အပိုင်း ၁၈၂ ( Rich Second Generation 6 )

“မင်း ဘယ်ကားလိုချင်လဲ၊ မင်းကိုယ်တိုင် ရွေးလိုက်” ဟု လုကျင်းရှိူ့ ပြောသည့်ပုံစံက အထူးခန့်ညားသည်ဟု ‌တွေးလျက်ဖြင့် ယန်ကျင်းဇီ လုကျင်းရှိူ့နောက်မှ လိုက်သွားသည်။

ထို့အပြင် ၎င်းက သူ့အား... ယခင်က သူ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသော ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းသည်။

သူ့မိဘများနှင့် အစ်ကိုမှလွဲ၍ သူကသာလျှင် အခြားသူများအတွက် ငွေသုံးသူ ဖြစ်ခဲ့သော်ငြား ဘယ်သူမှ သူ့အတွက် အလွန်သဘောထားကြီးစွာ ငွေမသုံးချင်ခဲ့ကြချေ။ 

အဟမ်း၊ အလုပ်မလုပ်ဘဲ အစာပျော့ စားရတဲ့ ခံစားချက်က တော်တော်မိုက်တာပဲ။ 

“ ဒါက ဦးလေးလု ပြောတာနော်။ ကျွန်တော် ရွေးတာကိုပဲ ယူရမယ်! ” ယန်ကျင်းဇီ လုကျင်းရှိူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ငါ ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ။ ” လုကျင်းရှိူ့က မှုန်ကုပ်သော မျက်နှာနှင့် ဆိုသည်။

သူတို့နှစ်ဦး တံခါးမှဝင်သည်နှင့်တပြိုင်နက် အရောင်းဝန်ထမ်းနှစ်ဦး ရောက်လာပြီး ယန်ကျင်းဇီက တန်းမေးလိုက်သည် : “ ဒီမှာ ရှိတဲ့ မင်းတို့ရဲ့ ဈေးအကြီးဆုံးကားတွေက ဘယ်မှာလဲ? ”

ဤကားစီးတီးတွင် ဈေးအကြီးဆုံးကားများအတွက် အထူးအရောင်းပြခန်းတစ်ခန်း ရှိပြီး သူ ဝင်ဝင်ချင်း ကားမော်ဒယ်များစွာကို တွေ့ရသည်။ 

မူလပိုင်ရှင်၏မိဘများက မူလပိုင်ရှင်ကို ကောင်းစွာသိကြပြီး သူတို့သည် မူလပိုင်ရှင်က သေချာပေါက် ကုမ္ပဏီကို မစီမံနိုင်ဘဲ ငွေများစွာကိုလည်း မရှာနိုင်မည်ကို သိကြသည်။ မူလပိုင်ရှင်က ငွေကို မဆင်မခြင် သုံးဖြုန်းကာ ငွေအားလုံးကို ဖြုန်းတီးမိပြီး သူ အသက်ကြီးလာလျှင် သနားစရာကောင်းနေမည်ကို စိုးရိမ်ကြသဖြင့် သူတို့သည် မူလပိုင်ရှင်အား ငွေစုဆောင်းရေး ဂရုပြုရန် အကြိမ်ကြိမ် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ 

မူလပိုင်ရှင်သည် နာခံမှုရှိပြီး ဤအချက်ကို သိရှိထားဆဲ ဖြစ်သောကြောင့် သူ၏ ငွေအနည်းငယ်ကို ပေါ့ပေါ့ဆဆ သုံးစွဲသော်လည်း ဇိမ်ခံကားများ သို့မဟုတ် အလားတူကားများကို ဘယ်တော့မှ မဝယ်ချေ။ သူ ယခု မောင်းသော ကားမှာ လွန်ခဲ့သည့်လေးနှစ် သူ လူကြီးဖြစ်စဉ်က သူ့မိဘများ ပေးထားသည့် ကား ဖြစ်နေဆဲပင်။

ထို့ကြောင့် ယန်ကျင်းဇီသည် ကားများအကြောင်း သိပ်မသိရာ အရောင်းဝန်ထမ်းကို တိုက်ရိုက်မေးလိုက်သည် : “ ဘယ်ကားမှာ အကောင်းဆုံး လုံခြုံရေးစနစ်တွေ ရှိလဲ? လုံလုံလောက်လောက်လည်း ကျယ်ဝန်းရမယ်! ”

လုကျင်းရှိူ့ ယခု သုံးသော ကားသည် လုသခင်အိုကြီး ထားခဲ့သည့် ကားပင် ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို ပြောင်းချိန်တန်ပြီဖြစ်သည်။

အရောင်းဝန်ထမ်းက ချက်ချင်း မိတ်ဆက်ပေးပြီး ယန်ကျင်းဇီနှင့် စကားပြောဆိုရာတွင် စိတ်အားထက်သန်မှု အပြည့်ရှိနေသည်။

လုကျင်းရှိူ့သည် ဘေးမှကြည့်နေပြီး သူ့အမူအရာက ပိုပိုဆိုးလာသည် — သူ့မျက်လုံးထဲမှာ အရောင်းဝန်ထမ်းက အမြင်မကြည်စရာပဲ!

အရောင်းဝန်ထမ်းက ယန်ကျင်းဇီကို မထိန်းနိုင်ဘဲ မေးမိသည် : “ လူကြီးမင်း ဈေးပိုသက်သာတဲ့ ကားတွေ ကြည့်ဦးမလား? ”

သူတို့နှစ်ဦး ဝင်လာကတည်းက အရောင်းဝန်ထမ်းသည် သူတို့ကို သွားရောက်ကြိုဆိုနေပြီးဖြစ်သည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းချက်နည်းနည်း ရှိသည့် ညှို့မှိုင်းသော မျက်နှာထားနှင့် အမျိုးသားက ရွှင်ပျပြီး ချောမောသော ငွေရောင်ဆံနွယ်နှင့် ဤအမျိုးသားအတွက် ကားတစ်စီး ဝယ်ပေးချင်ကြောင်း သိရှိထားသည်။ 

မသန်စွမ်းအမျိုးသားက အလွန်မပျော်ရွှင်ပုံပေါ်သည်... သူ့ရှေ့က ငွေရောင်ဆံပင်နဲ့ အမျိုးသားက ဈေးပိုပေါတဲ့ ကားတစ်စီး ရွေးလိုက်ရင် ပိုကောင်းသွားမယ်မလား? 

ရွှေသခင်ဆီက ငွေတူးချင်‌ရင်တောင်မှ တစ်ခါတည်းနဲ့ အများကြီး တူးလို့မဖြစ်ဘူး!

သို့သော် လူချမ်းသာများကို သူ တကယ် အားကျမိသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းချက်များ ရှိသည့် လူတစ်ဦးက ဤကဲ့သို့ ချောချောမောမော လူငယ်လေးကို ပျိုးထောင်နိုင်နေသေးသည်။

ဂရုစိုက်‌ပေးမည့် ဤကဲ့သို့ ချမ်းသာသော သူဌေးတစ်ဦးကို ရှာဖွေနိုင်သည့် ရုပ်ချောချော ဤလူငယ်ကိုလည်း သူ မနာလိုဖြစ်မိသည်။

“ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ ဒီဟာကို ဝယ်မယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက ယွမ်ခုနစ်သန်းကျော် တန်ဖိုးရှိသည့် ကားတစ်စီးကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။

ထိုဈေးကြီးသော ပြိုင်ကားများက လုကျင်းရှိူ့၏ စိတ်နေစိတ်ထားနှင့် အမှန်တကယ် မကိုက်ညီချေ။ သူ့အမြင်အရ အမြင်အေးအေးနှင့် ဇိမ်ကျပြီး လုံခြုံရေးပြည့်ဝသော ဤကားက အကောင်းဆုံးဟု သူ ထင်နေဆဲပင်။  

“ မင်း ရွေးပြီးပြီလား? ဒါဆို မြန်မြန်လုပ်ပြီး ဝယ်‌လိုက်တော့။ ” လုကျင်းရှိူ့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

သူက နည်းနည်းတော့ တုံးအသည်ဟု သူ ထင်မိသည်။ လုကျင်းရှိူ့ကို သယ်ဖူးသော ထိုကားကို သူ မနှစ်မြို့လျှင်တောင်မှ အဆောတလျင်ဖြင့် အသစ်ဝယ်ရန် မလို‌အပ်ပေ...

အနာဂတ်မှာ ဒီကားကို ဘယ်သူစီးမလဲ!

ယန်ကျင်းဇီက မနက်ဖြန်တွင် အလုပ်ထွက်ပြီး ရုံးခွဲတွင် ရှိနေသည့် လုရွေ့ချွင်နောက်သို့ လိုက်သွားလောက်သည်။

သူက ပိုပိုပြီး အုံ့မှိုင်းလာပုံရကာ ယန်ကျင်းဇီက ခေါင်းလှည့်ပြီး သူ့ကို ပြောလာသည် : “ ဦးလေးကဒ် ဘယ်မှာလဲ? ID ကဒ်ရော ဘယ်မှာလဲ? ကျွန်တော် စာချုပ်လုပ်ထုံးအတိုင်း လုပ်ရဦးမယ်။ ”

လုကျင်းရှိူ့၏မျက်နှာက ပြာနေပြီး သူက ယန်ကျင်းဇီအား သူ့ခေါက်ပိုက်ဆံအိတ်ကို ပေးလိုက်သည်။

ယန်ကျင်းဇီက သူ့ခေါက်ပိုက်ဆံအိတ်ကို ယူကာ ပြောသည် : “ ဒီမှာ ခဏစောင့်နေပါ။ ကျွန်တော် ဟိုကိုသွားပြီး လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်ဦးမယ်။ ”

ဤအချိန်တွင် အရောင်းဝန်ထမ်းဟာ ယန်ကျင်းဇီကို စိတ်ရင်းဖြင့် လေးစားနေပြီးဖြစ်သည်။

ရွှေသခင်က ဒီလောက် စိတ်ဆိုးနေပေမယ့် ဒီလူက ရွှေသခင်ကို တိုက်ရိုက်ငွေတောင်းရဲတဲ့အထိ အရမ်းကို အေးဆေးတည်ငြိမ်နေတုန်းပဲ!

ရွှေသခင်က သူ့ကို မလိုချင်တော့မှာကို သူ မကြောက်ဘူးလား?

အရောင်းဝန်ထမ်းက ယန်ကျင်းဇီကို လုပ်ထုံးများ လုပ်ဆောင်ရန် ခေါ်သွားပြီး ဤအချိန်တွင် ယန်ကျင်းဇီက လုကျင်းရှိူ့၏ ခေါက်ပိုက်ဆံအိတ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။

လုကျင်းရှိူ့၏ ခေါက်ပိုက်ဆံအိတ်ထဲတွင် ပစ္စည်းများ အလွန်နည်းပါးစွာ ရှိပြီး ခုနစ်ကဒ် သို့မဟုတ် ရှစ်ကဒ်သာ ရှိသည်။ သူသည် အခြားဘာကိုမှ မယူဘဲ လုကျင်းရှိူ့၏ ID ကဒ်ကိုသာ ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှ နောက်ထပ်ကဒ်တစ်ကဒ်ကိုပါ ထုတ်ကာ စားပွဲပေါ်တွင် အတူတင်ထားလိုက်၏ : “ ကဒ်ဖြတ်ပြီး ကားကို သူ့နာမည်အောက်မှာ ထားမယ်။ ”

သူက ပိုးပန်းနေတာ! ပိုးပန်းနေတာလို့!

သေချာပေါက် လုကျင်းရှိူ့ကို သူ့အတွက် ကားဝယ်ခွင့် မပေးနိုင်ဘူး။

ယန်ကျင်းဇီသည် လုကျင်းရှိူ့အတွက် ကားဝယ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။

အရောင်းဝန်ထမ်းသည် ဤမြင်ကွင်းကို မြင်ရသောအခါ ခဏတာ အံ့အားသင့်သွားမိသည်။

မသန်စွမ်းဘော့စ်က ဝံ‌ပုလွေခွေးပေါက်အတွက် ကားဝယ်ပေးတဲ့လူလို့ သူ ထင်ခဲ့ပေမယ့်... ဝံပုလွေခွေးပေါက်က ဘော့စ်အတွက် ကားဝယ်ပေးတယ်လား?

သူ အံ့ဩနေစဉ်မှာပဲ သူ့သူဌေး ရောက်လာသည်။

ဤကဲ့သို့ တစ်စုံတစ်ဦးက ဇိမ်ခံကားတစ်စီးကို ဝယ်ချင်သောအခါ အခြေခံအားဖြင့် သူဌေးက လာရောက်လိမ့်မည်ပင်... ပြီးနောက် ဤသူဌေးက ယန်ကျင်းဇီဆီသို့ အံ့ဩတကြီးဖြင့် လျှောက်လာသည် : “ ဒုတိယသခင်လေးယန်လား? ဒုတိယသခင်လေးယန်၊ ဒီကိုလာချင်တာ ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ကြိုမပြောတာလဲ? ”

အရောင်းဝန်ထမ်း : “ ... ” သူဌေး၏သဘောထားကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဤဝံပုလွေခွေးပေါက်လေး၏ အထောက်အထားက သာမန်မဟုတ်ချေ။

ဒါဆို သူ ဘာဖြစ်တာလဲ?

ဒီသခင်လေးမှာ ထူးထူးခြားခြားအကြိုက် ရှိတာလား?

“ ငါ ဒီကို ‌လာဖို့ ခဏလေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လို့ပါ။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြုံးကာ မေးသည် : “ ငါ ကားကို ချက်ချင်း ယူသွားလို့ရလား? ” 

“ ရတယ် ” သူဌေးက မတုံ့ဆိုင်းပေ : “ ဒါပေမယ့် လိုင်စင်နံပါတ်ပြားရဖို့တော့ အရမ်းနောက်ကျနေပြီ။ ”

သာမန်အခြေအနေများတွင် သေချာပေါက်ပင် ကားကို တစ်နေ့တည်း၌ မယူသွားနိုင်ချေ။ ဒါပေမယ့် ဒုတိယသ‌ခင်လေးက မေးမှတော့ သူ မငြင်းနိုင်ဘူးပေါ့! 

လုကျင်းရှိူ့ဘက်သို့ ယန်ကျင်းဇီ ပြန်လာရန် မကြာလိုက်ပေ : “ ဦးလေးလု၊ ကားအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ။ အိမ်ပြန်ကြရအောင်။ ”

လုကျင်းရှိူ့ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည် : “ ကားက အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား? ” ကဒ်ဖြတ်လိုက်ရင် သူ မဖြစ်မနေ လက်မှတ်ထိုးရမယ်မလား? သူ့ကို လက်မှတ်မထိုးခိုင်းတာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ?

“ ဟုတ်တယ်။ ကျွန်တော် ဝယ်လိုက်တယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက ဆက်ပြောသည် : “ အိမ်မြန်မြန်ပြန်ရအောင်။ ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာနေပြီ။ ” ဒီနေ့ လုကျင်းရှိူ့က ငါးနာရီမှာ သူနဲ့ အလုပ်ဆင်းလာခဲ့ပေမယ့် ဒီနှောင့်နှေးမှုကြောင့်... အခု ခုနစ်နာရီထိုးပြီ!

“ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ? ” လုကျင်းရှိူ့က မေးသည်။

“ ဦးလေးလုရဲ့ပိုက်ဆံကို ကျွန်တော် ဘယ်လိုလုပ် သုံးနိုင်ပါ့မလဲ? ကားကို ကိုယ့်ဘာသာ ဝယ်လိုက်တာ‌ပေါ့။ ” ယန်ကျင်းဇီက ပြန်ဖြေသည်။

လုကျင်းရှိူ့ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည် : “ ငါ မင်းအတွက် ဝယ်ပေးမယ်လို့ ငါ ပြောခဲ့... ”

“ ကိုယ့်ဘာသာ ဝယ်ခဲ့ပါတယ်ဆို! ” ယန်ကျင်းဇီက ဆက်ပြောသည် : “ သွားရအောင် ဦးလေးလု၊ ကားအသစ် သွားမောင်းကြရအောင်။ ”

လုကျင်းရှိူ့ ကားပေါ်တက်ပြီးနောက် အနည်းငယ် မပျော်မရွှင်ဖြစ်မိဆဲပင်။

သူက ကားဝယ်ပြီး ယန်ကျင်းဇီကို ‌ပေးလိုက်သဖြင့် ယန်ကျင်းဇီအား ကားကို အသုံးပြု၍ အခြားသူများကို ပို့ဆောင်ရန် ခွင့်မပြုကြောင်း ပြောမည်ဟုလည်း သူ တွေးထားခဲ့သည်။ ရလဒ်ကမူ ယန်ကျင်းဇီက သူ့ဘာသာ ဝယ်လာခဲ့သည်...

ကောင်းကင်က မှောင်နေပြီဖြစ်သည်။ လုကျင်းရှိူ့သည် ကားထဲတွင် ထိုင်နေပြီး သူ့နှလုံးသားဟာလည်း မှောင်မိုက်လေးလံနေသည်ဟု ခံစားနေရသည်။

ခဏကြာတော့ သူက လှောင်ရယ်မောမိပြန်သည်။

ယခင်က သူ့တွင် ယန်ကျင်းဇီအတွက် ကောင်းမွန်သော ထင်မြင်ချက် ရှိခဲ့သော်ငြား ယခုကဲ့သို့ သူ တစ်ခါမှ မခံစားခဲ့ဖူးပေ... သူ့ရောဂါက ပိုပြင်းထန်လာတာလား?

ခုံတွင် မှီချလျက်ဖြင့် လုကျင်းရှိူ့ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သည်။

သူ့ခေါင်းက အမြဲတစေ ခဏတဖြုတ် နာကျင်တတ်ပြီး ယခုလည်း ၎င်းက ကိုက်ခဲနေသည်။ သူ ဤသို့နေနေသည်မှာ အမှန်တကယ်တော့ သူသည် မျက်လုံးမှိတ်ကာ သူ့စိတ်ကို အနားပေးချင်ရုံသာ ဖြစ်သော်လည်း မိန်းမောကာ အိပ်ပျော်သွားလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိပေ။

သူ့အသက် နှစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်၊ တရုတ်ပြည်သို့ ပထမဆုံး ပြန်ရောက်သည့်နှစ်၊ သူ့ဖခင်က ပိုင်ဆိုင်မှုဝေခွဲနေစဉ်အလယ်၌ သူ ရောက်ရှိနေသည်ဟု သူ အိပ်မက်မက်သည်။

သူနှင့် လုရွေ့ချွင်က ပိုင်ဆိုင်မှုကို အညီအမျှ ဝေခွဲရသည်ဟု ပြောကြသော်ငြား တကယ်တမ်းတွင်မူ အညီအမျှ ခွဲဝေသည်မှာ ရှယ်ယာများသာ ဖြစ်ပြီး သူ့ဖခင်က လုရွေ့ချွင်ကို အခြားသော ပစ္စည်းများစွာအား သီးသန့်ပေးခဲ့သည်။

သူ့ဖခင်က လုရွေ့ချွင်အတွက် လက်ထပ်စာချုပ်ကိုလည်း ရှာပေးခဲ့၏။

သူသည် အေးစက်စွာ အမြဲလက်ပိုက်ကြည့်နေခဲ့သော်လည်း အိပ်မက်ထဲတွင်မူ သူက ဒေါသထွက်ပြီး မလိုလားစွာ မေးမိသည် : “ သူ့ကိုပဲ အားလုံးက ဘာလို့ ဘက်လိုက်နေကြတာလဲ? ဘာလို့ အရာရာတိုင်းက သူ့ဟာဖြစ်နေတာလဲ? ”

လုကျင်းရှိူ့ ဆတ်ခနဲ လန့်နိုးလာသည်။ ဤအချိန်တွင် သူသည် အိမ်ပြန်ရောက်တော့မည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူသည် ကားဆုတ်နေသော မြင်ကွင်းကို တိတ်တဆိတ် ကြည့်နေပြီး အိမ်ရောက်သောအခါ ချက်ချင်း တံခါးဖွင့်ကာ ကားပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။

ရှားပါးဖြစ်စဉ်ကဲ့သို့ အိမ်တံခါးက ပွင့်နေပြီး လုကျင်းရှိူ့သည် ဝင်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် နာနီ စကားပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရသည် : “ ယန်သခင်လေးက ပြန်ရောက်တော့မယ်လို့ ပြောထားတာ၊ တကယ်ပဲ အရမ်းစောတာပဲ။ သခင်ကြီး၊ စားစရာအသင့်ပြင်ပေးပါ့မယ်။ ”

လုကျင်းရှိူ့သည် ယန်ကျင်းဇီကို မစောင့်ဘဲ ထမင်းစားစားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်သည်။

နာနီက သူ့ကို ထမင်းပြင်ပေးပြီး မေးလာသည် : “ သခင်ကြီး၊ ယန်သခင်လေးက သခင်ကြီးအတွက် စားစရာပို့ဖို့ ထွက်သွားတယ်။ ဘာလို့ သူ သွားတာ ဒီလောက်ကြာနေတာလဲ? ”

“ ငါ့ကို စားစရာလာပို့တာလား? ” လုကျင်းရှိူ့ အံ့ဩသွားသည်။

“ ဟုတ်တယ် ” နာနီက ဆက်ပြောသည် : “ ယန်သခင်လေးက သူ အိမ်မှာ ပျင်းလို့ သခင်ကြီးကို စားစရာသွားပို့မယ်လို့ ပြောသွားခဲ့တယ်။ ”

အမှန်တကယ်တော့ နာနီသည် လုကျင်းရှိူ့ကို အနည်းငယ် ကြောက်ပြီး ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူ့ကို စကားမပြောရဲပေ။ ယန်ကျင်းဇီက သူ(မ)ကို ဤအချိန်တွင် ဤမေးခွန်း မေးရန် တောင်းဆိုထားခြင်းဖြစ်သည်။

မနေ့က ယန်ကျင်းဇီနှင့် ဖက်ထုပ်များကို အတူလိပ်ပြီးနောက် သူ(မ)သည် သူနှင့် များစွာပိုရင်းနှီးခဲ့ပြီး ထို့အပြင် ဤအကြောင်းကလည်း မှားယွင်းသော စကား မဟုတ်သဖြင့် သူ(မ)သည် ယန်ကျင်းဇီ၏စကားကို နားထောင်ပြီး ဤမေးခွန်းကို အထူးတလည် မေးမြန်းပေးခဲ့သည်။

လုကျင်းရှိူ့ အံ့အားသင့်သွားသည်။

ဒါဆို ယန်ကျင်းဇီက တကယ်ပဲ သူ့ကို စားစရာပေးဖို့ ရောက်လာတာလား?

ဤသို့တွေးနေစဉ် လုကျင်းရှိူ့သည် ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကားကို ပါကင်ထိုးပြီး ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဦးလေးလု။ ” ယန်ကျင်းဇီက လုကျင်းရှိူ့ကို ပြုံးပြသည်။

လုကျင်းရှိူ့ : “ ညစာအသင့်ဖြစ်ပြီ။ ”

ယန်ကျင်းဇီသည် လုကျင်းရှိူ့ရှေ့တွင် ဝင်ထိုင်ပြီး လုကျင်းရှိူ့နှင့် အတူစားကာ စားနေစဉ်တွင်လည်း ဟင်းပွဲတိုင်းက အရသာရှိကြောင်း ချီးမွမ်းပြောဆိုသေးသည်။

ယန်ကျင်းဇီ၏စားချင်စိတ်ကို မြင်ရသော် လုကျင်းရှိူ့သည် ဟင်းပွဲတစ်ပွဲစီတိုင်းကို အရသာမြည်းကြည့်ပြီး မထိန်းဘဲ များစွာစားခဲ့သည်။

ညစာစားပြီးနောက် ယန်ကျင်းဇီက ပြောလာသည် : “ ဦးလေးလု၊ ကျွန်တော်တို့ ရုပ်ရှင်ခန်းကို သွားပြီး ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြမလား? ”

“ ငါ့မှာ လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်။ ” လုကျင်းရှိူ့က ထပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည်။

သူ ထွက်သွားသည်ကို ယန်ကျင်းဇီသည် နှမြောတသဖြစ်စွာ ကြည့်ကာ နာနီဖြစ်သူ အဒေါ်ဝမ်ကို သွားတွေ့သည် : “ အဒေါ်ဝမ်၊ ကျွန်တော် မေးခိုင်းတာလေးကို အဒေါ် သူ့ကို ပြောပြီးပြီလား? ” သူသည် နာနီကို ထိုသို့ပြောရန် အထူးမှာထားခဲ့သည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် စားစရာက လုရွေ့ချွင်အတွက်ဟု လုကျင်းရှိူ့ တွေးနေမည်ကို သူ မလိုချင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။

သူ လုရွေ့ချွင်ကို စားစရာပေးမှာ မဟုတ်ဘူး!

အဒေါ်ဝမ်က ဆိုသည် : “ အဒေါ် ပြောပြီးပြီ! ယန်သခင်လေး၊ မင်း ပြောတာ မှန်တယ်လို့ အဒေါ် ထင်တယ်။ သခင်ကြီးက လူဆိုး မဟုတ်ဘူး။ ”

သူ(မ)သည် ယခင်က လုကျင်းရှိူ့ကို ကြောက်ခဲ့သော်ငြား လုကျင်းရှိူ့နှင့် စကားပြောရန် ယန်ကျင်းဇီထံမှ တွန်းအားပေးခံရပြီးနောက် သူ(မ)သည် လုကျင်းရှိူ့က ထိုမျှကြောက်စရာမကောင်းကြောင်း ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသည်။ 

“ ဒါပေါ့၊ သူက လူဆိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ” ယန်ကျင်းဇီ ရယ်မောလိုက်သည်။

ယနေ့ သူတို့ ညစာစားချိန်တွင် ညရှစ်နာရီထိုးနေပြီးဖြစ်ကာ ယန်ကျင်းဇီသည် သွားရည်စာ ပြုလုပ်ရန် မတွေးထားပေ။

သူသည် သူ့အခန်းကို ပြန်သွားပြီး လူများကို စတင်ဖုန်းဆက်၍ သူ့ထံသို့ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ စာအုပ်အချို့ကို ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။

မူလပိုင်ရှင်က အလွန်တုံးသည်။ မူလပိုင်ရှင်၏မိဘများက သူ့ကို ယန်မိသားစု၏ကုမ္ပဏီ ပေးရန် တကယ်ကို မရည်ရွယ်ထားကြချေ။ သို့သော် သူတို့က သူ့ကို ရှယ်ယာအချို့ ပေးထားပြီး အခြားပိုင်ဆိုင်မှုအချို့ကိုလည်း ပေးထားရာ သူက သူ့ဘဝတွင် ဘယ်တော့မှ အစားအသောက်ပြတ်လပ်မည်မဟုတ်ပေ။

မူလပိုင်ရှင်တွင် ရည်မှန်းချက်မရှိဘဲ ယန်ကျင်းဇီတွင်လည်း ရည်မှန်းချက်မရှိ။ ယခင်တွင် သူ့၌ လုကျင်းရှိူ့ကို ပိုးပန်းရုံမှတပါး အခြားလုပ်စရာမရှိခဲ့ချေ။

သို့ရာတွင် သူ့၌ အလွယ်တကူ မှတ်မိနိုင်သော စွမ်းရည် ရှိကြောင်း တွေ့ရှိပြီးနောက် သူသည် ရုတ်တရက် ပန်းတိုင်တစ်ခု ရှိလာခဲ့သည်။

သူ ဆေးပညာလေ့လာတော့မယ်!

လုကျင်းရှိူ့၏ လက်များနှင့် ခြေထောက်များက နဂိုအတိုင်း အကောင်းပတိဖြစ်သည်။ ခွဲစိတ်ပြီးလျှင် သူ့အခြေအနေက ပိုမိုကောင်းမွန်လာလောက်သည်။

ထိုသို့မဖြစ်လျှင်လည်း သူသည် လုကျင်းရှိူ့အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ကူညီထိန်းညှိပေးနိုင်သည်။

သေချာတာပေါ့၊ ဤကိစ္စက အလျင်စလို မဖြစ်နိုင်ချေ။ ယခု သူက ဆေးစာများစွာကို အရင်ဖတ်ရှုပြီး လုကျင်းရှိူ့ကို ပိုးပန်းရန် ကြိုးစားမည်ဖြစ်သည်။

ယန်ကျင်းဇီ ဆေးစာအုပ်များနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် လုကျင်းရှိူ့သည် စောင့်ကြည့်ကင်မရာကို ကြည့်ရှုနေသည်။

သူသည် လုကုမ္ပဏီ၏ လုံခြုံရေးရုံးကို အထူးတလည် ဖုန်းဆက်ပြီး ယနေ့ လုသို့ ယန်ကျင်းဇီ ရောက်ရှိပြီးနောက်ပိုင်း ရိုက်ကူးထားသည့် စောင့်ကြည့်ကင်မရာကို တောင်းခဲ့သည်။

လုသို့ ယန်ကျင်းဇီ ရောက်ရှိသည့် အချိန်ကိုလည်း သူ မှတ်မိသောကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ လုံခြုံရေးရုံးက စောင့်ကြည့်ကင်မရာဗီဒီယိုကို ရှာတွေ့ပြီး သူ့ထံသို့ ပေးပို့လာသည်။

စောင့်ကြည့်ကင်မရာမှ အသံမထွက်သော်ငြား ၂၇ ထပ်ရှိ လှေကားမှ လုရွေ့ချွင်ကို ယန်ကျင်းဇီက စကားသိပ်မပြောသည်ကို လုကျင်းရှိူ့ သတိပြုမိသည်။ ယန်ကျင်းဇီက စကားအနည်းငယ် ပြောပြီးနောက် အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားခဲ့သည်။ 

လုရွေ့ချွင်က ယန်ကျင်းဇီကို အရင်လာရှာခဲ့ခြင်းပင်။

လုကျင်းရှိူ့သည် အိမ်ရှိ စောင့်ကြည့်ကင်မရာကို ထပ်မံရှာဖွေခဲ့ပြီး မနက်ခင်းတွင် သူ ထွက်သွားပြီးနောက် ယန်ကျင်းဇီက နာနီနှင့် အတူချက်ပြုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူက အစာမရွေးဘဲ သူ စားသည့်အရာကို ဂရုမစိုက်သော်လည်း လုရွေ့ချွင်က အစပ်အရသာ စားစရာကို ကြိုက်သည်။

လုမိသားစုက အစားအသောက်များမှာ စပ်လေ့ရှိခဲ့သော်ငြား သူ အိမ်ပိုင်ရှင် ဖြစ်လာသည့်အချိန်မှစ၍ သူသည် အစပ်အရသာ အစားအစာများကို မနှစ်သက်ဟု ပြောကာ နာနီကို အစပ်ဟင်းပွဲများ မချက်ခိုင်းတော့ပေ။

ယနေ့ ယန်ကျင်းဇီ ချက်ပြုတ်ခဲ့သော ဟင်းပွဲများမှာ အစပ်မဟုတ်ချေ။

ယနေ့တွင် ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို စားစရာပို့ရန် အမှန်တကယ် ရောက်လာခဲ့သည်။

ယန်ကျင်းဇီက လုရွေ့ချွင်အတွက် သူ့ကို ချဉ်းကပ်ပြီး ဆက်သွယ်ခဲ့သော်လည်း ယန်ကျင်းဇီက လုရွေ့ချွင် မလိုချင်သည့်အရာကို သူ့အား မပေးခဲ့ချေ။

လုကျင်းရှိူ့သည် မော်နီတာကို အနီးကပ် ဆွဲပြီး နောက်တစ်ကြိမ် စတင်ကြည့်လိုက်သည်။ ကြည့်ရှုနေစဉ် သူ ဖြည်းညှင်းစွာ အိပ်ပျော်သွားသည်။

သူသည် ညသန်းခေါင်တွင် ရုတ်တရက် နိုးလာနေဆဲဖြစ်သော်လည်း ခဏတာ အိပ်စက်နိုင်ခြင်းကပင် သူ့အတွက် အဖိုးတန်နေပြီဖြစ်သည်။

နိုးလာပြီးနောက် လုကျင်းရှိူ့သည် စိတ်ကောင်းဝင်နေပြီး ယန်ကျင်းဇီနှင့် အတူအလုပ်သွားရမည်ကိုပင် စောင့်မျှော်နေခဲ့သည်။

သို့သော်... လုရွေ့ချွင်က ကုမ္ပဏီတွင် မရှိတော့ချေ။

ယန်ကျင်းဇီက ဤအကြောင်းကို မနေ့ညကတည်းက သိပြီးလောက်ပြီးဖြစ်သည်။ ယန်ကျင်းဇီက အခု သူနဲ့အတူ ကုမ္ပဏီကို သွားပါ့ဦးမလား?

ထို့အပြင် ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို မနေ့က စားစရာပို့ပေးခဲ့သည်မှာ ကုမ္ပဏီကို ဝင်၍ လုရွေ့ချွင်နှင့် အတူရှိရန် ဖြစ်လောက်သည်။ ယခု ကိစ္စများက အဆင်မပြေတော့ရာ ယန်ကျင်းဇီ အလွန်စိတ်ဆိုးနေလောက်သည်။

လုကျင်းရှိူ့ များများတွေးမိလေလေ၊ သူ့ခေါင်းက ပိုကိုက်လာလေလေ ဖြစ်လာသဖြင့် သူသည် ရိုးရှင်းစွာပင် ထကာ အလုပ်လုပ်လိုက်သည်။

သူသည် တံခါးကို အချိန်မှန် ဖွင့်လိုက်ပြီး တံခါးဝတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသော ယန်ကျင်းဇီကို တွေ့လိုက်ရသည် : “ ဦးလေးလု၊ မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ။ ”

ယန်ကျင်းဇီတွင် အပြုံးများသာ ရှိပြီး မည်သည့်မပျော်မရွှင်ဖြစ်မှုကိုမှ မတွေ့နိုင်ချေ။

လုရွေ့ချွင်က... ဘာဖြစ်သွားလဲဆိုတာ သူ့ကို မပြောပြရသေးဘူးလား?

လုကျင်းရှိူ့သည် စားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်ပြီး ကြက်ဥကြော်ကိတ်များနှင့် လှီးပြီးသား အသီးတုံးများအပြင် ယနေ့ မနက်စာတွင် ဖက်ထုပ်သေးများလည်း ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

“ သခင်ကြီးက ဖက်ထုပ်သေးလေးတွေကို စားရတာ ကြိုက်တယ်လို့ ထင်မိတာနဲ့ ထပ်ပြီး လုပ်ထားပါတယ်။ ” အဒေါ်ဝမ်က ပြုံးသည်။ 

လုကျင်းရှိူ့သည် အဒေါ်ဝမ်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ဇွန်းသုံးကာ ဖက်ထုပ်တစ်ခုကို ခပ်၍ စားလိုက်သည်။

ဖက်ထုပ်များမှာ လောလောလတ်လတ် ထုတ်ယူခါစဖြစ်ပြီး အတော်လေး ပူသေးသည်။ လုကျင်းရှိူ့သည် သတိမထားမိဘဲ အပူလောင်သွားကာ မျက်မှောင်ကြုံ့မိသည်။

“ အပူလောင်သွားတာလား? ” ကြက်ဥကိတ် စားနေသည့် ယန်ကျင်းဇီက လုကျင်းရှိူ့ကို အာရုံစိုက်နေခဲ့ကာ စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသည်။

“ အဆင်ပြေတယ်။ ” လုကျင်းရှိူ့က ပြန်ဖြေသည်။

“ ဒီနေ့ ဖက်ထုပ်တွေ နည်းနည်းပူတယ်။ ကျွန်တော် ဦးလေးလုအတွက် ဖက်ထုပ်တွေကို အေးသွားအောင် လေမှုတ်ပေးမယ်။ ” ယန်ကျင်းဇီက လုကျင်းရှိူ့၏ ဖက်ထုပ်ပန်းကန်ကို ယူကာ စတင်လေမှုတ်ပေးသည်။

သို့သော်လည်း အကြိမ်အနည်းငယ် လေမှုတ်ပြီးနောက် တစ်ခုခုလွဲနေမှန်း ယန်ကျင်းဇီ သဘောပေါက်သွားသည်။

ဒီလိုအပြုအမူမျိုးက တကယ်ကို ရင်းနှီးလွန်းတယ်၊ လုကျင်းရှိူ့က သူ လေမှုတ်တဲ့ ဖက်ထုပ်တွေကို စားချင်စိတ်ရှိနေဦးမှာလား...?

ဒါပေမယ့် သူက ဖက်ထုပ်ကို ယူပြီး လေတောင် မှုတ်ပြီးနေပြီ...

ယန်ကျင်းဇီသည် သတ္တိမွေးပြီး လုကျင်းရှိူ့၏ ဖက်ထုပ်ပန်းကန်ကို အေးသွားစေကာ အနည်းငယ် ရှက်စိတ်နှင့် လုကျင်းရှိူ့ရှေ့တွင် ပန်းကန်ထားလိုက်သည်။

လုကျင်းရှိူ့ မစားတော့မည်ကို သူ အသင့်ပြင်ပြီးဖြစ်သည်။

သူ ဦးနှောက်သေသွားပြီဟုပင် သူ တွေးမိသည်။ လုကျင်းရှိူ့က ဒီလောက်အသက်ကြီးနေပြီ၊ ဖက်ထုပ်ကူမှုတ်ဖို့ သူ့ကို လိုနေမှာမို့လို့လား?

ယန်ကျင်းဇီက စိတ်ဆိုးနေပြီး လုကျင်းရှိူ့ကမူ အမှန်တကယ် ရှက်ရွံ့နေသည်။

ဒီဖက်ထုပ်... သူ စားရမလား၊ မစားရဘူးလား?

လုကျင်းရှိူ့သည် မသိဟန်ဆောင်ကာ အမူအရာမဲ့စွာဖြင့် စားလိုက်သည်။

ယန်ကျင်းဇီသည် လုကျင်းရှိူ့ ပထမဆုံးဖက်ထုပ်ကို စားချိန်တွင် သူ့နှလုံးသားထဲ၌ မီးရှူးမီးပန်းများ ပေါက်ကွဲသွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

ဖက်ထုပ်တစ်ပန်းကန်လုံးကို လုကျင်းရှိူ့ စားပြီးသောအခါ သူ့နှလုံးခုန်သံက ပိုပိုမြန်လာသည်။

လုကျင်းရှိူ့က သူ့ကို မမုန်းကြောင်း ယခင်က သူ နားလည်ပြီးသားဖြစ်သည်။ ယခု သူသည် ၎င်းကို အလွန့်အလွန် သေချာနေပြီဖြစ်သည်။

ထို့အပြင်... လုကျင်းရှိူ့က သူ့ကို ကြိုက်သည်ဟု သူ ခံစားရသည်။

မဟုတ်ဘူး၊ သူက သူ့ကို “ကြိုက်တာ” မဖြစ်နိုင်ဘူး... မူလပိုင်ရှင်မှာ ကြိုက်စရာဘာရှိလို့လဲ? သူကတော့... သူ ကူးပြောင်းလာတာ နှစ်ရက်ပဲရှိသေးတယ်!

ဖြစ်နိုင်သည်မှာ ယခင်က လုကျင်းရှိူ့အပေါ်သို့ ကောင်းပေးသူ အများအပြား မရှိခဲ့ဘဲ လူတစ်ဦးက လုကျင်းရှိူ့အပေါ်သို့ ကောင်းပေးသည့် ရှားရှားပါးပါး ဖြစ်စဉ်တွင် လုကျင်းရှိူ့က ငြင်းဆိုလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ 

ထို့ကြောင့် ဤလူ၊ လုကျင်းရှိူ့အတွက် နှောင့်ယှက်ခြင်းက အလွန်အသုံးဝင်သည်။

ဖြစ်နိုင်ရင် သူ ပိုတောင် အတင့်ရဲနိုင်လောက်တယ်!

ယန်ကျင်းဇီသည် အလွန်ပျော်နေသဖြင့် လုကျင်းရှိူ့နှင့် ကုမ္ပဏီသို့ သွားရာလမ်းတွင် ဆက်တိုက်ရယ်မောနေခဲ့သည်။ 

လုကျင်းရှိူ့သည် သူ့အပြုံးကို အထူးမကျေနပ်စွာဖြင့် ကြည့်သည်။

လုကို သွားရတာ အရမ်းပျော်နေတာလား?

လုရွေ့ချွင်၏ကိစ္စများကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်ဟု စဉ်းစားလျက် သူသည် ယန်ကျင်းဇီကို အပေါ်ထပ်သို့ ခေါ်သွားပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်... လုကျင်းရှိူ့သည် ယန်ကျင်းဇီကို ရုတ်တရက် ကြည့်ကာ လှောင်ရယ်သည် : “ ငါ လုရွေ့ချွင်ကို ရုံးခွဲကို ပြောင်းခိုင်းလိုက်ပြီ။ ”

လုကျင်းရှိူ့သည် ယန်ကျင်းဇီ၏မျက်နှာက သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားမည်ကို ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်သည်။

သို့သော်ငြား…

ယန်ကျင်းဇီက အရမ်းပျော်နေဆဲပင် : “ အာ? ကောင်းတာပေါ့! ဦးလေးလုရှေ့မှာ သူ့ကို သွားလာခိုင်းနေတာ ဘယ်လောက်စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းလိုက်သလဲ? ” သူ

လုကျင်းရှိူ့ကို ပိုးပန်းနေတုန်း စေ့စပ်ထားတဲ့သူကို အလယ်ခေါင်မှာ ရှိမနေစေချင်ဘူး၊ လုရွေ့ချွင် မရှိတော့တာ တကယ် ကောင်းတယ်!

လေချွန်နေပြီး သူ့အနားရှိ သက်ဆိုင်ရာ စားပွဲကို ပျော်ပျော်ပါးပါး ရှင်းလင်းနေသည့် ယန်ကျင်းဇီကို တွေ့ရသောအခါ လုကျင်းရှိူ့သည် တုံ့ပြန်ပုံကြောင့် အနည်းငယ် ကြောင်အသွားမိသည်။

____