Chapter 42

🫶Chapter 42

ဖုန့်ဟွာဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီမှာ သေးသေးမွှားမွှားမဟုတ်သလို ရှဲ့မိသားစုမှာလည်း သွားရှုပ်နိုင်သည့်အရာမဟုတ်ချေ။ ထို့အတွက်ကြောင့် အနှီသတင်းကြီးကို သူ(မေးမြန်းသူ)တစ်ဦးတည်းသာ ခံစားနိုင်ခဲ့သည်။

“ သွားစို့ အစ်ကိုမင်းကိုနေ့လည်စာလိုက်ကျွေးမလို့…”

ရှဲ့ယီကျိုးနှင့် နျန်ယွီယီတို့ ဘေးချင်းကပ်လျက်လျှောက်လာစဉ် ကုမ္ပဏီမှ အကြည့်များစွာကို ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။

အာရုံစိုက်ခံရမှုကို ကျင့်သားရနေသော နျန်ယွီယီမှာ ဖြတ်သွားစဉ် ကျိုးအာ့ဟယ်ကိုပင် လက်ယမ်းပြနိုင်ခဲ့သည်။

ရှဲ့ယီကျိုးမှ နျန်ယွီယီအတွက် သူတို့ပထမဦးဆုံးသွားစားခဲ့သော ဆိုင်တွင်သာဘိုကင်တင်ထားပေးခဲ့ပြီး ယောင်ယောင်မှ သီးသန့်အခန်းယူပေးထားသည်။

ဆိုင်ထဲ့သို့ တဖန်ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီးနောက် နျန်ယွီယီတစ်ယောက် သူပထမဆုံးလာခဲ့ခြင်းနှင့် မတူညီသောကမ္ဘာသို့ ရောက်သွားပြီဟုခံစားလိုက်ရသည်။

လှေကားပေါ်သို့တက်လာချိန် သူအံ့အားသင့်သွားရသည်မှာ ရှဲ့ယီနန်နှင့် ဖန်ကျုံးချွမ်းတို့ကိုပါ ထပ်တွေ့လိုက်ရသောကြောင့်ပင်။

ဖန်ကျုံးချွမ်းကို မြင်လိုက်ချိန်၌ ရှဲ့ယီကျိုး ပထမဆုံးလုပ်ခြင်းမှာ နျန်ယွီယီကို သူ့အနောက်သို့ပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး ဖန်ကျုံးချွမ်းရှိရာဖက်သို့ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

“ အစ်ကိုကြီး နေရာတွေသည်လောက်အများကြီးရှိတာကိုမှ သည်ဆိုင်ကိုပဲရွေးရတယ်လား…” 

ထပ်တူကျနေခြင်းကြောင့် ယခုအချိန်၌ နျန်ယွီယီ ဖန်ကျုံးချွမ်းနှင့် ထပ်တိုးသွားရလေပြီ။

နျန်ယွီယီထံ ဦးဆုံးချစ်မြတ်နိုးစွာကြည့်လိုက်ပြီး ရှဲ့ယီနန် အမှုမထားသကဲ့သို့ ပြောလာသည် “ စီးပွားရေးအရတွေ့တာလေ…”

“ အတူစားကြတာပေါ့…” ဖန်ကျုံးချွမ်းမှ အကြံပေးလာပြီး သူ၏လက်ထောက်ထံ စားပွဲထိုးကိုအသိပေးရန် ညွှန်ကြားလိုက်သည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆုံလာကြပြီဖြစ်ရာ ထမင်းစားခြင်းကို ရှောင်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

ဖန်ကျုံးချွမ်း ကြိုတင်မှာယူထားသည့် သီးသန့်ခန်းတွင် သူတို့လေးဦးအတူစားလိုက်ကြပြီး အမှာစာများကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်လိုက်ကြသည်။

ရှဲ့ယီနန်နှင့် ဖန်ကျုံးချွမ်းတို့ စီးပွားရေးအကြောင်းဆွေးနွေးနေကြစဉ် နျန်ယွီယီမှာ လုံးလုံးနားမလည်နေသောကြောင့် ထမင်းစားရာတွင်သာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။

ဝက်ခြေထောက်အစပ်က အရသာရှိတာပဲ…နူးအိနေအောင်ပေါင်းထားပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲမှာ အစပ်အရသာလေးနဲ့အတူ အရည်ပျော်သွားတယ်… နျန်ယွီယီ ထိုဟင်းဖြင့်ဆိုလျှင် ထမင်းဆယ်ပန်းကန်ပင် စားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ငါးရွှေပေါင်းလေးလည်းကောင်းတာပဲ… ဝက်ခြေထောက်အစပ်လိုမဟုတ်ဘဲနဲ့ ဟင်းက ဆော့စ်မှန်ကန်ပြီး အရည်ရွှမ်းရွှမ်းနဲ့ လန်းဆန်းစေတယ်… နျန်ယွီယီ အားလုံးကိုစားနိုင်ရန် အစာအိမ်များ အပိုပါရန်သာ ဆုတောင်းမိလေသည်။

အခြားဟင်းလျာများမှာလည်း အရသာရှိပြီး ဖန်ကျုံးချွမ်း၏ ကြိုတင်မှာယူခြင်းမှာ အံ့အားသင့်ရန်မလိုချေ။ ၎င်းတို့၏အရသာမှာ ပြိုင်ဘက်ကင်းလှသည်။

ထမင်းနှစ်ပန်းကန်စားပြီးနောက် နျန်ယွီယီ အနည်းငယ်ဗိုက်ဆူထွက်လာပြီး မရည်ရွယ်ထားသည့် ကြို့ထိုးသံတစ်ခုကို ထုတ်လွှတ်မိလိုက်သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို မျက်လုံးများအားလုံးမှာ သူ့အပေါ်သို့ ကျရောက်လာခဲ့လေသည်။

ပါးစပ်ကိုအုပ်လျက် နျန်ယွီယီအလွန်ရှက်သွားရပြီး စားပွဲအောက်သို့ ဝင်ပုန်းချင်သည်ဟုပင် ဆုတောင်းမိခဲ့သည်။

သူ၏စိုးထိတ်နေမှုကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပေမည်။ နျန်ယွီယီတစ်ယောက် ဆက်တိုက်ကြို့ထိုးသံ များကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ချေ။

“ အများကြီးစားမိသွားတာလား…” စီးပွားရေးအရ ဆွေးနွေးရာတွင် အာရုံစိုက်မိသွားသောကြောင့် ရှဲ့ယီကျိုး နျန်ယွီယီ၏စိတ်အလိုလိုက်မှုကို သတိမပြုမိခဲ့ပေ။

ရှဲ့ယီနန်မှ နျန်ယွီယီအဆင်ပြေသွားစေရန် ရေထည့်ပေးနေစဉ် ဖန်ကျုံးချွမ်းမှ သူ့လက်ထောက်ကို ကတွတ်သီးလက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် မှာခိုင်းလိုက်သည်။

ရေအနည်းငယ်သောက်ပြီးနောက် နျန်ယွီယီ အဆုံး၌ ကြို့ထိုးနေခြင်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်သွားပြီဖြစ်သော်လည်း သူ၏မျက်နှာမှာမူ နီရဲနေဆဲပင် ဖြစ်သည်။

ဖန်ကျုံးချွမ်းမှ စားပွဲထိုးကိုဝင်ခွင့်မပေးဘဲ ကတွတ်သီးလက်ဖက်ရည်ကို သူကိုယ်တိုင်ယူပေးလာသည်။

ထို့နောက် လူလစ်သည်နှင့် နျန်ယွီယီ၏နီမြန်းနေသော နားရွက်လေးကို တိတ်တဆိတ်ခိုးထိလိုက်လေသည်။

နျန်ယွီယီ လက်ဖက်ရည်ဆက်သောက်နေပြီး မကြာခဏဆိုသလို ရှဲ့ယီကျိုးနှင့် စကားပြောနေသည်။

ရှဲ့ယီနန်၏စကားဝိုင်းအပြီးတွင် ငိုက်နေပြီဖြစ်သည့် နျန်ယွီယီကို ရှဲ့ယီကျိုးမှ အပြင်ခေါ်လာပေးခဲ့သည်။

“ ပြီးသွားပြီလား …” နျန်ယွီယီ အနားကပ်ပြီး ရှဲ့ယီကျိုးထံ တိုးတိုးမေးလိုက်သည်။

“ အင်း အစောပိုင်းကအရာတွေကို ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေပြီ… ဒါက ဒီအတိုင်းသဘောတူညီချက်တစ်ခုပါကွာ ..” မိသားစုစီးပွားရေးနှင့် အနည်းငယ်ရင်းနှီးနေသည့် ရှဲ့ယီကျိုးမှရှင်းပြလာသည်။

နျန်ယွီယီ အလုံးစုံကိုဖမ်းမမိနိုင်ခဲ့သော်လည်း စိတ်အားထက်သန်စွာ ခေါင်းညိတ်နေခြင်းကြောင့် ရှဲ့ယီကျိုးထံမှ စစနောက်နောက်ဖြင့် ဆံပင်သပ်ပေးခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။

“ သွားကြစို့ … အစ်ကိုမင်းကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေးမယ်…” ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ရှဲ့ယီကျိုး ကားသော့ထုတ်ကာ နျန်ယွီယီအား ချင်အန်းအထိ ကားမောင်းပြန်ပို့ပေးခဲ့သည်။

နျန်ယွီယီ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး မသိစိတ်မှ ဖန်ကျုံးချွမ်းထံ အကြည့်များရောက်သွားခဲ့သည်။

“ ငါသူ့ကိုပြန်ပို့ပေးလို့ရတယ်… အိမ်ပြန်တဲ့လမ်းအတူတူပဲဟာ…” ဖန်ကျုံးချွမ်းမှ ခြေလှမ်းကိုရပ်ကာ ပြောလာသည်။

ရှဲ့ယီနန်သည်လည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့ရာ သူတို့လေးဦးစလုံး စုပြုံသွားပြီး ကားပါကင်နေရာတွင် ပိတ်ရပ်နေမိကြသည်။

“ အနောက်မှာလူတွေလာနေတယ်နော် ကျွန်တော်တို့ရွှေ့သင့်ပြီ…” နျန်ယွီယီ လူတအုပ်လာနေသည်ကို မြင်ရသောကြောင့် လှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ အမှန်ပဲ…” ရှဲ့ယီနန် သက်ပြင်းရှည်တခုချလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် “ လူကြီးမင်းဖန်က ရုံးကိုပြန်မှာမဟုတ်ဘူးလား…”

ရှဲ့ယီကျိုး ကမ်းလှမ်းမှုကိုငြင်းပယ်ပြီး ညီငယ်ကို သူသာပြန်ပို့မည်ဖြစ်ကြောင်း အခိုင်အမာပြောမည့်အချိန်၌ ဖုန်းတွင်အာရုံရောက်နေသည့် နျန်ယွီယီမှ ဖန်ကျုံးချွမ်းကား၏ ခရီးသည်တင်ခုံပေါ်သို့ အလွယ်တကူတက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ရှဲ့ယီကျိုး သူ၏စိတ်မသက်မသာဖြစ်မှုကို အပိုင်းဆက်နှင့်ပင် ပြနိုင်လိမ့်မည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။(များလွန်းလို့🤣)

ရှဲ့ယီနန်သည်ပင် နျန်ယွီယီ၏ လျှင်မြန်သောလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကြောင်သွားခဲ့ရပြီး သူတို့၏နျန်နျန်မှာ ဖန်ကျုံးချွမ်းကို အမှန်တကယ်သဘောကျလောက်သည်ဟု တွေးနေမိသည်။

“ တာ့တာနော် အစ်ကိုတို့…” ဖုန်းထဲတွင် ကျိုးအာ့ဟယ်ထံမှ ဖိုင်တစ်ခုလက်ခံရရှိလိုက်သော နျန်ယွီယီက ထွက်ခွာချိန်၌ လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။

“ တာ့တာ နျန်နျန်…” ရှဲ့ယီကျိုး အပြုံးတစ်ပွင့်ညှစ်ထုတ်လိုက်ရပြီး ညီငယ်လေးရှေ့တွင် သူ၏နှစ်သက်ဖွယ်အမြင်ကောင်းကို ကြိုးစားထိန်းသိမ်းလိုက်ရသည်။

ဖန်ကျုံးချွမ်း၏ကားထွက်သွားသည်နှင့် ရှဲ့ယီကျိုး၏မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

“ အိမ်ပြန်တာပေါ့…” သူ၏အသံသည်ပင် သိသိသာသာ ပို၍အေးစက်လာသည်။

“ အင်း…” ဖန်ကျုံးချွမ်းကိစ္စကို မိဘများနှင့် အိမ်ပြန်ဆွေးနွေးရန် အလောကြီးနေသည့် ရှဲ့ယီနန်မှ သဘောတူလိုက်သည်။

အစောပိုင်းမြင်ကွင်းမှ နျန်ယွီယီ ဖန်ကျုံးချွမ်းအပေါ် မည်မျှမှီခိုကြောင်းကို ရှဲ့ယီကျိုးအားနားလည်သွားစေသည်။

အနည်းဆုံးအနေဖြင့် နျန်နျန်၏ ဖန်ကျုံးချွမ်းအပေါ်ချစ်ခင်မှုကို သူတို့မယှဉ်နိုင်ကြပေ။

“ ကျစ်…” နားလည်သွားမှုကြောင့် မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ ရှဲ့ယီကျိုးကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ခြေနင်းကိုနင်း၍ အရှိန်မြင့်ချလိုက်သည်။

****

ထိုအချိန်တွင် အခြားတစ်ဖက်၌ ယွီစစ်ဟန်တစ်ယောက် ဒေါသတကြီးဖြင့် လက်လှမ်းမှီနိုင်သမျှကို ကောက်ပေါက်နေသည်။ ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူ၏ဒေါသများမြင့်တက်သွားရပြီး ယုန်ဇုန်မှ အမည်မသိ ရေပန်းစားနေသော သရော်စာမှ သူကြိုဆိုခံလိုက်ရလေသည်။

[ခေါင်းစဉ် : သည်ချစ်စရာအကောင်ပေါက်လေးက ဟိုတလောကမှ အရမ်းကိုပေါက်နေတဲ့ ယွီစစ်ဟန်ထက် ပိုပြီးထူးချွန်တယ်လို့ မင်းတို့မထင်ကြဘူးလား]

[သုညအလွှာ : ရုပ်ရည်လည်း ကြည့်ကောင်းတယ်နော်… အောက်ကပုံတွေကိုသာကြည့်တော့… ကဲ အားလုံးအတွက် မျှဝေပေးလိုက်ပါတယ်… ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြယ်ပွင့်တွေကို ကြိုက်တဲ့သူတွေအတွက်ကတော့ ဖန်ဖြစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးရယ်]

ယွီစစ်ဟန် ထိုပို့စ်ကိုမြင်လိုက်ရချိန်၌ မျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါသအပြည့်ဖြစ်သွားရပြီး နှိပ်ကြည့်လိုက်ရာ ၎င်းမှာ ဖုန့်ဟွာပီအာအဖွဲ့၏ အကွက်ချထားသည့် ပို့စ်ဖြစ်မည်ဟုတွေးမိသွားသည်။ သိသိသာသာပင် နာမည်ဆိုးဖြင့်ကျော်ကြားသော ယုန်ဇုန်အသုံးပြုသူများမှာ နျန်ယွီယီအား ငွေသုံး၍ အာရုံစိုက်မှုဝယ်ထားခြင်းကြောင့် လှောင်ပြောင်နေကြပေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း ပို့စ်ထဲဝင်သွားသည်နှင့် ယွီစစ်ဟန်၏မျက်နှာမှာ ဒေါသဖြင့် ဖြူဖျော့သွားရသည်။

[တစ်လွှာ : ငါလည်းမနေ့ကမှတွေ့လာတာ သူကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲဟယ်…သည်လိုချစ်စရာဖြစ်တည်မှုလေးက ဒါရိုက်တာတွေရဲ့ အကြံပေးချက်ကို စိတ်နှစ်ပြီးလက်ခံနေတာလေ]

[နှစ်လွှာ : ဒါရိုက်တာတွေအားလုံး တညီတညွတ်တည်း ချီးကျူးတာကိုမြင်ရတာ ငါ့အတွက်ပထမဆုံးပဲ… သူတို့က အားနည်းချက်အသေးလေးတွေကို ပြောသွားကြပေမယ့် ငါတော့ဘာမှမတွေ့ပါဘူးနော်]

[သုံးလွှာ : သည်ဟာက မျိုးဆက်သစ်သရုပ်ဆောင်တွေရဲ့ စွမ်းဆောင်နိုင်မှုအထွတ်အထိပ်ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်…ရှဲ့ယီကျိုးဖန်တွေက အမြဲတမ်းသူတို့လူရဲ့ လူကြိုက်များတာနဲ့ သရုပ်ဆောင်ကောင်းတာအတွက် ကြွားလုံးထုတ်နေကြတာ အခုတော့ မျက်နှာဖြတ်ရိုက်ခံရသလိုဖြစ်မနေဘူးလား...ငါတော့ အကြောင်းအရာရဲ့ အနှစ်သာရကို ဖမ်းဆုပ်နိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်မိတယ်နော်…တခြားပြင်ဖို့လိုတာရှိရင်လည်း အကြံပေးပါဦး

[လေးလွှာ : တကယ်ကြီးလား… မင်္ဂလာပါ သရုပ်ဆောင်ရေက ပင်းဟော်ကစပွန်ပေးထားတဲ့ရှိုးဆိုတာကို မသိတဲ့သူရှိသေးတာလားဟင်…ပြီးတော့ ယွီစစ်ဟန်ကလည်း ပင်းဟော်က လွန်လွန်ကြူးကြူးကို ပံ့ပိုးပေးနေတဲ့သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်နော်…. တကယ်ပဲမသိကြတာလားဟေ ]

[ငါးလွှာ : ငါသိလိုက်ရပြီ… အချက်အလက်အတွက် ကျေးဇူးနော် အ‌ပေါ်ထပ်ကလူရေ…]

[ခြောက်လွှာ : ယွီစစ်ဟန်ရဲ့ သရုပ်ဆောင်မှုက အလယ်အလတ်တန်းပါပဲ… မျိုးဆက်သစ်တွေကြားမှာတော့ ထင်းထွက်နေပေမယ့် ဝါရင့်တွေနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် မှိန်သွားကော… ဘာလို့တချို့ဒါရိုက်တာတွေက သူ့ကိုအရမ်းချီးမွမ်းနေကြလဲဆိုတာ ငါလည်းမသိတော့ဘူးကွယ်]

[ခုနစ်လွှာ : ဒါပေါ့ ပိုက်ဆံကစကားပြောတယ်… သဘာဝပဲဟာကို… ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စပွန်ဆာတွေကို စော်ကားမိလို့မှမရတာ]

[ရှစ်လွှာ : ဝိုး ဝိုး ဝိုး ငါ ဝေ့ပေါ်ဖျက်ထားတာလေ… သည်ချစ်စရာကောင်ချောလေးက ဘယ်သူလဲဟင်… လုံးဝကို င့ါအကြိုက်ပုံစံပဲနော်]

[ကိုးလွှာ : အခုပဲ နျန်ယွီယီကို ဝေ့ပေါ်မှာရှာကြည့်တာ… င့ါအိုင်ဒေါကျိုးကျိုးကလည်း သူနဲ့ရင်းနှီးပုံပဲ… မုန်းတဲ့သူတွေက ဘာကိုသက်သေပြဖို့ ကြိုးစားနေကြတာလဲဟင်]

ယွီစစ်ဟန် သွားပင်ကျိုးလုမတတ် အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ လက်သီးဆုပ်ထားမိသည်။

သူ ပို့စ်ထဲမှထွက်ကာ ပို့စ်အသစ်ဖန်တီးမည်ဟူသော နေရာကိုဝင်၍ စာအမြန်ရိုက်လိုက်သည်။

တင်တော့မည်အချိန်၌ အသုံးပြုသူ‌အမည်ကို ကြည့်လိုက်ရာ သူပုံမှန်သုံးနေကြ မျက်ရစ်နှစ်ထပ်(accပုန်း)လေးမဟုတ်ကြောင်း သတိထားမိသွားပြီး ပြန်ပြောင်းရန်ကြိုးစားချိန်၌ အမည်ရင်းအတည်ပြုခြင်း အသိပေးချက်ထွက်ပေါ်လာသည်။

ထိုအချိန်တွင် ယွီစစ်ဟန်၏အလောကြီးနေသော ခံစားချက်များအားလုံးပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

သူသည် နာမည်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ၏အထောက်အထားအစစ်ကို ဤမျှအဆိပ်ပြင်းသည့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ချပြ၍မ‌ရချေ။

ယွီစစ်ဟန် အသက်တချက်ရှုသွင်းလိုက်ပြီး ဖုန်းကိုခုတင်ပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထိုင်ချလိုက်ကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တည်ငြိမ်သွားရန် ကြိုးစားလိုက်ရသည်။

“ အဆင်ပြေပါတယ် ယွီစစ်ဟန် မင်းက ဒီဝတ္ထုရဲ့ အဓိကဇာတ်လိုက်ပဲလေ…ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အရန်ဇာတ်ကောင်လေး နျန်ယွီယီက မင်းကိုကျော်တက်နိုင်မှာလဲ…”

သူ့ကိုယ်သူ တီးတိုးရေရွတ်လျက် ယွီစစ်ဟန် ပြတင်းပေါက်အပြင်သို့ကြည့်ကာ အတွေးလွန်နေခဲ့သည်။

ထို့နောက် သူ စိတ်ခံစားချက်များကို ပြန်လည်ထိန်းညှိလိုက်ပြီး အောက်ထပ်မှ ထမင်းစားခန်းသို့ ဆင်းလာလိုက်သည်။

ပုံမှန်အတိုင်းလိုပင် သူ၏အဖေနှင့် အစ်ကိုတို့မှာ စားပွဲတွင်ထိုင်ကာ စားနေကြပြီးဖြစ်ကာ သူ၏တည်ရှိမှုကို အရေးစိုက်ပုံမရချေ။

ယွီစစ်ဟန် အပြုံးတစ်ခု အတင်းညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ အဖေ… အစ်ကိုကြီး…”

မည်သူမှပြန်ဖြေမလာခဲ့ချေ။ ယွီသာ့ဟိုင်နှင့် ယွီစစ်ထန် နှစ်ဦးစလုံးမှာ ထမင်းကိုသာ ဆက်စားနေကြပြီး သူ့ကိုလျစ်လျူရှုထားကြသည်။

ဤသည်ကို ယွီစစ်ဟန် ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်သည်။ သူ အိမ်အကူမှပြင်ပေးထားသည့် အသားကင်ကိုသာ တိတ်တဆိတ်စတင်စားလိုက်လေသည်။

ယွီစစ်ထန်မှာ ဦးဆုံးစားပြီးသွားသော်လည်း ယခင်နေ့များကဲ့သို့ အလျင်မလိုနေဘဲ ထိုင်ခုံတွင် ကျောမှီလျက် ဖုန်းသုံးနေသည်။

“ ဘယ်လိုအပြုအမူလဲ…” ယွီသာ့ဟိုင်မှ ထိုအရာကိုမြင်သည့်အချိန်၌ အပြစ်တင်လာသည် 

“ မင်းက ငါတို့ကုမ္ပဏီရဲ့ဆက်ခံသူပဲ…ဒါတောင် အခုထိ နေ့တိုင်း ပေါ့ပေါ့ဆဆနေနေတုန်းပဲလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဟုတ်ကဲ့ပါ…” ယွီစစ်ထန် ရှက်သွားပြီး နားရွက်ကိုထိလိုက်မိသည် 

“ အဖေ တကယ်လို့ သူ့ကိုပြောစရာတစ်ခုခုရှိနေရင်လည်း ဒီအတိုင်းပဲပြောလိုက်ပါတော့…သူလည်း ကျွန်တော်တို့နဲ့နေတာ အချိန်ကြာလှပြီပဲဟာ… ကုမ္ပဏီအတွက် စပြီးအကျိုးပြုပေးရတော့မယ်လေ…”

ယွီစစ်ဟန် အသားကင်ကိုလှီးဖြတ်နေခြင်းမှာ ရပ်တန့်သွားပြီး ယွီသာ့ဟိုင်စီသို့ မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ ဒီလိုဆိုရင် ငါတိုက်ရိုက်ပဲပြောလိုက်တော့မယ်…”

 ယွီသာ့ဟိုင် ဇွန်းခက်ရင်းကို ချလိုက်သည် 

“ အခုရက်ပိုင်း အကြောင်းအရင်းမယ်မယ်ရရမရှိဘဲ ရှဲ့မိသားစုက ငါတို့ရဲ့လမ်းကြောင်းတွေကို လိုက်ပိတ်ဆို့နေတာ…အဲ့ဒါ မင်းကြောင့်ဖြစ်လာတာလား…”

ယွီစစ်ဟန် နှလုံးသားထဲတွင် အနည်းငယ်တင်းကြပ်သွားရသည်။

“ အဖေ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုပြီး… ရှဲ့မိသားစုကလူကိုသိမှာလဲ…” ယွီစစ်ဟန် ယွီသာ့ဟိုင်ထံမှ အကြည့်ကိုရှောင်လိုက်သည် 

“ ပြီးတော့ အစ်ကိုကြီးကိုပဲ စဉ်းစားသင့်တာမဟုတ်ဘူးလား…”

“ ယွီစစ်ဟန် မင်းဘာကိုဆိုလိုတာလဲ… ငါကရှဲ့မိသားစုကို စော်ကားခဲ့တယ်လို့ မင်းပြောချင်နေတာလား…” ဒရာမာကို အေးအေးလူလူကြည့်နေသည့် ယွီစစ်ထန်မှ ရုတ်တရက်ဒေါသပေါက်ကွဲသွားပြီး ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်သို့ပစ်ချလိုက်သည်

 “ မင်းက အဖေ့ရှေ့မှာ တမင်သက်သက်ထုတ်ပြောတာပေါ့လေ…”

“ အမှန်ပဲ စစ်ထန်က ဒီရက်ပိုင်း ငါနဲ့လမ်းကြောင်းတွေကို အတူလေ့လာနေတာ…ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ ငါသိထားပြီးသား…” ယွီသာ့ဟိုင် အကြမ်းဖြင်းခန့်မှန်းလိုက်သည်။

ယွီစစ်ဟန် သူ၏နှလုံးသားထဲတွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိနေခဲ့သည်။ အကယ်၍ ယွီသာ့ဟိုင်သာ အမှားကျူးလွန်သူမှာ သူဖြစ်ကြောင်းသိသွားခဲ့ပါက ပြင်းပြင်းထန်ထန်အပြစ်ပေးမည်ဖြစ်ပြီး ရှဲ့မိသားစုအရှေ့ဆီသို့ပင် တောင်းပန်ရန်ဆွဲခေါ်သွားပေလိမ့်မည်။

ယွီသာ့ဟိုင်၏မျက်လုံးထဲတွင် ယွီစစ်ထန်သည်သာ သားအဖြစ်တည်ရှိပြီး သူ ယွီစစ်ဟန်မဟုတ်ချေ။

ထို့အတွက်ကြောင့် ဤစကားကိုထုတ်ပြောသည်မှာ ယွီသာ့ဟိုင်၏စိတ်ထဲမှ အပြစ်ရှိစိတ်ကို လျော့ပေါ့လိုခြင်းသက်သက်သာ ဖြစ်သည်။

****

စာရေးသူ၏မှတ်စု - လူကြီးမင်းဖန် : ငါလုပ်နိုင်ခဲ့ပြီ

ရှဲ့ယီနျန် : စီအီးအိုတစ်ယောက်အနေနဲ့ အလုပ်မှာရှိနေသင့်တာမဟုတ်ဘူးလား… အိမ်မှာ ဘာကိုလုပ်နေတာလဲ…

လူကြီးမင်းဖန် : ကိုယ်ကနျန်နျန်ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာလေ…အိမ်အတွက် လမ်းလွှဲလေးလုပ်နေတာပေါ့

🫶