MM Story Teller

Chapter 8

Viewers 542

Chapters 20

🍱Chapter 8

"ဝိုး အစ်ကိုကြီးယွီကမိုက်လိုက်တာ...အများကြီးခြွေပြီးသွားပြီ"

ချန်ဟောက် ရောက်လာပြီးခြွေစက်ထဲကစပါးများကိုမြင်လျှင် အံ့ဩတကြီးချီးမွမ်းလိုက်သည်။

အဘိုးချန်ကလည်း ချီးမွမ်း၏။

"မဆိုးဘူး...လက်ကောင်းတယ်"

ချန်လဲ့က ရေဘူးယူပြီးသူ့အဘိုးအတွက်အရင်ဆုံးတစ်ခွက်ငှဲ့ပေးပြီးမှ ယွီချင်းဇယ်အတွက်ငှဲ့ပေးလာကာ လက်မထောင်ပြီးချီးကျူးလာသည်။

ယွီချင်းဇယ် တစ်မိသားစုလုံး၏ချီးကျူးမှုများကြောင့် အနည်းငယ်ရှက်လာသည်။သူ၏ချောမောသောမျက်နှာက ရှားရှားပါးပါးနီလာပြီး သူကလက်ကိုဝှေ့ယမ်းကာဆိုလိုက်သည်။

"ဆက်ပြီးချီးကျူးနေရင် ကျွန်တော်တော့ မြောက်တက်သွားတော့မှာပဲ...မိုးပေါ်ကတိမ်တွေကိုတောင်ခူးနိုင်တော့မယ်"

လူတိုင်းက ရယ်မောလိုက်ကြသည်။လေထုက နွေးထွေးပြီးသဟဇာတဖြစ်နေ၏။

ခဏနားပြီးနောက် စပါးစခြွေကြသည်။

နေ့လယ်ရောက်ခါနီးမှာ သူတို့ ရှစ်ဂါလန်ဝင်တင်းတောင်းတစ်တောင်းစာလောက်နီးပါးရနေပြီဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် သူတို့ရပ်လိုက်ကြပြီး အိမ်ပြန်နားကာ နေ့လည်စာစားပြီးမှပြန်လာရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

နေကခြစ်ခြစ်တောက်ပူနေသည်။တစ်မနက်ခင်းလုံးပင်ပင်ပန်းပန်းအလုပ်လုပ်ပြီးနောက် သူတို့၏အဝတ်အစားများကရွှဲရွှဲစိုနေပြီဖြစ်ကာ ခေါင်းများလည်းစိုစိနေလေပြီ။

ဤအချိန်မှာ ချန်ဟောက် ယွီချင်းဇယ်၏ဆံပင်အတိုကိုအားကျသွားသည်။လျှော်ရလွယ်ကူရုံတင်မကဘူး အရမ်းလည်းမိုက်တယ်...

သူတို့ယခင်က ယွီချင်းဇယ်၏ဆံပင်အတိုအကြောင်းသိချင်နေကြပြီးထိုအကြောင်းမေးခဲ့ကြသည်။ယွီချင်းဇယ်ကဆင်ခြေတစ်ခုပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်ကာ သူ တောင်ပိုင်းကိုမလာခင်က မြောက်ပိုင်းကိုသားမွှေးလာဝယ်သောမြင်းအဖွဲ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့သည်။သူ သန်းကူးခံလိုက်ရပြီး ကောင်းကောင်းသန့်ရှင်းရေးမလုပ်နိုင်သဖြင့် တစ်ခေါင်းလုံး ရိတ်ပစ်လိုက်ရသည်။

ရှင်းပြချက်က ယုတ္တိရှိပြီး ကျိုးကြောင်းဆီလျော်ပုံပေါ်သည်။

ထိုကြောင့် သူတို့ကသူ့ကိုယုံကြည်ပြီးဝိုင်းနှစ်သိမ့်ပေးခဲ့ကြသဖြင့် ယွီချင်းဇယ်မှာငိုရမလိုရယ်ရမလိုဖြစ်သွားသေးသည်။

အပူချိန်ကြောင့် ချန်လဲ့ခြွေစက်ထဲကစပါးများကို စပါးလှေ့ဆန်ကာဖြင့်ခပ်နေချိန်မှာ ယွီချင်းဇယ် ချန်လဲ့၏ရှည်လျားထူထဲသောဆံမြိတ်များ၏နောက်ကွယ်က လျှို့ဝှက်ချက်ကိုသတိပြုမိသွားသည်။

နဖူးပေါ်မှာ ချွေးများစိုနေသဖြင့် ချန်လဲ့၏ဆံမြိတ်များက ပူးကပ်သွားကြကာ လေးငါးစင်တီမီတာခန့်ရှည်သောအမာရွတ်တစ်ခုပေါ်လာသည်။ထိုသည်က သူ၏ဘယ်ဘက်မျက်ခုံးအလယ်ကနေနဖူးတလျှောက်အတိုင်းတည်ရှိသည်။အနီးကပ်သေချာကြည့်လိုက်လျှင် သူ၏ဘယ်ဘက်မျက်ခုံးအလယ်ကပြတ်နေသည်ကိုမြင်ရသည်။သို့ပေမဲ့ ရှည်လျားသောသောမျက်ခုံးမွှေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားခြင်းခံရသဖြင့် မသိသာပေ။

ယွီချင်းဇယ်ထိတ်လန့်သွားသည်။ထိုမျှရှည်လျားသောအမာရွတ်၊အောက်မှာ မျက်လုံးတည့်တည့်ဖြစ်၏။ချန်လဲ့မည်သို့ဒဏ်ရာရခဲ့သည်ကို သူ မသိပေမဲ့ ထိုစဥ်ကမည်မျှအန္တရာယ်များခဲ့သည်ကို သူစိတ်ကူးကြည့်နိုင်ပေသည်။

အမာရွတ်က တကယ်တမ်းမှာအတော်လေးကြာနေပုံပေါ်ပြီး အရောင်ပင်မှိန်နေလေပြီ။သို့သော်လည်း အနည်းငယ်ငေါ်ထွက်နေဆဲဖြစ်ကာ သေချာကြည့်ကြည့်လျှင် အတော်လေးရက်စက်သည့်ပုံပေါက်သည်။မြင်မြင်ချင်းမှာ မျက်နှာဖြူဖြူပေါ်တွင် ထိုကဲ့သို့အမာရွတ်ရှည်ကြီးတစ်ခု ကန့်လန့်ဖြတ်တည်ရှိနေသည်က အတော်လေးကြောက်စရာကောင်းပုံပေါ်နေသည်။

ချန်လဲ့က ဆံမြိတ်ထူထူရှည်ရှည်ကြီးထားသည်မှာမဆန်းတော့ပေ။

သူ၏ဦးလေးကဘာကြောင့် သူ့မှာကံမကောင်းအကြောင်းမလှသော ရုပ်ရည်ရှိသည်ဟုပြောရသလဲဆိုသည်ကိုလည်း နားလည်သွား၏။သူက တကယ်ကို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်သွားခြင်းပါပင်၊မဟုတ်လျှင် ချန်လဲ့က တကယ်တမ်းမှာ အတော်ကိုကြည့်ကောင်းမှာဖြစ်သည်။

ယွီချင်းဇယ် ချန်လဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းမဖြစ်ဘဲမနေနိုင်ပေ။သူ့မျက်နှာပေါ်က အနှီအမာရွတ်က အလားအလာရှိသောချစ်ရေးဆိုသူများစွာကို လန့်ပြေးသည်မှာသေချာသလောက်ရှိသည်။

ယွီချင်းဇယ်နိုးလာသည်မှာ 24နာရီပင်မပြည့်သေးသော်လည်း ချန်လဲ့ကယွီချင်းဇယ်အပေါ်မှာအထင်အမြင်ကောင်းတစ်ခုချန်ထားခဲ့ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။အလုပ်ကြိုးစားသည်၊နူးညံ့ညင်သာသည်၊ကြင်နာသည်၊မိသားစုကိုချစ်မြတ်နိုးသည်၊ပြီးလျှင် ယွီချင်းဇယ်လိုသူစိမ်းတစ်ယောက်အပေါ်မှာပင် ကြင်နာသည်။

ထိုကဲ့သို့သော လူကောင်းလေးကပျော်ရွှင်မှုကိုရှာတွေ့ရန်ထိုက်တန်ပေသည်။

ယွီချင်းဇယ်၏အကြည့်က စူးစိုက်လွန်း၍ချန်လဲ့သတိထားမိသွားသောကြောင့်ဖြစ်မည်။သူက အံ့ဩစွာခေါင်းလှည့်လာပြီး ယွီချင်းဇယ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ယွီချင်းဇယ်၏မျက်လုံးများထဲက အံ့ဩရိပ်နှင့်သနားရိပ်များကိုမြင်ပြီးနောက် ချန်လဲ့သည် ခဏမျှတန့်သွားပြီး အလျင်အမြန်ပဲတစ်ဖက်လှည့်ကာ ယွီချင်းဇယ်ကိုကျောပေးလိုက်သည်။သူက သူ့ဆံမြိတ်ကိုနေရာတကျဖြစ်အောင်ပြင်ကာနဖူးကိုဖုံးလိုက်၏။ပြီးလျှင် စပါးများကိုသယ်ကာ ခပ်သွက်သွက်ထွက်သွားလေသည်။

ယွီချင်းဇယ်: ...ဟိုက် မရည်ရွယ်ဘဲ အနေရခက်အောင်လုပ်မိလိုက်ပြန်ပြီ...အဘိုးချန်နဲ့ချန်ဟောက် သတိမထားမိလို့တော်သေးတယ်...

အပြန်လမ်းမှာ ချန်ဟောက်ကယွီချင်းဇယ်နှင်အတူလျှောက်ပြီး တရွေ့ရွေ့ပြန်ခဲ့ကြသည်။အဘိုးချန်က အိမ်ကိုဦးအောင်ပြန်ပြီး ချက်ပြုတ်ကာချန်လဲ့က စပါးများကိုအိမ်ပြန်သယ်သွားပြီး ဟင်းရွက်ခင်းကိုသွားကာဟင်းရွက်ခူးလေသည်။အလုပ်ခွဲဝေမှုက ရှင်းလင်းလှသည်။

ယွီချင်းဇယ်နှင့်ချန်ဟောက်အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ချန်လဲ့က ပဲတောင့်ရှည်များခူးပြီးနေပြီဖြစ်ကာ ကန်စွန်းရွက်များကို ရေဆေးပြီး ချက်ပြုတ်ရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

၎င်းကိုမြင်လျှင် ယွီချင်းဇယ်က အလျင်အမြန် ပြောလိုက်၏။

"လဲ့ကောအာ သွားနားချေပါ...ငါချက်လိုက်ပါ့မယ်"

ချန်လဲ့အနည်းငယ်ရှက်နေသလို သူ့အမာရွတ်ကြောင့် ယွီချင်းဇယ်လန့်သွားမှာလည်းစိုးနေသည်။

အတိတ်တုန်းက လူအတော်များများက သူနဖူးပေါ်ကအမာရွတ်ကိုမြင်လျှင်လန့်သွားတတ်ကြသည်။ရွယ်တူကလေးများက သူ့ကိုလှောင်ပြောင်ကြပြီး သူ့ကိုရုပ်ဆိုးကောင်မွန်းစတားဟုခေါ်ကြသည်။ထို့ကြောင့်သူက အမာရွတ်ကိုဖုံးရန် ဆံမြိတ်အရှည်ကြီးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ထိုသည်က ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်၏။

သို့သော်လည်း ယွီချင်းဇယ်၏အမူအရာက မပြောင်းမလဲပုံမှန်အတိုင်းရှိနေသည်ကိုမြင်လျှင် သူအနည်းငယ်စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး ကျေးဇူးတင်စွာကြည့်လိုက်မိသည်။

ထို့နောက် သူကအလျင်အမြန်ပဲ ယွီချင်းဇယ်၏စကားများကို လက်ဟန်အမူအရာဖြင့်တုံ့ပြန်လိုက်ကာ ချန်ဟောက်ကဘေးကနေဘာသာပြန်ပေးသည်။

ပြောချင်သည်ကတော့ ယွီချင်းဇယ်ကဧည့်သည်ဖြစ်ပြီး မနက်စာလည်းပြင်ပေးခဲ့သေးသည်။ထို့ကြောင့် နေ့လည်စာပါချက်ခိုင်းရန်မသင့်တော်ပါဟူ၍။ယွီချင်းဇယ်ချက်သည်ကအရသာရှိသော်လည်း သူတို့၏ဧည်သည်ကိုရတနာလိုဆက်ဆံသောပုံစံနှင့်မကိုက်ညီပေ။

ယွီချင်းဇယ်က ပြုံးကာပြောလိုက်သည်။

"ချက်ပြုတ်တာက ငါ့ရဲ့ဝါသနာပါ...ငါကောင်းကောင်းလုပ်တတ်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာလေ...ငါက ဒီမှာအလကားကပ်စားနေတာဆိုတော့ အလုပ်တချို့လောက်မလုပ်ခိုင်းရင် နေဖို့ကိုအရမ်းရှက်နေမိမှာ"

ချန်လဲ့ကအစပိုင်းတွင်ငြင်းမည်ပြုနေသော်လည်း ယွီချင်းဇယ်က ဝှက်ဖဲကိုထုတ်သုံးလိုက်သည်။

"ကြည့်...အဘိုးနဲ့ရှောင်ဟောက်က ငါချက်တာကို တကယ်ကြိုက်ကြတယ်လေ...နည်းနည်းလောက်ကြွားပါရစေဟုတ်ပြီလား"

အဘိုးနှင့်သူ့ညီလေးက ချန်လဲ့၏အားနည်းချက်များဖြစ်သည်။သူတို့နှင့်ပတ်သက်လာသည်နှင့် သူ့မှာရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ဘယ်သူကသူ့ကို အချက်အပြုတ်မကောင်းဖို့ပြောလို့လဲ...ခဏမျှတုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက် သူကခေါင်းညိတ်ကာ တိတ်တိတ်လေးမီးသွားမွှေးလေတော့သည်။

ချန်ဟောက်က သူ့အစ်ကို၏ပုံစံကအနည်းငယ် စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံပေါက်သည်ကိုမြင်လျှင် အလျင်အမြန် ပြောလိုက်၏။

"အစ်ကို ကျွန်တော်အစ်ကိုချက်တာကို တကယ်ကြိုက်တာပါဗျ"

မင်းသာ ယွီချင်းဇယ်ချက်ထားတဲ့ဟာကိုမစားခဲ့ဘူးဆိုရင်၊မင်းသာ မနက်ခင်တုန်းက ကန်စွန်ဥရွက်ကြော်ပန်းကန်ကိုပြောင်နေအောင်လျက်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်မနေခဲ့ဘူးဆိုရင် ငါမင်းကိုယုံချင်ယုံဦးမှာ...

ယွီချင်းဇယ်က မျက်နှာနှင့်လက်များကိုခပ်သွက်သွက်ဆေးကြောပြီး စတင်ချက်ပြုတ်လိုက်သည်။

သာမန်ပဲတောင့်ရှည်နှင့်ကန်စွန်းရွက်မျှသာ ဖြစ်ပြီး တခြား ပါဝင်ပစ္စည်းများမပါသော်လည်း လက်ရွေးစင်စားဖိုမှူးတစ်ယောက်ချက်ထားသည့်ဟင်းပွဲများက သာမန်လူတစ်ယောက်လုပ်နိုင်သည်နှင့်အခြေခံအားဖြင့်ကွဲပြားခြားနားပေသည်။

ချန်လဲ့သာချက်မည်ဆိုလျှင် သူကရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ပဲသီးများကိုရေထဲထည့်ပြုတ်လိုက်မှာဖြစ်သည်။

သို့ပေမဲ့ ယွီချင်းဇယ်က ၎င်းတို့ကိုမွှေကြော်ကြော်လိုက်သည်။ဂျင်းမပါ၊ကြက်သွန်ဖြူမပါ၊စီချွမ်ငရုတ်ကောင်းမပါ၊ငရုတ်သီးခြောက်မပါသည့်အပြင် ဆီပါချွေတာရသေးသော်လည်း သူက၎င်းတို့ကိုရအောင်မွှေကြော်ကြော်နိုင်ဆဲဖြစ်သည်။ပဲသီးကြော်၏အရသာအစစ်ကိုမရသော်လည်း ပဲသီးပြုတ်ထက်တော့ အတော်လေးသာပေသည်။ဖားပြုတ်နှင့်ဖားမင်းသားလေးကြားက ကွာခြားချက်လိုပါပင်။

ချန်လဲ့ကယွီချင်းဇယ်၏ညွှန်ကြားချက်များအတိုင်းမီးထိုးပေးရင်း သူလုပ်နေသည်များကိုတိတ်တိတ်းလေးခိုးကြည့်နေပြီး ချက်ပြုတ်ရေးလုပ်ငန်းစဥ်နှင့်လိုအပ်သောမီးအပူချိန်ကို မှတ်သားရန်ကြိုးစားနေမိ၏။

ယွီချင်းဇယ်က ချန်လဲ့တိတ်တိတ်လေးခိုးသင်နေသည်ကို မသိပေ။သူက ချက်ပြုတ်သည့်အထဲမှာပဲအာရုံစိုက်နေသည်။ချက်ပြုတ်နေစဥ်မှာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကအနားနားမှာကြည့်နေသည်ကို သူကျင့်သားရနေပြီဖြစ်သည်။ယခင်ကသူ့မှာအလုပ်သင်တပည့်များစွာရှိခဲ့ဖူးသဖြင့် သူချက်ပြုတ်နေသည်ကို လူတွေကြည့်သည်က သူ့အတွက် ပုံမှန်သာဖြစ်၏။

သူချက်သည်ကအလွန်မြန်ပြီး ခဏလေးအတွင်းမှာစားပွဲပေါ်တွင်အစာအသောက်ကရောက်နေပေပြီ။ချန်လဲ့တို့မိသားစုသုံးယောက်က သူ့ကို ချီးကျူးရင်း အစားအသောက်များကိုအပြတ်ရှင်းလိုက်ကြသည်။

အလုပ်ပင်ပန်းသောမနက်ခင်းအပြီးမှာသူတို့သည်စားသောက်ပြီးအပူဒဏ်ကနေအနားယူကြသည်။ချန်ဟောက်က ပင်မခန်းမ၏အနောက်တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဝါးဖျာနှစ်ချပ်ဆွဲထုတ်လာကာ ပင်မခန်းမ၏ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် သူကယွီချင်းဇယ်ကိုအတူတူတစ်ရေးတစ်မောအိပ်ရန်ခေါ်လေသည်။

နွေလယ်နွေကပြင်းလွန်းပြီး အထူးသဖြင့်မွန်တည့်ချိန်မှာ အပြင်ထွက်အလုပ်လုပ်ရန်မသင့်တော်ပေ။လူတိုင်းက ထမင်းစားပြီးတစ်ရေးတစ်မောအိပ်ကာသူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်များကိုအနားပေးရသည်ကိုကျင့်သားရနေကြပြီး မွန်းလွဲပိုင်းမှအလုပ်ဆက်လုပ်ကြသည်။

ယောကျ်ားသုံးယောက်က ဝါးဖျာနှစ်ချပ်ခင်းပြီး ပင်မခန်းမ၏ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလှဲလိုက်ကြသည်။အရှေ့ရောအနောက်မှာပါလေဝင်လေထွက်ကောင်းသဖြင့် ကြမ်းပြင်ကအေးမြနေသည်။ညတုန်းကလည်းကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရသလို တစ်မနက်ခင်းလုံးလည်းအလုပ်လလုပ်ခဲ့ရသောယွီချင်းဇယ်တစ်ယောက်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ချန်လဲက ချောင်းထဲကအဝတ်လျှော်ပြန်လာပြီးနောက် သူလည်း မီးဖိုချောင်ထဲကရေတိုင်ကီနားမှာ ကောက်ရိုးဖျာခင်းကာလှဲလိုက်ပြီးအေးမြမှုကိုခံစားခဲ့သည်။

ဝေ့အချိန်တစ်ဝက်လောက်ကုန်သွားပြီးနောက်(2-3PMပတ်လည်) ချန်လဲ့က အရင်ဆုံးအိပ်ရာထပြီး ခြင်းတောင်းကိုသယ်ကာလယ်ကွင်းကိုသွားခဲ့သည်။

အဘိုးချန်လည်းအိပ်ရာထကာ မီးဖိုချောင်သို့သွားပြီး မြက်စင်းကာဝက်စာချက်သည်။ချန်လဲ့က သူ့ကိုအပူရှပ်မှာစိုး၍ နေလယ်ခင်းမှာ လယ်ထဲမသွားခိုင်းပေ။ဝေ့အချိန်ကျော်မှ(3PM) အပြင်ထွက်ရမည်ဟုမရမကပြောလေသည်။သူ့မြေးကိုနားမချနိုင်သဖြင့် အဘိုးချန်လည်းနေ့တိုင်းဝက်စာချက်ပြီးမှအပြင်ထွက်လေသည်။

ယွီချင်းဇယ်နှင့်ချန်ဟောက်က အနည်းငယ်အအိပ်လွန်သွားခဲ့သည်။သူတို့အဘိုးချန်နှင့် လယ်ထဲသွားချိန်မှာ သူတို့အခင်းထိပ်ကလမ်းမှာ လူတွေဝိုင်းနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ချန်လဲ့အလယ်မှာရှိနေပြီး တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သလိုမျိုး ဆူညံနေသည်။

အဘိုးချန်နှင့်ချန်ဟောက်က၎င်းကိုမြင်သောအခါပြေးသွားကြသည်။

ယွီချင်းဇယ်က ခဏလောက် ကြောင်သွားပေမဲ့ သူ၏အဆစ်လွဲနေသောခြေကျင်းဝတ်ကိုလျစ်လျူရှုကာ သူ့ခြေလှမ်းများကိုအရှိန်တင်းပြီး ခြေဖျားထောက်တစ်လှည့်ခုန်တလှည့်ဖြင့် အပြေးသွားလိုက်သည်။

***

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်:

စပါးခြွေခြင်းပြဇာတ်ငယ်

စာရေးသူ:လာလာ လက်တွေမြှောက်ပြီး ယမ်းချင်သလိုယမ်း

ချန်ဟောက်က လက်သီးဆုပ်လိုက်: ရှေးပဝေသဏီကအင်အားတွေကို သုံးလိုက်ပြီ!

ယွီချင်းဇယ်က လက်မောင်းများကိုဝှေ့ယမ်း:ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ရဲ့ချီလင်လက်မောင်းတွေကိုကြည့်လိုက်ပါ!

ချန်လဲ့က တိတ်ဆိတ်စွာပဲ စပါးများဖြင့်ပြည့်နေသောခြွေစက်ကိုမြှောက်ပြလိုက်သည်။

ချန်ဟောက်နှင့်ယွီချင်းဇယ်:...လက်မြှောက်ဒူးထောက်ပါတယ်ဘော့စ်_(:з」∠)_

***🍱

Prev Next