MM Story Teller

👻Chapter 24

Viewers 3k

👻Chapter 24

၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ အချိန်အတော်ကြာ ကျေနပ်စွာပြုံးနေပြီးမှ ရုတ်ချည်းခြေထောက်ကို ဆောင့်ချလိုက်လေသည်။ အနက်ရောင်လေထုတစ်ခုကကြမ်းပြင်မှတိုးတိုက်ပျံ့နှံ့သွားပြီး ဆံပင်များကိုလွင့်သွားစေသည်။

“ငါကနင့်ရဲ့၀မ်းကွဲပါဆို..ကြည့်လေ..နင့်ရဲ့၀မ်းကွဲပါ.."

ရှီကျားမှာရှေ့သို့လှမ်းလိုက်သည်။ သို့သော် တစ်လှမ်းမျှသာ လှမ်းလိုက်ရသေးချိန်တွင် စားပွဲပေါ်မှ မှော်ရတနာပစ္စည်းများမှာ အသက်၀င်နေဟန်ပေါ်သော အနက်ရောင်ဆံပင်ရှည်ကြီး၏တိုက်ချခြင်းခံလိုက်ရသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုစားပွဲထံသွားဖို့ရည်ရွယ်မထားသော်လည်း ရှီကျား ၄င်းကိုမြင်သော် တန့်သွားခဲ့မိလေသည်။ ထို့နောက်တခစ်ခစ်ရယ်သံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"မှော်လက်နက်တွေမရှိတော့ဘူးနော်...၀မ်းကွဲရှောင်ကျား..နင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

ရှီကျား"..."

ခတ္တမျှအကြာတွင် သူသည် သူ၏လည်တိုင်တွင်ချိတ်ဆွဲထားသော ၀ူရှန်းချင်းလီကို လက်ချောင်းလေးဖြင့် ပွတ်သပ်လျက် ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။

"ငါမင်းကိုပစ်မပေါက်ပါဘူး..မင်းစုန့်စုန့်ကိုသွားရှာလိုက်..သူအကြောက်လွန်ပြီး သူအလေးစွန့်တဲ့ ပုံးလေးထဲ ပုန်းနေမှာ..ညစ်ပတ်တယ် မင်းသူ့ကိုဆွဲထုတ်လိုက်"

၀ူရှန်းချင်းလီမှာ ခတ္တမျှအေးခဲနေပြီးမှာ ပျော်ရွှင်စွာပျံထွက်သွားတော့သည်။

အစမှာတော့ ရှောင်ကျွင်းသည် ၀ူရှန်းချင်းလီကိုမြင်သော် တောင့်တင်းသွားခဲ့သေးသည်။ ရှီကျားကနောက်ထပ်မှော်လက်နက်တစ်ခုကိုဆောင်ထားလိမ့်မည်ဟု ထင်မထား၍ပင်။ ထို့အပြင်ထိုမှော်လက်နက်မှာ အလွန်သန်မာပုံပေါ်ကာ အရှိန်အ၀ါနှင့်ပင် အန္တရယ်ကိုခံစားမိနိုင်လေသည်။ သို့သော် ရှီကျားက ထိုအစွမ်းထက်မှော်လက်နက်ကိုအဝေးသို့လွှတ်လိုက်သည်ကိုမြင်သော် သူမမှာ ဆရာသခင်ငယ်လေး၏ တုံးအမှုကို ဟားတိုက်ရယ်မောလိုက်လေသည်။

"၀မ်းကွဲ ရှောင်ကျား..နင့်ရဲ့၀မ်းကွဲလေးကစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ..ငါကဘာလို့နင့်ဆီမှာတည်းနေရတာလဲ..ဒါမှမဟုတ်..နင်ကဘာလို့နှစ်နည်းနည်းလောက် အသက်ရှင်နေဦးမှာလဲပေါ့..."

မကောင်းဆိုး၀ါး၏ရယ်သံက အခန်းထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့လေသည်။ အဖြူရောင်၀တ်ဆင်ထားသော မိန်းကလေးမှာ ကျယ်လောင်စွာရယ်မောနေခဲ့လေသည်။ ရုတ်ချည်း သူမ၏ ဆံပင်မှ ထက်ရှစွာထောင်တက်လာခဲ့လေသည်။ ဆံပင်တစ်ချောင်းချင်းစီမှာ ထက်မြသော ဓါးတစ်ချောင်းနှယ်..အနက်ရောင်နတ်ဆိုးစွမ်းအင်များနှင့်ရောနှောလျက် ရှီကျားထံပြေး၀င်လာကြလေသည်။

ရှီကျားက သူ၏လက်ဆစ်များကိုချိုးလိုက်ပြီးတင်းတင်းဆုပ်လိုက်သည်နှင့် သွေးနီရောင်အရှိန်အ၀ါများလွှမ်းခြုံလာတော့လေသည်။

သူမ၏စူးရှသောရယ်သံမှာ ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်၌ လက်သည်းချွန်များနှင့် ကုတ်ခြစ်နေသည့်အလား အလွန်နား၀င်ဆိုးလှလေသည်။ ထိုရယ်သံမှာ ခတ္တမျှသာကြာကာ ရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။

အမှောင်ထုထဲတွင် ဆံပင်နက်နက်တို့နှင့် ချောမောလှပသော လူရွယ်လေးမှာ သူ့ကိုထိုးဖောက်လာသော ဆံပင်များကိုဖမ်းဆုပ်လိုက်လေသည်။ အနက်ရောင်ယင်စွမ်းအင်များမှာ သူ့ထံအတင်းတိုး၀င်လာသော်လည်း လမ်းတစ်၀က်အရောက်မှာပင် အလွန်ကြောက်စရာကောင်းသောတစ်ခုခုနှင့်တိုးမိသည့်အလား တန့်ကုန်ကြလေသည်။ သို့သော်အဆုံးတွင် အနက်ရောင်ယင်စွမ်းအင်များမှာ သွေးနီရောင်စွမ်းအင်များထံမှ ၀ါးမြိုခံလိုက်ရလေတော့သည်။

၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်း၏ တောင့်တင်းတင်းမျက်နှာပေါ်တွင် အဖြူရောင်ကင်းမဲ့လျက် ပိန်းပိတ်အောင်မည်းနေသော မျက်လုံး၂လုံးသာရှိနေခဲ့လေသည်။ ထိုမျက်လုံးကြီးများမှာ သူ၏ဆံပင်များကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သော လူရွယ်လေးကို စူးရှစွာစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ လက်တစ်ဖက်မှာ ထိုဆံပင်များကိုဆွဲဆုပ်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်မှာတော့ လက်သီးဆုပ်အဖြစ် တင်းကြပ်စွာဆုပ်လိုက်လေသည်။

အသားနှင့်အရိုးများ၏လှုပ်ရှားနေသော တကျွတ်ကျွတ်အသံများကို တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းထဲတွင်ကြားလိုက်ရလေသည်။

ကျော့ရှင်းကာ ချောမောလူရွယ်လေးမှာ ခေါင်းကိုမော့လာခဲ့ပြီး အပြုံးနှင့်အတူဆိုလိုက်လေသည်။

"မင်းကသရဲလဲမဟုတ်ဘူးဆိုတော့..ဘာများလဲ... ငါတကယ်သိချင်တယ်..ပြောပြရင် မင်းရဲ့၀မ်းကွဲက မင်းသက်ညှာပေးမယ်..မရိုက်တော့ဘူး ဘယ်လိုလဲ"

လက်တစ်ဖက်မှာ ရေညှိနှယ်အချောင်းလိုက် စိုကပ်နေသော ဆံပင်များကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဆံပင်နက်တို့နှင့် လူရွယ်လေးမှာ လက်က်ိုလှည့်လျက် ထိုဆံပင်ထွေးကြီးကိုဆောင့်ဆွဲလိုက်လေသည်။ အဖြူရောင်၀တ်ဆင်ထားသော မိန်းကလေးမှာ သူ့ထံသို့အတင်းဆွဲယူခံလိုက်ရလေသည်။ ထိုဆံပင်များပေါ်မှ ယင်စွမ်းအင်များမှာ ရှီကျားအပေါ် သက်ရောက်ခြင်းမရှိချေ။ အနက်ရောင်ချီများမှာ ကြောက်လန့်တကြားထွက်ပြေးရန်ကြိုးစားလိုက်ကြသော်လည်း သွေးနီရောင်စွမ်းအင်ထံမှ တမဟုတ်ချင်း၀ါးမြိုခြင်းကိုခံလိုက်ရလေသည်။

၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ သူမ၏အနက်ရောင်မျက်လုံးကြီးများကို ပြူးကျယ်လျက် သူမရှေ့သို့ဆောင့်ဆွဲခေါ်နေရသည်ကို မတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့ကြချေ။

ကြောက်လန့်နေသော အမူအရာနှင့်အတူ လူမဟုတ် သရဲမဟုတ် သတ္တ၀ါမှာခေါင်းအစခြေအဆုံး အနက်ရောင် ယင်စွမ်းအင်များဖြင့်ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့လေသည်။ သို့တိုင်အောင် ကျော့ရှင်းစွာချောမောလှပသောလူရွယ်လေးမှာ သူမကိုခံစားချက်မဲ့စွာသာစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်အေးစက်သောမျက်၀န်းများနှင့် လက်ကိုရုတ်ချည်းလှုပ်ရှားလိုက်ပြီး ထိုလူမဟုတ် သရဲမဟုတ်သောသတ္တ၀ါမှာ ဆံပင်မှဆွဲလျက် နံရံပေါ် ရိုက်ချခံလိုက်ရလေသည်။

"အား..."

ယင်စွမ်းအားများမှာ သူ့အပေါ်လုံး၀သက်ရောက်ခြင်းမရှိပဲ ၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ ရှီကျားထံမှ လက်ဗလာနှင့် နံရံပေါ်ပစ်ပေါက်ခံနေရတော့သည်။ ထို့နောက်ရှီကျားမှာလက်သီးကိုတင်းစွာဆုပ်လျက် သူမထံလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။ ရှောင်ကျွင်းမှာ မုန်းတီးစွာမော့ကြည့်လာခဲ့သည်။ လက်ဆယ်ချောင်းမှာ အနက်ရောင်ယင်စွမ်းအင်များဖုံးလွှမ်းနေသော လက်သည်းများကိုဆန့်ထုတ်လျက် ရှီကျားကိုကုတ်ချလိုက်လေသည်။

ခရမ်းနက်ရောင် လက်သည်းရှည်ကြီး၁၀ချောင်းမှာ ရှီကျား၏နှလုံးကိုနှိုက်ထုတ်ရန် ရွယ်လာခဲ့လေသည်။ ထိုယင်စွမ်းအင်လက်သည်းများ ရှီကျား၏အ၀တ်ကိုလာထိမိချိန်မှာပင် "ကွပ်"ခနဲအသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"အား..နာတယ်"

လက်သည်း၁၀ချောင်းမှာ ချက်ချင်းကျိုးပဲ့သွားခဲ့လေသည်။ အနီပုပ်ရောင်သွေးမည်းများစီးကျလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်စင်သွားခဲ့သည်။

ရှီကျားမှာ ကြမ်းပြင်ကိုကြည့်ကာ တုန်လှုပ်သွားမိသည်။

သွေးကအစစ်ပဲ..ယင်စွမ်းအင်မဟုတ်ဘူး..

သူရပ်နေမိစဥ် ၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းအား အသက်ရှူရန်အချိန်တချို့ရရှိသွားစေသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူမမှာ သူမ၏ကြောက်စရာကောင်းသော ၀မ်းကွဲဖြစ်သူနှင့်ရင်ဆိုင်ရတာတွင် ဆံပင်ကိုရော လက်သည်းများကိုပါ သုံး၍မရသည်ကို မှတ်သွားခဲ့လေသည်။ ထိုအစားလူအကောင်လိုက်ပြေး၀င်လာလျက် ပါးစပ်ကိုကျယ်စွာဟလျက် ကိုက်ချရန်ကြိုးစားလာခဲ့လေသည်။ သို့သော် သူမရွေ့လျားနိုင်ခင်မှာပင် သူမ၏ဆံပင်မှာ ရုတ်ချည်းဆွဲခံလိုက်ရပြန်သည်။ ရှီကျားမှာ သူမ၏ဆံပင်ရှည်ကြီးမှဆောင့်ဆွဲလျက် နံရံပေါ်ကိုင်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။

ဘန်း ဘန်း ဘန်း..

သူမ၏ခေါင်းမှာ နံရံနှင့် ထပ်ခါထပ်ခါရိုက်ချခံနေရပြီး အနက်ရောင်အမှတ်ကြီးထင်ကျန်ရစ်စေသည်။ ရှောင်ကျွင်းမှာ မူးဝေပြီး လူမှန်းသူမှန်း မသိတော့သည်အထိ ရိုက်နှက်ခံနေခဲ့ရသည်။ မည်သည့်ခွန်အားမှလည်း မကျန်ရှိတော့ပဲ ရှီကျားကသူမဆံပင်ကိုဆွဲလျက် ကိုင်ပေါက်သည်ကိုသာ ခံနေရတော့လေသည်။ သို့သော် ရှီကျားမှာ မကြာခင်မှာပင် ရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။ သူ၏လက်တစ်ဖက်မှာ သူမအားမလှုပ်ရှားနိုင်စေရန် ဂုတ်ကိုဖမ်းဆုပ်ထားခဲ့လေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်မှာတော့ နံရံပေါ်မှ အနက်ရောင်အစွန်းကွက်ကိုပွတ်သုတ်လိုက်ပြီး သူ၏နှာခေါင်းနားတွင် အနံ့ခံကြည့်လိုက်သည်။

ပြင်းထန်သောသွေးနံ့တစ်ခုက ရှီကျား၏နှာခေါင်းထဲတိုး၀င်လာခဲ့လေသည်။ ရှီကျားသည် အသက်မျော့မျော့လေးသာရှူနိုင်တော့သော ဂါ၀န်အဖြူ၀တ်မိန်းကလေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်အေးစက်စွာမေးလိုက်၏။

"မင်းကဘယ်လိုလုပ်သွေးထွက်နေတာလဲ..သွေးရောင်နဲ့သွေး..မင်းကတကယ်ပဲဘာကြီးလဲ"

ရှောင်ကျွင်းမှာ တပိုင်းသေလုနီးပါးပင်။ အကယ်၍ လူတစ်ယောက်သာ ထိုသို့ဆံပင်မှဆွဲလျက် နံရံသို့ အကြိမ်ကြိမ်ကိုင်ပေါက်ခြင်းခံခဲ့ရပါက သေနေလောက်ပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤအရာမှာ အသက်ရှိနေဆဲပင်။ ၄င်းမှာနာကျင်နေမှန်း သိသာလှသည်။ ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးမှာ သူမ၏တကိုယ်လုံးတွင်ဖုံးလွှမ်းနေသော ယင်စွမ်းအင်များပင်။ သူမ၏ရှေ့မှာ ဤသန့်စင်ကြည်လင်၍ ကျော့ရှင်းလှပသော လူရွယ်လေးမှာ အရှိန်အ၀ါတစ်ခုရှိနေပြီး လူတစ်ယောက်က သရဲတစ်ကောင်ကိုကြောက်ရွံ့သော ခံစားမှုမျိုးခံစားရစေသည်။

မဟုတ်ဘူး..သရဲတစ်ကောင်က သူ့လောက်ဘယ်လိုလုပ် ကြောက်စရာကောင်းမှာလဲ...

ရှောင်ကျွင်းက ဘာမှမဆိုခဲ့ချေ။ ရှီကျားလည်းသူမကိုဆက်၍ရိုက်နှက်မနေတော့ချေ။

ဤသည်မှာသရဲတစ်ကောင်သာဆိုလျှင် ရှီကျားဂရုစိုက်နေလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ မိန်းကလေးသရဲပင်ဖြစ်စေ ကလေးသရဲပင်ဖြစ်စေ သူတွန့်ဆုတ်မနေပဲ ထိုးချလိုက်မှာပင်။ သို့သော်ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် သွေးထွက်နိုင်ပြီး လူအပူချိန်မျိုးရှိသော သရဲဟူ၍မရှိပါချေ။ သို့သော် သရဲမဟုတ်ခဲ့ပါလျှင်လည်း ဤမျှရိုက်နှက်ခံရပြီးသည့်နောက် အဘယ်ကြောင့် မသေသေးပါသနည်း။

ကိုယ်အပူချိန်ရှိနေခြင်းကိုတော့ သာမာန်ဟုယူဆလို့ရသည်။ ဥပမာဆိုရလျှင် ရှေ့တစ်ကြိမ်ကကြုံခဲ့ရသော သရဲကလေးမှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူက အသားကိုခုတ်ကာ ၀ိညာဥ်ကိုချည်နှောင်ထားသည့်အတွက် ကိုယ်အပူချိန်ရှိနေဆဲပင်။ သူ၏အသက်ဓါတ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူထံမှလာခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤတစ်ခေါက်မှာ ကွဲပြားသည်။ သာမာန်နေ့အချိန်တွင် သူမကိုယ်ပေါ်က ယင်စွမ်းအင်များကိုမမြင်နိုင်ချေ။ သူမတွင် ကိုယ်အပူချိန်ပါရှိနေရုံသာမက သွေးပါထွက်နိုင်လေသည်။

ရှီကျား အေးစက်စွာမေးလိုက်သည်။

"မင်းကလူလား သရဲလား"

၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်း၏မျက်နှာမှာ သွေးများဖုံးလွှမ်းနေခဲ့လေသည်။ သူမ၏ခေါင်းပေါ်မှစီးကျလာသော သွေးများကြောင့် ဂါ၀န်အဖြူကိုအနီရောင်အဖြစ်စွန်းထင်းသွားစေသည်။ သူမ၏ဆံပင်မှာ ၃မီတာခန့်ရှည်လေသည်။ ထိုဆံပင်များကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ပုံကျနေသည်က ရေမှော်ပင်များနှယ်။ ရှီကျားကသူမလည်တိုင်ကိုဖမ်းဆုပ်ထားခြင်းကြောင့်သာမဟုတ်ပါက ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြိုကျသွားလောက်ချေပြီ။

ရှီကျား၏စကားကိုကြားလျှင် ရှောင်ကျွင်းထံမှ စကားသံတစ်ခွန်းမျှထွက်မလာချေ။

ရှီကျားမှာ သူမကိုအနီးကပ်သေချာစူးစမ်းလိုက်လေသည်။ အတော်ကြာမှသူကဆိုလိုက်သည်။

"ကြည့်ရတာမင်းကမသေနိုင်ဘူးပဲ...သွေးတော့ထွက်ပေမယ့် ငါ့ဆီက ဒီလောက်ရိုက်နှက်ခံထားရတာတောင် မသေနိုင်ဘူး..လူလည်းမဟုတ်ဘူး သရဲလည်းမဟုတ်ဘူး..ဘာလဲမင်းက"

အနက်ရောင်သွေးများကသူမ၏ခေါင်းပေါ်မှစီးကျနေပြီး ရှောင်ကျွင်း၏ မျက်ခွံများကို စိုစွတ်သွားစေသည်။ သူမမှာ သူမ၏ရှေ့မှ ကြောက်စရာကောင်းသောလူရွယ်လေးကို ခက်ခက်ခဲခဲမျက်လုံးပင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ၄င်းက ရှီကျား၏လည်တိုင်မှ ဖောက်ထွင်းမြင်ရသော အဆောင်လေးကို ဦးတည်တိုက်ခိုက်လာခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမှာ ကိုယ်ကိုကိုင်းနေသဖြင့် ဗုဒ္ဓအဆောင်လေးမှ အင်္ကျီထဲမှ အပြင်သို့ထွက်ကျနေခဲ့သည်။

သူမ၏ခေါင်းထဲတွင်အကြံတစ်ခုပေါ်လာခဲ့လေသည်။ ၀မ်းကွဲရှောင်ကျွင်းမှာ ပါးစပ်ကိုဟလျက် စူးရှ၍ နားမခံသာသော အော်သံမျိုးပြုလုပ်လာပြီး ရှီကျားမှာ မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်မိလေသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ရှောင်ကျွင်းမှာ လက်ကိုဆန့်လျက် ထိုဖောက်ထွင်းမြင်ရသော အဆောင်လေးကို ဖမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။

ထိုအဆောင်လေးကိုထိမိသည်နှင့် ၄င်းထံမှ မျက်စိကျိန်းဖွယ်ရွှေရောင်အလင်းတန်းများထွက်လာပြီး ရှောင်ကျွင်းမှာနာကျင်မှုနှင့်အော်မြည်လိုက်လေသည်။ သို့တိုင်အောင် သူမက၄င်းကိုမလွှတ်ခဲ့ချေ။ ထိုအစားထိုအဆောင်ကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လျက် ထောင့်ကိုလွှင့်ပစ်လိုက်လေသည်။

ရှောင်ကျွင်း၏လက်မှာ အသားများကွဲသွားသည်အထိလောင်ကျွမ်းခံလိုက်ရကာ အရိုးများပင်မြင်နေရလေသည်။ သို့တိုင်အောင် သူမမှာနာကျင်မှုကိုမသိသည့်အလား ရှီကျားကိုကြည့်လျက် ဆိုးယုတ်စွာရယ်မောလာခဲ့သည်။

"နင့်ရဲ့မှော်အဆောင်မရှိတော့ဘူး..ဟား ဟား"

ရှီကျား"...."

ဘာလို့အဲဒီစကားပြောကို ရင်းနှီးနေပါလိမ့်...

ကြည့်ရသည်မှာ မကြာသေးခင်ကမှ ဤအရာမှာ သူမ၏ဆံပင်များဖြင့် စားပွဲပေါ်မှ အဆောင်လက်ဖွဲ့များကို တိုက်ချလိုက်ပုံပင်။ ထို့နောက် တစ်ထပ်တည်းတူညီသော စကားကိုဆိုခဲ့ပုံရသည်။

ရှောင်ကျွင်းသည် သူမရှီကျားလည်ပင်းမှ ထိုဖောက်ထွင်းမြင်ရသော အဆောင်ကိုဖယ်ရှားလိုက်သည်နှင့် သွေးနီရောင် ချီစွမ်းအင်အမျှင်တစ်ခုက အောက်မှဖောက်ထွက်လာပြီး ရှီကျား၏ခြေထောက်ကိုတွယ်တက်လာသည်အား သတိမထားမိခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် ရှီကျားက သူမအား ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ခြင်းအလျင်းကင်းမဲ့သော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်နေသည်ကိုလည်း သတိထားမိပုံမရချေ။ အတိအကျဆိုရလျှင် ဆရာသခင်ကြီးတစ်ဦးက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဟုတ်ကြီးထင်နေသော အရူးတစ်ယောက်အား သနားစိတ်ဖြင့် ကြည့်နေသောခံစားချက်မျိုးဖြစ်သည်။

"နင့်ကိုသတ်မယ်..နင့်ကိုသတ်ပစ်မယ်"

ရှောင်ကျွင်းမှာ သူမ၏အနက်ရောင်ပါးစပ်ကြီးကိုဖြဲကာပြေးလာပြီး ရှီကျားကို တစ်ကိုက်တည်းမြိုချပစ်လိုက်ချင်ပုံပင်။ ရှီကျားဘေးသို့အသာရွေ့လိုက်လေသည်။ ရှောင်ကျွင်း၏ယင်စွမ်းအင်များမှာ ရှီကျားထံတဖန်တွယ်တက်လာခဲ့ပြန်သည်။ သို့သော်ရှီကျားလက်နှင့်တစ်ချက်ခါလိုက်ရုံဖြင့် ထိုအနက်ရောင်ယင်စွမ်းအင်ထုကြီးမှာ တမဟုတ်ချင်းပြိုကွဲသွားရလေသည်။

ရှောင်ကျွင်း ကြောင်အသွားခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ သူမကိုတုန့်ပြန်ရန်အခွင့်ပေးမနေပဲ လည်ပင်းမှဆုပ်ကိုင်ကာ နံရံပေါ်သို့ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် မည်သည့်မေးခွန်းမျှမရှိတော့ချေ။ ကောင်းကောင်းဆုံးမပြီး၍ ငြိမ်ကျသွားသောအခါတွင် ဘာမဆိုဆွေးနွေး၍ရသည်။ အရိုက်ခံရပြီးသောအခါတောင်မှ ကောင်းစွာပြုမူရကောင်းမှန်းမသိလျှင် ဒုက္ခများလေသည်။

ရှည်ရှည်ဝေးဝေးဆော့ကစားနေချင်စိတ်ကင်းမဲ့စွာပင် ရှောင်ကျွင်း၏မျက်နှာပေါ် လက်သီးတစ်ချက်ကျရောက်လာခဲ့ပြန်သည်။ အစပိုင်းတွင်တော့ သူမက ရှီကျား၏ နှလုံးကိုနှိုက်ထုတ်ရန်စဥ်းစားထားခဲ့သော်လည်း အဆုံးတွင်တော့ သူမမှာ ရုန်းကန်ရန်ပင် လက်လျှော့လိုက်ချေပြီ။ သူမမှာ လူတစ်ယောက်ထံမှ သေသွားပါရစေဟု ဆုတောင်းမိသည်အထိ ရိုက်နှက်ခံနေခဲ့ရလေသည်။

အခြားသရဲတစ်ကောင်သာဆိုလျှင် ၀ိညာဥ်ပြိုကွဲသွားသည်က ကြာလောက်ချေပြီ။ ကံမကောင်းသည်မှာရှောင်ကျွင်းမှာ မသေနိုင်ခြင်းပင်။ သူမမှာ ၅မိနစ်တိတိ သေလုမြောပါးရိုက်နှက်ခံရလေသည်။ သူမ၏မျက်နှာမှာရောင်ကိုင်းလျက် သွေးများဖုံးလွှမ်းနေချိန်တွင် ရှောင်ကျွင်းမှာ ရုတ်ချည်းမျက်ရည်များကျလာတော့သည်။

ရှီကျား"...."

ဒီလိုအကွက်မျိုးလည်းရှိသေးတယ်လား..သရဲမတွေအကုန်ဒီလိုပဲလို့တော့မပြောနဲ့...

—သရဲမတစ်ဦးကိုပထမဆုံးအကြိမ်ရိုက်နှက်ဖူးသော ရှီကျားထံမှမှတ်ချက်

၄င်းမှာ လူလည်းမဟုတ် သရဲလည်းမဟုတ်သော်လည်း မိန်းကလေးတစ်ယောက်ငိုနေသည်ကိုမြင်ရလျှင် ရှီကျားမှာ သနားသွားလျက် ဆက်၍မရိုက်တော့ချေ။ သူလက်ကိုသာပြန်ရုတ်လိုက်တော့သည်။ သို့သော်သူလက်ကိုရုတ်လိုက်စဥ်မှာပင် အနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခုမှ ပြတင်းပေါက်မှဖြတ်ခနဲ၀င်လာခဲ့လေသည်။

အနက်ရောင်၀တ် ကောင်းကင်ဘုံဆရာသခင်မှာ အခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကိုအသေအချာကြည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်သူသည် အနက်ရောင်အလုံးတစ်လုံးနှင့် ဂါ၀န်ဖြူ၀တ်ထားသော အမျိုးသမီးသရဲတစ်ဦးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ"..."

သူသည်မန္တာန်တစ်ခုကိုရွတ်လျက်သူ၏မျက်လုံးပေါ်တွင် အက္ခရာတစ်ခုကိုရေးဆွဲလိုက်သည်။ ရွှေရောင်အက္ခရာစာလုံးများက သူ၏မျက်ခွံထဲ လျှင်မြန်စွာ၀င်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် မျက်လုံးကိုတဖန်ဖွင့်ကာကြည့်လိုက်လျှင် အနက်ရောင်အလုံးကြီးပျောက်ကွယ်သွားလျက် ရှီကျားကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ရှီကျားနှင့် ရှောင်ကျွင်းရပ်နေသော နေရာမှာ အတွေးပွားစေသည်။ သူတို့မှာတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင်ထောင့်တွင်ရပ်နေခဲ့ကြလေသည်။ ရှီကျားက ရှောင်ကျွင်းကိုနံရံသို့တွန်းလိုက်သည်လား ရှောင်ကျွင်းက ရှီကျားကိုပဲ တွန်းလိုက်ကာ ရိုက်နှက်နေခြင်းလားဝေခွဲမရချေ၊

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ခြစ်ရာလေးပင်ရှိမနေသော ရှီကျားကိုကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပုံပျက်ပန်းပျက်နှင့် သနားစရာအခြေအနေဖြစ်နေသော မိန်းကလေးကိုတဖန်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ၃စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် သူ၏အမူအရာအေးစက်သွားခဲ့သည်။ သူ ကိုယ်ကိုတစ်ချက်ခုန်လျက် ရှီကျားကို ခါးမှပွေ့ယူကာ အခန်းပြင်သို့ချက်ချင်းခေါ်သွားကာ ချပေးလိုက်လေသည်။

ရှီကျား တန့်သွားမိလေသည်။

"ဆရာယဲ့"

"မကြောက်ပါနဲ့"

ည၏အမှောင်ထုထဲတွင် ခပ်နိမ့်နိမ့်နှင့် သံလိုက်ဓါတ်နှယ်ဆွဲငင်အားရှိသော အမျိုးသား၏အသံမှာ အလွန်နာပျော်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ယဲ့ကျင်းကြီးမှာ သူ့ကိုကြည့်နေခဲ့သည်။ ရှီကျားကိုအတော်ကြာအောင်စိုက်ကြည့်နေသည့် ယဲ့ကျင်းကျီ၏ မျက်၀န်းများထဲမှ မှည့်နက်လေးမှာ အကြည့်မလွဲနိုင်အောင် ထင်ရှားနေခဲ့လေသည်။ သူကအပြစ်ရှိသလိုခံစားချက်နှင့်ဆိုလိုက်သည်။

"ဆောရီး ကိုယ်ထွက်မသွားခဲ့သင့်ဘူး..ကိုယ်လာတာနောက်ကျသွားတယ်"

ရှီကျား "..." ဟင်...

*****

စာရေးသူမှာပြောစရာရှိတယ်:

မှန်: ဇနီးလေးဒုက္ခရောက်နေပြီ ဒုက္ခပါပဲ..QAQ

၀မ်းကွဲ: ငါကမှဒုက္ခရောက်နေတာပါဟာ QAQ

C+ : ^_^

👻

Prev Next