Chapter 2

👊Chapter (2) 

ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စား  

ငါးနှစ်ကြာပြီးနောက်…

ထူထဲသိပ်သည်းနေသည့်မြူစိုင်ထဲတွင် များစွာသောအဆင့်မြင့်မြင်းများက လှည်းများကိုဆွဲလာ၏။ မြူခိုးထူထူများကြားထဲ အနက်ရှိုင်းဆုံးတွင် ပျက်စီးယိုယွင်းနေသော ကျောက်တုံးအဆောက်အဦးများကို မြင်နိုင်သည်။ 

လှည်းများ၏တံခါးများက အနားသတ်ထားသောအနီမိုနီပန်းများဖြင့် သေသေသပ်သပ်အလှဆင်ထားကာ အထက်တန်းမျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်၏ အမှတ်တံဆိပ်ပစ္စည်းမှန်း သိသာလှ၏။ 

ကောင်းကင်၊ ကမ္ဘာမြေကြီးနှင့် သူတို့ပတ်ပတ်လည်မှအရာအားလုံးက မီးခိုးရောင်ဖြစ်နေကာ ပြတင်းပေါက်များကြားမှ တိုးထွက်နေသည့် လေအေးများက မှိုနှင့်သစ်ပုပ်နံ့တို့ကို ဆောင်ကျဥ်းလာသည်။ 

ရှေ့ဆုံးလှည်းထဲတွင် အမျိုးသားတစ်ယောက်က ပြတင်းပေါက်ကိုပိတ်၍ ရေရွတ်လာ၏။ “ဘုရားသခင်…အနံ့က တော်တော်ဆိုးတာပဲ”

သူက နှာခေါင်းနှင့်ပါးစပ်တို့ကိုအုပ်လိုက်ကာ ရွံရှာမှုများဖြင့် ပြည့်နေသည့် အညိုရောင်မျက်လုံးတစ်စုံကိုသာ ဖော်ပြထားသည်။ 

ထိုသူက အဖြူရောင်ရှပ်၊ အနီရောင်ပိုးထည်ဂျက်ကတ်၊ အနက်ရောင်ပိုးထည်ဘောင်းဘီတိုနှင့် လည်သာဘွတ်ဖိနပ်များကို စီးထား၏။ လည်တိုင်နှင့်လက်ကောက်ဝတ်များကို ရေမွှေးများ အပြင်းအထန်စွပ်ထားကာ ပါးတွင်နံ့သာမှုန့်များ လိမ်းကျံထားပြီး အနီရောင်ဆံပင်ရှည်ကို ခေါင်းအနောက်တွင် အဖြူရောင်ပိုးသားကြိုးလေးဖြင့် ချည်ထား၏။ မျိုးရိုးမြင့်တစ်ဦးကဲ့သို့ လှလှပပဝတ်ဆင်ထား၏။ 

သို့သော် သူက မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်မဟုတ်ချေ။ ဒီအတိုင်းမျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်၏ အစေခံသာဖြစ်သည်။ 

သူတို့ခစားနေသည့် သခင်က လုံလုံလောက်လောက်ချမ်းသာနေသရွေ့ သူ့ကဲ့သို့ မျိုးရိုးနိမ့်လူတန်းစားများက အဆင့်သုံးမျိုးရိုးမြင့်များကဲ့သို့ ခမ်းခမ်းနားနား ဝတ်စားနေထိုင်နိုင်၏။ 

သူက ရေမွှေးစွပ်ထားသည့် လက်ကိုင်ပုဝါကို ထုတ်ကာ လေထဲတွင် အကြိမ်အနည်းငယ်လောက်လှုပ်ခါလိုက်ပြီးနောက် လှောင်ပြောင်သည့်အသံဖြင့် ပြောလာ၏။ “ကြီးမြတ်တဲ့ ဂရန်းဒဲက ဒီလိုသေးနုပ်တဲ့နေရာမှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်စရာပဲ”

သူ့ဘေးတွင်ထိုင်နေသည့် နောက်အစေခံတစ်ယောက်ကလည်း လှောင်ပြောင်လာသည်။ “လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်က ဒီဆိုလတ်မြို့က ဒီထက်အဆတစ်ရာလောက်သာသေးတယ်”

သို့သော် ၎င်းကအမှန်မဟုတ်ချေ။ 

ဒီဆိုလတ်မြို့က “ဒီဆိုလေးရှင်း” (ဆိတ်ငြိမ်ခြောက်ကပ်ခြင်း) ဆိုသည့်စကားလုံးဖြင့် အမည်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီဆိုလတ်မြို့က အစက သဲကန္တာရမြို့တော်ဖြစ်ခဲ့၏။ ထိုမြို့မှ လူများမှာ မနက်ကညအထိ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေခဲ့ကြသည်။ သူတို့တွင် ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းများကို လုံအောင်ဖုံးရန်ပင် အဝတ်အစားလောက်လောက်ငှငှမရှိခဲ့ကြချေ။ မြို့ကို အုပ်ချုပ်ခဲ့ကြသည့် မြို့စားနှင့်မြို့စားကတော်တို့ပင် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အစာ‌ရေစာရှားပါးသောကြောင့် နာမကျန်းဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဆေးကုသရန်ပါ မတတ်နိုင်တော့သောကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးဆုံးပါးသွားခဲ့ကြသည်။ 

သို့သော် ဂရန်းဒဲဆိုသည့်အမည်က “ဂရိတ် (ကြီးမြတ်ခြင်း)” ဆိုသည့်အဓိပ္ပာယ်ရ၏။ ဂရန်းဒဲမြို့က တကယ်ကို ကြီးမြတ်သည့်မြို့ဖြစ်ပြီး ထို့တပ်စ်တိုက်ပေါ်တွင် အချမ်းသာဆုံးမြို့လည်းဖြစ်သည်။ ဂလော်ရီယာအင်ပါယာ၏ တစ်စိတ်တပိုင်းဖြစ်သော်လည်း အချုပ်အခြာကင်းသည့် နိုင်ငံရေး၊ စစ်ရေးနှင့် ပြဌာန်းထားသည့်အာဏာများ လုံးဝပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ 

အရှင်ဂရန်းဒဲ၏ ကြွယ်ဝမှုများက ထို့တပ်စ်တိုက်တစ်ခုတစ်လုံးတွင် အမြင့်ဆုံးဟု ဆို၍ရနိုင်၏။ ချားလ်စ်(၃) သာ အရှင်ဂရန်းဒဲ၏ သမီးကို လက်မထပ်ခဲ့ပါက ဘုရင်ဖြစ်လာခဲ့လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ ဘုရင်မဘက်မှ ယူဆောင်လာသည့် ကြီးမားသောပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် စစ်တပ်ကြီးများက ဘုရင်အတွက် အတားအဆီးအားလုံးကို ကူညီဖယ်ရှားပေးခဲ့သည်။ 

ထို့ကြောင့် ဂရန်းဒဲမြို့က ဂလော်ရီယာ၏မြို့တော်ဖြစ်သည့် ပိုလ်ဆာထက်ပို၍နာမည်ကြီးကာ လူတိုင်း တပ်မက်ကြသည့်သုခဘုံလည်းဖြစ်သည်။ 

အစေခံနှစ်ယောက်က ဂရန်းဒဲအား ဘာမှမဟုတ်သကဲ့သို့ အထင်သေးနေကြသော်လည်း ၎င်းက မိမိကိုယ်မိမိ အခြားသူများနှင့်နှိုင်းယှဥ်ခြင်း၏ သိမ်ငယ်မှုမျှသာဖြစ်သည်။ သူတို့က ထို့တပ်စ်၏ အဆင်းရဲဆုံးအပိုင်းဖြစ်သည့် ဒီဆိုလတ်မြို့မှ ရောက်လာကြသူများဖြစ်‌သော‌ကြောင့်ပင်။

သို့သော် ယခု ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်တော့ချေ။ 

ယခင်မြို့စားဟောင်းသေဆုံးသွားပြီးနောက် သူတို့၏မြို့စားငယ်လေး ကျန့်ချောင်က ပန်းစိုက်ခြင်းအတတ်ပညာနှင့် မိုင်းတူးသည့်လုပ်ငန်းအား တိုးတက်ရန် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားအားထုတ်နေ၏။ သူက ထူးခြားသည့် အမွှေးရနံ့ပြုလုပ်သောနည်းလမ်းများနှင့် ကျောက်မျက်ရတနာပြုလုပ်သည့် နည်းပညာများကို ဖန်တီးခဲ့ပြီး ၎င်းက ဒီဆိုလတ်မြို့အား ဆင်းရဲမွဲတေခြင်းမှ မြှင့်တင်ပေးခဲ့သည်။ ငါးနှစ်တည်းနှင့်တင် ၎င်းက ထို့တပ်စ်တိုက်ပေါ်တွင် အချမ်းသာဆုံးမြို့တော်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့၏။ 

ယခုဒီဆိုလတ်မြို့သည် ရေမွှေးများ၊ ပန်းများ၊ အလှကုန်များနှင့် ကျောက်မျက်ရတနာများ‌ပေါကြွယ်ဝပြီး ထိုလူသုံးကုန်ပစ္စည်းများက မျိုးရိုးမြင့်တိုင်း အများဆုံးမြတ်နိုးကြသည့် ရတနာများဖြစ်ကြသည်။ သူတို့က ဒီဆိုလတ်မှ ဤကဲ့သို့ဇိမ်ခံပစ္စည်းများကို ဝယ်ယူရန် ပိုက်ဆံအများကြီးသုံးချင်ကြ၏။

နှစ်တိုင်း ဒီဆိုလတ်မြို့က ပေးဆောင်သည့်အခွန်ငွေများမှာ မြင့်တက်လာပြီး မြင့်တက်နှုန်းမှာလည်း ကြီးမားကာ နောက်ဆုံးတွင် ဘုရင်ချားလ်စ်(၃)၏ အာရုံကိုဆွဲဆောင်သွားတော့၏။ ထိုအကြောင်းကြောင့်ပင် ထိုနှစ် နွေဦးအစ၌ မြို့တော်၏အုပ်ချုပ်သူဖြစ်သည့် မြို့စားကျန့်ချောင်မှာ ဘုရင်၏မွေးနေ့ပွဲသို့တက်ရောက်ရန် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဖိတ်ခေါ်ခြင်းခံရသည်။ 

ဘုရင်၏မွေးနေ့သို့တက်ရောက်ရန် ပိုလ်ဆာသို့သွားရသည်က မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်အတွက် ပိရမစ်၏ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်သွားသည့်လက္ခဏာပင်ဖြစ်သည်။ ၎င်းကိုကျန့်ချောင်ရရှိခဲ့သည်မှာ သံသယဝင်စရာမရှိချေ။ 

၎င်းကြောင့်ပဲ သူ၏ဘွဲ့မှာ ယခင် “သဲကန္တာရမြို့တော်အရှင်” မှ “ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စား”အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ 

ပိုလ်ဆာသို့သွားသည့်လမ်းတွင် ဓားပြများနှင့် မလွှဲမရှောင်ရဆိုင်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့် မျိုးရိုးမြင့်တိုင်းက ကိုယ်ပိုင်သူရဲကောင်းများကိုခေါ်ဆောင်လာကြပြီး ထိုသူရဲကောင်းများအားလုံး စုပေါင်းလိုက်လျှင် သေးငယ်သည့်စစ်တပ်အားအင်စုလောက်ရှိသည်။ 

ချားလ်စ်(၃)တွင် ဤအင်အားစုကို ဖိနှိပ်ရန် သူ့လုပ်နိုင်စွမ်းများ၌ ယုံကြည်ချက်မရှိချေ။ သူက မျိုးရိုးမြင့်အားလုံးအား ဂရန်းဒဲသို့အရင်သွားစေကာ သူတို့လက်နက်များနှင့်ပစ္စည်းများကိုကုန်ချစေပြီး သူရဲကောင်းများကို ကျန်နေစေသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ပွဲသို့ပါဝင်တက်ရောက်ရန် အစေခံနှစ်ယောက်ကိုသာ ခေါ်လာနိုင်လေသည်။ 

ကျန့်ချောင်က သူရဲကောင်းတစ်ဒါဇင်လောက်ခေါ်လာခဲ့သော်လည်း ဘုရင်ကိုမတွေ့နိုင်ခင် ဤလူများကို ဂရန်းဒဲတွင် စီမံပေးရန်လိုအပ်၏။

ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှ မြူခိုးများက ကျန့်ချောင်၏အမြင်များကို ဝေဝါးနေစေသည်။ 

သူက နှုတ်ခမ်းများအနည်းငယ်စူလိုက်ကာ ရတက်မအေးဖြစ်နေသည့် အမူအရာကိုဖော်ပြလာ၏။

သူ၏ကလေးဘဝအတွေ့အကြုံများကြောင့် မြူခိုးထူထူများကို မုန်းသည့်တိုင် ကံမကောင်းစွာနှင့် ထို့တပ်စ်တိုက်က တစ်နှစ်ပတ်လုံးမိုးနှင့်မြူခိုးထူများ လွှမ်းခြုံနေတတ်သည့်နေရာမျိုးဖြစ်သည်။ နေ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသာသည့် ရက်များက မြေကြီးပေါ်မှ စိန်များကဲ့သို့ ရှားပါးလေ၏။

သူ့စိတ်အနက်ဆုံးမှ အရင်ဘဝ၏မှတ်ဉာဏ်များကို ရှင်းပစ်ရန် နားထင်များနှင့်မျက်ခုံးနှစ်ခုကြားနေရာကို နှိပ်နယ်လိုက်သော်လည်း ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှ ဆူညံများကြောင့် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားရသည်။ 

ထူထဲနေသည့်မြူစိုင်များကြားတွင် ကြိုးစင်တစ်ခု၏ပုံရိပ်ကို သူဝေဝေဝါးဝါးမြင်လိုက်ရသည်။ ၎င်းအပေါ်တွင် လူတစ်ယောက်၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ တွဲလောင်းကျနေပြီး သူ့ခေါင်းကို ခေါင်းစွပ်စွပ်ထား၏။ ထိုလူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ တွန့်လိမ်နေပြီး သူ့ခြေထောက်အောက်တွင် ဒေါသထွက်နေသည့်အရပ်သားများနှင့် ဝန်းရံနေသည်။ ထိုလူများက သူတို့၏လက်သီးများကို ဝှေ့ယမ်းရင်းကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်နေကြသည်။

 “သူ့ကိုကြိုးပေး...သူ့ကိုကြိုးပေး...သူ့ကိုကြိုးပေး...”

သေဆုံးသွားသည့်လူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ မကြာခင်တွင်တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။ ကွပ်မျက်သူက သူ့ကိုအောက်သို့ချလိုက်လျှင် လူအုပ်များက စုပြုံလာကြကာ သူ့အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်ယူပြီးနောက် ထွက်ပြေးသွားကြသည်။ 

အဝတ်အစားများကို ချွတ်ယူသွားနိုင်ကြသူများက အောင်ပွဲခံသည့်အပြုံးများပြုံးနေကြပြီး မဆဲဆိုချင်နေကြသူများနှင့် ကလေးများက လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးကြကာ ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ခုန်ပေါက်နေကြသည်။ 

ဖြူဖျော့နေသည့်ရုပ်အလောင်းမှာ ကြည့်ရှုသူများမြင်ကွင်းတွင် အဝတ်မပါဘဲဖြစ်နေသော်လည်း ၎င်းက ထိတ်လန့်မှုတို့ကိုမဖြစ်စေချေ။ 

ဒီနေရာတွင် နေထိုင်ကြသူများက သေခြင်းတရား၏သက်ရောက်ခြင်းမခံရသလို၊ စာနာစိတ်များလည်းမခံစားရချေ။ တစ်နှစ်ပတ်လုံးနေရောင်ခြည်သေချာမရ‌သောကြောင့် နွေးထွေးမှုအား မည်သို့ထွေးပွေ့ခံစားရမည်ကို မသိကြချေ။ သာမန်အရပ်သားများအပေါ်မှ မျိုးရိုးမြင့်များကသာ အသုံးအဖြုန်းကြီးခြင်း၊ ဇိမ်ခံခြင်းနှင့် အာဏာအတွက်ပြိုင်ဆိုင်ခြင်းများကိုသိကြသည်။ 

၎င်းက ဆင်းရဲမွဲတေမှုနှင့် အကြင်နာတရားခေါင်းပါးမှုတို့အပြင် ကာမဂုဏ်လည်းကြီးကြီးမားမားရှိကြသည့် ထို့တပ်စ်တိုက်ဖြစ်သည်။ 

ဤနေရာရှိ လူများ၊ အပင်များ၊ တိရစ္ဆာန်များနှင့် အရာအားလုံးက ပေါများစွာ ကြီးထွားအသက်ရှင်နေကြ၏။ မီးခိုးရောင်က ၎င်း၏ပင်မအရောင်ဖြစ်ပြီး မှုန်မှိုင်းခြင်းကလည်း ၎င်း၏မရှိမဖြစ် လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်သည်။ 

ကျန့်ချောင်က ကြိုးစင်အလွတ်အား ငူငူငိုင်ငိုင်ကြည့်နေပြီးနောက် ချက်ချင်းအကြည့်လွှဲလိုက်သည်။ 

ဤနေရာက သူ့နှလုံးသားအစစ်အမှန်၏ ရောင်ပြန်ဟပ်နေသလိုဖြစ်နေသောကြောင့် စေ့စေ့မကြည့်ရဲချေ။

......

ကွပ်မျက်ခြင်းက အစေခံနှစ်ယောက်၏ ငြီးငြူနေသည့်ပါးစပ်များကို ပိတ်သွားစေ၏။

မြူခိုးထဲမှ မြို့ငယ်လေးကိုဖြတ်လာပြီးနောက် ကြီးမြတ်သည့်ဂရန်းဒဲက သူတို့အရှေ့တွင်ပေါ်လာသည်။ 

“ဂရန်းဒဲမြို့စားကြီးရဲ့ ဒုတိယသား ရိဂ်က ကြီးစိုးခြယ်လှယ်တတ်တဲ့သူလို့ ပြောကြတယ်...လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နည်းနည်းက မြို့စားတစ်ယောက်က လမ်းပေါ်မှာလျှောက်နေရင်း သူ့ပခုံးကိုတိုက်မိသွားတာ စော်ကားသလိုဖြစ်သွားလို့ အဲ့လူကို ချက်ချင်းနေရာမှာတင် လက်ဖြတ်ပစ်လိုက်တယ်တဲ့” 

ခဏလောက်တွန့်ဆုတ်နေပြီးမှ အစေခံကဆက်ပြောသည်။ သူ့ပါးစပ်ကိုသူမထိန်းနိုင်ချေ။

အခြားအစေခံတစ်ယောက်ကတော့ အရှေ့ခုံတွင် မျက်လုံးများမှိတ်ထားရင်းငိုက်မျဥ်းနေသည့် သခင်ကိုကြည့်လာသည်။ သူက သဘောတူညီသည့်အနေဖြင့် တီးတိုးဆိုလာ၏။ 

“ဟုတ်တယ်...ငါလည်း အဲ့လိုကြားမိတယ်...အရှင်ရိဂ်ရဲ့ ဒေါသက တကယ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတာ...ဂလော်ရီယာရဲ့ အင်အားအကြီးဆုံး မျိုးရိုးမြင့်တွေတောင်မှ သူ့အ‌ရှေ့မှာ ရဲရဲတင်းတင်းမနေနိုင်ကြဘူး” 

“အဲ့ဒါဆို ဒီတစ်ခေါက်ငါတို့လည်း အရှင်ရိဂ်ကို မစော်ကားမိအောင် သတိထားရမယ်...သူက ဂရန်းဒဲမြို့စားကြီးရဲ့ သားအကြီးဆုံးမဟုတ်လို့ အမွေဆက်ခံခွင့်မရှိပေမယ့် သူ့အစ်မက ဂလော်ရီယာရဲ့ ဘုရင်မ...သူမက မြို့စားကြီးဆိုတဲ့ဘွဲ့ကို သူမမောင်လေးကိုပေးဖို့ သူမအဖေကိုသေချာပေါက် ဖိအားပေးမှာပဲ” 

“အာ...အဲ့ဒါသေချာတယ်...အရှင်ရိဂ်ကသေချာပေါက် ဂရန်းဒဲကိုအမွေဆက်ခံပြီး ထို့တပ်စ်မှာ အင်အားအကြီးဆုံးမျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်ဖြစ်လာလိမ့်မယ်”

“သူ့ရဲ့တစ်ခုတည်း‌သောဝါသနာက အလှလေးတွေစုဆောင်းရတာလို့ပြောကြတယ်...ငါတို့တွေ ပြည့်တန်ဆာအိမ်ကနေ မိန်းမတချို့ ဝယ်သွားပြီး သူ့ကိုဆက်သရမလား” 

“နည်းနည်းပြင်ဆင်သွားတာအကောင်းဆုံးပဲ...ဂရန်းဒဲကိုရောက်ရင် အပြင်သွားပြီး မြို့ထဲကနာမည်အကြီးဆုံး မဒမ်ကို စုံစမ်းလိုက်မယ်”

နှစ်ယောက်သားက တီးတိုးဆို၍ဆွေးနွေးကြ၏။ အရှေ့ခုံတွင်ထိုင်နေသည့် ကျန့်ချောင်သည် ရုတ်တရက် ခေါင်းမော့လာကာ ဘယ်ညာယိမ်းလာသည်။ ၎င်းက ပြဿနာမရှာနဲ့ဟု ဆိုနေသလိုပင်။ 

အစေခံနှစ်ယောက်သည် အလှလေးများအားရှာဖွေမည့်အတွေးကို လျင်မြန်စွာဖယ်ရှားလိုက်ကြသည်။ 

ကျန့်ချောင်၏အတွေးတွင် ဒဏ္ဍာရီလာမြို့စားကြီး၏သားနှင့် ဆက်ဆံ‌ရေးကောင်းတစ်ခုတည်ဆောက်ရန် တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းက သူနှင့်ဝေးဝေးနေရန်ဖြစ်ပြီး လုံးဝမတွေ့ရန်ဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်လူ၏ သ‌ဘောသဘာဝကို သိနေမှတော့ ဆန့်ကျင်ရန်အခွင့်အရေးယူလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ 

သို့သော်လည်း ၎င်းက တကယ်တမ်းထိုသို့မဟုတ်ချေ။ လူတစ်ယောက်၏အစွန်းက အလွန်ထက်ရှနေလျှင် မတွေ့ဖူးလျှင်တောင် အခြားအသွားထက်သည့်လူများက ငြှိုးမာန်ဖွဲ့၍ ရန်ပင်လိုလာနိုင်သည်။ 

ဆန့်ကျင်မှုနှင့်သဘောထားကွဲလွဲမှုများက အမှောင်ထဲတွင် အမြဲကြီးထွားလေ့ရှိ၏။

......

အရပ်ရှည်ရှည်နှင့်လူတစ်ယောက်က စုတ်တံကိုကိုင်ထားကာ ကားချပ်စပေါ်တွင် ဖြေးညင်းစွာဖြင့် အရောင်ခြယ်နေ၏။ 

သူ့အရှေ့ရှိ အနီရောင်သားမွေးဆိုဖာ‌ပေါ်တွင် ကောက်ကြောင်းလှသည့်မျိုးရိုးမြင့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ပါးလွှာသည့်ရိုမန်ဝတ်စုံလေးကိုဝတ်၍ ပျင်းရိစွာ လှဲလျောင်းနေသည်။ သူမ၏ရွှေရောင်ဆံပင်များက ပခုံးပေါ်မှတစ်ဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲနေ၏။ မြူခိုးထူထပ်သည့်ဤနိုင်ငံတွင် ရွှေအိုရောင်ဆံပင်က နေရောင်ခြည်ကဲ့သို့ တန်ဖိုးရှိလှသည်။ 

ဆံပင်ရွှေရောင်များနှင့် လူများက အချစ်နှင့်မျက်နှာသာပေးမှုများစွာကို ဆွဲဆောင်နိုင်ကြ၏။ 

အမျိုးသမီးက လည်ဟိုက်သွားစေရန် သူမဝတ်စုံ၏လည်ပင်းလိုင်းအား အောက်သို့ကျအောင်ဆွဲချလိုက်ကာ သူမကိုယ်သူမ စုံမက်ဖွယ်ကောင်းသည်ကို သေချာအောင်ငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် ပန်းချီဆွဲနေသည့်လူအား ကြည့်လိုက်သည်။ 

ထိုလူတွင်လည်း မျက်စိကျိန်းလောက်စရာ ရွှေရောင်ဆံပင်ရှိ၏။ ထိုဆံပင်များကို ခေါင်းအနောက်တွင် အနက်ရောင်ပိုးသားကြိုးလေးဖြင့် စည်းနှောင်ထားကာ အလွန်အမင်းချောမောသည့်မျက်နှာကို ဖော်ပြထား၏။ ထိုမျက်နှာက လူတို့အား စိတ်နှင့်လူနှင့်မကပ်အောင်လုပ်သွားနိုင်၏။ သူတို့သည် ကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် တစ်နှစ်ပတ်လုံးနေမှ ရှားရှားပါးပါးမြင်ရသည့် ကောင်းကင်ပေါ်တွင်နေသော နေနတ်ဘုရားကို မတွေးဘဲမနေနိုင်ချေ။ 

ထိုလူက တခမ်းတနားဝတ်စားဆင်ယင်ရသည်ကိုကြိုက်သည့် ယခုခေတ်မျိုးရိုးမြင့်များနှင့်မတူပေ။ ယေဘုယျပြောရမည်ဆိုလျှင် သူကအနည်းငယ်အရိုင်းဆန်၏။ အဖြူရောင်ပိုးသားအင်္ကျီကို ကြယ်သီးများဖြုတ်၍ ဝတ်ဆင်ထားပြီး ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်‌ကြီးကို ဖော်ပြထားသည်။ အင်္ကျီလက်နှစ်ဖက်လုံးကို တံတောင်ဆစ်အထိရောက်အောင်လိပ်တင်ထားကာ သူ၏သန်မာသည့်လက်များကိုပြသထား၏။ အောက်ဖက်တွင် ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ကွက်တိဖြစ်နေသည့်ဘောင်းဘီနှင့်အနက်ရောင်ဘွတ်ဖိနပ်များကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ 

ထိုရိုးရှင်းသည့်အဝတ်အစားများက သူ၏ကျော်လွန်နေသည့် အရပ်နှင့်ဖြောင့်မတ်သည့်ပုံရိပ်ကို ပို၍ ထင်သာမြင်သာရှိသွားစေ၏။

ပိုးသားရှပ်က ထူးခြားပြောင်မြောက်ပြီး အသွင်အပြင်ကိုထူးခြားစေသည်။ ၎င်းက အရှေ့တိုင်းမှ ရှားပါးသည့် ရက်ထည်ဖြစ်ပြီး အထက်တန်းလွှာများအားလုံးကြားမှ အနည်းအကျဥ်းသာ တတ်နိုင်ကြသည်။ ပိတ်စတစ်စ၏ ဈေးနှုန်းက ရွှေထည်ထက်ပင်ပို၍များနေသေး၏။

သို့သော် ထိုလူဝတ်ထားသောအခါ ထိုပြောင်မြောက်ပြီးဈေးကြီးသည့်အထည်က သူ၏ကြွက်သားတောင့်တောင့်များနှင့် အထည်ကိုဆွဲဆန့်ထားသောကြောင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိခြင်းထက် ညှို့အားပြင်းနေတော့သည်။ 

ခြင်္သေ့တစ်ကောင် လွင်ပြင်တစ်ခုကို နယ်လှည့်နေခြင်းအား မြင်ဖူးကြပါသလား။ သူတို့လှည့်လည်သည့်အခါ သူတို့ခန္ဓာကိုယ်မှကြွက်သားများက တောင့်တင်း၍ရှည်လျားကြသည်။ မယဥ်ပါးသည့် အရိုင်းဆန်ခြင်းက ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းပြီးကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်း၏။

ကားချပ်အရှေ့တွင်ရပ်နေသည့်လူမှာ ထိုခြင်္သေ့လိုပင်။ ငြိမ်သက်နေသည့်အနေအထားတွင်တောင် အသက်ရှူမှားလောက်စရာ ကြွယ်ဝမှုများဖြင့်ပြည့်ဝနေသည်။

သူကအန္တရာယ်များသော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရိုးရှင်းပြီး ပျင်းရိဖွယ်ကောင်း၏။

အမျိုးသမီးက သူ့ကို အရူးအမူးစွဲလမ်းခြင်းများနှင့်ကြည့်နေသော်လည်း သူ့မျက်လုံးများကတော့ စုတ်တံနှင့် ကားချပ်အပေါ်တွင်သာရှိနေသည်။ 

ရုတ်တရက် မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဝတ်စားထားသည့်အမျိုးသားတစ်ယောက်က တံခါးဖွင့်၍ရောက်လာပြီး အခန်းထဲသို့ အလျင်အမြန်ဝင်လာလေသည်။ မိန်းမလှလေးကိုပင်မကြည့်ဘဲ သူက ဆံပင်ရွှေရောင်နှင့်လူဆီသို့တန်းသွားကာ အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့်ပြောလာသည်။

 “အရှင်ရိဂ်...ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စား ရောက်နေပါတယ်...သူ့ရဲ့ ရေမွှေးဆိုင်နဲ့ ကျောက်မျက်ရတနာဆိုင်က ကျွန်တော်တို့ရဲ့စီးပွားရေးတော်တော်များများကို ခိုးယူသွားခဲ့တာ...သူ့ကိုတွေ့ချင်လား...မမေ့ပါနဲ့ဦး...မိန်းကလေးလီလစ်က အရှင်ဖိတ်တာကိုငြင်းလိုက်တာ သူ့အပေါ် စွဲလမ်းနေလို့ပါ...အရှင်သူမကို အခုတလောလိုက်နေတာမလား...သူကအရှင်ရဲ့ပြိုင်ဘက်ဖြစ်နေပြီ”

ဆံပင်ရွှေရောင်နှင့်လူက အနောက်သို့နှစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ကာ ဆိုဖာပေါ်တွင်လှဲနေသည့် အမျိုးသမီးကို မျက်လုံးကျုံ့၍ ကြည့်လိုက်ကာ ထိုနှိုးဆွနေသည့်စကားများကို မတုံ့ပြန်လိုက်ချေ။

မျိုးရိုးမြင့်က သွားကြိတ်၍ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြောလာ၏။

 “အရှင်ရိဂ်...အရှင့်မှာအရှင့်ရဲ့ စည်းမျဥ်းတွေရှိတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်...ဒါပေမယ့် ဂရန်းဒဲက အရှင့်ရဲ့နယ်မြေပါ...ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားက အရှင့်ရဲ့ဝင်ငွေတွေကိုလုယူပြီး အရှင့်ရဲ့နယ်မြေထဲက မိန်းမတွေကို ဖျားယောင်းနေတာ...အဲ့ဒါကအရှင့်ကိုစော်ကားနေသလို ဖြစ်မနေဘူးလား”

ရိဂ်သည် နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးကို ကွေးတွန့်လိုက်ကာ သူ၏မထီမဲ့အပြုံးတွင် အထင်သေးမှုများ ပါဝင်နေသည်။ 

သို့သော် ထိုအထင်သေးမှုက ဖလားဝါးဗေးလ်၏မြို့စားကို မရည်ညွှန်းဘဲ သူ့အရှေ့ရှိ မျိုးရိုးမြင့်လူကိုဖြစ်သည်။ ဤလူက သူ့ကိုဘာလုပ်ရန်ကြိုးစားတိုက်တွန်းကြောင်း သူကောင်းကောင်းသိသည်။ အပိုင်နယ်မြေမရှိသော သေးနုပ်သည့် မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်က အချုပ်အခြယ်ကင်းသည့်မြို့ပိုင်မြို့စားတစ်ယောက်အား မစော်ကားနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် အားကောင်းသည့်ကျောထောက်နောက်ခံတစ်ခုကို သူလိုအပ်၏။

ဤကျောထောက်နောက်ခံအား ရိဂ်ဖြစ်လာရန်ဆိုလိုနေခြင်းပင်။ 

ရိဂ်က ကားချပ်ကိုကြည့်ပြီးနောက် မလှမ်းမကမ်းတွင်ရှိနေသည့် အမျိုးသမီးကိုကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စုတ်တံနှင့် အသေးစိတ်လိုက်ဖြည့်လိုက်သည်။ 

မျိုးရိုးမြင့်၏မျက်လုံးများလည်း သူ၏လှုပ်ရှားမှုများနောက်လိုက်နေပြီး ပိုကောင်းသည့် အကြောင်းပြချက်ကို တွေးလိုက်၏။

 “အခုနောက်ပိုင်း ဖက်ရှင်အသိုင်းအဝိုင်းကလူတိုင်းက အရှင်ရိဂ်က မိန်းမတွေအနောက်ကိုပဲ တစ်နေ့လုံးလိုက်နေပြီး ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားကတော့ တစ်နေ့လုံးမိန်းမတွေလိုက်တာခံနေရတယ်လို့ ပြောနေကြတယ်...ဆွဲဆောင်မှုအရဆိုလည်း ဖလားဝါးဗေးလ်က ပိုပြီးပေါ်လွင်တယ်တဲ့...တစ်ယောက်ယောက်က အရှင့်ကို ဒီလိုနှိုင်းယှဥ်နေပြီး ရှုံးနေတာ စော်ကားသလိုမခံစားရဘူးပါလား”

ကားချပ်ပေါ်မှ ရိဂ်၏အလုပ်များသောစုတ်တံမှာရပ်သွား၏။

ထိုအချိန်တွင် ဆိုဖာပေါ်တွင်လှဲနေသောအမျိုးသမီးမှ စကားပြောလာသည်။ 

“ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားက အကြည့်တစ်ချက်နဲ့တင် လူတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်တယ်လို့ပြောကြတယ်...သူ့ကိုမြင်တဲ့သူဘယ်သူမဆို အကုန်သူ့ကို ချစ်ကြိုက်ကုန်တယ်တဲ့...ဘုရားသခင် သူတကယ်ပဲ ဂရန်းဒဲကိုလာနေတာလား...ကျွန်မ မ‌စောင့်နိုင်‌တော့ဘူး”

အမျိုးသမီးက သူမ၏ခုန်လှုပ်နေသည့်နှလုံးကို နှင်းကဲ့သို့ ဖြူဖွေးနေသည့်လက်များဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ပါးများမှာ ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် နီမြန်းနေ၏။

စုတ်သပ်ပြီးနောက် ရိဂ်သည်လက်ထဲမှစုတ်တံကို လွှင့်ပစ်လိုက်ကာ ပြတင်းဘောင်ပေါ်တွင် တင်ထားသည့် အနက်ရောင်ကုတ်ကိုယူလိုက်သည်။ သူ့အသံတွင်လှောင်ပြောင်ရိပ်များပါနေ၏။ 

“ဒီဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားကို သွားတွေ့ရအောင်...ပါးစပ်ရာဇဝင်တွေထဲကလို ဆွဲဆောင်မှု၊ ကျော့ရှင်းမှုလုံးဝမရှိဘူးဆိုရင် သူ့ကို ဂုတ်ပိုးကနေဆွဲပြီး လမ်း‌ပေါ်လှည့်လည်ပြပစ်မယ်...လူတိုင်းကို သူတို့ပြောနေကြတဲ့ အဲ့ဒီဆွဲဆောင်မှုဆိုတာ မြင်သွားစေရမယ်”

👊