MM Story Teller

👻Chapter 4

Viewers 1k

👻Chapter 4

ရှီကျား၏ အမူအရာမှာ ပို၍အေးစက်လာခဲ့လေသည်။ သူသည်ကြေးအံစာတုံးလေးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားလျက် ဘေးပတ်၀န်းကျင်ကို အာရုံစိုက်ကာ ရှာဖွေလိုက်လေသည်။ အချိန်တိုတစ်ခုမျှရှာဖွေကြည့်ပြီးနောက် သူ၏မျက်ဆံတို့ ကျုံ့သွားလျက် စူးရှသောအကြည့်တို့က မလှမ်းမကမ်းမှနားနေခန်းထံရောက်ရှိသွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်သူ အေးသက်သော အမူအရာနှင့်အတူ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။

အဖွဲ့ထဲမှမည်သူမျှသူတို့ကို၀န်းရံနေသော အနက်ရောင်ချီများကို သတိထားမိပုံမပေါ်ချေ။ ဤရုပ်ရှင်မှာ ရုံမတင်ခင် ၄လသာ လိုပေတော့သည်။ ရိုက်ကူးရေးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေရာ ဖြတ်လျှောက်သရုပ်ဆောင်လေးကို မည်သူကဂရုစိုက်နိုင်လိမ့်မည်နည်း။

ရှီကျားမှာ အနက်ရောင်ချီများပြည့်လျှံနေသေား နားနေခန်းထံ တစ်လှမ်းပြီးတစ်လှမ်းလျှောက်သွားခဲ့လေသည်။ သူကတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ရန်ပြင်လိုက်စဥ်မှာပင် နောက်မှ စိတ်မရှည်သော အသံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"ဟေး ဘာလုပ်နေတာလဲ..ဒါအစ်ကိုယန်ရဲ့နားနေခန်းကွ..မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"

ဆံပင်နက်တို့နှင့်လူရွယ်လေးမှာ နောက်ကိုလှည့်လျက် အရပ်ပုပုလူလတ်ပိုင်းကြီးကိုကြည့်လိုက်လေသည်။ ခတ္တမျှအကြာ သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်တို့တွန့်ကွေးသွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် အပြုံးနှင့်မေးလိုက်လေသည်။

"အစ်ကိုယန်လား..ယန်ရှောင်ချန်းကိုပြောတာလား"

"ဒါပေါ့အစ်ကိုယန်ပေါ့..အခြားဘယ်သူဖြစ်နိုင်သေးလို့လဲ"

ယန်ရှောင်ချန်းမှာ ပြည်တွင်း Bအဆင့်သရုပ်ဆောင်တစ်ဦးဖြစ်ကာ 'ကျောင်းအလှလေး၏ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားဖွယ်ည'ကားထဲတွင် ခေါင်းဆောင်မင်းသားတစ်ဦးဖြစ်သည်။

****

ရှောင်ရှန်းလေဆိပ် VIPနားနေခန်းတွင်ဖြစ်သည်။ အသက်၂၀ကျော်လူရွယ်တစ်ယောက်မှာ ဘယ်သွားလိုက်ညာသွားလိုက်ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လမ်းလျှောက်နေခဲ့လေသည်။

သူသည်ရိုးရှင်းသောရှပ်အဖြူနှင့် ဘောင်းဘီရှည်ကို၀တ်ဆင်ထားပြီး သူ၏ဆံပင်များမှာ ရှုပ်ပွနေခဲ့လေသည်။ သူ၏မျက်လုံးများအောက်တွင်လည်း မျက်ကွင်းညိုကြီး၂ကွင်းကနေရာယူနေခဲ့လေသည်။ မည်သို့ကြည့်စေကာမူ သူကဂိမ်းဆိုင်တွင် ၃ရက်၃ညမအိပ်မစားပဲ အချိန်ဖြုန်းနေသော အရှုံးသမားတစ်ဦးနှင့်သာတူလေသည်။ သို့သော် လေဆိပ်မှ၀န်ထမ်းများမှာ သူ၏ဘေးတွင် တလေးတစားနှင့်ရပ်စောင့်နေကြလေသည်။ ထိုလူရွယ်လေး ဂနာမငြိမ်စွာ ဘယ်ညာလျှောက်လိုက်တိုင်း ထို၀န်ထမ်းများမှာ အသက်ပင်မရှူ၀ံ့ပဲ သွားလည်းမရှုပ်ရဲကြချေ။

၅မိနစ်မျှကြာပြီးနောက် လူရွယ်ကခေါင်းကိုမော့လျက်မေးလာခဲ့သည်။

"လေယာဥ်အခုထိမဆိုက်သေးဘူးလား"

၀န်ထမ်းတစ်ဦးကအလျင်အမြန်ဆိုလာခဲ့လေသည်။

"သခင်လေး၀မ် ၃မိနစ်လိုပါသေးတယ်"

"၃မိနစ်ဟုတ်လား..၃မိနစ်တောင်ကျန်သေးတယ်လား..သေစမ်း..ဒီလိုမှန်းသိရင် သရဲကားရိုက်ဖို့ဒီလိုနေရာအစုတ်ကိုလာကိုမလာခဲ့ဘူး..ငါရူးနေလို့ပဲ..ဒီလိုပျင်းစရာကောင်းတဲ့ဂိမ်းကိုဆော့မိတာ..လောင်းကစားသွားလုပ်လိုက်တာမှ ဟုတ်ဦးမယ်"

မှန်၏။ ဤလူမှာ 'ကျောင်းအလှလေး၏ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားဖွယ်ည'၏ ဒါရိုက်တာ၀မ်ဖြစ်လေသည်။

နောက်ထပ် ၁၅မိိနစ်ခန့်ထပ်စောင့်ပြီးနောက်တွင် အဖြူရောင်တီရှပ်ကို၀တ်ဆင်ထားသော အရပ်ရှည်ရှည်လူတစ်ဦးက VIPအ၀င်၀တွင်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ ရွှင်ပြသွားသောအမူအယာနှင့် ဒါရိုက်တာ၀မ်မှာ အပြေးလေးသွားလျက် ကြိုလိုက်လေသည်။

"ဆရာသခင် ဖေးရေ..ဆရာသခင်ဖေးရောက်လာပြီပေါ့...အမြန်အမြန်လုပ်ပါဦး..ကျွန်တော်ကို ကူညီပါဗျာ..ကြည့်ပေးပါဦး ကျွန်တော့်ကိုသရဲများ၀င်ပူးနေပြီလားဟင်...ကျွန်တော့်နောက်ကတော့လိုက်မလာပါဘူးနော်"

ဆရာသခင်ဖေးဟုခေါ်ဆိုသူ လူရွယ်လေးမှာ ဒါရိုက်တာ၀မ်ထံမှ VIPနားနေခန်းထဲသို့ အားမာန်အပြည့်ဖြင့်ဆွဲသွင်းခံလိုက်ရလေသည်။ သူကလက်ကိုမြှောက်လျက် သူ၏နှာတံပေါ်မှ နေကာမျက်မှန်ကို ဖြည်းညှင်းစွာချွတ်လိုက်ပြီး ကလေးငယ်များနှယ်၀ိုင်းစက်လှပသော မျက်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုထုတ်ဖော်လာခဲ့လေသည်။ သူ့တွင် မျက်ရစ်မရှိသော်လည်း ထိုမျက်လုံးများက တောက်ပကာ သိသိသာသာကျယ်လေသည်။ အလွန်အသက်၀င်ကာ ကြည့်ကောင်းသောမျက်လုံးများဖြစ်သည်။ သူကဒါရိုက်တာ၀မ်ကို အစုန်အဆန်ကြည့်လိုက်ပြီး လက်ကိုဝေ့ယမ်းကာဆိုလိုက်သည်။

"သခင်လေး၀မ်..ခင်များကိုယ်က ကျန်းမာပါတယ်..ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဆရာဦးလေးရဲ့ကောင်းချီးပေးထားတဲ့ အသက်ရှည်အဆောင်လည်းရှိတယ်မလား...သရဲတွေ၀ိဥာဥ်တွေက ခင်များကိုဘယ်လိုလုပ်စွဲကပ်နိုင်မှာလဲ"

ဒါရိုက်တာ၀မ်မှာ စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းအသာချလိုက်သည်။ ရက်သတ္တပါတ်တစ်၀က်မျှကြာပြီးနောက် သူကစိတ်ကောင်း၀င်မနေခဲ့ချေ။

"ကျွန်တော့်မှာပြဿနာရှိနေတာမဟုတ်မှတော့ အခု၂ရက်အတွင်း ဘာတွေဖြစ်နေတာပါလိမ့်..မစ်စတာဖေး..ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ဗျာ ဒီမှာနေပြီး Hမြို့မှာ ခဏလောက်အပျင်းပြေလေးနေပေးပါဦး...ကျွန်တော်လည်းလေ ဒီလိုအစုတ်အပြက်ကားကို ရိုက်ကိုရိုက်ချင်မနေဘူး..ဒီလိုဟာမျိုးက ဒီလူအိုကြီးကို ၁၅သန်းကျော်တော် ဖြုတ်ခနဲကုန်သွားအောင်လုပ်ခဲ့တာ"

မစ်စတာဖေးမှာ မျက်ခုံးကိုအသာပင့်လိုက်လေသည်။

"အဖွဲ့သားတွေကြားမှာ သရဲရှိနေတယ်လို့ သခင်လေး၀မ်က တကယ်သေချာလို့လား"

ဒါရိုက်တာ၀မ်မှာ ချက်ကျလက်ကျဆိုလာခဲ့လေသည်။

"ကျွန်တော့်ရဲ့သက်ရှည်အဆောင်က မနေ့ကပူလာတာ..လက်နဲ့တောင်ကိုင်မရဘူး...သရဲတွေအနားမှာရှိနေရင် ဒီအဆောင်က ပူလာမယ်လို့ဆရာကျောက်ကိုယ်တိုင်ပဲ မပြောခဲ့ဘူးလား..ပိုပြီးပူလေ သရဲကစွမ်းအားကြီးလေဆို..အညှိုးကြီးသရဲပဲဖြစ်မှာသေချာတယ်...မနေ့ညက..ကျွန်တော့်လက်တွေလောင်သွားတော့မလို့ပါဆို..."

သတ္တိနည်းသော ကြွက်တစ်ကောင်လို ဒါရိုက်တာ၀မ်၏ပုံစံကိုကြည့်ကာ မစ်စတာဖေးမှာ ရယ်လိုက်လေသည်။ သူကနေကာမျက်မှန်ကိုပြန်တပ်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများထဲမှ မနှစ်မြို့မှုများနှင့် အထင်သေးမှုများကိုဖုံးကွယ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အပြုံးမမည်သော အပြုံးနှင့်ဆိုလိုက်သည်။

"ဆရာဦးလေးကကျွန်တော့်ကိုဒီလာခိုင်းမှတော့ သခင်လေး၀မ်ရဲ့ ပြဿနာကိုရှင်းပေးဖို့ပဲပေါ့..သွားကြစို့ သခင်လေး၀မ်ရေ..ကျွန်တော်တို့ကအခု ယွမ်၁၀သန်းဖိုးအရင်းအနှီးကိုပြောနေတာမလား..ဒါကခင်များရဲ့အသက်သွေးကြောပဲ..သရဲတစ်ကောင်တကယ်ရှိနေခဲ့ရင်လည်း ဖမ်းလိုက်တာ မကောင်းပေဘူးလား.."

တဖက်လူ၏စကားကိုကြားသော် ဒါရိုက်တာ၀မ်၏ မျက်လုံးများ တဖျတ်ဖျတ်တောက်ပလာခဲ့လေသည်။

"ကောင်းတာပေါ့ဗျာ..ဒါတိုဒီည Hမြို့မှာအရင်နေကြရအောင်လေ..မနက်ဖြန်မနက်ကျမှ ပင်းဟူကိုသွားကြတာပေါ့..အားလုံးဆရာသခင်ဖေးပြောတဲ့အတိုင်းဖြစ်စေရမယ်ဗျာ.."

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ထဲတွင် ရှီကျားမှာ ယန်ရှောင်ချန်း၏ နားနေခန်းအ၀င်၀တွင် ရပ်နေခဲ့လေသည်။ ခေါင်းဆောင်မင်းသားမှာ လောလောဆယ် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့နှင့်အတူရှိမနေမှန်း သူသိပြီးဖြစ်သည်။ မနေ့ညက ချန်းထောင်မတော်တဆဖြစ်ပြီးကတည်းက ယန်ရှောင်ချန်းမှာ မြို့မှဟိုတယ်ဆီပြန်ပြေးသွားခဲ့လေသည်။ ဒါရိုက်တာ၀မ်လည်းရှိမနေရာ အဖွဲ့ထဲတွင် သူ့ကိုပြန်ခေါ်နိုင်သူလည်းမရှိချေ။ သူတို့သည်အမှောင်ထဲမှ တိတ်တဆိတ်ကျိန်ဆဲကာ ငြူစူဆောင့်အောင့်နေရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။

အနောက်အရပ်တောင်ခြေတွင် နေ၀င်ချိန်နေရောင်အလင်းတန်းများပျောက်ကွယ်သွားသည်နှင့် တောအုပ်နက်ထဲမှ မိန်းမတစ်ယောက်၏ငြီးညူငိုကြွေးသံနှင့်တူသော လေတိုးသံများကိုကြားနေရလေသည်။ ထိုငိုသံမှာ တောင်၏လေတိုးသံနှင့်အတူရောနှောနေကာ ညကိုပို၍အေးစက်မှောင်မိုက်နေစေသည်။ ထို့ကြောင့်ယခုလေးတင်' ဒါရိုက်တာ၀မ်ကကြောင်တောင်တောင်နဲ့ အယူကသီးသေး'ဟုပြောခဲ့သူများမှာ သူတို့၏ ကုတ်အင်္ကျီများကို တင်းတင်းဆွဲစေ့လျက် ကြောက်ရွံ့စွာ တံတွေးကိုမြိုချလိုက်မိကြလေသည်။

အဆုံးမှာတော့ မနေ့ညကမှ မတော်တဆတစ်ခုဖြစ်ထားခဲ့သေးသည်မဟုတ်ပါလား။

အဖွဲ့သားများမှာလည်း ဤသို့အေးစက်ကာ မှောင်မိုက်သောညတွင် ဤတောအုပ်ထဲ၌ဆက်၍ရိုက်ကူးရေးလုပ်မနေချင်ကြပါချေ။ နားနေခန်းတံခါး၀အနီးတွင် ရပ်နေကြသော ဖြတ်လျှောက်သရုပ်ဆောင်လေးကိုလည်း မည်သူမျှဂရုစိုက်မနေနိုင်ကြချေ။

ညရောက်လာသည်နှင့် ရှီကျား သူ၏ညာလက်ကိုတင်းစွာဆုပ်လိုက်လေသည်။ သူ၏မျက်လုံးအိမ်များမှာ ကျုံ့သွားလျက် အေးသက်သောအကြည့်တို့တွင် အသက်၀ိဥာဥ်တို့ကင်းမဲ့နေသည့်အလား။ သူ၏လက်ချောင်းများတွင်လည်း သွေးနီရောင်စွမ်းအင်များစိမ့်ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ထူထဲသောတံခါးချပ်ကို ရုတ်ချည်းထိုးချလိုက်လေသည်။

ဘန်း...

ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ကို လွှမ်းခြုံနေသော အနက်ရောင်ချီများမှာ တုန်လှုပ်သွားခဲ့လေသည်။

သို့သော် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့ကို၀န်းရံနေသော အနက်ရောင်ချီများမှာ ပြောင်းလဲမှု သိပ်မရှိပဲ အနည်းငယ်မျှ မှိန်ဖျော့သွားရုံသာဖြစ်လေသည်။ ယန်ရှောင်ချန်း၏ အခန်းထဲတွင် လူတစ်ကိုယ်စာမျှမြင့်သော အနက်ရောင်ချီအရိပ်တစ်ခုမှာ အခန်းထဲမှဖြတ်ခနဲပြေးထွက်သွားပြီး အရှေ့တောင်အရပ်သို့ပြေးထွက်သွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျားက ၀ူရှန်းရှင်းလီကို သူ၏လည်တိုင်တွင်ဆွဲလျက် ခြေလှမ်းများကို အရှေ့တောင်အရပ်သို့ဦးတည်လိုက်လေသည်။ သူခြေလှမ်းအနည်းငယ်သာလှမ်းရသေးချိန်တွင် လက်ထောက်ဒါရိုက်တာကလှမ်းအော်လာခဲ့သည်။

"ဟေး..ရှီကျား..ဘယ်သွားမလို့လဲ..ငါတို့အခုပဲ ဟိုတယ်ပြန်ကြတော့မလို့"

ရှီကျားမှာ ခြေလှမ်းတို့ကိုမရပ်ပဲ နောက်လှည့်ကာ ပြုံးပြလျက်ဆိုလိုက်လေသည်။

"အစ်ကိုရှန်း..ကျွန်တော်ကျန်ခဲ့တာလေးရှိနေလို့..သွားယူပြီးမှ လိုက်ခဲ့တော့မယ်"

အစ်ကိုရှန်းထံမှ ထပ်ပြောလာသည်ကိုစောင့်မနေတော့ပဲ ချောမောကျော့ရှင်းသော လူရွယ်လေးမှာ ထင်းရူးပင်များအကြားပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

လေပြင်းတစ်ချက်တိုက်လာပြီးနောက် အဖွဲ့သားများမှာ အင်္ကျီများကို ကိုယ်စီတင်းတင်းဆွဲလျက် သိမ်းဆည်းခြင်းကိုအရှိန်မြှင့်လိုက်ကြလေသည်။ မြင့်မားသော ထင်းရူးပင်ကြီးများမှာ ရုတ်တရက်လေကြမ်းတစ်ချက်ကြောင့်ယမ်းခါသွားခဲ့လေသည်။ ထောင်ပေါင်းများစွာသော သစ်ရွက်များအချင်းချင်းပွတ်တိုက်မိသွားသောအခါ ထိုမှောင်မည်းနေသောတောအုပ်ကြီးမှာ အမှောင်ထဲတွင် ပုန်းအောင်းလျက် လူသားများကို ၀ါးမြိုရန်မစောင့်နိုင်တော့သော သားရဲကြီးတစ်ကောင်သဖွယ်။

အဖွဲ့ထဲမှ ကြောက်တတ်သူများမှာ အော်ဟစ်နေကြပြီဖြစ်သည်။ အရှေ့တောင်ဘက်တွင် အနက်ရောင်ချီထုကြီးမှာ လူတစ်ယောက်၏အသွင်ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ ဖြူလျော်လျော် သရဲမမှာ လျင်မြန်စွာလွင့်မြောကာ ရွေ့လျားနေခဲ့လေသည်။ သူမ၏၀မ်းဗိုက်အလယ်တွင် သိသာထင်ရှားသော ဖြတ်တောက်ရာကြီးရှိနေခဲ့လေသည်။ ထိုအဟကြီးထံမှ အနက်ရောင်ချီများပိုပို၍လျှံထွက်လာခဲ့လေသည်။

သရဲမမှာ သူမနောက်မှကြောက်မက်ဖွယ်သားရဲအုပ်ကြီးပြေးလိုက်လာသည့်အလား အရူးအမူးပြေးလွှားနေခဲ့လေသည်။ သူမ၏နောက်တွင်တော့ ရှီကျားမှာ ပြေး၍လိုက်နေခဲ့လေသည်။

ရုတ်ချည်း အနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခုမှ လှစ်ခနဲထွက်လာပြီး သရဲမ၏နောက်ကျောပြင်ကိုဖောက်၀င်သွားခဲ့သည်။ ထိုအနက်ရောင်အရိပ်မှာ ထိုသရဲမကိုထိလိုက်သည်နှင့် မီးနှင့်တို့ခံရသည့်အလား စူးရှစွာအော်မြည်ကာ ကျောတွင်လည်းအပေါက်ကြီးတစ်ပေါက် ပေါက်သွားခဲ့လေသည်။

ထိုအနက်ရောင် '၀ူရှန်းချင်းလီ'မှာလည်း မြေပြင်ပေါ်သို့လျင်မြန်စွာ ပြုတ်ကျသွားခဲ့လေသည်။ ၄င်းမှာ ၂ပတ်မျှလိမ့်လိုက်ပြီးနောက် ရှီကျားထံသို့ပြန်လှည့်လာခဲ့လေသည်။

ရှီကျား ကိုယ်ကိုကိုင်းလျက် ထိုအံစားတုံးလေးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ သို့သော်ထိုအံစာတုံးမှာ ၂ပတ်မျှလိမ့်ကာ ချော်ထွက်သွားမည်ဟု မည်သူကထင်ထားလိမ့်မည်နည်း။ ရှီကျားမှာ တန့်သွားပြီးမှ နောက်တစ်ကြိမ်ကောက်ယူလိုက်လေသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ အံစာတုံးမှာ နာနာခံခံနှင့်ပါလာခဲ့သည်။

သူ၏ခေါင်းထဲတွင် ထူးဆန်းသော အတွေးတစ်ခုဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။

မစ်စတာယဲ့ရဲ့ မှော်လက်နက်မှာ ၀ိညာဥ်အသိစိတ်တောင်ရှိနေတာလား..

ရှီကျား ခေါင်းကိုတဖန်မော့လျက် လေထဲတွင် ပုံပျက်ပန်းပျက်လွင့်မျောနေသော သရဲမကိုတဖန်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

သို့သော် ထိုသရဲမမှာ သူမရှေ့မှ လူရွယ်ကိုကြည့်လျက် ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့်တုန်ရီနေသည်ကိုသာတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူမမှာဆက်၍ပြေးလွှားရန်ကြိုးစားနေပါသော်လည်း အနက်ရောင်ချီများမှာ ၀ူရှန်းရှင်းလီကြောင့်လောင်သွားသော ကျောပေါက်ကြီးထံမှ လျှံကျနေခဲ့လေသည်။ သူမမှာဆက်၍ရပ်နေနိုင်ရန်ပင် ခက်ခဲနေခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ ထိုသရဲမ၏၀မ်းဗိုက်ပေါ်မှ ဒဏ်ရာကိုအတော်ကြာစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် တိုးညှင်းစွာမေးလိုက်လေသည်။

"မီးဖွားရခက်ခဲ့တာလား"

၄င်းကိုကြားသော် အမျိုးသမီးသရဲမှာ ရုတ်ချည်း အရူးအမူးရယ်ချလာခဲ့လေသည်။

"မီးဖွားရခက်တယ်ဟုတ်လား...သူ့ကြောင့်လေ..သူကငါ့ဗိုက်ထဲက အသက်ရှင်နေတဲ့ကလေးကို အရှင်လတ်လတ်ဆွဲထုတ်ခဲ့တာ..သူပဲ..သူပဲ..ယန်ရှောင်ချန်း..ငါသူ့ကိုသတ်မယ်..ယန်ရှောင်ချန်း"

ရှီကျားမှာ သူ၏ရှေ့မှ သရဲမကိုကြည့်နေခဲ့သည်။

"မင်းကိုယ်မင်းသတ်သေခဲ့တာလား"

သရဲမမှာ သူမ၏ပါးစပ်ကျယ်ကြီးကိုဟလာခဲ့လျှင် အတွင်းမှ သွားများမှ သွေးမည်းများကြောင့် မည်းနက်ကာ ခြောက်ခြားစရာကောင်းနေခဲ့လေသည်။

"သတ်သေတယ်ဟုတ်လား..သူကပဲငါ့ကိုသတ်ခဲ့တာလေ...ငါ့ကိုရွေးစရာလမ်းမပေးခဲ့တာ..အကုန်သူ့ကြောင့်ပဲ..သူကငါ့ကိုသေအောင်လုပ်ခဲ့တာ"

ရှီကျားက အေးစက်စွာဆိုလိုက်သည်။

"မင်းလက်စားချေဖို့သူ့ကိုရှာနေတာဆိုရင်..ဘာမှမဆိုင်တဲ့ငါ့သူငယ်ချင်းကို ဘာလို့တောင်ပေါ်ကနေတွန်းချရတာလဲ"

"သူ့ယန်စွမ်းအင်က သန်မာလွန်းတယ်..ယန်ရှောင်ချန်းက သူ့နားမှာပဲ တချိန်လုံးပုန်းနေတာ..သူ့ကိုမသတ်ရင် ယန်ရှောင်ချန်းကိုဘယ်လိုသတ်လို့ရမှာလဲ...အားလုံးယန်ရှောင်ချန်းကြောင့်ပဲ...ငါသူ့ကိုသတ်ချင်တယ်..သတ်ရမှဖြစ်မယ်"

၀ူရှန်းချင်းလီကို သူ၏လည်တိုင်တွင် ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီးနောက် ရှီကျားမှာ ထိုသရဲမကို အမူအယာစွာကြည့်လိက်ဆိုလိုက်လေသည်။

"မင်းနဲ့ ယန်ရှောင်ချန်းကိစ္စကို ငါဂရုမစိုက်ဘူး..ဒါပေမယ့် မင်းကချန်းထောင်အပေါ် လက်တင်ရဲတယ်..ဒီလိုဆိုမှတော့ ငါ့ကိုအဆိုးမဆိုနဲ့"

"နင်ကဘာလဲ..နင့်ယင်စွမ်းအင်ကဘာလို့အရမ်းသန်မာနေရတာလဲ...နင်ကဘယ်လိုသေသွားတာလဲ..အငြိုး.."

သရဲမ၏အသံကရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့ကာ သူမ၏မျက်ဆံများမပါရှိပဲ အခေါင်းပေါက်၂ခုသဖွယ် မျက်လုံးမည်းမည်းကြီးတစ်စုံမှာ ရှီကျားကို အငမ်းမရစိုက်ကြည့်လာခဲ့လေသည်။

"နင်ကလူသားလား"

ရှီကျားမှာ သူ၏လက်မှအကြောတို့ကိုဖြေလျော့ရင်း ရှေ့သို့ဆက်လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

"အင်း..လူလေ"

ပိန်ပါးသောလူရွယ်လေး၏ကိုယ်ထဲမှ သိပ်သည်းလှသော ယင်စွမ်းအင်များ ရုတ်ချည်းလျှံထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုကြောက်မက်ဖွယ်ယင်စွမ်းအင်ထုကြောင့် တရှဲရှဲလေသံမှာပင် တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့လေသည်။ ကြောက်ရွံ့ကာထွက်ပြေးချင်နေသော သရဲမမှာ လူသားဟူသောအသံကိုကြားသည်နှင့် သွားများကိုလျှာဖြင့်သပ်ကာ ရုတ်ချည်းပြေး၀င်လာခဲ့လေသည်။

"ငါနင့်ကိုစားလိုက်ရင် သူ့ကိုသတ်လို့ရပြီ...နင့်ကိုစားလိုက်ရုံပဲ...နင့်ကိုစားမယ်..အား..."

သွေးများနှင့်ပြည့်လျှံနေသော အမျိုးသမီးသရဲ၏ ပါးစပ်မှာ ရုတ်ချည်း ဘန်းခနဲတစ်ချက်ရိုက်နှက်ခံရမှုနှင့်အတူ ပဲ့ထွက်သွားခဲ့လေသည်။ သူမ၏ပါးပြင်မှ အသားတစ်ဖက်မှ ကွာကျသွားခဲ့သည်။ သို့သော်မြေကြီးပေါ်တွင် သွေးစက်များအစား အနက်ရောင်ချီများကသာပြိုကွဲသွားခဲ့လေသည်။ ပြင်းထန်သော လက်သီးချက်မှာ သရဲမကို အညှာအတာမဲ့စွာ ထိုးကြိတ်လိုက်ကာ သရဲမမှာ သေပြီးသားဖြစ်သည့်တိုင် မြေကြီးပေါ်တွင် အသေကောင်လိုလဲကျနေရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။

နောက်ထပ် လက်သီးချက်တစ်ချက်ပြေး၀င်လာချိန်တွင် သူမကပြန်လည်အသိ၀င်လာခဲ့လေသည်။

သရဲမမှာအော်လိုက်လေသည်။ သူမ၏၀မ်းဗိုက်ထဲမှ အနက်ရောင်ချီများ ပန်းထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက်လေထုထဲတွင် သိပ်သည်းသွားလျက် သန္ဓေသားလောင်းတစ္ဆေအသွင်ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ ထိုအနက်ရောင်သန္ဓေသားတစ္ဆေက စူးရှစွာအော်မြည်လျက် ရှီကျားကို လှမ်းကိုက်ရန်ပြေးလာခဲ့လေသည်။ ရှီကျား၏ခြေလှမ်းတို့မှာ ရပ်တန့်သွားလျက် ထိုသန္ဓေသားတစ္ဆေကိုကြည့်လိုက်လေသည်။ သူ၏ဗလာမျက်၀န်းတို့ကထို ကလေးသရဲလေးကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကာ အနားကိုရောက်လာသည်အထိစောင့်နေပြီးမှ ရုတ်ချည်းလက်သီးကိုဆုပ်ကာထိုးချလိုက်လေသည်။

၁၀မိနစ်မျှကြာပြီးနောက် အစ်ကိုရှန်းမှာလည်း ရှီကျားကိုစောင့်နေရခြင်းအဆုံးသတ်သွားတော့သည်။

လူရွယ်လေးကိုမြင်သည်နှင့် အစ်ကိုရှန်းမှာ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

"ပြန်လာဖို့ဘာလို့ဒီလောက်ကြာနေတာတုန်း...ဘာမတော်တဆမှမကြုံခဲ့ပါဘူးနော်...ဒါကပင်းဟူသဘာ၀ရှုခင်းရိပ်သာကွ..ညဘက်ဆို ပုံမှန်မဟုတ်ပဲ တကယ်ထူးဆန်းတာ..အခုလေးတင်လေတိုးသံကိုမကြားလိုက်ဘူးလား..မိန်းမတစ်ယောက်ငိုနေတဲ့အသံနဲ့မတူဘူးလား...ရှောင်ချန်းကပြောတယ် မင်းတို့ကညီကိုကောင်းတွေဆို..မင်းဒီလိုပျောက်မသွားရင်အကောင်းဆုံးပဲ..မဟုတ်ရင် ရှောင်ချန်းကို ငါဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲ"

ရှီကျားကခေါင်းညိတ်လျက် နာခံစွာဆိုလိုက်သည်။

"အစ်ကိုရှန်းကို စိတ်ပူအောင်လုပ်မိပြီ.."

လူ၂ဦးအတူလျှောက်သွားကြစဥ် အစ်ကိုရှန်းကမေးလာခဲ့သည်။

"မင်းကျန်ခဲ့တာကိုရှာတွေ့ခဲ့လား"

ရှီကျားမှာ ခတ္တမျှကြောင်သွားမိပြီးမှ အမူအယာကိုအမြန်ဖုံးကွယ်လျက် တည်ငြိမ်စွာဆိုလိုက်လေသည်။

"အင်း တွေ့ခဲ့ပြီ"

အစ်ကိုရှန်းကဆိုလာသည်။

"တွေ့တော့လည်းကောင်းတာပေါ့..မနက်ဖြန်မနက်ကျရင်..ငါမြို့ကိုကားနဲ့လိုက်ပို့ပေးမယ်...ဒီညတော့ ရှောင်ချန်းကတစ်ခေါက်နိုးလာပြီး ပြန်အိပ်သွားတယ်ပြောတယ်..ကိစ္စကြီးမဟုတ်ဘူး အရမ်းစိတ်ပူမနေနဲ့"

ရှီကျားမှာ 'အင်း..'ဟုတိုးတိုးသာတုံ့ပြန်လိုက်ကာ ဘာမျှမဆိုတော့ချေ။

👻

Prev Next