MM Story Teller

👻Chapter 29

Viewers 3k

👻Chapter 29

နောက်ထပ်နေ့ရက်တချို့မှာလည်း ချောမွေ့စွာကုန်ဆုံးသွားခဲ့လေသည်။

သူ၏ယင်စွမ်းအင်ပြင်းထန်မှုကြောင့် ရှီကျားတွင် သူငယ်ချင်းအနည်းငယ်သာရှိခဲ့လေသည်။ သူ၏တက္ကသိုလ်ဆောင်မှ သူငယ်ချင်းများမှလွဲလျှင် သူဘယ်တုန်းကမှ တိုက်ခန်းတစ်ခုကို ၂ယောက်ငှားမနေဖူးချေ။ ထို့ကြောင့် အတူငှားနေသည့်အခန်းဖော်ရှိရခြင့်၏ခံစားချက်ကိုမသိပါသော်လည်း ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် ယဲ့ကျင်းကျီလောက်ကောင်းသော အခန်းဖော်မရှိနိုင်ဟုတော့ယုံကြည်လေသည်။

သူနိုးလာသည်နှင့် မနက်တိုင်းတွင် စားပွဲပေါ်၌ မနက်စာပြင်ပြီးသားအသင့်ရှိနေလိမ့်မည်။ တစ်နေ့တွင် ၃နပ်ဖြစ်ကာ တစ်နပ်ချင်းစီမှာလည်း ကွဲပြားလေသည်။ ထိုဟင်းပွဲများမှာလည်း အလွန်အရသာရှိလွန်း၍ မယုံနိုင်စရာပင်။ ရှီကျားမှာ ဆရာယဲ့သာ သရဲဖမ်းခြင်းကိုဆက်မလုပ်လိုတော့လျှင် စားဖိုမှူးတစ်ဦးအဖြစ်ပြောင်းလုပ်ကိုင်သင့်ကြောင်း တွေးနေမိလေသည်။ နာမည်ကြီးလာမှာ အသေအချာပင်။

ထို့အပြင် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ဤရက်များတွင် ချက်ချင်းအားလပ်သွားပုံပင်။ သူပြောပုံအရဆိုလျှင် Sမြို့တွင် သရဲများမကျန်ရှိတော့သလောက်ပင်။ သူကညဘက်တွင်ခဏလောက်ပတ်ကြည့်လိုက်ရုံမျှဖြင့်လုံလောက်လေသည်။ သို့နှင့်တနေကုန်လုံးတွင် ရှီကျားနှင့် ယဲ့ကျင်းကျီ၂ယောက်လုံးအိမ်မှာရှိနေခဲ့ကြလေသည်။

အစပိုင်းတွင် ရှီကျားမှာ ဤရွှမ်းရွှယ်လောက၏လူငယ်မျိုးဆက်သစ်ခေါင်းဆောင်နှင့် မည်သို့လိုက်လျောညီထွေဆက်ဆံရမှန်းမသိခဲ့ချေ။ သို့သော် သူနားလည်လာခဲ့သည်မှာ သူဘာကိုပဲလုပ်ချင်လုပ်ချင် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ မေးမြန်းခြင်းမရှိ ကန့်ကွက်ခြင်းမဲ့စွာ သူ၏ဘေးမှ အဖော်လုပ်ပေးမည်ဖြစ်သည်။

တီဗွီကြည့်နေစဥ်တွင် ဆရာယဲ့က ပန်းသီးကိုစိတ်ရှည်လက်ရှည်နွာလျက် သူ့အားကမ်းပေးလာခဲ့သည်။

ရှီကျားမှာ စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။

"ဆရာယဲ့.."

ယဲ့ကျင်းကျီက တည်တံ့စွာဆိုလာခဲ့သည်။

"ကိုယ်ပန်းသီးစားချင်လာလို့လေ"

ထို့နောက် စားပွဲပေါ်မှ နောက်ပန်းသီးတစ်လုံးကိုထိုးပြလာခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာချက်ချင်းအလင်းပွင့်သွားခဲ့သည်။

သြော် ဆရာယဲ့က ပန်းသီးစားချင်လာလို့ သူ့ကိုလည်းကြုံလို့တစ်လုံးကျွေးတာပဲ...

တီဗွီကြည့်မနေချိန်တွင် သူတို့၂ဦးက စကားပြောကြသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ဖေးယွီလောက်စကားမများသော်လည်း သူသိသည်တို့က ဖေးယွီထက်အလွန်များပြားလှသည်။

လွန်ခဲ့သော ၂ရက်ခန့်က ရှီကျားမှာ သူ့အန်တီတို့မိသားစုအခြေအနေကို ဖေးယွီနှင့် ပြောဖြစ်ခဲ့ကြသေးသည်။ ၄င်းကိုကြားလျှင် ဖေးယွီ အလွန်ရှော့ခ်ရသွားခဲ့လေသည်။

"Doppelganger(ကိုယ်တုမိစ္ဆာ)လား...ငါကြားတော့ကြားဖူးပေမယ့်တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး..ငရဲဘုရင်ယဲ့က အဲဒီအကြောင်းကိုတကယ်သိတယ်ပေါ့"

လူ၂ယောက်ကြားမှ အဆင့်ကွာခြားချက်မှာ သိသာလွန်းနေခဲ့သည်။

သူ၏ထူးခြားသော ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်ရှီကျားမှာ သဘာ၀လွန်ဖြစ်ရပ်များအကြောင်းပို၍သတိထားမိကာ သာမာန်လူများထက်လည်းပိုသိလေသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင်မူ သူသည်ဆရာယဲ့ထံမှ ပို၍ ထူးခြားဆန်းကြယ်ဖြစ်ရပ်များကိုကြားခဲ့ရကာ ပါးစပ်ရာဇ၀င်အမှားများကိုလည်း အမှန်ပြင်နိုင်ခဲ့လေသည်။

ရှီကျား လက်ဖက်ရည်ကိုပြင်နေရင်း သူ၏ရှေ့မှအနက်ရောင်၀တ် အမျိုးသားကိုကြည့်လိုက်မိလေသည်။

သူတို့၂ဦးလုံးမှာ လူအများနှင့်ဆက်ဆံလေ့မရှိသောကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည်။ ဆရာယဲ့သည်ဖေးယွီပြောခဲ့သလောက် ကြောက်စရာမကောင်းဟု သူ ခံစားမိလေသည်။ သူ၏ကြောက်မယ်ဖွယ်အစွမ်းကိုဖယ်ထားလိုက်ပါက ဆရာယဲ့မှာ တိတ်ဆိတ်၍ အေးချမ်းသူဖြစ်လေသည်။ သူသည် သူ၏စွမ်းရည်ကိုကြွား၀ါးနေတတ်သူမျိုးမဟုတ်ပဲ အရေးကြုံးလာလျှင် အားကိုးရသူမျိုးသာဖြစ်သည်။

တချိူ့သောသူတို့မှာ တဖက်လူနားထောင်ကောင်းမည့်စကားများမပြောတတ်သော်လည်း လိုအပ်လာချိန်တွင်မူ ရှေ့တွင်မားမားမတ်မတ်ရပ်တည်ကာ မိုးနှင့်လေကိုကာကွယ်ပေးတတ်လေသည်။

ထိုအထိတွေးပြီးနောက် ရှီကျားမှာ သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်တို့မြင့်တက်သွားပြီးမေးလိုက်သည်။

"ဆရာယဲ့ ကော်ဖီကြိုက်လား လက်ဖက်ရည်ကြိုက်လား"

"၂ခုလုံးအဆင်ပြေပါတယ်"

ရှီကျား သူတို့၂ဦးလုံးအတွက်လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်စီဖျော်လိုက်ကာ စားပွံထံယူလာပြီး တီဗွီကိုဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ တီဗွီပေါ်တွင် သရဲကားတစ်ကားလာနေခဲ့သည်။ အတိအကျဆိုရလျှင် ရှီကျားသရုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် ပြည်တွင်းသရဲကားတစ်ကားဖြစ်သည်။ ဤကားတွင် သူ၏ဇာတ်၀င်ခန်းမှာ မဆိုစလောက်လေးပိုများကာ ၆ခန်းစာမျှရှိလေသည်။ သူကအရူးတစ်ယောက်လိုသရုပ်ဆောင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အဆုံးမှအဆုံးအထိ မသေနိုင်သေးချေ။

ရှီကျားဖုန်းကိုကြည့်နေရာမှ တီဗွီကိုတစ်ချက်မျှမော့ကြည့်လိုက်မိစဥ် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ တခန်းကိုမှမလွတ်စေလိုသည့်အလား စခရင်ကို ပေါက်ထွက်မတက်စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ဤဇာတ်ကား၏ဇာတ်ကြောင်းမှာ အလွန်ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။ ဤကားမှာလည်းထိုဖန်တရာတေနေသော အားယားနေသည့်ကျောင်းသားတသိုက်မှာ တောင်ပေါ်သို့တက်လာပြီး သရဲခြောက်သည့်အိမ်ကိုရှာကြသည့်ကားမျိုးသာဖြစ်လေသည်။ အဆုံးတွင်တော့ သူတို့တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်သေဆုံးသွားခဲ့သည်။ သူတို့သည်၄င်းမှာ သရဲ၏လက်ချက်ဟုထင်ခဲ့သော်လည်း သူတို့ထဲမှတစ်ဦး၏ အကွက်ချသတ်ဖြတ်ခြင်းမျိုးဖြစ်နေခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ အာရုံစူးစိုက်လျက်ကြည့်နေခဲ့၏။ ရှီကျားမှာ ထိုတောင်ပေါ်ရွာလေးတွင် အရူးတစ်ယောက်အဖြစ်ပေါ်လာတိုင်း ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ကျောပြင်တို့ဆန့်တန်းသွားလျက် စခရင်ကို မျက်တောင်မခတ်စိုက်ကြည့်နေလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်ဤတစ်ကားလုံးတွင် ရှီကျား၏ပါ၀င်မှုမှာ အလွန်နည်းပါးလှလေသည်။ ဇာတ်ကားဆုံးသည်အထိ ဇာတ်၀င်ခန်းမှာ ၄ -၅ခန်းကျော်ရုံမျှသာရှိသည်။

ဇာတ်ကားပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် ရှီကျားမှာ ရီမုကိုကိုင်လျက် ပြုံးကာ သာမာန်ကာလျှံကာဆိုလိုက်သည်။

"ဒီနေ့ထူးထူးခြားခြား သရဲကားလွှင့်မယ်ထင်မထားဘူး..ကျွန်တော်နောက်ကားတွေမှာလည်း နည်းနည်းသရုပ်ဆောင်ထားသေးတယ်..သြော်..ဒါနဲ့ဆရာယဲ့ နောက်ဘာအစီအစဥ်ကြည့်ချင်သေးလဲ..ဒီလိုင်းပဲကြည့်မှာလား"

နောက်ဆုံးစကားမှ နောက်ပြောင်းခြင်းသက်သက်သာဖြစ်လေသည်။ ဤအမှိုက်ဆန်သောသရဲကားကိုကြည့်ပြီးသောမည်သူမဆိုနောက်တစ်လိုင်းကို ပြောင်းချင်မိလိမ့်မည်ဟု ရှီကျားမှာ သေချာနေခဲ့လေသည်။ ထို့အပြင်သူ့ဘေးမှအမျိုးသားမှာ အစစ်အမှန်သရဲဖမ်းဆရာသခင်တစ်ဦးလည်းဖြစ်သေးသည်။

သို့သော် ရှီကျားမှာ ယဲ့ကျင်းကျီ အတည်ပေါက်နှင့် ဤသို့ဆိုလာလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားချေ။

"ကိုယ်တို့ဒီလိုင်းပဲဆက်ကြည့်ကြမလား"

ရှီကျား" အင်း..ကျွန်တော် variety showတစ်ခုကိုရွေးလိုက်..."

သူ၏လေသံမှာရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်။ ရှီကျားမှာ မယုံနိုင်စွာမေးလိုက်မိသည်။

"ခင်များနောက်တစ်ကားကြည့်ချင်သေးတယ်ပေါ့"

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ရှီကျားအဘယ်ကြောင့်ရုတ်တရက်လန့်သွားသည်ကိုနားမလည်ချေ။

"အင်း.."

ခတ္တမျှတန့်သွားပြီးနောက် ယဲ့ကျင်းကျီကအလေးအနက်ပင်ဆိုလိုက်သည်။

"ကြည့်ရတာမဆိုးဘူးလားလို့"

ရှီကျား"....."

ခင်များတို့ရွှမ်းရွှယ်လောကကလူတွေက တကယ်ကြီး ပုံမှန်မဟုတ်ကြတာပဲနော်...နေ့တိုင်းသရဲဖမ်းရတာအားမရလို့ သရဲကားကြည့်တဲ့အပြင် ကြည့်တဲ့ သရဲကားကလည်း ပြည်တွင်းအမှိုက်ကားကြီး...

သို့နှင့် သူသည်ဆရာယဲ့အတွက် နောက်ထပ်သရဲကားတစ်ကားကိုဖွင့်ပေးလိုက်ရပြန်ပြီး အခန်းသို့ပြန်၍ အိပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သို့နှင့် ထရပ်ကာ အခန်းဆီလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူကယဲ့ကျင်းကျီရှေ့မှဖြတ်သွားရာတွင် ကိုယ်ကိုစောင်း၍ ထွက်ရလေသည်။ ထိုစဥ်မှာပင် ဇာတ်ရှိန်အမြင့်ဆုံးအခန်းကရောက်ရှိလာပြီး နားကိုစူးရှသွားစေသော အမျိုးသမီးအော်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရကာ ရှီကျားလည်း ခြေချော်သွားပြီး ဟပ်ထိုးလဲကျသွားတော့သည်။

သို့တိုင်အောင် ရှီကျားက သူ၏လက်၂ဖက်ကို ဆိုဖာ၏အမှီပေါ်တွင် ထောက်ကာ ကိုယ်ကိုအမြန်ထိန်းညှိလိုက်လေသည်။ သူသတိပြန်၀င်လာချိန်တွင်မူ သူ့အားစူးရှစွာစိုက်ကြည့်နေသော နက်မှောင်သည့်မျက်၀န်းတစ်စုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သေးငယ်သောမှည့်နက်ကလေးမှာ သူ၏မျက်လုံးများထဲတွင် ပုန်းကွယ်နေခဲ့သည်။ ရှီကျားမှာ ထိုမွေးရာပါအမှတ်ကလေးအား စိုက်မကြည့်ပဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။ သူသည်ထိုမှည့်ကလေးမှာ အနီရောင်ပြောင်းသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရပြီးမှ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင်မူ အနက်ရောင်သာဖြစ်နေခဲ့သည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

နွေးထွေးသော ထွက်သက်တစ်ခုက သူတို့၏မျက်နှာပေါ်တိုးဝှေ့သွားခဲ့သည်။ သူ၏ခေါင်းထဲတွင် တဝီဝီမြည်နေခဲ့သော်လည်း ဘာလုပ်းရမှန်း မသိချေ။ သူဘာသူသာရှော့ခ်ရနေပြီး သူ၏လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆိုဖာပေါ်တွင်ထောက်ကာအုပ်မိုးခံထားရသော ဆရာယဲ့မှာ အသက်ရှူပင်ရပ်တန့်သွားခဲ့မှန်း မသိလိုက်ပါချေ။

ဧည့်ခန်းထဲတွင် နံရံပေါ်မှ နာရီသာ တချက်ချက်နှင့်ဆက်တိုက်မြည်နေခဲ့သည်။ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ဆိုဖာပေါ်တွင် ရှီကျားထံမှ အဖိခံထားရလေသည်။ သူတို့၂ယောက်သားတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေမိကြလေသည်။ မည်သူမှမလှုပ်ရှားခဲ့ချေ။

ယဲ့ကျင်းကျီ၏နားရွက်များမှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် နီရဲလာခဲ့လေသည်။ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့တစ်ခုက သူ၏ချောမော၍ အေးစက်စက်မျက်နှာပေါ်တွင် ပျံ့နှံ့လာခဲ့သည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီစွေးလာခဲ့ပြီး ရှီကျားမှာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေချိန်တွင် ရုတ်ချည်းယဲ့ကျင်းကျီ၏အမူအယာပြောင်းလဲသွားလျက် ရှီကျားကို သူ၏နောက်သို့ဆွဲချလိုက်လေသည်။

ထိုရုတ်ချည်းလှုပ်ရှားမှုက ရှီကျားကို မတုန့်ပြန်နိုင်ဖြစ်စေသည်။ ယဲ့ကျင်းကျီလျင်မြန်စွာထရပ်လိုက်ကာ မန္တာန်ကိုတိတ်တဆိတ်ရွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူသည် အနောက်မြောက်အရပ်သို့ မျက်နှာမူလိုက်သည်။ သူ၏အကြည့်မှာ စူးရှလျက် အမူအရာမှာလည်း လေးလံနေခဲ့သည်။

ထိုစဥ် ဟွာရှားတခွင်မှာ ဆရာသခင်များကိုယ်စီမှာလည်း သူတို့လုပ်လက်စများကိုရပ်လျက် အနောက်မြောက်အရပ်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

Sစီရင်စုတွင် တိတ်တဆိတ်ဇာတ်မြုပ်နေနေသောစီနီယာဆရာသခင်အိုကြီး၂ဦးမှာလည်းရုတ်ချည်းတုန်လှုပ်သွားမိကြလေသည်။ သူတို့ထဲမှ မုတ်ဆိတ်ရှည်နှင့်တာအိုဆရာကြီးမှာ ခြေကို၂ချက်မျှဆောင့်လျက် လေထဲသို့ပြန်တက်လိုက်ပြီးအဝေးမှ လီတောင်ကို ကြည့်လိုက်လေသည်။ အတော်ကြာစူးစိုက်ကြည့်နေပြီးမှ သူကရှော့ခ်ရစွာဆိုလာခဲ့သည်။

"ပထမအင်ပါယာရဲ့ သင်္ချိုင်းဂူလား"

****
Sစီရင်စု ချန်းအန်..ပထမချင်အင်ပါယာ၏ ဂူသင်္ချိုင်းတွင်...

ကတုံးပြောင်နှင့် ဘုန်းကြီးတစ်ဦးမှာ မြောင်းထဲမှ တွားတက်လာခဲ့လေသည်။ သူ၏သင်္ကန်းမှာလည်း စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ အထည်စုတ်များကို သူ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ဟိုတစ်စသည်တစ်စတွဲထားသည့်အလားပင်။ သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင်လည်း မြေမှုန်များဖြင့်ပေကျံနေခဲ့လေသည်။ ယခင်က ခပ်၀ိုင်း၀ိုင်းမျက်နှာမှာ ပါးရိုးများထင်လျက် ပိန်ကပ်နေခဲ့သည်။ ဆရာပုရှင်းမှာ ထိုတွင်းနက်ထဲမှ အပေါ်သို့ ခက်ခက်ခဲခဲတွယ်တက်လာခဲ့ရလေသည်။ သူသည်မြေကြီးပေါ်တွင်ရပ်လျက် ၂လှမ်းမျှသာ လှမ်းလိုက်ရသေးချိန်တွင် မိုးကုပ်စက်၀ိုင်းအလွန်မှ ဆရာသခင်တစ်ဦးမှ လျင်မြန်စွာပျံသန်းလာခဲ့လေသည်။

ဆရာသခင်အိုကြီးက ဆရာတော်ပုရှင်းကိုမြင်လျှင် လှမ်း၍ခေါ်လိုက်လေသည်။

"ပုရှင်းလား"

ဆရာတော်ပုရှင်းမှာ အိပ်နေရင်းယောင်ကာလမ်းလျှောက်နေသည့်အလားခေါ်သံကိုလည်း မကြားပဲ ကြောင်စီစီနှင့် ရှေ့သို့သာဆက်လျှောက်နေခဲ့လေသည်။

လူအိုကြီး၏ အမူအရာမှာတင်းမာသွားခဲ့လေသည်။ သူ၏လက်ကိုလှုပ်ရှားလိုက်ပြီး အ၀ါရောင်အဆောင်စက္ကူကိုထုတ်ယူလျက် ဆရာတော်ပုရှင်း၏ ခေါင်းပေါ်သို့ ကပ်လိုက်လေသည်။ ဆရာတော်ပုရှင်းမှာ ချက်ချင်းမျက်လုံးများပြူးကျယ်လာခဲ့ပြီး အတော်ကြာအောင်ရေနစ်နေခဲ့သည့်အလား အသက်ကို အငမ်းမရရှူသွင်းလိုက်လေသည်။ အသက်ကို၀အောင်ရှုပြီးမှ ဆရာတော်ပုရှင်းမှ သူ့ခေါင်းပေါ်မှ အဆောင်စက္ကူကိုဆွဲခွာလိုက်ကာ ဆရာသခင်အိုကြီး၏ လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။

"ပထမအင်ပါယာရဲ့ ဂူသင်္ချိုင်းထဲက တစ်ခုခု..လွတ်သွားပြီ..လွတ်ထွက်သွားပြီ.."

အပြောကျယ်လွန်းသော တောင်ကြီးပေါ်တွင် ဆရာတော်ပုရှင်း၏ အော်ဟစ်သံမှာ နေရာတိုင်းသို့ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့လေသည်။ ထိုစဥ်တွင် အားကစား၀တ်စုံနှင့် ထိုက်ကျိဓါးကိုလွယ်ထားသော လူအိုကြီးတစ်ဦးမှာ မိုးကုပ်စက်၀ိုင်းမှ ပျံသန်းလာခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဆရာတော်ပုရှင်း၏စကားများကိုကြားသည်နှင့် ရုတ်ချည်းကောင်းကင်ပေါ်မှ ဇောက်ထိုးပြုတ်ကျလာပြီး မြေကြီးပေါ်တွင် လူပုံစံတစ်၀က်မျှချိုင့်ရာ ထင်ကျန်ခဲ့လေသည်။

၁၀မီတာမျှအမြင့်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာသည့်တိုင် ထိုအဘိုးကြီးမှာ ထူးထူးခြားခြားသွေးတစ်စက်မှလည်းမထွက်သလို 'နာလိုက်တာ'ဟူ၍လည်း မရေရွတ်ခဲ့ချေ။ သူက လူပုံစံချိုင့်တွင်းထဲမှ အမြန်ကုန်းတက်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်ရှေ့သို့၀ုန်းဒိုင်းနှင့်လျှောက်လာပြီး ဆရာတော်ပုရှင်း၏ ကော်လာကိုဆွဲဆုပ်လိုက်လေသည်။

"ပုရှင်း..မင်းပြဿနာကောင် ..အဲဒါကြီးကိုအပြင်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်ပေါ့...လာစမ်း..ဒီအဘိုးကြီးကမင်းနဲ့ချမယ်..မင်းကိုသတ်ပစ်မယ်ကွာ..မျောက်ကတုံးကောင်..မင်းကို၀ိုင်နဲ့မြည်းပစ်မယ်"

****

Sမြို့တွင်....

ယဲ့ကျင်းကျီ အနောက်မြောက်ဘက်အား အေးစက်စွာစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ မိနစ်၀က်မျှစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီးနောက် သူကရှီကျားထံလှည့်ကြည့်လာခဲ့လေသည်။

"ပြဿနာတစ်ခုပေါ်လာလို့..."

သူ၏စကားဆုံးသည်နှင့် ကော်ဖီစားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော ရှီကျား၏ဖုန်းမှာ တုန်ခါလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်wechat notiတစ်ခုက သူ၏ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင်ပေါ်လာခဲ့သည်။ wechat appမှာupdateရှိလျှင်တောင် အသိပေးချက်တက်မလာတတ်ချေ။ သို့သော် ယခုမူထိုသတိပေးချက်မှာ ရှီကျား၏ဖုန်းပေါ်တွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာရှိနေခဲ့လေသည်။ ဖုန်းမှာ ၃၀စက္ကန့်စာမျှ ထိုအသိပေးချက်ကိုဖွင့်မကြည့်မချင်းလင်းနေခဲ့လေသည်။

ရှီကျားလည်းဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

【ပထမအင်ပါယာရဲ့ သင်္ချိုင်းကနေ တစ်ခုခုထွက်လာတယ်..မော့သို့ထိပ်ဆုံး၁၀၀ထဲက လူငယ်တွေနဲ့ အသက်၅၀ကျော်စီနီယာတွေကို ချန်းအန်ကိုလာဖို့ အရေးတကြီးဖိတ်ခေါ်ပါတယ် ! 】

ရှီကျား ယဲ့ကျင်းကျီအားချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူသည်ယဲ့ကျင်းကျီ၏ အမူအရာဤမျှတင်းမာနေသည်ကို မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။ သူ၏နက်မှောင်သောမျက်လုံးများထဲမှ မှည့်နက်ကလေးတွင် ပြင်းထန်သော စွမ်းအားတစ်ခု ကိန်းအောင်းနေခဲ့လေသည်။ 'ghosts know'၏ အရေးပေါ်သတိပေးချက်က ရှီကျားကို သိပ်စိတ်မပူစေသော်လည်း ယဲ့ကျင်းကျီ၏ အမူအရာကြောင့်သာ ဤကိစ္စမှာ ပေါ့သေးသေးမဟုတ်မှန်း နားလည်လိုက်လေသည်။

👻

Prev Next