MM Story Teller

👻Chapter 14

Viewers 3k

👻Chapter 14

အချိန်က အဖိုးတန်လေသည်။
ကျောက်ရုပ်ကြီးနှယ် ဘာမျှမလုပ်နိုင်ပဲ မလှုပ်မယှက်ရပ်နေသော ဖေးယွီနှင့်ကွာခြားစွာ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ သူ၏လက်ကိုလှန်လျက် မန္တာန်တစ်ခုကိုရွတ်ဖတ်ကာ ရောင်၀ါတစ်ခုကိုထုတ်ဖော်၍ ကလေးနှင့်အမေဖြစ်သူကို ၄င်းနှင့်ဖုံးလွှမ်းစေလိုက်လေသည်။ ထိုအတားအဆီးထဲတွင် ကောင်ငယ်လေးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှအသားတုံးများကို ငတ်ပြတ်နေသော ခွေးတစ်ကောင်နှယ် အငမ်းမရစားသောက်နေဆဲဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးမှာ အတားအဆီးနံရံကို အကြိမ်ကြိမ်၀င်တိုက်နေသော်လည်း ထိုအတားအဆီးမှာ သူမကိုအတွင်း၌ ခိုင်မာစွာပိတ်ထားခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ အမေနှင့်ကလေးဖြစ်သူကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူ လက်ညှိုးနှင့်လက်ခလယ်ကိုပူးလျက် မည်သည့်မန္တာန်မှရွတ်စရာမလိုအပ်ပဲ သူ၏လက်ကို ထိုအတားအဆီး ရောင်၀ါထံချိန်ရွယ်လိုက်လေသည်။ စက္ကန့်၀က်အတွင်းမှာပင် ထိုကလေး၏ကိုယ်ပေါ်တွင် စိမ်းပုပ်ရောင်ကြိုးတစ်ချောင်းပေါ်လာပြီး ထိုကြိုးမှာ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ဆက်နွယ်နေခဲ့လေသည်။

ရှီကျား၏ မျက်လုံးအကြည့်တို့ခိုင်မာလာခဲ့ပြီး ရုတ်ချည်းတစ်ခုခုကိုနားလည်သွားခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီက လေထဲတွင်ဂါထာတစ်ခုကိုရေးဆွဲလိုက်လေသည်။ သူ၏လက်ချောင်းတို့ရွေ့လျားသွားတိုင်း ရွှေရောင်အက္ခရာများပေါ်လာခဲ့လေသည်။ နောက်ဆုံးစုတ်ချက်ကိုဆွဲပြီးချိန်တွင် ရွှေရောင်အလင်းမှာ အခန်းတစ်ခုလုံးကိုလင်းထိန်သွားစေသည်။ ထိုအမျိုးသမီး၏ ပိုင်းထားသောလက်ပေါ်တွင် ရွှေရောင်အလင်းရောင်တစ်ခုလွှမ်းခြုံလာပြီး လက်တစ်ဖက်သဏ္ဍာန်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ ရွှေရောင်ကောင်ငယ်လေး၏ပုံရိပ်ကလေးမှာ ထိုလက်ဖ၀ါးအလယ်တွင်ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့လေသည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်၀ါး၀ါးထင်ထင်မြင်ရသည်မှာ အလွန်ဆန်းကြယ်လွန်းလှလေသည်။ သို့သော် အစစ်အမှန်တွင်မူ ကောင်ငယ်လေးမှာ ကြမ်းပြင်တွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်လျက် သူ့အမေ၏အသားတုံးများကို အငမ်းမရစားနေဆဲဖြစ်သည်။ ရွှေရောင်အလင်း၏အောက်တွင်မူ အမျိုးသမီးမှာ ကလေးငယ်၏လက်ကိုဆွဲထားခဲ့လေသည်။

သူမ၏ကိုယ်ပိုင်ညာလက်မှာ ရုတ်ချည်းရွှေရောင်တောက်ပလာပြီး သူမ၏ကလေးကိုဆွဲထားသည်ကိုမြင်သော် အတားအဆီးနံရံကို အဆက်မပြတ်၀င်တိုက်နေသော အမျိုးသမီးမှာ ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။ သူမက ရွှေရောင်အလင်းများနှင့်ပုံပေါ်လာသော သူမ၏ကလေးကို ဆွေးမြေ့စွာကြည့်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်သူမ၏ကိုယ်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြိုကျသွားလျက်စတင် ၀မ်းပမ်းတနည်းငိုကြွေးတော့သည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ တစ်ချက်မျှကြည့်လျက် ရှီကျားကို ပြောပြလာခဲ့သည်။

" ၀ိညာဥ်ကို ချည်နှောင်တဲ့နည်းလမ်းက ရှန်းရှီကန်းရှစ်ဂိုဏ်းရဲ့လျှို့၀ှက်နည်းလမ်းပဲ...အလောင်းကိုသွေးစက်တွေကျွေးပြီးတော့ အလောင်းရဲ့၀ိညာဥ်ကို လက်ကနေဆွဲပြီး သူတို့ဇာတိမြေကိုပြန်ခေါ်ပြီးတော့ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းသဂြိုလ်ပေးတဲ့နည်းပေါ့"

ကြည်လင်၍ နက်ရှိုင်းသော အမျိုးသား၏အသံမှာ ထူထဲသော အနက်ရောင်မြူထုကြီးထဲ ပျံ့နှံသွားလျက် ရှီကျားမှာ ဂရုတစိုက်နားထောင်နေခဲ့လေသည်။

"အသားကိုခုတ်ပြီး၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်တဲ့နည်းလမ်းကတကယ်တော့ တွေ့ရရှားတယ်...၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်တာကတကယ်တော့ အန္တရာယ်များတဲ့နည်းလမ်းမဟုတ်သလို သွေးတစ်စက်နှစ်စက်လောက်ကျွေးတာကလည်း ပြဿနာမဟုတ်ဘူး...ဒါပေမယ့်အမေဖြစ်သူမှာ အဲဒီလိုစွမ်းအင်မျိုးမရှိတဲ့အတွက် ၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်လို့မရဘူး...အဲဒါကြောင့် သူ့ရဲ့အသားကိုပဲသုံးပြီး ထွက်သွားတဲ့၀ိညာဥ်ကိုပြန်ဆွဲထားတာ..နေ့တိုင်းသူ့ရဲ့ညာလက်ကို ကလေးရဲ့၀ိညာဥ်ကို ဆွဲထားတဲ့ ကြားခံနယ်အဖြစ်သုံးပြီးတော့ ကလေးရဲ့၀ိညာဥ်ကို သေမျိုးကမ္ဘာထဲမှာပဲရှိနေအောင် မျှားခေါ်ထားတာပေါ့"

ယဲ့ကျင်းကျီ မလာမီက ရှီကျားမှာ သံလိုက်အိမ်မြှောင်တစ်လုံးကိုင်လျက်လမ်းပျောက်နေသော ဆရာသခင်အတုလေးဖေးယွီနောက်မှ လိုက်နေခဲ့ရသည်။ သို့သော်ယဲ့ကျင်းကျီရောက်လာသည်နှင့် မှော်အရံအတားတစ်ခုက လက်ဖ၀ါးတစ်ချက်လှန်လိုက်သည်နှင့်ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ထိုသားအမိ၂ယောက်လုံးကိုလည်း ချက်ချင်းချုပ်လိုက်နိုင်စေသည်။ ထို့အပြင်သူက အခြေအနေကိုလည်း တည်ငြိမ်စွာရှင်းပြလာသေးသည်။

ထိုမျှတွေးကြည့်ပြီးနောက်တွင် ရှီကျား ဘေးမှဖေးယွီကိုလှည့်မကြည့်ဘဲမနေနိုင်ခဲ့ချေ။

မင်းနဲ့သူနဲ့ကြားမှာ ဘယ်လိုလုပ်ဒီလောက်တောင် ကွာဟချက်ကြီးမားနေရတာလဲ...

ဖေးယွီကမျက်လုံးများပြူးပြလာခဲ့လေသည်။

ငါကသူနဲ့ဘယ်လိုလုပ်ယှဥ်လို့ရမှာလဲ...အဲဒါငရဲဘုရင်ယဲ့လေ ..မင်းရွှမ်းရွှယ်လောကထဲကလူတွေကိုပဲလိုက်မေးလိုက်စမ်းပါ..သူနဲ့ယှဥ်ရဲတဲ့သူဘယ်သူရှိလဲလို့..မင်းသူ့ပေါင်ကြီးကိုဖက်ချင်တယ်ဆိုရင်တောင်အခုက သိပ်နောက်မကျသေးဘူး ဟုတ်ပြီလား.."

ရှီကျားမှာ စတီးဖြစ်မလာနိုင်သော သံချောင်းကိုကြည့်၍ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခေါင်းယမ်းလိုက်လေသည်။

ဤသည်မှာသူ၏သားသာဆိုလျှင် ဗိုက်ထဲပြန်ရောက်အောက် ဖနောင့်နှင့် ပေါက်ထည့်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

တကယ့်ကိုအလားအလာကင်းမဲ့နေချက်...

ယဲ့ကျင်းကျီက ထိုအခါမှသာ ဖေးယွီကိုလှည့်ကြည့်လာပြီး သူ၏အေးစက်စက်မျက်နှာပေါ်တွင် အမူအရာဟူ၍ သတ်သတ်မှတ်မှတ်ရှိမနေခဲ့ချေ။ သူကခေါင်းကိုအသာညိတ်ပြလာသည်။

"တာအိုရောင်းရင်းဖေး.."

ဖေးယွီမှာအတင်းညှစ်ထုတ်ထားရသော လေသံဖြင့် ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်လိုက်ပြီး သူ၏ခြေလှမ်းတို့ကမူ တရွေ့ရွေ့နှင့်ဆုတ်သွားပြီး ရှီကျားနောက်မှ ဆိုလာခဲ့သည်။

"င..င..ငရဲ..တာအိုရောင်းရင်းယဲ့.."

တဖက်လူ၏လျှာခလုတ်တိုက်သွားမှုကိုမကြားလိုက်သည့်အလား ယဲ့ကျင်းကျီက ဆိုလာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော့်သွေးစက်ကျိုးပျက်သွားတာခံစားမိလို့ တချက်လောက်လာကြည့်တာပါ..တာအိုရောင်းရင်းဖေးဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ထင်မထားဘူး"

ဖေးယွီမှာ ချက်ချင်းဆိုသလို အာဏာရှင်ကြီး၏ ခြေထောက်ကိုလျက်ရန် မစောင့်နိုင်တော့ချေ။

"ကျွန်တော်၀ယ်လိုက်တာလေ..ကျွန်တော်၀ယ်လိုက်တာ...ကျွန်တော် ၇၂pointတောင်သုံးခဲ့ရတာ...ပြီးကျမှ ဒီမိစ္ဆာလေးက ကျွန်တော်ထင်ထားတာထက် ပိုသန်မာနေတော့တာပဲ...ဘာလို့မှန်းမသိဘူး တာအိုရောင်းရင်းယဲ့ရဲ့ သွေးစက်ကရုတ်တရက်ကျိုးပျက်သွားပါရောဗျာ...ကောင်းကင်နဲ့မြေကြီးဘယ်လောက်နက်ရှိုင်းမှန်း တကယ်မသိတာပဲ...တာအိုရောင်းရင်းယဲ့ ကျွန်တော်ဒီမိစ္ဆာလေးကို နောက်ထပ်ဒုက္မမပေးနိုင်တော့အောင်ရှင်းလိုက်မယ်..ဟေ့ သရဲလေး..ဒီကိုလာပြီး မင်းကံကြမ္မာကိုလက်ခံလိုက်တော့"

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ဖေးယွီမှာ အင်္ကျီလက်ကို လိပ်တင်တာ ထိုရောင်၀ါအတားအဆီးထဲ၀င်သွားတော့သည်။

ရှီကျား"..."

ယဲ့ကျင်းကျီက တစ်ချက်မျှသာကြည့်လိုက်ကာ ဂရုစိုက်မနေဘဲ ဖေးယွီအား pointတချို့အချောင်နှိုက်ခွင့်ပေးထားလိုက်လေသည်။ သူကထိုအစားရှီကျားကိုလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ခတ္တမျှကြည့်နေပြီးနောက် မျက်ခုံးတို့တွန့်ချိုးသွားလျက်ဆိုလာခဲ့သည်။

"မင်းရဲ့ယင်စွမ်းအင်က အရင်တစ်ခေါက်ကထက်ပိုပြင်းနေတယ်...ဒီဗုဒ္ဓအဆောင်လေးကိုအရင်၀တ်ထားလိုက်ဦး..ဒီအဆောင်လေးပေါ်နေ့တိုင်း ကောင်းချီးပေးပြီးသန့်စင်ပေးမယ်..၄၉ရက်လောက်ဆို ဒီအဆောင်လေးက မောက်ထိုင်ကျောက်လိုပဲ ယင်စွမ်းအင်ကို စုပ်ယူနိုင်လာမှာ...ခုတော့ သူကမင်းရဲ့ယင်စွမ်းအင်တော်တော်များများကို ဖုံးထားပေးနိုင်လိမ့်မယ်"

ဤကဲ့သို့နေရာမျိုးတွင်နောက်တစ်ကြိမ်တွေ့ရသည်မှာ အနည်းငယ်ကိုးရို့ကားရားနိုင်လေသည်။

ရှီကျားက ယဲ့ကျင်းကျီလက်ထဲမ၏ ဖောက်ထွင်းမြင်ရသော အဆောင်လေးကိုယူလိုက်ရင်း မျက်နှာလည်း အနည်းငယ်ပူနေခဲ့လေသည်။

"ဒါ..က နည်းနည်းတန်ဖိုးကြီးလွန်းနေမလား.."

ယဲ့ကျင်းကျီ" မကောင်းဆိုး၀ါး၀ိညာဥ်တွေက ယင်စွမ်းအင်သန်မာတဲ့ သေမျိုးလူသားတွေကိုစားရတာကြိုက်ကြတယ်..စားပြီးရင်လည်း ဖမ်းဖို့ခက်လောက်အောင် သန်မာလာတတ်ကြတယ်...မင်းရဲ့ယင်စွမ်းအင်ကိုဖုံးမထားဘူးဆိုရင် မကောင်းဆိုး၀ါး၀ိညာဥ်တွေအများကြီး မင်းကိုဒုက္ခပေးဖို့ရောက်လာကြမှာပဲဒီလိုဆို ရွှမ်းရွှယ်လောကမှာလည်း အတော်ပွက်လောရိုက်သွားလောက်တယ်"

ရှီကျား"..."

ဒီလိုပြောချင်တာမဟုတ်ဘူးလေ...

ခတ္တမျှတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှရှီကျားမှာ ခက်ခက်ခဲခဲနှင့် စကားလုံးများကိုရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။

"ဆရာယဲ့က...တကယ်ကြင်နာတတ်တဲ့သူပဲ"

ယဲ့ကျင်းကျီ"..."

ရွှမ်းရွှယ်လောကရဲ့ စံပြအိုင်ဒေါဖြစ်ထိုက်ပါပေတယ်..

အချိန်တချို့ကြာ ရှက်ရွံ့နေပြီးနောက် ခံစားချက်မဲ့သော အမျိုးသားအသံက မပီမသဆိုလာခဲ့သည်။

"ချီးကျူးပေးလို့ ကျေးဇူးပါပဲ"

ရှီကျား"..."

ရွှမ်းရွှယ်လောကရဲ့စံပြအိုင်ဒေါဖြစ်ထိုက်ပါပေတယ်..

ရှီကျားမှာ မတိုင်ခင်က ဆရာယဲ့ကိုတစ်ခါသာမြင်ဖူးလေသည်။ ထိုနောက်ပိုင်း ဖေးယွီထံမှကြားခဲ့ရသမျှမှာ တဖက်လူမည်မျှကြောက်စရာကောင်းလှကြောင်းများသာ။ ယခုလိုအခြေအနေ၌ပြန်တွေ့ရချိန်တွင်သူတို့၂ယောက်လုံးဘာပြောရမှန်းမသိပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်နေရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။ သို့သော်မကြာခင်မှာပင် ဘန်းခနဲအသံကြီးကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ သူတို့၂ယောက်လုံးချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

ဖေးယွီမှာ ပူဆွေးစွာဆိုလာခဲ့သည်။

"သူတို့ထွက်ပြေးသွားပြီ..ကျွန်တော်အာရုံမစိုက်မိတုန်း သူ့ကလေးကိုချီပြီးပြေးသွားတာ"

ရှီကျား"..."

မင်းဘာများအသုံးကျသေးလဲပြောစမ်းပါ...

ဒီလောက်ထူတဲ့ ယင်ချီတွေကြားမှာ အဲဒီသားအမိကိုဘယ်မှာသွားရှာမလဲမင်းပြောစမ်းပါဦး...

သူတို့သည်နောက်တစ်ကြိမ် တိုးမရဆုတ်မရအခြေအနေထဲကျရောက်သွားပြန်တော့သည်။

ဖေးယွီမှာပူပန်လျက် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်နေခဲ့လေသည်။

ရှီကျား နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့ပြီး စိတ်ထဲတွင်တော့ 'ဒီအရှုံးသမားကိုငါမသိဘူး'ဟု တစ်ကမ္ဘာလုံးကိုကြေညာပစ်ချင်နေခဲ့လေသည်။

သို့သော် အဆုံးမှာတော့ ငရဲဘုရင်ယဲ့မှာ ငရဲဘုရင်ယဲ့ဖြစ်နေဆဲပင်။ အမူအယာတစ်ချက်လေးမှ ပျက်ယွင်းခြင်းမရှိပဲ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ လက်မြှောက်၍ခေါ်လိုက်လေသည်။

"၀ူရှန်းချင်းလီ"

သေးငယ်၍ အနုစိတ်သောကြေးအံစာတုံးလေးမှာရှီကျား၏ အိတ်ကပ်ထဲတွင် စုန့်စုန့်နှင့်ဆော့ကစားနေခဲ့လေသည်။ ခေါ်သံကိုကြားသော် သူကအကြိမ်အနည်းငယ်မျှတုန်ခါသွားခဲ့၏။ ခတ္တမျှအကြာ ၀ူရှန်းချင်းလီမှာ ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားလျက် စုန့်စုန့်နှင့်ဆက်ကစားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ" ....၀ူ ရှန်း ချင်း လီ"

အေးစက်၍ ခိုင်မာသောခေါ်သံကြောင့် ရှစ်မျက်နှာ အံစာတုံးလေးမှာ ရှီကျား၏ အိတ်ကပ်ထဲမှ ပလွတ်ခနဲထွက်လာပြီး ယဲ့ကျင်းကျီ၏ လက်ဖ၀ါးထဲကျလာခဲ့လေသည်။ သူ၏လက်ချောင်းတို့ကို လှုပ်ရှားလိုက်သော် အံစာတုံးလေးမှာ ချက်ချင်းပျံတက်သွားပြီး လေထဲတွင်မျောနေခဲ့လေသည်။ ရှစ်မျက်နှာအံစာတုံးလေးမှာ ဆက်တိုက်လည်နေခဲ့သည်။ ရုတ်ချည်းမျက်နှာတစ်ဖက်မှာ ယဲ့ကျင်းကျီရှေ့တွင်ရပ်သွားခဲ့လေသည်။ ယဲ့ကျင်းကျီ၏လက်ချောင်းမှာတစ်ချက်ခေါက်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ရွှေရောင် ဓါးရှည်တစ်ချောင်းရုတ်ချည်းထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ဓါးတစ်ချောင်းမှာ အံစာတုံးထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။ ပတ်ပတ်လည်တွင် ထူထဲစွာဖုံးလွှမ်းနေသော အနက်ရောင်ချီများမှာ မမျှော်လင့်ထားစွာအေးခဲသွားခဲ့သည်။ ယဲ့ကျင်းကျီ၏ညာလက်မှာ ဓါးကိုဆုပ်ကိုင်လျက် အရှေ့ကိုခုတ်ချလိုက်သည်။ ဓါးစွမ်းအင်မှာ အလွန်ကျယ်ပြန့်ကာ ပြင်းထန်လေသည်။ ရွှေရောင်အလင်းတစ်ခုကပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး အနက်ရောင်ချီထုကြီးထဲ လမ်းကြောင်းတစ်ခုကွဲထွက်ကာ ပေါ်လာစေသည်။

ထိုရွှေရောင်အလင်းရောက်ရှိလာသည်နှင့် ယင်စွမ်းအင်များမှာ ချက်ချင်းကျဲပါးသွားခဲ့လေသည်။

မကြာခင်မှာပင် အနက်ရောင်ချီများမှာ လုံး၀ပြိုကွဲသွားခဲ့တော့သည်။

ရှီကျားမှာ သူသည်၇ထပ်မြောက်တွင်ပြန်ရောက်နေပြီး လှေကားထိပ်တွင်ရပ်နေမှန်း အံ့အားသင့်စွာတွေ့လိုက်ရလေသည်။ စက္ကူပိုက်ဆံများမီးရှို့ထားသော သံဘေစင်မှာ ထောင့်နားတွင်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ မိသားစု၂စု၏အိမ်ရှေ့တံခါး၂ချပ်လုံးမှာ လုံး၀ပွင့်နေခဲ့သည်။ တာအိုဆရာကြီးနှင့် လင်မယား၂ဦးမှာ ထောင့်နားတွင် မေ့လဲနေခဲ့ကြလေသည်။ ၇ထပ်မြောက်တစ်ခုလုံးမှာ အပ်ကျသံပင်ကြားရမတက်တိတ်ဆိတ်နေခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ မျက်လုံးများကိုမှိတ်လျက် ပြန်ဖွင့်လိုက်လေသည်။

"ဒီဘက်ကိုသွားကြည့်လိုက်မယ် မင်းတို့ကဒီဘက်ကိုသွား"

ဤအဆောက်အဦးကိုယခင်က တစ်ခါမျှမရောက်ဖူးပါဘဲနှင့်ယဲ့ကျင်းကျီမှာ သားအမိ၂ယောက်၏ အိမ်တံခါးထဲသို့ ပြတ်သားစွာ၀င်သွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျားကဆိုလိုက်မိသည်။

"ဆရာယဲ့က အရမ်းတော်တာပဲ...ဘယ်တံခါးက အဲဒီသားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့အိမ်တံခါးမှန်း ဒီလိုပဲ သိသွားတာလား"

ဖေးယွီ တုန်တက်သွားခဲ့သည်။

"ငရဲဘုရင်ယဲ့နဲ့ ၀ူရှန်းချင်းလီ..ဟင့်အင်း အရမ်းကြောက်တယ်လို့ အိမ်ပြန်ချင်လာပြီ"

ရှီကျား တစ်ချက်လှမ်းမရိုက်ပဲမနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"သွား ၀င်.."

ယဲ့ကျင်းကျီက အန္တရာယ်များသော ဘက်ခြမ်းကိုရွေးချယ်၍ ၀င်သွားခဲ့လေရာ ရှီကျားနှင့် ဖေးယွီမှာတော့ တစ်ဖက်အိမ်တံခါးထဲ၀င်၍ တစ်ချက်မျှ လှည့်ပတ်ကြည့်ရုံလောက်သာရှိလေသည်။ ဤလင်မယား၏အိမ်ခန်းဖွဲ့စည်းပုံမှာ ရှီကျား၏အိမ်နှင့်အတူတူပင်။ ရှီကျားက အေးအေးဆေးဆေးပင် အိပ်ခန်းကျယ် ဒုတိယအိပ်ခန်း မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်းနှင့် ဧည့်ခန်းတို့ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ဧည့်ခန်းကိုကြည့်ပြီးထွက်လာချိန်တွင် သူ၏ခြေလှမ်းတို့ ရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။

"တကယ်လို့ သူတို့ကအတူနေတဲ့ မိသားစု၅ယောက်သာဆိုရင် အိပ်ခန်းကြီးကလင်မယား၂ယောက်အခန်း ဒုတိယအိပ်ခန်းကကလေး၂ယောက်ရဲ့ အခန်း

ဒါဆို အဘိုးကဘယ်မှာနေတာလဲ"

ဖေးယွီမှာ သိပ်တွေးမနေပဲ ထောင့်တစ်နေရာမှတံခါးကို လက်ညှိုးထိုးပြလာခဲ့သည်။

"အဲဒီမှာ တံခါးတစ်ချပ်ရှိသေးတယ်လေ"

ရှီကျားမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်လေသည်။

"အဲဒီနေရာက တိုက်ခန်းရဲ့စတိုခန်းပဲ..စတုရန်း၃မီတာလောက်ပဲရှိတာ"

"ဒီလိုဆိုသူဘယ်မှာနေမှာတဲ့တုန်း..သူအမြဲကြမ်းပြင်မှာ အိပ်နေရတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား"

ရှီကျားပြန်မဖြေခဲ့ပဲ လျှောက်သွားလျက် တံခါးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အေးစက်စက်လရောင်မှာ ကျဥ်းမြောင်းသောပြတင်းပေါက်ထံမှ ဖြာကျနေခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမျက်ခုံးတို့ဖြည်းညှင်းစွာစုကျုံ့သွားလျက် သံကုတင်ပေါ်တွင် ခွေနေသော လူအိုကြီးကို ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ဖေးယွီကသူ့ထံလျှောက်လာခဲ့သည်။ ထိုအခန်းကိုမြင်လျှင် သူထိတ်လန့်သွားခဲ့လေသည်။

"ဒီလိုနေရာမှာ လူတစ်ယောက်နေတာလား"

ရှီကျား "ဖေးယွီမင်းရဲ့ ယင်ယန်မျက်လုံးကိုသုံးပြီးကြည့်လိုက်"

ဖေးယွီ ချက်ချင်းပင် အက္ခရာကိုရေးဆွဲလျက် တစ်ခန်းလုံးကိုကြည့်လိုက်လျှင် သူ၏မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။

"သရဲလား..."

အခန်းမှာ စိုထိုင်းကာ ညစ်ပတ်နေခဲ့သည်။ အမှိုက်များမှာ ခေါင်မိုးထိလောက်သည်အထိ စုပုံနေခဲ့လေသည်။ ထိုအခန်း၏အလယ်တွင် မီတာ၀က်ခန့်ကျယ်သော သံကုတင်လေးတစ်ခုရှိလေသည်။ ထိုကုတင်ပေါ်တွင် ပိန်ကပ်ကပ်လူအိုကြီးတစ်ဦးမှာ ကုတင်စွန်းတွင်ထိုင်ရန်ကြိုးစားနေခဲ့လေသည်။ သူ၏မည်းမှောင်နေသော မျက်လုံးအစုံမှာ ရှီကျားနှင့် ဖေးယွီထံလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူ၏ပါးစပ်မှာ ဖြည်းညှင်းစွာပွင့်လာပြီး
သွားမည်းမည်းများနှင့်ညပ်နေသော သွေးများအသားဖတ်များကိုဖော်ပြလာခဲ့လေသည်။

"အဆင်ပြေသာယာနေတဲ့ကမ္ဘာလေးကို မင်းဘာလို့ဖျက်ဆီးရတာလဲ"

ဖေးယွီ၏အမူအရာမှာ အေးစက်သွားလျက် သူ၏ရှင်းခွန်အိတ်ထဲမှ အဆောင်လက်ဖွဲ့တစ်ခုကိုဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ သူမန္တာန်ကိုပင်မရွတ်နိုင်သေးခင် သန်မာသောယင်စွမ်းအင်ထုတစ်ခုကြောင့်၄င်းမှာ လွင့်ထွက်သွားခဲ့လေသည်။

" ငါ့သားအကြီးက ငါ့ကိုမနက်ဖြန်ကျရင် ဆေးရုံပို့ပေးတော့မှာ..သာ့ပေါင်နဲ့ရှောင်ပေါင်တို့လည်းဒီမှာရှိနေတုန်းပဲ..သားရဲ့မိန်းမကလည်းငါ့ကိုနေ့တိုင်းသေသွားဖို့ ကျိန်ဆဲမနေဘူး...ဘာလို့လဲ..ဘာလို့ဒီလောက်လှပတဲ့ကမ္ဘာလေးကို မင်းဘာလို့ဖျက်ဆီးလိုက်ရတာလဲ"

ကုတင်ပေါ်မှ လူအိုကြီးမှာ ထရပ်လာပြီး သူ၏အရိုးများက တဂျွတ်ဂျွတ်အသံများထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။ သူ၏ အရိုးများမှာ တွန့်လိမ်နေခဲ့လေသည်။ သူ၏ခေါင်းနောက်တွင်လည်း ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးစာ သွေးသံတရဲရဲအပေါက်ကြီးတစ်ပေါက်ရှိနေခဲ့သည်။သူသည်ရှီကျားထံ လေးဘက်တွားလျက် ပြေးလာခဲ့လေသည်။ သူ၏ပါးစပ်ကြီးမှာလည်း နားရွက်ထိတိုင် ပြဲဟကာ ရယ်မောလာခဲ့သည်။

"မင်းရဲ့ယင်စွမ်းအင်ကအတော် အားကောင်းတာပဲ ဟမ်...မင်းကိုသာစားလိုက်လို့ကတော့ အဲဒီကောင်လေးထက်ပိုအသုံးတည့်မှာပဲ... ငါ့သားကြီးနဲ့ သူ့မိန်းမလည်းပြန်လာပြီး ငါနဲ့အတူနေလို့ရသွားမယ်..စားရမယ် မင်းကိုစားရမယ်"

လူအိုကြီးမှာ ပင့်ကူတစ်ကောင်အလား ခြေလက်၄ဖက်နှင့် ရှီကျားထံ ပြေး၀င်လာခဲ့လေသည်။ ဖေးယွီမှာ မန္တာန်ရွတ်ကာ အက္ခရာတစ်ခုကိုအမြန်ဆွဲလိုက်ပါသော်လည်း ပြင်းထန်သော ယင်စွမ်းအင်နှင့်အတူ လွင့်ပါးသွားရပြန်သည်။

ထို့အပြင် ရှီကျားမှာ ယင်စွမ်းအင်အပြင်းထန်ဆုံးနေရာတွင် မည်သို့ရပ်နေသည်ကိုလည်း သူနားမလည်ချေ။

ရှီကျား၏ မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်လျက် ထိုအဘိုးကြီးသရဲ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အနီရောင်ယင်စွမ်းအင်အမျှင်တစ်ခု တွန့်လိမ်နေသည့်ကို အံ့အားသင့်လျက် တွေ့လိုက်ရလေသည်။

"ငါမင်းကိုစားပစ်မယ်"

👻

Prev Next