းလိုက်သည်။

နျန်ယွီယီ ဒဏ်ရာရနေသည့်ကြောင်လေးကို ငြင်သာစွာနေရာမချခင် ကြောင်ပေါက်လေးများကို ပုံးထဲတွင် နူးနူးညံ့ညံ့ဦးဆုံးထည့်ပေးလိုက်သည်။

အချီခံရသည်နှင့် အသားမကျသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပေမည် နျန်ယွီယီ သူမကိုကောက်ယူလိုက်ချိန်၌ အိမ်မွေးကြောင်လေးမှာ အနည်းငယ်ရုန်းကန်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ခဏအကြာ၌ သူ၏လက်မောင်းများကြား၌ သက်သောင့်သက်သာဖြစ်သွားကာ ကတ်ထူပုံးထဲသို့ပြန်ဝင်ရန်ကိုပင် သူပွေ့ဖက်ခြင်းကိုသာ ပြန်လိုချင်ကြောင်း ပြသည့်ပုံဖြင့် လက်ဆန့်ကာ ငြင်းပယ်နေခဲ့သည်။

“ ကဲ ဝင်လိုက်တော့ ကြောင်လေးရေ… နောက်ကြမှ ငါတို့ထပ်ဖက်ကြမယ်နော်…” နျန်ယွီယီ ချော့မော့လိုက်ပြီး ပုံးကိုကောက်ယူလိုက်သည် “ အစ်ကိုရှဲ့ သွားကြစို့…”

အိမ်မွေးကြောင်လေးအပေါ် ဒဏ်ရာထပ်ဖြစ်လာမည်စိုးသောကြောင့် နျန်ယွီယီ တလမ်းလုံးကတ်ထူပုံးကို ကိုင်လာပေးခဲ့သည်။

ရှဲ့ယီကျိုး တစ်ရက်စောလာပေးခြင်းမှာ အံ့ဩ‌ရမည့် ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကိစ္စဟု ဒါရိုက်တာမှ အစပိုင်းတွင်ထင်ခဲ့မိသည်။ ထို့အပြင် နျန်ယွီယီသည်လည်း ထပ်တူကျသော ဒုတိယတစ်ခုကို ဆောင်ယူလာပေးခဲ့လေသည်။

🫶