MM Story Teller

👻Chapter 16

Viewers 3k

👻Chapter 16

သရဲလေး၏ မဲပြာပြာအသားအရည်မှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း နှင်းဆီရောင်သန်းလာခဲ့လေသည်။

အမေဖြစ်သူမှာလည်း ရှိုက်ငင်နေခြင်းရပ်တန့်ကာ သူမ၏သားကို တုန်လှုပ်စွာကြည့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အစိမ်းရင့်ရောင်ဓါးတစ်ချောင်းက မီးဖိုချောင်ထဲမှတရှိန်ထိုးပြေးထွက်လာခဲ့ပြီး ဖေးယွီရှေ့မှစာရွက်ကိုထိုးဖောက်ရန်ပြင်လိုက်လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ၏ အမူအရာက အေးစက်သွားခဲ့သည်။ သူကလှုပ်ရှားရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ရုတ်ချည်းရှီကျား၏အိတ်ကပ်ထဲမှ အနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခု ၀ှစ်ခနဲထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်ထိုဓါးကိုတိုက်ချလိုက်ပြီး ဓါးမှာဦးတည်ရာလွဲကာ နံရံထဲသို့စိုက်၀င်သွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်၀ူရှန်းချင်းလီမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြန်ပြေးလာပြီး ရှီကျားရှေ့တွင် အကြိမ်အနည်းငယ်တုန်ခါနေပြီးမှ စုန့်စုန့်နှင့်ဆော့ကစားရန် အိတ်ကပ်ထဲသို့ပြန်ခုန်၀င်သွား၏။

ရှီကျား"..."

ယဲ့ကျင်းကျီ"..."

...တစ်ခုခုမှားနေတယ်လို့ခံစားနေရတယ်နော်...

အလွန်လျင်မြန်စွာပင် ကောင်ကလေး၏ဟွမ်ပိုမှာ သူ၏ကိုယ်ထဲပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။ ဖေးယွီ၏ရှေ့မှစာရွက်မှာလည်း ဖြည်းညှင်းစွာမှိန်ဖျော့ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

ဟွမ်ပိုပြန်လည်ရရှိလာသည်နှင့် ကောင်ကလေး၏မျက်လုံးများမှာ တမဟုတ်ချင်းပြန်လည်အသက်၀င်လာခဲ့လေသည်။ သူသည်အမေဖြစ်သူကိုဖက်ကာ အလိုလိုက်ခံထားရသည့်နှယ် ချွဲနွဲ့လိုက်လေသည်။ အမေဖြစ်သူမှာ သူမ၏သားကိုတင်းစွာဖက်လျက် ၀မ်းပမ်းတနည်းငိုချလိုက်တော့သည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ၏အေးစက်သောအသံမှာ မိခင်နှင့်သား၏ပြန်လည်ဆုံတွေ့ခြင်းမြင်ကွင်းကိုဖြိုခွဲလိုက်လေသည်။

"သူကဆုံးသွားပြီးပါပြီ..သူ့ကိုပြန်လည်၀င်စားခွင့်ပေးလိုက်ပါတော့"

အမျိုးသမီးက နောက်တစ်ကြိမ် ရူးရူးနှမ်းနှမ်းပြုမူမလာတော့ချေ။ သူမ၏ကလေးကိုချီကာထရပ်လိုက်ပြီး သူတို့၃ယောက်ရှေ့သို့လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ဒုတ်ခနဲဒူးထောက်ချလိုက်၏။

သို့သော် ယဲ့ကျင်းကျီက လက်ချောင်းများကိုလှုပ်ရှားလိုက်ပြီး သူမ၏ဒူးထောက်ခြင်းကိုတားလိုက်ကာ လေထဲတွင်တန်းလန်းရှိနေစေခဲ့သည်။ ၄င်းမှာမမြင်ရသော တစ်စုံတစ်ခုကသူမ၏ဒူးအောက်တွင်ခုနေသည့်အလားပင်။

အမျိုးသမီးက အလိုအလျောက်နားလည်လိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်များကို ပွတ်သုတ်လိုက်ကာ ဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်မရဲ့နာမည်နောက်ဆုံးစာလုံးက လျောင်ပါ...ဒီကလေးရဲ့အဖေကစောစောစီးစီးဆုံးသွားခဲ့တာ..ဒီနှစ်တွေထဲမှာ သူနဲ့ကျွန်မပဲတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အဖော်ပြုပြီးနေလာကြတာ..ဒီကဆရာသခင်ပြောတာမမှားပါဘူး..ကျွန်မအဘိုးကရှန်းရှီရဲ့နာမည်ကြီးတဲ့ ကန်းရှီလက်မှုဆရာဖြစ်ခဲ့တာပါ..ကန်းရှီဂိုဏ်းက အမျိုးသားတွေပဲ အမွေဆက်ခံရိုးရှိတယ်..ဒါပေမယ့်အဘိုးမှာက ကျွန်မအမေဖြစ်တဲ့သမီးတစ်ယောက်ပဲရှိခဲ့တယ်..ဒီတော့အမေ့ကို အမွေမဆက်ခံစေခဲ့ဘူးပေါ့...ဒါပေမယ့်ကျွန်မအမေကလည်း မခံချင်စိတ်လေးရှိတော့ သူ့ဘာသူအဘိုးမသိအောင် ခိုးသင်ထားတာလေးတွေရှိခဲ့တယ်..သူမဆုံးခင်ပဲ အဲဒါတွေကို ကျွန်မကိုတဆင့်ပြန်သင်ပေးသွားခဲ့တာပေါ့..."

ရှီကျားမေးလိုက်သည်။

"ခင်များကမြောင်လူမျိုးလား"

အမျိုးသမီး တန့်သွားခဲ့သည်။

"ဟုတ်ပါတယ်..ကျွန်မကမြောင်တစ်ယောက်ပါပဲ..
ကျွန်မမျိုးရိုးနာမည်က ကောကွားပါ..ဟန်တရုတ်နောက်ဆုံးနာမည်ကတော့လျောင်ပေါ့..အဲဒီဓါးကိုလည်းအမေထားပေးခဲ့တာလေ...အမေ့မှာက မှော်စွမ်းအင်မရှိခဲ့ဘူး..သူပြောခဲ့တာက ကျွန်မကအလောင်းကိုထိန်းချုပ်ချင်ရင် ဒီဓါးအပေါ်မှီခိုရမယ်တဲ့...ကျွန်မအဘိုးဆုံးတော့ သူ့ရဲ့လက်နက်တွေအဆောင်တွေအားလုံးသူနဲ့အတူမြှုပ်နှံလိုက်ရတာ..ဒီဓါးတစ်ချောင်းကိုပဲ အမေကယူထားလိုက်တာပါ..ဒီထဲမှာက ကျွန်မအဘိုးရဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာကအလောင်းစွမ်းအင်အကြွင်းအကျန်တွေနဲ့ မှော်စွမ်းအင်တွေပါတယ်လေ"

ရှီကျားမှာ နံရံတွင်စိုက်၀င်နေသောဓါးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ဖေးယွီ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ဒီဓါးက အသားနဲ့အရိုးတွေကိုတောင်ရွံ့တစ်တုံးလိုဖြတ်သွားနိုင်တာ အံ့သြစရာမရှိတော့ပါဘူး..ခင်များမှာလည်း မှော်စွမ်းအင်မရှိတာသိသာပေမယ့် ၀ိညာဥ်ကိုလည်းချည်နှောင်နိုင်ခဲ့တယ်...ဒါပေမယ့်ဒီလိုမှော်လက်နက်မျိုးက အလောင်းစွမ်းအင်နဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာထိတွေ့ခဲ့ရတော့ နတ်ဆိုးသဘာ၀တွေရှိနေခဲ့ပြီးပြီ...ခင်များမှာလည်းကန်းရှီလက်မှုပညာသည်ရဲ့မှော်စွမ်းအားမျိုးတွေမရှိတော့ သူ့ကိုထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိဘူး..ဒီဓါးကိုသာသုံးပြီး ဆက်ပြီး၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်နေခဲ့မယ်ဆိုရင် တစ်လလောက်အတွင်းမှာကို ခင်များကိုယ်တိုင်လည်း သရဲဖြစ်လာလိမ့်မယ်"

"အဲဒါတင်မကဘူး"

ခပ်နိမ့်နိမ့်အမျိုးသားလေသံက ဖေးယွီ၏စကားကိုဖြတ်ပြောလိုက်လေသည်။ ယဲ့ကျင်းကျီက ကိုယ်ကိုအသာကိုင်းလျက်မိခင်ဖြစ်သူနောက်မှာ ပုန်းနေသော ကောင်ကလေးကိုကြည့်လိုက်လေသည်။

"မှော်လက်နက်ကိုသုံးရင်တောင် အသားကိုခုတ်ပြီး ၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်တာက အောင်မြင်မှာမဟုတ်ဘူး..မင်းကနေနေပြီးတော့ မင်းအမေကိုကာကွယ်ပေးချင်တာလား"

ကောင်ငယ်လေးက မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး ထူးဆန်းသော ကောင်းကင်ဘုံဆရာသခင်ကို ရှုပ်ထွေးစွာကြည့်လိုက်လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ၏စကားများကိုကြားသော် အမျိုးသမီး၏မျက်လုံးများမှာ မယုံနိုင်မှုကြောင့်ပြူးကျယ်သွားလျက် သူမ၏ပါးစပ်ကိုလက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်မိလေသည်။ အတော်ကြာပြီးနောက် သူမ၏ကလေးမှာ သူမ၏အ၀တ်စကိုဆွဲလျက် အားနည်းစွာဆိုလာခဲ့လေသည်။

"မေမေ..သားနာတယ်"

အမျိုးသမီးက ခေါင်းကိုငုံ့ကြည့်လိုက်လျှင် သူမ၏သိတတ်လိမ္မာသော ကလေးမှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ကလေးငယ်မှာ သူ၏အမေကိုမော်ကြည့်လျက် အလေးအနက်ဆိုလာခဲ့သည်။

"မေမေ..ဘိုးဘိုးကြီးဆီမှာ အကိုက်မခံနဲ့..အဲဒါအရမ်းနာတယ်.."

အမျိုးသမီးမှာ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပဲ နောက်တစ်ကြိမ်ငိုကြွေးလိုက်မိတော့သည်။ သူမ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ကာ သူမကိုကာကွယ်ရန်အတွက် သေမျိုးလောကတွင် ရစ်တွယ်နေသော သူမ၏သားငယ်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ကောင်ငယ်လေးမှာမူ ဘာကိုမှနားလည်ပုံမရဘဲ သူ၏အမေဖြစ်သူအား ဘိုးဘိုးကြီးကိုသွားမရှာသင့်ကြောင်း ထိုအဘိုးကြီးက ကိုက်တတ်ကာ ၄င်းမှာအလွန်နာကျင်ရကြောင်းကိုသာ ထပ်ခါထပ်ခါဆိုနေခဲ့လေသည်။

အမေနှင့်သားမှာတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာဖက်ထားခဲ့ကြသည်။ သူတို့အားကြည့်နေသော ယဲ့ကျင်းကျီ၏အမူအရာမှာ ငြိမ်သက်အေးချမ်းနေခဲ့လေသည်။ ဖေးယွီမှာတော့ ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်မနေနိုင်တော့လေရာ တဖက်သို့လှည့်သွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျား ရုတ်ချည်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကောင်ငယ်လေး၏ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ကာဆိုလိုက်လေသည်။

"အဘိုးကြီးကထွက်သွားပြီ မရှိတော့ဘူး..ဒီတော့မင်းရဲ့အမေကိုလည်း မကိုက်နိုင်တော့ဘူး..နာလည်းမနာရတော့ဘူးနော်.."

ကောင်ငယ်လေး၏ အနက်ရောင်မျက်လုံး၀ိုင်းကြီးများမှာ ရှီကျားကို ကြည့်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် သန့်စင်ကာ ရိုးသားသောအပြုံးလေးတစ်ပွင့်က ထိုမျက်နှာလေးပေါ်တွင်တဖြည်းဖြည်းရုပ်လုံးပေါ်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ခပ်တိုးတိုးဆိုလာခဲ့သည်။

"ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုကြီး"

ထိုဖြူစင်ရိုးသားသော ကလေးလေး၏အပြုံးလေးမှာ ရှီကျား၏ရင်ကိုစူးနစ်သွားစေခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးက ဆက်တိုက်ငိုကြွေးနေခဲ့ပြီး သူမ၏လက်များဖြင့် မျက်ရည်များကို သုတ်ဖယ်နေခဲ့လေသည်။ သူမ ကြိုးစား၍ အားတင်းကာပြုံးလာခဲ့လေသည်။

"ရှောင်လင်း...မေမေကကောင်းကောင်းနေပါ့မယ်..ဟုတ်ပြီလား...မေမေ့ကိုစိတ်မပူနဲ့တော့..မေမေ့ကိုလည်းစိတ်ပူရအောင်မလုပ်နဲ့တော့နော်...မေမေကအဆင်ပြေတယ်..အကုန်လုံးအဆင်ပြေတယ်နော်..."

ကောင်ကလေး၏ကိုယ်ထံမှ အဖြူရောင်အလင်းတစ်ခုတဖြည်းဖြည်းချင်းပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူကနောက်ဆုံးတွင် 'မေမေ'ဟု နူးညံ့စွာတစ်ချက်ခေါ်လိုက်ပြီး သူ၏ကိုယ်လေးမှာ လဲပြိုကျသွားတော့သည်။ ထိုကလေး၏သေဆုံးသွားပြီးသော ကိုယ်ပေါ်တွင် အမဲရောင်အပြာရောင်အကွက်များပေါ်နေခဲ့ပြီးဖြစ်၏။

အမျိုးသမီးက သူမကလေး၏ ရေခဲတမျှအေးစက်နေသော ခန္ဓာကိုယ်အား တင်းစွာပွေ့ထားခဲ့လေသည်။ သူမယခုလေးတင် ခက်ခက်ခဲခဲညှစ်ထုတ်ထားရသောအပြုံးကိုလည်း ဆက်၍မထိန်းထားနိုင်တော့ချေ။ အကူအညီမဲ့သော နာကျင်စွာရှိုက်ငိုသံများသာကျန်ရစ်လေတော့သည်။

ကောင်လေးသေဆုံးသွားသည်က ရက်အနည်းငယ်ပင်ရှိလုပြီ။

ဖေးယွီက သူ၏အဆက်အသွယ်များကိုသုံးလျက် ထိုကလေးကိုသေဆုံးကြောင်း အတည်ပြုချက်များရရှိအောင်ကူညီပေးကာ ကလေး၏အလောင်းကိုလည်း လျင်မြန်စွာ မြှုပ်နှံရရန်ကြိုးစားပေးခဲ့လေသည်။

တတိယမြောက်နေ့တွင် အမျိုးသမီးသည် အရိုးပြာအိုးကိုကိုင်လျက် အိမ်ယာ၀န်းမှထွက်ခွာသွားခဲ့လေသည်။ သူမမှာသူမ၏ရပ်ဝေးဆွေမျိုးများထံထွက်သွားခဲ့သည်ဟုဆိုကာ သူမ၏ချစ်ရသူနှင့် သားဖြစ်သူကိုဆုံးရှုံးခဲ့ရသောနေရာတွင် ဆက်မနေလိုခဲ့ချေ။

မကောင်းဆိုး၀ါးသရဲအိုကြီး၏၀ိညာဥ်မှာ ပြိုကွဲသွားပြီး ကောင်ငယ်လေး၏၀ိညာဥ်မှာမူ သံသရာစက်၀န်းထဲ၀င်ရောက်သွားပြီးနောက် ကိစ္စများကအဆုံးသတ်သွားခဲ့တော့သည်။ သို့သော် သရဲအိုကြီး၏မိသားစုမှာ လင်မယား၂ဦးမှာ ကွာရှင်းပြတ်စဲရန်အခြေအနေသို့ရောက်ရှိသွားပုံပင်။ ထိုစုံတွဲမှာ မူလကလည်းထိုအဘိုးကြီးပေါ်မကောင်းခဲ့ကြချေ။ ထိုအဘိုးကြီးဆုံးသည့်နေ့တွင်လည်း ရဲစခန်းမှ သူတို့၂ဦးအား စစ်မေးရန်ခေါ်ယူခဲ့သည်။ သို့သော် အဆုံးတွင်တော့ ထိုအဘိုးကြီးမှာ ကုတင်ပေါ်မှပြုတ်ကျကာ သေဆုံးသွားသည်ဟုသာ အဖြေထွက်ကာ ထိုလင်မယား၂ယောက်ကိုလည်း ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အိမ်ရာ၀န်းမှာ မူလတိတ်ဆိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုကိုပြန်လည်ရရှိလာခဲ့လေသည်။

သူတို့၃ယောက်ထိုကလေးတို့မိသားစုနေအိမ်မှထွက်လာချိန်တွင် ညအတော်နက်နေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ရှီကျား ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်လေသည်။ ပြိုးပြိုးပျက်ပျက်မြို့ပြ၏ညအလင်းရောင်များကြား ကြယ်တစ်လုံးကိုမှမမြင်တွေ့နိုင်ပါချေ။

ဖေးယွီ နှမြောတသဖြင့် သက်ပြင်းအသာချလိုက်လေသည်။

"ဒီလိုကိစ္စမျိုးဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်ရတာလဲ..အဲဒီသရဲအိုကြီးက သူများမိသားစုကကလေးရဲ့ ဟွမ်ပိုကိုစားပြီး ကလေးရဲ့အမေကသူ့အသားကိုသူခုတ်ပြီး ကလေးရဲ့၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်ထားရတာဆိုတာသာ သိခဲ့ရင် ငါဖြင့်အဲဒီမျိုးမစစ်အိုကြီးကို သူ့၀ိညာဥ်တစစီပြဲထွက်သွားတဲ့အထိ ချပစ်တယ်ကွာ.."

ရှီကျားမျက်ခုံးပင့်လျက်မေးလိုက်လေသည်။

"မင်းကသူ့ကိုချနိုင်တယ်ပေါ့"

ဖေးယွီ၏ အမူအရာမှာ ရှက်ရွံ့ခြင်းအရိပ်အယောင်များ သန်းလာခဲ့လေသည်။

"ငါ..ငါမရိုက်နိုင်ရင်တောင် ငါ့မှာမင်းရှိတာပဲလေ ဟုတ်ဘူးလား..အစ်ကိုကြီးကျား"

ယဲ့ကျင်းကျီ အဆောက်အဦးထဲမှထွက်လာပြီးနောက် သူသည်လည်းခေါင်းကိုမော့လျက် မြို့ပြအလင်းရောင်များ၏ဖုံးလွှမ်းခံနေရသော ကောင်းကင်ကြီးကိုကြည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူသည်ရှီကျားကိုလှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

"အဲဒီအဆောင်က ၄၉ရက်တိတိကောင်းချီးပေးဖို့လိုတယ်..လောလောဆယ်တော့ ဒီအဆောင်က မင်းရဲ့ယင်စွမ်းအင်ကို အပြည့်အ၀မဖိနှိပ်ပေးနိုင်သေးဘူး..လောလောဆယ် Sမြို့မှာရှေ့လ လ၀က်လောက်ဆက်နေပြီး အဆောင်ကိုသန့်စင်ပေးမှာဆိုတော့ မင်းကို မကောင်းဆိုး၀ါးနဲ့ သရဲတွေလာနှောင့်ယှက်မှာကိုစိတ်ပူစရာမလိုဘူး"

ဖေးယွီကသတိလက်လွတ် လွှတ်ခနဲဆိုလာခဲ့လေသည်။

"အမလေး အစ်ကိုကျားက သူ့ကိုသရဲတွေလာနှောင့်ယှက်တာကိုကြောက်မယ်တဲ့လား..အဲဒီသရဲတွေသာ အစ်ကိုကျားကိုလာရှုပ်ရဲရင် ပြေးဖို့အချိန်တောင်.."

"ဖေးယွီ!"

ရှီကျား၏မာထန်ထန်ခေါ်သံကြောင့် ဆရာသခင်အတုလေး ဖေးယွီတုန်တက်သွားခဲ့လေသည်။ သူတစ်ခုခုမှားပြောလိုက်မိမှန်း သိလျက် ပါးစပ်ကိုနာနာခံခံပင်ပိတ်လိုက်လေသည်။

ရှီကျားက ယဲ့ကျင်းကျီအားတဖန်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်လေသည်။

"ဒီလိုဆို..ဆရာယဲ့ ဒီအတောအတွင်းဘယ်မှာနေဖို့စီစဥ်ထားလဲမသိဘူး..ကျွန်တော်မှတ်မိသလောက်တော့ အနီးအနားမှာက အိမ်ရာတွေပဲရှိသလားလို့လေ"

ယဲ့ကျင်းကျီ "နေဖို့က ဟိုတယ်တစ်ခုရှာလိုက်မယ်လေ ပြီးရင်..မင်းရဲ့အဆောင်ကိုနေ့တိုင်းမန္တာန်နဲ့လာသန့်စင်ပေးမယ်"

ရှီကျား "..ဒါပေမယ့်..အဲလိုဆို..ကျွန်တော်ကအရမ်းအားနာနေရတော့မှာပေါ့"

ယဲ့ကျင်းကျီမှာခေါင်းခါလိုက်သည်။

"မလိုပါဘူး"

ရှီကျား"..."

ခင်များကတော့မလိုဘူးပြောပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ခင်များအပေါ်ကျေးဇူးကြွေးတွေအများကြီးတင်နေတော့မှာပေါ့...

ယခင်က ဖေးယွီမှာ ယဲ့ကျင်းကျီအား 'ရွှမ်းရွှယ်လောရဲ့ စံပြမော်ဒယ်'ဟု တင်စားခဲ့စဥ်က ရှီကျားမယုံခဲ့မိချေ။ 'Ghosts know' officialအကောင့်အောက်တွင်လည်း ရွှမ်းရွှယ်လောကမှလူအများမှာ ယဲ့ကျင်းကျီအား စံပြမော်ဒယ်ဖြစ်ကြောင်း အမွှမ်းတင်ထားကြသော်လည်း ရှီကျား မယုံသေးချေ။

ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဒီလောက် ကိုယ်ကျိုးမငဲ့ပဲ ကောင်းမွန်ဖြောင့်မတ်တဲ့သူမျိုးရှိမယ်တဲ့လား...

ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ...

၄င်းမှာ စံပြမော်ဒယ်ဟု တင်စားခံထားရသူ ငရဲဘုရင်ယဲ့ကို ကိုယ်တိုင်မဆုံရခင်အထိဖြစ်လေသည်။

စိတ်ရင်းနှင့် အားနာမိနေသော ရှီကျား ခတ္တမျှ နှုတ်ဆိတ်နေမိပြီးမှ ဆိုလာခဲ့လေသည်။

"ဒီလိုဆိုရင်ရော..ဆရာယဲ့ ကျွန်တော့်အိမ်မှာ တည်းလို့ရတာပဲလေ..ကျွန်တော့်အိမ်မှာ အိပ်ခန်း၂ခန်းရှိတော့အဆင်ပြေတာပဲ"

ဖေးယွီမှာ ချက်ချင်းဖြတ်ပြောလာခဲ့သည်။

"နေပါဦး..မင်းမှာ အိပ်ရာ၂ခုပဲရှိတာမလား..ငရဲ..အဲ..ဆရာသခင်ယဲ့လာတော့ ငါကရောဘယ်သွားရမှာတုန်း"

ရှီကျား၏အလိုအလျောက်တုံ့ပြန်မှုမှာ "ဟိုတယ်ရှိတယ်လေ"

ဖေးယွီ"..."

ငရဲဘုရင်ယဲ့ကကျဟိုတယ်မှာမနေရပဲ ငါကကျဘာလို့ဟိုတယ်မှာနေရမှာတုန်းလို့...

ယဲ့ကျင်းကျီသည် ဤကဲ့သို့အများနှင့်ဆက်ဆံပြောဆိုရခြင်းမျိုးကို မကိုင်တွယ်တတ်ပုံပင်။ ရှီကျား၏ဖိတ်ခေါ်မှုကို ပထမအကြိမ်တွင်ငြင်းဆန်လိုက်သေးသော်လည်း ရှီကျားမှာ အလွန်နည်းလမ်းတကျအကျိုးအကြောင်းဆီလျော်စွာ ဖိတ်ခေါ်သမှုပြုနေလေရာ အဆုံးတွင်သူလက်ခံလိုက်ရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။

အိမ်သို့ရောက်လျှင် ရှီကျားက သူမကြာသေးခင်ကမှလျှော်ပြီး အခြောက်ခံထားသော စောင်ကိုထုတ်ယူလျက် ဒုတိယအိပ်ခန်းမှ အိပ်ယာပေါ်တင်ထားလိုက်လေသည်။ ဖေးယွီမှာမူ ဆူပုတ်ပုတ်နှင့် ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်နေခဲ့လေသည်။ အိပ်ချိန်ရောက်လာသည်အထိစောင့်ပြီးသောအခါ ရှီကျားက ထောင့်တစ်ထောင့်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလာခဲ့လေသည်။

"အဲဒီမှာ ခေါက်ကုတင်အသေးလေးရှိတယ်...ကိုယ့်ဟာကိုယ်အိပ်ယာပြင်ပြီး အိပ်လို့ရပြီ"

ဖေးယွီ "ငရဲဘုရင်ယဲ့ကကျ အိပ်ခန်းနဲ့အိပ်ရပြီး ငါကကျဘာလို့ ဧည့်ခန်းထဲအိပ်ရတာလဲ "

ရှီကျားမှာ အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည်။

"မင်းဒီလောက်တောင်အာကျယ်နေတာ ဆရာယဲ့ကြားသွားမှာမကြောက်ဘူးလား"

ဖေးယွီချက်ချင်းတုန်တက်သွားခဲ့ပြီး သူ၏ကိုယ်ကို ဆိုဖာနောက်တွင် အမြန်ကွယ်ထားလိုက်လေသည်။ ၃မိနစ်ကြာပြီးနောက် ယဲ့ကျင်းကျီ အခန်းထဲမှထွက်လာပြီး သူ့ကိုလာမရိုက်မှန်းသေချာပြီးနောက် သူကသက်ပြင်းအသာချလိုက်လေသည်၊

"ငရဲဘုရင်ယဲ့ကအိပ်နေလောက်ပြီ..ဟူး..ငါ့တသက်မှာ ငရဲဘုရင်ယဲ့နဲ့ အမိုးတစ်ခုအောက်အတူအိပ်ရမယ်လို့ဘယ်တုန်းကမှထင်မထားမိပါဘူးကွာ..ဘုရားရေ ငါကတကယ်အံ့သြစရာမကောင်းဘူးလား..အစ်ကိုကြီးကျား မင်းမသိပါဘူး..ငရဲဘုရင်ယဲ့ကတကယ်ကြောက်စရာကောင်းတာ...ငါတို့ရွှမ်းရွှယ်လောကက မျိုးဆက်သစ်တွေထဲ သူနဲ့ရင်းနှီးတာဘယ်သူမှမရှိဘူး..သူကစံပြမော်ဒယ်ဆိုပေမယ့်ကွာ သူသတ်တဲ့သရဲအရေအတွက်က ငါတို့စားနေတဲ့ဆားပွင့်အရေအတွက်ထက်တောင်များသေးတယ်...သူသရဲတစ်ကောင်ကို ၀ိညာဥ်ပြိုကွဲအောင် ရိုက်ချပစ်လိုက်တိုင်း အဲဒီမြင်ကွင်းကကြောက်စရာကောင်းလွန်းလို့ ဘယ်သူမှသူ့နားမကပ်ရဲကြဘူးလေ"

ရှီကျား မူလကသူ့အခန်းကိုပြန်ကာ အနားယူချင်ခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဖေးယွီ၏စကားကိုကြားလျှင် သူမမမေးပဲမနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"မင်းတို့ မျိုးဆက်သစ်တွေက သူနဲ့မရင်းနှီးကြဘူးပေါ့"

ဖေးယွီခေါင်းခါလိုက်သည်။

"သူနဲ့ရင်းနှီးတဲ့တချို့တွေတော့ရှိပါတယ်..ငါ့မှတ်မိသလောက်တော့ ၀မ်ရှို့ဘုရားကျောင်းတော်က ဘုန်းကြီးတစ်ပါးတော့ သူနဲ့ဆက်ဆံရေးကောင်းတယ်..သူကတအားကိုကြောက်ဖို့ကောင်းတာပါဆို..သူ့သန်မာပုံမျိုးနဲ့ဆို တို့တွေတအုပ်လုံးကို ရိုက်ချဖို့အသာလေးပဲ...ဘယ်သူကသူနဲ့ရင်းနှီးရဲမှာလဲ...တစ်နေ့ကျသူကစိတ်ကောင်း၀င်မနေလို့ စံပြမော်ဒယ်မလုပ်ချင်တော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ လက်တစ်ချက်တောက်လိုက်တာနဲ့ တို့တွေအဆုံးသတ်ပြီလေ ..ဟုတ်တယ်ဟုတ်"

ရှီကျားအသာမေးလိုက်မိသည်။

"မင်းတို့အားလုံး သူ့ကိုလျစ်လျူရှူထားကြတာပေါ့ ."

ဖေးယွီမှာတွေးပင်တွေးမနေခဲ့ချေ။

"ဘာလို့ဂရုစိုက်နေမှာတုန်း သူကငရဲဘုရင်ယဲ့လေ..တို့တွေကသာမာန်လူတွေ..သူနဲ့ငါတို့မှာ ဆက်ဆံဖို့တူညီတဲ့ဘာသာစကားမရှိဘူးလေ"

👻
ထိပ်ဆုံးရောက်ရတာလဲ အထီးကျန်တာပဲ

Prev Next