Chapter 3

👊Chapter (3) 

လမ်းကျဥ်းထဲတွင်တွေ့ဆုံခြင်း

ရိဂ် စင်္ကြံတစ်လျှောက်လျှောက်လှမ်းလာရာ ငွေရောင်သံချပ်ကာနှင့် သူရဲကောင်းများစွာက သူ့အနောက်မှ လိုက်ပါလာကြသည်။ 

ရှေ့ပြေးက ကျောက်မျက်ရတနာများစီခြယ်ထားသော ဓားရှည်ကိုကိုင်၍ အမောတကောနှင့် ပေါ်လာ၏။ 

သူနှင့်ထိပ်တိုက်တွေ့သည့် ဂရန်းဒဲ၏မြို့စားကြီးက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမေးလာသည်။

 “ဘယ်သွားမလို့လဲ...ဒီလောက်လူတွေအများကြီးနဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ”

ရိဂ်က သူ့ကို ဂရုမစိုက်ဘဲကြည့်လိုက်၏။ သူ့ခြေလှမ်းများက လုံးဝရပ်တန့်မသွားချေ။ 

သူ့သား၏နောက်ကျော လျင်မြန်စွာ‌ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကိုကြည့်ရင်း ဂရန်းဒဲမြို့စားကြီးမှာ ဒေါသထွက်လွန်း‌သောကြောင့် ခေါင်းပင်မီးခိုးများထွက်လာတော့မတတ်ပင်။ သို့သော်သူလုပ်နိုင်သည့်အရာမရှိချေ။ ရိဂ်၏ကိုယ်ကျင့်စရိုက်က အလွန်အားကောင်းသောကြောင့် သူ့လက်အောက်တွင် လုံးဝရှိမနေပေ။ 

စင်္ကြန်၏ဘေးနှစ်ဖက်နံရံများက အလှလေးများ၏ပုံများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေ၏။ အချို့တွင် ဆံပင်ရွှေရောင်နှင့်မျက်လုံး အပြာရောင်များရှိပြီး အချိူ့ကတော့ ဆံပင်အနီရောင်နှင့်မျက်လုံးအညိုရောင်များရှိကြသည်။ အချို့က မျက်နှာကို ဇာအပါး‌လေးဖုံးအုပ်ထားကာ အချို့ကတော့ ခမ်းခမ်းနားနားအဝတ်အစားများကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး အချို့ကတော့ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေကြ၏။ အားလုံးက ရိဂ် လိုက်ခဲ့သည့် ထို့တပ်စ်တစ်လျှောက်လုံး ပြိုင်ဘက်ကင်း ရေပန်းစားသည့်အလှလေးများ၏ အချစ်ပုံရိပ်များဖြစ်သည်။ 

မုဆိုးက သားကောင်၏ခေါင်းကို မီးပြင်းဖိုအပေါ်တွင်ချိတ်၍ ပြသထားသကဲ့သို့ ဤပန်းချီကားများနှင့် ထိုပန်းချီကားများတွင် ဖော်ပြထားသော တုနှိုင်းမမှီလှပနိုင်လွန်းသည့်အမျိုးသမီးများက ရိဂ်၏ ဆုတံဆိပ်များပင်ဖြစ်သည်။ 

ဂလော်ရီယာအင်ပါယာနှင့် တိုက်တစ်ခုလုံးတွင် သူ မရနိုင်သည့်မိန်းမ မရှိချေ။ 

သို့သော် လတ်တလောတွင် ကျဆုံးမှုအနည်းငယ်ကို ကြုံတွေ့နေရ၏။ သူ အားသွန်ခွန်စိုက် လိုက်လံပိုးပန်းနေသည့် မိန်းကလေးလီလစ်က ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားကို ရူးရူးမူးမူးချစ်နေသောကြောင့် သူ၏ကမ်းလှမ်းမှုများကို ငြင်းဆန်ခဲ့၏။ 

၎င်းက သူ၏ပြိုင်ဆိုင်လိုမှုနှင့်သိချင်စိတ်များကို နှိုးဆွသွားခဲ့၏။

အရှင်ဒန်ကန်သာ ပြောမလာခဲ့လျှင်တောင် ရိဂ်သည် အချစ်ပြိုင်ဘက်ကို အချိန်ပေး၍ သွားတွေ့မှာပင်။ 

ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စား...ဤဂုဏ်ပုဒ်က တကယ်ကိုစိတ်ကူးယဥ်ဆန်သော်လည်း ထိုလူက ဂုဏ်ပုဒ်နှင့် ထိုက်တန်လား၊ မထိုက်တန်လားကိုတော့ သူမသိချေ။ 

ရိဂ်က အတွေးများ ယောက်ယက်ခတ်နေရင်း ဓားရှည်ကိုခါးတွင်ချိတ်လိုက်သည်။ စင်္ကြန်အဆုံးသို့ ရောက်သောအခါ အကျင့်အရရပ်လိုက်သည်။ သူ့အကြည့်များက နံရံအမြင့်ဆုံးရှိ ပန်းချီကားပေါ်သို့ ရောက်သွား၏။

အခြားပုံရိပ်များနှင့်မတူဘဲ ၎င်းက မြင်ကွင်းကျယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကြီးမားကျယ်ပြန့်သည့် တောအုပ်ထဲတွင် အပြာရင့်ရောင်စမ်းချောင်းကထွက်ပေါ်နေပြီး ပိန်ပါးသည့်မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်က ရေစပ်တွင်ရပ်နေ၏။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်က ပုစဥ်းရင်ကွဲ၏ အ‌တောင်ပံများကဲ့သို့ ပါးလွှာသည့်အဖြူရောင်အလွှာပါးလေးဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ သူ၏ရွှေရောင်ဆံပင်များက ရေထဲတွင် တိမ်နှင့်မြူစိုင်များကဲ့သို့ ပြန့်ကျဲကျနေပြီး နတ်သူငယ်ကဲ့သို့ လှပလှ၏။ သူမက မြင်ကွင်းအပြင်ဘက်မှလူအား လှည့်ကြည့်နေကာ ပိန်ပါးသည့်ပခုံးများက ထိခိုက်လွယ်သည့်ခံစားချက်မျိုးကို အနည်းငယ်ပေးစွမ်းနေသည်။ 

သူမ၏အသားအရေမှာ သလင်းကျောက်ကဲ့သို့ ကြည်လင်နေပြီး ကိုယ်ထည်က ပြိုင်ဘက်မရှိ ကျော့ရှင်းကာ စိတ်နေသဘောထားကလည်း လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်နေမည်မှာ သံသယဝင်စရာမရှိချေ၊ သို့သော် သူမ၏မျက်နှာကတော့ ဗလာဖြစ်နေ၏။

သူမ၏ဖန်တီးသူအဖြစ် ရိဂ်ကသူမ၏မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းများကို ရေးဆွဲမထားခဲ့ချေ။ 

ထိုအချိန်တွင် ရိဂ်က ဗလာဖြစ်နေသည့်မျက်နှာကို တမ်းတမ်းတတဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးထဲတွင်တော့ ရှုပ်ထွေးမှုများရှိနေ၏။

အရှင်ဒန်ကန်က သူ့ဆီသို့ရောက်လာ၍ အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့် မေးလာ၏။ “ဘာလို့သူ့မျက်နှာကို မဆွဲရသေးတာပါလဲ”

ပန်းချီကားကို ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည့် ရိဂ်က ခေါင်းယမ်း၍ဆိုလာသည်။ 

“အိပ်မက်တစ်ခုကို သေမျိုးစုတ်တံနဲ့ ရေးဆွဲလို့မရနိုင်ဘူး...ဘုရားသခင်က ကျုပ်လက်ကိုကိုင်ပြီး ကျုပ်ရဲ့အသိစိတ်တွေကို ကိုယ်တိုင်လမ်းပြမပေးရင် သူမအလှတရားရဲ့ တစ်ထောင်ပုံတစ်ပုံကိုတောင် ကျုပ်မဆွဲနိုင်ဘူး...သူမက ကျုပ်အိပ်မက်တွေရဲ့ နတ်ဘုရားမပဲ”

အရှင်ဒန်ကန်သည် ရှင်းလင်းသွားသောကြောင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သော်လည်း ခေါင်းငုံ့လိုက်ချိန်တွင်တော့ အသိအမှတ်မပြုသည့်အကြည့်များဖော်ပြလာ၏။

ဘာကိုအိပ်မက်နတ်ဘုရားမလဲ...ဒီအတိုင်း ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေတာထက် ဘာမှမပိုတာကို...မိန်းမအစစ်တွေကမှ လှတာမဟုတ်ဘူးလား...။

......

“ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ” ရိဂ်ကလိုက်ကာများကိုဖွင့်၍ အပြင်ဘက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

သူက တံခါးတွင် ဒန်ကန်မိသားစု၏အမှတ်တံဆိပ်ဖြစ်သော တောင်လင်းယုန်ကိုရေးဆွဲထားသည့် အရှင်ဒန်ကန်၏လှည်းထဲတွင် ထိုင်နေသည်။ လှည်းကယခုတွင် ကျဥ်းမြောင်းသည့် လမ်းကြားလေးထဲတွင် ရပ်နေ၏။ လမ်းနှစ်ဘက်လုံးတွင် မတ်စောက်သည့်ကုန်းလျှောများရှိနေသည်။ သူတို့အောက်တွင် စပါးစေ့များ စိုက်ထားသည့် လယ်ကွင်းများရှိ၏။

ဆန့်ကျင်ဘက်လားရာမှ နောက်လှည်းတစ်စီးချဥ်းကပ်လာခဲ့လျှင် လမ်းကလုံးဝပိတ်သွားပေလိမ့်မည်။ နှစ်ဖက်လုံးက တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် လွတ်စေချင်ရင် တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းက လှည်းတစ်စီးအား မီတာရာပေါင်းများစွာ ဝေးသည့် လမ်းမကျယ်ကြီးအထိ ပြန်ဆုတ်ပေးပြီး လုံလုံလောက်လောက်ကျယ်ပြန့်သည့် လမ်း‌ဘေးတွင် ရပ်ပေးရန်သာဖြစ်သည်။ 

အရှင်ဒန်ကန်က မြူစိုင်များဖြင့်ဖုံးလွှမ်းနေသည့်လမ်းကို ညွှန်ပြ၍ အောင်ပွဲခံ၍ပြောလိုက်သည်။ 

“ထပ်သွားစရာမလိုပါဘူး...ဒီမှာပဲရပ်ပါ့မယ်...ကျွန်တော်တို့ ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားကို ဒီလမ်းကျဥ်းလေးမှာ တွေ့ကြတာပေါ့...ကျော်လွန်နေတဲ့ ကြွယ်ဝမှု၊ အာဏာ၊ ဂုဏ်ပုဒ်တွေနဲ့ဆို ကျွန်တော်တို့ကို လမ်းအရင်ဖယ်ပေးဖို့ သူသေချာပေါက်ပြောလာမှာပါ...ကျွန်တော်သဘောမတူတဲ့အခါ သူဘာလုပ်မလဲကြည့်ရအောင်”

ချက်ချင်းဆိုသလို ရိဂ်သည် ဒန်ကန်၏အစီအစဥ်ကို နားလည်သွားသည်။ 

ဖလားဝါး‌ဗေးလ်မြို့စားက မိသားစုတံဆိပ်ကိုတွေ့သောအခါ တစ်ဖက်လူက ဒီအတိုင်း အဆင့်နိမ့်အရှင်တစ်‌ယောက်သာဖြစ်ကြောင်း တွေးလိမ့်မည်။ နောက်ပြန်ဆုတ်ရန် အရင်စတင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ထို့အတူ အရှင်ဒန်ကန်လည်း အနောက်သို့ပြန်ဆုတ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ နှစ်ဖက်သား တိုက်ခိုက်ကြလိမ့်မည်။ 

ရန်လိုမှုများစတင်လာပြီးနောက် နောက်ဘာဆက်ဖြစ်လာမည်နည်း။ သိသိသာသာကိုပင် အင်အားပိုကြီးသည့်ဘက်က ထောင်လွှားနေသည့်လှည်းကို ဖယ်ရှားရန် သူရဲကောင်းများကိုလွှတ်၍ မြင်းများအား ဇက်ကြိုးဖြတ်ပေးကာ လှည်းအား ကုန်းလျှောထဲသို့ဖယ်ပစ်လိမ့်မည်။ အထဲမှလူများကတော့ တစ်ပတ်လည်၍ ရွှံ့နက်များကိုပါးစပ်အပြည့်စားရလိမ့်မည်ပင်။ 

မျိုးရိုးမြင့်များအားလုံးသည် အာဏာဖြင့် အနိုင်ကျင့်ခြင်းနှင့်နိုင်လိုမင်းထက်ပြု၍ အကြမ်းဖက်ခြင်းများကို နေသားကျနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ထိုကဲ့သို့လုပ်လိမ့်မည်။

ထို့တပ်စ်တိုက်၏ တင်းကြပ်လွန်းသော ရာထူးအဆင့်ဆင့်ကြောင့် ဂုဏ်ပုဒ်ကြီးကြီးနှင့်လူများက ဂုဏ်ပုဒ်နိမ့်သည့်သူများကို အပြစ်ပေးနိုင်သည်။ ၎င်းက ဥပဒေအရ သူတို့ကိုပေးအပ်ထားသည့်လုပ်ပိုင်ခွင့်ဖြစ်၏။ 

သို့‌သော် ဖလားဝါး‌ဗေးလ်မြို့စားသာ ဤသို့ကြိုးစားကြည့်ပါက အရှင်ဒန်ကန်၏ထောင်ချောက်ထဲသို့ ရောက်သွားလိမ့်မည်။ အကြောင်းမှာ အရှင်ဒန်ကန်၏လှည်းထဲတွင်ရှိနေသည့်လူက ဂရန်းဒဲမိသားစု၏ တရားဝင်သားမှန်း လုံးဝတွေးလိမ့်မည်မဟုတ်သောကြောင့်ပင်။

အရှင်ဒန်ကန်ကို စော်ကားမိလျှင် ရိဂ်ကိုစော်ကားမိခြင်းနှင့် အတူတူဖြစ်သည်။ မြို့စားကြီး၏သားအတွက် ၎င်းက သည်းမခံနိုင်သည့်အရှက်ခွဲမှုဖြစ်၏။

ထိုသို့ဖြစ်လာသည့်အခါ ရိဂ်က မည်မျှရက်ရက်စက်စက်တုံ့ပြန်နေပါစေ၊ ကျိုးကြောင်းသင့်လျော်၊ မျှတပြီး တရားဝင်သည်။ ဘုရင်ပင် ဝင်ရောက်မနှောင့်ယှက်နိုင်ချေ။ 

ရိဂ်၏ဒေါသကိုဖြေရန် ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားသည် ဦးညွှတ်၍ရိုရိုသေသေတောင်းပန်ပြီးနောက် ဒဏ်ကြေးငွေပမာဏအများကြီး ပေးဆောင်ရပေလိမ့်မည်။

ထိုအကြောင်းကိုတွေးရင်း ရိဂ် ပျင်းရိစွာဖြင့် နှုတ်ခမ်းများတွန့်ကွေးသွားသည်။ 

အရှင်ဒန်ကန်က ဤရိုးရှင်းသည့်လှည့်ကွက်ကို ဆော့ကစားရန် စိတ်မရှည်ဖြစ်နေသောကြောင့် သူ့ကို ဆွဲဆောင်လာသည်။ 

“ဖလားဝါးဗေးလ်ရဲ့ ရေမွှေးလုပ်တဲ့နည်းပညာကို မလိုချင်ပါဘူးလား...သူ့ရဲ့ ကျောက်မျက်ရတနာလှလှတွေကို ဘယ်လိုပြုလုပ်တယ်ဆိုတာ မသင်ချင်ပါဘူးလား...သူသာ ကျွန်တော်တို့ထောင်ချောက်ထဲ ကျလာခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့ဆီကနေ ဒီအရာနှစ်ခုကို မျှမျှတတနဲ့ရနိုင်ပါတယ်...နန်းတော်ထဲက အရှင့်အစ်မရဲ့ နေရာက ဘေးမကင်းဘူးဖြစ်နေတာ...သူမက အရှင့်ရဲ့အကူအညီလိုအပ်တယ်”

ထိုနောက်ဆုံးစကားလုံးများက ရိဂ်၏အားနည်းချက်ကို ထိသွားသည်။ သူ့မျက်လုံးများမှာ အနည်းငယ် နက်မှောင်သွားပြီး ပျော်ရွှင်ခြင်းနှင့်စိတ်မရှည်ဖြစ်နေသည့် အမူအရာများမှာ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ 

ဟုတ်သည်။ သူပိုက်ဆံနှင့်ဂုဏ်ပုဒ်များ ပိုလိုအပ်၏။ သို့မဟုတ်လျှင် သူအမြတ်နိုးရဆုံးသူများကို ကာကွယ်ပေးနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ 

သူတို့စကားပြောနေချိန်အတွင်းတွင် လမ်းပေါ်မှမြင်းခွာသံများက မြူစိုင်ထဲမှထွက်လာ၏။ အနီရောင်လှည်းတစ်စီးက တဖြည်းဖြည်းပေါ်လာပြီးနောက် လျင်မြန်စွာချင်းနင်းဝင်ရောက်လာသည်။ 

“အရှင်...အရှေ့ကလမ်းမှာ တောင်လင်းယုန်ပုံနဲ့လှည်း ပိတ်နေပါတယ်...ဒန်ကန်မိသားစုရဲ့ အမှတ်တံဆိပ်ပါ” လှည်းမောင်းသူက တင်ပြလာ၏။

ဒန်ကန်လား...ကြည့်ရတာ ပြည်နယ်ပိုင်တောင်မရှိတဲ့ မျိုးရိုးနိမ့်အရှင်နဲ့တူတယ်...။

ကျန့်ချောင်၏အစေခံနှစ်ယောက်သည် ပြတင်းပေါက်မှ ဘယ်တစ်ဖက်၊ ညာတစ်ဖက် ခေါင်းလေးများ ထွက်လာကြသည်။ သူတို့က လှည်းမောင်းသမား အမှားလုပ်မိပြီး ဂရန်းဒဲ၏ မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်အား စော်ကားမိမလား ကြောက်ရွံ့မိကြသောကြောင့် မြင်ကွင်းကိုသေချာစစ်ဆေးနေကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း မိသားစုများစွာ၏ တံဆိပ်အမှတ်အသားများစွာက ဆင်တူကြ၏။

“အာ...သူ့ရဲ့အစေခံတွေအားလုံးက အာဏာတွေပြင်းနေတာကြည့်ပါဦး...ထောင်လွှားလိုက်ကြတာ” အရှင်ဒန်ကန်သည် အစေခံနှစ်ယောက်အား လှမ်းကြည့်၍ ချဥ်တူးနေသည့်အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

ဇိမ်ခံပစ္စည်းအဆောင်အယောင်များက ရေပန်းစားနေ၏။ အမျိုးသားရော၊ အမျိုးသမီးရောက အပြင်ထွက်သည့်အချိန်တွင် သူတို့၏မျက်နှာများကို ဖြူစေရန် နံ့သာမှုန့်များကို လိမ်းကျံကြပြီး ပါးများကိုနီစေရန် ပါးနီများကို လိမ်းကျံကြသည်။ သို့သော် ကောင်းမွန်သည့်နံ့သာမှုန့်များနှင့် ပါးနီများက ဈေးအလွန်ကြီး၏။ ယေဘုယျအားဖြင့် မျိုးရိုးမြင့်များသာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဤသို့ပြင်ဆင်ကြပြီး သာမန်လူတန်းစားများကတော့ မတတ်နိုင်ကြချေ။ 

အစေခံတစ်ယောက်က အလှကုန်များလိမ်းကျံထားသည်ကို အရှင်ဒန်ကန် ပထမဆုံးမြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းက သေးငယ်သည့်ကုန်ကျစရိတ်မဟုတ်ချေ။ 

အစေခံတွေကတောင် ဒီလောက်ခမ်းခမ်းနားနားဝတ်စားထားရင် ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားကိုယ်တိုင်ရဲ့ ပုံစံကတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ…။

အရှင်ဒန်ကန်က သူနှလုံးသားထဲတွင် ပုံဖော်ကြည့်လိုက်၏။ မြို့စားသည် အဖြူရောင်နံ့သာများလိမ်းကျံကာ ပါးများကို နီရဲအောင်လုပ်ထားပြီး ကျောက်မျက်ရတနာများ၊ ရွှေများတတွဲတွဲဖြင့် တောက်ပနေကာ အလွန်အမင်း တောက်တောက်ပြောင်ပြောင်ဝတ်စားထားလိမ့်မည်။ 

လက်ရှိအခြေအနေများအရ ထိုကဲ့သို့မျိုးက လှပသည်ဟုယူဆကြလေသည်။ 

ထိုပုံရိပ်က စိတ်ထဲတွင်ထပ်တူတွေးထားသည့် ရိဂ်လည်းပဲ မသိစိတ်အရ မျက်ခုံးထူထူများကို ပင့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွင် စက်ဆုပ်မှုများနှင့် ပြည့်နေ၏။

မိတ်ကပ်ပြင်ကြသည့်မိန်းမများကို လေးစားနိုင်သော်လည်း ယောက်ျားများကိုတော့ သည်းမခံနိုင်ချေ။ အဖြူရောင်အသားအရေနှင့်ပါးနီအတုများက လူပြက်တစ်ယောက်နှင့်တူနေကာ နံသာမှုန့်များ၏အနံ့က မိလ္လာမြောင်းထဲမှ ရေဆိုးရေညစ်များထက် ပို၍ရွံရှာဖွယ်ကောင်းလေသည်။ 

၎င်းက အလှမဟုတ်ပေ။ ရွံစရာကောင်းလှ၏။

ယောက်ျားတစ်ယောက်က သူ့၏စွမ်းအားကို ခြင်္သေ့တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပြသင့်သည်။ 

ထိုအကြောင်းကိုတွေးရင်း ရိဂ်၏ ပျော်နေသည့်စိတ်များပင် ပျောက်ဆုံးသွား၏။ သူကလိုက်ကာများကို ပိတ်၍ စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ 

“ကျုပ်အခုပြန်ချင်ပြီ…ဖလားဝါး‌‌ဗေးလ်မြို့စားက ဂုဏ်သတင်းအမှားတွေနဲ့လူလို့ သေချာသိလိုက်ရပြီ”

“အရှင်…မသွားခင် ဘုရင်မမိုအန်းရဲ့အခြေအနေကို စဥ်းစားဖို့ တောင်းပန်ပါရစေ” 

အရှင်ဒန်ကန်က အဓိကအချက်ကို ရိုက်နှက်လိုက်၏။

ရိဂ် နဖူးကိုနှိပ်နယ်လိုက်သည်။ သူ့အသံတွင် ဆွဲဆန့်ထားသည့်စိတ်ရှည်မှုများဖြင့် ပြည့်နေ၏။

 “ဒါဆိုလည်း စောင့်ကြတာပေါ့…ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားရဲ့ ဂုဏ်ရှိတဲ့အသွင်အပြင်က ကျုပ်မျက်လုံးတွေကို မထိခိုက်စေဖို့ပဲ မျှော်လင့်တယ်”

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကျော့ရှင်းစွာဝတ်ဆင်ထားသည့် အမျိုးသားအစေခံနှစ်ယောက်သည် လှည်းထဲမှထွက်လာ၏။ သူတို့က ယုံကြည်ချက်ရှိရှိဖြင့် ဆိုလာသည်။

 “ဒါကတကယ်ပဲ ဒန်ကန်မိသားစုတံဆိပ်ပဲ…သူက ငါတို့လမ်းကိုလာပိတ်နေတာ…ဒီထောင်လွှားတဲ့လူကို သင်ခန်းစာပေးရအောင် သူရဲကောင်းကောင်းနည်းနည်း လွှတ်လိုက်သင့်တယ်”

ကျန့်ချောင်က တစ်ဖက်မှမလှုပ်မရှားရှိနေသည့်လှည်းကိုကြည့်၍ လက်ခါပြလိုက်သည်။ 

“သူရဲကောင်းတွေကို အလျင်စလိုမပြုမူခိုင်းနဲ့…စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့စောင့်ရအောင်…တစ်ဖက်ကလည်း ငါတို့ရဲ့မိသားစုတံဆိပ်ကိုမြင်မယ်လို့ ငါယုံကြည်တယ်…ယဥ်ကျေးမှုနဲ့ လေးစားသမှုနဲ့ဆို သူ့ဘက်အရင်ဦးဆောင်လာသင့်တာ…ဒါပေမယ့် သူ့ဘက်က ဘာမှလုပ်မလာခဲ့ဘူး…အဲ့ဒါက သူတစ်ခုခုကို မှီခိုအားထားနေတယ်လို့ ဆိုလိုနေတယ်…ဒီအရှင်ဒန်ကန်မှာ စီးပွားရေးမှာ ကျွမ်းကျင်တဲ့အရည်အချင်းရှိတယ်…သူက လိမ္မာပါးနပ်တဲ့သူပဲ…ပါးနပ်တဲ့လူတွေက မိုက်မိုက်မဲမဲ မပြုမူကြဘူး” 

အမျိုးသားအစေခံနှစ်ယောက်မှာ သူတို့သခင်၏ ညွှန်ကြားချက်မှန်သမျှကို နာခံခြင်းအား နေသားကျနေပြီဖြစ်သည်။ သူတို့လက်ဆန့်လိုက်ကာ အနောက်မှလှည်းများကို ရပ်ရန် အချက်ပြလိုက်ကြ၏။

ဓားများထုတ်၍သူတို့၏ သခင်ကို ကာကွယ်ရန် ကြိုးစားနေကြသည့် သူရဲကောင်းများက ထိုအပြုအမူကို တွေ့သောအခါ သူတို့လှည်းများဆီသို့ ပြန်ဝင်သွားကြသည်။ 

တစ်ဖက်မှလူများ ဘာကိုအချက်ပြနေလဲ အရှင်ဒန်ကန်နားမလည်နိုင်ချေ။ ရိဂ်ကတော့ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသည့် အပြုံးလေးဖော်ပြလာ၏။ 

“ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားက ခင်ဗျားကို စော်ကားဖို့လာမှာမဟုတ်ဘူး”

“ဘာရယ်” အရှင်ဒန်ကန်က နားမလည်နိုင်ဘဲ ပြောလိုက်၏။

သူ့အတွေးထဲတွင် မျိုးရိုးမြင့်များက လောကဝတ်၊ ချုပ်တည်းခြင်းနှင့် သည်းခံခြင်းများမရှိကြချေ။ သူတို့အကောင်းဆုံး လုပ်နိုင်သည်က အရှက်ခွဲခြင်း သို့မဟုတ် သူတို့ကိုစော်ကားသည့်သူများအား သတ်ရန်ပင်ဖြစ်သည်။ ကြီးမြတ်သည့်မင်းမျိုးမင်းနွယ်တစ်ယောက်က အဆင့်အတန်းနိမ့်သူ၏ရန်စခြင်းခံရပြီး လက်တုံ့မပြန်ပါက အထက်တန်းလွှာတွင် သူခြေကုပ်ရာနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ 

သူ၏အားနည်းချက်က ဂုဏ်သိက္ခာကိုသာမက လေးစားသမှုများကိုပါ ဆုံးရှုံးရလိမ့်မည်။ အလေးစားမခံရသည့်သူက အခြားမျိုးရိုးမြင့်များချနင်းစရာ ပစ်မှတ်တစ်ခု မလွဲဧကန်ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ သူ့ကိုယ်သူ လုံးဝကာကွယ်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ 

ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် သူတို့ပြောနေကြသည့်ကြီးမြတ်သောမျိုးရိုးမြင့်များက လင်းတအုပ်များသာဖြစ်သည်။ သွေးဆာခြင်း၊ သားကောင်ကိုလိုက်ခြင်းနှင့် အသေကောင်ပုပ်များကို စားရခြင်းက သူတို့၏အကြီမားဆုံး ဝါသနာများဖြစ်ကြသည်။

အထက်တန်းလွှာထဲသို့ ပထမဆုံးအကြိမ်ဝင်လာသည့် ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားမှာ သူ၏ဂုဏ်သိက္ခာများကို ပြသရန်လိုအပ်သည်။ သေးနုပ်သည့်အရှင်တစ်ယောက်၏ ရန်စခြင်းကို သည်းခံမနေသင့်ချေ။ ဤကိစ္စ၏ စကားတစ်လုံးသာ ပြန့်သွားပါက အင်ပါယာတစ်ခုလုံးတွင် လှောင်ပြောင်ခံရလိမ့်မည်။ မျိုးရိုးမြင့်များမပြောနှင့်၊ သာမန်လူတန်းစားများကပင် သူ့ကိုအထင်သေးကြလိမ့်မည်။ 

ဘုရင်ချားလ်စ်(၃)ကပင် သူ့အားပိုလ်ဆာမြို့ပြင်သို့ မောင်းထုတ်ကာ သူ၏မွေးနေ့ပွဲအားတက်ရောက်ရန် တားဆီးခြင်း ခံကောင်းခံရနိုင်သည်။ 

ဤလမ်းကိုသွားရခွင့်အားတိုက်ခိုက်ခြင်းက သူ၏ကိုယ်ပိုင်ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် တိုက်ခိုက်ခြင်းနှင့် ညီမျှသည်။ 

ဒန်ကန် ၎င်းကို ခိုင်မြဲစွာယုံကြည်သည်။ 

သို့သော် ကိစ္စများက သူမျှော်မှန်းထားသည်များကို ကျော်လွန်သွား၏။ အနီရောင်လှည်းက မြူစိုင်ထူထူများကြားတွင် အလှုပ်အရှားမရှိဘဲရပ်နေ၏။ ဒေါသတကြီးကြိမ်းမောင်းသံများလည်းမရှိချေ။ မည့်သည့်သံချပ်ကာသူရဲကောင်းမှလည်း ဓားများနှင့်သူတို့ကိုတိုက်ခိုက်ရန် ထွက်မလာကြချေ။ 

နှင်းကဲ့သို့ဖြူစွတ်နေသည့်မြင်းနှစ်ကောင်က လှည်းအရှေ့တွင် လည်ပင်းများဆန့်၍ရပ်နေပြီး နှစ်ခါနှာချေလာသည်။ ၎င်းက တစ်ခုတည်းသော လှုပ်ရှားမှုဖြစ်၏။

ဒန်ကန်တစ်နာရီပြီးတစ်နာရီ စောင့်ဆိုင်းခဲ့သည်။ သူ၏ဘဝင်ခိုက်နေသည့်အမူအရာများမှာ ဖြည်းညင်းစွာဖြင့် သည်းမခံနိုင်တော့သောဒေါသများအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည်။ 

‘ဟိုဘက်က အဲ့မှာဘာတွေလုပ်နေတာလဲ…သူကဘာလို့ ဒီကို ဒေါသတကြီးနဲ့ ရောက်လာပြီးပြောဆိုမနေတာလဲ’

အလွန်အမင်းစိတ်မရှည်ဖြစ်နေခဲ့သည့်ရိဂ်ကတော့ နဖူးကိုထောက်၍ အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့် ရယ်လိုက်သည်။ ဖလားဝါးဗေးလ်မြို့စားရဲ့ ဖက်ရှင်အမြင်က အမှိုက်ဆန်ပေမယ့် ဦးနှောက်ကတော့ အတော်လေးပါးနပ်၏။

👊