MM Story Teller

👻 Chapter 40

Viewers 3k

👻Chapter 40

ချင်နှင့်ထန်ရုပ်ရှင်မြို့တော်တွင် ရှီကျားမှာ သူ၏ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကိုကြောင်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ အချိန်အတော်ကြာတွေးပြီးနောက် သူ ဤကိစ္စကိုသူကိုယ်တိုင်ဖြေရှင်းနိုင်ကာ ဆရာယဲ့မှာတကူးတကခရီးနှင်လာစရာမလိုကြောင်း စာပို့လိုက်လျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်၏။ သို့သော် သူသည်စာတ၀က်တပျက်မျှသာရိုက်ရသေးချိန်တွင် သူ၏နောက်မှ ညင်သာသော အသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"မင်းဒီဟာကိုနားလည်တယ်ပေါ့"

ဖုန်းကိုကိုင်ထားသော လက်ချောင်းများမှာ ရုတ်ချည်းတင်းကြပ်သွားခဲ့လေသည်။ ရှီကျား နောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ခြေတစ်လှမ်းအလိုလိုဆုတ်လိုက်မိ၏။

ရှုပ်ထွေးနေသောလူအုပ်၏အပြင်တွင် ယခုလေးတင်ထွက်ခွာသွားသော အနက်ရောင်၀တ်ရုံနှင့် အမျိုးသားမှာ မည်သည့်အချိန်ကသူ၏နောက်တွင်ပြန်ရောက်နေမှန်း မသိပဲ အသာပြုံးပြနေခဲ့သည်။

အမျိုးသားမှာ ရှီကျား၏ ဖုန်းကိုငုံ့ကြည့်နေရာမှ ခေါင်းကိုမော့ကာ ရှီကျားကိုကြည့်လာခဲ့လေသည်။

ရှီကျားရုတ်ချည်းနားလည်သွားခဲ့လေသည်။ သူသည်တဖက်လူအား သတိနှင့်စိုက်ကြည့်ရင်း သူ၏ညာလက်ကို ကျောဘက်သို့ပို့လိုက်လေသည်။ သူ၏လက်သီးကိုဖြည်းညှင်းစွာဆုပ်လိုက်သည်နှင့် သွေးရောင်အရှိန်အ၀ါများက သူ၏လက်ချောင်းများကြားမှတဖြည်းဖြည်းတွယ်တက်လာခဲ့လေသည်။ သူ၏လေသံမှာ ရေခဲတမျှအေးစက်လျက် ခံစားချက်မဲ့စွာမေးလိုက်လေသည်။

"ဒီဖုန်းကိုပြောနေတာလား..ခင်များဖုန်းဘယ်လိုသုံးရမလဲ မသိဘူးပေါ့"

သူ့စကားကြောင့် အမျိုးသားမှာ အနည်းငယ်တန့်သွားမိလျက် ရှီကျားအား ရှုပ်ထွေးစွာကြည့်လာခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာလည်း သူ့ကိုပြန်ကြည့်နေခဲ့သည်။

သူသည်ထို၀တ်ရုံနက်နှင့်လူ အဘယ်ကြောင့်ပြန်ရောက်လာမှန်း မသိသကဲ့သို့ သူ့ကိုလည်း အဘယ်ကြောင့် တရင်းတနှီးလေသံဖြင့် စကားလာပြောရသည်ကိုနားမလည်ပါချေ။ သူ၏လက်သီးအားသတိအပြည့်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ထားခဲ့လေသည်။ တဖက်လူသာသူ့ထံခြေတစ်လှမ်းတိုးလာရဲလျှင် သူကလည်း တဖက်လူအား လမ်းဘေးတွင်ခေါင်းစိုက်သွားသည်အထိ ထိုးချလိုက်ရန် တွန့်ဆုတ်နေမည်မဟုတ်ချေ။

သို့သော် ၀တ်ရုံနက်နှင့်လူမှာ ရှေ့သို့တိုးမလာခဲ့ပါချေ။ သူ၏အကြည့်တို့ကသာ ရှီကျားအပေါ်စွဲမြဲနေခဲ့လေသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ရှီကျားမှာ အဆောင်ကို ပြန်ဆွဲထားနှင့်ပြီးဖြစ်လေသည်။ မိုးထိုးတက်နေသော ယင်စွမ်းအင်များမှာ အဆောင်လေးထံမှ ပြန်လည်ဖုံးကွယ်ခံလိုက်ရသည်။ အဆောင်ကမဖုံးကွယ်နိုင်၍ အနည်းငယ်လျှံကျနေသော ယင်စွမ်းအင်တချို့ကသာ ရှီကျားအပေါ်ရစ်နွယ်နေခဲ့ကြသည်။

အမျိုးသားမှာ သူ့အားလေးနက်စွာကြည့်နေခဲ့ပြီး အတော်ကြာမှ မေးလာခဲ့သည်။

"မင်းနာမည်ကဘာလဲ.."

ရှီကျားပြန်မဖြေခဲ့ပါချေ။

တဖက်လူက စိတ်မတိုခဲ့ချေ။ သူ၏နူးညံ့သောမျက်၀န်းတို့မှာ အပြုံးဖျော့ဖျော့နှင့်အတူ ကွေးညွတ်သွားခဲ့လေသည်။

"ဒီလူက ယဥ်ကျေးမှုမရှိမိတာပါ..ကိုယ့်နာမည်ကိုအရင်မပြောပဲ တခြားသူရဲ့နာမည်ကိုအရင်မေးမိတယ်"

ရှီကျားတည့်ပင်မေးလိုက်သည်။

"ခင်များနာမည်ကဘာလဲ"

"ဒီလူက ယင်..အမည်ကကျိရင်ပါ"

ရှီကျားမျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး ထိုအလွန်ညင်သာသိမ်မွေ့၍ ယဥ်ကျေးစွာ စကားကိုဆိုသော အနက်၀တ်အမျိုးသားထံကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ယင်ကျိရင်..

ချင်စန်းရှီ ယင်ကျိရင်လား..

အဲဒီ'ghosts know'က တင်ထားတဲ့ပို့စ်ထဲက သင်္ချိုင်းဂူထဲကနေ ဘယ်နေရာကိုထွက်ပြေးသွားမှန်းမသိဘူးဆိုတဲ့ ယင်ကျိရင်လား..

"မင်းဒီနေရာကိုဘယ်တုန်းကရောက်လာတာလဲ"

အမျိုးသားကမေးလာခဲ့သည်။

ရှီကျား၏ရင်ထဲတွင် ခံစားချက်များရောထွေးလို့နေသည်။ ဤအခိုက်အတန့်တွင် သူသည် တဖက်လူထံတည့်သွားကာ မျက်နှာကိုရိုက်ချလိုက်ပြီး အမြန်ဖမ်းလိုက်သင့်သလား သို့မဟုတ် ယဲ့ကျင်းကျီရောက်လာသည်ကို စောင့်ပြီးမှ အတူဖြေရှင်းသင့်သလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေခဲ့သည်။ ယင်ကျိရင်၏စကားကိုကြားသော် သူရုတ်ချည်းတန့်သွားမိလျက် ပြန်မေးလိုက်မိသည်။

"ဒီကိုဘယ်တုန်းကရောက်လာတာလဲ ဟုတ်လား"

ကျိရင်ကခေါင်းအသာညိတ်လာခဲ့သည်။

"ဒီက သခင်လေး၀တ်စားတဲ့ပုံစံက ဒီလူရဲ့ချင်နဲ့လည်းမတူဘူး..ကျန်တဲ့နယ်မြေ၆ခုနဲ့လည်းမတူဘူးလေ..ဒီလူထက် ပိုစောတဲ့နှစ်တွေကများလား"

'ဒီကိုဘယ်တုန်းကရောက်လာတာလဲ'ဟူသော စကား၏အဓိပ္ပါယ်အား နားလည်သွားသော ရှီကျား..

"....."

ခင်များပဲလူသေ..ခင်များတို့တစ်မိသားစုလုံးပဲ လူသေ..

မဟုတ်သေးဘူး..

ချင်စန်းရှီတို့တစ်မိသားစုလုံးတကယ်ကြီးလူသေဖြစ်နေတာက ဘာမှမမှားပါဘူးလေ..

သူ၏မျက်လုံးရှေ့မှလူမှာ 'ghosts know'ကဆိုထားသော အကြမ်းဖက်သူ၏အမည်တပ်ထားကာ ရွှမ်းရွှယ်လောကတစ်ခုလုံးကို အုံးအုံးကြွပ်ကြွပ်ဖြစ်စေခဲ့သူ ချင်စန်းရှီဖြစ်သည်။ သို့သော် တဖက်လူ၏ ညင်သာ၍ ကြင်နာသောအပြုံးကိုကြည့်ကာ ရှီကျားမှာ တဖက်လူမှာ ကြောက်စရာကောင်းသည်ဟု မည်သို့တွေးနိုင်ပါမည်နည်း။

ကျိရင်မှာ အပြုံးလေးကိုဆင်မြန်းထားဆဲဖြစ်ကာ ရှီကျား၏အဖြေကိုစောင့်နေခဲ့လေသည်။ ရှီကျား မျက်မှောင်ကျုံ့လျက်ပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်ကမသေသေးဘူး"

ကျိရင်၏မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးမှာ ရုတ်ချည်းအေးခဲသွားခဲ့သည်။ ခတ္တမျှအကြာ သူကမေးလိုက်လေသည်။

"သခင်လေးကမသေသေဘူးဆိုရင် သခင်လေးရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဲလောက်များတဲ့ယင်စွမ်းအင်တွေ ဘယ်လိုရှိနေတာလဲ..."

ရှီကျား"...မွေးကတည်းကပါလာတာ"

ကျိရင်"......"

ထိုစဥ် ကျိရင်က ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားလာပြီး ရှီကျား၏ လက်ကိုဖမ်းဆုပ်လိုက်လေသည်။ ရှီကျား၏ မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားခဲ့ပြီး သူ၏ညာလက်မှာ လက်သီးဆုပ်အဖြစ်တင်းကြပ်သွားခဲ့ကာ ကျိရင်ကိုတည်၍ထိုးချလိုက်သည်။

ကျိရင် ခေါင်းကိုအမြန်ရွေ့ကာရှောင်လိုက်ပြီး ရှီကျား သူ့အားအဘယ်ကြောင့် ရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်သည်ကိုနားမလည်သည့်အလား အံ့အားသင့်စွာကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ရှီကျားမှာ တဖက်လူ၏လက်ထံမှ ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည်နှင့် သူ၏ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တက်သွားစေသည့် ရေခဲတမျှအေးစက်မှုမျိုးကိုခံစားလိုက်ရလေသည်။ ၄င်းမှာ နေရောင်ကိုမထိတွေ့ရပဲ မြေအောက်တွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ နေခဲ့ရသူအလား။ ကျိရင်၏လက်များမှာ ရေခဲတမျှအေးစက်နေခဲ့လေသည်။ သူသည်နွေးထွေးစွာပင်ပြုံးနေခဲ့သော်လည်း သူ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် အနွေးဓါတ်လုံး၀ရှိမနေခဲ့ချေ။

ဆန့်ကျင်ဘက်အဖြစ် ရှီကျား၏ ကိုယ်အပူချိန်မှာ ကျိရင်၏လက်ဖ၀ါးသို့တဖြည်းဖြည်းပျံ့နှံ့သွားခဲ့လေသည်။ ထိုအပူချိန်မှာ ကျိရင်၏လက်များအား လောင်ကျွမ်းခံလိုက်ရသည်အလား တုန်လှုပ်သွားခဲ့စေသည်။ သူကခေါင်းကိုဖြည်းညှင်းစွာမော့လျက် ရှီကျားကိုကြည့်လာခဲ့၏။

သူ၏မျက်လုံးများထဲတွင် ရှင်းပြရခက်သော ခံစားချက်များရောထွေးနေခဲ့သည်။

စိတ်ပျက်ခြင်း ၀မ်းနည်းခြင်း အထီးကျန်ခြင်းနှင့် စိတ်အားငယ်ခြင်းများ..

မိမိနှင့်အခြေအနေတူညီသော လူတစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့ရန်ခက်ခဲလှသော်လည်း ရုတ်တရက် သူတို့ကမတူညီသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ တစ်ခုခုကိုရုတ်တရက်ရရှိပြီး ရုတ်တရက်ဆုံးရှုံးလိုက်ရခြင်း။ အရာအားလုံးက စက္ကန့်ပိုင်းလေးမျှသာ။ ဤကမ္ဘာကြီးထဲတွင် ဖုန်မှုန့်များဖုံးလွှမ်းလျက် ရှေ့သို့တစ်လှမ်းမျှတိုးမသွားနိုင်သည်မှာ သူတစ်ယောက်တည်းသာဖြစ်လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီတစ်ယောက် ချင်နှင့်ထန်ရုပ်ရှင်မြို့တော်သို့ အပြေးရောက်ရှိလာချိန်တွင် ဤမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။

အနက်ရောင်၀တ်ရုံနှင့် ချောမောသောလူတစ်ဦးမှာ ရှီကျား၏လက်ကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။ ရှီကျားကတဖက်လူကိုလှမ်းထိုးလိုက်သော်လည်း တဖက်လူကမမျှော်လင့်ပဲ ရှောင်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူကရှီကျားကို ထူးဆန်းသော အကြည့်နှင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သေးသည်။

"ရှီကျား..."

ယဲ့ကျင်းကျီ၏မျက်လုံးတို့တောက်လောင်သွားလျက် ၀ူရှန်းချင်းလီကိုယူကာ ကျိရင်ထံပေါက်ချလိုက်လေသည်။

ရှစ်မျက်နှာ ကြေးအံစာတုံးလေးမှာ လေကိုခွင်းလျက် အရှိန်ပြင်းစွာပြေး၀င်လာခဲ့လေသည်။ ၄င်းမှာလက်သီးတစ်ဆုပ်စာမျှသာရှိသော်လည်း သူ့ထံမှ ယင်စွမ်းအင်များမှာအထင်သေး၍မရချေ။ ကျိရင်က ရှီကျားလက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး ထိုတိုက်ခိုက်မှုကိုရှောင်ရှားရန် ခြေ၃လှမ်းခန့်ဆုတ်လိုက်ရလေသည်။

၀ူရှန်းချင်းလီမှာ လေထဲမှာပင် တပတ်ပြန်လည်လျက် ယဲ့ကျင်းကျီ၏လက်ထဲပြန်လည်ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။

ရှီကျားမှာ တစ်ယောက်ယောက်က သူ၏ဘယ်လက်ကို လာဆုပ်ကိုင်သည်အထိ မည်သည်တို့ဖြစ်ပျက်သွားသည်ကို နားမလည်သေးချေ။ သူလှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် ယဲ့ကျင်းကျီက မျက်ခုံးတို့တွန့်ချိုးလျက် အလျင်အမြန်မေးလာခဲ့လေသည်။

"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"

ရှီကျား ခတ္တမျှတန့်နေမိလေသည်။

"အဆင်ပြေပါတယ်"

ထိုအခါမှသာ ယဲ့ကျင်းကျီစိတ်အေးသွားတော့သည်။

ကောင်းကင်ကြီးမှာတဖြည်းဖြည်းမှောင်မည်းလာခဲ့ချေပြီ။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့၏ မတော်တဆကို စပ်စုရန်လာသော လူအုပ်မှာလည်းကျဲပါးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကျူးရွှယ်လမ်းပေါ်တွင် အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ဆရာသခင်တစ်ဦးမှာ ဆံပင်နက်တို့နှင့် လူရွယ်လေး၏ လက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။ လူရွယ်လေးအမှန်တကယ်အဆင်ပြေသည်ကို အတည်ပြုပြီးမှ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှထူးဆန်းသောလူကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်လိုက်လေသည်။

ရုပ်ရှင်မြို့တော်တွင် ရှေးဟောင်း၀တ်ရုံထားသော လူများကို နေရာတိုင်းတွင်တွေ့နိုင်လေသည်။ တချို့မှာ ရိုက်ကူးရေးမှ သရုပ်ဆောင်များဖြစ်ကာ တချို့မှာ လာရောက်လည်ပါတ်သော ခရီးသွားဧည့်သည်များဖြစ်ကြသည်။ ရုပ်ရှင်မြို့တော်အ၀င်၀တွင် ရှေးဟောင်း၀တ်စုံများငှားပေးသော ဆိုင်ကလေးတစ်ဆိုင်ရှိလေသည်။ လည်ပါတ်သူများမှာ ထိုအ၀တ်အစားများကိုငှားလျက် ရှေးဟောင်းမြေသို့ ကူးပြောင်းရောက်ရှိခြင်းအတွေ့အကြုံကိုခံစားနိုင်ကြလေသည်။

သို့သော် ငှားရမ်းခသက်သာသည့် ခပ်ပေါပေါ၀တ်စုံများမှာ ကျိရင်၏အ၀တ်အစားများကိုအဘယ်မှာယှဥ်နိုင်လိမ့်မည်နည်း။

အနောက်အရပ်တွင် နေ၀င်သွားသည်နှင့် ၀ိုင်းစက်စက်လမင်းကြီးမှာ အရှေ့ဘက်ကောင်းကင်မှထွက်လာခဲ့လေသည်။ နေအပြည့်အ၀မ၀င်သေးသည်ဖြစ်၍ လမင်းမှာ မှိန်ဖျော့နေဆဲဖြစ်သည်။ ထိုမှိန်ဖျော့ဖျော့လရောင်က ကျိရင်၏ အနက်ရောင်ပိုး၀တ်ရုံပေါ်ဖြာကျလာသောအခါ ရွှေရောင်ဖျော့ဖျော့တစ်လွှာတောက်ပလာခဲ့လေသည်။

သူ၏၀တ်ရုံအနားစများမှ ရွှေနဂါးတစ်ကောင်မှ ရုန်းကြွလာပြီး သူ့ကိုလှည့်ပါတ်နေခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကောင်းကင်ပေါ်သို့ ထိုးတက်ကာ ဟိန်းဟောက်လိုက်လေသည်။

ထိုရွှေချည်ထိုးမှာ လရောင်အောက်တွင်သာ မြင်ရကာ ဂန္ဒ၀င်မြောက်လှသော ပန်းထိုးလက်ရာကို ပြသနေခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီမှာ ယင်ယန်မျက်လုံးနှင့်မွေးဖွားခဲ့သူဖြစ်လေရာ ရှီကျားကဲ့သို့ပင် ယင်စွမ်းအင်ကို မျက်လုံးနှင့် တိုက်ရိုက်မြင်နိုင်လေသည်။ သူသည်ရှေ့မှထူးဆန်းသော ယောကျာ်းကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထိုယောကျာ်းထံမှ ယင်စွမ်းအင်အနည်းငယ်ကိုမျှ မမြင်ရလေရာ သာမာန်လူတစ်ဦးသာဖြစ်နိုင်လေသည်။

ရှီကျားကခပ်တိုးတိုးဆိုလိုက်သည်။

"ချင်စန်းရှီ ယင်ကျိရင်"

ယဲ့ကျင်းကျီ၏မျက်လုံးတို့ကျဥ်းမြောင်းသွားလျက် ရှီကျားကိုကြည့်လိုက်လေသည်။

ရှီကျားကသူ့ကိုလေးနက်စွာကြည့်လျက်ဆိုလိုက်လေသည်။

"သူပြောတာ သူကယင်ကျိရင်တဲ့"

ထို့နောက် ယဲ့ကျင်းကျီမှာ လက်ဖ၀ါးကိုလှန်လျက် ၀ူရှန်းချင်းလီကို တိုက်ရိုက်ပင်ထုတ်ယူလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းများတစ်ချက်လှုပ်ရှားသွားရုံနှင့် ကြေးအံစာတုံးလေးမှာ လေထဲတွင် လွင့်မြောနေခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ မန္တာန်တစ်ခုကိုညင်သာစွာရွတ်လိုက်သည်နှင့် ၀ူရှန်းချင်းလီမှာ စတင်၍ လျင်မြန်စွာလည်ပတ်လာတော့သည်။ ထို့နောက် ဘန်းခနဲအသံနှင့်အတူ အံစာတုံးလေးမှာ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး သူ၏မျက်နှာပြင်များအား သခင်ဖြစ်သူထံပြသလာခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ ခေါင်းကိုမော့လျက် ကျိရင်ထံကြည့်လိုက်သည်။ တဖက်လူ၏ ရှည်လျားသောဆံပင်တို့မှာ ရွှေဆံကျုပ်ထဲတွင်သေသပ်စွာစုစည်းလျက် သူ့အားတည်ငြိမ်စွာပြန်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

"အရှေ့အရပ်၏ခမ်းနားမှု အရှေ့အရပ်၏ ထောက်တိုင်.. ၉ချီ မိုးပြာနန်း..အဆုံးမဲ့ခြင်းမှာ မြှုပ်နှံ့လို့ထား.. သွား.."

ယဲ့ကျင်းကျီက ၀ူရှန်းချင်းလီ၏ မျက်နှာပြင်တစ်ဖက်ကို ထိလိုက်ကာ ရွတ်ဆိုလိုက်သည်နှင့် ထိုမျက်နှာပြင်တစ်ဖက်မှ ရွှေရောင်အလင်းများတောက်ပလာခဲ့လေသည်။ ယဲ့ကျင်းကျီမှာ လက်ချောင်းများကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက် ထိုမျက်နှာပြင်၏ ရွှေရောင်အလင်းများထဲမှ တစ်စုံတစ်ခုကိုဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ ရွှေရောင်အလင်းတန်းမှာ မိုးကောင်းကင်သို့ပင် ထိုးတက်သွားခဲ့သည်။

ဘန်း..ဘန်း..ဘန်း..

ရွှေရောင်အလင်းဓါး၃ချောင်းမှာ ကောင်းကင်ပေါ်မှပြုတ်ကျလာပြီး မြေကြီးပေါ်တွင် စိုက်၀င်နေခဲ့ကြလေသည်။

ထိုဓါးသုံးချောင်းမှာ ကျောက်ခင်းလမ်းပေါ်တွင် အခက်အခဲမရှိကိုယ်စီစိုက်၀င်သွားခဲ့ကြပြီးနောက် ထိုဓါး၃ချောင်းမှာ တြိဂသဏ္ဍာန်ကိုယ်စီချိတ်ဆက်လျက် ဗဟိုတစ်ခုကိုဖြစ်ပေါ်လာစေသည်။

လူ၃ယောက်မှာ ထိုဓါး၃ချောင်း၏မှော်အတားအဆီးအလယ်တွင်ရပ်နေခဲ့ကြပြီး ရုပ်ရှင်မြို့တော်၏ကျန်သူများကတော့ အပြင်ဘက်တွင်သွားလာလှုပ်ရှားနေခဲ့ကြသည်။ ထိုစဥ် မှော်အတားအဆီးထံသို့ လူလတ်ပိုင်းကြီးတစ်ဦးကတန်းတန်းမတ်မတ်ပြေး၀င်လာသည်ကိုရှီကျားတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သို့သော် သူသည်မှော်အတားအဆီးနှင့်၀င်တိုက်မိသည်နှင့် ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားကာ အတားအဆီး၏ ဆန့်ကျင့်ဘက်တစ်ဖက်ခြမ်းတွင်ပြန်ပေါ်လာပြီး မည်သည်ကိုမှဂရုမပြုမိသည့်အလား ဆက်လက်ပြေးသွားခဲ့လေသည်။

ဒါကကိုယ်ယောင်ဖျောက်ပေးတဲ့ မှော်အတားအဆီးတင်မဟုတ်ဘူးပဲ...

ယဲ့ကျင်းကျီက လက်ကိုဆန့်လျက် ရှီကျား၏ ကိုယ်ကို သူ၏နောက်သို့ပို့ကာ ဆိုလာခဲ့သည်။

"ချင်စန်းရှီက နဂါးပလ္လင်မှာ ဘယ်နှရက်မှမထိုင်လိုက်ရဘူး..ဒါတောင်မှသူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ခရမ်းရောင်နဂါးအရှိန်အ၀ါကကာကွယ်ပေးထားသေးတယ်..ပြီးတော့ သူသေခဲ့တာနှစ်ပေါင်း၂ထောင်ကျော်ကြာပြီ..သူ့ယင်စွမ်းအင်ကအရမ်းပြင်းပြီး လုံး၀အားနည်းမှာမဟုတ်ဘူး"

ယဲ့ကျင်းကျီ၏ စကားကိုထောက်ခံနေသည့်အလား ရှီကျားမှာ ကျိရင်၏ခြေထောက်အောက်မှ ခရမ်းရောင်အရှိန်အ၀ါတစ်ခုဖြည်းညှင်းစွာထွက်လာပြီး သူ၏ကိုယ်ပေါ် ရစ်ပါတ်လျက် နွယ်တက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူ၏နောက်မှ နေ၀င်ချိန်မှာ ရွှေရောင်အလင်းတစ်လွှာအဖြစ်ဖြာကျနေခဲ့သည်။ နေလုံးကအနောက်အရပ်သို့၀င်သွားလေ ခရမ်းရောင်အရှိန်အ၀ါမှာ အားကောင်းလာလေဖြစ်သည်။ လမင်း၏အလင်းရောင်မှာ ကောင်းကင်ကိုအပြည့်အ၀ဖုံးလွှမ်းသွားသည်နှင့် ခရမ်းရောင်အရှိန်အ၀ါမှာ အမြင့်ဆုံးကိုရောက်ရှိသွားလျက် သူ၏ပိုးဘရိုကိတ်၀တ်ရုံပေါ်မှ ရွှေရောင်နဂါးမှာ ဟိန်းသံများကိုထုတ်လွှတ်လာခဲ့လေသည်။

ယဲ့ကျင်းကျီ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကိုအသာဖိလိုက်သည်နှင့်၀ူရှန်းချင်းလီက သူ၏ခေါင်းပေါ်သို့ ပျံ၀ဲသွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်ယဲ့ကျင်းကျီ၏ လက်ချောင်းတို့လှုပ်ရှားသွားလျက် ကျိရင်ကိုညွှန်ပြလိုက်၏။

တမဟုတ်ချင်းပင် မရေတွက်နိုင်သော ရွှေအလင်းဓါးများမှာ ၀ူရှန်းချင်းလီထံမှထွက်လာပြီး ကျိရင်ထံသို့ပြေး၀င်သွားကြတော့သည်။ ကျိရင်၏ခါးတွင်ချိတ်ဆွဲထားသော သွေးနီရောင်ကျောက်စိမ်းပြားထံမှ သွေးနီရောင်နဂါးတစ်ကောင်တိုးထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုနဂါးမှာ ပြေး၀င်လာသောဓါးများကိုထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်လိုက်လေသည်။

သွေးရောင်နဂါးမှာ ရွှေအလင်းဓါးများကို ကျယ်လောင်စွာ၀င်တိုက်ပြီးနောက် နဂါးမှာပြိုကွဲသွားကာ ဓါးများမှာလည်း ကျိုးကုန်ကြ၏။

"၀ူရှန်းချင်းလီ"

ယဲ့ကျင်းကျီ သူ၏လက်ကိုမြှောက်လျက် ၀ူရှန်းချင်းလီကိုပြန်ခေါ်လိုက်ကာ ထိုကြေးအံစာတုံးလေးထဲမှ ဓါးတစ်ချောင်းကိုလျင်မြန်စွာဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ၀ူရှန်းချင်းလီအား ရှီကျား၏လက်ထဲတွင်အသာအယာထည့်ပေးလိုက်လေသည်။

ထို့နောက် ဆံပင်နက်တို့နှင့်လူရွယ်လေး၏မျက်လုံးများထဲ စိုက်ကြည့်လျက် လေးနက်စွာဆိုလိုက်လေသည်။

"ဂရုစိုက်ပါ..ဒါကမင်းကိုကာကွယ်ပေးလိမ့်မယ်နော်"

ရှီကျားပြန်လည်မတုန့်ပြန်နိုင်လိုက်ခင်မှာပင် ဆရာယဲ့က ဓါးကိုဆွဲလျက် ကျိရင်ထဲပြေး၀င်သွားခဲ့လေပြီ။

👻

Prev Next