MM Story Teller

👻Chapter 13

Viewers 3k

👻Chapter 13

ဤတာအိုဆရာကြီးမှာလူလိမ်ဖြစ်သော်ငြား ဤနေရာတွင် တစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ရမည်ကား သွေးအေးရာကျလေသည်။ ရှီကျားရှေ့ကိုတိုးသွားလျက် တစ်ဖက်လူကိုခေါ်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် တာအိုဆရာအိုကြီးမှာ သူကိုမမြင်မကြားနိုင်သကဲ့သို့ သူကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာထဲမှာပင် နစ်မြုပ်နေခဲ့လေသည်။

အကြိမ်တချို့မျှ ကြိုးစားကြည့်ပြီးနောက် ရှီကျားမှာ တုံ့ဆိုင်းမနေတော့ပဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ ၀ူရှန်းရှင်းလီမှာ သူ၏ရှေ့သို့ဆက်၍ ဆွဲခေါ်နေခဲ့ပြီး တာအိုဆရာကြီးကိုလည်းနောက်တွင်သာ ချန်ထားခဲ့တော့သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင်ရှီကျားမှာ ပို၍ကြာကြာလျှောက်လိုက်ရလေသည်။ အမှောင်ထုထဲတွင် ရှီကျား ဆဲလ်ဖုန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော် မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း လိုင်းတစ်ခုမျှမမိချေ။ ဖုန်းမျက်နှာပြင်မှာ အေးခဲနေသည့်အလား အချိန်တစ်နေရာတွင်သာတန့်နေခဲ့လေသည်။

နာရီ၀က်ခန့်လျှောက်သွားပြီးနောက် ရုတ်ချည်း အဝေးမှ ရယ်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ အတိုင်အဖောက်ညီညီ မိသားစု၅ယောက်မှာ ရှီကျား၏ ရှေ့တွင်ပေါ်လာခဲ့သည်။

၈နှစ်သို့မဟုတ် ၇နှစ်အရွယ် ကလေး၂ဦးမှာ အခန်းထဲတွင်ဆော့ကစားရင်းပတ်ပြေးနေခဲ့ကြသည်။ ထိုနေရာမှာ အလွန်မကြီးမားလှချေ။ သတ်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီးမှာ မီးခိုချောင်ထဲတွင်ချက်ပြုတ်နေခဲ့ပြီး လူကြီးတစ်ဦးမှာတော့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် သတင်းစာဖတ်နေခဲ့လေသည်။ ဆံပင်ဖြူဖြူများနှင့်လူအိုကြီးတစ်ဦးကမူ ဆိုဖာပေါ်တွင် သူ၏မြေး၂ယောက်နှင့် ဂိမ်းများဆော့နေခဲ့လေသည်။

ထိုမြင်ကွင်းမှာ ပုံမှန်မဟုတ်စွာ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ ရှီကျား၏ နှုတ်ခမ်းတို့ဖြည့်ညှင်းစွာ စေ့ပိတ်သွားလျက် ထိုယောကျာ်းနှင့် မိန်းမလင်မယား၂ဦးကိုကြည့်လိုက်သည်။

လွန်ခဲ့သော၁နာရီခန့်က ထိုလင်မယား၂ဦးမှာ အောက်ထပ်တွင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သေသွားရန်မစောင့်နိုင်တော့သည့်အလား ကျိန်ဆဲကာ ရန်ဖြစ်သတ်ပုတ်နေခဲ့ကြသေးသည်။ ယခုမူ သူတို့မှာ အိမ်ထောင်ပြုထားသောစုံတွဲတို့၏စံပြပုံရိပ်တစ်ခုအလား ချစ်ခြင်းတို့ဖြင့်လွှမ်းခြုံကာနွေးထွေးသော မိသားစုဘ၀လေးကို ပုံဖော်ပြနေကြပြန်သည်။

ဇနီးဖြစ်သူမှာ ဟင်းပွဲများကို စားပွဲပေါ်တွင် နေရာချလိုက်သည်။ ကလေးများမှာ ခုံပေါ်သို့အလုအယက် တက်လာပြီး ပျော်ရွှင်စွာအော်လိုက်ကြလေသည်။

"စားဖို့အချိန်ရောက်ပြီ"

မိခင်ဖြစ်သူက ဒေါသအယောင်လေးဖြင့်ဆူလိုက်လေသည်။

"မစားခင်လက်မဆေးကြဘူးလား"

ကလေးနှစ်ယောက်မှာ အကူအညီမဲ့စွာပင် ရေချိုးခန်းသို့ပြေး၍ လက်သွားဆေးကြရလေသည်။

မိသားစု၅ဦးမှာ စားပွဲတွင် အတူ၀ိုင်းထိုင်၍ ပျော်ရွှင်စွာ စားသောက်နေကြလေသည်။

ရှီကျားမှာ သူတို့အတူ ရယ်ရယ်မောမောနှင့် စကားမြည်စဆိုနေကြသည့်မြင်ကွင်းကို ဘေးမှရပ်ကြည့်နေခဲ့သည်။ အချိန်တချို့ကြာပြီးနောက် သူသည်ဝူရှန်းရှင်းလီကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ၏ရင်ဘတ်အနီးတွင် တင်းကြပ်စွာဖိထားလိုက်လေသည်။

"မင်းငါ့အတွက် ယင်စွမ်းအင်ကိုလုံး၀ဖုံးကွယ်ပေးပြီးတော့ သရဲတွေကို မမြင်ရအောင်လုပ်ပေးလို့ရတယ်မလား"

၀မ်....

မမြင်ရသော စွမ်းအားလှိုင်းတစ်ခုက ထိုကြေးအံစာတုန်း၏ ထောင့်ရှစ်ထောင့်မှ ပျံ့နှံ့လာခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမျက်လုံးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် နွေးထွေးသော အိမ်ကို မမြင်ရတော့ချေ။ လူတစ်ယောက်နှင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးမှာ လေနှင့်စကားပြောနေခဲ့ကြသည်။ အမျိုးသမီးမှာ သူ၏မရှိတော့သောသားကို ဆူပူနေခဲ့လေသည်။

"ရှေ့အပတ်ကစာမေးပွဲကို ဘာလို့သေချာမလုပ်ခဲ့တာလဲ"

လူကြီးမှာလည်း လေထဲကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်ရင်းဆိုနေခဲ့သည်။

"မနက်ဖြန် ငါအဖေ့ကို ဆေးရုံကိုခေါ်သွားပေးလိုက်ဦးမယ်"

သက်ပြင်းအသာချလျက် ရှီကျားမှာ ၀ူရှန်းရှင်းလီကို ပြန်သိမ်းလိုက်လေသည်။ မျက်စိတမှိတ်ခန့်အတွင်း အဘိုးကြီးနှင့် မြေး၂ဦးမှာ ပြန်ပေါ်လာခဲ့ပြန်သည်။ မြေး၂ဦး၏ ပုံပန်းမှာ ချက်ချင်းလဲကျတော့မည့်နှယ် အားနည်းကာ ဖြူလျော်နေခဲ့လေသည်။ သို့သော် အလယ်မှာ အဘိုးဖြစ်သူမှာတော့ ပို၍ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းနေပုံပေါက်နေခဲ့လေသည်။

ဆက်၍ကြည့်မနေတော့ဘဲ ရှီကျား တစ်ဖက်ခန်းမှ သားအမိ၂ဦးကိုရှာရန် ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ သူကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ချိန်မှာပင် ထိုမိသားစု၅ဦးထဲမှ အဘိုးကြီးဖြစ်သူမှာ သူ့အား ကျေးဇူးတင်ဟန်ဖြင့်ခေါင်းအသာညိတ်ပြလာပြီး သူ၏ ချွေးမနှင့်သားဖြစ်သူ၏စကားကို နားထောင်ရန်လှည့်သွားတော့သည်။

တာအိုဆရာကြီးကိုရှာရန် ၁၀မိနစ်မျှသာ ကြာခဲ့လေသည်။ ယခုလေးတင်တွေ့ခဲ့သော လင်မယား၂ဦးကိုရှာရန်မူ နာရီ၀က်မျှသာ ကြာခဲ့လေသည်။ သို့သော် တဖက်ခန်းမှ သားအမိ၂ဦးကိုရှာရန်မူ တသက်လောက်နီးပါးကြာနေခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ အနက်ရောင်ချီထုကြီးထဲတွင် အဆက်မပြတ်ဖြတ်လျှောက်နေခဲ့ရသည်။ အချိန်အတိအကျကိုတော့မသိနိုင်သော်လည်း ၄င်းမှာ တစ်နာရီခန့်တော့ကြာပုံပင်။ ထိုတချိန်လုံးတွင်သူ၏မျက်လုံးထဲတွင် အနက်ရောင်ချီထုကြီးကိုသာ မြင်နေခဲ့ရလေသည်။ ၀ူရှန်းရှင်းလီပင်လျှင် ဦးတည်ရာပြခြင်းမှားမှားသွားကာ လမ်းမှန်ကိုမရှာနိုင်ခဲ့ချေ။

လျှောက်နေရင်း အချိန်မည်မျှကုန်သွားမှန်း မသိတော့ချိန်တွင်မှ ရှီကျားမှာ ခြေသံခပ်တိုးတိုးကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ သူသည်နောက်သို့ သတိနှင့် လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။ လက်သီးကိုတင်းစွာဆုပ်လိုက်သော် သွေးနီရောင် ယင်စွမ်းအင်က သူ၏လက်ချောင်းများကြားမှ လျှံကျလာခဲ့လေသည်။

ခြေသံများမှာ တဖြည်းဖြည်းပို၍ နီးကပ်လာခဲ့လေသည်။

အနက်ရောင်ချီထုကြီးထဲတွင် ရှီကျားမှာ တဖက်လူကို ကောင်းစွာမမြင်နိုင်ချေ။ ထိုခြေသံမှာ သူ့ရှေ့သို့ရောက်လာသည်နှင့် ရှီကျားမှာ ရှေ့တည့်တည့်ထံ လက်သီးဖြင့် ထိုးချလိုက်လေသည်။ တဖက်လူကမမျှော်လင့်ထားစွာရှောင်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် တဖက်လူမှာ အနားသို့ကပ်လာပြီး အံအားသင့်သွားခဲ့လေသည်။

"ရှီကျားနောက်ဆုံးတော့မင်းကိုရှာတွေ့ပြီ"

ရှီကျားမှာ တန့်သွားခဲ့လေသည်။

"ဖေးယွီ..မင်းတကယ်အစစ်လား"

ပြောရင်းဆိုရင်းပင် အိတ်ထဲမှ ၀ူရှန်းရှင်းလီကို ထုတ်ကာ ဖေးယွီ၏ကိုယ်ကို ပစ်ပေါက်လိုက်လေသည်။

ဖေးယွီမှာ ကြောက်လန့်မှုနှင့်အတူ လျင်မြန်စွာရှောင်လိုက်လေသည်။

"မင်းဘာတွေလုပ်နေတာတုန်း"

ရှီကျားက ခံစားချက်မဲ့စွာဆိုလိုက်သည်။

"မင်းသာသရဲမဟုတ်ပဲ ဖေးယွီအစစ်ဆိုရင် ၀ူရှန်းရှင်းလီကို ဘာလို့ရှောင်လိုက်တာလဲ"

ဖေးယွီပေါက်ကွဲတော့သည်။

"၀ူရှန်းရှင်းလီကို သရဲတစ်ကောင်ပေါ်ပေါက်လိုက်ရင် ၀ိညာဥ်က အပိုင်းအပိုင်းအစစပြိုကွဲသွားပါတယ်ဆိုနေမှ လူတစ်ယောက်ကိုသူနဲ့ကောက်ပေါက်ရင် ဘာဖြစ်လာမလဲဆို ဘယ်သူသိမှာလဲ...ဒါကငရဲဘုရင်ယဲ့ရဲ့ ၀ူရှန်းရှင်းလီနော် မင်းဘယ်လိုသုံးရဲရတာလဲ...အမြန် အမြန်...ပြန်သိမ်းလိုက်တော့...ငါ့ကိုအဲဒါနဲ့ပေါက်မိလို့ ငါတစ်ခုခုဖြစ်ရင် မင်းတာ၀န်ယူရမယ်မှတ်"

ရှီကျား"...."

သူခတ္တမျှအတွေးထဲမျောနေရာမှ ၀ူရှန်းရှင်းလီအား ဖေးယွီရှေ့တွင် ယမ်းပြလိုက်သည်။

ဖေးယွီမှာ ကြက်သီးများထလျက်နောက်ကိုကုပ်သွားခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမှာ သက်ပြင်းကြီးကိုချလိုက်သည်။

"အင်း..မင်းသရဲမဟုတ်မှန်း သိပါပြီ..ပြန်လာလို့ရပြီ"

ဖေးယွီ..." အမြန် ၀ူရှန်ရှင်းလီကို အရင်သိမ်းလိုက်"

ရှီကျားအမူအယာမဲ့စွာဆိုလိုက်သည်။

"သိမ်းလိုက်ပါပြီ..ကြောက်မနေနဲ့ လာတော့"

ထိုအခါမှသာ ဖေးယွီမှာ မရဲတရဲပြန်လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

ဖေးယွီ၏စကားများအရ သူသည်ဤ သရဲနံရံထဲတွင် ၃နာရီကြာပိတ်မိနေခဲ့မှန်း သိလိုက်ရလေသည်။ လွန်ခဲ့သော နာရီ၀က်ကျော်ကျော်ကပင် ဖေးယွီမှာ Sမြို့တော်သို့ စစ်တပ်လေယာဥ်ဖြင့်ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ အိမ်ရာ၀န်းထဲသို့ ရောက်ရောက်ချင်း အပြေးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ယင်စွမ်းအင်များ ထုလိုက်ထည်လိုက်ပျံ့နှံ့နေသည်ကိုမြင်လျှင် ဤတစ်ကြိမ်တွင် ဖေးယွီမှာ ကပ်စေးနည်းမနေတော့ချေ။ သူ၏အဖိုးတန်ရတနာပစ္စည်းများထဲမှတစ်ခုကိုထုတ်ယူလျက် အိမ်ရာ၀န်းအတွင်း ပျံ့နှံ့နေသော ယင်စွမ်းအင်များကို ဖိနှိပ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ရှီကျားကိုရှာရန် အဆောက်အဦးအတွင်းသို့အပြေး၀င်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဖေးယွီမှာ မတရားခံရသလိုခံစားရလေသည်။

"ငါကတော့မင်းကိုကယ်ဖို့လာတာကို မင်းကငါ့ကို ၀ူရှန်းရှင်းလီနဲ့ပေါက်ရက်တယ်နော်"

ရှီကျားအကူအညီမဲ့စွာဆိုလိုက်သည်။

"..ငါကမင်းကို သရဲဖန်ဆင်းထားတဲ့ ပုံရိပ်ယောင်ဖြစ်နေမှာပဲစိုးလို့ပါကွာ..ငါယင်စွမ်းအင်တွေကြားကနေဖြတ်လျှောက်လာတုန်းက ငါ့ရဲ့ဆုံးသွားတဲ့အဖေကိုရော ငါတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ အမေကိုရောတွေ့ခဲ့ရတာ"

ဖေးယွီ၏ အမူအယာမှာလေးနက်လာခဲ့လေသည်။

"ဒီတော့အဲကောင်လေးက သရဲလား..မင်းသေချာလား"

ရှီကျားတုန့်ပြန်လိုက်သည်။

"အရိုက်ခံရလို့ မျက်လုံးတစ်လုံးလုံးထွက်ကျလာတာကို သွေးတောင်မထွက်တဲ့ လူမျိုးမင်းတွေ့ဖူးလို့လား..ငါအားလည်းအဲလောက်သုံးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး..သူ အဲလောက်ထိလည်းဖြစ်သွားစရာအကြောင်းမရှိဘူး..ဒါပေမယ့်သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တို့ဖူးတုံးလို့ပျော့နေတာ..တစ်ချက်လောက်ထိုးလိုက်တာနဲ့ မျက်လုံးတစ်လုံးထွက်ကျလာတော့တာပဲ"

သူတို့၂ယောက်မှာ အနက်ရောင်ချီထုများကြား ဆက်လက်လျှောက်လာခဲ့ကြလေသည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ဖေးယွီရှိနေလေရာ ရှီကျားမှာ လမ်းပျောက်နေသော သရဲဖမ်း၀ိညာဥ်လက်နက် ၀ူရှန်းရှင်းလီကို သုံးစရာမလိုအပ်တော့ချေ။

ဖေးယွီမှာ သေးငယ်၍ အနုစိတ်သော သံလိုက်အိမ်မြှောင်လေးတစ်ခုကို သူ၏ရှန်းခွန်အိတ်ထဲမှ ထုတ်ယူလာခဲ့လေသည်။ ထိုသံလိုက်အိမ်မြှောင်မှာ သူယခင်တစ်ခါကသုံးသောတစ်ခုထက် အရွယ်အစားတစ်၀က်မျှသေးငယ်လေသည်။ အလယ်တွင် ရေအိုင်ငယ်လေးတစ်ခုပင်ရှိကာ သွေးနီရောင်အပ်ကလေးတစ်ချောင်းနှင့် အနက်ရောင်သံလိုက်အပ်ကလေးတစ်ချောင်းလည်းရှိလေသည်။ ထိုရေအိုင်လေးထဲမှ အပ်ကလေး၂ချောင်းမှာ အဆက်မပြတ်တုန်လှုပ်နေခဲ့ကြသည်။ အပ်၏ထိပ်ဖျားမှာ ကောင်းကင်ဘုံအလယ်မှတ်ကိုဖြတ်သွားသည်နှင့် ဖေးယွီကဆိုလာခဲ့သည်။

"ဒီလမ်းကိုသွား"

သူတို့သည်အလွန်နှေးကွေးစွာလျှောက်နေခဲ့ကြသော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ယင်စွမ်းအားအလွန်ပြင်းထန်သော ဧရိယာထဲမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ဖေးယွီမှာ ၁၉ကြိမ်မြောက် သံလိုက်အိမ်မြှောင်ကို သုံးပြီးချိန်တွင် ရှီကျားမှာ ရင်းနှီးနေသော တဒုန်းဒုန်းထုရိုက်သံများကိုကြားလာရလေသည်။

သူတို့၂ဦးမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လျက် ရှေ့သို့အမြန်လျှောက်သွားလိုက်ကြလေသည်။

ထူထဲသော အနက်ရောင်မြူထုများမှာ လွင့်ပြယ်သွားလျက် အလင်းရောင်များကိုစတင်မြင်လာခဲ့ရလေသည်။ မလှမ်းမကမ်းမှ ထမင်းစားပွဲတွင် ဘယ်ဘက်မျက်လုံးတစ်လုံးလုံး အပြင်တွင်ထွက်ကာတွဲကျနေသော ကောင်လေးတစ်ဦးမှာ ထမင်းစားရန် လိမ်လိမ်မာမာလေးထိုင်နေခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမီးဖိုချောင်ထဲလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူပါးစပ်ဖွင့်၍ စကားပြောချိန်မရလိုက်ခင်မှာပင် မိခင်ဖြစ်သူအမျိုးသမီးမှာ သူမညာလက်တွင်ချည်ထားသော ပတ်တီးများကို ဖြေလိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထိုအမျိုးသမီးကိုစတွေ့စဥ်ကပင် သူမ၏ညာလက်မှာ ပတ်တီးဖြင့် စီးနှောင်ထားပြီး လည်ပင်းတွင်တွဲချိတ်ထားသည်ကိုတွေ့ခဲ့ရသည်။

ထိုပတ်တီးထူထူကို ဖြည်ချနေရင်းမှာပင် မူလက နှင်းကဲ့သို့ဖြူလွလွပါတ်တီးများအောက်မှ သွေးခြောက်များစွန်းပေနေသော ပတ်တီးစများနှင့်အတူ ပုတ်အဲ့အဲ့အနံ့တစ်ခုက တဖြည်းဖြည်းထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ နောက်ဆုံးသော ပါတ်တီးတစ်ထပ်ကိုဖြည်လိုက်ချိန်တွင်မူ ထိုပါတ်တီးတွင် အသားစများပင် ကပ်၍ပါလာခဲ့လေသည်။

ဖေးယွီမှာ ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်သော် အရာတော်တော်များများကို မြင်ဖူးထားသော အတွေ့အကြုံရှိသည့်တိုင် မူးဝေအော့အန်ချင်စိတ်ကိုခံစားလိုက်ရပြီးတဖက်သို့လှည့်သွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျား၏မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားလျက် ထိုအမျိုးသမီး၏ ညာလက်ကိုစိုက်ကြည့်နေမိလေသည်။

သူမညာလက်၏ လက်ကောက်၀တ်မှစ၍ တစ်ယောက်ယောက်မှ အသားလွှာကာ ခုတ်ထစ်ထားသည့်အလား လုံး၀ရှိမနေတော့ချေ။ ၀က်တစ်ကောင်၏ အသားကိုခုတ်ထားသည့်နှယ် သက်ရှိလူတစ်ယောက်၏ လက်မှာ ခုတ်ထစ်ခံထားရလေသည်။ ထိုခုတ်ရာ၏မျက်နှာပြင်မှာ အနာမကျက်သေးသည့်အပြင် ခတ္တခတ္တအခုတ်ခံထားရသည့်အလား အသားစများဖွာနေခဲ့သည်။ ထိုဒဏ်ရာပေါ်တွင်

သွေးမည်းများခဲနေခဲ့ပြီး သွေးစက်တချို့ကလည်း စီးကျနေဆဲဖြစ်ကာ အဖြူရောင်လောက်ကောင်များကလည်း ယွစိယွစိနှင့်သွေးများကြားတွင်ရွေ့လျားနေခဲ့လေသည်။

အမျိုးသမီးမှာ အစိမ်းပုပ်ရောင်ဓါးကိုကောက်ယူလိုက်သည်။ သူမ၏လူသေမိတ်ကပ်ထူကြီးကိုလိမ်းခြယ်ထားသော မျက်နှာပေါ်တွင် အမူအရာလုံးလုံးကင်းမဲ့နေခဲ့လေသည်။ သူမမှာ သူမ၏ကိုယ်ပိုင်ညာလက်ကိုအမူအယာမဲ့စွာငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး ဓါးဖြင့်ခုတ်ချလိုက်လေသည်။

၄င်းမှာ သူမ၏ကိုယ်ပိုင်ခန္ဓာကိုယ်မဟုတ်သည့်အလား။ ရှီကျားမှာ သူမ၏ကိုယ်ပိုင်အသားကိုခုတ်နေသော အမျိုးသမီးကို ကြောင်အစွာ ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ထိုဓါးမှာ အလွန်ထက်မြကာ အသားနှင့် အရိုးများကို တိပစွာ ဖြတ်သွားခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးမှာ အသားတုံး၉တုံးကိုခုတ်ထစ်ကာ ပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် တင်လိုက်လေသည်။ သူမ၏ညာလက်မှာ ယခု အသားတစ်ပိုင်းထပ်မံလျော့သွားခဲ့လေပြီ။ သွေးများက မီးဖိုခန်းတစ်ခုလုံးကိုရွှဲရွှဲစိုအောင်စီးကျလာခဲ့သည်။ သို့သော် သူမမှာတော့ နာကျင်မှုကိုရော အားနည်းမှုကိုပါ မခံစားနိုင်သည့်အလား။ အစိမ်းရင့်ရောင်အလင်းရောင်တစ်ခုက သူမ၏ဒဏ်ရာအပေါ်ဖြတ်ခနဲလက်သွားခဲ့ပြီး သွေးများမှာလည်း ဖြည်းညှင်းစွာတိတ်သွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျားနှင့် ဖေးယွီမှာ ထိုအမျိုးသမီး သူတို့ရှေ့မှဖြတ်လျှောက်သွားပြီး ထိုအသားပန်းကန်ကို ကောင်ကလေးရှေ့တွင်ချပေးလိုက်သည်ကို ကြည့်နေခဲ့ကြလေသည်။ ကောင်ကလေး၏ အသက်မဲ့သော မျက်လုံးအစုံမှာတောက်ပသွားလျက် အသားတုံးများကိုကောက်ယူကာ ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

ရှီကျားလျှောက်လာပြီး ထိုအသားပန်းကန်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွန်းချလိုက်လေသည်။ ကောင်ငယ်လေးမှာ ဆာလောင်နေသော မကောင်းဆိုးရွားတစ်ကောင်အလား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှအသားများကို အငမ်းမရကောက်ယူလိုက်လေသည်။ ထိုအသားများကို တစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်တိုင်း အမျိုးသမီး၏ မျက်နှာမှာ ပိုပို၍ဖြူဖျော့လာပြီး သူမ၏ဆံပင်များမှာလည်း ကျွတ်ကျလာခဲ့ကာ အသက်မဲ့နေသော လူတစ်ဦးနှင့် ပို၍တူလာခဲ့လေသည်။

ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်လျက် ရှီကျားက ဖေးယွီထံလှည့်ပြောလိုက်လေသည်။

"သူကလူ..ဒီကောင်လေးက သရဲပဲ"

ထို့နောက်ရှီကျားမှာ တရှိတ်ထိုးပြေး၀င်သွားလျက် ထိုကောင်လေး၏ခေါင်းကို အနောက်မှ ထိုးချလိုက်လေသည်။ သူ၏လက်မှာ ထိုကောင်လေးကိုထိခါနီးမှာပင် ပိန်ပါးသောလက်တစ်ဖက်မှာ သူ၏လက်ကိုဆွဲလျက်တားလာခဲ့လေသည်။

ရှီကျားလှည့်ကြည့်လိုက်သော် ထူထဲသော ယင်စွမ်းအင်ထုထဲတွင် အနက်ရောင်၀တ်ထားပြီး အေးစက်ကာ ချောမောခန့်ညားလှသည့် အမျိုးသားကသူ့ကိုပြန်ကြည့်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် သူ၏မျက်နှာပေါ် အံအားသင့်မှုအရိပ်အယောင်တစ်ခုဖြတ်ပြေးသွားခဲ့လေသည်။ သူသည်ရှီကျားဤနေရာတွင်ရှိနေလိမ့်မည်ဟုထင်မထားခဲ့ချေ။ ခတ္တမျှအကြာ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ မျက်ခုံးတို့ကို တွန့်ချိုးလျက်ဆိုလာခဲ့သည်။

"သူကတကယ် သရဲ၀ိညာဥ်ပါ..ဒါပေမယ့်သူကအခု သူ့ရဲ့ရုပ်ခန္ဓာကိုယ်ကိုသုံးနေတာ..သူ့ကို အပိုင်းပိုင်းအစစဖြစ်အောင်ထိုးလိုက်ရင်တောင် သူ့ကိုသတ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး...ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့အတွက် အသားကိုခုတ်ပြီး ၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်ပေးထားတဲ့သူရှိနေလို့ပဲ"

******

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိတယ်:

မှန်: ...ပေါ်လာပါပြီ သိပ်တော့မလွယ်ကူခဲ့ဘူးပေါ့နော်...

👻

Prev Next