MM Story Teller

👻Chapter 23

Viewers 3k

👻Chapter 23

ယဲ့ကျင်းကျီထွက်ခွာသွားသည့် ဓါတ်လှေကား၏ တင်းတောင်ဟူသော အသံကိုကြားလိုက်ရသည်နှင့် ရှီကျားမှာတစ်ခုခုကို ရုတ်ချည်းသတိရသွားမိတော့သည်။ သူကုတ်အင်္ကျီကိုဆွဲလျက် ပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။ အိမ်ရာ၀န်း၏ပန်းခြံသို့ရောက်သော် ယဲ့ကျင်းကျီ၏ ကျောပြင်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူလှမ်း၍အော်လိုက်သည်။

"ဆရာယဲ့"

၂ကြိမ်မျှခေါ်လိုက်သော်လည်း တဖက်လူမှာ သူ့ကိုမကြားချေ။ ရှီကျားမှာ ပြေးလိုက်သွားပြီး တစ်ဖက်လူ၏လက်ကိုဆွဲလိုက်လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ၏ လက်၅ချောင်းမှာတင်းတင်းဆုပ်သွားမိလျက် နောက်ကိုထိုးချတော့မည့်ဆဲဆဲတွင်နောက်မှလိုက်လာသူမှာ ရှီကျားဖြစ်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ သူကမျက်လုံးများ၀ိုင်းစက်သွားလျက် လက်ကိုအမြန်ပြန်ရုတ်လိုက်လေသည်။

ရှီကျား ဆရာယဲ့၏ လက်ကိုဆွဲလျက်ဆိုလိုက်သည်။

"ဒီလိုပါ ဆရာယဲ့..ကျွန်တော်ပြောဖို့မေ့သွားတာတစ်ခုရှိလို့ပါ"

ယဲ့ကျင်းကျီ သူ၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော လူရွယ်လေး၏လက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ ထိုစကားကိုကြားသည်နှင့် သူ၏မျက်လုံးများမှာ ဖျတ်ခနဲတောက်ပသွားလျက် အနည်းငယ်အံ့အားသင့်သွားပုံနှင့် ရှီကျားကိုကြည့်လာခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ တဖက်လူ၏အမူအယာကိုသတိမထားမိပဲ ဆက်၍ပြောနေခဲ့သည်။

"ဒီလိုပါ..မနေ့ညကခင်များအိမ်မှာမရှိတုန်း..ညလယ်ကျကျွန်တော်နိုးလာပြီး မီးဖိုချောင်ထဲရေသွားသောက်တော့..တစ်ခုခုမူမမှန်သလိုခံစားရတယ် ..ကျွန်တော်ကငယ်ငယ်ထဲက သရဲတွေကိုမြင်နိုင်တာလေ..အဲဒါကြောင့် ၀ူရှန်းချင်းလီနဲ့ အဆောင်လေးကိုချွတ်ပြီးတော့တောင် ကျွန်တော့်၀မ်းကွဲကိုကြည့်လိုက်သေးတယ်"

သူ၏မျက်လုံးများထဲမှ မျှော်လင့်ချက်မီးတောက်လေးမှာ ငြိမ်းသေသွားလျက် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ခေါင်းကိုတိတ်တဆိတ်ငုံ့ကာ သူ၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော လူရွယ်လေး၏လက်ကလေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သူ၏လေသံထဲတွင် မကျေမနပ်ဖြစ်မှုအရိပ်အယောင်လေး မသိမသာပါ၀င်လျက်ဆိုလာခဲ့သည်။

"သူကသရဲမဟုတ်ဘူး"

ရှီကျားမှာ ၄င်းကိုသတိမထားမိပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။

"အင်း..သူကတကယ်လည်း သရဲမဟုတ်ပါဘူး"

သူမသာ သရဲဖြစ်ခဲ့လျှင် အိမ်သို့ရောက်လာစဥ်ကတည်းက သူနှင့်ယဲ့ကျင်းကျီချက်ချင်းသတိထားမိမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ရှီကျားကဆိုလာခဲ့သည်။

"ဆရာယဲ့..တစ်ခုခုကမူမမှန်ဘူး..ကျွန်တော်အဲလိုခံစားနေရတယ်"

သူ၏စကားမှာ ရုတ်ချည်းရပ်သွားပြီး ရှီကျား၏အမူအရာမှာလည်းတောင့်တင်းသွားကာ သူနှင့်ယဲ့ကျင်းကျီထံလျှောက်လာနေသော အဖြူရောင်၀တ်မိန်းကလေးကိုကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီမှာလည်းထိုမိန်းကလေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုမိန်းကလေးမှာ ခေါင်းကိုငိုက်စိုက်ချလိုက် သူမ၏ဆံပင်တို့မှာ ရှုပ်ပွနေခဲ့သည်။ ထိုသို့ပုံစံအတိုင်းပင် သူမမှာ သူတို့၂ဦးထံတိတ်တဆိတ်လျှောက်လာနေခဲ့လေသည်။ သူမ သူတို့ရှေ့သို့ရောက်လာခါနီးမှာပင် ယဲ့ကျင်းကျီက မျက်လုံးကိုနှိမ့်လျက် သူ၏ညာခြေထောက်ကိုဆောင့်ချလိုက်လေသည်။

၀မ်...

လေညှင်းတစ်ခုကသူ့ခြေထောက်အောက်မှပြန့်ထွက်လာခဲ့ပြီး ပန်းခြံတစ်ခုလုံးကိုဖြတ်တိုက်သွားခဲ့လေသည်။ အဖြူရောင်၀တ်မိန်းကလေးမှာလည်း ခေါင်းကိုမော့လာခဲ့ပြီး သူမ၏သွေးရောင်ကင်းမဲ့နေသော မျက်နှာမှာ သူတို့ယောက်ကိုကြည့်လာခဲ့သည်။ သို့သော်သိပ်မကြာလိုက်ခင်မှာပင် သူမမှာကိုယ်ကိုလှည့်လျက် တခြားဦးတည်ရာသို့ဆက်၍လျှောက်သွားခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ" လေလွင့်၀ိညာဥ်လေးပါပဲ.."

ရှီကျားကဆိုသည်။

"ကျွန်တော်ဖေးယွီဆီကကြားဖူးတာတော့ အငြိုးကြီး၀ိညာဥ်တွေကလွဲရင် ဒီလေလွင့်၀ိညာဥ်တွေက လေလွင့်နေတာနဲ့ ၀ိညာဥ်ရိုင်းဆိုပြီး၂မျိုးရှိတယ်ဆို...လေလွင့်၀ိညာဥ်တွေက ကမ္ဘာပေါ်မှာ ၁ရက်၂ရက်လောက်လေလွင့်နေပြီးရင် ပြန်လည်၀င်စားရတယ်..ကျန်တဲ့၀ိညာဥ်တွေကတော့ သူတို့သေပြီးပြီဆိုတဲ့အကြောင်း သိပြီးရင် ဒါမှမဟုတ် သူတို့ရဲ့ဆန္ဒပြည့်ပြီးရင် ပြန်လည်၀င်စားကြတယ်...ဆရာယဲ့..အဲဒီမိန်းကလေးက ဒီတိုင်းလေလွင့်နေတာလား မေ့နေတာလားဆိုတာ ခင်များဘယ်လိုပြောနိုင်တာလဲ"

ဤကဲ့သို့အရာများကိုဆွေးနွေးရခြင်းတွင် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ အရမ်းရှက်ကြောက်နေခြင်းမရှိတော့ချေ။ သူသည် အလွန်တည်ငြိမ်၍ ဆရာသခင်အတုလေးဖေးအလွန်လိုချင်ပါသည့် အစစ်အမှန်ဆရာသခင်တစ်ဦး၏အရှိန်အ၀ါမျိုးဖြင့် ဆိုလာခဲ့လေသည်။

"အခုနက ၀ိညာဥ်ရဲ့ကိုယ်မှာ အသက်စွမ်းအင်က သန်မာနေတုန်းပဲ..မကြာသေးခင်ကမှသေသွားတာဖြစ်နိုင်တယ်..ဒီတိုင်းဆိုသူက လေလွင့်၀ိညာဥ်လား ဆန္ဒမပြီးပြတ်သေးတဲ့၀ိညာဥ်ရိုင်းလားဆိုတာမပြောနိုင်ပေမယ့် လေလွင့်၀ိညာဥ်တွေက ၀ိညာဥ်ရိုင်းတွေထက် ၁၀ဆပိုတွေ့ရများတယ်...၀ိညာဥ်ရိုင်းတွေကို တော်ရုံမတွေ့ရတတ်ဘူး"

ရှီကျားခေါင်းအသာညိတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ချိန်တွင်မှ သူသည်ဆရာယဲ့၏ လက်ကို ကိုင်ထားမိဆဲဖြစ်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရကာ လျင်မြန်စွာလွှတ်လိုက်သည်။

သူ့ကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကလေးမှာ ရုတ်ချည်းလွှတ်ချသွားခဲ့သည်။ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ဖြည်းညှင်းစွာခေါင်းငုံ့လျက် သူ၏လစ်ဟာသွားသော လက်ကို သတိလက်လွတ်စိုက်ကြည့်နေမိစဥ် ရှီကျား၏စကားသံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"တကယ်တော့ ဒီမနက်ကကျွန်တော်ထွက်လာတုန်းက ဒီ၀ိညာဥ်ကို တိုက်ရှေ့မှာတွေ့လိုက်သေးတယ်..မကြာသေးခင်ကသေသွားတဲ့ လေလွင့်၀ိညာဥ်ပဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်"

သူတို့၂ဦးစကားခတ္တမျှပြောကြပြီးနောက် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ အရင်ထွက်ခွာသွားဆဲပင်။ သူ၏အန်တီမိသားစုကလည်းပြန််မလာသေးလေရာ သူယခုပြန်လိုက်လာခဲ့လျှင်တောင် စောင့်နေရရုံသာရှိလိမ့်မည်။ တဖက်တွင်တော့ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ နှစ်၃၀၀သက်တမ်းရှိ ၀ိညာဥ်ကြီးတစ်ကောင်ကို Sမြို့တဖက်ခြမ်းတွင် အမှန်တကယ်ရှာတွေ့ခဲ့လေသည်။ ၄င်းမှာ မကောင်းဆိုးရွား၀ိညာဥ်မျိုးမဟုတ်သော်လည်း သူ၏သက်တမ်းကြာစွမ်းအားများရှိလေရာ လူကိုယ်တိုင်သွားရန်လိုအပ်လေသည်။

ထို့အပြင် ရှီကျားကိုကာကွယ်ပေးနိုင်ရန် မှော်လက်နက်များ အဆောင်များစွာလည်း ပြင်ဆင်ပေးထားပြီးဖြစ်သည်။ မတော်တဆမကောင်းဆိုး၀ါး၀ိညာဥ်နှင့်အမှန်တကယ်ဆုံခဲ့လျှင်တောင် သူပြန်မလာခင်အထိထိုအဆောင်များကအချိန်ဆွဲထားပေးနိုင်လိမ့်မည်။ ထို့အပြင်ရှီကျားမှာ ၀ူရှန်းချင်းလီကိုလည်း ဆွဲထားသေးသည်။ အကယ်၍ ၄င်းကအလုပ်မဖြစ်သေးလျှင်တော့...

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ တည်တံ့စွာဆိုခဲ့သည်။

"အဲဒါမှအလုပ်မဖြစ်သေးရင် သူ့ကိုပစ်ပေါက်လိုက်လို့ရတယ်"

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ လက်ညှိုးကိုမြှောက်လျက် ရှီကျား၏လည်တိုင်မှ ၀ူရှန်းချင်းလီကိုထိုးပြလျက်ဆိုခဲ့သည်။

ရှီကျား ကြောင်အသွားလျက် ထူးဆန်းသောအမူအရာဖြင့်ခေါင်းကိုအသာညိတ်လိုက်မိလေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီထွက်သွားသည်အထိစောင့်ပြီးမှ ရှီကျားမှာ ကြေးအံစာတုံးလေးကို ကိုင်လျက် ငိုအရအခက် ရယ်ရအခက်ဖြင့်ဆိုလိုက်လေသည်။

"မင်းရဲ့သခင်ကတောင် မင်းကိုပစ်ပေါက်ခိုင်းနေတယ်"

မတရားခံရသလိုခံစားရကာ ၀ူရှန်းချင်းလီလေးမှာ ရှီကျား၏အ၀တ်ကြားထဲတိုး၀င်ကာ မျက်ရည်များညှစ်ထုတ်နေတော့သည်။

သို့နှင့် မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကိုပင်မေ့မေ့လျော့လျော့ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျား အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး မကြာခင်မှာပင် အန်တီတို့မိသားစုမှာလည်းပြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ အန်တီတို့လင်မယား၂ဦးက ဟင်းချက်စရာများ၀ယ်လာခဲ့ပြီး သူတို့ချက်ပြုတ်ကြမည်ဖြစ်ကာ ရှီကျားကိုလည်း သူတို့လက်ရာကိုမြည်းခိုင်းမည်ဟုဆိုလာလေသည်။

တတိယအန်တီက သူ၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လျက် ထပ်ခါထပ်ခါဆိုလာခဲ့လေသည်။

"ရှောင်ကျား..တို့တွေမင်း၀မ်းကွဲငှားထားတဲ့တိုက်ခန်းကို သဘက်ခါကျရင်ပြောင်းတော့မယ်..ဒီရက်တွေထဲနေခွင့်ပေးလို့ သိပ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ်..ဒုက္ခပေးမိပြီ.."

ရှီကျားခေါင်းကိုယမ်းကာ ပြုံးလိုက်သည်။

"ဒုက္ခမဟုတ်ပါဘူး..နည်းနည်းလေးပဲ ကူညီပေးလိုက်တာပါ.."

တဖက်လူကသူ့အပေါ်ကောင်းလျှင်လည်း သူကလည်းပြန်ကောင်းပေးရန်တွန့်ဆုတ်နေလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ရိုးသားသော တတိယအန်တီမှာ ရှီကျား၏စကားကိုအဘယ်မှာ လက်ခံလိမ့်မည်နည်း။ သူမက သမီးဖြစ်သူကိုလှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။

"သမီးလေးကျွင်းရေ..အားနေတုန်းလေး..ရှောင်ကျားရဲ့အိမ်ကိုသန့်ရှင်းပေးလိုက်ပါဦးကွယ်...ဒီ၂ရက်အတွင်း တို့တွေလုပ်တာနဲ့ သူ့တိုက်ခန်းလည်းညစ်ပတ်ကုန်ပြီ"

ရှီကျား တားလိုသော်လည်း ၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ တံမြက်စည်းကိုကောက်ကိုင်ကာ စတင်လှည်းကျင်းနေတော့သည်။ ဧည့်ခန်းကိုရှင်းလင်းပြီးနောက် သူမမှာ ရှီကျားအခန်းထဲသို့တိုက်ရိုက်၀င်သွားခဲ့လေသည်။ ၄င်းကိုမြင်သော် ရှီကျားလျင်မြန်စွာဆိုလိုက်သည်။

"၀မ်းကွဲ..ငါ့အခန်းကိုသိမ်းစရာမလိုပါဘူး တကယ်ရတယ်"

သူ့စကားမဆုံးခင်မှာပင် သူမမှာ သူ့အခန်းထဲ၀င်သွားတော့သည်။ ထို့နောက်သူ၏၀မ်းကွဲဖြစ်သူမှာ သေးငယ်သော ကြေးမုံလေးကို ဂရုတစိုက်ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

"၀မ်းကွဲ ..ဒီမှန်လေးကတကယ်ထူးခြားတာပဲနော် ဒါပေမယ့် မှန်က၀ါးနေရောပဲ..သိပ်လည်းအရိပ်မထင်ဘူး..မျက်နှာတောင်သေချာမမြင်ရဘူး"

ရှီကျား၏ခြေလှမ်းတို့တန့်သွားလျက် ၀မ်းကွဲ၏လက်ထဲမှ ထိုရှစ်ထောင့် ကြေးမုံလေးကိုကြည့်လိုက်မိလေသည်။

၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ ပြုံးလျက်ခေါင်းကိုမော့လာခဲ့လေသည်။

"ဒီမှန်ကိုသန့်သွားအောင်ပွတ်ပေးမယ်နော်..အဲဒါမှမြင်ရမှာပေါ့..."

ထို့နောက်အ၀တ်စုတ်ကိုကောက်ယူကာ မှန်ကိုစတင်ပွတ်တိုက်တော့သည်။ သူမမှာ မှန်၏ထောင့်တိုင်းကို ဂရုတစိုက်ပွတ်တိုက်သန့်ရှင်းနေခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်ထိုမှန်ကို ရှီကျားထံကမ်းပေးလိုက်လေသည်။ သူမ၏အပြုံးမှာ နွေးထွေးနေခဲ့လေသည်။

"ကြည့်ပါဦး ၀ါးနေသေးလားလို့"

ရှီကျားမှန်ကိုယူလျက် ငုံ့ကြည့်လိုက်လေသည်။ ထိုမှန်ထဲတွင် အခန်းထဲမှ ပရိဘောဂပစ္စည်းများကသာ ပုံရိပ်ထင်နေကာ လူတစ်ဦးမျှမပေါ်နေခဲ့ချေ။

ထိုမှန်ကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီးနောက် ရှီကျား ခေါင်းကိုမော့လျက် သူ၏၀မ်းကွဲကိုကြည့်လိုက်လေသည်။ သူ၏၂၀ကျော်အရွယ်၀မ်းကွဲမှာ သူ့အိပ်ခန်း၏ကြမ်းပြင်ကို တက်တက်ကြွကြွလှည့်ကျင်းနေခဲ့လေသည်။ ထောင့်ရှိဖုန်များပင်မကျန်စေရချေ။ ထို့နောက်အ၀တ်စုတ်ဖြင့် သူ၏စာအုပ်စင်နှင့် စာအုပ်စင်နှင့်နံရံကြားမှ အဟလေးများပါမကျန်ပွတ်တိုက်နေပြန်သည်။

ရှီကျား သူမကိုတားမနေတော့ဘဲ သည်အတိုင်းသာစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

သို့သော် ဤတစ်ကြိမ်တွင်မူ ၀မ်းကွဲဖြစ်သူမှာ သန့်ရှင်းနေရင်း ရုတ်တရက်ရပ်သွားခဲ့လေသည်။ သူမမှာ စာအုပ်စင်ကိုသန့်ရှင်းနေစဥ်အတိုင်း ခါးကိုကိုင်းလျက်တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက်သူမ၏ခေါင်းကိုဖြည်းညှင်းစွာမော့လာပြီး ရှီကျားကိုကြည့်လာခဲ့လေသည်။ သူမ၏လှပသောမျက်မှာပေါ်တွင် ထူးဆန်းသောအပြုံးကြီးကိုချိတ်ဆွဲလျက် အ၀ါရောင်လူစက္ကူလေးကိုယမ်းပြလာခဲ့သည်။ သူမ၏လေသံတွင် ရယ်မြူးရိပ်တို့ပါ၀င်နေခဲ့သော်လည်း ၄င်းမှာ အလွန်မကောင်းသောခံစားချက်ကိုပေးလေသည်။

"၀မ်းကွဲရှောင်ကျား..ဘယ်တုန်းကတည်းက စက္ကူညှပ်တမ်းဆော့နေတာတုန်း.."

ထိုလူစက္ကူရုပ်လေးကိုကြည့်ကာ ရှီကျား၏မျက်လုံးတို့တစ်ချက်မျှတုန်လှုပ်သွားခဲ့သော်လည်း သူမကိုမတုန့်ပြန်ခဲ့ချေ။

၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ အသာရယ်မောလိုက်လေသည်။ သူမ၏လက်၅ချောင်းမှာဖြည်းညှင်းစွာဆန့်သွားလျက်ထိုလူစက္ကူရုပ်လေးကို စက္ကူလုံးတစ်လုံးအဖြစ်တဖြည်းဖြည်းချင်းဖိချေလိုက်လေသည်။ လူစက္ကူရုပ်ကလေးမှာ အစပိုင်းတွင် ရုန်းကန်နေသေးသော်လည်း သူမ၏လက်ထဲတွင်ပင် စက္ကူလုံးအဖြစ် ဖိချေခံလိုက်ရကာ ငြိမ်သက်သွားလေတော့သည်။

S မြို့တော်၏တဖက်ခြမ်းတွင် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ နှစ်၃၀၀ လေလွင့်၀ိညာဥ်ကြီးနှင့် ညှိုနှိုင်းနေပြီး မောက်လျန်စာချုပ်ချုပ်ရန်ပြင်ဆင်နေကြလေသည်။

မောက်လျန်စာချုပ်သည်ကား သရဲအိုကြီးသည်လည်း မကောင်းမှုမပြုသ၍ မိမိသည်လည်း သူ၏၀ိညာဥ်ကိုမဖြိုခွဲဟု နှစ်ဦးသဘောတူညှိနှိုင်းသောစာချုပ်မျိုးလည်းဖြစ်သည်။

သို့သော် ယဲ့ကျင်းကြီ၏ လက်ချောင်း၂ချောင်းထိပ်တွင် ရွှေရောင်အလင်းတစ်ခုတောက်ပလာပြီး စာချုပ်ပေါ်တွင် လက်မှတ်ထိုးခါနီးတွင် သူ၏လှုပ်ရှားမှုကရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။

၄င်းကိုမြင်သော် သရဲအိုကြီးက စားပွဲကိုလှန်သော အမူအရာမျိုးနှင့်ကြုံး၀ါးလာခဲ့သည်။

"ကောင်လေး..မင်းကစာချုပ်မချုပ်ချင်တော့ဘူးလား..ဒီအဘိုးကြီးကလည်း ချုပ်ချင်မနေဘူးကွ"

ယဲ့ကျင်းကျီ၏အမူအယာမှာ အေးစက်လာခဲ့လေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ရွှေရောင်အလင်းတစ်ခုက သရဲအိုကြီး၏ကိုယ်ပေါ်သို့ရိုက်ခတ်သွားခဲ့လေသည်။ သရဲအိုကြီး၏ ဒေါသမှာကောင်းကင်ပေါ်သို့ ထိုးတက်သွားခဲ့သော်လည်း သူ၏ရှေ့မှ အမြဲတည်ငြိမ်ကာ ခံစားချက်မဲ့သော လူရွယ်လေး၏မျက်မှာ ရုတ်ချည်းအလွန်အမင်းအေးစက်လာသည်ကိုမြင်ချိန်တွင် သူ့မှာတိုက်ခိုက်ချိန်ပင်မရှိလိုက်ချေ။ ထို့နောက် သရဲအိုကြီးကိုစိုက်ကြည့်လျက် တစ်လုံးချင်းစီပြောလိုက်သည်။

"ခင်များသာ လူတွေကိုဒုက္ခပေးရဲရင် ငါ ယဲ့ကျင်းကျီက ခင်များကို ငရဲပြည်ရှစ်ထပ်အထိဆင်းပြီး မီးတောင်ချော်ရည်တွေဆီကနေလောင်ကျွမ်းခံရတဲ့နာကျင်မှုမျိုးကို ခံစားရအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ကတိပေးတယ်"

စကားဆုံးသည်နှင့် ယဲ့ကျင်းကျီသည် သူ၏ကိုယ်ကိုလှည့်လျက် လျင်မြန်စွာထွက်ခွာသွားပြီး မိုးကုပ်စက်၀ိုင်းအစွန်သို့ဖြတ်ခနဲပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကာ မောက်လျန်စာချုပ်ကိုပင် ဂရုစိုက်မနေတော့ချေ။

သရဲအိုကြီးမှာ လေထဲတွင်မျောနေသော မောက်လျန်စာချုပ်ကိုကြည့်လိုက်လေသည်။ အတော်ကြာပြီးနောက် အရိုက်ခံလိုက်ရ၍လောင်ကျွမ်းသွားသော ပါးပြင်ကိုကိုင်လျက် မကျေမနပ်ဆိုလိုက်သည်။

"ဒီအဘိုးကြီးကသာ လူတွေကိုဒုက္ခပေးချင်ရင် မကောင်းဆိုး၀ါးတို့ မိစ္ဆာတို့ဖြစ်နေတာကြာပေါ့..ငါသာနှစ်၃၀၀နေလာတဲ့ မကောင်းဆိုး၀ါးသာဆို ဒီသောက်ကောင်လေး ငါ့ကိုလက်တစ်ချောင်းထဲနဲ့ခုလိုတိုက်ခိုက်လို့ရမယ်များထင်နေလား..ဒီခေတ်ကလေးတွေကတော့ အကြီးကိုလည်းလေးစားရမှန်းမသိဘူး..အငယ်ကိုလည်းတန်ဖိုးထားရမှန်းမသိဘူးပဲ..ဆိုးချက်.."

ထိုစဥ် ကျင်းတုရေကန်ဘေးမှ အဆင့်မြင့်အိမ်ရာ၀န်းထဲတွင်..

ဘန်း..ဘန်း..ဘန်း...

မီးသီးများကွဲထွက်သွားသံဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာပြီး အိမ်ယာ၀န်းတစ်ခုလုံးမှာ အမှောင်အတိကျသွားတော့သည်။

တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ကျယ်လောင်စွာ အပြစ်တင်သံကိုလည်းကြားလိုက်ရလေသည်။

"ဓါတ်အားပေးဌာနက မီးဖြတ်မယ်ဆိုတာကို ဘာလို့ကြိုအသိမပေးတာလဲ..လွန်လွန်းတယ်..ငါအထက်ကိုတိုင်မယ်"

မည်သူမှသတိမထားမိသည်မှာ အဆောက်အဦးတစ်ခုတည်းကသာ မီးအားလုံး၀ပြတ်တောက်သွားခြင်းဖြစ်ကာ သာမာန်မီးဖြတ်ခြင်းမျိုးမဟုတ်ခဲ့ခြင်းပင်။

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ချက်ပြုတ်နေကြသော ဦးလေးနှင့်အန်တီမှာ အရိပ်အယောင်လေးမျှပင်မကျန်ဘဲ လေထဲသို့ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကြလေသည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင်ရှိသည့် နံရံပေါ်မှနာရီမှာ ၁၉: ၃၂မိိနစ်တွင် ရပ်နေခဲ့ပြီး ရွေ့လျားခြင်းမရှိတော့ချေ။

ရှီကျား သူ၏ရှေ့မှ မိန်းကလေးကိုအေးစက်စွာကြည့်လိုက်လေသည်။ လူစက္ကူလေးမှာ သူမလက်ထဲတွင် ဖိချေခံလိုက်ရပြီးသည်နှင့် မီးထတောက်လောင်ကျွမ်းသွားတော့သည်။ ရွှေရောင်မီးတောက်များက ၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်း၏ လက်ကိုလောင်ကျွမ်းနေသော်လည်း သူမမှာ နာကျင်မှုကို မခံစားရသည့်အလား ထိုစက္ကူလုံးလေးမှာ သူမလက်ထဲ၌ပင် ပြာအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

သူတို့၂ဦးမှာတစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

အတော်ကြာပြီးနောက် ၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ အသာရယ်မောလိုက်လေသည်။ သူမ၏အမည်းရောင်အတိမျက်လုံးများမှာ ရေခဲကန်ထဲတွင်နစ်မြုပ်နေသည့်အလား လူတစ်ဦးကိုတုန်လှုပ်သွားစေနိုင်သော အေးစိမ့်စိမ့်ခံစားချက်ကိုပေးနေခဲ့သည်။

"ငါ့၀မ်းကွဲက ယင်စွမ်းအင်သန်မာတဲ့အပြင်ကို..ဆရာသခင်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်နေမယ်လို့ မထင်ထားဘူးနော်"

ရှီကျားမှာ မထူးမခြားနားစွာပင်ဆိုလိုက်သည်။

"ငါကမင်းရဲ့၀မ်းကွဲလား"

ရှောင်ကျွင်းမှာ ပို၍ပင်ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်လေသည်။

"၀မ်းကွဲက ငါ့၀မ်းကွဲပေါ့လို့"

ရှီကျားမှာ စားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသော မှော်လက်နက်များကိုကြည့်လိုက်မိလေသည်။ အရင်ကသူသည်ထိုပစ္စည်းများကို အနည်းငယ်မျှဂရုမစိုက်မိပဲ စားပွဲပေါ်သို့သာ သည်အတိုင်းတင်ထားခဲ့မိသည်။ တစ်နေ့တွင် သူ၏၀မ်းကွဲမှာ ၄င်းတို့ကိုရှာတွေ့သွားလိမ့်မည်ဟု မည်သို့ထင်ထားလိမ့်မည်နည်း။

"လွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ်ကတွေ့ခဲ့တာကတော့ ငါ့၀မ်းကွဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်...ဒါပေမယ့် မင်းကတော့..ဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါမသိဘူး"

"ငါကနင့်ရဲ့၀မ်းကွဲပါပဲ..၀မ်းကွဲရှောင်ကျားရဲ့"

ရှီကျား သူမကိုအေးစက်စွာကြည့်နေခဲ့လေသည်။

👻

Prev Next