MM Story Teller

👻Chapter 12

Viewers 3k

👻Chapter 12

၅မိနစ်ကြာပြီးနောက် ၇ထပ်မြောက်၏ ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် မီးရောင်တစ်ခုကို ရှီကျားတွေ့လိုက်ရလေသည်။ တာအိုဆရာကြီးမှာ အ၀ါရောင်အဆောင်စာရွက်ကို ကိုင်လျက် တတွတ်တွတ်ရွတ်ဖတ်နေခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် မက်မွန်သားဓါးကိုသုံးလျက် ထိုအဆောင်စက္ကူကိုထိုးဖောက်လိုက်သည်။ သူထိုအရာများအားလုံးကိုလုပ်ပြီးသည့်တိုင် ၇ထပ်မြောက်တွင် ပိတ်ခံထားရသော အနက်ရောင်ချီများမှာ တစက်လေးမျှလှုပ်ရှားမသွားသည်ကိုလည်း ရှီကျားတွေ့နေရလေသည်။ သွေးနီချည်ကြိုး၄ချောင်းမှာ ထိုအနက်ရောင်ချီများကို တင်းကြပ်စွာချုပ်ထားခဲ့လေသည်။

၁မိနစ်မျှကြာပြီးမှ ရှီကျားမှာ ၇ထပ်မြောက်ထံမှ အလင်းရောင်လေးတစ်ခုကိုမမျှော်လင့်ပဲတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူထရပ်လိုက်ကာ ထို၇ထပ်မြောက်ကအလင်းရောင်အား တည်ကြည်လေးနက်စွာကြည့်လိုက်လေသည်။ ပြတင်းပေါက်တွင်ထင်နေသော အရိပ်များမှတဆင့် ရှီကျားသည် ကလေးတစ်ယောက်ကိုချီထားသော အမျိုးသမီးမှာ ဖြည်းညှင်းစွာရွေ့လျားနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူတို့ရွေ့လျားနေသည်မှာ နှေးကွေးလွန်းသဖြင့် တံခါးအပြင်ဖက်တွင် အပနှင်နေသော တာအိုဆရာကြီး၏ လှုပ်ရှားမှုများနှင့်ယှဥ်ပါက ခရုတွားနေသလိုပင်။

ထို့နောက်သူတို့က တစ်လှမ်းပြီးတစ်လှမ်းတံခါးအနီးသို့ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။ အမျိုးသမီးမှာ ခေါင်းကိုဖြည်းညှင်းစွာ နှိမ့်လိုက်ပြီး ချောင်းကြည့်ပေါက်မှတဆင့် အပြင်ဘက်ရှိ တာအိုဆရာကြီးနှင့် လင်မယား၂ဦးကိုကြည့်လိုက်သည်။

ဘန်း...

အနက်ရောင်ယင်စွမ်းအင်များမှာ ရုတ်ချည်းဆန်တက်လာပြီး သွေးနီကြိုးလေးချောင်းမှာ ပြင်းထန်စွာ လှုပ်ခါသွားခဲ့လေသည်။

အဝေးမှ မြို့တော်တစ်ခုတွင် အေးစက်စက်နှင့် အမူအရာမဲ့သော အမျိုးသားတစ်ဦးမှာ ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ဦးနှင့်စကားပြောနေခဲ့လေသည်။ ရုတ်ချည်း သူသည်ခေါင်းကိုလှည့်လျက် တောင်ဘက်အရပ်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ကာ သူ၏အကြည့်တို့မှာ လွန်စွာစူးရှနေခဲ့လေသည်။

ဘုန်းတော်ကြီးမှာ သူ၏လက်၂ဖက်ကိုပူးလျက် ပြုံးလိုက်သည်။

"တာအိုရောင်းရင်းယဲ့..ကိစ္စများရှိလို့လား"

သူ၏မဟူရာနှယ်မည်းမှောင်သောမျက်လုံးအိမ်ထဲ အလင်းရိပ်တစ်ခုဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေသည်။ သူသည်ပြန်လှည့်ကာပြီး ခံစားချက်မဲ့စွာဆိုလာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော့်သွေးစက် ကျိုးပျက်တော့မယ်"

ဘုန်းတော်ကြီးမှာ မယုံနိုင်ဖြစ်သွားမိသည်။

"မင်း ထျန်းကုန်းကျိုက်မှာတင်ထားတဲ့ သွေးစက်တွလား...အဲဒါတွေက ၇၂pointတောင်လေ..အသိဥာဏ်ထက် ပိုက်ဆံကပိုပေါပြီး ၀ယ်နိုင်တဲ့သူ တကယ်ရှိတယ်ပေါ့..."

ခတ္တမျှတန့်သွားပြီးမှ ဘုန်းတော်ကြီးကဆက်ပြောလာခဲ့သည်။

"မင်းရဲ့ သွေးစက်ကိုတောင်ချိုးဖျက်နိုင်တဲ့ မကောင်းဆိုး၀ါး၀ိညာဥ်မျိုးက အနည်းဆုံး ငရဲပြည်၄ထပ်မြောက်ကို ဆင်းရလောက်တဲ့အဆင့်ပဲ..ဒါပေမယ့် ၇၂pointကိုသုံးပြီး မင်းရဲ့သွေးစက်ကိုတောင်၀ယ်နိုင်တဲ့သူကတော့ ရှေ့မျိုးဆက်က စီနီယာတွေမဟုတ်ရင်တောင် ထိပ်ဆုံး၁၀ယောက်ထဲက တာအိုရောင်းရင်းလေးတွေပဲဖြစ်မှာပါ..သိပ်ပူနေစရာရယ်တော့မလိုပါဘူး"

ယဲ့ကျင်းကျီးခေါင်းအသာညိတ်လိုက်လေသည်။ သို့သော် တစ်စက္ကန့်မျှအကြာတွင် သူ၏မျက်ဆံတို့ကျုံ့သွားခဲ့လေသည်။

"စည်းကျိုးသွားပြီ"

ဘုန်းတော်ကြီးမှာ လန့်သွားခဲ့သည်။

"ဘယ်လို"

ယဲ့ကျင်းကျီ၏ အမူအယာမှာတဖြည်းဖြည်းပျက်ယွင်းလာခဲ့လေသည်။

"ကျွန်တော့်ရဲ့သွေးစက်ကျိုးပျက်သွားပြီ"

ဘုန်းတော်ကြီးမှာလည်း ရတက်မအေးတော့ချေ။

"အဲလောက်မြန်တယ်လား"

ပြိုင်ဘက်ကင်းကာ ချောမောသော အနက်၀တ်အမျိုးသားမှာ တောင်ဘက်ကို အေးစက်စွာကြည့်လျက်ဆိုလာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်သွားနှင့်တော့မယ်..ကြည့်ရတာ Sမြို့ကပဲ"

****

ရှီကျားခေါင်းကိုမော့လျက် ဆက်တိုက် ကြီးထွားလာသော အနက်ရောင်ချီထုကြီးကို အမူအယာမဲ့စွာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ သွေးချည်မျှင်ကြိုး ၄ကြိုးမှာ ထိုအနက်ရောင်ချီထုကြီးထဲတွင် တုန်ခါနေခဲ့သည်။ သို့တိုင်အောင် ၄င်းတို့က အနက်ရောင်ချီထုကြီးကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ချေ။ ထို့နောက် ထောက်ခနဲပင် ထိုချည်မျှင်ကြိုး၄ကြိုးမှာ မရေတွက်နိုင်သော အလင်းစက်များအဖြစ် ပြိုကွဲသွားခဲ့တော့သည်။

တနေကုန်အကောင်းဖြစ်သော်လည်း ထိုလင်မယား၂ဦးနှင့် တာအိုဆရာကြီးအပေါ်ထပ်သို့တက်သွားတော့မှ အခြေအနေမှာ ပိုဆိုးလာတော့သည်။

သွေးချည်မျှင်ကြိုးများပြတ်တောက်သွားပြီးနောက် တဖက် အမျိုးသမီးအိမ်ထဲမှ အလင်းရောင်မှာလည်း ချက်ချင်းပိတ်ကျသွားခဲ့လေသည်။ ၇ထပ်မြောက်မှ အနက်ရောင်ချီများမှာ ထပ်မံလျှံကျလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကိုလွှမ်းခြုံသွားပြန်သည်။ ထို့နောက်တဖြည်းဖြည်းနှင့် အိမ်ရာ၀န်းတစ်ခုလုံးကို ကူးစက်လာတော့သည်။

သူ၏လက်ထဲမှ စုန့်စုန့်မှာ ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ယင်နေခဲ့လျှင် ရှီကျားက စုန့်စုန့်ကိုအောက်တွင်ချလိုက်ပြီး အဆောက်အဦးထံစတင်လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။ သို့သော် သူရှေ့ဆက်မသွားလိုက်ရခင်မှာပင် စုန့်စုန့်မှာ သူ၏လက်မောင်းထဲသို့ ပြန်၍ ခုန်၀င်လာခဲ့လေသည်။ ရှီကျားတန့်သွားမိသည်။

"အဲဒီမှာ သရဲဆိုးကြီးရှိတယ်နော် မင်းမကြောက်ဘူးလား"

သူ၏စကားကိုနားလည်သည့်အလား ကြောင်ကလေးစုန့်စုန့်မှာ ခေါင်းကို အပြင်းအထန်ခါယမ်းလာခဲ့သည်။ သို့သော် သူ၏ကိုယ်လေးမှာတော့ တုန်ယင်နေမှုကိုမရပ်တန့်နိုင်ပဲ စုန့်စုန့်၏ လက်မောင်းများကြား ပုန်းနေခဲ့လေသည်။

ထိုဖိုးသတ္တိ ကြောင်နက်ကပ်စေးကိတ်လေးကိုကြည့်ကာ ရှီကျားသက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ သူ၏လည်တိုင်မှ ၀ူရှန်းရှင်းလီကိုဆွဲဖြုတ်ကာ သူသည် စုန့်စုန့်၏လက်ထဲကိုထည့်ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ကြောင်နက်ကလေးနှင့် အံစာတုံးလေးကို သူ၏အိတ်ကပ်ထဲသို့ အတူတကွထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် အနက်ရောင်ချီများဖုံးလွှမ်းနေသော အဆောက်အဦးကိုကြည့်ကာ အတွင်းသို့ပြေး၀င်သွားတော့သည်။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အတုအယောင်ဆရာသခင်လေးဖေးမှာ သူ၏အိတ်အစိမ်းလေးထဲကို တန်ဆာပလာအစုံကိုထိုးထည့်နေခဲ့လေသည်။ သူကခေါင်းလေးကိုယမ်းရင်း နာမည်ကြီးသီချင်းတစ်ပုဒ်ကိုညည်းနေခဲ့လေသည်။ ထိုစဥ်သူ၏ဆဲလ်ဖုန်းမှာ ရုတ်ချည်းတုန်ခါလာခဲ့လေသည်။ ဖေးယွီကသူ၏Wechatကိုဖွင့်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

【 ရှီကျား: ဆရာယဲ့ရဲ့ သွေးကြိုးမျှင်ပြတ်သွားပြီ..ယင်စွမ်းအင်တွေလျှံထွက်နေလို့ အခြေအနေကိုအရင်သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်..အမြန်လာခဲ့ပါ. 】

သူ၏မျက်ပေတုံးလေးမှာ ရုတ်ချည်းပြူးကျယ်သွားလျက် ဖေးယွီမှာ မယုံနိုင်ခဲ့ချေ။

"ငရဲဘုရင်ယဲ့ရဲ့သွေးစက်က ဘယ်လိုလုပ်ကျိုးပြတ်သွားရတာလဲ"

ပြောပြီးသည်နှင့် ဖေးယွီမှာ စားပွဲပေါ်မှ အဆောင်ရတနာပစ္စည်းအားလုံးကိုအိတ်ထဲ သိမ်းကြုံးကာထိုးထည့်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းသို့ပြေးထွက်သွားခဲ့လေသည်။

"ဆရာဦးလေး ကျွန်တော်ကို စစ်တပ်လေယာဥ်လေးတစ်ချက်လောက်စီစဥ်ပေးပါဦးဗျာ..ကျွန်တော်ချက်ချင်းသွားမှရမယ်..Sမြို့ကဒုက္ခရောက်နေပြီ"

နာရီ၀က်မျှပင် မကြာလိုက်ခင်တွင် စစ်တပ်ပိုင်လေဆိပ်မှ လေယာဥ်တစ်စင်းမှာ မြို့တော်၏တောင်ဘက်ခြမ်းသို့ထွက်ခွာသွားခဲ့လေသည်။ ထို့အတူမြို့တော်၏ မြောက်ဘက်ခြမ်းတွင်လည်း အနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခုမှာ တိမ်များကိုဖြတ်သန်းလျက် တောင်ဘက်အရပ်သို့ တရှိန်ထိုးရွေ့လျားနေခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ လက်ရှိတွင် လျှောက်လမ်းသို့၀င်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အနက်ရောင်ချီများမှာ တွန့်လိမ်လျက် သူ၏ကိုယ်ပေါ်ချိတ်တက်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့ကြလေသည်။ သို့သော် ထိုအနက်ရောင်ချီများမှာ သူ့ကိုမထိနိုင်ခဲ့ချေ။ သူ၏အိတ်ကပ်ထဲမှ ၀ူရှန်းရှင်းလီအသာလှုပ်ခါသွားသည်နှင့် ဘေးနားရှိယင်စွမ်းအင်များမှာ ကြောက်လန့်တကြားကျဲပါးသွားကြလေသည်။

ဓါတ်လှေကားမှာတင်းကြပ်စွာ ပိတ်သွားခဲ့သည်။ ဓါတ်လှေကား၏အပေါ်မှ display screenမှာ လုံး၀မည်းမှောင်နေခဲ့သည်။

မီးရောင်လည်းလင်းမနေသလို မည်သည့်အထပ်ဖြစ်ကြောင်းလည်း ပြသမလာချေ။ အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးမှာ သရဲခြောက်သော အိမ်ကြီးအလား။ အလင်းရောင်ကင်းမဲ့နေခဲ့သည်။ ပြတင်းပေါက်မှ ဖောက်၀င်လာသော လရောင်မှ မှုန်၀ါး၀ါးအလင်းရောင်တချို့မျှသာရှိလေသည်။

ရှီကျားမှာ ဓါတ်လှေကားကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လှေကားထစ်များထံသာ ဦးတည်၍ လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ၇ထပ်မြောက်ထံ ခြေလျင်တက်သွားလိုက်သည်။ ၇ထပ်မြောက်သို့ရောက်သည်နှင့် အိမ်၂အိမ် လုံး၏ တံခါးများကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ လွန်ခဲ့သော ၅မိနစ်ခန့်ကမျှ လင်မယား၂ဦးနှင့် တာအိုဆရာကြီးမှာ ဂါထာများရွတ်နေခဲ့ကြသေးသည်။ ယခုမူ စုန်းစမြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားကြလေသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မည်သည့်မီးရှို့ထားသော အဆောင်စာရွက်လက်ကျန်မျှရှိမနေပဲ သံဘေစင်ထဲတွင်သာ စက္ကူပိုက်ဆံ ပြာမှုန်များရှိနေခဲ့လေသည်။

သံဘေစင်ထဲတွင် ယခုလေးတင်မှ တစ်ယောက်ယောက်ကမီးရှို့ထားသည့်အလား မီးပွားလေးများ တစ်စနှစ်စကိုတွေ့ရလေသည်။

ရှီကျား သံဘေစင်ထံငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ခတ္တမျှအကြာတွင် သူသည် အိမ်ရှေ့ထံလျှောက်သွားလျက် တံခါးခေါက်ရန် လက်ကို မြှောက်လိုက်လေသည်။ တံခါးခေါက်သံက တိတ်ဆိတ်နေသော ကော်ရစ်တာတွင် ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့ပြန်သည်။ ချောင်းကြည့်ပေါက်မှာမည်းမှောင်သွားခဲ့ပြီး တံခါးမှာ ကျွီခနဲပွင့်လာခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမှာပြုံးလျက် လူသေကောင်နှယ်ဖြူဖျော့နေသော အမျိုးသမီးနှင့် သူမချီထားသော ကလေးကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော်က ဆရာသခင်လည်းမဟုတ်ဘူး..ဆရာယဲ့လောက်လည်း မစွမ်းသလို ဖေးယွီလောက်လည်း မသိပါဘူး..ဘယ်သူကလူလဲ သရဲလဲဆိုတာမသိသေးဘူး..ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်လက်သီးကတော့ လူတစ်ယောက်ကိုဆို အသက်ထွက်သွားအောင် သရဲတစ်ကောင်ကိုဆို သူ့၀ိညာဥ် ပြိုကွဲသွားတဲ့ထိသမနိုင်တယ်..ဒီတော့..ဘယ်သူအရင်စမ်းကြည့်ချင်လဲ"

စကားဆုံးသည်နှင့် ဓါးတစ်ချောင်းနှယ် ထက်မြသောလက်သီးချက်ကပြေး၀င်လာခဲ့လေသည်။ သို့သော် လူသေနှယ်ထူပိန်းစွာလိမ်းကျံထားသော မိတ်ကပ်များအောက်မှ အမျိုးသမီး၏ အမူအရာမှာ တစက်လေးမှ ပြောင်းလဲမသွားခဲ့ချေ။ သူမ၏မည်းမှောင်နေသောမျက်လုံးများက ၂ကြိမ်မှလည်သွားခဲ့လျက် ဘေးသို့တောင့်တင်းစွာရှောင်လိုက်လေသည်။ သို့သော် ရှီကျား၏လက်မှာလမ်းတစ်၀က်တွင် ရပ်တန့်သွားလျက် သူမလက်ထဲမှ ကလေးကိုထိုးချလိုက်မည်ဟုတော့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။

လူကြီးတစ်ယောက်က ကလေးတစ်ယောက်ကို ရိုက်နှက်ခြင်းက လူ့အသိုင်းအ၀ိုင်းတွင် အပြင်းအထန် အပြစ်ပေးခံနိုင်သည်။ သို့သော် ယခုလေးတင် ရှီကျား၏ အားတစ်၀က်မျှပါ၀င်သောလက်သီးချက်မှာ ထိုကောင်လေး၏ ဘယ်ဘက်မျက်လုံးထံပြင်းထန်စွာ ကျရောက်သွားခဲ့သည့်တိုင် သွေးတစ်စက်မျှထွက်မလာခဲ့ချေ။

ရှီကျားမှာ သူ၏လက်ကိုပြန်ရုတ်လျက် ထိုကလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုကောင်လေး၏ မျက်လုံးအိမ်မှာ ချိုင့်၀င်သွားလျက် မျက်ဆံကြီးက တ၀က်မျှပြူထွက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ တကျွတ်ကျွတ်မြည်သံများနှင့်အတူ သူ၏ခေါင်းမှာ မော့လာပြီး မတရားခံရစွာဆိုလာသည်။

"အစ်ကိုကြီး..သားကိုဘာလို့ရိုက်တာလဲ"

ရှီကျားမှာနောက်ထပ်တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ လက်သီးနောက်တစ်ချက်ကိုပစ်သွင်းလိုက်လေသည်။ အမျိုးသမီးမှာ ကလေးကိုချီလျက် နောက်သို့လျင်မြန်စွာပြေးသွားခဲ့လေသည်။ ရှီကျားနောက်မှပြေးလိုက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် အနက်ရောင်ချီစွမ်းအင်ထုကြီးက ကန်ထွက်လာပြီး သူ၏မြင်ကွင်းကို ပိတ်ဆို့နေခဲ့သည်။

ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးမှာ ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်ကျသွားခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ ၇ထပ်မြောက်၏လျှောက်လမ်းဟုတ်မနေခဲ့ချေ။ မရင်းနှီးသော နေရာစိမ်းတစ်ခုဖြစ်လေသည်။ ရှီကျားမှာ သတိနှင့် ပတ်၀န်းကျင်ကို စူးစမ်းလိုက်လေသည်။ ဤသည်မှာ လူသူကင်းမဲ့သောနေရာလွတ်တစ်ခုဖြစ်ကာ ပါတ်၀န်းကျင်တစ်ခုလုံး အနက်ရောင်ချီများနှင့်ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့လေသည်။ လုံး၀ပုံမှန်မဟုတ်သောနေရာမျိုးဖြစ်သည်။ ရှီကျားအကြာကြီးလျှောက်သွားသည့်တိုင်း ဤနေရာမှာသာ ပိတ်မိဆဲဖြစ်သည်။

"သရဲနံရံကို၀င်တိုက်မိတာလား..."

(TN- သရဲဖန်ဆင်းထားတဲ့ စိတ်လှည့်စား၀င်္ကပါလိုမျိုးထဲရောက်သွားတာပါ)

စုန့်စုန့်၏ခေါင်းလေးက ရှီကျား၏အိတ်ကပ်ထဲမှ ပြူထွက်လာခဲ့သည်။ ၀ူရှန်းရှင်းလီမှာ ရှီကျား၏အခြေအနေကိုနားလည်သည့်အလား စုန့်စုန့်၏လက်ထဲတွင် အဆက်မပြတ်တုန်ခါနေခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ ၀ူရှန်းရှင်းလီထံ ငုံ့ကြည့်လိုက်လေသည်။

"ငါ ဂါထာမန္တာန်တွေဘာတွေမသိလို့..မင်းလမ်းညွှန်ပေးလို့ရမလား"

၀ူရှန်းရှင်းလီမှာ ခတ္တမျှတုန်ခါနေပြီးမှ ရုတ်တရက် ဦးတည်ရာတစ်ခုထံပျံထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမှာ ၄င်းနောက်မှလျင်မြန်စွာလိုက်သွားခဲ့သည်။ အနက်ရောင်ချီများကတဖြည်းဖြည်းပို၍ သိပ်သည်းထူထပ်လာခဲ့လေသည်။ သို့တိုင်အောင် ရှီကျားမှာ ၀ူရှန်းရှင်းလီအပေါ် သံသယစိတ်လုံး၀ကင်းမဲ့စွာ ခိုင်မာသောခြေလှမ်းများနှင့်နောက်မှလိုက်နေခဲ့သည်။

သူ၅မိနစ်မျှလျှောက်ခဲ့ရလေသည်။ တကယ်တမ်းဆိုရလျှင် ရှီကျားမှာ ထိုအနက်ရောင်ချီထုထဲ ၀ူရှန်းရှင်းလီကိုမြင်နိုင်ခြင်းမရှိပဲ ဝူရှန်းရှင်းလီ၏ဆွဲအားနောက်မှသာ လိုက်လာရခြင်းဖြစ်လေသည်။ ရုတ်ချည်းသူသည် အသံတုန်တုန်ယင်ယင်တစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ ရှီကျား ထိုအသံထွက်လာရာထံလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူခြေတစ်လှမ်းထပ်လှမ်းလိုက်သည်နှင့် ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီး၏ မြင်ကွင်းမှာ ရုတ်ချည်းပွင့်လာသည့်နှယ် ရှင်းလင်းသွားခဲ့လေသည်။ ထူထဲသော အနက်ရောင်ချီများမှာ ကျဲပါးသွားခဲ့သည်။

ဤကျယ်၀န်းသောနေရာလွတ်တွင် မီးခိုးရောင်၀တ်ရုံကို၀တ်ဆင်ထားသော တာအိုဆရာကြီးမှာ ကောင်းကင်ကြီးကို ကြောက်ရွံ့စွာမော့ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ သူသည်တုန်ယင်နေသောလက်ဖြင့် မြင်းမြှီးယပ်ကို ဝေ့ယမ်းကာ ထလိုက်ထလိုက်ဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင် ရေရွတ်နေခဲ့လေသည်။

" ပိုက်ဆံလေးပဲလိမ်မိတာပါ..ဘယ်သူ့ကိုမှာဒုက္ခမပေးဖူးပါဘူး..ဒုက္ခမပေးဖူးပါဘူး.."

ထိုသို့ရေရွတ်နေရင်း တာအိုဆရာကြီးမှာ သူ၏အိတ်ထဲမှ အဆောင်လက်ဖွဲ့အစုံကိုဆွဲထုတ်လာခဲ့လေသည်။ သူ၏အဆောင်များမှာ လေထဲပျံတက်သွားလျက် မီးများထတောက်လာခဲ့လေသည်။ ၄င်းမှာ အံ့အားသင့်ဖွယ်မြင်ကွင်းမျိုးဖြစ်သော်လည်း သူ၏မျက်နှာပေါ်မှ အကြောက်တရားများနှင့်ယှဥ်ကြည့်လိုက်သော် နယ်တကာပတ်လျက် လိမ်လည်နေသော လူလိမ်အိုကြီးတစ်ဦးနှင့်သာ တူလေသည်။

ရှီကျား မျက်ခုံးတို့ကို တွန့်ချိုးလိုက်မိလေသည်။

👻

Prev Next